"ေတြ႔လား သား...ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနာ္...ပညာမတတ္ရင္ သား သူတို႔လို လက္ျဖန္႔ ေတာင္းစားေနရလိမ့္မယ္ သားရဲ႕၊ အေမေျပာတာ နားလည္လား သားဘဝ အဆင့္အတန္း တိုးတက္ ျမင့္မားေအာင္ ပညာက ပို႔ေဆာင္ေပးလိမ့္မယ္္ ေနာ္ သား" တဲ့...
က်ေနာ့္ အသည္းထဲ ရင္ထဲ စဲြထင္ခဲ့ရတဲ့ အေမ့ရဲ႕စကား....က်ေနာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး အေမ...။
*****************************
"ကိုေရ...ကို႔သားအငယ္ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းေၾကးရယ္၊ တ႐ုတ္စာသင္တန္း ေၾကးရယ္ ေနာက္တပတ္က်ရင္ ေပးရေတာ့မယ္ေနာ္..."
"ေဟ ေအး ေအး"
"ကိုေရ...အႀကီးေကာင္ကို ဂိုက္လုပ္ေပးေနတဲ့ ဆရာမေလးကို ဒီလအတြက္ ပိုက္ဆံေပးရ အံုးမယ္ေနာ္...ဆရာမေလးမ်က္ႏွာျမင္တိုင္း အားနာစရာေတာင္ ေကာင္းေနၿပီ...."
"ေအးပါကြာ ေအးပါ"
"ကိုေရ...ေနာက္ႏွစ္ရက္ဆို ဆန္ဝယ္ရေတာ့မယ္ေနာ္..."
"ဪ...ေအး ေအး"
"ကိုေရ...ဒီလကုန္ ဟိုဘက္လမ္းထိပ္က မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္ထားတာ လက္ဖဲြ႔ဖို႔ ပိုက္ဆံခ်န္ ရအံုးမယ္ေနာ္..."
"ေဟ...ေအးပါကြာ..."
ဖတ္လက္စ သတင္းစာကို လက္က ခ်၍ ဟင္းကနဲ သက္ျပင္းခ်မိေလသည္။
အသံုးစရိတ္ေတြ...အဲဒီ အသံုးစရိတ္ေတြကို ဘယ္လို ခ်ဴံ႕ရပါ့...။ မအားလပ္ဟု အေၾကာင္းျပ ၍ မဂၤလာပြဲ မသြားရင္ေရာ...၊ ဒါမွမဟုတ္ သတင္းရယ္လို႔ ဘာမွ မထူးလွေသာ ေန႔စဥ္သတင္း စာကို မယူေတာ့ပဲ ျဖတ္လိုက္လ်င္ေရာ... ဒါဆို ဒီတလ ေငြပိုနဲနဲ ထြက္လာႏိူင္မလား ေတြးရင္း ကပင္ က်ေနာ့္ စိတ္အစဥ္သည္ ေငြကုန္ေပါက္ေတြၾကား မလူးသာ မလြန္႔သာ ႐ိွေနေလသည္။
******************************
အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ၿပီး ျမတ္ႏိူးရေသာ ဇနီးသည္မွ ခ်စ္စရာ သားကေလး ၂ ေယာက္ ေမြးဖြား ေပးခဲ့သည္။ အေမ့စကား နားေထာင္ ေသာ က်ေနာ္သည္ ပညာတတ္ႀကီးျဖစ္၍ ႐ံုးႀကီးတ႐ံုး၏ ဌာနတခုဝယ္ အရာ႐ိွေပါက္စလည္း ျဖစ္ေနပါေသးသည္။
"ဆရာ ဒီတပတ္ အတြက္"
"ေအး ေအး ေက်းဇူးပဲကြာ"
က်င့္သားရေနေသာ လက္တို႔က အံဆြဲထဲသို႔ အထုပ္ကို ေ႐ွာကနဲ ထည့္ၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ က်ေနာ္တို႔ ဌာန၏ တပတ္စာ ႐ွင္းတမ္း၊ အတိ အက် ေျပာရလ်င္ ေဝစုခဲြတမ္း...။ ၾကားေပါက္ ဝင္ေငြေကာင္းေသာ ႐ံုးႀကီးျဖစ္သည္ဟု ဟိုစဥ္က ၾကားသိခဲ့ဖူး႐ံုသာ။ အလုပ္ဝင္ကာစ နဖူး ေတြ႔ ဒူးေတြ႔တြင္မူကား ထိုေငြမ်ားကို လက္ခံ၍ အိပ္ထဲထည့္စဥ္ က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာတခုလံုး ပူေႏြး သြားခဲ့ဖူးသည္။
က်ေနာ္မယူလ်င္ က်ေနာ့္တေယာက္စာေဝစုကို သူတို႔ပင္ ပို၍ ခဲြေဝယူၾက မည္တေၾကာင္း၊ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မလြန္ဆန္ႏိူင္စြာ မက္ ေမာမိသည္က တေၾကာင္း.....။ ထိုအေၾကာင္းမ်ား ေၾကာင့္ပင္ လူညီ၍ "ဤ" ကို "ကြၽဲ" ဟု ဖတ္သူမ်ားထဲတြင္ က်ေနာ္တေယာက္ လည္း အပါအဝင္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
******************************
အေမ့ ဆံုးမဩဝါဒေၾကာင့္ ပညာကို ႀကိဳးစား သင္ယူခဲ့၍ ပညာတတ္ႀကီး တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ ပါသည္။ စားဝတ္ေနေရး အေျပလည္ႀကီး မဟုတ္သည့္ တိုင္ လည္ပတ္ေနေသးသည္။ လူပံုအလယ္ ပညာတတ္ အရာ႐ိွမင္းဟု ပြဲလယ္တင့္ ေနေသးသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ အေမ ေျပာခဲ့ဖူးသလို လက္ျဖန္႔စရာ မလိုေသာ ဘဝမွာ ေရာက္ေနၿပီတဲ့လား..က်ေနာ္ မေသခ်ာေပ...
ေသခ်ာသည္မွာ က်ေနာ္ ည ည ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္မေပ်ာ္ႏိူင္ေသးသည္ပင္...
Great work, interesting blog
ReplyDeleteအကန္ေတာ့ခံတာေလ...ယူေကာင္းပါတယ္..လာဘ္ယူတာမဟုတ္ပါဘူးလို႔
ReplyDeleteဘဘၾကီးတေယာက္ကေျပာဖူးတာပဲ..
ဟာ...အမ။
ReplyDeleteက်ေနာ္ မနက္ျဖန္တင္မဲ႔ ပို႔စ္နဲ႔ အမနဲ႔ တိုက္ေနျပီ။
တူတူႏိုင္ရက္တယ္ဗ်ာ တင္ျပပံုပဲကြဲတယ္။
ေနာက္မွပဲ တင္ေတာ႔မယ္။
လာဘ္ေပးတာကို လက္ခံတာပါ။ လာဘ္ယူတာမဟုတ္ဘူး။
ReplyDeleteအင္း.... ေခတ္ေၾကာင့္၊ စနစ္ေၾကာင့္၊ အေျခအေန အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ သီလခ်ိဳ႕ယြင္းလာသူေတြ အျပင္ေလာကမွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ရွိေနၿပီလဲ မသိဘူး။
ReplyDeleteသီလတကယ္လုံဖုိ႔ဆုိတာ ေျပာသေလာက္ မလြယ္ဘူး မေရ။
တုိေပမယ့္ ေပးခ်င္တဲ့ မက္ခ်္ေဆ့ရတယ္။
း) တပည့္ေတြ ဆီကလာတာလို ့မွတ္လိုက္ပါ ဟားဟား...
ReplyDeleteဒီလိုဟာေတြ စိတ္ကုန္လို ့ငယ္ငယ္ေလးထဲက
အျပင္အလုပ္ပဲလုပ္မယ္လို ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားတာ။
ဒါ ဂါရ၀တရားလုိ႕ ေခၚတယ္ကြဲ႕ အဟင္းဟင္း...
ReplyDeleteဂ်င္ဂ်င္း
ပညာတတ္ျဖစ္ရင္လက္ျဖန္႔ေတာင္းရမယ္တဲ့လား..။ဒါစနစ္တခုေၾကာင့္
ReplyDeleteျဖစ္တည္လာရတာပါ။
ခင္တဲ့
သဒၶါ
အမခ်စ္ေရ......))))))))))))))))))
ReplyDeleteမိုးခါးေရ မေသာက္ခ်င္လို႕ ၾကံဳရာက်ဖမ္းအလုပ္ကေလးဘဲ လုပ္ေနပါတယ္ အခုေခတ္ အေမေနရာ ဆရာေနရာက ေနျပီး ဘယ္လိုေတာင္ ဆံုးမရမွန္းမသိေတာ့ မင္းတို႕ ပညာတတ္ေအာင္သင္ ပညာတတ္မွ... .. ဘာညာ....ဘာညာ...ကြိကြ.....
ခင္တဲ့
seesein
မုိးခါးေရေသာက္အဲေလ
ReplyDeleteမုိးခါးေရလာဖတ္သြားပါတယ္။
အမေရ...
ေပ်ာ္ရြင္ပါေစ
ခက္တယ္ေနာ္.. ခက္တယ္
ReplyDeleteမယူလိုက္က မိုက္တယ္လို႔ ထင္မွာစိုး႐ွာလို႔ ေနမွာေပါ့
က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ၀တၱဳတိုုေကာင္းေလး ..မ
ReplyDeleteသံလြင္က..လဘ္ေပးလဘ္ယူ ေခါင္းစဥ္ အတြက္ေတာင္ သံုုးသင့္တာ..။
.( ထြင္းထုု ပ်ိဳျမစ္) ဆိုုတာ.. က..ဆန္းေနပါလား.. း)
တိုတိုရွင္းရွင္းနဲ႔ထိထိမိမိရွိလွတယ္။
ReplyDeleteတ႐ုတ္စကားပံုမွာေတာ့ က်ီးကန္းမွန္ရင္ မည္းတာခ်ည္းပဲ တဲ့။ ကိုယ္က ျဖဴေနရင္ တျခားက်ီးကန္းေတြ ဝိုင္းသမမွာစိုးၿပီး အမည္းေရာင္ေျပာင္းလိုက္တဲ့ က်ီးျဖဴေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ဒုနဲ႔ေဒးေနမွာေပါ႔။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ မ်ဳိးဆက္တဆက္ၿပီးတဆက္ မည္းကုန္ၾကတာ။
ေဝစု ခြဲရတာပ်င္းတယ္ အကုန္ယူမယ္
ReplyDeleteေရႊစင္ဦး
မႀကီးေအးေရ........
ReplyDeleteမႀကီးေ႐ႊဇင္က အေတာ္ပြဲၾကမ္းပါလားဗ်........။
အကုန္ယူမယ္တဲ့.....ဟိဟိ.......း))
လိုအပ္ခ်က္ေတြ မ်ားေနလို႔........
ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ေနတဲ့ပတ္၀န္းက်င္ကို မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႔.......
စတဲ့ အေၾကာင္းေတြ စုေပါင္းသြားလို႔ လက္ခံေနရေပမယ့္ ႐ွက္တတ္ရင္ အရမ္း႐ွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္မိတယ္....။
ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို အစမလုပ္ခဲ့တာ အေကာင္းဆံုးပဲေနာ္ဗ်.....။
(ခုမွ ေရာက္တယ္ မႀကီးေရ...............)
ခင္မင္တဲ့
ဏိလင္းညိဳ
ပိုစ့္ေလး ႀကိဳက္လိုက္တာ...
ReplyDeleteလူညီလွ်င္ ဤ ကို ကြ်ဲ လို႕ ဖတ္ၾကရေတာ့မွာ တကယ္ပဲလား...
ReplyDeleteဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္...
ဝတၳဳတိုေလးေတြ မ်ားမ်ားေရးပါ...။
မိုးခါးေရေတြ က်ိတ္မွိတ္ေသာက္ေနၾကရင္း..
ReplyDeleteအသားေတြက်ေနၾကရတာ..
မိုးခါးေရမွ မေသာက္ရ မေနီုင္ျဖစ္လာၾကရတာ..
စိတ္ပ်က္စရာပါပဲေနာ္..။
ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေရး၀၀အိပ္ရတာကို မက္ေမာမိတယ္ မခ်စ္ေရ..။