စကၤာပူႏိူင္ငံ ဒုတိယအႀကိမ္ စာေပေဟာေျပာပဲြ ၂၀၁၀

တေန႔က မိတ္ေဆြတေယာက္နဲ႔ လမ္းမွာေတြ႔ေတာ့ အေမးခံရတယ္။ "စာေပေဟာေျပာပဲြ သြားၾကမွာလားဗ်" တဲ့။ ေသခ်ာတယ္...ဒီလူ မခ်စ္ၾကည္ေအးတို႔ လင္မယားအေၾကာင္း နဲနဲမွ မသိေသးပဲကိုး။ မခ်စ္ၾကည္ေအးတို႔ လင္မယား ဆိုတာက စလံုးမွာ အ႐ုပ္ျမင္ရတယ္၊ အသံၾကားရတယ္ ဆိုလို႔ကေတာ့ ေမးမေနနဲ႔ သြားၾကည့္ၿပီးသားပဲ။ အဲသလို ျမန္မာလူမ်ိဳးပီပီ ပဲြရယ္ လမ္းရယ္လို႔ မက္မက္စက္စက္ ႐ိွၾကတာကလား....

ဒီႏွစ္ေတာ့ ပံုပါအတိုင္း ဆရာ ၃ေယာက္ ေဟာေျပာၾကမွာျဖစ္ၿပီး လက္မွတ္ တေစာင္ ၁၅က်ပ္၊ စက္တင္ဘာ-၂၆-တနဂၤေႏြေန႔၊ ေဟာေျပာခ်ိန္ ေန႔လည္ ၂နာရီက ည၁၀နာရီ၊ ညစာ ဒန္ေပါက္လည္း ေကြၽးဦးမွာ လို႔ ဆိုတယ္။ အဲဒါ လက္မွတ္ မထြက္ခင္ အမသန္းသန္းႏု-သေျပႏု နဲ႔ ေတြ႔ေတာ့ ေျပာျပလို႔ သိခဲ့တာ။ "အမ်ိဳးသမီး ဆရာမ မပါဘူးေနာ္" ဆိုေတာ့ အမက "အမ ေဟာမယ္ေလ" လို႔ေတာင္ ေနာက္ေနေသးတယ္။ ခုေတာ့ လက္မွတ္ေတြ ထြက္လို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဝယ္ၿပီးၾကေလာက္ၿပီ ထင္ပါတယ္။

မဝယ္ရေသးသူမ်ား ႐ိွရင္လည္း အျမန္ဆံုး ဝယ္ၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါရေစ။ အလုပ္၊ ေက်ာင္း နဲ႔ အိမ္ ဒါေတြနဲ႔ပဲ လံုးခ်ာလိုက္လို႔ စိတ္ ေရငတ္ေနသူမ်ား စိတ္ အာဟာရ ျဖည့္တင္းဖို႔၊ ႏွလံုးသား ႏြမ္းနယ္မႈေတြ ေျဖေလွ်ာ့ဖို႔ စာေပ ေဟာေျပာပြဲ သြားၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။

ဒီတေခါက္မွာေတာ့ က်မ နားေထာင္ဖို႔ စိတ္အား အထက္သန္ဆံုးက ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာ့ ကာတြန္းေတြနဲ႔ ရင္းႏီွးေနတာရယ္၊ ဆရာ့နာမည္ ၾကားတိုင္း က်မ အဖြားကို သတိရမိေစတာရယ္ ေၾကာင့္ပါ။ ဒီလိုေလ...အဖြား စိတ္ဆိုးလို႔ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြကို ေအာ္ဆူတဲ့အခါ အေ႐ွ႕ ၇အိမ္၊ အေနာက္ ၇အိမ္ အသံၾကားရေအာင္ ပီပီသသ နဲ႔ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ အသံေအာင္လြန္းတာမို႔ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမတေတြက အဖြားကို ေအာ္ပီက်ယ္ လို႔ ခ်စ္စႏိူး နာမည္ေျပာင္ ေပးထားၾကတာ...

လက္မွတ္က တေစာင္ခ်င္း ဝယ္ရင္သာ ၁၅က်ပ္ေပမဲ့ ၁၀ေစာင္ဝယ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ စကၤာပူေဒၚလာ ၁၅၀ထဲရယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္:P အို...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝယ္ၾကပါ ဝယ္ၾကပါ သြားဝယ္လိုက္ၾကပါလို႔ ထပ္မံ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ မခ်စ္ၾကည္ေအးတို႔ကျဖင့္ လက္မွတ္ဝယ္ၿပီးလို႔ ထိုင္ခံုေနရာမွာေတာင္ အေ႐ွ႕ အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္ အုတ္ခဲ ၄လံုး သြားခ်ထားၿပီးၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း.....

မုဒိတာ ပြားႏိူင္ၾကပါေစ ႐ွန္....:)

မႏွစ္က စာေပေဟာေျပာပဲြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေရးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ ႏွစ္ပုဒ္က ဒီမွာ နဲ႔ ဒီမွာ ပါ...

**ေဟာေျပာက်င္းပမဲ့ ေနရာ း 30A Kreta Ayer Road, Kreta Ayer People's Theatre,
Singapore 088997 (Near Outram park MRT)

Cebu ၿမိဳ႕(ဖိလစ္ပိုင္) သို႔ တေခါက္-၁၀ (အၿပီး)

ဘိုဟိုးလ္ကြၽန္းကေန အျပန္ခရီး ဖယ္ရီေပၚကေန ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ဘိုဟိုးလ္ရဲ႕ ညေနဆည္းဆာပါ...

Park Mallမွာ ညစာအတြက္ ေခါက္ဆဲြ ဝင္ဝယ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အန္တီဆူဇန္ရဲ႕ သမီးက က်မတို႔အတြက္ ညစာခ်က္ထားၿပီး အိမ္မွာ အသင့္ ေစာင့္ေနခဲ့တာ။ သူ႔သမီးက ဟင္း သိတ္မခ်က္တတ္သူမို႔ အန္တီဆူဇန္က က်မတို႔ မစားႏိူင္မွာ စိုးရိမ္ၿပီး ေခါက္ဆဲြထပ္ဝယ္႐ွာတာပါ...

အန္တီ့သမီး မ႐ွယ္လီ ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းေတြက မဆိုးပါဘူး...ၾကက္အသည္းအျမစ္နဲ႔ အာလူး မုန္လာဥနီ အခ်ိဳခ်က္....

ၾကက္သား-အာလူး ဒါကိုေတာ့ င႐ုတ္သီး အေရာင္တင္မႈန္႔နဲ႔ ခ်က္ထားတာ၊ ဖိလစ္ပီႏိူေတြက င႐ုတ္သီး အစပ္ မစားၾကပါဘူး...ဒါက က်မတို႔ စားတတ္သလို ခ်က္ေပးထားတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဟင္းခ်က္သင္ လက္ရာမို႔ အစပ္အဟပ္ မတည့္ေပမဲ့ ေစတနာေလးနဲ႔ ခ်က္ထား႐ွာတာမို႔ စားဝင္ပါတယ္ေလ...

ယွဥ္ၾကည့္ပါ ဒီဟင္းထဲက မုန္လာဥနီကို အေပၚကဟင္းလို အကြင္းေလးေတြ မလီွးပဲ အေခ်ာင္းကေလးေတြ ပံုေျပာင္းလို႔ လီွးထားပါတယ္။ စားတဲ့သူေတြ မမွတ္မိေအာင္ မ႐ွယ္လီက မုန္လာဥနီကို ႐ုပ္ဖ်က္ထားတယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕...:P

ဒါကေတာ့ ငါးေပါင္းပါ...

အဲဒီ့ေန႔ညက စကားေကာင္းေနလိုက္တာ ဟိုတယ္အျပန္ ေနာက္က်ပါတယ္... ဒါက က်မတို႔ တည္းခဲ့တဲ့ ဟိုတယ္ အခန္းေ႐ွ႕ပါ...

ဟိုတယ္ရဲ႕ SPAပါ...အရမ္းတန္ပါတယ္ လက္သည္း ေျခသည္း လီွးတာကို စလံုး ၅က်ပ္ေလာက္ပဲ ေပးရတာမို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးႀကီး လုပ္ခဲ့ပါတယ္...

ကဲ ခပ္တိုတိုတုတ္တုတ္ပဲ သြားၾကပါစို႔...

ျပန္မဲ့ေန႔ မနက္ ေလဆိပ္ ေရာက္ပါၿပီ...ခ်က္အင္ ၿပီးလို႔ ေလဆိပ္ထဲ ေလ်ာက္သြားၾကရင္း စားေသာက္ဆိုင္ တဆိုင္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ က်မ မ်က္လံုးေတြ ျပာသြားပါေတာ့တယ္။ စားသူမ႐ိွပဲ ေလထဲ ေျမာက္တက္ေနတဲ့ တူေတြ၊ ဇြန္းခရင္းေတြ နဲ႔ စားစရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ...ၾကံၾကံဖန္ဖန္ လုပ္လည္းလုပ္ျပတတ္ပါေပ့...

ၾကည့္ရတာ အရမ္းကို အသည္းယားတာပဲ...စားစရာေတြကလည္း လုပ္ထားတာ အေတာ္ပီျပင္တယ္...

ခုမွပဲ တကယ္ စားရေတာ့မွာ...:)ေလယာဥ္ေပၚမွာ က်မက ေခါက္ဆဲြ၊ သူက ထမင္းစားပါတယ္...

ခက္တာက ေလယာဥ္ေပၚမွာ ေကြၽးတဲ့ ခြက္ေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းေသးလာလိုက္တာ၊ က်မမွာ ေခါက္ဆဲြေပါင္း ၁၆မွ်င္တိတိ ေရတြက္စားၿပီးတဲ့ေနာက္ ဗိုက္မဝေသးတဲ့ အျဖစ္...သူက "ထပ္ေတာင္းေလ...ရတယ္ သူတို႔ ထပ္ေပးတယ္" တဲ့...က်မက မယံုလို႔ ထပ္မေတာင္းပါဘူး။

သူ႔စကားမ်ား...နားေယာင္လို႔ သူ႔ တပည့္မ ၂ေယာက္ အ႐ွက္ကြဲပါေရာလား။ "ဆစ္အဲ-silkair ေပၚမွာ ေစာင္ေတြေပးတယ္ ရရင္ ညည္းတို႔ ေတာင္းလာခဲ့" လို႔ သူ႔ တပည့္မေတြကို အခြၽန္နဲ႔ ပင့္လိုက္တာ၊ ဟို ငတံုးမေလး ၂ေယာက္က ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေလယာဥ္ေပၚက ေစာင္ႀကီးေတြ ပိုက္ၿပီး အဆင္းမွာ ေလယာဥ္မယ္ေတြက အိတ္စက်ဴ႕စ္မီ ဆိုၿပီး ျပန္ေတာင္းလို႔ ႐ွက္႐ွက္နဲ႔ ထားခဲ့ရပါေရာလား...

တခါလည္း က်မတို႔ ရန္ကုန္ အလည္သြားၿပီး စလံုး ျပန္အလာ၊ စလံုးကမိတ္ေဆြက သူရဲ႕ အေမကို က်မတို႔နဲ႔အတူ ေခၚလာခဲ့ေပးဖို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔ က်မတို႔လည္း ေလဆိပ္ဆင္းမဲ့ မနက္ အဲ့ဒီ အေမႀကီးကို သြားဝင္ေခၚရပါတယ္။ အေမႀကီးရဲ႕ က်န္ခဲ့တဲ့ ေျမးျမစ္ေတြ မၿပီးႏိူင္ေအာင္ ဝိုင္းႏႈတ္ဆက္ေနၾကတာ ေစာင့္တုန္း သူက စကား တခြန္း ဝင္ေျပာပါတယ္။ "အေမ အေမ့ေျမးေတြနဲ႔ စကားျဖတ္ေတာ့ ေတာ္ၾကာ ေနာက္က်လို႔ ထိုင္ခံုမရပဲ ေလယာဥ္ေပၚ မတ္တတ္လိုက္ေနရဦးမယ္"...တဲ့။ က်မမွာ မနည္း မ်က္ႏွာပိုး သတ္ရတယ္။

ေလယာဥ္ေပၚ အစားအေသာက္ ေကြၽးေတာ့ ေျပာေသးတာ၊ "အေမ စားေနာ္ ဝေအာင္စား ဒီထမင္းဖိုး က်ေနာ္ပဲ စိုက္ထားမယ္ ဟိုေရာက္မွ အေမ့ သားမက္ဆီက ျပန္ေတာင္းေပး" တဲ့ေလ...။ "ဟယ္ ဟုတ္လား အေမ့ဆီလည္း ပိုက္ဆံ အပို မပါဘူး ငါ့သားရဲ႕"တဲ့၊ က်မမွာ မေနသာပဲ "အေမ အလကား သူ အေမ့ကို စ ေနတာ ေပးစရာမလိုဘူး" ေျပာမွ အဲ့ဒီ အေမႀကီးမွာ ရယ္လိုက္တာ...။ "ေအး အေမ့ သားမက္ကေတာ့ မွာလိုက္သား ဒီလူ အစအေနာက္ သန္တယ္ေနာ္ အေမ သူ ေျပာတာေတြ မယံုနဲ႔" လို႔ မွာလိုက္သတဲ့...:P

ေလယာဥ္ ျပဴတင္းေပါက္ကေန တဆင့္ ေတြ႔ရတဲ့ တိမ္ေတြ...


တိမ္ေတြဟာ ေလကို တည္မီွၿပီး ပံုသ႑န္ေျပာင္းတတ္တာမို႔ က်မက မႀကိဳက္ဘူး...


ေရခဲျမစ္ထဲ ေရာက္ေနသလိုပဲ....

တိမ္ေတြကို မႀကိဳက္ရတဲ့အထဲ ပို ခိုင္မာေစတဲ့ အျဖစ္တခု ၾကံဳရေသးတယ္။ စလံုးဆင္းဖို႔ မိနစ္ ၄၀ေလာက္ အလိုမွာ ႐ုတ္တရက္ က်မျမင္ေနရတဲ့ အျဖဴ-အျပာ ေရာယွက္ေနတဲ့ တိမ္ေတြဟာ အျဖဴေတြခ်ည္း ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေလယာဥ္တစင္းလံုး ခါေနၿပီး တခုခုကို ထိုးေဖာက္ ႐ုန္းထြက္ေနရသလို ေလယာဥ္မီးေတြလည္း မိွတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေဘးဘယ္ညာ ျပဴတင္းေပါက္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ႏွစ္ဘက္လံုးမွာ ျမင္ေနရတာက ျဖဴညစ္ညစ္ အေရာင္ ပိန္းလိုက္ႀကီးေတြ...။ ေလယာဥ္ဟာ မေ႐ွာင္လႊဲႏိူင္တဲ့ တိမ္ထု ထူထူႀကီးေတြထဲ ျဖတ္သန္း ေမာင္းႏွင္ခဲ့ရတာ။ ရတနာသံုးပါး ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မျပတ္ သတိရေနရင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း သရဏဂံု အၿပီးတင္ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္...

က်မ မွတ္ထားတာ ၾကာျမင့္ခ်ိန္ ၁၅မိနစ္နီးပါး ႐ိွပါတယ္။ တိမ္ထုထဲက လြတ္ေျမာက္လို႔ ျမင္ကြင္းေတြ ခပ္ေရးေရး ျပန္ျမင္ရမွပဲ စိတ္ေအးရတာ။ ခရီးသြားတာမွ မဟုတ္ပါဘူးေလ ဘယ္မွာေနေန သူ႔အခ်ိန္ေရာက္လာရင္ ေသျခင္းတရားဆိုတာ ေ႐ွာင္လႊဲလို႔ မရႏိူင္တာပါ။ စလံုးေျမကို ေလယာဥ္ဘီးခ်မွပဲ ႐ွင္သန္ျခင္းဆိုတာကို လက္ထဲ လံုးလံုးလ်ားလ်ား ျပန္ရလိုက္သလို ခံစားရေတာ့တယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ေနေန က်မကေတာ့ ခရီးသြားေနဦးမွာပါေလ...

Cebu ၿမိဳ႕(ဖိလစ္ပိုင္) သို႔ တေခါက္-၉

ဆီဘူးၿမိဳ႕ဝင္ဝင္ခ်င္း က်မရဲ႕ အျမင္အာ႐ံုကို ဖမ္းစားႏိူင္ခဲ့တာက အေရာင္အေသြးစံု၊ ဒီဇိုင္းစံု နဲ႔ သူတို႔ဆီက ဘတ္စ္ေတြပါ...

ကားနံပါတ္နဲ႔ လမ္းေၾကာင္းကို ကားနံေဘးေတြမွာ ေရးထားေလ့႐ိွတယ္။ ကားခက ပက္ဆို ၂၀-၃၀=စလံုး ၁က်ပ္ေလာက္ က်ပါတယ္...

တခ်ိဳ႕ဆို ေရးျခယ္ထားတာ အင္မတန္ လက္ရာေျမာက္လြန္းတာမို႔ စီးၾကည့္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိတာ၊ တကယ္ေတာ့ က်မတို႔ဆီက ဒိုင္နာေတြနဲ႔ တူတူပါပဲ...

ရယ္စရာေကာင္းတာက ဘတ္စ္ မွတ္တိုင္ရယ္လို႔ မ႐ိွဘဲ ဆင္းခ်င္တဲ့ေနရာေရာက္တဲ့အခါ "ပါေသးေဒ ဆရာေရ႕" လို႔ ေအာ္ရသတဲ့...။ ျမန္မာလိုေတာ့ ဟုတ္ဖူးေပါ့ ဗီဆာရား-Visaya လိုပါ...:) ဒီလိုပဲ လိုက္ခ်င္တဲ့ ခရီးသည္ကလည္း ေတြ႔တဲ့ ေနရာက လက္တားစီး႐ံုပဲတဲ့...ကိုင္း...နိပ္လိုက္ပံုမ်ား...

တုတ္တုတ္လို သံုးဘီးကားေတြလည္း ႐ိွရဲ႕...အမွန္ကေတာ့ ဆိုင္ကယ္ကို ေဘးတြဲေလး တြဲထားတာ...

ဒါက လမ္းမွာ ေတြ႔တဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းေလး တေက်ာင္း..."ငယ္စဥ္က ကေလးတို႔ဘဝ ေပ်ာ္ပါးဖို႔ရာ လြယ္ပါတယ္ ကိုယ္ရတာနဲ႔ တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲ" ဆိုတဲ့ ကိုထီးရဲ႕ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ နိဗၺာန္ဘံုကို သတိရမိတယ္...

ၾကည့္...ေသခ်ာတယ္ ငယ္ငယ္တုန္းက အဲလိုပဲ ဖိနပ္ သဲႀကိဳးကြင္းထဲ လက္လ်ိဳထည့္ၿပီး ေျခဗလာနဲ႔ ကစားဖူးခဲ့ၾကမွာ...ကေလးဘဝ ဘယ္ေလာက္ လြတ္လပ္လိုက္သလဲ...ဒါေပမဲ့ ခုေန ကေလး ျပန္မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး...စာမက်က္ခ်င္လို႔၊ ဘေလာဂ့္ေရးခ်င္လို႔...:P

သေဘာၤပံု ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ႀကီး တလံုး...


ဖယ္ရီဆိပ္ကို ျပန္ေရာက္ပါၿပီ...


အဲဒီမွာ ဘိုဟိုးလ္ကေန ဆီဘူး ဖယ္ရီလက္မွတ္ ဝယ္ရတယ္...


ဖယ္ရီေပၚတက္ၾကဖို႔ လူေတြ အုပ္လိုက္ သြားေနၾကတာ....


ညစာ စားဖို႔...သူတို႔ဆီက Park Mall...မေျပာမ႐ိွၾကပါနဲ႔ သေဝထိုး မ ယရစ္ ဝဆဲြ-ေႁမြ ေၾကာက္ၾကသူမ်ား ဒီက လွည့္ျပန္ပါ...ၾကည့္ခ်င္သူမ်ား ေဆး-ဟိုင္း တူ ေႁမြ ပါ....


သူပါပဲ သူပါပဲ...


ဘယ္ဘက္က ၾကည့္ၾကည့္ ဒီပံု ခပ္ေခြေခြ ဝိုင္းဝိုင္း ပါပဲ...ေထာင့္မက်ိဳးဘူး ဆိုရမွာေပါ့...



ဒီတပိုစ့္ ဒီတင္ရပ္ပါဦးမယ္...အပိုင္း ၁၀မွာ ဆီဘူးပိုစ့္ အၿပီး တင္ပါမယ္....အားလံုးပဲ စီးယူ...:)

Cebu ၿမိဳ႕(ဖိလစ္ပိုင္) သို႔ တေခါက္-၈

ဒီေန႔ေတာ့ ေခ်ာင္ထိုးထားတာ နဲနဲၾကာသြားတဲ့ ဆီဘူးပိုစ့္ေလး ဖုတ္ဖက္ခါၿပီး ျပန္ဆဲြထုတ္လာပါတယ္။ က်မတို႔ ေနာက္ဆံုး သြားခဲ့တဲ့ေနရာက ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္မ်ား အထြတ္အျမတ္ထားရာ ဘာသာေရး အေဆာက္အဦးတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဘိုဟိုလ္းကြၽန္းရဲ႕ ေ႐ွးအက်ဆံုးျဖစ္ၿပီး ဖိလစ္ပိုင္တႏိူင္ငံလံုးမွာေတာ့ ဒုတိယ ေ႐ွးအက်ဆံုးလို႔ ဆိုထားပါတယ္။ Baclayon Church ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဘုရားေက်ာင္းဟာ ဖိလစ္ပိုင္ ႏိူင္ငံ စပိန္ကိုလိုနီ ျဖစ္ခ်ိန္ ၁၅ရာစု ေႏွာင္းပိုင္းေလာက္မွာ တည္ေဆာက္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ၁၇၁၇ခုႏွစ္မွာ ယိုယြင္းစ ျပဳလာတဲ့ Baclayon Church အေဟာင္းကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ဖို႔ ေဒသခံ ၂၀၀ေက်ာ္ကို Forced Labours အျဖစ္ ခိုင္းေစခဲ့တယ္။ သူတို႔ဟာ ပင္လယ္ထဲက Coral Stone ေတြကို ဆယ္ယူ၊ ေလးေထာင္႔ပံုစံ ျဖတ္ေတာက္ ၿပီးေတာ့ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ၾကက္ဥအကာေတြကို Cement အျဖစ္ ကြၽမ္းက်င္စြာ သံုးၿပီး တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ျပန္လည္ျပဳျပင္ မြန္းမံျခင္းလုပ္ငန္း ၿပီးစီးခဲ့တာ ၁၇၂၇ မွာျဖစ္ေလေတာ့ က်မတို႔ ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးဟာ ခုဆိုရင္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၈၀ ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ...

ဒူးေခါင္းေအာက္ မေက်ာ္တဲ့ ေဘာင္းဘီ၊ စကတ္ ဝတ္ဆင္လာသူမ်ားအတြက္ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ ျဖတ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အဝတ္ပိုင္းေလးေတြ ခါးမွာ စည္းေႏွာင္ေစၿပီးမွ ဝင္ခြင့္ျပဳပါတယ္။

အထဲေရာက္တဲ့အခါ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးရဲ႕ ခမ္းနားမႈ၊ ထုထည္ ခိုင္ခန္႔မႈနဲ႔ မွန္ေရာင္စံု ျပဴတင္းေပါက္ကေလးမ်ား တပ္ဆင္ထားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီမွန္ေရာင္စံုက လွပတဲ့ ေရာင္ျပန္ေလးဟာ ခုလို Reading corner ေ႐ွ႕တည့္တည့္မွာ လွလွပပ က်ေနေအာင္ အစီအစဥ္တက် တပ္ဆင္ထားခဲ့တာ....

ျမင့္မားလွတဲ့ မ်က္ႏွာက်က္ေခါင္မိုးေပၚက ေဆးေရးလက္ရာ၊ စာလံုးေတြနဲ႔ ေရာင္စံု မွန္ျပဴတင္းေပါက္ေလးေတြ...

ဒါကလည္း Reading Corner ပါပဲ...

ေနေရာင္ဟာ ေရာင္စံု မွန္ျပဴတင္းေပါက္ေလးကို ျဖတ္လာၿပီး လိုခ်င္တဲ့ ေနရာမွာ ခုလို လွလွပပ ေရာင္စဥ္ျဖာေနေအာင္ စီမံ ျပဳလုပ္ထားတာပါ....Reading Corner ရဲ႕ ေအာက္ေျခပိုင္းပါ...

အဲဒီ့အတြက္ ေန႔ခင္းဘက္မွာ မီးလံုးဝ မလိုဘဲ သဘာဝ လင္းေရာင္ျခည္နဲ႔တင္ လံုလံုေလာက္ေလာက္ ႐ိွေနပါတယ္

အဝင္ အထြက္ ခန္းမေလးတခုထဲမွာ ကာ႐ိုက္တာစံု ႐ုပ္တုေတြ ႐ိွပါတယ္...အဲဒီခန္းမရဲ႕ ေခါင္မိုးပါ...တကယ့္ ထုထည္ ခိုင္ခန္႔တဲ့ သစ္ေတြမို႔ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀၀ နီးပါးထိ ႐ိွေနႏိူင္တာ ေနမွာ...

ခန္းမေလးထဲက ဂ်ီးစ္ဇက္နဲ႕ ကာ႐ိုက္တာစံု ႐ုပ္တုေတြ....

က်မ အေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ မသိတဲ့ ဘာသာႀကီး တခုအေၾကာင္းနဲ႔ အဲဒီ့ထဲက သူေတြရဲ႕ အေၾကာင္း သိခ်င္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ အျဖစ္က ဘဲနဲ႔ ၾကက္လို ျဖစ္ေနခဲ့တာ။ အန္ကယ္ဘီလီက လိုက္ေတာ့ ပို႔ပါရဲ႕ သို႔ေသာ္ သူက နားေလးသူျဖစ္တာမို႔ ကိုယ္က ဒါေမး သူက ဟိုဟာေျဖ ျဖစ္ေနခဲ့ေတာ့တာ။ သူ႔ကို ေအာ္ေျပာ ေျပာဖို႔ကလည္း အားနာလြန္းတာေၾကာင့္ ေတာ္႐ံုနဲ႔ မေမးျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္ဖာသာပဲ ျပန္႐ွာဖတ္ပါမယ္ေလ ဆိုေပမဲ့ ကိစၥမ်ားေျမာင္လြန္းေတာ့ အဲဒီ့ ေတာ့ပစ္ကို ခုထိ ျပန္႐ွာဖတ္တဲ့ အဆင့္ မေရာက္ႏိူင္ေသးပါဘူး...

အဲဒီ့ေန႔က က်မတို႔ သြားခဲ့တဲ့ ေနရာေတြထဲမွာ ေႁမြအႀကီးႀကီး တေကာင္လည္း ပါပါတယ္။ တလကို တခါ အစာေကြၽးရၿပီး တခါစားရင္ ကီလို၆၀ အသားေကြၽးရတာမို႔ ဆိတ္ ၂ေကာင္စာ စားပါတယ္။ အဲဒါႀကီးကို ဓါတ္ပံု႐ိုက္ခဲ့ေပမဲ့ ျပန္ၾကည့္တိုင္း အသည္းယားေနတာမို႔ တင္ဖို႔ စဥ္းစားလိုက္ပါအံုးမယ္

ခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ပံုကေလးကိုပဲ အရင္ ၾကည့္ထားလိုက္ၾကပါအံုးေနာ္....

ဒါက သူ လဲလိုက္တဲ့ အေရခြံနဲ႔ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အထူး စပါယ္႐ွယ္ အတြင္းခံ...ဗစ္တိုးရီးယား စီးခရက္က ေမာ္ဒယ္မမမ်ား ေတြ႔လို႔က ေစ်းၿပိဳင္ေပးဝယ္ၾကမွာ ျမင္ပါေသးရဲ႕...အဲ ဝတ္ရတာ နဲနဲေတာ့ ယားတားတားေနမွာ...

Ref.Link :http://www.philippinesinsider.com/visayas/bohol/baclayon-church-a-trace-of-religious-history-in-bohol/