၇ရက်တာ...​ငြိမ်း​အေးရာ

ခန္ဓာဟာ အမြဲမရှိ...၊

​သေတတ်​သောသ​ဘော ​ဆောင်၏။

​သေတာက လွယ်ပြီး အ​သေတတ်ဖို့ကျ 

ခက်သည်...တဲ့။

ရုန်းကန် ​အော်ဟစ် လူးလွန့်ရင်း မ​သေလို၊

ကျန်ရစ်ခဲ့သူများလည်း ကိုယ့်အတွက် မပူ​ဆွေး​စေလိုပါ။

 

ကြိုးစားအားထုတ်ခဲ့ပါသည် 🙏🙏🙏

ဆရာ​ဒေါက်တာ​ကေသာဦး

ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်စစ်

​သေနည်းသင် (၇)ရက် တရားစခန်း

18Apr2023

 ညီမ​လေးက ကိုယ့်အတွက်​ပေးတဲ့လက်​ဆောင်...

ရင်ဖုံး ချည်ထည်​လေး​တွေဆို ကိုယ်က အရမ်းမက်မက်​မော​မောဝတ်တတ်တာ သိလို့ သူက သူ့အတွက်ဝယ်ရင်း ကိုယ့်ဖို့ပါ ၂ထည် ပိုဝယ်လာတာ။

ခုဝတ်ကြည့်ထားတဲ့ခရင်မ်​ရောင်​လေးရယ်၊ ​နောက်တထည်က ကြံရည်စိမ်း​ဖျော့ဖပ်ဖပ်က​လေးရယ်။ 

မြန်မာပြည်မှာသာဆိုရင်​တော့ ကိုယ် ခုချိန် ဝတ်ချင်ဝတ်​နေမှာ...၊ (ခု​တော့ မြန်မာပြည်ကို ကိုယ် ဖွားရီးဖြစ်မှ ပြန်​ရောက်​တော့မလား မ​ပြောတတ်)

မြန်မာရင်ဖုံး​လေး​တွေ ချည်ချိတ်​လေး​တွေ ဝတ်ရတာကြိုက်တယ်။ ကိုယ့်စိတ်က မိန်းမသိပ်မဆန်​ပေမယ့် အဲလို​လေး​တွေ ဝတ်ရတာရယ် ပန်းပန်ရတာရယ်​တော့ ကြိုက်သားပဲ...၊

ဆံထုံး​လေး ထုံးကြည့်တယ်။ ​ဆံထုံးအနားသတ်​ဘေးနားမှာ ဆံထိုး​လေးဖြစ်ဖြစ် ပန်း​လေး​တွေဖြစ်ဖြစ် ထိုးစိုက်ထားရမယ့် ဆံထုံးမျိုး​ပေါ့။ ခု​တော့ ဘာမှ မရှိလို့ မထိုးရဘူး။ ဆံပင်ကလည်း stepsညှပ်ထားလို့ အတိုအရှည်မညီ​တော့ သိမ်းလို့မရတဲ့ အတို​တွေက ဖွာထွက်​နေ​ရော...။ hairsprayလည်း သုံးမထား​တော့ မသပ်ရပ်​သေးဘူး၊

10Apr2023

 အမတ​ယောက်​ပေးတဲ့ လက်​ဆောင်...

ကိုယ့်​မွေး​နေ့အတွက်​ပေးတာတဲ့...။

အမရာချိတ်လို့ ​ခေါ်သတဲ့၊ ကိုယ်လည်း ခုမှကြားဖူးတာ။ သိမ်းထားရမှာပဲ၊ တ​နေ့ အသက်ရှင်​နေ​သေးရင် ဝတ်ခွင့်ကြုံရင် ဝတ်ရ​သေးတာ​ပေါ့...။

5Apr2023

 ဗန်ဂိုးရဲ့ The Immersive Experiance show​လေး The Forumမှာ သွားကြည့်ဖြစ်တယ်။ လက်မှတ်က ဧပြီ၁ရက်​နေ့က ဖြတ်တာ​ပေမယ့် ကိစ္စတခုက ဝင်လာလို့ ဒီ​နေ့မှ သွားရတယ်။ 

အစကတည်းက ကြိုက်ခဲ့တဲ့ကား​တွေမို့ ခုလို ကြည့်ရ​တော့ ​ကျေနပ်မိတယ်။ ​နေကြာပန်းကား​တွေထဲ ကိုယ်ကြိုက်တာက အပြာခံကား​တွေ၊ ဗန်ဂိုးနာမည်ကြီးတဲ့ ပန်းအိုးထဲက​နေကြာရိုင်း​တွေ ​နောက်ခံအဝါထက် ပိုကြိုက်တယ်။ ဗန်ဂိုးရဲ့ အိုင်းရစ်စ်ပန်း​တွေကိုလည်း ကိုယ်ကြိုက်တယ်။

သူ့ကို ကာလာဘလိုင်းများလားလို့​တောင် ယူဆကြတယ်။ ကိုယ်က​တော့ ကာလာဘလိုင်းဆိုတာထက် hypoဖြစ်​နေတာလို့ ထင်တာပဲ။ သူ့မျက်လုံးထဲ အ​ရောင်​တွေက ရှိရင်းထက် ပို​ဖျော့သလိုမြင်​နေတာဖြစ်မယ်။ ဒီ​တော့ သူက ကာလာ​တွေကို အ​တောက်စားကြီး​တွေ ​ရေး​တော့တာ။ ပြီး​တော့ သူ ကာလာစပ်ပုံက ကာလာစက်ဝိုင်းရဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက်အ​ရောင်​တွေကို အတူတွဲပြီးဆွဲ​လေ့ရှိတာ။ ဒီ​တော့ သူ့ကား​တွေက ရုန်းကြွ ​တောက်ပ​နေကြတယ်။ သက်ဝင်လှုပ်ရှား​နေကြတယ်။ သူ ကွန်ထရပ်စ်ယူပုံကလည်း အ​တော်လှတယ်။ လုံးဝ အစွန်းတဘက်စီကအ​ရောင်​တွေကို တွဲသုံးပစ်တာ။ 

ပန်း​တွေဆွဲတာကို​တော့ သိပ်သ​ဘောကျတာပဲ။ ဆီ​ဆေးကို အနုအ​ချောမဆွဲဘဲ စုတ်ချက်အကြမ်းအတိုအပြတ်​တွေနဲ့ ​ရေးထားတဲ့ကြားကပဲ ပွင့်ဖတ်​တွေဟာ ဝဲနွဲ့ ယိမ်းညွှတ်လို့...။ 

ဘယ်လိုစိတ်​တွေနဲ့များ ဒီ​လောက် အ​သေးစိတ် နွဲ့​​ပျောင်းညွှတ်အိ​နေ​အောင် ဆွဲခဲ့သလဲ မ​ပြောတတ်ဘူး။ ဗန်ဂိုးစတိုင်အတိုင်း စုတ်ချက်အကြမ်း အတို​တွေနဲ့ ပျစ်ခဲ​နေ​အောင် တင်ထားတဲ့​ဆေး​တွေဟာ ​ကြောက်ခမန်းလိလိ​ကောင်းလွန်းတယ်။ ပန်းချီကား​တွေထဲမှာ သူ့စိတ် သူ့ဝိဉာဥ်ကို ဖမ်းလို့ရနိူင်​အောင်ကိုပဲ ​ဆွေး​မြေ့​ကြေကွဲစရာတခုခု ရှိ​နေသလိုပဲ။ 

လူ့ဘဝမှာ ၃၇နှစ် သက်တမ်းသာ ​နေထိုင်သွားခဲ့ပြီး 

ခုချိန်ထိ သူ့ကား​တွေ သူ့​ရေးချက်​တွေကို လူ​တွေ ရူးမူးစွဲလမ်း​နေ​အောင် လုပ်ထားနိူင်သူ...။ သူ​နောက်ဆုံး​ရေးသွားတဲ့ သစ်မြစ်၃ခုပုံကလည်း အ​ရောင်​တွေ​တောက်ပ​နေချက်က အံ့သြစရာ...။

အကြိုက်ဆုံးက​တော့ VR experianceပဲ။ ဗန်ဂိုးကား​တွေထဲ ကိုယ်တိုင်​ရောက်သွားသလို ခံစားရ​​တော့ ငို​တောင်ငိုချင်တယ်။ သူ့အိပ်ခန်း​လေးထဲ ကိုယ်တိုင်​ရောက်သွားတာမျိုး၊ ဂျုံခင်းကြီးထဲ ငှက်တ​ကောင်လို ပျံဝဲကြည့်ရတာမျိုး၊ ည​ကော်ဖီဆိုင်တန်း​လေးထဲ လမ်း​လျှောက်ဝင်သွားရသလိုမျိုး၊ ကြယ်​တွေစုံတဲ့ညမှာ နဂါး​ငွေ့တန်း​တွေထဲ လည်ပတ်ပါဝင်သွားသလိုမျိုး၊ မြစ်ကမ်း​ဘေးမှာ ​လေညင်းခံလမ်း​လျှောက်ထွက်လာသလိုမျိုး၊ ကိုယ်ဟာ ထိုင်​နေရင်းက ​လေက​လေး​ဝေ့လာသလို တလွင့်လွင့်​တောင် ထင်မိတယ်။ 

​နေရာထိုင်ခင်းကလည်း ဗန်ဂိုးပန်းချီပုံ ဖျင်တပ်ထားတဲ့ ပက်လက်ကုလားထိုင်​လေး​​တွေ စီခင်း​ပေးထားသလို ခုံတန်းက​လေး​တွေလည်း ရှိတယ်။ ​မွှေးပွ​ကော်​ဇောနဲ့ bean bagအိအိ​လေး​တွေ ချထား​ပေး​သေးတယ်။ သက်​တောင့်သက်သာနဲ့ ပိုးလိုးပက်လက် ​ကျောခင်းပြီး ကြည့်သူ​တွေကကြည့်​ပေါ့။ (ကိုယ်လည်း အိပ်ပြီးကြည့်ခဲ့တာ😁)

ခဏ​တော့ အပူ​တွေ ​မေ့သွားဖြစ်တယ်...။ 

ကိုယ်က ဗန်ဂိုးရဲ့ ​နေကြာပန်းကြီး​ပေါ်လာတုန်း ပန်း​နောက်ခံနဲ့ ရိုက်တာပဲ။ ရိုက်​ပေးတဲ့သူက ပန်း​ပေါ်​အောင်မရိုက်ဘဲ လူဦးစား​ပေးရိုက်လိုက်တာထင်တယ်။ ကိုယ်လည်း အားနာလို့ ပြန်မရိုက်ခိုင်းဖြစ်လိုက်ဘူး။ အားလုံးက ခံစားစီး​မျော​နေကြ​တော့ အ​နှောက်အယှက်​ပေးသလိုဖြစ်မှာစိုးတာနဲ့ လူပုံ သိပ်မရခဲ့ဘူး။ (အကိုကြီးက မအားလို့ လိုက်မပို့နိူင်ဘူး​လေ)