Saturday, January 28, 2012

I am charging me

အေသအခ်ာပဲ။ ခုတစ္ေလာ၊ တစ္ကယ္ေတာ့ အဲဒီ ခုတစ္ေလာက အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ စာမေရးခ်င္တာ၊ စာမဖတ္ခ်င္တာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ သယ္မေနခ်င္ေတာ့တာ။ ေျပာရရင္ အားစိုက္ထုတ္ရမဲ့ ကိစၥေတြကို ဘာမွ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ တာ။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေတြပဲ…ေဟးလား၀ါးလားလုပ္ေနရရင္ေတာ့ စိတ္ေျပေနသလိုပဲ။ အဲ…ဒီလိုဆိုလိုက္ေတာ့ အတည္ေပါက္ႀကီးေတြဆို စိတ္ကတင္းၾကပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာေရာက္မသြားေပဘူးလား။ မုန္႔ေလေပြစားၿပီး မိုးပ်ံပူေဖာင္းေရာင္းရရင္ ေကာင္းမလားပဲ။ အင္မတန္ ေပါ့ပါးတယ္ေလ….။

ဒီလိုပဲ တစ္ခါတစ္ေလ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ တဲ့။ မိုရီယာမင္းသြင္းေပးၾကတယ္။ ခက္တာက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲ။ စိတ္က ဘယ္လိုမွ တက္မလာဘူး။ အသက္ႀကီးလာလို႔မ်ားလား…။ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚမွာ ကိုယ့္ထက္ႀကီးတဲ့ အစ္မေတာ္၊ ေနာင္ေတာ္ေတြ…ေပ်ာ္ရႊင္တက္ၾကြေနတာပဲဟာ။ (ေျပာပံုက ရိုက္ေပါက္ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္) တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ေဖ့စ္ဘုတ္သံုးရတာ ေပ်ာ္စရာ။ ကိုယ္တင္ခ်င္တဲ့ စေတးတပ္စ္ေလးေတြေရး၊ အဲဒီကမွ ၀ိုင္း၀န္း ေျပာဆို ေနာက္ေျပာင္ၾက၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ၿပံဳးခ်င္စရာ အေထ့အေငါ့ေလးေတြပဲ တင္ျဖစ္တာပါ။ ကိုယ္မတင္လည္း သူမ်ားတင္ထားတဲ့ စေတးတပ္စ္ေတြေအာက္မွာ သြားေနာက္တာမ်ိဳးေပါ့။ အခိုက္အတန္႔ေတာ့ စိတ္ေပါ့ပါးသြားသလို မ်က္ႏွာေၾကာေတြ ေျပေလ်ာ့သြားတာေတာ့ အမွန္ပဲ။

ဘယ္သူေတြ ဘာပဲေျပာေျပာ၊ ကိုယ္က အြန္လိုင္းမွာ စာေရးေနတာေလ လို႔ ေျပာလိုက္ရရင္ကို လွ်ာအရသာ ေတြ႔ေနေတာ့တာ။ နဲနဲေလးမွ မေလွ်ာ့ဘူးပဲ။ အဲဒီအြန္လိုင္းမွာ စာေရးေနတယ္ ဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္း Terms & conditionsေတြ အင္မတန္မ်ားစားေသးတာ။ မုဒ္မရေသးလို႔ မေရးေသးတာတို႔၊ အၾကည္ဓါတ္ လိုေနတယ္တို႔၊ ဖီလင္မလာေသးဘူးတို႔၊ အလုပ္ေတြ မ်ားေနလို႔တို႔၊ ေနမေကာင္းေသးလို႔တို႔၊ စိတ္ပါမွ ေရးတာတို႔။ အံမာ အေတာ္ေလး လာတာ။ လူၾကားရင္ ေဂၚဇီလာေလာက္စာေတြပဲ ေရးေနသလိုလို။ လုပ္ေနပံု လုပ္ေနပံု….။

တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ စာေလးေရးေနတုန္းမ်ား အိမ္ကလူက စီအန္ေအၾကည့္ရင္း ေရေႏြးေလးနဲနဲေလာက္ ထပ္ျဖည့္ေပးပါဦးကြာဆိုရင္ ကိုယ့္မ်က္ႏွာက ရွင္ ေတာ္ေတာ္အလိုက္မသိရန္ေကာ၊ မသိသားဆိုးရြားရန္ေကာ၊ ဒီမွာ စာေရးေနတယ္ေလ ဆိုတဲ့ အထာနဲ႔ လုပ္လိုက္ေသးတာ။ တစ္ကယ္ေတာ့ သူဟာ ရံုးသြားခါနီးမွ သူ႔အ၀တ္ေလးသူ မီးပူေလး အေျပးအလႊားတိုက္ ၀တ္ရရွာတာ။ ဘေလာ္ဂါ့ေယာက်ာ္းဘ၀မ်ား အေတာ္ဆိုးေပတာ။ ကိုယ္ေတာ္ေတာ္ လြန္ေနၿပီဆိုတာ သိသိႀကီးနဲ႔ ကိုယ္ဟာ မေကာင္းလိုက္တာမ်ား။ ေတာ္ရံုလူ၊ စိတ္ဆတ္တဲ့ ေယာက်ာ္းနဲ႔သာဆို ကိုယ္ စစ္တယ္ မွန္တယ္ အာဂ်ီႏိူမိုတို ျဖစ္သြားေလာက္တယ္။ မွႈန္႔မွႈန္႔ညက္ညက္ရယ္မွ ေၾကေစသတည္း ဆိုတာလို….။

ကိုယ္က ေသြးအားနည္းတဲ့ေရာဂါ ရွိတယ္။ ေသြးထဲမွာ ေသြးနီဥနည္းေနတာ။ ေသြးသြားလွဴတိုင္း ကိုယ့္ေသြးကို ဘယ္ေတာ့မွ မယူဘူး။ အျငင္းခံရတိုင္း ၀မ္းနည္းလြန္းလို႔ ေသြးလွဴဖို႔ လက္ေလွ်ာ့ထားရတယ္။ ထားပါေတာ့။ အဲဒီေရာဂါဟာ အအိပ္ပ်က္ရင္ ပိုဆိုးတာ။ ဒီေလာက္ေၾကာင္းေနရင္ သိေလာက္ပါၿပီ။ ဘေလာ္ဂါဆိုတဲ့ သတၱ၀ါဟာ ေစာေစာအိပ္တယ္လို႔မ်ား ၾကားဖူးၾကလား။ ဒါေတာင္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနရရင္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္လို႔ ေခါင္းမာခ်င္ေသးတာ။ လူကသာ မမာႏိူင္ေတာ့ေပမဲ့ေလ။

ကိုယ္ဟာ ကိုယ့္ေရာဂါကိုယ္ ေမြးျမဴရင္း ေနလို႔မေကာင္းလည္း မနက္မနက္ ရံုးကို တရြတ္ဆြဲသြားေနလိုက္တာ၊ ၾကာေတာ့ လူက လူနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမွ မသနားရင္ ဘယ္သူကမ်ား သနားမွာလဲ။ ဒါနဲ႔ စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး အားလံုးကို ျဖတ္ထားလိုက္တယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဆိုတာကို တစ္ခါမွ မၾကားဖူးခဲ့သလိုလို။ သံေယာဇဥ္ျပတ္ေအာင္ ေနတတ္လာတယ္။
ဒါေပမဲ့ ၀ဋ္ႀကီးတဲ့ သတၱ၀ါေတြထဲမွာ အဲဒီဘေလာ့ဂ္ဂါဆိုတာေတြ ေရွ႕ဆံုးတန္းက ပါေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ကိုယ္ မေနတတ္ဘူး၊ ေယာင္ခ်ာခ်ာ အရူးတစ္ပိုင္း မျဖစ္ေပမဲ့ ဟိုဟာေလးေတြ႔လည္း စာစီ၊ ဒီဟာေလးေတြ႔လည္း စာစီနဲ႔ ဒီေခါင္းႀကီးထဲမွာ အမ်ားႀကီး ေရးေနမိျပန္ပါေရာ။

ေရးစရာေတြကမ်ား၊ ေရးလက္စေတြကလည္း မျပတ္၊ ကိုယ္ မေမ့ပါဘူး။ ကိုယ့္မွာ ေရးလက္စေတြ အမ်ားႀကီးရယ္။ ခ်စ္ေသာ ပုဂံေျမ၊ စိနတိုင္းသြားေတာလား… တို႔လို႔တန္းလန္းေတြ။ ကိုယ္ေရးေနတဲ့ပံုသ႑န္ဟာ ကိုယ့္ကို ကိုယ္စားျပဳေနတယ္။ ကိုယ္ဟာ ဘာကိုမွ အဆံုးမသတ္ဘဲ တို႔ထိရံု ေခါင္းစဥ္ေတြ ေလွ်ာက္တပ္ေနေတာ့တာ။ ဘာကိုမွန္းမသိ၊ အားနာေနမိတယ္။ နားလည္ေပးပါ ပရိသတ္ႀကီးရယ္လို႔ ေျပာရမွာ လက္တြန္႔ေနတယ္။ ခြင့္မလႊတ္ၾကပါနဲ႔ေတာ့။ ကိုယ္ အေတာ္ေလး ညံ့ပါတယ္။ ဖ်င္းပါတယ္။ က်န္းမာေရးအေၾကာင္းျပ ပ်င္းတာလည္း ပါပါတယ္။

အိမ္ရွင္မတာ၀န္ေတြ ပ်က္ကြက္တိုင္းသာ အျပစ္ေပးေၾကးဆို ကိုယ္ဟာ ဒဏ္ထမ္းမဆံုးျဖစ္ေနေတာ့မွာ။ အလုပ္တာ၀န္ေတြ ပ်က္ကြက္တိုင္းသာ အလုပ္က ထုတ္ေၾကးဆို ကိုယ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနေတာ့မွာ။ ဘာေတြ လုပ္ခ်င္တာလဲ၊ ကိုယ္ဘာေတြ ျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ။ လုပ္ခ်င္၊ ျဖစ္ခ်င္ေနတာေတြအတြက္ အရင္ကလို မစြမ္းႏိူင္တာဟာ က်န္းမာေရးတစ္ခုထဲေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ ဒါေတြ ကိုယ္ လုပ္ႏိူင္တဲ့ အရာေတြပဲလို႔ ေသခ်ာေနတာေတာင္ ခႏၶာက အရင္လို မလိုက္ႏိူင္ဘူး။ ပင္ပန္းေနတတ္ၿပီ။ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါတဲ့အခါ ကိုယ္ ငိုမိတယ္။ ငိုလြယ္တာ ကိုယ္မွ မဟုတ္ဘဲ။ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ကယ္ကို လြဲေခ်ာ္ေနခဲ့ၿပီ။

အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္။ လတ္ဆတ္တဲ့ေလကို ရွဳခ်င္တယ္။ အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ခ်င္တယ္။ အိပ္ရာထလို႔ ျပဴတင္းတံခါး ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ အစီအရီစိုက္ထားတဲ့ ႏွင္းဆီေရာင္စံုခင္းေတြကို မ်က္လံုးထဲ ျမင္ခ်င္တယ္။ မနက္စာ မုန္႔ဟင္းခါးကို ပဲေၾကာ္နဲ႔ စားခ်င္တယ္။ အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ စိုက္ထားတဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ခင္းေလးထဲက ခူးဆြတ္လို႔၊ ေစ်းက၀ယ္လာတဲ့ ေတာၾကက္အေကာင္ေသးေသးေလးကို ငရုတ္သီးစပ္စပ္ေလးခ်က္လို႔၊ ဘယ္သူကမွ အနံ႔ေၾကာင့္ ကြန္ပလိန္း တက္ေနမွာ မဟုတ္တဲ့ ငါးပိေရက်ိဳေလးကို ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ပုဇြန္ေျခာက္၊ ငရုတ္သီးစိမ္းေလးေထာင္းၿပီး ေဖ်ာ္လို႔။ ထမင္းဟင္းပူပူေလးကို က်က္တာနဲ႔ ခူးခတ္စားၾကလို႔။ ေန႔လည္စာၿပီးတဲ့အခါ စာေရးစားပြဲေလးမွာထိုင္၊ ေရးခ်င္တာေရး ဖတ္ခ်င္တာဖတ္။ ဘ၀ကို အဲဒီလို ပံုေဖာ္ခ်င္လိုက္တာ…..။

လက္ရွိအေျခအေနမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္ျခင္းဟာ ဘ၀မွာ ေအာင္ျမင္မွႈတစ္ခုသာ ျဖစ္ရင္ ကိုယ္ဟာ က်ရွဳံး ေနတုန္းပဲ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါေလ။ ကိုယ့္မွာ ေရးစရာေတြ ရွိေနတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေဖာက္ထုတ္ပစ္ဖို႔ လိုေနတယ္။ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေပၚ ျပန္တက္ဖို႔ ဂီယာခ်ိန္းဖို႔ လိုတယ္ မဟုတ္လား။ 
ကားစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ကိုယ္ အခု ဂီယာခ်ိန္းေနတယ္။ 
ကရာေတးစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ကိုယ္ အခု ကီသြင္းေနတယ္။ 
အားျဖည့္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ္ အခု ရီခ်ာ့ခ်္ လုပ္ေနတယ္။ 

မၾကာခင္ ျပန္ျပည့္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရတာပါပဲ။


Saturday, January 14, 2012

လတ္တေလာ ကဗ်ာ....

" လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရင္ကြဲခန္း"

ဘယ္သူကမွ တာ၀န္ေပးမထားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
အပိုင္းပိုင္း စုတ္ျပတ္ က်ိဳးပဲ့သြားတဲ့အခါ
ထံုေနတဲ့ ႏွလံုးသားဟာလည္း
အခ်ိန္တန္ရင္ ထထနာလာတယ္။  ။

လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္တဲ့....
သာဓုပဲ ေျပးေခၚရေတာ့မလို
ညိဳတဲ့မိုး မၿပိဳေသးေပမဲ့ မ်က္၀န္းထဲ ေရလွ်ံၾကသူေတြ
ပြင့္မလာဘဲ မရင့္ခင္ေၾကြက်ခဲ့ရတဲ့ လတ္ဆတ္အၿပံဳးေတြ
ဟိုမွာ...ဒီမွာ...တစ္စစီ။  ။

ကတိက၀တ္...
ယံုၾကည္မွူ....
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္....
လက္ကြက္ေတြ ခဏခဏမွားရိုက္မိေနတဲ့
စာလံုးေပါင္းေတြပဲ ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့။  ။

ခ်စ္ၾကည္ေအး
၄ -ဇန္န၀ါရီ၂၀၁၂-လြတ္လပ္ေရးေန႔

"ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႔ အိမ္အျပန္"

ေကာင္းကင္ေပၚက အျဖဴေရာင္ေတြ သြန္ခ်လိုက္သလိုမ်ိဳး
ျဖဴလြလင္းလက္လို႔ တဲြလက္မ်ားအားလံုး အေပ်ာ္ေတြ ခ်ိဳးၾက၊ ေသာက္ၾက။ ။

ဇက္ခြံၿပီးသား ျမင္းတစ္ေကာင္ ေလကိုခြဲ ဒုန္းေျပးသလိုမ်ိဳး
ျမားအစင္းစင္းလို ေကာင္းသတင္းေတြ ရင္ဘတ္ထဲ ထိုးစိုက္ၾက၊ တိုး၀င္ၾက။ ။

အခ်ိန္အခါမဟုတ္မိုးေတြ မ်က္၀န္းမွာ သည္းသည္းလွူပ္...
ခြပ္ေဒါင္းေတြ ခဲခဲအုပ္အုပ္ သုတ္ကနဲ အိမ္အျပန္...
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ိဳးကူသံေတြထဲ....
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ အဆုပ္လိုက္ ပြင့္ေ၀.....။ ။

ခ်စ္ၾကည္ေအး
၁၃-ဇန္န၀ါရီ-၂၀၁၂


Friday, January 6, 2012

ရုန္းကန္ရွင္သန္ေနေသာ အလွတရားတစ္ခု ဖူးပြင့္လာျခင္း



ကၽြန္မတို႔ ရသအလင္းက ဦးစီးက်င္းပမဲ့ "Surviving Beauty - ရုန္းကန္ရွင္သန္ေနေသာ အလွတရား" ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ႏွင့္ အႏုပညာျပပဲြေလးတစ္ပြဲ ဒီလ-၂၁ရက္ေန႔ (စေနေန႔)မွာ ရွိပါတယ္။

ပါ၀င္ၾကမဲ့သူေတြက လူရႊင္ေတာ္/ ဒါရိုက္တာ (ကို) ဇာဂနာနဲ႔ ဒါရိုက္တာ(ကို)မင္းထင္ကိုကိုႀကီးတို႔ပါပဲ။
ဆရာေတြေပးႏိူင္မဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ တက္သုတ္ရိုက္ စီစဥ္ရတာမို႔ အနီးကပ္မွပဲ ပဲြအတြက္ ေသခ်ာမွူေတြနဲ႔ ခုလို အသိေပးႏိူင္ရပါတယ္။

ဇာဂနာက လြတ္လပ္ျခင္းရုပ္ရွင္ပဲြေတာ္မွာ ၿပိဳင္ပဲြ၀င္ျပသသြားတဲ့ ကားတစ္ခ်ိဳ႕ရယ္၊ ဘာဘာညာညာ ဇာဂနာဆိုတဲ့ ဇာဂနာ ေျပာသမွ် အစီအစဥ္ရယ္ကို တင္ဆက္မွာ ျဖစ္ၿပီး၊ မင္းထင္ကိုကိုႀကီးကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ဟစ္ကားတစ္ကားျဖစ္တဲ့ အင္းသီးရယ္၊ သူ႔ရဲ႕ ရုပ္ရွင္အႏုပညာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေတြ ကို ေျပာၾကားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခ်ိန္ကေတာ့ ေန႔လည္ ၂နာရီက ၆နာရီပါ။ ပြဲက်င္းပျပဳလုပ္မဲ့ ေနရာက...
30-A Kreta Ayer Road
Kreta Ayer People's Theatre မွာပါ။

လက္မွတ္ေတြကို S$15, S$20 နဲ႔ S$25 လို႔ ေစ်းႏွူန္းသတ္မွတ္ထားပါတယ္။ လက္မွတ္ေရာင္းဌာနေတြက ရနံ႔သစ္B1-087နဲ႔ ျမနန္းႏြယ္02-41 (ပန္နီဆူလာ ပလာဇာ) ေတြမွာပါ။ စေန-တနဂၤေႏြ ၁၂-၈နာရီထိ ေရာင္းခ်ေပးမွာျဖစ္ၿပီး တနလၤာ-ေသာၾကာ ကိုေတာ့ ညေန ၇နာရီကေန ၉နာရီထိ ေရာင္းခ်ေပးသြားပါမယ္။ ၇ရက္ေန႔ စေနေန႔က စတင္ၿပီး ၀ယ္ယူ အားေပးႏိူင္ၾကပါၿပီ။

ပြဲက ရရွိလာမဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ေပၚမူတည္ၿပီး ရသအလင္းေဖာင္ေဒးရွင္းရဲ႕ ရန္ပံုေငြအျပင္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနတဲ့ ေနရာေတြကို လက္ထိလက္ေရာက္ လွဴဒါန္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆက္ တြဲ အလွဴသတင္းေတြကိုေတာ့ မီဒီယာေတြကတစ္ဆင့္ အလွဴရွင္ေတြ သာဓုအႏုေမာဒနာေခၚဆိုႏိုင္ဖို႔ ရွင္းရွင္း လင္းလင္းတင္ျပေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

***လက္မွတ္အေရာင္းအတြက္ ကူညီ ေရာင္းခ်ေပးလိုသူ လုပ္အားအလွဴရွင္ ေမာင္ႏွမမ်ား ခ်စ္ၾကည္ေအး-၉၀၀၃၃ ၈၀၄ ကို ဆက္သြယ္ စာရင္းေပးႏိူင္ၾကပါတယ္။

မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုးပဲ အဲဒီေန႔မွာ ေတြ႔ၾကဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ရွင္  း)


Sunday, January 1, 2012

စိတ္ျပဴတင္းတံခါး ဖြင့္လွစ္ထားေစ

ႏွစ္သစ္ေလး တစ္နွစ္ကို ကူးေျပာင္းလာခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ ဘာေတြထူးသလဲဆိုေတာ့ အေကာင့္လုပ္ေနတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ေန႔စဲြေရးတဲ့ေနရာမွာ ထူးတာေပါ့လို႔ အရင္ဆံုး ေျပာမိမွာပဲ။  ခုထိ ၂၀၁၁ လုပ္ေနရင္ ခ်က္လက္မွတ္ ေငြထုတ္လို႔ မရျဖစ္မွာကိုး။ ေျပာသာ ေျပာရတယ္။ ႏွစ္စမွာ အလုပ္တိုင္းလိုလိုရဲ႕ စာရင္းဌာနေတြမွာ ႀကံဳေတြ႔ရတာက Cancellation of cheque ပါပဲ။ ေတာ္ေတာ္ေလး အသားက်မွပဲ ၂၀၁၂ ေရာက္ၿပီလို႔ လက္ကေရာ၊ စိတ္ကပါ အခ်က္ျပစရာ မလိုဘဲ သိတာပါ။ လူေတြဟာ အသစ္ကို ခ်က္ခ်င္း လက္မခံႏိူင္ေသးတဲ့ သေဘာဆိုပါေတာ့။ ဆိုေတာ့ကာ လူေတြဟာ အသစ္ အသစ္ေတြကို မက္မက္ေမာေမာ ႀကိဳၾကတယ္။ လိုခ်င္ၾကတယ္။ အေဟာင္းေတြမွာ ၾကာရွည္ မေပ်ာ္ပိုက္ၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ အသစ္ကို ခ်က္ခ်င္းလက္ခံဖို႔ေတာ့ အခ်ိန္လိုတယ္။ ဒါပါပဲ။ 

ႏွစ္သစ္တစ္ခုကူးေျပာင္းတာနဲ႔အတူ စိတ္သစ္၊ လူသစ္၊ အ၀တ္သစ္ အစားသစ္ေတြနဲ႔ အေဟာင္းေတြကို ခ၀ါခ်ၾကေလ့ရွိတယ္။ ႏွစ္သစ္အဓိဌာန္ေတြ ခ်တတ္ၾကေသးတယ္။ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္တာ မလုပ္တာ က ေနာက္တစ္ပိုင္း။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ႏွစ္သစ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေတြးစိတ္ကူးသစ္ေတြ တပံုတပင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ေတးထားၾကေတာ့တာ။ ေလေသနပ္ပစ္ေနၾကေတာ့တာ။ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားဆို စာရြက္ေတြဘာေတြေပၚ ခ်ေရးလို႔၊ နယူးရီးယား ရီဆလူးရွင္းတဲ့၊ ကၽြန္မျဖင့္ မေျပာရဲဘူး။ ျဖစ္ေအာင္ အဆံုးထိ မလုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္ အစေကာင္းေပမဲ့ အဖ်ားရွဴး ရွဴးသြားတတ္တဲ့ အက်င့္ဆိုးေၾကာင့္။ လူဆိုတာကလည္း အမူအက်င့္ေဟာင္းႀကီးေတြ၊ တည့္တည့္ေျပာရရင္ အက်င့္ဆိုးေတြကို ႏွစ္ေဟာင္းမွာ ထားခဲ့ၾကဖို႔ဆိုတာကေတာ့ျဖင့္ အေတာ္ကို ခက္ေနၾကတာကလား။

ေသခ်ာတာကေတာ့ သတၱ၀ါမွန္သမွ် ခ်မ္းသာခ်င္ၾကတာပဲ။ ဘယ္ဘာသာ၀င္ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာသာမဲ့ ပဲ ျဖစ္ေနပါေစ သတၱ၀ါမွန္သမွ်ဟာ စိတ္ေရာ၊ ကိုယ္ပါ ခ်မ္းသာခ်င္ၾကသူမ်ားခ်ည္းပဲ မဟုတ္လား။ ခ်မ္းသာျခင္းရဲ႕  အဓိပၸါယ္ေတြကိုလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖြင့္ဆိုတတ္ၾကပါေသးတယ္။

ေလွသမားနဲ႔ သူေဌးႀကီးပံုျပင္ကို ၾကားဖူးၾကရဲ႕ မဟုတ္လား။ ပါစင္ဂ်ာေစာင့္ရင္း ေလွေပၚ အိပ္ေနတဲ့ ေလွသမားကို ျမစ္တစ္ဘက္ကမ္း ျဖတ္ကူးမဲ့ သူေဌးႀကီးက မင္းတို႔ ေကာင္ေတြ အဲသလိုပ်င္းေနလို႔ မႀကီးပြားတာဆိုေတာ့ ေလွသမားက ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္က ဘာလုပ္ေနရမွာလဲ ခင္ဗ်ာတဲ့။ ဟာ အိပ္မေနနဲ႔ အလုပ္ကို အလုပ္လို ႀကိဳးစားလုပ္ေပါ့ကြ၊ ပိုက္ဆံစုေပါ့ကြ၊ ဒါဆို မင္းလည္း တစ္ေန႔ သူေဌးျဖစ္လာမွာ ေပါ့ကြ။ သူေဌးျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဘာမ်ားထူးလာမလဲ ခင္ဗ်ာ။ သူေဌးျဖစ္ေတာ့ အလုပ္ကို ပင္ပင္ပန္းပန္းမလုပ္ရေတာ့ဘူးေပါ့ကြ။ ေအးေအးေဆးေဆး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ နားေနႏိူင္တာေပါ့ကြ။ အခုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေအးေအးေဆးေဆး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ နားေနႏိူင္တာပဲ မဟုတ္လားခင္ဗ်ာ။ အင္း အဲသလိုေပါ့၊ ခ်မ္းသာစြာေနထိုင္ျခင္းရဲ႕ ဖြင့္ဆိုပံုက ကဲြျပားေနႏိူင္ေသးတာ။  

ကၽြန္မနားလည္တာကေတာ့ ပ်င္းျခင္းနဲ႔ ေရာင့္ရဲျခင္းဟာ တစ္ျခားစီပါ။ ဒါေပမဲ့  ေရာင့္ရဲလြန္းရင္ ပ်င္းတဲ့ဘက္ကို ေရာက္သြားတတ္သလို၊ မေရာင့္ရဲႏိူင္ျပန္ရင္လည္း ေလာဘဘက္ကို ေရာက္သြားတတ္ ပါတယ္။ အစြန္းႏွစ္ဘက္လြတ္ေအာင္ ေနတတ္ဖို႔ပါပဲ။ ဘုရားေဟာခဲ့တဲ့ မဇၹိမ ပဋိပဒါဟာ အလကား ေဟာခဲ့တာမွ မဟုတ္ဘဲ။

ေလာကီအရေတာ့ စိတ္ေရာ၊ ကိုယ္ပါ ခ်မ္းသာမွ ခ်မ္းသာျခင္း အစစ္အမွန္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ အညမညသေဘာအရ စိတ္နဲ႔ ကိုယ္ဟာ အျပန္အလွန္ တည္မွီေနၾကေတာ့ က်န္းမာေရးမေကာင္းရင္ စိတ္လည္း မခ်မ္းသာႏိူင္ဘူးေပါ့ေလ။ အဲလိုပဲ တစ္ျခားရုပ္၀တၳဳေတြ မျပည့္စံုရင္လည္း စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္ႏိူင္တာပဲ မဟုတ္လား။ ေလာကုတၱရာအျမင္နဲ႔ ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဗလာက်င္းထားတဲ့ နတၳိရဲ႕ သုညတခ်မ္းသာမွူကသာ ခ်မ္းသာျခင္း အစစ္အမွန္လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ေလာကီအျမင္အရေတာ့ ရွိျခင္းဆင္းရဲက အေတာ္ပူေလာင္သလို မရွိျခင္းဆင္းရဲကလည္း အေတာ္ ဆင္းရဲတာပါပဲ။အဲဒီ ႏွစ္ခုၾကား မွ်ေျခရွာ ေနထိုင္ႏိူင္တဲ့သူဟာ ခ်မ္းသာတာပါပဲ။

လူဆိုတာမ်ိဳးက အတိတ္ေတြ ျပန္လွန္သံုးသပ္တာ အင္မတန္ေလ့တဲ့ အမ်ိဳး။ အတိတ္မွာက ေကာင္းတာေတြ ရွိခဲ့သလို၊ ဆိုးတာေတြလည္း ရွိခဲ့မွာေပါ့။ ခုဆို ၂၀၁၁ဟာ အတိတ္ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ။ ဒီေတာ့ တခါတရံ ၂၀၁၁မွာ ျဖစ္ခဲ့သမွ် ေကာင္းဆိုးေတြကို တစ္စိမ့္စိမ့္ေတြးရင္း ရွိေနၾကလိမ့္မယ္။

ၾကားဖူးၾကလားေတာ့ မသိဘူး။ ကုသိုလ္စိတ္တို႔ကို အသစ္တစ္ဖန္ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ကုသိုလ္ပြားေစႏိူင္သလို၊ အကုသိုလ္ျဖစ္ေစခဲ့ေသာ အျခင္းအရာတို႔အား အဖန္ဖန္ေတြးေတာဆင္ျခင္ျခင္းျဖင့္ အကုသိုလ္တရားတို႔ကို ပြားမ်ားေစ၏ တဲ့။ ဒီေတာ့ ရွင္းရွင္းေလးပါ။ ဘာေတြကို ယူေဆာင္ခဲ့သင့္ၿပီး ဘာေတြကိုေတာ့ျဖင့္ လႊတ္ခ်ထားခဲ့ရမယ္ဆိုတာ။

ဒါေပမဲ့ အေရးႀကီးတာ တစ္ခု ေျပာဦးမယ္။ အဲဒါက ဘာမဆို လိုခ်င္ရင္ ရတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ယံုသလားေတာ့ မသိဘူး။ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာတာကိုက လူအျဖစ္ကို ရခ်င္လို႔၊ ဆႏၵာဓိပတိဆိုတဲ့ ျဖစ္ခ်င္၊ ရခ်င္လြန္းအားႀကီး လို႔သာ ရခဲ့ၾကတာ။ မရခ်င္ဘဲနဲ႔ ရလာတာ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။ မရခ်င္ပါဘူးလို႔ မျငင္းနဲ႔၊ ဘယ္မွတ္မိေတာ့မလဲ ခုခ်ိန္ခါမွာ၊ ပဋိသေႏၶေနစဥ္တုန္းက အစာေဟာင္းနဲ႔ အစာသစ္ အိတ္ေတြ ၾကား ေကြးေကြးေလး ေနခဲ့ရတဲ့ ပဋိသေႏၶေနရျခင္းဒုကၡဆင္းရဲကိုေတာင္ မွတ္မိၾကေတာ့လို႔လား။ ဒီေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဘ၀ ဘ၀ေတြက ဘ၀တဏွာ၊ ကာမတဏွာဆိုတာေတြေၾကာင့္ ဇာတိဆိုတဲ့ ဒီဘ၀အစကို ရခဲ့တယ္ ဆိုတာကို မမွတ္မိေတာ့တာ အဆန္းမဟုတ္ဘူး။ လက္သည္က ေမ့ေအာင္ အေမွာင္ခ်ထားတဲ့ မသိျခင္း အ၀ိဇၨာနဲ႔ လိုခ်င္ျခင္း တဏွာပဲ။ ထားပါေတာ့။

ကၽြန္မတို႔ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဟာ အတိတ္နဲ႔ အနာဂတ္ႏွစ္ခုၾကား လြန္းထိုး ေျပးလႊားေနတတ္ၾကတယ္။ အေကာင္းဆံုးက ဘာကိုမွ ယူမလာခဲ့ျခင္းပဲ။ လက္ရွိေပၚမွာ ေနထိုင္တတ္ျခင္းပဲ။ ပစၥဳပၸန္ တည့္တည့္ေနထိုင္ျခင္း ဆိုပါေတာ့။ ကိုယ္ ဘာလုပ္ေနတယ္။ ဘာစိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို သတိ တရ ျပန္ျပန္ၾကည့္ေပးဖို႔ပါပဲ။ ေနတတ္ေအာင္ က်င့္ၾကည့္ပါ။ က်င့္သားရသြားရင္ ေနထိုင္တတ္သြားမွာပါ။ 

လြယ္တဲ့ ေနထိုင္နည္းေလးတစ္ခု ေျပာခ်င္ေသးတယ္။ ၀ိမုတၱိနည္းနဲ႔ ရွင္သန္ေနထိုင္ျခင္းဆိုပါေတာ့။ ည မအိပ္ခင္မွာ တစ္ေန႔လံုး ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို အပိုင္းေလးေတြ ပိုင္းခ်လိုက္ပါ။ ဥပမာ မနက္စာ၊ အလုပ္သြား၊ အလုပ္ စလုပ္၊ ေန႔လည္စာ…စသျဖင့္ေပါ့။ မနက္စာ ေပါင္မုန္႔နဲ႔ မိုင္လိုေသာက္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ၿပီးသြားခဲ့ၿပီ လို႔ စိတ္က သိမွတ္လိုက္ၿပီး ျဖတ္ခ်ခဲ့လိုက္ပါ။ အဲသလိုပဲ မနက္က အလုပ္သြားခဲ့တာ အမ္အာတီ စီးၿပီး သြားခဲ့တာ၊ ခု ၿပီးသြားခဲ့ၿပီလို႔ စိတ္က ပိုင္းျဖတ္ေပးလိုက္ပါ။ အဲသလိုပဲ က်န္တာေတြကိုလည္း မ်က္ေစ့ထဲ ျပန္ျမင္ၿပီး စိတ္က လႊတ္ခ်ထားပစ္ခဲ့လိုက္တာမ်ိဳးပါ။ ဒါေတြဟာ ၿပီးခဲ့ၿပီလို႔ စိတ္က သိ သိေပးေနတာမ်ိဳး လုပ္ရပါမယ္။ အဲဒါဟာ ၿပီးခဲ့သမွ်ေတြကို စိတ္ထဲက ထားပစ္ခဲ့တာပါပဲ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လုပ္ပါမ်ားလာတဲ့အခါ စိတ္ရဲ႕ စြမ္းအင္ဟာ အင္မတန္ အံ့ၾသဖို႔ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၿပီးခဲ့သမွ်ေတြကို ေမ့ထားခဲ့ႏိူင္တာ ေတြ႔ရပါလိမ့္ မယ္။ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတိရစရာေတြကိုေတာ့ အဲဒီအထဲ မထည့္မိေစနဲ႔ေပါ့ေလ။ 

ဒါဟာ လြတ္ေျမာက္စြာ ေနထိုင္နည္း-၀ိမုတၱိနည္းနဲ႔ ရွင္သန္ျခင္းပါပဲ။ တနည္းေျပာရရင္ အတိတ္ေတြကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ အေႏွာင္အဖဲြ႔ကင္းစြာ ေနထိုင္နည္းပဲေပါ့။ တကယ္ ေအးခ်မ္းတာ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါဟာ ကၽြန္မ သီလရွင္၀တ္တုန္းက ကၽြန္မကို ဆရာႀကီးက သင္ေပးခဲ့တဲ့ နည္းေလးကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ လိုက္တာပါ။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ရင္ထဲက မြန္းၾကပ္မွူေတြကို ေျပေလွ်ာ့ေစသင့္တယ္လို႔ ကၽြန္မ ယံုၾကည္ပါတယ္။  

ခုလို ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္သစ္ လူသစ္ျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ အေဟာင္းေတြကို စိတ္ထဲက အရင္ဆံုး ရွင္းမထားသင့္ ဘူးလားရွင္။ ကၽြန္မကေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ကြက္လပ္ျဖစ္ေနတာကို သေဘာက်သူပါ။ ဘာပဲလာလာ ျမင္တဲ့ အျမင္ေလးသာ ေျပာင္းျမင္ေပးလိုက္တတ္မယ္ဆိုရင္၊ စိတ္ရဲ႕ ျပဴတင္းတံခါးေတြကိုလည္း ဖြင့္လွစ္ေပးထား မယ္ဆိုရင္ အင္မတန္ ၾကည္လင္ေနတဲ့ စိတ္ကေလးကို ရရွိမွာ မလဲြပါဘူးေနာ္။ စိတ္ၾကည္ရင္ ရုပ္လည္း ၾကည္လင္သတဲ့၊ ဒီေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေဟာင္းနဲ႔အတူ ထားခဲ့သင့္တာေတြ လႊတ္ခ်ထားခဲ့ၾကၿပီး ႏွစ္သစ္မွာ တကယ့္ အသစ္အသစ္ေသာ စိတ္ေတြနဲ႔ ရွင္သန္ေနထိုင္ၾကပါစို႔လားရွင္။

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...