Sunday, July 24, 2011

ေမတၱာေတး

ကြၽန္မ အမ်ိဳးသားရဲ႕ အထက္အရာ႐ိွ၊ ၾသစေတးလ်က လူျဖဴတစ္ေယာက္နဲ႔ ရင္းႏီွးခင္မင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူ႔နာမည္က မက္သယူး(Matthew) တဲ့။ အရင္ကလည္း အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ လူျဖဴေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ မိတ္ေဆြျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာမွ မက္သယူးဆိုတဲ့ သူ႔ကို ကြၽန္မ ပိုခင္မိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ထားျဖဴစင္ပံု၊ မာန္မာန မ႐ိွပံု၊ သနားၾကင္နာတတ္ပံု ဒါေတြကို သူနဲ႔ ေပါင္းၾကည့္မွ သိလာရလို႔ပါပဲ။ ရာထူးက ႀကီးေပမဲ့ လူက လူငယ္၊ လူေတာ္တစ္ေယာက္ပါ။ သူ႔မ်က္ႏွာက ေခ်ာေမာတယ္ ဆိုတာထက္ ႐ွင္းသန္႔တာ၊ အျပံဳးရိပ္သန္းေနၿပီး ႏုညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းဟန္နဲ႔ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ ထက္ျမက္သူတစ္ေယာက္ဆိုတာ သိသာေစတဲ့ ႐ုပ္ရည္မ်ိဳးပါ။  

အဲဒီတုန္းကေတာ့ ကုမၸဏီစားပဲြေသာက္ပြဲေတြနဲ႔ မၾကာခဏဆိုသလို ေတြ႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။ သူက ကြၽန္မအမ်ိဳးသားကို ေတာ္ေတာ္ေလး ခင္႐ွာသူပါ။ လက္႐ိွမွာ သူတို႔ ကုမၸဏီခ်င္းမတူၾကေတာ့ေပမဲ့ ဖုန္း အဆက္အသြယ္႐ိွၾကတုန္းပါပဲ။ တစ္ေန႔က ကြၽန္မရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေဟာင္းတစ္ေယာက္ မဂၤလာပဲြမွာေတာင္ ကြၽန္မ သူ႔ကို သတိတရ ႐ိွခဲ့ေသးတာ။ ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳ တခြက္ေၾကာင့္ဆိုပါေတာ့။

ဟိုးအရင္ ညစာစားပဲြ တစ္ခုမွာ မက္သယူးရယ္၊ ကြၽန္မတို႔ လင္မယားရယ္ တစ္စားပဲြထဲမွာ ညစာ စားျဖစ္ၾကတယ္။ ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳလာခ်တဲ့အခါ သူ လံုးဝ မေသာက္ပါဘူး။ ကြၽန္မက စပ္စပ္စုစု ေမးၾကည့္ေတာ့မွ သူ႔ရဲ႕ သတၱဝါေတြအေပၚထားတဲ့ ေမတၱာစိတ္ေလးကို ကြၽန္မ သိလိုက္ရေတာ့တယ္။ ကြၽန္မကို ေျပာျပေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ ထင္းထင္းျမင္ေနရတဲ့ စာနာစိတ္ကေလး၊ အဲဒီစိတ္ကေလးဟာ ကြၽန္မရင္ထဲကို ပူးကပ္ဝင္ေရာက္ခဲ့ေတာ့တာ။ အဲဒီကတည္းက ခုထိ ကြၽန္မ ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳ  မေသာက္ေတာ့တာ ၈ႏွစ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ၿပီ။

ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳကို လူေတြ ဘာေၾကာင့္ တန္ဘိုးထားၿပီး ေသာက္ၾကသလဲ။ အထူးသျဖင့္ မဂၤလာဧည့္ခံပဲြေတြ၊ ကုမၸဏီအထက္လူႀကီးေတြရဲ႕ စီးပြားေရး ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးပဲြေတြ၊ အထက္တန္းလႊာေတြရဲ႕ပဲြေတြမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ တည္ခင္းဧည့္ခံတတ္ ၾကတယ္။  ေစ်းႀကီး ဟင္းလ်ာတစ္ခြက္အေနနဲ႔ ဂုဏ္လုပ္ေသာက္တတ္ၾကတယ္။ ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳေသာက္သံုးျခင္းဟာ wealth, power, prestige and honor ေတြကို ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႔ ဆိုထားတယ္။ ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳဟာ လိင္မႈေရးရာေတြအတြက္၊ အသားအရည္အတြက္၊ တ႐ုတ္လို qi လို႔ ေခၚတဲ့ energy-အားအင္ အတြက္၊  ႏွလံုးေရာဂါကို ျဖစ္ပြားေစတဲ့ ကိုလက္စထေရာကို က်ေစတဲ့အတြက္ ေကာင္းတယ္ လို႔ဆိုၾကတယ္။ ဒီအက်ိဳးေတြကို တစ္ျခားေသာ ဟင္းလ်ာ စားေသာက္ဖြယ္ေတြဆီကလည္း ရႏိူင္ပါရက္နဲ႔ ဘာ့ေၾကာင့္ ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳကိုပဲ တန္ဘိုးတထား ေသာက္ေနၾကတာပါလိမ့္။ ဒါကလည္း ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳ တစ္ခြက္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က သနားစရာ မ်ိဳးတံုးလု ငါးမန္းေတြရဲ႕ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ေသၾကရတယ္ဆိုတာကို မသိၾကလို႔ ေနမွာပါပဲ။

ငါးမန္းေတာင္ရဖို႔ ငါးမန္းအ႐ွင္ဆီက ျဖတ္ယူၿပီးတဲ့အခါ အသက္႐ွင္ေနေသးတဲ့ ငါးမန္းကို ပင္လယ္ထဲ ဒီအတိုင္း ျပန္လႊတ္ခဲ့ၾကတာ။ အဲဒီအခါ ဒုကၡိတအျဖစ္နဲ႔ ေရမကူးႏိူင္ေတာ့တဲ့ ငါးမန္းဟာ ဟိုး ပင္လယ္ေရေအာက္ၾကမ္းျပင္အထိ နစ္ျမဳတ္သြားၿပီး တျဖည္းျဖည္း ေသမဲ့ေန႔ေစာင့္ရင္း ေသရ႐ွာတာ။ အဲဒါကို ၾကားရတဲ့အခါ ကြၽန္မ စိတ္ထဲ မေကာင္းလိုက္တာ။ တစ္ခါတည္း အေသသတ္လိုက္တာထက္ဆိုးတဲ့ မေသမ႐ွင္အျဖစ္ႀကီးနဲ႔ သူ႔ခမ်ာ ဘယ္ေလာက္မ်ား မခ်ိမဆန္႔ ခံစားသြားရပါလိမ့္။

In a process called finning, the fins are cut from living sharks. After the fins have been cut off, the remainder of the fish, which is often still alive, is thrown back into the sea. When returned to the ocean, the finless shark is unable to swim, and sinks to the ocean bottom and dies a slow death.

ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳဟာ အႀကိမ္မ်ားစြာ အလြန္အကၽြံေသာက္ရင္ေတာ့ မာက်ဴရီပါဝင္မႈႏႈန္း ျမင့္တဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသားေတြမွာ သားသမီးရႏိူင္ေျခက်ဆင္းတတ္ၿပီး ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္ေတြလည္း မေသာက္သံုးသင့္ဘူးလို႔ "FDA" (Food and Drug Administration)က ဆိုပါတယ္။

 "Shark fin may cause sterility because of mercury and other heavy metals contamination," said Victor Wu, an officer at the United States-based WildAid, "and the risk to men is much higher than women."
 
ငါးမန္းေတာင္အေျခာက္ ၁၀၀ ဂရမ္မွာ  ကယ္လစီယမ္၊ အန္နာဂ်ီ နဲ႔ ေဖာ့စ္ေဖာရပ္ေတြ ပါဝင္ႏႈန္း အျမင့္မားဆံုးဆိုတာ ေအာက္က ဇယားမွာ ၾကည့္ပါ။

Chemical composition of dried shark fins

Water 14.0 g
Protein* 83.5 g
Fat 0.3 g
Carbohydrate 0.0 g
Ash 2.2 g
Calcium 146.0 mg
Phosphorus 194.0 mg
Iron 15.2 mg
Food energy 337 kcal

* The protein of shark fin is deficient in the essential amino acid Tryptophan.
Source: Food composition tables, People's health publication, Beijing
ငါးမန္းတစ္ေကာင္လံုးမွာ႐ိွတဲ့ ဆူးေတာင္ ၈ခုကို ျဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ ပထမတန္းစား၊ ဒုတိယတန္းစားရယ္လို႔ အရည္အေသြးခဲြျခားၿပီး ေစ်းကြက္သြင္းပါတယ္။ ၾကည့္ပါဦး သူ႔ရဲ႕ ေရယက္ဆူးေတာင္ေတြ မ႐ိွေတာ့တဲ့ ငါးမန္းတစ္ေကာင္၊ ဒုကၡိတျဖစ္သြားတဲ့ ငါးမန္းတစ္ေကာင္ကို...။

Relative commercial value of shark fins


'Save the sharks, forgo that bowl of fin soup' (ST, Dec 6) ေဆာင္းပါးကိုေရးခဲ့တဲ့ Mr Bernard Harrison ရဲ႕ အဆိုအရ ၂၀၁၇ခုႏွစ္မွာ ငါးမန္းမ်ိဳးႏြယ္စု ၂၀ေလာက္ မ်ိဳးတံုးေတာ့မယ္ လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးဟာ Dr Giam Choo Hooရဲ႕ Eat shark's fin soup without feeling guilty (ST, Dec 1) ရဲ႕ ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ အေခ်အတင္ေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးပါပဲ။ စိတ္ဝင္စားစရာပါ။ တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္ အျမင္ေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြ ဖလွယ္ရင္း ေရးလိုက္ၾကတာ တစ္ခ်ိဳ႕က စားသံုးသင့္တယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က မစားသံုးသင့္ဘူးနဲ႔ တကယ့္ကို အေခ်အတင္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာ။

၂၀၁၀ခုႏွစ္ စာရင္းအရ တစ္ႏွစ္မွာ ငါးမန္းေကာင္ေရ သန္း ၇၀ကေန ၇၅သန္းအထိ ဖမ္းၾကရတယ္လို႔ဆိုတယ္။ ႐ွင္း႐ွင္းေလးပါပဲ။ ဝယ္လိုအားမ်ားေနသမွ် ေရာင္းလိုအားက လိုက္မ်ားေပးေနရေတာ့မွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သတိျပဳဖို႔က ငါးမန္းမ်ိဳးႏြယ္ေတြဟာ အကန္႔အသတ္႐ိွပါတယ္။ ငါးမန္းမ်ိဳးႏြယ္ေတြရဲ႕ သက္တမ္းက မ်ားေသာအားျဖင့္ အႏွစ္ ၂၀ကေန အႏွစ္ ၃၀ထိ ႐ိွတတ္ၾကၿပီး spiny dogfish နဲ႔ Whale sharks မ်ိဳးႏြယ္စုေတြက အႏွစ္ ၁၀၀ေက်ာ္ အသက္႐ွည္တတ္ၾကပါတယ္။ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ ၁၃ႏွစ္က ၁၅ႏွစ္အတြင္းမွာ ငါးမန္းပ်ိဳ-ငါးမန္းအပ်ိဳမေတြ ျဖစ္လာၿပီး ခ်စ္မႈေရးရာ အိမ္ေထာင္သားေမြး ျပလုပ္တတ္ၾကပါသတဲ့။ အဲဒီမွာ ျပံဳးခ်င္စရာေလးတစ္ခု ဖတ္မိတာက ငါးမန္းမေတြမွာ ငါးမန္းထီးကိုက္ရာေလးေတြ ႐ိွတတ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ငါးမန္းထီးက ငါးမန္းအမကို သူ စိတ္ဝင္စားေၾကာင္း ျပတဲ့အေနနဲ႔ ကိုက္ျခင္းပါတဲ့။ ဒါေၾကာင့္လည္း သဘာဝႀကီးက ငါးမန္းမေတြကို အေရခြံ (အသား)ပိုထူေပးထားရတာကိုး။

The bite marks may also come from courtship behavior: the male may bite the female to show his interest. In some species, females have evolved thicker skin to withstand these bites.

ဟာဝိုင္အီမွာေတာ့ ၂၀၁၁ခုႏွစ္  ဂ်ဴလိုင္လက စလို႔ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳေရာင္းခ်  ခြင့္ကို ပိတ္လိုက္ၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳေရာင္းခ် ခြင့္ကို တရားဝင္ ပိတ္ပင္တဲ့ ပထမဆံုးေသာ အေမရိကရဲ႕  ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ပါ။ မၾကာခင္ ကမာၻအႏံွ႔က တျခားၿမိဳ႕ေလးေတြကိုပါ ျပန္႔ႏံွ႔ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ခုလို ေရာင္းခ်ခြင့္ ပိတ္ပင္မဲ့အစား ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳတစ္ခြက္ရဲ႕ ရာဇဝင္ ကိုသာ ျပန္႔ေအာင္၊ လူေတြသိလာေအာင္ လုပ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ဆိုၾကျပန္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ လူေတြရဲ႕ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္၊ ႏုညံ့တဲ့ စိတ္ႏွလံုးအေပၚ ယံုၾကည္ေသခ်ာတဲ့စိတ္နဲ႔ ေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကြၽန္မလိုေပါ့။ မသိခင္က ေသာက္ခဲ့ေပမဲ့ မက္သယူးေျပာျပလို႔ စာနာစိတ္ေတြနဲ႔ အင္တာနက္ေတြမွာ ျပန္ ႐ွာဖတ္ရင္း အတည္ျပဳ၊ ၿပီးေတာ့ ခုထိ လံုးဝ မေသာက္ေတာ့တာ။ အဲလိုပဲ ကြၽန္မလို မသိလို႔ ေသာက္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြအတြက္ ရည္႐ြယ္ၿပီး ဒီပိုစ့္ေလးကို ေရးျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္က ႏွစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္က သံုးေယာက္နဲ႔ တျဖည္းျဖည္း သိသိလာၾကဖို႔၊ သိၿပီး ေ႐ွာင္ၾကဥ္ၾကေစဖို႔ ရည္႐ြယ္ရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ 

"Say no to shark fin soup"


Ref. and Image credit :


Monday, July 18, 2011

ရာဇဝင္ထဲမွာ "---------------" ကို ထားရစ္ခဲ့...

မီးရထားသံလမ္းတစ္ခုကို ကြၽန္မ ဓါတ္ပံု သြား႐ိုက္ခဲ့တယ္။ မီးရထားသံလမ္းမ်ား ဘာဆန္းလို႔လဲ ေမးစရာ႐ိွတာေပါ့။ ကြၽန္မ အခု ေျပာျပမယ္။ အဲဒီ မီးရထားသံလမ္းရဲ႕ ရာဇဝင္ကို....။

အဲဒီရထားလမ္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ စကၤာပူ-မေလး႐ွားအၾကား 
(ဘဘလီကြမ္းယူ လက္ထက္) ၁၉၉၀ကေနစၿပီး ညိႇႏိႉင္းမႈေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ခဲ့လိုက္ၾကတာ ဘဘလီသား ဦးဦးလီ (လီ႐ွန္းလံု) လက္ထက္က်မွပဲ အဆင္တေျပ ညိႇႏိႉင္းႏိူင္ခဲ့ေတာ့တယ္။ အတိအက်ဆိုရရင္ ၂၀၁၁ ေမလ ၂၄ရက္ေန႔က သေဘာတူ ညိႇႏိႈင္းၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီး၊ Tanjong Pagar-တန္ဂြၽန္ပါဂါမီးရထားဘူတာ႐ံုမွာ အခုလို ေၾကာ္ျငာကပ္ခဲ့ပါတယ္။ 



Tanjong Pagar-တန္ဂြၽန္ပါဂါမီးရထားဘူတာကို ၁၉၃၂-ေမလ ၃ရက္ေန႔က်မွ ဖြင့္ခဲ့တာဆိုေတာ့ အဲဒီမတိုင္ခင္က ရထားစီးခရီးသည္ေတြဟာ Woodlands-သစ္ေတာေျမမွာ ဆင္းၿပီး Johor-ဂ်ိဳဟိုးကို ဖယ္ရီနဲ႔ ဆက္သြားခဲ့ၾကရတာပါ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ မေလး႐ွား-စကၤာပူ မခြဲၾကေသးတာမို႔ လူဝင္မႉႀကီးၾကပ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ျပႆနာေတြ မ႐ိွခဲ့ေပမဲ့ ၁၉၆၅-ဩဂတ္စ္မွာ စကၤာပူက မေလး႐ွားကေန ခဲြထြက္တဲ့အခါ စကၤာပူပိုင္နယ္ေျမထဲ ေရာက္ေနတဲ့ မေလး႐ွားပိုင္ မီးရထားလမ္းနဲ႔ ဘူတာ႐ံုေတြ ေနရာေျပာင္းေ႐ႊ႕ေရးအတြက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ညိႇႏိႈင္းမႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

မေလး႐ွားနဲ႔ စကၤာပူအၾကား ၁၉၉၀က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ သေဘာတူညီခ်က္အရ Tanjong Pagar-တန္ဂြၽန္ပါဂါမီးရထားဘူတာကို Bukit Timah-ဘူကစ္တီးမားကို ေ႐ႊ႕ေပးဖို႔နဲ႔ ေ႐ႊ႕ၿပီးတဲ့အခါ အဲဒီေနရာမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း အက်ိဳးတူ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ၾကဖို႔ မေလး႐ွားဘက္က သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ အျပန္အလွန္အေနနဲ႔ စကၤာပူဘက္ကလည္း Tanjong Pagar-တန္ဂြၽန္ပါဂါ မီးရထားဘူတာေနရာမွာ ပ႐ိုက္ဗိတ္လီမိတက္ကုမၸဏီတစ္ခု တည္ေဆာက္ၿပီး မေလး႐ွား ၆၀% ၊ စကၤာပူ ၄၀%အတိုင္း အက်ိဳးအျမတ္ ခြဲေဝၾကဖို႔ သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီမွာ ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတယ္ မေျပာတတ္ပါဘူး။ နားလည္မႈေတြ လဲြၾကၿပီး စကၤာပူက သေဘာတူညီမႈကို ခ်က္ခ်င္းအေကာင္အထည္ေဖာ္လိုၿပီး မေလး႐ွားဘက္ကေတာ့ ဘူတာေ႐ႊ႕ေျပာင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ က်ၿပီးမွ ျဖစ္မယ္လို႔ ဆိုခဲ့ၾကရင္းကေန ညိႇမရျဖစ္ခဲ့လိုက္ၾကတာ...ခုလက္႐ိွ ၂၀၁၁ က်မွ အၿပီးသတ္ၾကပါေတာ့တယ္။ မူလက ဘူတာ႐ံု ေ႐ႊ႕ဖို႔လ်ာထားတဲ့ Bukit Timah-ဘူကစ္တီးမားကို မဟုတ္ဘဲ Woodlands-သစ္ေတာေျမအထိ ေ႐ႊ႕ေပးဖို႔
မေလး႐ွားဘက္က သေဘာတူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တျခား အျပန္အလွန္ သေဘာတူညီခ်က္ေတြ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ေရး  ေ႐ွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ေတြလည္း ညိႇႏိႈင္းခဲ့ၾကပါေသးတယ္။



Bukit Timah-ဘူကစ္တီးမား ဘူတာ႐ံုကေလး



တန္ဂြၽန္ဘာဂါဘူတာကေန ရထားပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးကို ျပဳလုပ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေပမဲ့ ပင္မဘူတာ႐ံု အေဆာက္အဦးကိုေတာ့ National Monument of Singapore အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး ဆက္လက္ထား႐ိွဖို႔ ႏွစ္ႏိူင္ငံ သေဘာတူညီမႈေတြရခဲ့တဲ့ ဧၿပီလ ၉ရက္ေန႔က ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တကယ္လည္း ထားသင့္ပါတယ္။ ၾကည့္ပါဦး ဘယ္ေလာက္ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ့ ေ႐ွးလက္ရာ အေဆာက္အဦးႀကီးလဲ ဆိုတာ...။








မေလး႐ွားႏိူင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရအၿပီး
(၁၉၆၂ခုႏွစ္)မွာ အဲဒီ လွပထည္ဝါတဲ့ ၿဗိတိသွ်လက္ရာ ဘူတာ႐ံုအေဆာက္အဦးႀကီးကို Keretapi Tanah Melayu (KTM) သို႔မဟုတ္ Malayan Railways Limited လို႔ နာမည္တပ္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာလိုေတာ့  "မေလး႐ွား မီးရထားပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရး" ေပါ့ေလ။ ဟိုးအရင္ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီေခတ္ရဲ႕ ကာလမ်ားဆီတုန္းကေတာ့ FMSR-Federated Malay States Railways လို႔ ေခၚခဲ့ပါသတဲ့။ အဲဒါႀကီးကို French construction firm တစ္ခုျဖစ္တဲ့ Brossard and Mopin Ltd က ဖို႔ေျမ (Reclaimed Land) ေပၚမွာ ေဆာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္ ေမလ ၂ရက္ေန႔မွာ တရားဝင္ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့တာပါ။

F M S R လို႔ အတိုေကာက္ ေရးထိုးထားတဲ့ စာလံုးတစ္ခုခ်င္းစီရဲ႕ ေအာက္ေျခမွာေတာ့ အီတလီႏိူင္ငံသား Rudolfo Nolli ရဲ႕ လက္ရာ အျဖဴေရာင္ ေက်ာက္႐ုပ္တုႀကီး ၄ခုကို ေတြ႔ႏိူင္ပါတယ္။ အဲဒီ ေက်ာက္႐ုပ္တုႀကီး ၄ခုဟာ စကၤာပူ-မေလး႐ွား ႏွစ္ႏိူင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး ေဒါက္တိုင္ႀကီး ၄ခုျဖစ္တဲ့ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးနဲ႔ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈလုပ္ငန္းေတြကို ကိုယ္စားျပဳတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။




ဘူတာ႐ံုအတြင္းဘက္ နံရံေပၚက ေဆးေရးပန္းခ်ီကားေတြ...


ခုေတာ့ ဒီသံလမ္းေတြကို ဖ်က္ပစ္ေတာ့မွာပါ။ ႏွစ္ေပါင္း  ၇၉ႏွစ္ (၁၉၃၂-၂၀၁၁) သက္တမ္း႐ိွခဲ့တဲ့ မီးရထားလမ္းတစ္ခုအေပၚ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၿငိတြယ္မႈေတြ ႐ိွခဲ့ၾကပါလိမ့္မလဲ။ ကြၽန္မ ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးရထားကိုေတာ့ ဇြန္လ ၃၀ရက္ေန႔ ည ၁၁ နာရီမွာ ဂ်ိဳဟိုးနယ္ရဲ႕ စူလတန္ Ibrahim Iskandarကိုယ္တိုင္ ေမာင္းႏွင္ ထြက္ခြာသြားခဲ့ၿပီး၊ နာရီပိုင္းအၾကာ ဂ်ဴလိုင္ ၁ရက္ေန႔အကူးမွာ တရားဝင္ ပိတ္ေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ ရထားအသြားအလာ မ႐ိွေတာ့ၿပီျဖစ္တဲ့ အဲဒီ သံလမ္းေပၚမွာ အမွတ္တရ  လမ္းေလွ်ာက္ၾက၊ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ႏိူင္ၾကဖို႔ ျပည္သူလူထုကို ႏွစ္ပတ္တိတိ ခြင့္ျပဳ ဖြင့္လွစ္ေပးထားခဲ့ပါေသးတယ္။ 









သံလမ္းေဘးက ပန္းခ်ီေက်ာ္ေတြရဲ႕ နံရံေဆးေရး လက္ရာ...






ကြန္ကရစ္ ဇလီဖားတံုးေပၚက KTM အမွတ္အသား...















ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ စကားအျဖစ္ပဲ ေျပာျပႏိူင္ေတာ့မဲ့၊ မွတ္တမ္းတင္ ဓါတ္ပံုေတြကေန တစ္ဆင့္ပဲ ၾကည့္႐ႈႏိူင္ေတာ့မဲ့ အဲဒီ မီးရထားသံလမ္းေပၚ အမွတ္တရ သြားေရာက္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ၾကသူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ကင္မရာႀကီးေသး ကိုယ္စီနဲ႔ ေပါ့။ တကယ့္ အမွတ္တရတစ္ခုပါပဲ။ 

ခုေတာ့ တကယ္ပဲ ရာဇဝင္ထဲမွာ "မီးရထားသံလမ္း"ကို ထားရစ္ခဲ့ၾကရပါၿပီ.....




 


Ref. and Photos Credit:http://en.wikipedia.org/wiki/Tanjong_Pagar_railway_station
http://infopedia.nl.sg/articles/SIP_954_2005-01-10.html
ပံုတစ္ခ်ိဳ႕ :ညီမျဖဴေမ နဲ႔ ကိုယ္တိုင္


ကြၽန္မနဲ႔အတူ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ သြားခဲ့ၾကတဲ့ ညီမေလး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္ကိုလည္း ေက်းဇူး အမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္...:)

Sunday, July 10, 2011

႐ွန္႔ဟိုင္း မဂၤလာပဲြေလးတစ္ခုအေၾကာင္း

မေန႔က အျဖစ္ကေတာ့ မေျပာခ်င္ဘူး၊ ေျပာ ကို မေျပာခ်င္ဘူး။ မေန႔က တေန႔လံုးလိုလို ကြၽန္မက အျပင္မွာ၊ ေန႔လည္ဘက္ အိမ္ကို ခဏျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အိမ္ကလူႀကီးက သိုးေနေအာင္ အိပ္ေနတာ။ သူက ညဂ်ဴတီ ဆယ္ရက္ ဆက္ဆင္းေပးေနရတာေလ။ ကြၽန္မကျဖင့္ မနက္ပိုင္းက ရထားသံလမ္း ဓါတ္ပံု သြား႐ိုက္ခဲ့ၿပီး၊ ညေနက်ေတာ့ အရင္ P&G ႐ံုးမွာ အတူလုပ္ခဲ့တဲ့ တ႐ုတ္မေလးရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္ကို သြားလိုက္တာ ည ၁၂နာရီ ထိုးခါနီးမွ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့တယ္။ ကြၽန္မ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ သူက အလုပ္ထဲမွာ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မပိုင္ဘဲ ျပည္သူက ပိုင္တာပါလားလို႔ ေတြးရင္း ဝမ္းနည္းသြားတယ္:) အလုပ္ကိစၥေတြကိုယ္စီနဲ႔ ႏွစ္ပတ္မလည္ႏိူင္ၾကတဲ့ ကြၽန္မတို႔အျဖစ္က စိတ္ႏုသူမ်ားဆိုရင္ျဖင့္ မ်က္ရည္က်ေလာက္ပါရဲ႕။

မနက္ပိုင္း တပိုင္းလံုး ဓါတ္ပံုထြက္႐ိုက္ခဲ့တာက တစ္ေၾကာင္း၊ ပိုစ့္တင္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ မ႐ိွတာက တစ္ေၾကာင္း အဲဒီလို ႏွစ္ေၾကာင္းေသာ အခ်က္ေၾကာင့္ ကင္မရာ အိမ္မွာထားခဲ့ၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ သြားခဲ့လိုက္တာ ဟိုက်မွ ေနာင္တေတြ ထိုင္သီေနရေတာ့တာ။

မဂၤလာေဆာင္က Grand Shanghai ဆိုတဲ့ Restaurantမွာ လုပ္တာပါ။ ဝင္သြားတာနဲ႔ အနီေရာင္ေတြ ခပ္မ်ားမ်ားသံုးၿပီး ျပင္ဆင္ထားတဲ့ ခမ္းမကို ၾကည့္၊ စားပဲြအျပင္အဆင္ေတြ ၾကည့္ရင္း တကယ့္ကို ႐ွန္႔ဟိုင္းေရာက္ေနသလို ခံစားရတာပါ။ ကြၽန္မက သတို႔သမီးအေၾကာင္း သိသူပီပီ သူဟာ အင္မတန္ ေစ့စပ္ေသခ်ာလြန္းသူမို႔ သူ႔မဂၤလာေဆာင္မွာ ဟာကြက္မ႐ိွမွာကို ေသခ်ာခဲ့ၿပီးသားပါ။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သူနဲ႔ကြၽန္မက P&Gကို အလုပ္ဝင္ရက္ တရက္ထဲ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ထြက္ေတာ့လည္း မေ႐ွးမေႏွာင္း ထြက္ခဲ့ၾကသူေတြ။ မေန႔ညက အားလံုး ၅ေယာက္ ျပန္ေတြ႔ခဲ့ၾကတဲ့အထဲမွာ ၂ေယာက္ပဲ ခုထိ P&Gမွာ ဆက္ျမဲေနၾကၿပီး သတို႔သမီး၊ ကြၽန္မနဲ႔ က်န္တစ္ေယာက္က အလုပ္အသစ္ေတြမွာပါ။ အသစ္သာဆိုရတယ္၊ P&Gက ထြက္ခဲ့ၾကတာ ၃ႏွစ္ေတာင္ ႐ိွခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မတို႔ အခ်င္းခ်င္း အျမဲ အဆက္အသြယ္႐ိွၾကတဲ့အျပင္ ၃လတႀကိမ္ ေတြ႔ဆံုစားေသာက္ေလ့႐ိွၾကတာပါ။

အစားအေသာက္ေတြ စားရတဲ့အခါမွာေတာ့ သူဘာ့ေၾကာင့္ ဒီဆိုင္ကို ေ႐ြးရသလဲဆိုတာ ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္း သိသြားခဲ့ရပါတယ္။ ပဲြတိုင္း ပဲြတိုင္းဟာ သူ႔အရသာနဲ႔သူ စားေကာင္းလြန္းေနတယ္။ အလယ္မွာ ပဲြႀကီးတပဲြထဲ ခ်တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ တေယာက္တပဲြစီ ေကြၽးပါတယ္။

တဆိုင္လံုးရဲ႕ နီၾကင္ၾကင္မီးေရာင္ေၾကာင့္ ဟန္းဖုန္းနဲ႔ ႐ိုက္တဲ့အခါ အေရာင္ထြက္ အင္မတန္ဆိုးပါတယ္။ ပံုေတြကို သည္းခံ ၾကည့္ေပးၾကပါေနာ္...

Cold Dish Combination


Shark's Fin Soup-ကြၽန္မက အဲဒါ မေသာက္ဘူး...


Sauteed Prawns with Salted Egg Yolk
ကိုလွေစာေတြ မ်ားမွန္းသိတယ္ ဒါေပမဲ့ စားေကာင္းတယ္၊ ေနာက္မွ ေဆးေသာက္ၾကတာေပါ့ 


Braised Abalone with Black Mushroom Spinach-ေဘဘီ အဘယ္လံုနီ...:)


Fillet of Smoked Duck and Pau-ဘဲအေရခြံက ပါးပါးႂကြပ္ႂကြပ္ေလး...:)


Steamed Soon Hock with Soya Sauce


Deep Fried Scallops with Yam


Shanghai Pork and Crabmeat Dumplings
ထိပ္စုစုေလးကို ကိုက္ေဖာက္ၿပီး အထဲက အရည္ေလးေတြ စုပ္ေသာက္၊ ၿပီးမွ ဂ်င္းဖတ္ေလးေတြနဲ႔ တြဲစားရတာ၊ ဒါမ်ိဳး  DinTaiFung မွာလည္း ႐ိွတယ္...


Chilled Sago with Pomelo and mango






Chello နဲ႔ စႏၵရား အရမ္းႀကိဳက္တယ္ နားေထာင္ရတာ အရသာ႐ိွတယ္:)


တ႐ုတ္သီခ်င္းေတြပဲဆိုတာ ႐ွန္႔ဟိုင္းမွာ ညစာ စားေနရသလိုပဲ၊ တကယ္ ႐ွန္႔ဟိုင္းေရာက္ေနသလို ဆိုင္တခုလံုးထဲမွာ ႐ွန္႔ဟိုင္း အေငြ႔အသက္ေတြရေအာင္ ဖန္တီးထားတယ္...


ပိုစ့္မတင္ပါဘူးေလ ဆိုေပမဲ့ အစားအေသာက္ ညႊန္းခ်င္လို႔ တင္လိုက္ပါတယ္။ မဂၤလာညစာ ဘယ္မွာ ေကြၽးရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနသူေမာင္ႏံွေတြ အတြက္ပါ။

Dennisက ေဒၚဝါဝါဝင္းေ႐ႊသား ဝါဇင္နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ရယ္...


Dennis နဲ႔ Carol တို႔ ဇနီးေမာင္ႏံွ ရာသက္ပန္ ႐ိုးေျမက် ေပါင္းၾကရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္... 


Friday, July 8, 2011

ခ်စ္ခြန္းတံု႔တင္...ေႏွာင္တြယ္ငင္လ်က္...

ဘယ္ပဲြပဲ တက္တက္၊ ဘယ္ကိုပဲ သြားသြား အတူသြားၾကဖို႔ ရည္႐ြယ္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အနားနီးေတာ့ သူ႔အလုပ္က ကဖ်က္ယဖ်က္လုပ္ျပန္ေရာ...။ ဒါနဲ႔ပဲ ကြၽန္မမွာ အိမ္ကလူႀကီးမပါဘဲ တစ္ေယာက္ထဲ သြားလာေနရေတာ့တာ...။ ဘယ္ေလာက္မ်ားလည္းဆို တစ္ခ်ိဳ႕က ကြၽန္မကို အပ်ိဳႀကီးလို႔ မွတ္ေနၾကတဲ့ အထိပါပဲ။ 

ကဲ...ကြၽန္မ အပ်ိဳႀကီး မဟုတ္ပါဘူးေနာ္၊ ၉ရက္ ဂ်ဴလိုင္က ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ပါ။


အခ်စ္ဆိုတာကို မယံုတဲ့ ကြၽန္မအတြက္ေတာ့ အခ်စ္ရဲ႕ ဟိုးဘက္စြန္းထိ ပိုသာလြန္းတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ဘက္လို တစ္သြယ္၊ ဖခင္လို တစ္ဖံု၊ အစ္ကိုတစ္ေယာက္လို တစ္မ်ိဳး မ႐ိုးႏိူင္တဲ့ ေမတၱာေတြ အၾကားမွာ ႏွစ္သက္လြန္းစြာ စီးေမ်ာခြင့္ရခဲ့တာ ၁၁ႏွစ္ တိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ကြၽန္မ အင္မတန္မွ ကံေကာင္းလြန္းသူပါ....

မေန႔တေန႔ကလိုပါပဲေလ၊ အခ်ိန္ေတြ အကုန္ ျမန္လိုက္ပံုမ်ား....။


Monday, July 4, 2011

အ႐ူးတစ္ေယာက္ လမ္းေပၚမွာ...


အ႐ူးက ေျပာေနတယ္ တတြတ္တြတ္ပဲ ငါ့ေခါင္းထဲက တ႐ြ႐ြထိုးေနတဲ့ပိုးေတြ ကူထုတ္ေပးၾကပါတဲ့ အ႐ူးက ေအာ္ဟစ္ေနတယ္  ေနစမ္းပါဦး ခင္ဗ်ားတို႔က ဘာလဲ ခင္ဗ်ားတို႔ကေရာ အ႐ူးမဟုတ္လို႔လား လူ႔ဘဝႀကီးဟာ ဒုကၡေတြနဲ႔ ဝတ္မႈန္ကူးထားတဲ့ ပ်ားရည္  ခု က်ဳပ္က လူ႔ဘဝႀကီးထဲက လူမဟုတ္ေတာ့ဘူး သြားၿပီဗ်ာ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာသိလို႔တုန္း အသားေတြ ငါးေတြ အသီးအ႐ြက္ေတြေတာင္ ေတာက္စင္ အဆိပ္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ မက္ေကာင္းဒီဇီးတဲ့ ဝက္နား႐ြက္ျပာတဲ့ အီကိုလိုင္းတဲ့ ဟိုဟာမစားရဲ ဒီဟာမစားရဲ ကမာၻႀကီး အဆိပ္ေတြ တက္လိုက္ပံုက ခဲခဲလႉပ္   ႐ႈေနတဲ့ ေလေတြထဲ အဆိပ္ေငြ႔ေတြ ပါမေနဘူးလို႔ ခင္ဗ်ားလည္း မသိႏိူင္ဘူးေလ  အ႐ူးက လြယ္အိတ္ထဲက တစ္႐ႉးစေတြထုတ္ ခပ္ ေသးေသးေလးျဖစ္ေအာင္ လံုးၿပီး ႏွာေခါင္းေပါက္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္တယ္ ဘယ္ဘက္ၿပီး ညာဘက္ ဟုတ္ၿပီ ခုမွ စိတ္ခ်သြားဟန္နဲ႔ ျပံဳးတယ္ ႂကြက္ျပံဳးကေလး   အ႐ူးက ကား လာေနတာေတြ႔လို႔ ပလက္ေဖာင္းေပၚ ခုန္တက္ ေ႐ွာင္လိုက္တယ္  ေဘးဘီဝဲယာကို မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆန္ျပဴးနဲ႔ ၾကည့္တယ္ ၿပီးေတာ့ လြယ္အိတ္ကို ငံု႔ၾကည့္ၿပီး ခပ္တင္းတင္း ဖိကိုင္လိုက္တယ္ ေဟာ ဟိုမွာ ဖုေကာက္ အဲဒီအထဲ ရင္ေကာ့ဝင္သြားတယ္  စားပြဲေပၚက မသိမ္းရေသးတဲ့ ထမင္းတဝက္ ဟင္းတခြက္အက်န္ေတြကို စားေနတဲ့ ငွက္ေတြကို ေမာင္းထုတ္ၿပီး သူ အားပါးတရ စားလိုက္တယ္ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးနဲ႔ ၾကံဳးၾကံဳးၿပီး စားတယ္ ခင္ဗ်ားတို႔ ဘာသိလို႔လဲ အာဖရိကကို သိလား WFS ၾကားဖူးလား FAOေရာ သိလား လူေတြ ဘယ္ေလာက္ ဆာေလာင္ေနၾကတယ္ဆိုတာေရာ သိလား ခက္တယ္ ခင္ဗ်ားတို႔လူေတြ ခု က်ဳပ္က လူ႔ဘဝႀကီးထဲက လူမဟုတ္ေတာ့ဘူး သြားၿပီဗ်ာ ၿပီးေတာ့ ကားလမ္းမအလယ္ ထြက္ ဘတ္စ္တစီးကို လက္ျပ တားစီးလိုက္တယ္ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ေဘးဘီဝဲယာကို အကဲခတ္တယ္ စိတ္ခ်ရၿပီဆိုမွ လြယ္အိတ္ထဲက တစ္႐ႉးစေတြ ထုတ္ၿပီး မ်က္ႏွာေပၚတည့္တည့္ထိုးေနတဲ့ အဲကြန္းက ေလေပါက္ေတြထဲ ထိုးထည့္လိုက္တယ္ အဆိပ္ေတြ အဆိပ္ေတြတဲ့ ပါးစပ္ကလည္း ႐ြစိ႐ြစိ ႐ြတ္လို႔  ဂိတ္ဆံုးေရာက္ေတာ့ ကားေပၚက မဆင္းေသးဘဲ ဒီကား နတ္ျပည္ေရာက္လားတဲ့ ေမာင္းသူကို ေမးတယ္ ေခါင္းခါျပလိုက္ေတာ့ ဟာ ကားမွားစီးမိၿပီ ေဆာရီး ဆိုၿပီး ကားေပၚက ခုန္ဆင္းလိုက္တယ္ စိတ္သြားရာေနာက္ ေကာက္ေကာက္ ပါေအာင္ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ေျခေထာက္ေတြနဲ႔အ႐ူးဟာ တေနရာေရာက္ေတာ့ ခံုတန္းတခုမွာ ထိုင္လိုက္ တယ္ ေဘးဘီဝဲယာကို မ်က္လံုးေစြၿပီး အကဲခတ္တယ္ ေသခ်ာၿပီဆိုမွ လြယ္အိတ္ထဲက ပစၥည္းေတြကို ခံုေပၚ သြန္ခ်လိုက္တယ္ ဘီးအႀကိဳးတေခ်ာင္း တစ္႐ႉးသံုးထုပ္ နားဖာကေလာ္တေခ်ာင္း ငွက္ေမႊးနားၾကပ္တံတခု သတင္းစာစကၠဴတထပ္ ေငြအေႂကြေစ့ေတြ မွန္တဘက္ျပဳတ္ေနတဲ့ ေကာ္ကိုင္း မ်က္မွန္တလက္ ေဘာက္ခ်ာျဖတ္ပိုင္းေတြ   စုေဆာင္းမိသမွ် ပစၥည္းေတြကို  လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔  ဝလံုးပံုဝိုင္းၿပီး ေထြးပိုက္ထားရင္း မ်က္လံုးေတြအေရာင္တလက္လက္ ထြက္လာေအာင္ တစိမ့္စိမ့္ ျပံဳး ၾကည့္တယ္ အားရၿပီဆိုမွ လြယ္အိတ္ထဲ ျပန္သိမ္းလိုက္တယ္ ေဘးဘီဝဲယာကို က်ီးၾကည့္ ၾကည့္တယ္ လူတေယာက္ သူ သိတ္မသကၤာဘူး သူ႔လြယ္အိတ္ေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တာ သူ အဲဒီေနရာက အျမန္ေျပးထြက္လိုက္တယ္ လြယ္အိတ္ႀကီးကိုလည္း လက္တဘက္က ခပ္တင္းတင္း ဖိအုပ္ကိုင္လို႔ ေျပးေနတယ္ ေဟာ ေ႐ွ႕မွာ ျမစ္ကူးတံတား အ႐ူးဟာ ဆက္ေျပးတယ္ ေ႐ွ႕ဆက္ေျပးတယ္ တခုခုကို ေတြးမိဟန္နဲ႔ ခဏရပ္လိုက္တယ္ လြယ္အိတ္ကို ရင္ခြင္ထဲ တင္းတင္းပိုက္လိုက္ရင္း ေအာ္ဟစ္ရယ္လိုက္ေသးတယ္  စိတ္ႀကိဳး ျပတ္ေနတဲ့ အ႐ူးဟာ သူ မၾကာခင္မွာပဲ နတ္ျပည္ေရာက္ေတာ့့မွာလို႔ ခပ္ျပံဳးျပံဳး ေျပာေနရင္း ေရထဲ ဝုန္းကနဲ ခုန္ခ်လိုက္တယ္ ခု က်ဳပ္က လူ႔ဘဝႀကီးထဲက လူမဟုတ္ေတာ့ဘူး သြားၿပီဗ်ာ


ေဝါဟာရ
ေတာက္စင္-Toxin
မက္ေကာင္းဒီဇီး-Mad Cow Disease
အီကိုလိုင္း-E.Coli
WFS-World Food Summit
FAO-Food and Agriculture Organization
ဖုေကာက္-Food Court


Saturday, July 2, 2011

ၿပိဳင္တူတြန္းလ်င္...

ငယ္ငယ္တုန္းက ကြၽန္မတို႔ကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ အေမ တစ္ခုခုလုပ္ခိုင္းတာကို မလုပ္တဲ့အခါ "နင္တို႔ကို ဇိကုပ္ၿပီး နတ္ျပည္တင္ေပးေနတာ နားလည္လား" လို႔ အေမေျပာေလ့႐ိွတာ သတိရမိတယ္။ ကြၽန္မ အလွည့္ေရာက္လာတဲ့အခါ ပရဟိတ အဖဲြ႔အစည္း တစ္ခုခုအတြက္ အလႉေငြေကာက္တိုင္း ေျပာမနာ ဆိုမနာ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုဆို "နင္တို႔ အလႉေငြထည့္ၾက၊ ငါက ဇိကုပ္ နတ္ျပည္တင္ေပးေနတာေနာ္၊ ကပ္ေစးကုတ္မေနၾကနဲ႔ အဲဒါပဲ" လို႔ ဖိအားေပးၿပီး အလႉခံခဲ့မိတာကို သတိရမိျပန္တယ္။ ခုလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ၊ ကြၽန္မမွာ ဇိကုပ္ နတ္ျပည္တင္ေပးဖို႔၊ တနည္းဆိုရရင္ "အက်ိဳးေမွ်ာ္၍   ႏိႈးေဆာ္ လိုက္ရပါသည္" ဆိုတာမ်ိဳး လုပ္ဖို႔အခ်ိန္ က်ေရာက္လာျပန္ပါၿပီ။

ကြၽန္မ မ်က္ႏွာက အလႉခံပံုးပံု ေပါက္ၿပီးသားမို႔ ေ႐ွ႕မ်က္ႏွာ ေ႐ွ႕ထားၿပီးေတာ့ပဲ ေျပာလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။  အလႉခံ ခ်င္ပါတယ္။ ေငြအား၊ လူအား၊ ဉာဏ္ပညာအား အစ႐ိွသျဖင့္ တတ္စြမ္းသမွ် ပါဝင္လႉဒါန္းၾကဖို႔ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ပါရေစ။ အေၾကာင္းရင္း ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို အေသး မစိတ္တစိတ္ ေျပာျပပါမယ္။ အဖဲြ႕ရဲ႕ လႈပ္႐ွားမႈအေသးစိတ္သတင္းေတြကိုေတာ့ ရသအလင္းေဖာင္ေဒးရွင္း မိတ္ဆက္ (အိျႏၵာရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္) မွာ အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

မိတ္ေဆြမ်ားထဲမွာ သိၿပီး၊ ပါဝင္လႉဒါန္းၿပီးေနၾကသူေတြလည္း ႐ိွၾကမွာပါ။ ဒီလိုပါ။ စင္ကာပူႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ အႏုပညာခ်စ္မက္သူေတြ စုစည္းထားၾကတဲ့ "ရသအလင္း ေဖာင္ေဒး႐ွင္း" ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ေလးတဖြဲ႔နဲ႔ ရင္းႏီွးေႏြးေထြးေစခ်င္တာပါ။ အဖဲြ႔ေလးရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ျမန္မာျပည္မွာ ႐ိွၾကတဲ့ စာေပအႏုပညာ႐ွင္မ်ား ရဲ႕ က်န္းမာေရးေထာက္ပံ့မႈအတြက္ တတ္ႏိူင္သေလာက္ ဝိုင္းဝန္း ဝါးကူေပးၾကဖို႔ပါ။

အႏုပညာ႐ွင္ေတြထဲမွာမွ စာေပအႏုပညာ႐ွင္က ပိုၿပီး ခ်ိဳ႕တဲ့ေလ့႐ိွၾကတာ အားလံုးအသိပါ။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ဟာ စီးပြားေရးအရသာ ခ်ိဳ႕တဲ့ခ်င္ ခ်ိဳ႕တဲ့မယ္၊ အႏုပညာေတာ့ ႂကြယ္ပိုးႂကြယ္ဝ႐ိွၾကတဲ့ လူတန္းစားေတြ။  စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ဖန္တီးမႈထဲ သူတို႔ဘဝတစ္ခုလံုး ပံုအပ္ျမႇဳတ္ႏံွထားၾကသူေတြ။ ထမင္းစားဖို႔ အႏုပညာလုပ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး၊ အႏုပညာဆက္လက္ ဖန္တီးႏိူင္ဖို႔ ထမင္းစားၾကတာ...ဆိုတဲ့ လူေတြ။

သူတို႔ ဖန္တီးထားတဲ့ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ၊ ကာတြန္းေတြဆီက အားအင္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အလင္းေရာင္ေတြ၊ မနက္ျဖန္မ်ားစြာေတြကို ကြၽန္မတို႔ ခံစားခဲ့ၾက၊ စားသံုးခဲ့ၾကဖူးၿပီ။ အဲသည္လို ဘဝကို ႐ိုး႐ွင္းစြာျဖတ္သန္းရင္း အႏုပညာနဲ႔ ျပည္သူေတြကို အက်ိဳးျပဳခဲ့၊ အက်ိဳးျပဳေနဆဲ စာေပအႏုပညာ႐ွင္မ်ားကို အႏုပညာ ခံစားသူအေနနဲ႔  ကြၽန္မတို႔ ဘာေတြမ်ား ျပန္လည္ တံု႔ျပန္ ေပးဆပ္ႏိူင္ၾကပါမလဲ။

ဇရာ၊ ဗ်ာဓိ ဆိုတဲ့ အိုျခင္း၊ နာျခင္းဟာ သတၱဝါတိုင္း မေ႐ွာင္မလႊဲသာ ၾကံဳၾကရတာ ျဖစ္ေလေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အိုခ်ိန္၊ နာခ်ိန္ေတြမွာ လူေရာ စိတ္ပါ နာလန္ထဖို႔ဆိုတာ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြရဲ႕ ေဖးမမႈက အဓိကက်ပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မတို႔ဘက္က တတ္စြမ္းသေလာက္ ျပန္လည္ေက်းဇူးဆပ္ႏိူင္ၾကဖို႔ ပါ။ ေက်းဇူး႐ိွသူေတြအေပၚ ေက်းဇူးသိတတ္၍ တံု႔လွယ္ ေပးဆပ္ျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါးပဲ မဟုတ္ပါ လား႐ွင္...။    

ထံုးစံအတိုင္း...အဖြဲ႔အစည္းေလးတစ္ခု ျဖစ္လာဖို႔ လူအား၊ ေငြအား၊ ဉာဏ္ပညာအားေတြ မ်ားစြာ လိုအပ္ ပါတယ္။ လစဥ္အလႉေငြအျဖစ္ စကၤာပူေဒၚလာ ၂၀ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ သို႔ေသာ္ မိမိအဆင္ေျပတဲ့ ေငြပမာဏလႉလည္း ရပါတယ္။ ေမြးေန႔အမွတ္တရ၊ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္၊ တိုတိုေပါက္လို႔ ဘာညာ...အဲသလို အထူးအလႉေငြေတြကိုလည္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာစြာ လက္ခံပါတယ္႐ွင္။ အဖြဲ႕ရဲ႕ ဘဏ္အေကာင့္က 194 – 63221 – 5   Posb Savingပါ။ ႏိူင္ငံရပ္ျခားက အလႉ႐ွင္ေတြအတြက္လည္း Paypalနဲ႔ ထည့္ဝင္လႉဒါန္းႏိူင္ဖို႔ အစီအစဥ္ ႐ိွပါတယ္။ အဖြဲရဲ႕ ဝက္ဘ္ပိတ္ခ်္ေလး ကိုလည္း ဒီမွာ သြားေရာက္လည္ပတ္ ဖတ္႐ႉရင္း သဒၵါပြားႏိူင္ၾကပါတယ္။

ဝက္ဘ္ပိတ္ခ်္ဆိုလို႔ ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးစကား ဆိုပါရေစ၊ မအားမလပ္တဲ့ အလုပ္၊ မိသားစုတာဝန္ေတြၾကားကေန အဖဲြ႕ရဲ႕ ဝက္ဘ္ပိတ္ခ်္ေလး အခုလို ျဖစ္လာဖို႔ ေစတနာ၊ သဒၵါထက္သန္စြာ လုပ္အားအလႉေပးတဲ့ သားသားအဂၢတို႔အေမနဲ႔ မိသားစုေလးကို အထူး ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း အဖဲြ႕ရဲ႕ကိုယ္စား ေျပာပါရေစ႐ွင္။ တဆက္တည္းမွာပဲ ကြၽန္မတို႔ ဝက္ဘ္ပိတ္ခ်္အတြက္ Contributor တစ္ေယာက္ေလာက္ လိုခ်င္ပါတယ္။ လုပ္အားအလႉေပးလိုသူ၊ ဝက္ဘ္ကြၽမ္းက်င္သူတေယာက္..."သင့္ကို ရသအလင္းမွ အလို႐ိွေနပါတယ္"။ ၿပီးေတာ့ မိမိကိုယ္ပိုင္အားလပ္ခ်ိန္ထဲက နဲနဲေလးဖဲ့ၿပီး အဖြဲ႕အတြက္ လုပ္အားအလႉေပးႏိူင္မယ့္ အမႈေဆာင္အသစ္ေတြလည္း လိုအပ္ေနပါေသးတယ္။

အားလံုး တက္ညီလက္ညီ တစ္ေယာက္ တစ္လက္ ဝိုင္းကူ တြန္းေ႐ႊ႕ၾကရင္၊ ၿပိဳင္တူ တြန္းၾကရင္ျဖင့္ ေ႐ွ႕ကို ေ႐ြ႕ႏိူင္မယ္ မဟုတ္ပါလား႐ွင္....

Related Posts to read :

ကိုဇက္ဖွာရဲ႕ ပိုစ့္

အိျႏၵာရဲ႕ပိုစ့္ (ရသအလင္းေဖာင္ေဒးရွင္း မိတ္ဆက္)

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...