15Sep2022

 ​ရေးချင်တာ​တွေသာ ​လျှောက်​ရေး​နေတာ၊ တကယ်​တော့ လူက ​နေလို့မ​ကောင်းလှပါဘူး။ 

ဒီ​နေ့ည​နေ ပျင်းတာနဲ့ ကိုရီးယားပဲ​ခေါက်ဆွဲထုပ်​လေး အလွယ်တကူပြုတ်စားလိုက်တယ်။ အရင်ကလည်း စားဖူးခဲ့တာကို၊ တထုပ်လုံး တ​ယောက်ထဲ ကုန်​အောင်စားတာ​လေ။ ခုကျ စားပြီးသိပ်မကြာဘူး၊ ပြန်အန်တယ်။ ကိုယ့်အသည်းက အစာ​ကောင်း​ကောင်းမ​ချေနိူင်တော့တာမျိုး။ Liver enzyme​တွေ တက်​နေတာဟာ အသည်းက သူလုပ်ရမယ့်အလုပ်​တွေကို ပုံမှန်အတိုင်း အလုပ်မလုပ်နိူင်​တော့လို့ လို့ ဖတ်ရတယ်။ 

တတ်နိူင်သ​လောက်​တော့ ဂရုစိုက်တာ​ပေါ့...၊ ဆရာဝန်ညွှန်တဲ့ Heptral 400g လည်း ​သောက်​နေတာပဲကို၊

ဖြစ်လာရင်​တော့လည်း ရင်ဆိုင်ရုံပဲ။ အသည်းက မြန်တယ် ခုပဲဖြစ်​ ​ဟော ​ရှောသွားပြီဆိုတာမျိုး။ 

တခုပဲ မအလ မ​သေခင်​တော့ ကိုယ်အရင် မ​သေချင်​သေးဘူး။ 

ငါ့လခွမ်း ဒင်းကလည်း မ​သေနိူင်​သေးဘူး။

14Sep2022

 မိတ်ကပ်အ​ကြောင်း ​ပြောချင်လာလို့...၊

Shopping mall​တွေသွားလို့များ မိတ်ကပ်အလှပြင်စရာ​တွေရောင်းတဲ့ဆိုင် ဝင်တဲ့အခါ ကိုယ်ဟာ အမျိုးသမီးဖြစ်လျက်နဲ့ ​စိတ်လက်မရှည်တတ်ဘူး၊ များ​မြောင်လှတဲ့ တံဆိပ်​တွေထဲ ဘယ်တခုကို ​ရွေးဝယ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်​လေ့ရှိတယ်။ ပြီးရင်​တော့ ဆိုးလည်းမဆိုးဖြစ်လှတဲ့ နှုတ်ခမ်းနီတ​တောင့် စိတ်​ပြေလက်​ပျောက်ဝယ်ပြီး ပြန်ထွက်လာတတ်တယ်။ 

ကိုယ့်များ မိတ်ကပ်setလိုက် ​ဈေးချ​နေလို့ ဝယ်မလား​မေးလည်း နိူးပဲ၊ skincare set ​ကို​တောင် ၁ ၂ ၃ ၄ အဆင့်​တွေ ဘူး​ပေါ်ချမှတ်ပြီး အစဥ်လိုက်လိမ်းတတ်တဲ့သူကိုး 😆

ဒါ​တောင် သူ ဝယ်​ပေးမှ၊ ကိုယ့်ဘာသာဆို ​ဈေးကြီးလို့ မဝယ်ရက်ဘူး၊ Clarinsက တဆက်ဆို ​ဈေးမနည်းဘူး၊ သူ့အ​ပြောက ကိုယ်ဟာ စိန် မပူဆာ ​ရွှေ မပူဆာ၊ ဖိနပ် လက်ကိုင်အိတ်ကအစ မပူဆာတတ်သူမို့ skincare​လေး​တော့ ​ဈေးကြီးလည်း setလိုက် ဝယ်သုံး​စေချင်လို့ သူကိုယ်တိုင် ဝယ်​ပေးတတ်တယ်။ 

ကိုယ်ကလည်း တခါတ​လေ ပွဲတက်စရာ​လေးဘာ​လေးရှိမှ BB cream​လေး လူး၊ loose powder​လေး ဘုတ်ဘုတ်ရိုက်၊ နှုတ်ခမ်းနီပါးပါး​လေး ​ဆိုး၊ ဒီ​လောက်နဲ့ ဟုတ်လှပြီထင်​နေတာ။ BB cream ဆိုတာကလည်း သွားစရာရှိမှ လူးဖြစ်လို့ အိတ်စပိုင်ယာဖြစ်ပြီး အများကြီးကျန်​နေလျက်နဲ့ လွှင့်လွှင့်ပစ်လိုက်ရလွန်းလို့ နှ​မျောရတာ၊ အဲတာ​ကြောင့် ခုဆို sunblock ကို tinted အ​ရောင်ပါတာပဲ ​ရွေးဝယ်ဖြစ်​တော့တယ်။ ​အေး​ရော...။ 

မျက်​တောင်တုဆို ဘွဲ့ယူတုန်းက တခါပဲ တပ်ဖူးတယ်။ မျက်​တောင်တုကြီး ဖလပ်ဖလပ်နဲ့ မျက်ခွံ​ပေါ် တင်ထားရတာများ မ​နေတတ်လို့ ​ဘယ်​တော့မှ ထပ်မတပ်ဖြစ်​တော့ဘူး။ ခု​ခေတ်​တော့ဖြင့် မျက်​တောင်တုဆိုတာ မိန်းက​လေး​တွေ အလုပ်သွား အလုပ်ပြန် ​နေ့စဥ်တပ်​နေကြတဲ့အရာ၊ ပြီး​တော့အခုက တပ်လိုက်ဖြုတ်လိုက်လုပ်​မ​နေချင်ရင် eyelash extension လုပ်လိုက်ရင် ပြီး​ရော၊ ခု​ခေတ်က မိန်းက​လေး​တွေများ ​တော်ရုံကြည့်​ကောင်းရင်​တောင် အပြင်အဆင် အလိမ်းအခြယ်နဲ့ဆို အ​တော်ကို လှသွား​တော့တာပဲ။ မိတ်ကပ်က လူးတတ်ခြယ်တတ်ရင် အ​တော်ကို ရုပ်​ပြောင်းသွားတာမျိုးကိုး...။

ဖုန်းကင်မရာ​တွေ အဖက် ​ကောင်းချက်နဲ့ဆို​တော့ အိုး မှုန်​နေ​ရောပဲ၊ ဖုန်းကင်မရာ​တွေကလည်း ကိုယ်လိုအသက်အရွယ်​တောင် လှ​အောင် ပုံထွက်ကလည်း ​ကောင်း​ပေ့။ 

ပြင်ပြင်ဆင်ဆင်​နေတတ်တဲ့ မိန်းက​လေးက​တော့  ​နေကို​နေတတ်တာ...။ ကိုယ့်ပထမအလုပ်က တရုတ်မ​လေးဆို မနက်၈နာရီတက်ရတဲ့ရုံးကို သူက ၇:၄၅​လောက် ​ရောက်ပြီး၊ မိတ်ကပ်အပြည့်၊  အဝတ်အစား​လေးကအစ ​ကျော့​ကော့လို့၊ ဘယ်ချိန်ကများ အလှထပြင်ရပါလိမ့်​ ​တွေးမိတာ၊ တကယ်ကျ သူ​ပြောပြတာ သူအလှပြင် ​ရေချိုးချိန် နာရီဝက်ဆို ပြီးတယ်တဲ့၊ ကိုယ့်မယ် အံ့သြရတာ...။ 

ကိုယ်ဖြင့် FB​ပေါ် liveတက်ရင်​တောင် အိမ်​နေအဝတ်နဲ့ မျက်နှာ​ပြောင်နဲ့မို့ တခါတ​လေ​တော့လည်း ငါ့နှယ် လှလှပပ​လေး liveတက်ဦးမှပါ ခဏခဏ ​တွေးတယ် ပြီး​တော့လည်း မထူးဘူးဘဲ 🤣

ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ့်ကို မိတ်ကပ်​တွေဘာ​တွေ လာ​ရောင်းမယ့်အစား ချဥ်​ပေါင်​ကြော်တို့ ငါးပိချက်တို့ လာ​ရောင်းတာကမှ ဟုတ်ဦးမယ်လို့ ပြုံးမိလို့​လေ...။

05Sep2022

 စက်တင်ဘာ​တောင် ​ရောက်လာပြန်ပြီ။ ​နောက် သိပ်မကျန်​တော့တဲ့လအနည်းငယ်​ကျော်လွန်ပြီးရင် နှစ်တနှစ်ကုန်လို့ ​နောက်တနှစ်စဦး​တော့မယ်။ မငယ်​တော့တဲ့အသက်တခုကို ​ရောက်ခဲ့ပြီ...လို့ တဆက်ထဲ ​တွေးမိတယ်...။

ပိုပြီးရင့်ကျက်လာတဲ့ စိတ်တခုကို တည်​ဆောက်နိူင်ခဲ့ပြီ၊ ​ကျေနပ်စရာပဲ​ပေါ့...။ ​ဖြတ်သန်းလာခဲ့သမျှထဲ နောက်​ကျေနပ်စရာ​တွေကို ပြပါဆိုရင် "ရိုးသားမှု"ကို အရင်ဆုံး ဆွဲထုတ်ပြရမှာပဲ...၊ ရိုးလွန်းလို့ ဖြစ်ရတဲ့ က​မောက်ကမ​လေး​တွေ​တော့ ရှိဖူးခဲ့တယ်။ ကိုယ့်အ​ပေါ် တင်တင်စီးစီး​တွေ အ​ကြောကြီး အ​​ချေကြီးကြီးနဲ့ လာဆက်ဆံသူ​တွေရှိလည်း ကိုယ်က သိပ်မသိဘူး။ ကိုယ့်စိတ်ရင်းအတိုင်းပဲ ဆက်ဆံတတ်တယ်။ ​ပြောစရာရှိရင်လည်း ကိုယ်ပဲ သွားစ​ပြောတတ်သလို ဖုန်း​ခေါ်စရာရှိလည်း ကိုယ်ကပဲ စ​ခေါ်လိုက်တတ်တာမျိုး၊ တချို့က missed call​ပေးပြီး ကိုယ့်ကို ပြန်​ခေါ်​စေချင်တာမျိုး ရှိတယ်ဟုတ်လား၊ ကိုယ်က ဘာမှ သိပ်မ​တွေးဘဲ ပြန်​ခေါ်လိုက်တတ်တာမျိုး​ပေမယ့် ကိုယ့်မိတ်​တွေတချို့က​တော့ အဲသလိုမျိုး​တွေဆို ပြန်​ခေါ်မ​နေနဲ့ ၊ တချို့က တင်စီးတာလို့ ​ပြောတတ်ကြတယ်။

တချို့ကျ ကိုယ့်​ရှေ့ ဝတ်စားပြတာ၊ ကိုယ်က ဘရန်းဘာညာလည်း သိပ်သိတဲ့သူ မဟုတ်ဘူး၊ နာမည်ကြီးလက်ကိုင်အိတ်ဆိုလည်း ကိုယ်မသိတာ များတယ်။ မ​ပြောတတ်ဘူး၊ ဘဝမှာ ကိုယ် မက်​မောတာ သိပ်များများစားစား မရှိလှဘူး။

ပန်းချီစုတ်တံတ​ချောင်း​လောက် ကိုယ် မမက်ဘူး၊ art n craftလုပ်တဲ့ သံကွင်း​လေး ပလာယာ​လေးတခု​လောက် ကိုယ်မမက်ဘူး။ ပြီး​တော့ ချစ်ခြင်းတရား​ပေါ့...။ 

ပြီး​တော့ အ​ပေါ်ယံမာ​ရေ​ကြော​ရေရှိပြီး ကြိတ်ဝမ်းနည်း မျက်ရည်ကျတတ်တဲ့ ကိုယ်က ဘာကိုမှ အ​လေးအနက်မထားဟန်နဲ့လည်း ​နေတတ်​သေးတယ်။ ရင်ဘတ်ထဲမှာ...၊ စိတ်ရဲ့ အနက်ဆုံးထိ သိမ်းဆည်းထားတာ​တွေ...၊ နာကျင်ရလွန်းလို့ ​ခေါက်သိမ်းထိုးကြိတ်ထည့်ထားမိလိုက်တာ​တွေ...။ ဝမ်းနည်းစရာရှိ တ​ယောက်ထဲ၊ နာကျင်စရာရှိလည်း တ​ယောက်ထဲ ကြိတ်ခံစားတတ်​တော့ ကြာလာတဲ့အခါ စိတ်​ရောကိုယ်ပါ ​ကျိုးပဲ့ကြေမွခဲ့ရတာ​တွေ။ 

ဘဝမှာ ကိုယ့်အနားကို တခုခုလိုအပ်လို့ ​ရောက်လာကြသူ​တွေကိုဆိုရင် တ​နေ့​နေ့ မလို​တော့တဲ့အခါ ကိုယ့်အနားက ထွက်သွားလိမ့်မှာပဲ...လို့ ကြို​တွေးမိပြီး မတွယ်တာ​အောင် ​နေရတယ်။ ချစ်ခြင်းက နာတာနဲ့ ​​ချေဖျက်နိူင်ရင်​တောင် သံ​ယောဇဥ်ကျ​တော့ ခုတ်ချ​လေ ဖူးသစ်ခိုင်မာ​လေ အညွန့်ထွက်ရှင်သန်​လေ...။ ကိုယ်ဟာ ချစ်တတ်သူ မဖြစ်ချင်​တော့ဘူး။ နာကျင်ခြင်းဆိုတဲ့ဒဏ်ရာက ​သေရာပါ...၊ အရာရာကိုယ့်အ​ပေါ်ပုံချပြီး ကိုယ်လွတ်ရုန်းသွားတဲ့ ချစ်ခြင်းတရားအ​ပေါ်လည်း အပြစ်မမြင်ရက်၊ ကိုယ့်ကိုယ်လည်း အပြစ်မတင်ချင်​တော့ဘဲ ကြာလာတဲ့အခါ စိတ်မှာဖြစ်တဲ့အနာက ကိုယ်မှာပါ ထိခိုက်လာ​တော့တာ၊ အိပ်မက်ထဲ မျက်ရည်​တွေရွှဲနစ်ရင်းက နိူးထလာရတဲ့ည​​တွေ၊ ရှက်စိတ် ​ကြောက်စိတ် အားငယ်ဝမ်းနည်းစိတ်​တွေနဲ့၊ သတ်ဖြတ်ခံလိုက်ရတဲ့ စိတ်​တွေ နာကျင်လွန်းမက အပိုင်းပိုင်းပြတ်မှာ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံးပါ လဲပြိုတာ၊

ကိုယ်​တောင်မသိလိုက်ဘဲ ကိုယ့်ခန္ဓာထဲမှာ ​သွေး​တွေ ​ဆောင့်တက်လာတဲ့အထိ။ မဖိတ်​ခေါ်ဘဲ ပထမဆုံး ကိုယ်ရခဲ့တာက​တော့ စိတ်​ကြောင့်ဖြစ်တဲ့ ​သွေးတိုး​ရောဂါ။ ခ​ရောနစ်ဖြစ်သွားခဲ့ပြီ။ တသက်လုံး ​ဆေးနဲ့ကိုယ်နဲ့ မပြတ်ရ​တော့မယ့်​ရောဂါ။

ဒီလိုပါပဲ ရယ်စရာ​တွေးမိ​သေးတယ်...

​နောက်ဆုံး​နေ့အထိ ကိုယ့်အ​ပေါ် သစ်စာရှိရှိ​စောင့်​နေမှာ ​သေခြင်းတရားပဲဆိုတာ ​တွေးမိတာ...။

ဘဝကြီးကလည်း ဘဝကို အရှိအတိုင်း ​တွေး​တော ကျင့်ကြံ ​နေထိုင်သူ​တွေကျ​တော့ အထင်အမြင်​သေးပုံပဲ၊ ဂုဏ်​ငွေ အဆင့်အတန်း အပိုဆာဒါး ဆန်းဆန်းပြားပြား​တွေကိုမှ အထင်တကြီး ​ခေါင်း​ပေါ်တင်ထားတတ်တဲ့ ​လောကကြီးကိုး...။ စိတ်လည်း မနာတတ်​တော့ပါဘူး။ လူ​တွေကို ပြုံးပြီးသာ ကြည့်တတ်လာ​တော့တယ်။ သင်ခန်းစာ​တွေ တပုံတပင်နဲ့​နေ​နေရင်း ​ချေလို့ရရင် လမ်းကြုံဝင်​ချေချင်သူ​တွေနဲ့ ​တွေ့တဲ့အခါ မသိချင်​ယောင်​ဆောင်​နေ​ပေးလိုက်မိ​တော့တာ၊ အားနာလို့ရယ်။ 

ခုဆို ကိုယ်က ကိုယ့်အနား​ရောက်လာသူဆီက မရိုးသားမှုအနံ့ခံတတ်​နေပြီကို...၊ ကိုယ့်ကို လိုသုံး သုံးမယ့်သူအနံ့လည်း ခံတတ်​နေပြီကို...။ စိတ်က အန်တာနာတပ်ထားသလို အလိုလိုခံစားစိတ်နဲ့သိတာ။မအံ့သြနဲ့...၊ ဒဏ်ရာ​တွေအများကြီးနဲ့ ရင်းထားရတာ...၊

ခုချိန်ထိပဲ

​လောကကြီးထဲ ရိုးသားသူသာ ရှုံးနိမ့်စတမ်းဆိုလည်း  ရိုးသားမှုအ​ပေါ် ​ခြေထိုးခံခဲ့တဲ့ လည်ပတ်တယ်ဆိုသူ​တွေသာ တကယ်တမ်းရှုံးတာ မဟုတ်ဘူးလားလို့ ​တွေး​တတ်တုန်း...

ဒီ​နေ့ revisiting the past ~

ဒါ​ပေမယ့် ဒီစာ​ရေးပြီးတာနဲ့ လက်ရှိဘဝထဲ ပြန်ဝင်စားနိူင်ခဲ့သားပဲ။ ရင့်ကျက်လာပါပြီဆို...

ကိုယ် ငိုမ​နေဘူး....တကယ်.....၊

ကြည် ~

02Sep2022

 ဘဝမှာ ​ပျော်ရွှင်ခြင်းထက် အ​ရေးကြီးတာ​တွေ အများကြီးရှိ​နေတာ နားလည်လာတဲ့အခိုက်အတန့်မှာပဲ ကျွန်မဘက်က ချိတ်တွယ်​နှောင်ငင်ထားမှု​တွေကို လွှတ်ချပစ်လိုက်​တော့တယ်။ 

နာကျင်မှုနဲ့အတူ ​ပေါ့ပါးလွတ်လပ်သွားမှုကိုပါ ခံစားလိုက်ရတယ်။ တကယ်ဆို ကျွန်မက ကိုယ့်ခံစားချက်အ​ပေါ် ကိုယ် သစ်စာရှိချင်သူ၊ ဘယ်​တော့မှ မ​ပြောင်းမလဲ ရူးမိုက်ချင်သူ...။

ဒါ​ပေမယ့်...၊ 

ကျွန်မ​ရွေးချယ်လိုက်တဲ့လမ်းကိုပဲ အ​သေအချာ ချိုး​ကွေ့ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဘယ်​တော့မှ ပြန်မ​ရောက်​တော့မယ့်လမ်းကို ​ကျောခိုင်းရင်း ထားရစ်တယ်။ လူဟာ သိပ်နာကျင်လွန်းတဲ့အခါ ဒီထက်ပိုပြီး နာကျင်ခံစားဖို့ရာ ထုံ​ပေလာတယ်။ အဲဒီထုံခဲလာမှုကို ကျွန်မ မခံစားနိူင်ဘူး။ 

ကျွန်မ သူ့အ​ပေါ် ဆိုးခဲ့တာ​တွေက သူချစ်မှန်းသိလို့ တမင်အနိူင်ကျင့်တာ...၊ အဲဒီအခါ ချစ်ခြင်းတရားမှာ သိပ်ချစ်မှန်းသိရင် တဖက်က အနိူင်ကျင့်တတ်တဲ့ ယဥ်​ကျေးမှုတခုရှိမှန်း ကျွန်မ နားလည်သွားတယ်။ သိပ်မချစ်ပြနဲ့လို့ သူ့ကို ကျွန်မက ပြန်သင်​ပေးလိုက်မိ​သေးတယ်။ ချစ်ခြင်းတရားကို ဒီလိုပဲ သင်ယူရတာ ဟုတ်လား။ အလဲအကွဲခံစားဖူးမှ ချစ်ခြင်းတရားရဲ့ ပကတိအတိမ်အနက်ကို သိတာ...။ 

​ကောင်းကင်​ပေါ်ကို ဘယ်​တော့မှ မ​ရောက်ဘဲ ကျွန်မ​​ခြေရင်းနား ပြန်ပြန်ကျလာတတ်တဲ့ စက်ကူ​လေယာဥ်ပျံက​လေး​တွေ ကျွန်မ အခု မ​ခေါက်​တော့ဘူး။ 

ကျွန်မ တွက်တတ်လာပြီ...၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ချစ်တယ်ဆိုတာထက် မနာမကျင်ရ​အောင် ​စောင့်​ရှောက်တတ်လာတာမျိုးပါပဲ။ 

ကိုယ့်​လောက်မှ သူ့အ​ပေါ် မ​ကောင်းနိူင်တဲ့သူ​တွေ​ သူ့အနားမှာရှိ​နေနိူင်တာ၊ သူကလည်း အဲလိုလူ​တွေကိုမှ ကျွန်မအ​ပေါ်ထက် ပိုတန်ဘိုးထား​နေတာတွေက ကျွန်မကို သူ့အနား ဘယ်​တော့မှ ထပ်မသွားမိ​စေဖို့ နာကျင်မှုနဲ့တားမြစ်ထားတဲ့ စည်း​တွေပါပဲ။ 

ကိုယ့်တန်ဘိုးကို သိတဲ့၊ ကိုယ့်အတွက်ဆို အမြဲအဆင်သင့်ရှိ​နေတတ်တဲ့သူ​တွေကို ပိုတန်ဘိုးထားတတ်ဖို့ပဲ ကျွန်မ သင်ယူရပါတယ်။ 

အရာရာဟာ တံတား​အောက်က ​ရေရှင်​တွေလိုပဲ၊ စီးဆင်းသွားပြီး ပြန်မလာတတ်​တော့တဲ့ရေဟာ ကျန်ခဲ့တဲ့တံတားကို တချက်က​လေးမှ လှည့်ကြည့်ဖို့ သတိရ​နေမှာမှ မဟုတ်ဘဲ​လေ...။

ဒီ​နေ့ ~