(၁)
သမီးေထြး….။ သမီးကို ေမေမစေတြ႔ခဲ့တာ
ပအို႔၀္ရြာေလးတစ္ရြာမွာ။ သမီးေဖေဖေနမေကာင္းလို႔ အိမ္တစ္အိမ္မွာ ေဆး၀ါးကုသရင္း ခရီးတစ္ေထာက္နားရာက
အိမ္ရွင္ပအို႔၀္အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ သမီးေထြးေလးအျဖစ္ သမီးကို စေတြ႔ခဲ့ရတာ။ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းမွာပဲ
သမီးက လက္ကေလးႏွစ္ဘက္ဆန္႔တန္းလို႔ ေမေမ့ဆီ ေျပးလာမယ့္ ဟန္ ျပင္ေနခဲ့ တာ။ ေမေမခ်ီေတာ့လည္း
အလြယ္တကူ လိုက္ပါလာတာ။ ေရွးေရစက္ထင္ပါရဲ႕၊ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးႏွစ္ဘက္က ပန္းသီးေလးလို
ရဲရဲနီေနတဲ့သမီးကို ေမေမ ျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္သြားခဲ့တယ္။ ေျမေပၚမွာ လူးေနေအာင္ ေဆာ့ထားတဲ့
သမီးတစ္ကိုယ္လံုးကေတာ့ ေပက်ံလို႔။ ဖုန္မွႈန္႔ေတြနဲ႔ အလူးလူးရယ္။
သမီးတို႔အိမ္မွာ ေမေမတို႔
သံုးရက္တိတိၾကာခဲ့တယ္။ ေဖေဖေနေကာင္းလို႔ ျပန္ၾကဖို႔ျပင္ေတာ့ ေမေမက ရုတ္တရက္ သမီးေထြးကို
မခြဲႏိူင္သလိုလို ျဖစ္ပါေရာ။ ႏြမ္းပါးတဲ့ သမီးမိဘေတြကလည္း ေခၚသာသြားတဲ့ေလ။ အေသအခ်ာ
စကားေျပာဆိုၿပီးၾကေတာ့ သမီးကိုေမြးစားဖို႔ သမီးမိဘေတြက သေဘာတူခဲ့ပါတယ္။ ေမေမတို႔က သမီးကို
ေက်ာင္းထားေပးမယ္၊ ေမေမတို႔နဲ႔တန္းတူ စားေသာက္ေနထိုင္ရမယ္။ သမီးမိဘေတြက သမီးကို ပညာတတ္ႀကီး
ျဖစ္ေစခ်င္တာတစ္ခုပဲ နားလည္တဲ့ ရိုးသားလြန္းသူေတြ။ ရြာရဲ႕အႀကီးအကဲေရွ႕မွာပဲ ေျပာဆိုၿပီး
သမီးကို ေမြးစားခဲ့ၾကတာ။ သူတို႔က စာခ်ဳပ္ေတြ ဘာေတြလည္း နားမလည္ၾကဘူး။ မလိုပါဘူး၊ ပါးစပ္ကတိတစ္လံုးပဲ
လိုတာပါ၊ သမီးေထြးကို ပညာတတ္ေအာင္သာ သင္ေပးပါတဲ့ေလ။ ဘယ္ေလာက္ ရိုးစင္းလိုက္ၾကသလဲ။
ေမေမတို႔မိသားစုမွာ သမီးအတြက္
ကစားေဖာ္ ကိုကိုရယ္ မမရယ္ ႏွစ္ေယာက္ ရွိေသးတယ္ သမီးရဲ႕။ သမီးကို ျမင္ရင္ သူတို႔ ခ်စ္ၾကမွာပါ။
ခုဆို ေမေမတို႔ မိသားစု၀င္အားလံုး ငါးေယာက္ ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီေပါ့ သမီးေထြးရယ္။ ရယ္စရာေကာင္းတာက
ေဖေဖအညာသား၊ ေမေမအညာသူကေမြးတာမို႔ ေမေမတို႔မိသားစု၀င္အားလံုးက အသားခပ္ညိဳညိဳေတြ၊ သမီးေထြးကေတာ့
ေတာင္ေပၚသူမို႔ ေဖြးဥေနတဲ့ အသားအရည္နဲ႔မို႔ က်ီးမည္းေတြၾကားက ဗ်ိဳင္းျဖဴကေလးလို အေသြးအေရာင္ကြဲေနခဲ့တာ။
ဒါေပမဲ့ ေမေမတို႔ဟာ မိသားစု၀င္ေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကတယ္ေနာ္ သမီးေထြး။ ဘ၀အဆက္ဆက္ သံသရာအလီလီက
ဆုေတာင္းေၾကာင့္သာ ဒီဘ၀မွာ မိသားစုဝင္အေနနဲ႔ ျပန္ေတြ႔ၾကရတာလို႔ ေမေမကေတာ့ ယံုတယ္။
(၂)
သမီးေထြးကို ေက်ာင္းစအပ္ေတာ့
နာမည္ေပးဖို႔ လိုလာတယ္။ ဒါနဲ႔ သမီးကို ေထြးေထြးဆိုတဲ့နာမည္ရင္းေနာက္မွာ အငယ္ဆံုးမို႔
ငယ္တစ္လံုးထပ္ျဖည့္ၿပီး ေထြးေထြးငယ္လို႔ နာမည္ေပးခဲ့ၾကတာ။ သမီးအသက္ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေရာက္လို႔
နားလည္သိတတ္ လာတဲ့အခါ သမီးက ေတာင္းဆိုမွႈတစ္ခု လုပ္ခဲ့တယ္။
“ေမေမ မမေရာ၊ ကိုကိုေရာ
နာမည္ေတြေနာက္မွာ ေဖေဖ့နာမည္ပါတယ္၊ ေထြးငယ္နာမည္က်ေတာ့ ေဖေဖ့နာမည္ မပါဘူးေနာ္” တဲ့။
သမီးႀကီးနာမည္ သႏာၱမ်ိဳးျမတ္၊ သားႀကီးနာမည္ ရဲေသြးမ်ိဳးျမတ္လို႔ ေမေမတို႔က ေပးထားခဲ့တာကိုး။ ဒါနဲ႔ပဲ သမီးေထြးနာမည္ကို သမီးေၾကနပ္ေအာင္ ေထြးေထြးမ်ိဳးျမတ္လို႔
သတင္းစာကေန နာမည္ေျပာင္း ထည့္ေပးခဲ့ရတာ။ ၾကည့္စမ္း
သမီးဟာ အဲဒီအရြယ္ေလးကတည္းက ေမေမတို႔ဘယ္လိုမွ ထင္မထားတဲ့အကြက္ကို ၾကည့္ျမင္ခံစားတတ္ခဲ့တာ။
သမီးကိုကိုနဲ႔မမက အဲဒါ “ေမေမ့ပအို႔ဝ္မက သမီးရင္းသားရင္းေတြနဲ႔ ေျခရာခ်င္းတိုင္းတာေမေမ”လို႔
မလိုတမာ ခနဲ႔ေသး ရဲ႕။ ေမေမကေတာ့ ခုလိုနာမည္ကေလး အေသးအဖြဲကအစ ခံစားတတ္တဲ့၊ ေမေမတို႔နဲ႔
တေသြးတည္းတသားတည္းျဖစ္ခ်င္တဲ့ သမီးေထြးခံစားခ်က္ကေလးကို သေဘာက်မဆံုးျဖစ္ခဲ့ရတယ္ သမီးေထြးေရ။
သမီးေထြးက ေမေမတို႔ သူ႔ကိုေမြးစားထားတယ္ဆိုတာကို
သိတယ္။ သိဆို ေမေမတို႔ကလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပထားခဲ့တယ္။ သမီးရင္းနဲ႔မျခားထားတာမို႔
ေမေမတို႔ေမတၱာကို သမီးနားလည္မယ္လို႔လည္း ယံုၾကည္တာ လည္း ပါတာေပါ့ေလ။ သမီးမိဘရင္းေတြကလည္း
ရန္ကုန္ကို ႏွႏွစ္ တစ္ခါေလာက္ ဆင္းလာတတ္ခဲ့ၾကၿပီး လာတိုင္းလည္း သမီးနဲ႔ ေပးေတြ႔ေလ့ရွိပါတယ္။
သမီးအေဖရင္းက “ျပန္လိုက္မလား” ဆိုတာကိုေတာင္ “လိုက္ပါဘူး ေမေမတို႔နဲ႔ပဲ ေနမယ္” ဆိုခဲ့တာ။
သမီးအေဖက တမင္ေနာက္ေျပာတာမွန္း သိသိႀကီးနဲ႔ သမီးက ခါးသည္းျငင္းဆန္ခဲ့သေလ။ အ၀တ္အစား
ႏြမ္းႏြမ္းဖတ္ဖတ္ေလးေတြနဲ႔ သမီးရဲ႕ေမြးခ်င္းေမာင္ႏွမရင္း ေပေပတူးတူးေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီး
သမီးက ႏွာေခါင္းရွႈံ႕ျပ၊ သူ၀တ္ထားတဲ့ဂါ၀န္လွလွေလးကို ဂါဝန္အနားစကေနကိုင္ မ ၿပီး ကို္ယ္ေလးကိုပတ္ခ်ာလွည့္ျပလို႔
မဆံုးႏိူင္ေတာ့တာမို႔ ေမေမတို႔မွာ သေဘာက်ရေသးတယ္။ အဲဒီကတည္းက ေမေမတို႔ ရိပ္စားမိပါရဲ႕၊
သမီးေထြးဟာ ဘဝျမင့္ျမင့္မားမားမွာ အထက္တန္းက်က်ေနလိုသူ သမီးကေလးဆိုတာ….။
(၃)
သမီးေထြးဟာ ဆယ့္သံုးႏွစ္သမီးမွာ
ေမေမ့ကို ကူလုပ္ေပးတတ္လာတယ္။ သမီးကိုကိုနဲ႔ မမတုိ႔ရဲ႕အလုပ္ေတြ လည္း ႏိူင္သေလာက္ ကူလုပ္ေပးေလ့ရွိတယ္။
သမီးက မနက္ေစာေစာ ငါးနာရီဆို ဘယ္သူမွမႏွႈိးရဘဲ ႏိူးေနၿပီ။ မနက္မနက္ ကိုကို ေက်ာင္းမသြားခင္
ကိုကို႔ဖိနပ္ကို ေျပာင္ေနေအာင္ တိုက္ေပးထားတတ္တယ္။ မမဝတ္မဲ့ အဝတ္အစားေတြကို ဘီရိုထဲက
ထုတ္လို႔ ျပန္႔ေနေအာင္ မီးပူတို္က္ၿပီး ခ်ိတ္ကေလးနဲ႔ ရြရြေလး ခ်ိတ္္ထားေပးတတ္တယ္။ မမအလွျပင္ၿပီဆို
ေဘးနားကေန မမလိုတာေတြ လုပ္ေပးရင္း မမမ်က္ႏွာကေလးကို တေငးေငးေပါ့။
ဒီၾကားထဲကမွ သမီးမမက သမီးေထြးကို
“ဟဲ့ အေထြး ငါ့ ဖိုင္တစ္ခု ကုတင္ေပၚမွာ က်န္ခဲ့လို႔ သြားယူေပးစမ္း၊ ငါ ဒီမွာ ဖိနပ္ဝတ္ၿပီးသားျဖစ္ေနလို႔”
အဲသလို ခပ္ေငါက္ေငါက္ ခိုင္းတတ္ေသးတာ။ သမီးကိုကိုေရာ ဘာထူးလို႔လဲ၊ “မိေထြး ေရတစ္ခြက္ေလာက္
ေပးစမ္း၊ ေရခဲနည္းနည္းထည့္ခဲ့ ၾကားလား ျမန္ျမန္လုပ္” လို႔ ခိုင္းတတ္တယ္။ ေမေမက သမီးႀကီးနဲ႔ သားကို
သမီးေထြးဟာ အိမ္အကူ မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ သမီးတို႔ သားတို႔ရဲ႕ ညီမငယ္ေလး ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းနဲ႔
ေတာ္ရံုကိစၥေတြ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ လုပ္ၾကဖို႔အေၾကာင္းေတြ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာျပရတယ္။
အားလံုးခိုင္းတာလုပ္ၿပီးမွ
သမီးက သူ ေက်ာင္းသြားဖို႔ လုပ္တယ္။ သမီးေထြးေက်ာင္းကားက ရွစ္နာရီခြဲမွ လာတာမို႔ ေမေမ့ကို
ငရုတ္သီးေထာင္းေပးခဲ့တယ္။ ေဖေဖအလုပ္သြားရင္ ဝတ္ဖို႔အတြက္ အဝတ္အစားနဲ႔ေျခအိတ္တစ္စံု
ထုတ္ထားေပးခဲ့ေသးတယ္။
ေက်ာင္းအားရက္ေတြဆိုရင္ေတာ့
ေမေမ့ကို မီးဖိုထဲမွာ ကူလုပ္ေပးေတာ့တာပဲ။ ထမင္းခ်က္၊ ငရုတ္သီးေထာင္းအျပင္ ၾကက္သား၊
ငါး ေၾကာ္တတ္ေနၿပီ။ တစ္ျခားဟင္းအစပ္အဟပ္ေတြကိုေတာ့ ေမေမက သင္ေပးေနရတုန္းပဲ။ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးလို႔
မီးဖိုေခ်ာင္ရွင္းလင္းတဲ့အလုပ္လည္း သမီးေထြးပဲ လုပ္တယ္။ ေမေမ့ကိုေတာ့ နားေနပါ ေမေမရယ္
တဲ့။ အိမ္ကို ရွင္းလိုက္လင္းလိုက္တာလည္း ျမန္မွ ျမန္၊ ဖ်တ္ ဖ်တ္နဲ႔ လုပ္သြားလိုက္တာ။
ေမေမကေလ ေဈးကျပန္လာလို႔ သမီးေထြး ဆီးႀကိဳတိုက္ေလ့ရွိတဲ့ ေရေအးေအးေလးတစ္ခြက္ကိုမွ မေသာက္ရရင္
အေမာေျပတယ္ကို မထင္မိေတာ့တဲ့အထိ သမီးေထြးအေပၚ သံေယာဇဥ္ေတြ တိုး တိုးလာခဲ့ေတာ့တာ။
သမီးကိုကိုနဲ႔ မမကေတာ့
သူတို႔အခန္းထဲကကို မထြက္ပါဘူး။ ေမေမတို႔က အခန္းတိုင္းမွာ ေရခ်ိဳးခန္းရွိတဲ့အျပင္ တီဗီ၊
ေအာက္စက္ပါ တပ္ထားေပးတာမို႔ သူတို႔အခန္းထဲမွာတင္ သူတို႔တစ္ကမာၻျဖစ္ေနေတာ့တာ။ ကိစၥရွိမွ၊
ဧည့္သည္လာမွ၊ ထမင္းလက္ဆံုစားၾကေတာ့မွပဲ သူတို႔အခန္းထဲက မျဖစ္မေနထြက္လာၾကေတာ့တယ္။ ဧည့္သည္လာတိုင္းလည္း
“ဒါ သမီးအေထြးကေလးေပါ့ သိပ္လိမၼာတာ၊ အေမအားအကိုးရဆံုး”လို႔ မိတ္ဆက္ေပးတဲ့အခါ သမီးေထြးကိုကိုနဲ႔
မမက ႏွာေခါင္းရွႈံ႕ ပုခံုးတြန္႔လုပ္ျပတတ္ေလရဲ႕။ ေမေမကေတာ့ ေျပာျမဲပဲ၊ ဒါမွလည္း သမီးကိုကိုနဲ႔
မမ သိတတ္နားလည္တတ္မယ္။ အိမ္ကို လုပ္ကူတတ္လာမယ္လို႔ ေမေမက ထင္တယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သမီးေထြးဟာ
သားသမီးအားလံုးထဲမွာ ေမေမ့အတြက္ အေမာေျပေစခဲ့တဲ့သမီးေလး ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ေမေမ့အနီးဆံုးလူ၊ ေမေမ့လက္ရံုးျဖစ္လာခဲ့တယ္။
သမီးေထြး အပ်ိဳေပါက္ကေလးျဖစ္အလာမွာေတာ့
သိသိသာသာ အလွေသြးၾကြယ္လာခဲ့တယ္။ ပင္ကိုယ္ျဖဴသူမို႔ အေနအစားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အဆင္အျပင္ေကာင္းေကာင္းပါ
ပိုးလိုက္တဲ့အခါ သမီးေထြးဟာ ျဖဴႏုလွပသူကေလး၊ ဝင္းဝင္းစက္စက္ရႈ႕မၿငီးသူကေလး ျဖစ္လာေတာ့တယ္။
ပိုးပန္းသူေတြလည္း ရွိလာၿပီရယ္လို႔ ေမေမ့ကို လာေျပာရင္း ရယ္ေမာေနတတ္တယ္။ ေဖေဖကေတာ့
သမီးေထြးကို တစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္ရင္း ဘာမွမေျပာဘဲ ေတြေတြေငးေငးသာ ရွိေနတတ္တယ္။
သမီးကိုကိုနဲ႔ မမတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း
အရင္ကလို သမီးေထြးအေပၚ အႏိုင္က်င့္ခိုင္းတာေတြ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ကိုကိုကဆို
ခပ္ေရွာင္ေရွာင္ေနတာ သိသာလာတယ္။ သမီးေထြးက လူေကာင္ထြားတာမို႔ အသက္ကြာေပမဲ့ အလံုးအထည္တူေတြလိုျဖစ္လာတယ္။ ေမာင္ႏွမအရင္းေတြ မဟုတ္မွန္းလည္းသိထားေတာ့ အတူ ငယ္ရာက
ႀကီးလာတာေပမဲ့ အတြင္းစိတ္ထဲ စိမ္းေနေသးတာပဲလို႔ ေမေမသိေနတယ္။
တစ္ေန႔မွာ အဲဒီအေနစိမ္းမႈဟာ
ေမေမတို႔ မိသားစုဘဝထဲက သမီးေထြးကို ခြဲထြက္ေစမယ္လို႔ ေမေမဘယ္လိုမွ ထင္မထား ခဲ့တာ….။
သမီးေထြးရယ္….။
(၄)
သမီးေထြးဆံုးျဖတ္လိုက္မႈအေပၚ
ရုတ္တရက္မို႔ ေမေမ ရင္ကြဲမတတ္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သမီးေထြးကေတာ့ အထုပ္အပိုးျပင္ၿပီး သိမ္းဆည္းၿပီးျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။
ႏႈတ္ခမ္းေတြကို တင္းတင္းေစ့လို႔ ခဏေန လာေခၚေတာ့မယ့္ သူ႔အေဖ အရင္းေနာက္ ျပန္လိုက္ ဖို႔
ျပင္ေနရဲ႕။
“သမီးေထြးရယ္၊ ေမေမနဲ႔ ခြဲႏိူင္လို႔လား ဟင္”
ဝိုင္းစက္ေနတဲ့မ်က္လံုးၾကည္ၾကည္ႀကီးေတြကို
ဝင့္လို႔ ကၽြန္မကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး သူ လုပ္စရာရွိတာကိုသာ ဆက္လုပ္ေနေတာ့တယ္။
“သမီးပင္ပမ္းေတာ့မွာေပါ့
သမီးေထြးရယ္၊ အေနအထိုင္ အစားအေသာက္ ငါ့သမီးေနတတ္ပါေတာ့မလားကြယ္”
သမီးေထြးက ေမေမ့ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း
“သမီးရရာအလုပ္ေလးတစ္ခု ဝင္လုပ္ရမွာေပါ့၊ ခု သမီးေဖေဖက က်န္းမာေရး သိပ္ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး၊
မမတို႔ကလည္း သူ႔အိမ္ေထာင္နဲ႔သူမို႔ ေဖေဖ့ကို ဂရုမစိုက္ႏိူင္ဘူး ေမေမရဲ႕” တဲ့ေလ။
“ေအးေပါ့ေလ၊ ဟိုက အေဖရင္းကိုး၊
အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ေသြးက စကားေျပာတာေနမွာေပါ့” တဲ့ ေဖေဖက တစ္ခြန္းဝင္ေျပာေတာ့ သမီးေထြးက
စူးကနဲ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာကုိ တစ္ခ်က္စိုက္ၾကည့္တယ္။ ေဖေဖက မ်က္ႏွာလႊဲသြားတဲ့အခါ သမီးေထြးက
ျပံဳးတယ္။ တစ္မ်ိဳးပဲ၊ အဲ့ဒီအၿပဳံးမ်ိဳးကို
ေမေမ မႀကိဳက္ပါဘူး။
သမီးေထြးက ေဖေဖ့ကို ပခံုးေၾကာေတြ
ဇက္ေၾကာေတြ ဆြဲေပး၊ ႏိွပ္ေပးေလ့ရွိတယ္။ သမီးေထြးလက္က လက္ေပါက္တာမို႔ ေမေမ့ကိုေရာ မမကိုပါ
ႏွိပ္ေပးတတ္ေသးတယ္။ သမီးေဖေဖက လံုးႀကီးေပါက္လွ ေမြးစားသမီး ဝင္းဝင္းစက္စက္ကေလးနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္အျမင္
မသင့္ေတာ္မွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး သမီးေထြးနဲ႔ ခပ္ခြာခြာေနလာတဲ့အခါမွာေတာ့ အကင္းပါးတဲ့ သမီးေထြးက
ဝမ္းနည္းရွာတယ္ ထင္ရဲ႕။ သူကိုယ္တိုင္က အေဖကို ေရွာင္ဖယ္ဖယ္လုပ္လာတတ္ေတာ့တာ။
“ကိုကို အေထြး ႏွိပ္ေပးရမလား”လို႔
သမီးေထြးက ေမးတဲ့အခါ ကိုကိုက “မႏွိပ္ခ်င္ပါဘူး၊ အသားနာတယ္”လို႔ ေရွာင္ေန တတ္တယ္။ အဲဒီလို
ေဖေဖကေရာ ကိုကိုကပါ ခပ္ခြာခြာလုပ္လာတဲ့အေပၚ သမီးေထြးက ဝမ္းနည္းရွာတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း
မသင့္ေတာ္လို႔ဆိုတာ သမီးေထြးကိုယ္တိုင္ ခ်င့္ခ်ိန္တတ္ခဲ့ၿပီ ထင္ပါရဲ႕။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါေလ၊ သမီးေထြးဟာ
အသိအလိမၼာပိုတဲ့အျပင္ ေမေမ့ကို အလိုက္တသိ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးတတ္တာမို႔ အတူေနခဲ့စဥ္မွာ
သားသမီးရင္းေတြျဖစ္တဲ့ ကိုကိုနဲ႔မမနည္းတူ ခ်စ္သံေယာဇဥ္ရွိရ၊ ေမေမ့အတြက္ သားသမီးရင္းေတြ ထက္ေတာင္
အားလည္းကိုးခဲ့ရတာပါ။
ေမေမ့စိတ္ထဲေတာ့ ပညာစံုကာမွ၊
ေလာက္ေလာက္လားလား အားထားစရာအရြယ္ေရာက္လာကာမွ သမီးေထြးကို ျပန္လိုခ်င္တဲ့ သမီးေထြးမိဘရင္းေတြအေပၚ
ၿငိဳျငင္စိတ္ဝင္မိသလို သားသမီးရင္းနဲ႔ တန္းတူခ်စ္ျပခဲ့တာေတာင္ ေမေမတို႔ကိုထားသြားရက္တဲ့
သမီးေထြးအေပၚလည္း စိတ္နာမိသလိုလို။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဖေဖေျပာသလို ေသြးက စကားေျပာတာပါပဲကြာဆိုတာကိုသာ
မ်က္ေစ့စံုမွိတ္ နားဝင္ရေတာ့တယ္။
ဘာေၾကာင့္ရယ္လို႔ ေသခ်ာမသိေပမဲ့
သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့ေမေမနဲ႔အတူ မိသားစုကိုပါခြဲလို႔ မိဘရင္းေတြဆီ သမီးေထြး ျပန္လိုက္သြားခဲ့တာ
သံုးႏွစ္နီးပါးရွိခဲ့ပါၿပီေကာ။ တခါတေလမွာေတာ့ အိပ္မက္ေတြထဲ သားအမိေတြ ခါတိုင္းလို အတူတူခ်က္ၾကျပဳတ္ၾက၊
စားေသာက္ၾကတယ္လို႔ ေမေမျမင္မက္ေနမိပါရဲ႕ သမီးရယ္။
(၅)
“သမီးေထြး”
လံုးဝေမွ်ာ္လင့္မထားတာမို႔
သမီးေထြးက မ်က္လံုးဝိုင္းႀကီးေတြနဲ႔ ေတြေတြေလးၾကည့္ရွာတယ္။ ၿပီးမွ ေမေမ့ကို လက္ဆြဲၿပီး
အိမ္ကေလးထဲကို ေခၚတယ္။ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေလာက္က ေမေမ့ဆီ လက္ကေလးကမ္းေပးရင္း
ေျပးဝင္လာတဲ့ သမီးေထြးပံုရိပ္ကေလးကို ေမေမမ်က္ေစ့ထဲ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။
ခုေတာ့ အကြာႀကီး ကြာျခားခဲ့ၿပီ။
ေမေမက လက္ကမ္းေပးလို႔ သမီးေထြးက ေျပးဝင္လာတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး။
သမီးေထြးကို ေမေမ အိပ္မက္
မက္တယ္။ သမီးေထြးက လွလို႔ ပလို႔။ အိပ္မက္ထဲ လွလွပပျမင္မက္ရင္ အျပင္မွာ ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္တတ္တယ္လို႔
ေမေမက ယံုၾကည္လို႔ အဲ့ဒီေန႔က မနက္အိပ္ရာႏိုးကတည္းက သမီးေထြးမ်က္ႏွာကို အာရံုမွာ ေဖာ္ရင္း
ေမတၱာပို႔ေပးေနမိတာ…
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ
ေဖေဖ့အလုပ္က သမီးေထြးတို႔ ေတာင္ေပၚဘက္ကို ခရီးထြက္ဖို႔ျဖစ္လာတဲ့အခါ ေမေမပါ လိုက္ပါရေစလို႔
ခြင့္ေတာင္းရင္း ေဖေဖနဲ႔အတူလိုက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။
“ေဖေဖေရာ”
“သမီးေဖေဖက ေမေမ့ကို သမီးဆီဝင္ပို႔ခဲ့ၿပီး
သူ႔အလုပ္ကိစၥဆက္သြားၿပီ။ ညေနလာဝင္ေခၚေတာ့ သမီးေတြ႔ပါလိမ့္မယ္”
ပါးကေလးေတြေခ်ာင္လို႔ သြယ္သြယ္ကေလးျဖစ္ေနတဲ့
သမီးေထြးကိုၾကည့္ရင္း ေမေမစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ ဝတ္ထားတာေလးကလည္း ျဖဴေဖြးသန္႔စင္ေနေအာင္
ေလွ်ာ္ဖြတ္ထားေပမဲ့ အႏြမ္းကေလးမွန္း သိသာလွတယ္။ သမီးေထြး ဘာေတြနဲ႔မ်ား စားေနရွာပါလိမ့္။
စိတ္မေကာင္းျဖစ္လိုက္ရတာ သမီးေထြးရယ္။
သမီးေထြးကေတာ့ ေမေမ့မ်က္လံုးအၾကည့္ထဲက
ဂရုဏာေတြကို မျမင္မသိဟန္ေဆာင္ရင္း လက္ရွိမွာ ေနေပ်ာ္ပံု ႀကိဳးစားျပရွာပါရဲ႕။ ဘယ္လိုပဲ
သမီးႀကိဳးစား ႀကိဳးစား၊ ကေလးေျခာက္ေယာက္နဲ႔ ေတာင္ယာစိုက္စားတဲ့ မိဘနဲ႔ ရြာမူလတန္းေက်ာင္းေလးမွာ
ဆရာမဝင္လုပ္ေနတဲ့ သမီးေထြးကေလးရဲ႕ ရွာစာေဖြစာဟာ ဝမ္းဝတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဘယ္လိုမ်ား ခါးလွႏိူင္ပါ့မလဲေလ။
“သမီးေထြး ေမေမတို႔နဲ႔
ျပန္လိုက္ခဲ့ပါ့လား ဟင္၊ ေဖေဖ့အလုပ္မွာပဲ ဝင္လုပ္ေလ၊ ဒီမွာ ရတာထက္ သမီးလစာ ဆယ္ဆမက ရမွာ။
သမီးမိသားစုကိုလည္း ပိုေထာက္ပံ့ႏိူင္တာေပါ့ သမီးရယ္။ ဟင္ ျပန္လိုက္မလား သမီးေထြး”
သမီးေထြးက ေခါင္းကို သာသာခါရမ္းျပတယ္။
ျပန္မလိုက္ခ်င္ဘူးေပ့ါ ေနာ္ သမီးေထြး….။ သမီးေထြးအေပၚ ခ်စ္တဲ့စိတ္၊
လက္ေပၚမွာတင္ လူလားေျမာက္ခဲ့ရတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြဟာ ေမေမ့ကို ဒီေလာက္နဲ႔ လက္မေလွ်ာ့ေစဘူး
သမီး။
“ျပန္စဥ္းစားပါဦး သမီးရယ္၊ သမီးဘဝတက္လမ္း ရွိေသးတယ္ေလ၊ ေနာက္ၿပီး သမီး ေမာင္ေလး၊
ညီမေလးေတြ ေက်ာင္းေခၚထားခ်င္ရင္လည္း ေမေမတို႔ စီစဥ္ေပးမွာေပါ့ ေနာ္ သမီး”
“ဟင့္အင္း သမီး ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီ၊
ေမေမတို႔နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ အတူျပန္မေနဘူး”
ရက္စက္လိုက္တာ၊ သမီးေထြးရဲ႕ ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းဆန္မႈမွာ ေမေမႏွလုံးကြဲမတတ္ခံစားရတဲ့အျပင္
သမီးေထြး ဘာေၾကာင့္ ခုေလာက္ ခါးခါးသည္းသည္း ျငင္းရတာပါလိမ့္ဆိုတဲ့ အေတြးဟာ ေမေမ့ကို
နားမလည္ႏိူင္မႈေတြနဲ႔ စကားတင္းတင္း ဆိုမိေစတယ္။
“ေအးေပါ့ေလ သမီးေထြးရယ္၊
ေမေမတို႔က သမီးနဲ႔ ေသြးသားရင္းမွ မဟုတ္တာဘဲ ေနာ္၊ ေမေမ့ရင္က ေမြးတဲ့ ေမေမ့ေသြး အရင္းမွ
မဟုတ္ေတာ့ သမီးက ေမေမခ်စ္သလို၊ ေမေမသံေယာဇဥ္ရွိသလို ဘယ္သံေယာဇဥ္ရွိပါ့မလဲ၊ ဟုတ္လား သမီး၊ ဟင္ ဟုတ္သလား”
ေမေမ့စကားေတြက သမီးေထြးရင္ကို
တည့္တည့္ဝင္တိုက္မိတယ္ ထင္ပါရဲ႕၊ ေျပာရင္းက ေမေမ မ်က္ရည္ အက်မွာ ေမေမ့မ်က္ႏွာတည့္တည့္ကို
သမီးေထြးမ်က္ဝန္းအၾကည့္ေတြ ခပ္ရဲရဲ ျပန္ၾကည့္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္လို႔ သမီးႏႈတ္က
စကားလံုးေတြ ေၾကြက်လာခဲ့တယ္။
“ေမေမတို႔နဲ႔ အတူေနကတည္းက
ေမေမ့အေပၚ၊ ေဖေဖ့အေပၚ၊ ကိုကိုနဲ႔ မမအေပၚ မိသားစုဝင္ေတြလို႔ သမီးစိတ္ထဲ အရင္းအတိုင္း
ခံစားခ်စ္ခင္ခဲ့ရတာ။ အားကိုတႀကီး ခ်စ္ခဲ့ရတာပါ ေမေမရယ္”
“ဒါနဲ႔မ်ား သမီးရယ္”
“အင္း၊ ေမေမနားေထာင္ပါဦးေလ၊
သမီး ေျပာျပပါ့မယ္”
“ေမေမကေတာ့ ေဖေဖေျပာခဲ့တာေတြကို
သိခ်င္မွ သိမယ္။ သမီးကို ကိုကိုနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မေနဖို႔၊ ကိုကို႔ကို တစ္ေန႔မွာ
ျမနဲ႔ေရႊကြပ္သလို အဆင့္အတန္းတူနဲ႔ရည္ရြယ္တာမို႔ မျဖစ္သင့္တာေတြ မျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊
ကိုယ့္ဘဝ ကိုယ့္အေျခအေနကို မေမ့ဖို႔အေၾကာင္းေတြ ေျပာခဲ့တယ္”
“ေဖေဖေျပာသလိုပဲ သမီးေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ
ေဖေဖ့မ်က္လံုးအၾကည့္ေတြက သမီးအေပၚ ေစာင့္ၾကည့္ေနသလို ခံစားလာရတယ္။ သမီးက ဒီမိသားစုနဲ႔
ေသြးသားရင္းျဖစ္ဖို႔၊ ဒီမိသားစု ပိုင္ဆိုင္သမွ် အေမြစား အေမြခံ ခြဲေဝပိုင္ဆိုင္ခ်င္လို႔
အဲသလို အျမင္မ်ိဳးနဲ႔ သမီးအေပၚ အၾကည့္ေတြလြဲလာခဲ့ၿပီလို႔ သမီး သိခဲ့ပါတယ္”
ဘုရား ဘုရား၊ သမီးေဖေဖ
တကယ္ပဲ ေျပာရက္ခဲ့သလား၊ တကယ္ပဲ အဲသလို ျပဳမူခဲ့ သလား။ ျဖဴစင္ရိုးအလြန္းတဲ့ သမီးေထြးကေလး
အဲဒီအခ်ိန္က ဘယ္လိုမ်ား ခံစားခဲ့ရပါ့မလဲလို႔ ေမေမ့ရင္ထဲ နင့္ကနဲ။ သမီးေထြး တိတ္တိတ္ကေလးမ်ား
ငိုေနခ့ဲရရွာမလား….။
“သမီး ေနရတာ မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး
ေမေမ၊ ေမေမသိပါတယ္။ သမီးက ေမေမတို႔မိသားစုနဲ႔ ပတ္သက္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ဆိုလို႔ သမီးနာမည္ေနာက္မွာ
ေဖေဖ့နာမည္ေလး ထည့္ခြင့္ရတာကိုပဲ မက္ေမာခဲ့တာ၊ ၾကည္ႏူးခဲ့တာပါ ေမေမရာ။ ေမေမ သက္သာပါေစေတာ့ရယ္လို႔
အိမ္အလုပ္ေတြ ကူေပး၊ ကိုကိုနဲ႔ မမအလုပ္ေတြ၊ ေဖေဖ့အလုပ္ေတြ ကူလုပ္ခြင့္ရေနတာကိုပဲ သမီးက
ေၾကနပ္ေနခဲ့တာ”
“ေနာက္ပိုင္းမွာ သမီးကို
ေဖေဖေရာ ကိုကိုပါ ေရွာင္လာတယ္၊ သမီးက ကူလုပ္ေပးခ်င္ေပမဲ့ အျမင္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကည့္လာတတ္ေတာ့
သမီးေနရတာ ခက္လာတယ္။ သမီး ခဏခဏ တိတ္တိတ္ေလး ငိုရတယ္။ ေမေမ မသိေအာင္၊ ေမေမသိရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မွာလည္း
စိုးတယ္။ သမီးအတြက္ ခက္ခဲလွတယ္ေမေမ ရယ္။ ေမေမတို႔အိမ္မွာ ေနရစားရတာ အေကာင္းစားေတြခ်ည္းေပမဲ့
သမီးေလ အေမ့ေတာင္ေပၚအိမ္က ထမင္းၾကမ္းနဲ႔ ငါးပိဖုတ္ စားရင္း ေနခ်င္လည္း ေနရပါေစေတာ့ရယ္လို႔
ေတြးမိလာခဲ့တယ္။ ဘဝမွာ စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မႈထက္ ဘယ္အရာကမွ အေရးမႀကီးဘူးမဟုတ္လား ေမေမ”
“အရင္းအခ်ာမဟုတ္ေပမဲ့ မိသားစုဆိုတဲ့
သံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႔ထဲမွာ ေနေပ်ာ္ခ်င္တာေတာင္ တစ္ဘက္က သိသိသာသာျဖတ္ေတာက္လာတဲ့အခါ သမီးဘက္က
ဘယ္ေလာက္ပဲဆက္ဆက္၊ အေကာင္းအတိုင္း ျပန္မရႏိူင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လားေမေမရယ္။ ေမေမ့ကို သမီး
လြမ္းပါတယ္။ ခဏခဏ သတိရမိတယ္။ ေမေမသိလား၊ ေမေမ့ ပါတိတ္ထဘီအေဟာင္းေလးတစ္ထည္ သမီး ခြင့္မေတာင္းဘဲ
ယူလာခဲ့မိတယ္။ ေမေမ့ကို လြမ္းတဲ့အခါတိုင္း သမီး ထုတ္ထုတ္ၾကည့္မိတာ”
“မေတာင္းဘဲနဲ႔ယူလာခဲ့မိတဲ့
အဲဒီထမီေလးအစား သမီးအံုးအိပ္ေနက် ေခါင္းအံုးကေလး ေမေမ့ကို အစားျပန္ေပး လိုက္ပါရေစ၊
အဲဒီေခါင္းအံုးကေလးမွာေလ သမီးမ်က္ရည္ေတြရွိတယ္ သိလားေမေမ၊ ေမေမ့ကို သတိရတိုင္း အဲဒီေခါင္းအံုးကေလးေပၚ
သမီးမ်က္ရည္က်ခဲ့ရတာ၊ ေမေမယူသြားပါ ေနာ္”
သမီး….၊ သမီးေထြးရယ္….။ ေမေမ ဆက္နားေထာင္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ဘူး သမီးရယ္၊
ေတာ္ပါေတာ့ ေတာ္ပါေတာ့ေနာ္၊ ေမေမ အေျခအေနအားလံုးကို နားလည္ပါၿပီကြယ္။ ဒါေတြကို တစ္အိမ္ထဲအတူေနၿပီး
ေမေမဘာ့ေၾကာင့္ မရိပ္မိရတာပါလိမ့္။ ေမေမ့ကိုယ္ကိုသာ အျပစ္တင္ေနမိေတာ့တယ္။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္
အတူေနခဲ့တဲ့ သမီးေထြးအေပၚ ေဖေဖ ဘာေၾကာင့္မ်ား ရက္စက္ႏိူင္ခဲ့ပါလိမ့္။ ကိုယ့္ရဲ႕ သားသမီးအရြယ္
သမီးငယ္တစ္ေယာက္အေပၚ ေသြးသားရင္းမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အသိရယ္၊ ပိုင္ဆိုင္မႈပစၥည္းေတြမ်ား
ခြဲေဝေပးရႏိူးဆိုတဲ့ စိုးစိတ္ရယ္ေၾကာင့္မ်ား ေဖေဖ စိတ္ရိုင္းေတြ ဝင္ခဲ့ေလသလား...
ေမေမ့လက္က လက္စြပ္ကို ခၽြတ္ၿပီး
သမီးေထြးလက္ကေလးထဲ ဝတ္ေပးမိေတာ့ သမီးက မရဲတရဲ ျငင္းဆန္ရွာတယ္။
“ဒါ ေမေမတို႔ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္
လက္ဆင့္ကမ္းဝတ္ခဲ့တဲ့လက္စြပ္ပဲ သမီး၊ မမအိမ္ေထာင္က်တဲ့အခါ ေမေမ လက္ဖြဲ႕ဖို႔ေပါ့။ ဒါေပမဲ့
သမီးေထြးကို ေမေမ ဝတ္ေစခ်င္လို႔”
“ဟင့္အင္း သမီး မယူခ်င္ဘူး။
မယူပါရေစနဲ႔ ေမေမ၊ ကိုကိုနဲ႔ ေဖေဖ့အမုန္းေတြ၊ အထင္လြဲမႈေတြနဲ႔တင္ လံုေလာက္ပါၿပီ။ မမအမုန္းေတြကို
သမီး ထပ္မယူပါရေစနဲ႔ေတာ့၊ ဒါ သမီးရင္းျဖစ္တဲ့ မမရဲ႕ရပိုင္ခြင့္ပါ။ ဒီလက္စြပ္ကို မမကိုသာ
လက္ဖြဲ႔လိုက္ ပါ။ ေမေမ ထမင္းစားလိုက္ပါဦးေလ၊ မေန႔က ေတာဝက္သား ရွားရွားပါးပါးရလာတာမို႔
ေမေမကံေကာင္း တယ္။ ေမေမႀကိဳက္တဲ့ ေရွာက္ရြက္ႏုႏုကေလးေတြ တို႔စားရေအာင္ သမီး ျခံထဲသြားခူးလိုက္ဦးမယ္”
ေျပာရင္းက သမီးေထြး အိမ္ေပၚက
ဆင္းသြားတယ္။ ေမေမ သိတယ္။ အိမ္ေလွကားေပၚက အဆင္းမွာ သမီးေထြး လက္ကေလးတဖက္ ဝင့္လို႔ မ်က္ႏွာကိုတို႔သုတ္လိုက္ဟန္….
သမီးေထြး ငိုေနသလား ဟင္….။
မငိုပါနဲ႔ မငိုပါနဲ႔ေတာ့ သမီးရယ္။ သမီးကို ေဖေဖ့ကိုယ္စား ေမေမကပဲ ေတာင္းပန္ပါရေစ။
သမီးဟာ ေမေမ့ရင္မွာ မပြင့္လန္း၊
ေမေမ့ေသြးနဲ႔ မေရးျခယ္ခဲ့ေပမဲ့ ေမေမ့ႏွလံုးသားထဲမွာ အျမဲပြင့္လန္းေနေတာ့မယ့္ ပန္းကေလးတစ္ပြင့္၊
ေမေမ့ႏွလံုးသားေျမဆီလႊာေပၚမွာ အျမဲရွင္သန္ေနေတာ့မယ့္ မႏြမ္းပန္းေလးတစ္ပြင့္ပါ သမီးရယ္....
