ဘာလိုလုိႏွင့္၂ဝ၁၄လုိ႔
နာမည္တပ္ခံထားရတဲ့ႏွစ္တႏွစ္ မၾကာခင္မွာ ကုန္ဆံုးေတာ့မည္။ ၂ဝ၁၅လို႔ ကြၽန္မတို႔အားလံုးသတ္မွတ္ထားၾကတဲ့
ႏွစ္အသစ္တႏွစ္ထဲ စီးေမ်ာေနထိုင္ၾကရဦးမည္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ဘာမွထူးဆန္းတဲ့ကိစၥလည္း မဟုတ္ပါဘဲ။ ေနထိုင္႐ွင္သန္ခြင့္ရေနၾကတဲ့ ကာလ အပိုင္းအျခားတစ္ခုကို
ၾကံဆစ္ေတြလို ဆစ္ပိုင္းၾကည့္ေနၾကလို႔သာရယ္။
သံသရာက မလြတ္ေျမာက္နိူင္ေသးသေရြ႕
မဆံုးႏိူင္ေသးတဲ့ကာလ႐ွည္ႀကီးပဲ မဟုတ္လား။ အဲသည္ကာလ႐ွည္ႀကီးတစ္ခုကို ေလာကီသံုးလြယ္ကူေအာင္
ပညတ္တင္မွတ္ၾကသည္။ သမုတိ သစၥာ… ေလာကီအရ မွန္ကန္မွူတစ္ခုအေနႏွင့္ ကြၽန္မတို႔အားလံုး လက္ခံထားၾက ရသည္။
ျဖတ္သန္းေနစဥ္ ခရီး႐ွည္ႀကီးတစ္ခုကို နာရီ ေန႔ရက္ လေတြ ႏွစ္ေတြႏွင့္ မွတ္ၾကသည္။ ေနႏွင့္ ကမာၻႀကီးတို႔တစ္ပတ္လည္မႈအေပၚတည္မွီၿပီး
ထံု႔ပိုင္းမွတ္သားၾကသည္။
တကယ္ေတာ့
ပံုမွန္ေန႔ရက္ေတြထဲက တစ္ရက္မွ်သာ။ ခုတစ္ညအိပ္ၿပီး ေနာက္တမနက္ မိုးလင္းသည့္အတိုင္းသာ၊
နာရီလက္တံတစ္ခုကေန အနီးဆံုးေနာက္လက္တံတစ္ခုကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ျခင္း မွ်သာပါပဲ။ ထားပါေတာ့။ လူသားတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ကိုယ္ေနထိုင္ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ
မၾကာခင္မွာ ကုန္ဆံုးသြားေတာ့မည့္ႏွစ္တႏွစ္အား သတိတရေက်းဇူးတင္စြာ ျပန္ငဲ့ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
ငဲ့ၾကည့္မိစဥ္ပထမဆံုးအေတြးမွာ ၂ဝ၁၄ဟာ ကြၽန္မအတြက္ ေကာင္းေသာႏွစ္၊ ဆိုးေသာႏွစ္ ရယ္လို႔
ႏွစ္တႏွစ္အေပၚပံုခ်ပစ္ရမွာ မတရားရာမ်ားက်ေလမလားဟုပင္။
"ဟဲ့ မယ္ႏု
သူ႔ေၾကြး႐ွိက ဆပ္ရလိမ့္"ဆိုတာလို...။
မျမင္ႏိူင္ေသာ အပိုင္းအျခားတစ္ခု၌ ျပဳက်င့္ခဲ့ဖူးေသာ
ကုသိုလ္ အကုသိုလ္တို႔၏ တစ္ပါတည္း ေနာက္က လိုက္ေနမႈအေပၚ ေၾကနပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေၾကနပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေပ်ာ္႐ႊင္သည္ျဖစ္ေစ၊
နာက်င္ရသည္ျဖစ္ေစ လက္ခံ႐ံု။ ကြၽန္မ၌ ျငင္းပယ္ခြင့္လည္း ႐ွိမွ မ႐ွိပါေလ။ အဲသည့္အခါ ငါ့က်မွ
ျဖစ္ရေလျခင္း ဆိုတာေတြ ေပ်ာက္သြားကာ အသံမထြက္နိူင္ဘဲ အံၾကိတ္၍သာ ေနတတ္လာသည္။ ေတးထားျခင္းကား
မဟုတ္၊ နာက်င္လြန္း၍သာ အံၾကိတ္မိပါသည္။ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈပါေပ...။
ၿပီးခဲ့ေသာႏွစ္က
ျဖစ္ျဖစ္သမွ်ကို ျပန္လည္ယူေဆာင္၍ အာ႐ံု၌တင္လွ်င္ အရင္ဦးစြာ သတိရမိသည္မွာ က်န္းမာေရးပင္ျဖစ္သည္။
ေလးဆယ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးေက်ာ္လာေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ အတြက္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္-သံုးဆယ္မိန္းမတစ္ေယာက္၏
က်န္းမာေရးႏွင့္ မတိုင္းထြာ လိုပါ။ ေလးဆယ္ေက်ာ္ မိန္းမတို႔၏ျဖစ္ေနက် ေရာဂါဇယားအတိုင္း ကြၽန္မ၌ အကုန္လံုး႐ွိေလသည္။ သက္သက္သာသာေနေသာ္မွ
မသက္သာ။ သည္ႏွစ္ပိုင္းအတြင္းမွာ သိသိသာသာ၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ အိပ္စက္ေစကာမူ မနက္လင္းသည္ႏွင့္
ႏြမ္းေနေသာပန္းတစ္ပြင့္လိုသာ ႐ွိရသည္။ ၾကည္လင္စြာႏိုးထ လန္းဆန္းရေသာေန႔မ်ား လက္ခ်ိဳးေရလွ်င္ပင္
ရေလာက္သည္။ ကိုယ္ေတြလက္ေတြ ေညာင္းညာ ကိုက္ခဲသည္ဆိုတာကေတာ့ စကားအေနႏွင့္ေျပာလွ်င္ပင္
အပ္ေၾကာင္းထပ္၍ ႐ွက္စရာျဖစ္ေတာ့မည္။
ဘာေရာဂါမွလည္း
ေျပာရေလာက္ေအာင္ မယ္မယ္ရရ မ႐ွိ။ chest pain-ဘယ္ဘက္ ရင္ဘတ္ေအာင့္ၿပီး ေဆးခန္းေရာက္သြားေသာေန႔ေတြမွာ
ECG ႐ိုက္တိုင္း ႏွလံုးေရာဂါ႐ွိပါေစ ဆုေတာင္းရသည္။ မၾကာခဏ တေ႐ွာင္ေ႐ွာင္နာမက်န္းျဖစ္ေနမႈအတြက္
ဖြယ္ဖြယ္ရာရာနာမည္ေလးတစ္ခု တပ္ခ်င္မိသည္။ ခုလို ေရာဂါအေကာင္အထည္ နာမည္ျပစရာမ႐ွိတာသည္ပင္
မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ အားငယ္ရေသးသည္။
ထုတ္ပစ္ခဲ့ရေသာ
သည္းေျခေၾကာင့္ အစာမေၾကျဖစ္မႈကေတာ့ ျမင္သာလြန္းစြာ၊ အသည္းတစ္ခုထဲ၏ စြမ္းေဆာင္ႏိူင္မႈျဖစ္ေသာ
အစာေခ် အဆိပ္ထုတ္ျခင္းသည္ သည္းေျခမ႐ွိေတာ့ေသာအခါ စစ္တလင္းဝယ္ ေနာက္လိုက္ဗိုလ္ေျခ မပါဘဲ
တစ္ဦးတည္းထြက္တိုက္ေနရေသာ စစ္သူႀကီးႏွင့္ အလားတူသည္။ အစားေလး နည္းနည္းမ်ားလိုက္သည္ႏွင့္
အကုန္ျပန္အန္တာမွ ဘိုက္ထဲက ကလီစာေတြေတာင္ အျပင္ကို တစ္ခါထဲ ပါသြားၿပီလားထင္ရသည္။ ၿပီးတာႏွင့္
အန္ရလြန္းေသာေၾကာင့္ လူက ေမ်ာ့ကာ ပံုလဲလုလုအေျခအေနေရာက္ရျပန္သည္။ သည္ေတာ့ အစာကို မည္မွ်ပင္ႀကိဳက္ေသာ္ျငား
အမ်ားႀကီး မစားသင့္ဟု ကိုယ့္ဖာသာဆံုးျဖတ္သည္။ တစ္ဖန္ ႀကိဳက္ေသာအစာမ်ားကို ျမင္အပ္သည္႐ွိေသာ္
ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ကိုယ့္ဖာသာ သတိရလွ်က္က ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရသည္။ ဤသို႔လွ်င္ စားလိုက္-အန္လိုက္သံသရာ၌
ေခြေပ်ာ့ေနက်င့္ရလာေတာ့သည္။
နာက်င္ေရာဂါေတြမ်ားေတာ့
ခႏၶာ၏အျပစ္ကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္တာေပါ့ဟု အေကာင္းဘက္က တရားရသေယာင္ လွည့္ေတြးရသည္။
တကယ္ေတာ့ တရားရျခင္းမဟုတ္၊ သံေဝဂရျခင္း၊ တရားရျခင္းႏွင့္ စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းျခင္းတို႔သည္
ဆင္တူသေယာင္ႏွင့္ ကြဲလြဲလွသည္။ ခႏၶာႀကီးဟာ အျပစ္ခ်ည္းပါလား၊ မျမဲတဲ့တရားပါလားဟု နာစဥ္မွာ
ေတြးေတာျခင္းသည္ တရားအစစ္ရျခင္း မဟုတ္၊ ေနထိုင္မေကာင္းစဥ္ သက္သာလုိသက္သာျငား ေျဖေတြးျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္။
နာမက်န္းေနခိုုက္ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါမႈ အေပၚ စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။
တကယ့္တကယ္ ေနထိုင္ေကာင္းေသာအခါ (ေခတ္စကားႏွင့္ ေျပာရလွ်င္) ျပန္လည္၍ ဖလမ္းဖလမ္းထျမဲ၊
အေတာင္ပံျပန္ခတ္ျမဲ၊ ခႏၶာ၏ အခ်ိန္ႏွင့္ အမွ် ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲလ်က္႐ွိေသာ အျပစ္အနာအဆာ၊
အေသအပ်က္မ်ားကို မေတြ႔ မသိ၊ သတိမမူ ေမ့ေလ်ာ့ျမဲပင္တည္း။
က်န္းမာေရးၿပီးေသာ္
အလုပ္အကိုင္အေၾကာင္း ေျပာခ်င္သည္။ မွတ္မွတ္ရရ သည္အလုပ္ကို အင္တာဗ်ဴး သြားရစဥ္ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚတက္ကာ
စေတးတပ္စ္တင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ သည္အလုပ္ကို ရခ်င္လြန္းေသာေၾကာင့္ (ဆုေတာင္းျခင္းအမႈကို မယံုေသာ္ျငား
စိတ္အင္အားတစ္ခုအျဖစ္ႏွင့္) “ရပါေစ ဆုေတာင္းေပးၾကပါ အခု အင္တာဗ်ဴးသြားေနတယ္ လမ္းမွာ”ဟုဆိုကာ
ဆယ္လ္ဖီလိုက္ေသးတာ မွတ္မိသည္။ တကယ္လည္း သည္အလုပ္ကိုရခဲ့ေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္ေသာအလုပ္မို႔
ေၾကနပ္မႈက ေျပာျပႏိူင္ဖြယ္မ႐ွိ။
တကယ့္တကယ္အလုပ္ဝင္ရေသာအခါ
ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ထက္ပိုေသာ စိမ္ေခၚမႈမ်ားအတြက္ ေတြ႔ၾက ၿပီ ေပါ့ကြာဟုဆိုကာ အားရေၾကနပ္ရမည္လား၊
သည္ခက္ခဲတဲ့အလုပ္ကိုမွ ေ႐ြးခ်ယ္မိတာ မွားတာပဲဟု ဆိုကာ စိတ္ပ်က္လက္ေလွ်ာ့ရမည္လားပင္ မသိ။
မၾကာပါ၊ ကြၽန္မႏွင့္အလုပ္၊ အလုပ္ႏွင့္ကြၽန္မ တစ္သားတည္း ျဖစ္သြားကာ အိမ္ျပန္ခ်ိန္ပင္ ေမ့ေလ်ာ့ရသည္အထိ။
သို႔ေသာ္ စိတ္ႏွစ္ကိုယ္ႏွစ္ ပင္ပမ္းရသမွ် အထက္လူႀကီးမ်ား၊ ကိုယ္ႏွင့္အတူ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ား၏
အသိအမွတ္ျပဳမႈအေပၚ ဝမ္းသာရသည္။ ကုမၸဏီႀကီးမ်ား၏ထံုးစံ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ကို
လစဥ္စာရင္း ဇယားမ်ားအေပၚမွာ မူတည္ကာ တြက္ခ်က္အေျဖထုတ္ေလ့႐ွိတာမို႔ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏
ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္မႈ ရလာဒ္သည္ ညာ၍ မရႏိူင္ပါေပ။ အခ်ဳပ္ဆိုရလွ်င္ အလုပ္အကိုင္ႏွင့္ပတ္သက္၍
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေၾကနပ္အားရခဲ့သည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
ေနာက္ဆံုးငဲ့ၾကည့္မိသည္က
လူမႈဆက္ဆံေရးျဖစ္သည္။ အသက္သာ ေလးဆယ္ေက်ာ္ႀကီး ျဖစ္လာၿပီ၊ လူမႈဆက္ဆံေရးႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္
ကြၽန္မက ခုထိ သင္ယူေနရတုန္းပင္ျဖစ္သည္။ အစစ္မွန္း အတုမွန္း ေရေရရာရာ မကြဲျပားေသာမ်က္ႏွာမ်ားထဲမွာေနထိုင္ရင္း
ေသသည္အထိလည္း သင္ယူရဦးမွာ ေသခ်ာသည္။ ကြၽန္မ အဘိုးေျပာခဲ့သလို အေျဖာင့္တိုင္းသာထား၊
ဘယ္ေလာက္လာ ခ်ိတ္ခ်ိတ္ မခ်ိတ္မိနိူင္ဘူးဆိုသည္မွာ မွန္လြန္းလွသည္။ အေျဖာင့္အတိုင္းထားႏိူင္ဖို႔သာ
ကြၽန္မ ႀကိဳးစားရပါသည္။
လူေတြမွာ
ဘာသာစကားရယ္လို႔ကြဲျပားေနကာ ဘယ္လိုဘာသာစကားမွ မေျပာဘဲ စိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္ ေျပာဆို သိနားလည္လို႔ရေစနိူင္လွ်င္
ဘယ္လိုမ်ားေနပါ့ဟု ေတြးမိဖူးသည္။ သည္လို ဆိုရင္ေတာ့ျဖင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ဟု ခ်က္ခ်င္းပင္
အေတြးဝင္သည္။
လူ႔စိတ္ဟူသည္ ဘယ့္ကေလာက္မ်ား ျဖဴစင္ေသာအရာမို႔ပါလိမ့္။ တစ္ေယာက္စိတ္ကို
တစ္ေယာက္ က ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္မဟူ ျမင္ေတြ႔နိူင္ပါက ေနာက္ဆက္တြဲျပႆနာေတြကျဖင့္ မ်ားျပား႐ွဳပ္ေထြးခ်ိမ့္ မည္ေပ။
စိတ္ကို ေလွ်ာ္ဖြပ္ရေသာအလုပ္မွာ ခက္ခဲေပစြ၊ ဘယ္ေလာက္ပင္ႀကိဳးစားေစကာမူ အလံုးစံုျဖဴစင္ႏိူင္ခဲလွသည္
မဟုတ္ပါလား။
ပတ္သက္ဆက္ဆံခဲ့ရေသာသူေတြဆီက
ကြၽန္မ အမ်ားႀကီးရခဲ့ပါသည္။ နာယူစရာ၊ နာက်င္စရာ၊ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ရာ၊ ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာ စသည္မ်ား
မ်ားျပားလြန္းသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အလံုပိတ္ သစ္သားေသတၱာတစ္လံုးလို၊ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မွန္လံုေသတၱာတစ္လံုးလို...။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ျပသေလာက္ ျမင္ၾကရၿပီး ေပးသေလာက္သာ ရႏိူင္ၾကပါ၏။ သည့္ထက္ပိုၿပီး မရနိူင္၊
မေမွ်ာ္လင့္စေကာင္းပါေပ။ ခံစားမႈအေျခခံေသာ ပတ္သက္ဆက္ဆံမႈတိုင္း၌ “ေပးတိုင္းျပန္မရတာ
အခ်စ္ဟုေခၚသလား”ဆိုေသာ သီခ်င္းလို၊ အတုန္႔အလွယ္ဟူ၍ မေမွ်ာ္လင့္ေကာင္းရာဟု သိမွတ္ နားလည္ခဲ့ရေလၿပီ။
အေကာင္းအဆိုးမ်ားအားလံုးသည္ ႏွစ္တႏွစ္ႏွင့္ မဆိုင္၊ ကံသည္ အလုပ္ဟုဆိုလွ်င္ မိမိျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ
အလုပ္သည္သာ မိမိ၏ကံျဖစ္ေလသည္။ မိမိ၏ ကံ အေကာင္းအဆိုးသည္ မိမိ၏ အလုပ္ အေကာင္းအဆိုးသာျဖစ္သည္ဆိုတာ သံသယမ႐ွိလိုပါ။ အေကာင္း၌ ေပ်ာ္ေမြ႔စဥ္ အဆိုးတို႔ႀကံဳလာခိုက္ မယ္ႏုကို ႏွလံုးသြင္း အားေမြးရသည္။
“ဟဲ့ မယ္ႏု သူ႔ေၾကြး႐ွိက ဆပ္ရလိမ့္”ဆိုတာလို...။
အဘိုးအေၾကာင္း
နည္းနည္းေျပာခ်င္ေသးသည္။ ကြၽန္မမွာ အဘိုးဆီက မ်ားစြာရလိုက္သည္ဟု ထင္သည္။ အထူးသျဖင့္
စိတ္ေနစိတ္ထား၊ အဘိုး၏စိတ္ေနစိတ္ထားက လူေျဖာင့္စိတ္တိုျဖစ္ကာ တစ္ခုခုဆို ေပါက္ကြဲလိုက္ရမွ၊
တည့္တည့္ေျပာလိုက္ရမွ ေၾကနပ္သူ။ ကြၽန္မက အဘိုးေလာက္ မေျဖာင့္ေစကာမူ အဘိုးလိုပင္ စိတ္တိုသူျဖစ္ေလသည္။
အဘိုးသည္ အေပၚယံ ပကာသနမုန္းသူလည္း ျဖစ္သည္။ တခါက အဘြားက ေဆြမ်ိဳးမကင္းေသာ အလွဴတစ္ခုသို႔
သြားခ်င္သည္။ ထိုအလွဴမွာ ကိုယ့္႐ွိတာႏွင့္ မတိုင္းမထြာ ဂုဏ္လုပ္ထားေသာ အလွဴမို႔ အဘိုးကမူ
အဘြားအား မသြားေစလိုေပ။ ေနာက္ဆံုး အဘိုးကေျပာသည္မွာ “ဒီအလွဴက နင္သြားမွ ေဗ်ာတီးမွာလား”ဟူ၍။
သည္လိုပါေပ။
တခါတခါ ကြၽန္မ ေတြးမိသည္မ်ားက မရည္႐ြယ္ပါဘဲ ကန္႔လန္႔တိုက္သလို ျဖစ္ေန တတ္သည္။ ေဘးထြက္ေနတတ္သည္။
ခုလည္း အဘိုးေျပာသလို ေတြးေနမိသည္မွာ (အားလံုး၏ ေမတၱာေတာ္ကိုခံယူ၍ ေျပာရလွ်င္) ၂ဝ၁၄ကေတာ့ ကြၽန္မ ႏႈတ္ဆက္ဆက္ မဆက္ဆက္ က်န္ခဲ့မွာပဲ၊
အဲလိုပဲ ၂ဝ၁၅ကလည္း ကြၽန္မ ႀကိဳႀကိဳ မႀကိဳႀကိဳ ေရာက္လာမွာပဲဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။
အဘိုးဆိုလို႔
အဘြားကိုပါ တႏြယ္ငင္တစင္ပါ သတိရမိသည္။ အဘြားက ကြၽန္မတို႔ညီအစ္မတေတြ ခုန္ေပါက္ေပ်ာ္ေနလွ်င္
မႀကိဳက္၊ တဟီးဟီးလုပ္ေနလွ်င္ မႀကိဳက္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန မ်က္ေစာင္းတခဲခဲႏွင့္ ႐ွိတတ္သည္။
အဲသည္တုန္းကေတာ့ ကြၽန္မတို႔အ႐ြယ္ကလည္း ဘာမွ မဟုတ္တာကိုပင္ ရယ္ေမာပစ္လိုက္ခ်င္သည့္ အ႐ြယ္ကိုးေလ။
ခုေတာ့ ကြၽန္မ အဘြားကို နားလည္ႏိူင္ၿပီ။
ခရစ္စမတ္ရယ္လို႔၊ ႏ်ဴးရီးယားရယ္လို႔ ခုန္ေပါက္ေပ်ာ္ျမဴးေနသူမ်ားအား "ဘာမ်ားေပ်ာ္စရာ႐ွိသတုန္း"ဟု မ်က္လံုးေစြၾကည့္တတ္ၿပီ။
ဂြတိုက္ခ်င္စိတ္ႏွင့္မဟုတ္ဘဲ ေအာ္တိုျဖစ္လာေသာ “ရင္လိွုက္သည္းလိွူက္ မခံစားတတ္မႈ”ပင္
ျဖစ္ေလသည္။
ေၾသာ္...ကြၽန္မ
အသက္ႀကီးလာပါၿပီေကာ....
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ
ကြၽန္မ၏ ဂြက်က်စိတ္ကို ရင္ထဲမွာပင္ သိမ္းဆည္းကာ မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးႏွင့္အတူ Merry X’mas &
Happy New Yearဟု ခုန္ေပါက္ေပ်ာ္ျမဴးလိုက္ပါရေစ….
“Merry X’mas
& Happy New Year to all of you”
CHEERS
!!
