28Dec2022

 နှစ်ကုန်​တော့မယ်...

၂၀၂၃က​တော့ ​မျှော်လင့်စရာ​တွေအပြည့်နဲ့ နှစ်ဖြစ်တယ်။ တခုကို ​ပြောပါဆိုရင် ပြည်​တော်ပြန်ချင်တာပါပဲ။ 

​စော​စောနားချင်၊ မြန်မာပြည်တနံတလျား ခရီး​​တွေသွားချင်၊ လုပ်ချင်တာ​လေး​​တွေ ​အေး​ဆေးလုပ်​နေချင်လို့ early retirementယူကာမှ....၊ 

ကိုယ့်အတွက်​တော့ ​ငွေအများကြီး မလိုပါဘူး၊ နာမည်တည်​ဆောက်ဖို့လည်း မလုပ်ချင်ဘူး၊ ​အေး​အေးချမ်းချမ်း ကြည်ကြည်လင်လင်​လေး ​ရိုးရိုးပဲ ​နေထိုင် စား​သောက်​နေရရင် ရပြီ။ ​သေကာနီးမှ အရိုး​မြေကျဖို့ ကိုယ့်တိုင်းပြည်ပြန်တာမျိုး​တော့ မလုပ်ချင်၊ ​မြေကြီး​လေးတာသာ အဖပ်တင်မယ်။ တတ်နိူင်တဲ့ဘက်က​ပေါ့၊ ကိုယ်​မွေးဖွားရာ တိုင်းပြည်အတွက် အကျိုးများတာ​လေး လုပ်နိူင်ချင်​သေးတယ်။ လုပ်နိူင်တုန်းအရွယ်မှာ၊ သိပ်မကျန်းမာလှ​ပေမယ့် အိပ်ရာထဲလည်း လဲမ​နေတဲ့ အချိန်မှာ စိတ်နှစ်ပြီး လုပ်ချင်​သေးတယ်။ 

ခု​တော့ အ​ဝေးကပဲ လွမ်း​​နေရ...၊

ကိုယ် ဆွဲဖြစ်တဲ့ ပုံက​လေး အမှတ်တရ သိမ်းချင်​သေးတယ်။ သူ့လို မစွန့်နိူင်ဘူး သူ့လို မမာနိူင်ဘူး။ ဘဝမှာ သိပ်​လေးစားချစ်ခင်ရတဲ့ အမျိုးသမီးကြီး...၊

သူ့ပုံဆွဲ​နေချိန် တချိန်လုံး သူ့ကို သတိရစိတ်​တွေနဲ့...

ကျန်းမာပါ​စေ...၊ လွမ်းတယ်....

20Dec2022

 အရင်ကဆို လူတ​ယောက်ကို ဘယ်လိုအရာ​တွေကြည့်ပြီး ​ကောက်ချက်ချသလဲဆိုတဲ့ ​မေးခွန်းမျိုးအတွက်...

လူတ​ယောက် ဘယ်​လောက်ချမ်းသာ

ဘယ်​လောက်ပညာတတ်

ဘယ်​လောက်ဂုဏ်သ​ရေရှိရှိ

ဘယ်​လောက်မျိုးရိုး​ကောင်း​ကောင်း

အဲတာ​တွေအားလုံးထက်၊

သူဟာ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်ကလူ​တွေ

သူကြုံလာသမျှလူ​တွေအ​ပေါ်

ဘယ်လို ဆက်ဆံ ပြုမူ ​ပေါင်းသင်း​လေ့ရှိသလဲ

ဆိုတာကိုကြည့်ပြီး သူ လူသားဘယ်​လောက်ဆန်သလဲ ​​ကောက်ချက်ချလို့ရတယ်။ 

အဲသလို ​ဖြေတတ်တယ်။ 

ခု​တော့ အဲသလို မဟုတ်​တော့ဘူး။

လူတ​ယောက်အ​ပေါ် ​ကောက်ချက်ချခွင့် မှတ်ချက်ပြုခွင့် ကျွန်မမှာ မရှိပါဘူးလို့ပဲ ​ဖြေမိမယ်။ 

တကယ်ပဲ၊ ကျွန်မတို့မှာ တခြားသူ​တွေအ​ပေါ် ဘာအ​ကြောင်း​ကြောင့်နဲ့မှ ခန့်မှန်းစရာ၊ ​ကောက်ချက်ချစရာ မလိုအပ်ဘူးလို့ ကျွန်မထင်တယ်။ 

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပဲ သိ​အောင် အရင်လုပ်ပါဦး၊ ဒါက ပိုအ​ရေးကြီးတယ်ဟုတ်လား၊

ငယ်စဥ်က သိတဲ့သူတ​ယောက်​ယောက် ကို့ရိုးကားရား ဝတ်စားလာတာကို မြင်တဲ့အခါ ဟဲ့ ဟိုတ​ယောက်ဝတ်စားထားတာကိုလည်း ကြည့်လိုက်ဦးဆိုပြီး သူငယ်ချင်း​တွေ ဝိုင်းဟားကြတာမျိုး ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ အင်မတန်ရိုင်းပျတဲ့အပြုအမူလို့ ​နောင်မှာ နားလည်လာခဲ့တယ်။ 

ကျွန်မတို့ဟာ တဆိတ်​တော့ လွန်လွန်းတယ်မဟုတ်လား။ 

သူတပါးအ​ရေး စွက်ဖက်ဖို့ ဝန်မ​လေးတတ်ကြဘူး။ လွယ်လွယ်မှတ်ချက်ချပစ်လိုက်တတ်ကြတယ်။ တဖက်သားကို ထည့်တွက်ဖို့၊ တဖက်သား​နေရာက​နေ ခံစား​တွေးတတ်ဖို့ ကြိုးစားတတ်သူ​တွေ အင်မတန်မှနည်းတယ်။ 

ဆိုရှယ်မီဒီယာကို တွင်တွင်ကျယ်ကျယ်သုံးတတ်လာကြ​တော့ ပိုဆိုးလာကြတယ်။ သူတပါးအ​ရေး​တွေထဲ ဝင်​ရေးကြ ​ကောက်ချက်ချကြ ​ဝေဖန်ကြနဲ့ ​တော်ကြာ ဆဲကြဆိုကြ၊ 

ဒါ​တွေအားလုံးက သူတပါးအ​ရေး ကိုယ့်အ​ရေးမှာ စည်းမထားတတ်ကြလို့ပဲ။ ဝင်မ​ပြောရဘူးလို့​တော့ မဆိုလိုပါဘူး၊ ရင်းနှီးမှုအတိုင်းအတာအရ ​ပြောပါ ​ရေးပါ ဒါ​ပေမယ့် ​ပြောသင့် ​ရေးသင့်တာကို ချင့်ချိန်ပြီးမှ ​ပြောပါ ​ရေးပါ။ 

ယဥ်​ကျေး​သောလူမျိုးဖြစ်ဖို့ ကျွန်မတို့ အများကြီး လိုပါ​သေးတယ်။ 

19Dec2022

 တကယ်လို့များ လက်ရှိဘဝကိုလွန်​မြောက်သွားပြီးတဲ့အခါ human being မဟုတ်ဘဲ other beingတခုခုမှာများ ဖြစ်ခဲ့ရင်...

အဲလိုမျိုး ​တွေးဖူးလား ?

ကိုယ်က​တော့ being တခုခုဖြစ်ဖို့ထက် nothingnessကိုပဲ ပိုလိုချင်မိတယ်။ 

ဖြစ် တည် ပျက် သံသရာကြီးဟာ နာကျင်မှု​တွေနဲ့ချည်း ပြည့်နှက်​နေရာ...

တဖန်ပြန်မဖြစ်လို​တော့ဘူး။ 

ဒါ​ပေမယ့်လည်း အဲ​လောက်မလွယ်ဘူး၊ သံသရာဟာ လည်​ကြောင်းထက် ပြတ်​ကြောင်းခက်ပြန်တယ်။ 

အကျိုး အ​ကြောင်းဆိုတဲ့အထဲက ကံ စိတ် ဥတု အာဟာရဆိုတဲ့ အ​ကြောင်းတရား​တွေဟာ လက်ရှိbeingအတွက် အ​ထောက်အပံ့​တွေပဲ​ပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကံအရှိန်​လေးကုန်ချိန်နဲ့ ​နောက်ဆုံးထွက်သက်တို့ တထပ်ထဲကျချိန်မှာ အားလုံးကို လွှတ်ချထားခဲ့ရမှာ...။ 

ဆုတ်ကိုင်ထားတာ​တွေ များ​လေ...

လွှတ်ချဖို့ ခက်ခဲ​လေ...။ 

Learn to let go...

စွန့်နိူင်ဖို့ ကျင့်ကြရမှာပဲ...၊ 

အဲ့အချိန်မှာ တွယ်ငြိခြင်းကင်းစွာ ​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါးက​လေး လွင့်ထွက်သွားချင်တာ...

ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း ကိုယ့်အတွက် မငို​စေချင်ဘူး​ပေါ့...၊ လွမ်းလည်းမလွမ်း​စေချင်...။

ကိုယ့်ကို ​မေ့ပစ်ပါ၊ 

​ပျော်​အောင်သာ​နေပါလို့ မှာခဲ့ချင်တာပါပဲ။

11Dec2022

 ဒီရက်ထဲ အဝတ်အစားသစ် ဝယ်ဖြစ်​တဲ့အခါ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အ​တော်​လေး သတိထားမိသွားတယ်။

အမျိုးသမီး​​တွေဟာ အဝတ်အစားနဲ့ပတ်သက်လာရင် သူ့ပုံစံ ကိုယ့်ပုံစံရယ်လို့ အကြိုက်ကိုယ်စီ သီးသန့်ပုံစံ ရှိကိုရှိတတ်ကြတယ်။

ကျွန်မအတွက်​တော့ ပင်ကိုပုံစံကိုက မိန်းမသိပ်ဆန်ဆန်မ​နေတတ်သူမို့ အတွန့်က​လေး​တွေ အဖပ်က​လေး​တွေ ဇာနားပွင့်က​လေး​တွေ ပုလဲသီး​ဘော်ကြယ်ကပ်​တွေ စသည်ဖြင့် ပုံစံဆန်းဆန်း မိန်းမဆန်ဆန်နုဖပ်​နေတာ​လေး​တွေဆို မဝတ်တတ်ဘူး၊ ဝတ်​လေ့သိပ်မရှိဘူး၊ လက်​ဆောင်ရတာမျိုးဆိုရင်​တော့ အားနာပါးနာ ဝတ်လိုက်တတ်တယ် တခါနှစ်ခါ​လောက်​ပေါ့။ ပြီးရင် တီရှပ်နဲ့ဂျင်းဆီပဲ ပြန်​ရောက်သွားတတ်တယ်။ 

မြန်မာဝတ်စုံ​တွေကျ​တော့ ကြိုက်​နေပြန်​ရော၊ အဲတာကလည်း ​ထွေလီကာလီပုံဆန်း​တွေ​တော့ မဟုတ်ပြန်ဘူး၊ ရင်ဖုံးလက်ပြတ် ရင်​စေ့လက်ပြတ် ​ကော်လာ​ထောင်လက်ပြတ်ခါးတို​လေး​တွေနဲ့ အ​ရောင်ခပ်မှိန်မှိန်အဆင်ကို ​ရွေးဝတ်လိုက်တတ်တာမျိုးပဲ။ 

ကျွန်မက အစကတည်းကိုက နာမည်ကြီးဘရန်း​တွေဘာ​တွေ​နောက် မလိုက်တတ်တာ။ ​ငွေအများကြီး မကုန်ချင်တာလည်း ပါတာ​ပေါ့။ အဝတ်အစားဆို ​တော်ရုံသင့်ရုံတန်ဘိုး​လောက်ပဲ အကုန်ခံချင်သူမို့ စလုံးနဲ့ အ​တော်အဆင်​ပြေတယ်။ တီရှပ် ၁၀၊ ​ဘောင်းဘီတို ၈ကျပ်နဲ့ အ​ပေါ်​အောက် ၂၀မ​ကျော်တဲ့ ဝတ်စုံနဲ့ အပြင်ထွက်လည်း ​အေး​ဆေးပဲ။ ​ဘောင်းဘီတိုနဲ့ ကွင်းထိုးဖိနပ်နဲ့ ​လျှောက်သွား​နေလည်း အဆင်​ပြေတယ်။ အဲလို​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါးရှိတာ ကြိုက်တယ်။ 

ခု​နောက်ပိုင်း အသက်​လေးရလာ​တော့ သိပ်တို သိပ်ဟိုက်လွန်းတာ​တွေ မဝတ်ဖြစ်​တော့ဘူး။ ခ​ရော့​တော့ပ်​လောက်က​တော့ ဝတ်လို့ဖြစ်​သေးတယ်။ 

ဒီထက် အသက်ကြီးလာရင်​တော့ ပို​ပြောင်းလဲလာမယ်ထင်တယ်။ အသက်ကြီးလာရင် မပိန်ချင်ဘူး။ ဝဝပုံ့ပုံ့​ကြီး ဖြစ်ချင်တယ်။ ကရမက်​တွေ ​​ခြေဆုံး​ခေါင်းဆုံး ​ဖွေး​ဖွေး​ရေး​ရေး​လေးလူးပြီး ​မွှေး​မွှေး​အေး​အေး​လေး ​နေချင်တယ်။ ဆံပင်ဖြူဖြူ​တွေကို ကွမ်းသီးလုံး​လောက် ထိပ်​က​လေး​ပေါ် စုတင်ပြီး ထုံးထားမယ်။ ချည်သားအပွင့်ရိုက်ထည်​လေးကို လက်ရှည်ပွပွ ခါးပွပွ ချုပ်ဝတ်ပြီး ပါတိတ်တပတ်နွမ်း​လေးနဲ့ဆို သက်​တောင့်သက်သာရှိမှာပဲ...။ ပြီး​တော့ အ​ရေးကြီးဆုံးက ကျွန်မ ကျန်းမာချင်တယ်...၊ 

ဘယ်သူ​တွေနဲ့မှလည်း မ​တွေ့ချင်၊ ဘယ်ပွဲမှလည်း မတက်ချင်ဘဲ အိမ်မှာပဲ ကိုယ်ကြိုက်တာ​လေးလုပ်ရင်း ​နေသွားချင်တယ်။ ရုပ်ကလည်း ကျရဦးမှာကိုး၊ ကြည့်မလှ​တော့ရင်​တောင် ကျက်သ​ရေရှိရှိ တင့်တယ်​အေးချမ်းပုံမျိုး aging gracefully ​ပေါ့​လေ၊ ဖြစ်ချင်တယ်။ အဝတ်အစားနဲ့ပတ်သက်လို့က ​ပြောသာ​ပြောရတယ် အဲ့အချိန်ကျ အဖြူအညိုဝတ်နဲ့ ဖြစ်ချင်လည်း ဖြစ်​နေမှာ။ အဲ့အချိန်ထိ အသက်လည်း ရှည်ချင်မှ ရှည်ဦးမှာ...။ 

အဲ့ချိန်ထိ အသက်ရှည်မယ်ဆိုရင်​တော့ ဆံပင်​တွေ​ဖွေး​ဖွေးဖြူ​နေတဲ့ အဖွားကြီးကျွန်မဟာ ခြံထဲက စပယ်ပင်က စပယ်ပန်း​​တွေ ခူး သီလို့ ​ခေါင်း​ပေါ်ပန်ဖြစ်ချင်​သေးရဲ့...၊ စပယ်ပန်း​​တွေရဲ့ သင်းရနံ့ကဖြင့် ကျွန်မကို ဘယ်​သောအခါမှ စိတ်မကုန်​စေဘူး​လေ...၊ ချစ်ရတဲ့ စပယ်...၊ ကျွန်မမှာ မ​ပြောင်းလဲဘဲကျန်တာဆိုလို့ စပယ်ပန်း​တွေကို နှစ်သက်လွန်းရတာ​လေး ကျန်​သေးရဲ့....။

03122022

 နှစ်တခုက မကြာခင် ကုန်ပြန်​တော့မယ်...

အရာရာဟာ သူ့သ​ဘောနဲ့သူ သွား​နေကြတဲ့ အနတ်တသ​ဘောကို သိပြီဆို ဘယ်အရာကမှ ထူးဆန်းအံ့သြဖွယ် မဟုတ်​တော့ဘူး။ 

ဒါဟာလည်း ပြီးဆုံးသွားမှာပဲ

ဒါဟာလည်း ​ကျော်ဖြတ်သွားမှာပဲ

ဒီလိုနဲ့ ဘဝကြီးရဲ့အနှစ်မဲ့ပုံ​တွေကို သိ သိ​နေရင်း ​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါး သို့​သော် ​လေး​လေးနက်နက်ခံယူ ဖြတ်သန်းမိတယ်။ အဲဒီ​နေ့ရက်​တွေထဲ အ​ရောင်မရှိတဲ့စိတ်​တွေကို ဖျတ်ကနဲ ဖျတ်ကနဲ ​တွေ့ရတတ်တယ်။ ကြည်ကြည်လင်လင်​နေနိူင်လာတယ်။ နာကျင်ရတဲ့ ​နေ့ရက်​တွေထဲ ဖြတ်သန်းနိူင်ဖို့ ခွန်အားလိုတယ်ဟုတ်လား၊ တ​နေ့တ​နေ့ ဖဘတက် သတင်းဖတ်ပြီးတိုင်း နာကျင်အံကြိတ်ထားမိတဲ့ရက်​တွေ၊ အသံမထွက်ဘဲ ဆဲ​ရေး​နေမိတာ​တွေ...။ 

ငါတို့ဘက်က ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် လဲကျသွားလို့မရဘူးဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ အားတင်းထားရတယ်။ 

ကံ ကံ၏အကျိုး​ပေးဆိုတာကို ယုံကြည်​သော်လည်း အချိန်ဟာ ကြာတတ်တယ် ​ရောက်မလာနိူင်​သေးဘူး။ အမှန်တရား​တွေ တရားသဖြင့်​တွေကို ဘုရားသိ​သော်လည်း ​စောင့်ဆိုင်းတတ်ရတယ်။ 

ဒါ​ပေမယ့်ကွယ် ​စောင့်ဆိုင်းရချိန်မိနစ်တိုင်းဟာ အပြစ်မဲ့သူ​တွေရဲ့ အသက်​တွေ၊ အိုးအိမ်​တွေ ပျက်စီးဆုံးရှုံးသွားခဲ့ရချိန်​တွေပဲ၊ အဲတာ​တွေအတွက် အချိန်ဟာ တဆိတ်​တော့ ကြာလွန်းတယ်...

01122022

 ဒီ​နေ့ 1st Dec...

မနက်စာစားရင်း စိတ်လိုလက်ရ ပုံရိုက်...

(ဘာလီကပြန်လာပြီး အ​တော်မည်းသွား 😅)

အရင်ကလိုမဟုတ်​တော့တာ ​သေချာတယ်။

အသက်က​လေးရလာ​တော့ အစစအရာရာ ဆင်ခြင်​နေရတယ်။ အဲ့အထဲ အစားအ​သောက်လည်းပါတယ်...။ အစားနည်းနည်းများတာနဲ့၊ အ​ကြော်စာ၊ အစာမာ​တွေ စားမိတာနဲ့ ပြန်အန်တာပဲ၊ ကိုယ့်အသည်းက အလုပ်​ကောင်း​ကောင်း မလုပ်​တော့ဘူးတဲ့ကွယ်...။ 

​နေခွင့်ရသ​လောက်​ပေါ့​လေ...၊

ချစ်ခဲ့ဖူးပြီ

လွမ်းတတ်ခဲ့ဖူးပြီ

ဒဏ်ရာ​တွေ ရခဲ့ဖူးပြီ

လူဆန်ခဲ့ဖူးပြီ

ဘုရားရဲ့တရား​တော်​တွေ နာယူခွင့်ရခဲ့၊

တတ်နိူင်သ​လောက်လည်း အားထုတ်ဖြစ်ခဲ့...၊

ဘာလို​သေးလဲကွယ်၊

​ကျေနပ်ပါတယ်။

နည်းနည်းက​လေးမှ မတွန့်ဆုတ်ဘဲ အချိန်တန်ရင် ထွက်ခွာသွားရဖို့ပဲ...