ခရီးတွေထွက်မိပြန်ပြီ
နောက်နှစ်မှ စလုံးပြန်ရောက်တော့မယ် 😊
လူတွေကြားထဲ မသွားဖြစ်တာ
အထူးသဖြင့် ဘာပွဲမှ မသွားဖြစ်တာ
အတော်ကြာသွားတယ်။
ဒါပေမယ့် နှစ်ယောက်ထဲတော့ ထွက်ဖြစ်ပါတယ်။အကိုကြီးလိုက်ပို့လို့ အနီးအနား ခရီးတိုလေးတွေကတော့ တလခြားတခါလောက်ထွက်ဖြစ်နေတယ်။ ခရီးထွက်တိုင်းလည်း ပြန်လာရင် နေလောင် မည်းပြာလာတာပဲ၊ ဒါပေမယ့် ပျော်တယ်။
စိတ်တွေ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးတာ အနှောင်အဖွဲ့တွေကနေ ကင်းလွတ်အောင်နေတတ်လာတာ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အရမ်းကျေနပ်မိတယ်။ ဘာသံယောဇဥ်မှ မရှိတဲ့ဘဝက တကယ်အေးချမ်းတာပဲ...။
အကိုကြီးကတော့ မကျန်းမာလှတဲ့ကိုယ့်ကို အတော်လေး ဂရုစိုက်ရှာပါတယ်။ သူ့အပေါ် တွယ်တာလာစိတ်တွေကိုလည်း မနည်းဖြတ်ရတယ်။ ပူလောင်ရမှာ ကြောက်လို့ပါ။
ဒီတပွဲကတော့ သူငယ်ချင်းခေါ်လို့ သွားဖြစ်တယ်။
ဟိုလူဒီလူ မတွေ့ရတာကြာတဲ့လူတွေကို ပြန်တွေ့ရတာတော့ ကောင်းသားပဲ။ အရင်လို ဓါတ်ပုံရိုက်ချင်စိတ် သိပ်မရှိတော့တာ သတိထားမိတယ်။ ရိုက်ဖြစ်သမျှပုံလေးတွေတိုင်းကလည်း သူများဖုန်းနဲ့ရိုက်ပြီး ကိုယ့်ဆီလှမ်းပို့တာတွေချည်း...။
အမှတ်တရပုံလေးတွေမို့ သိမ်းထားဖြစ်ပါတယ်။
😆😆
ခဏတော့ စိတ်တွေ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးခဲ့ရ။
ကိုယ်လည်း သီချင်းကြိုက်ပေမယ့် အဲ့နေ့က ဆိုကြတီးကြတဲ့တချို့သီချင်းတွေ အများစုကတော့ တော်တော်လေးနားမခံနိူင်ဖြစ်ရတယ်။
ကိုယ်တို့ရောင်းသူတွေနဲ့ ဝယ်သူတွေကြား စကားတွေအော်ပြောကြရတာတောင် မကြားရတဲ့အထိ၊ ပွဲကလည်းပြန်လာရော လည်ချောင်းတွေပါနာတဲ့အထိပါပဲ။ စီစဥ်သူတွေ သတိထားစရာအချက်ပေါ့။
ခကအ
ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...