ပိတ္သတ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်
အုပ္စုလိုက္ (Group Tour)ပဲသြားသြား၊ ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္ (Free & Easy) ပဲ သြားသြား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ခ်ည္းပဲ ဝယ္ဝယ္၊ ဟိုတယ္ပဲ ဘြတ္ကင္လုပ္လုပ္ အကုန္ရတယ္။
ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေစာလွၿပီနဲ႔ ေစာလွၾကည္ မွတ္ေနတာ၊ ဟိုေရာက္မွ အထဲဝင္ဖို႔ တန္းစီေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္ကို ကိုယ့္ေ႐ွ႕မွာ ေဒါင္လိုက္ႀကီးေတြ ရပ္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒါေတာင္ အထဲဝင္ဖို႔ တစ္ေယာက္ ၄က်ပ္၊ ဒီလူအုပ္ႀကီးနဲ႔ဆို မနည္းဘူးပဲ။ ဘာမွ မဝယ္ဘူးပဲထား တစ္ေန႔လူဝင္ခတင္ နည္းမွာမဟုတ္။ ကြာ...ဒီလူအုပ္ႀကီး ခ်စ္ၾကည္ေအးဘေလာ့ဂ္ တစ္ခါဝင္ဖတ္ တစ္က်ပ္ လုပ္လိုက္ရရင္ေတာ့...ဟင္းဟင္းးး
အဝင္ဝမွာတင္ အိတ္အႀကီးႀကီး တစ္ေယာက္တစ္လံုးေပးတယ္။ အထဲမွာ ခမ္းမႀကီးက က်ယ္သေလာက္ Travel Agent ေတြကလည္း သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အမ်ားႀကီး။ ကြၽန္မတို႔လည္း လူအုပ္ႀကီးထဲ ေမ်ာၿပီးပါလာရင္း နဲ႔ ျဖတ္သြားသမွ် Travel Agent ေတြက ကမ္းေပးေနသမွ် အကုန္ယူၿပီး လြယ္ထားတဲ့ အိတ္ႀကီးထဲ ပစ္ထည့္ ထားလိုက္တာပဲ။ ကမ္းတာက ေၾကာ္ျငာေတြရယ္၊ အမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြရယ္ပါ။ ေဘာလ္ပန္၊ အိတ္ေဆာင္ ျပကၡဒိန္၊ Sticky note pad အဲဒါမ်ိဳးေလးေတြပါ။
တစ္ေနရာအေရာက္မွာ ကြၽန္မတို႔သြားေနက် Agentကိုေတြ႔တာနဲ႔ ေစ်းစနည္းနာၾကတယ္။ ပီကင္းကို အုပ္စုလိုက္ ၈ရက္ခရီးစဥ္ S$၁၃၃၀တဲ့၊ ခ်ိဳင္းနားအဲတဲ့။ ဒါ မဟုတ္ေသးဘူး။ ပံုမွန္ေစ်းေလာက္ပဲ႐ိွတာမ်ား။ ကြၽန္မတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၾကတယ္။ မ်က္စပစ္ျပတယ္။ လွ်ာထုတ္ျပတယ္။ ေလွ်ာက္ၾကည့္ဦးမယ္ ေျပာၿပီး ေကာင္တာထဲက ေအာင္ျမင္စြာ ျပန္ထြက္လာၾကတယ္။ လူေတြမ်ား မုန္လာဥခ်ဥ္မွတ္လို႔။
ေနာက္တစ္ေကာင္တာ ေ႐ွးကအတိုင္းပဲ ေစ်းေမးတယ္။ ပီကင္းကို အုပ္စုလိုက္ ၈ရက္ခရီးစဥ္ S$၉၂၄ တဲ့။ ကက္ေသးပစိဖိတ္အဲနဲ႔ ေဟာင္ေကာင္ထရန္စစ္တဲ့။ Local 5star ဟိုတယ္တဲ့။ ဟယ္...မဆိုးဘူးပဲေပါ့။ ဘတ္ဂ်က္က တစ္ေယာက္ ၁၀၀၀ဆိုေတာ့ ဝင္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ခု ထပ္ေမးၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ ဆိုၿပီး ေ႐ွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္တစ္ေကာင္တာ ေ႐ွးကအတိုင္းပဲ ေစ်းေမးတယ္။ ပီကင္းကို အုပ္စုလိုက္ ၈ရက္ခရီးစဥ္ S$၈၅၈တဲ့။ ကက္ေသးပစိဖိတ္အဲနဲ႔ ေဟာင္ေကာင္ထရန္စစ္တဲ့။ Local 4star ဟိုတယ္တဲ့။ ၾကယ္တစ္လံုးေလး ကြာလိုက္တာနဲ႔ ၆၆က်ပ္ႀကီးမ်ားေတာင္ ကြာသြားတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စာဆိုေတာ့ ၁၃၂က်ပ္ေပါ့။ မနက္၊ ေန႔လည္၊ ညစာေတြလည္း အကုန္ပါတယ္။ ဟိုတယ္မွာေနခ်ိန္ရယ္လို႔ ညအိပ္ခ်ိန္ပဲဆိုေတာ့ ၾကယ္ကေလးတစ္လံုးကြာတဲ့အတြက္ ဝီဒံု႔မိုင္း ပဲေပါ့႐ွင္။ ၈ရက္ခရီးစဥ္ကို S$၈၅၈မို႔ တစ္ရက္ကို S$၁၀၇.၂၅ပဲ က်တယ္။ ဟန္က်ၿပီေဟ့ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးႀကီး ဝယ္တယ္ကြာ ဝယ္တယ္ကြာဆိုၿပီး ဝယ္ပစ္ခဲ့လိုက္တယ္။
ေျပာခ်င္တာက မိတ္ေဆြမ်ား အဲသလို ေစ်းေရာင္းပဲြေတြသြားျဖစ္ခဲ့ရင္ စိတ္ႀကိဳက္မေတြ႔မခ်င္း ႐ွာပါ။ ပတ္ပါ။ ေမးပါ။ စံုပါ။ စမ္းပါ။ ကိုယ့္အိတ္ထဲက အသျပာ ထြက္ရမဲ့အေရးျဖစ္တာမို႔ အရမ္းကာေရာ အားမနာပါႏွင့္။ စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ၿပီဆိုမွ ဝယ္ပါ။ ဤကား စီေကေအ၏ ေမတၱာလက္ေဆာင္ Buying Tipsျဖစ္သတည္းးး
တိုတိုပဲ ေျပာၾကပါစို႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ေလဆိပ္ဆင္းၾကေရာ။ ခ်က္အင္ ည ၁၁ခြဲကို အိမ္ကည၁၀နာရီမွာထြက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းတက္ကစီရ၊ ေခ်ာေမြ႔စြာနဲ႔ပဲ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ည ၁၀ခဲြပဲ ႐ိွေသးတာ။ အိမ္ကလူ လိန္ပ်ံခ်စ္ပံုမ်ား။ အဲလိုအေစာႀကီးသြား၊ ကြၽန္မ မ်က္ႏွာႀကီး ေဘးခ်ထားၿပီး လိန္ပ်ံၾကည့္သတဲ့႐ွင္။ ကြၽန္မလည္း ေလဆိပ္ထဲ လိန္လို႔ ပိန္လို႔။ ဟို႐ိုက္ ဒီ႐ိုက္၊ ႐ိုက္စရာကုန္သြားေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္႐ိုက္ (ဓါတ္ပံု)နဲ႔ပဲ...မနက္ ၁နာရီခဲြ ေဟာင္ေကာင္ ကို ထြက္မဲ့လိန္ပ်ံေပၚတက္။ ေကြၽးသမွ် အေျပာင္စား၊ အိပ္မယ္ လုပ္ရင္း ေပ်ာ္သြားရင္းနဲ႔ပဲ မနက္၅နာရီ မွာ ေဟာင္ေကာင္ေလဆိပ္ေရာက္ကေရာ။
ေဟာင္ေကာင္ေလဆိပ္ႀကီးကျဖင့္ မႏိူးေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ ခ်က္အင္လုပ္ရမဲ့ ဂိတ္နဲ႔ မနီးမေဝးက ၃ေယာက္တန္း ခံုေပၚမွာ ဆန္႔ဆန္႔ေလး ေလ်ာင္းတယ္။ အလယ္က ခံုလက္တန္းေတြေၾကာင့္ ေကြးမရခဲ့ေပါင္ပါ႐ွင္။
ဆက္အိပ္မရေတာ့တာနဲ႔ ဟိုနားဒီနား စားေသာက္ဆိုင္ေလးေတြနား ရစ္သီရစ္သီေငးၾကတယ္။ စားေကာင္းမယ္ထင္တဲ့ တစ္ဆိုင္ေ႐ွ႕ရပ္ၿပီးေမးတယ္။ စကၤာပူေဒၚလာနဲ႔ ေပးလို႔ ရမလားေပါ့။ မရဘူးတဲ့၊ ယူအက္စ္နဲ႔ ယူ႐ိုပဲတဲ့႐ွင္။ တကယ္က တ႐ုတ္ေငြ ယြမ္လဲလာတာကို သံုးမရဘူး ထင္ၿပီး၊ စလံုးပိုက္ဆံေတာ့ သံုးလို႔ရမယ္ မွတ္တာ။ ခရက္ဒစ္ကဒ္နဲ႔ေတာ့ ရသတဲ့။
အုပ္စုလိုက္ (Group Tour)ပဲသြားသြား၊ ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္ (Free & Easy) ပဲ သြားသြား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ခ်ည္းပဲ ဝယ္ဝယ္၊ ဟိုတယ္ပဲ ဘြတ္ကင္လုပ္လုပ္ အကုန္ရတယ္။
ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေစာလွၿပီနဲ႔ ေစာလွၾကည္ မွတ္ေနတာ၊ ဟိုေရာက္မွ အထဲဝင္ဖို႔ တန္းစီေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္ကို ကိုယ့္ေ႐ွ႕မွာ ေဒါင္လိုက္ႀကီးေတြ ရပ္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒါေတာင္ အထဲဝင္ဖို႔ တစ္ေယာက္ ၄က်ပ္၊ ဒီလူအုပ္ႀကီးနဲ႔ဆို မနည္းဘူးပဲ။ ဘာမွ မဝယ္ဘူးပဲထား တစ္ေန႔လူဝင္ခတင္ နည္းမွာမဟုတ္။ ကြာ...ဒီလူအုပ္ႀကီး ခ်စ္ၾကည္ေအးဘေလာ့ဂ္ တစ္ခါဝင္ဖတ္ တစ္က်ပ္ လုပ္လိုက္ရရင္ေတာ့...ဟင္းဟင္းးး
အဝင္ဝမွာတင္ အိတ္အႀကီးႀကီး တစ္ေယာက္တစ္လံုးေပးတယ္။ အထဲမွာ ခမ္းမႀကီးက က်ယ္သေလာက္ Travel Agent ေတြကလည္း သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အမ်ားႀကီး။ ကြၽန္မတို႔လည္း လူအုပ္ႀကီးထဲ ေမ်ာၿပီးပါလာရင္း နဲ႔ ျဖတ္သြားသမွ် Travel Agent ေတြက ကမ္းေပးေနသမွ် အကုန္ယူၿပီး လြယ္ထားတဲ့ အိတ္ႀကီးထဲ ပစ္ထည့္ ထားလိုက္တာပဲ။ ကမ္းတာက ေၾကာ္ျငာေတြရယ္၊ အမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြရယ္ပါ။ ေဘာလ္ပန္၊ အိတ္ေဆာင္ ျပကၡဒိန္၊ Sticky note pad အဲဒါမ်ိဳးေလးေတြပါ။
တစ္ေနရာအေရာက္မွာ ကြၽန္မတို႔သြားေနက် Agentကိုေတြ႔တာနဲ႔ ေစ်းစနည္းနာၾကတယ္။ ပီကင္းကို အုပ္စုလိုက္ ၈ရက္ခရီးစဥ္ S$၁၃၃၀တဲ့၊ ခ်ိဳင္းနားအဲတဲ့။ ဒါ မဟုတ္ေသးဘူး။ ပံုမွန္ေစ်းေလာက္ပဲ႐ိွတာမ်ား။ ကြၽန္မတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၾကတယ္။ မ်က္စပစ္ျပတယ္။ လွ်ာထုတ္ျပတယ္။ ေလွ်ာက္ၾကည့္ဦးမယ္ ေျပာၿပီး ေကာင္တာထဲက ေအာင္ျမင္စြာ ျပန္ထြက္လာၾကတယ္။ လူေတြမ်ား မုန္လာဥခ်ဥ္မွတ္လို႔။
ေနာက္တစ္ေကာင္တာ ေ႐ွးကအတိုင္းပဲ ေစ်းေမးတယ္။ ပီကင္းကို အုပ္စုလိုက္ ၈ရက္ခရီးစဥ္ S$၉၂၄ တဲ့။ ကက္ေသးပစိဖိတ္အဲနဲ႔ ေဟာင္ေကာင္ထရန္စစ္တဲ့။ Local 5star ဟိုတယ္တဲ့။ ဟယ္...မဆိုးဘူးပဲေပါ့။ ဘတ္ဂ်က္က တစ္ေယာက္ ၁၀၀၀ဆိုေတာ့ ဝင္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ခု ထပ္ေမးၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ ဆိုၿပီး ေ႐ွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္တစ္ေကာင္တာ ေ႐ွးကအတိုင္းပဲ ေစ်းေမးတယ္။ ပီကင္းကို အုပ္စုလိုက္ ၈ရက္ခရီးစဥ္ S$၈၅၈တဲ့။ ကက္ေသးပစိဖိတ္အဲနဲ႔ ေဟာင္ေကာင္ထရန္စစ္တဲ့။ Local 4star ဟိုတယ္တဲ့။ ၾကယ္တစ္လံုးေလး ကြာလိုက္တာနဲ႔ ၆၆က်ပ္ႀကီးမ်ားေတာင္ ကြာသြားတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စာဆိုေတာ့ ၁၃၂က်ပ္ေပါ့။ မနက္၊ ေန႔လည္၊ ညစာေတြလည္း အကုန္ပါတယ္။ ဟိုတယ္မွာေနခ်ိန္ရယ္လို႔ ညအိပ္ခ်ိန္ပဲဆိုေတာ့ ၾကယ္ကေလးတစ္လံုးကြာတဲ့အတြက္ ဝီဒံု႔မိုင္း ပဲေပါ့႐ွင္။ ၈ရက္ခရီးစဥ္ကို S$၈၅၈မို႔ တစ္ရက္ကို S$၁၀၇.၂၅ပဲ က်တယ္။ ဟန္က်ၿပီေဟ့ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးႀကီး ဝယ္တယ္ကြာ ဝယ္တယ္ကြာဆိုၿပီး ဝယ္ပစ္ခဲ့လိုက္တယ္။
ေျပာခ်င္တာက မိတ္ေဆြမ်ား အဲသလို ေစ်းေရာင္းပဲြေတြသြားျဖစ္ခဲ့ရင္ စိတ္ႀကိဳက္မေတြ႔မခ်င္း ႐ွာပါ။ ပတ္ပါ။ ေမးပါ။ စံုပါ။ စမ္းပါ။ ကိုယ့္အိတ္ထဲက အသျပာ ထြက္ရမဲ့အေရးျဖစ္တာမို႔ အရမ္းကာေရာ အားမနာပါႏွင့္။ စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ၿပီဆိုမွ ဝယ္ပါ။ ဤကား စီေကေအ၏ ေမတၱာလက္ေဆာင္ Buying Tipsျဖစ္သတည္းးး
တိုတိုပဲ ေျပာၾကပါစို႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ေလဆိပ္ဆင္းၾကေရာ။ ခ်က္အင္ ည ၁၁ခြဲကို အိမ္ကည၁၀နာရီမွာထြက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းတက္ကစီရ၊ ေခ်ာေမြ႔စြာနဲ႔ပဲ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ည ၁၀ခဲြပဲ ႐ိွေသးတာ။ အိမ္ကလူ လိန္ပ်ံခ်စ္ပံုမ်ား။ အဲလိုအေစာႀကီးသြား၊ ကြၽန္မ မ်က္ႏွာႀကီး ေဘးခ်ထားၿပီး လိန္ပ်ံၾကည့္သတဲ့႐ွင္။ ကြၽန္မလည္း ေလဆိပ္ထဲ လိန္လို႔ ပိန္လို႔။ ဟို႐ိုက္ ဒီ႐ိုက္၊ ႐ိုက္စရာကုန္သြားေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္႐ိုက္ (ဓါတ္ပံု)နဲ႔ပဲ...မနက္ ၁နာရီခဲြ ေဟာင္ေကာင္ ကို ထြက္မဲ့လိန္ပ်ံေပၚတက္။ ေကြၽးသမွ် အေျပာင္စား၊ အိပ္မယ္ လုပ္ရင္း ေပ်ာ္သြားရင္းနဲ႔ပဲ မနက္၅နာရီ မွာ ေဟာင္ေကာင္ေလဆိပ္ေရာက္ကေရာ။
ေဟာင္ေကာင္ေလဆိပ္ႀကီးကျဖင့္ မႏိူးေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ ခ်က္အင္လုပ္ရမဲ့ ဂိတ္နဲ႔ မနီးမေဝးက ၃ေယာက္တန္း ခံုေပၚမွာ ဆန္႔ဆန္႔ေလး ေလ်ာင္းတယ္။ အလယ္က ခံုလက္တန္းေတြေၾကာင့္ ေကြးမရခဲ့ေပါင္ပါ႐ွင္။
ဆက္အိပ္မရေတာ့တာနဲ႔ ဟိုနားဒီနား စားေသာက္ဆိုင္ေလးေတြနား ရစ္သီရစ္သီေငးၾကတယ္။ စားေကာင္းမယ္ထင္တဲ့ တစ္ဆိုင္ေ႐ွ႕ရပ္ၿပီးေမးတယ္။ စကၤာပူေဒၚလာနဲ႔ ေပးလို႔ ရမလားေပါ့။ မရဘူးတဲ့၊ ယူအက္စ္နဲ႔ ယူ႐ိုပဲတဲ့႐ွင္။ တကယ္က တ႐ုတ္ေငြ ယြမ္လဲလာတာကို သံုးမရဘူး ထင္ၿပီး၊ စလံုးပိုက္ဆံေတာ့ သံုးလို႔ရမယ္ မွတ္တာ။ ခရက္ဒစ္ကဒ္နဲ႔ေတာ့ ရသတဲ့။
ဒါနဲ႔ မွာမလို႔လုပ္ေတာ့ မဖြင့္ေသးဘူးတဲ့။ ၆နာရီမွ ဖြင့္မယ္တဲ့။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၅နာရီ ၅၅။ အဲဒီအေရာင္းေကာင္မေလး ဝတုတ္ကေလးကို ကိုင္ေပါက္ပစ္ခ်င္လိုက္တာမ်ား။ ၅မိနစ္ ေစာင့္လိုက္ လို႔ရေပမဲ့ ဆက္ဆံေရး ဆင္းရဲပံုေၾကာင့္ မစားခဲ့ၾကဘူး။ ေလ်ာင္းေတာ္မူခဲ့တဲ့ေနရာ ဆန္႔ဆန္႔ကေလး ဆီပဲ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။
ပိုစ့္႐ွည္သြားၿပီ၊ ဘေလာ့ဂ္ဂါ အိပ္ငိုက္သည္။ ဆက္ပါဦးမည္...ZZzzzzzz.....
