Tuesday, October 18, 2011

စိနတိုင္းသြားေတာလား-၃

ပိတ္သတ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္အရ ပီကင္းခရီးစဥ္ကို ဟိုးအစကေန ျပန္စေရးပါမယ္။ တစ္ေန႔မွာေပါ့ ႐ွင္၊ အိမ္ကလူရယ္ ကြၽန္မရယ္ ခပ္ေစာေစာ အိပ္ရာထၿပီး ႐ွင္းက်ားေဖာရဲ႕ ဟိုးအေ႐ွ႕ဖ်ားက အိတ္စ္ပို-Expo လို႔ေခၚတဲ့ ဂိုေထာင္ႀကီးေတြ႐ိွရာအရပ္ကို ရထားစီးၿပီး သြားခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ Natas Travel Fair လို႔ေခၚတဲ့ ခရီးသြားဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္း႐ွင္ႀကီးေတြ အစုလိုက္ အပံုလိုက္ ေစ်းၿပိဳင္ေလွ်ာ့ေစ်းနဲ႔ ခရီးသြားလက္မွတ္ေတြ ကို ေရာင္းခ်တဲ့ပဲြႀကီး႐ိွတယ္ေလ။

အုပ္စုလိုက္ (Group Tour)ပဲသြားသြား၊ ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္ (Free & Easy) ပဲ သြားသြား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ခ်ည္းပဲ ဝယ္ဝယ္၊ ဟိုတယ္ပဲ ဘြတ္ကင္လုပ္လုပ္ အကုန္ရတယ္။

ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေစာလွၿပီနဲ႔ ေစာလွၾကည္ မွတ္ေနတာ၊ ဟိုေရာက္မွ  အထဲဝင္ဖို႔ တန္းစီေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္ကို ကိုယ့္ေ႐ွ႕မွာ ေဒါင္လိုက္ႀကီးေတြ ရပ္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒါေတာင္ အထဲဝင္ဖို႔ တစ္ေယာက္ ၄က်ပ္၊ ဒီလူအုပ္ႀကီးနဲ႔ဆို မနည္းဘူးပဲ။ ဘာမွ မဝယ္ဘူးပဲထား တစ္ေန႔လူဝင္ခတင္ နည္းမွာမဟုတ္။ ကြာ...ဒီလူအုပ္ႀကီး ခ်စ္ၾကည္ေအးဘေလာ့ဂ္ တစ္ခါဝင္ဖတ္ တစ္က်ပ္ လုပ္လိုက္ရရင္ေတာ့...ဟင္းဟင္းးး

အဝင္ဝမွာတင္ အိတ္အႀကီးႀကီး တစ္ေယာက္တစ္လံုးေပးတယ္။ အထဲမွာ ခမ္းမႀကီးက က်ယ္သေလာက္ Travel Agent ေတြကလည္း သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အမ်ားႀကီး။ ကြၽန္မတို႔လည္း လူအုပ္ႀကီးထဲ ေမ်ာၿပီးပါလာရင္း နဲ႔ ျဖတ္သြားသမွ် Travel Agent ေတြက ကမ္းေပးေနသမွ် အကုန္ယူၿပီး လြယ္ထားတဲ့ အိတ္ႀကီးထဲ ပစ္ထည့္ ထားလိုက္တာပဲ။ ကမ္းတာက ေၾကာ္ျငာေတြရယ္၊ အမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြရယ္ပါ။ ေဘာလ္ပန္၊ အိတ္ေဆာင္ ျပကၡဒိန္၊ Sticky note pad အဲဒါမ်ိဳးေလးေတြပါ။

တစ္ေနရာအေရာက္မွာ ကြၽန္မတို႔သြားေနက် Agentကိုေတြ႔တာနဲ႔ ေစ်းစနည္းနာၾကတယ္။ ပီကင္းကို အုပ္စုလိုက္ ၈ရက္ခရီးစဥ္ S$၁၃၃၀တဲ့၊ ခ်ိဳင္းနားအဲတဲ့။ ဒါ မဟုတ္ေသးဘူး။ ပံုမွန္ေစ်းေလာက္ပဲ႐ိွတာမ်ား။ ကြၽန္မတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၾကတယ္။ မ်က္စပစ္ျပတယ္။ လွ်ာထုတ္ျပတယ္။ ေလွ်ာက္ၾကည့္ဦးမယ္ ေျပာၿပီး ေကာင္တာထဲက ေအာင္ျမင္စြာ ျပန္ထြက္လာၾကတယ္။ လူေတြမ်ား မုန္လာဥခ်ဥ္မွတ္လို႔။

ေနာက္တစ္ေကာင္တာ ေ႐ွးကအတိုင္းပဲ ေစ်းေမးတယ္။ ပီကင္းကို အုပ္စုလိုက္ ၈ရက္ခရီးစဥ္ S$၉၂၄ တဲ့။ ကက္ေသးပစိဖိတ္အဲနဲ႔ ေဟာင္ေကာင္ထရန္စစ္တဲ့။ Local 5star ဟိုတယ္တဲ့။ ဟယ္...မဆိုးဘူးပဲေပါ့။ ဘတ္ဂ်က္က တစ္ေယာက္ ၁၀၀၀ဆိုေတာ့ ဝင္တယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တစ္ခု ထပ္ေမးၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ ဆိုၿပီး ေ႐ွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။

ေနာက္တစ္ေကာင္တာ ေ႐ွးကအတိုင္းပဲ ေစ်းေမးတယ္။ ပီကင္းကို အုပ္စုလိုက္ ၈ရက္ခရီးစဥ္ S$၈၅၈တဲ့။ ကက္ေသးပစိဖိတ္အဲနဲ႔ ေဟာင္ေကာင္ထရန္စစ္တဲ့။ Local 4star ဟိုတယ္တဲ့။ ၾကယ္တစ္လံုးေလး ကြာလိုက္တာနဲ႔ ၆၆က်ပ္ႀကီးမ်ားေတာင္ ကြာသြားတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စာဆိုေတာ့ ၁၃၂က်ပ္ေပါ့။ မနက္၊ ေန႔လည္၊ ညစာေတြလည္း အကုန္ပါတယ္။ ဟိုတယ္မွာေနခ်ိန္ရယ္လို႔ ညအိပ္ခ်ိန္ပဲဆိုေတာ့ ၾကယ္ကေလးတစ္လံုးကြာတဲ့အတြက္ ဝီဒံု႔မိုင္း ပဲေပါ့႐ွင္။ ၈ရက္ခရီးစဥ္ကို S$၈၅၈မို႔ တစ္ရက္ကို S$၁၀၇.၂၅ပဲ က်တယ္။ ဟန္က်ၿပီေဟ့ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးႀကီး ဝယ္တယ္ကြာ ဝယ္တယ္ကြာဆိုၿပီး ဝယ္ပစ္ခဲ့လိုက္တယ္။

ေျပာခ်င္တာက မိတ္ေဆြမ်ား အဲသလို ေစ်းေရာင္းပဲြေတြသြားျဖစ္ခဲ့ရင္ စိတ္ႀကိဳက္မေတြ႔မခ်င္း ႐ွာပါ။ ပတ္ပါ။ ေမးပါ။ စံုပါ။ စမ္းပါ။  ကိုယ့္အိတ္ထဲက အသျပာ ထြက္ရမဲ့အေရးျဖစ္တာမို႔ အရမ္းကာေရာ အားမနာပါႏွင့္။ စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ၿပီဆိုမွ ဝယ္ပါ။ ဤကား စီေကေအ၏ ေမတၱာလက္ေဆာင္ Buying Tipsျဖစ္သတည္းးး

တိုတိုပဲ ေျပာၾကပါစို႔။ ဒါနဲ႔ပဲ ေလဆိပ္ဆင္းၾကေရာ။ ခ်က္အင္ ည ၁၁ခြဲကို အိမ္ကည၁၀နာရီမွာထြက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းတက္ကစီရ၊ ေခ်ာေမြ႔စြာနဲ႔ပဲ ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ ည ၁၀ခဲြပဲ ႐ိွေသးတာ။ အိမ္ကလူ လိန္ပ်ံခ်စ္ပံုမ်ား။ အဲလိုအေစာႀကီးသြား၊ ကြၽန္မ မ်က္ႏွာႀကီး ေဘးခ်ထားၿပီး လိန္ပ်ံၾကည့္သတဲ့႐ွင္။ ကြၽန္မလည္း ေလဆိပ္ထဲ လိန္လို႔ ပိန္လို႔။ ဟို႐ိုက္ ဒီ႐ိုက္၊ ႐ိုက္စရာကုန္သြားေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္႐ိုက္ (ဓါတ္ပံု)နဲ႔ပဲ...မနက္ ၁နာရီခဲြ ေဟာင္ေကာင္ ကို ထြက္မဲ့လိန္ပ်ံေပၚတက္။ ေကြၽးသမွ် အေျပာင္စား၊ အိပ္မယ္ လုပ္ရင္း ေပ်ာ္သြားရင္းနဲ႔ပဲ မနက္၅နာရီ မွာ ေဟာင္ေကာင္ေလဆိပ္ေရာက္ကေရာ။

ေဟာင္ေကာင္ေလဆိပ္ႀကီးကျဖင့္ မႏိူးေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ ခ်က္အင္လုပ္ရမဲ့ ဂိတ္နဲ႔ မနီးမေဝးက ၃ေယာက္တန္း ခံုေပၚမွာ ဆန္႔ဆန္႔ေလး ေလ်ာင္းတယ္။ အလယ္က ခံုလက္တန္းေတြေၾကာင့္ ေကြးမရခဲ့ေပါင္ပါ႐ွင္။

ဆက္အိပ္မရေတာ့တာနဲ႔ ဟိုနားဒီနား စားေသာက္ဆိုင္ေလးေတြနား ရစ္သီရစ္သီေငးၾကတယ္။ စားေကာင္းမယ္ထင္တဲ့ တစ္ဆိုင္ေ႐ွ႕ရပ္ၿပီးေမးတယ္။ စကၤာပူေဒၚလာနဲ႔ ေပးလို႔ ရမလားေပါ့။ မရဘူးတဲ့၊ ယူအက္စ္နဲ႔ ယူ႐ိုပဲတဲ့႐ွင္။ တကယ္က တ႐ုတ္ေငြ ယြမ္လဲလာတာကို သံုးမရဘူး ထင္ၿပီး၊ စလံုးပိုက္ဆံေတာ့ သံုးလို႔ရမယ္ မွတ္တာ။ ခရက္ဒစ္ကဒ္နဲ႔ေတာ့ ရသတဲ့။ 

ဒါနဲ႔ မွာမလို႔လုပ္ေတာ့ မဖြင့္ေသးဘူးတဲ့။ ၆နာရီမွ ဖြင့္မယ္တဲ့။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၅နာရီ ၅၅။ အဲဒီအေရာင္းေကာင္မေလး ဝတုတ္ကေလးကို ကိုင္ေပါက္ပစ္ခ်င္လိုက္တာမ်ား။ ၅မိနစ္ ေစာင့္လိုက္ လို႔ရေပမဲ့ ဆက္ဆံေရး ဆင္းရဲပံုေၾကာင့္ မစားခဲ့ၾကဘူး။ ေလ်ာင္းေတာ္မူခဲ့တဲ့ေနရာ ဆန္႔ဆန္႔ကေလး ဆီပဲ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။

ပိုစ့္႐ွည္သြားၿပီ၊ ဘေလာ့ဂ္ဂါ အိပ္ငိုက္သည္။ ဆက္ပါဦးမည္...ZZzzzzzz.....



Wednesday, October 12, 2011

ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား လြတ္ေျမာက္မႈစာရင္း

မဂၤလာ႐ိွတဲ့ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔မွာ မဂၤလာသတင္းေလး မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္႐ွင္....

အင္းစိန္ေထာင္ လြတ္စာရင္း
၁။မေအးသီခိုင္၊
၂။မေအးခ်မ္း၊
၃။မယဥ္ၾကည္၊
၄။ ေဒၚသန္းသန္းေဌး
၅။ေအာင္မုိးလြင္
၆။ ေစာကလဲထူး
၇။ ေစာသန္းေရႊ
၈။ ဖုိးခြါး(ခ)ေအာင္ေက်ာ္စုိး
၉။ ေအာင္ေက်ာ္မုိး
၁၀။ ကိုလတ္(ခ)ေမာင္ေမာင္လတ္(ဗကသ)
၁၁။ စပ္ခြန္ေအာင္
၁၂။ ေစာႏုိင္
၁၃။ ေဇာ္ေလး
၁၄။ ကိုေဇာ္လင္းထြန္း
၁၅။ ဦးဘတင့္
၁၆။ ထြန္းထြန္းဦး
၁၇။ ဒုိးေလး
၁၈။ ႏုိင္၀င္း

သာယာဝတီေထာင္လြတ္လူစာရင္း
၁။ထြန္းေဇာ္(ခ)ေဇာ္ျမင့္ဦး၊
၂-စိုးမင္းဦး(ခ)ဇန္ဇန္ ၊
၃-ႀကည္လြင္၊
၄-ကိုမ်ဳိး(ခ)ေက်ာ္မ်ဳိးမင္း၊
၅-ေအာင္မင္း၊
၆-စိုးလွဳိင္၊
၇-ရဲျမင့္၊
၈-ေစာဖလူး ၊
၉-ေစာလွဝင္း၊
၁၀-ေမာင္ေမာင္ေအး၊
၁၁-မိုးညြန့္ေဇာ္ ၊
၁၂-ထန္ကိုေဟာက္၊
၁၃-ေဇာ္လင္းဥိး၊
၁၄-ေစာသက္ထြန္း၊
၁၅-ေက်ာ္သူရ(အေသးေလး)၊
၁၆-လွဝင္း၊ ၁၇-ျမင့္ဦး၊
၁၈-ေအာင္ခိုင္၊
၁၉-ေက်ာ္ဆန္း၊
၂၀-ရွမ္းပု၊
၂၁-ေမာင္ေမာင္လတ္(ခ)ကိုလတ္၊
၂၂-ေပၚလြင္(ခ)ကိုေပၚ၊
၂၃-နိုင္ဝင္း(ခ)ဦးနႏၵဝံသ၊
၂၄-ေနမင္း(ခ)ဝင္းေရႊ၊
၂၅-ေနဝင္းေအာင္(ခ)ဦးတိကၡ၊
၂၆-ေက်ာ္ေမာင္
၂ရ-မငယ္
၂၈-ေစာပလိုေလာလ

လားရႈိးအက်ဥ္းေထာင္
၁။ ဦးစိႏၱိမာ၊
၂။ ဦးေအာင္ေဇာ္ဦး (NLD)၊
၃။ ဦးအုန္းေက်ာ္ (NLD)၊
၄။တင္တင္ခ်ိဳ (NLD)

ပူတာအို အက်ဥ္းေထာင္
၁။ ေဒၚဝင္းျမျမ (NLD)။

ကသာအက်ဥ္းေထာင္
၁။ဦးေစာလႈိင္ (အင္းေတာ္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ - NLD)

ေက်ာက္ျဖဴအက်ဥ္းေထာင္
၁။အာကာဗုိလ္(GW)
၂။ေဇာ္ထက္ကိုကို
၃။

ဘူးသီးေတာင္အက်ဥ္းေထာင္
၁။ကိုကိုၾကီး(စမ္းေခ်ာင္း)
၂။ကိုသန္းထြန္းဇင္

မိတၳီလာအက်ဥ္းေထာင္
၁။ေဒၚစမ္းစမ္းတင္
၂။ကိုညြန္႔၀င္း

ေတာင္ၾကီးအက်ဥ္းေထာင္
၁။ဦးေက်ာ္ခင္(NLD)

ေတာင္ငူအက်ဥ္းေထာင္
၁။ကိုေဇာ္ရဲဝင္း
၂။ေအာင္ေဇျဖဳိး ၊
၃။ဂ်ိမ္း
၄။ညီညီဦး

စစ္ေတြအက်ဥ္းေထာင္
၁။SSPC ဥကၠဌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဆထင္(ခ) စိုင္းေက်ာ္စိန္

ျမစ္ၾကီးနားအက်ဥ္းေထာင္
၁။ကိုိဇာဂနာ
၂။ကိုဇင္မင္းထြန္း၊
၃။ကိုၾကင္စန္း၊
၄။ကိုမ်ိဳးေအာင္သန္း၊

ကေလးေထာင္အက်ဥ္းေထာင္
၁။ ကိုမင္းေအာင္
၂။ဦးေအးခ်ိဳ
၃။ဦးသိန္းလြင္ဦး
၄။ကိုလိွဳင္မ်ိဳး
၅။ကိုျမင့္နိုင္
၆။ ကိုေအာင္ေအာင္

မအူပင္ အက်ဥ္းေထာင္
၁။ ႏဲြ႕ႏွင္းရည္

ပခုကၠဴ အက်ဥ္းေထာင္
၁။ခ်စ္ကိုလင္း

ျမင္းၿခံ အက်ဥ္းေထာင္
၁။ ေအာင္သိုက္စိုး၊
၂။သီဟ၀င္းတင္

လိြဳင္ေကာ္ အက်ဥ္းေထာင္
၁။ ဦးပီတာ

ေမာ္လၿမိဳင္ အက်ဥ္းေထာင္
၁။ ၿဖိဳးၿဖိဳးေအာင္

ပဲခူးအက်ဥ္းေထာင္
၁။ ဦးစိန္လိႈင္
၂။ ဦးတိုးၾကည္
၃။ ကိုညီညီ (ေခၚ) ရဲသူကို
၄။ ကို၀ဏၰေအာင္

ဟသၤာတ အက်ဥ္းေထာင္
၁။ ကိုသန္႔ေဇာ္ (ေရႊျပည္သာ)
၂။ မေအးသီတာ (ပန္းခ်ီဆရာ ငွက္ေပ်ာသီးေဇာ္၀င္း၏ သမီး)

ရမည္းသင္း အက်ဥ္းေထာင္
၁။ ေသာ္ဇင္ထြန္း
၂။  ေနဇာမ်ဳိး၀င္း
   
   
အမ်ားႀကီးက်န္ေနပါေသးတယ္....
ကဲြကြာေနၾကတဲ့ မိသားစုဝင္ေတြ အျမန္ဆံုး ျပန္လည္ ေတြ႔ဆံုႏိူင္ၾကပါေစ....
**အပ္ဒိတ္မ်ား သိၾကရင္ ေကာ္မန္႔မွာ ထားခဲ့ၾကေပးပါ...

Ref: The Voice, Eleven Media, ဧရာဝတီ Blog
Special Thanks: စုစည္းသူ ကိုမိႈင္းနဲ႔ e-mail ျဖင့္မွ်ေဝေပးေသာ ရသအလင္းမွ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ဆရာဘို


Monday, October 10, 2011

မိခင္ဧရာဝတီအတြက္ စာေပေဟာေျပာပဲြ

ကြၽန္မတို႔ အားလံုး ျမတ္ႏိူးၾကတဲ့ "ဧရာဝတီ"၊ ဘိုးဘြားပိုင္စစ္စစ္ ျမစ္တစ္စင္း၊ သမိုင္းအဆက္ဆက္ လူသားေတြရဲ႕အက်ိဳး သယ္ပိုးခဲ့တဲ့ "ဧရာဝတီ"၊ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္ ၂၈မိုင္အကြာ ေမခ (အင္မိုင္ခ)နဲ႔ မလိခတို႔ ေပါင္းဆံုရာ ျမစ္ဆံုအလွ၊ အဲဒီအလွ တစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ ႏိူင္ငံက်က္သေရ တစ္ပါးျဖစ္ တဲ့ "ဧရာဝတီ"၊ ကီလိုမီတာ ၁၅၅၀ အလ်ား႐ွည္တဲ့ ျမန္မာ တစ္မ်ိဳးသားလံုးပိုင္ "ဧရာဝတီ"၊ အခမ္းနား ဆံုးေသာ သက္႐ိွသမိုင္းတစ္ေစာင္ မိခင္ "ဧရာဝတီ"...

အားလံုး သိၿပီးၾကတဲ့အတိုင္း ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးရဲ႕ ေမြးဖြားရာအစျဖစ္တဲ့ ျမစ္ဆံုမွာ ေဆာက္လုပ္မဲ့ ေရကာတာ တည္ေဆာက္မႈ စီမံကိန္းႀကီးဟာ ကြၽန္မတို႔ ႏိူင္ငံသားအားလံုးအတြက္ ေသြးပ်က္စရာ အိပ္မက္ဆိုးႀကီးတစ္ခုပဲ မဟုတ္ပါလား႐ွင္။ ဘယ္လိုေၾကာင့္ပဲျဖစ္ေစ ဧရာဝတီကို လံုးဝ အဆံုးအ႐ႈံး မခံႏိူင္တာဟာ ျမန္မာႏိူင္ငံသား အားလံုးရဲ႕ ဆႏၵပါ။ ၿပီးေတာ့ ဆရာသစၥာနီ ေျပာခဲ့သလို ခုခ်ိန္မွာ "ဧရာဝတီအေရးဟာ အားလံုးရဲ႕အေရး" ပါပဲ။

အဲသလို အားလံုးရဲ႕အေရး ျဖစ္တာနဲ႔အညီ ျပည္တြင္းျပည္ပက ဧရာဝတီကို ခ်စ္မက္ျမတ္ႏိူးသူ ႏိူင္ငံသားတိုင္း ရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲက အသံေတြဟာ ခ်င္းခ်င္းနီလို႔၊ အယူအဆ အေတြးအေခၚေတြ မတူကဲြျပားၾကလို႔ တစ္လမ္း စီေလွ်ာက္ေနၾက သူေတြေတာင္ ျပန္လည္ လက္ခ်င္းတြဲ ျမဲၾကလို႔...။ အမိဧရာဝတီဟာ "ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ တမန္ေတာ္" ျဖစ္လို႔သြားျပန္တယ္။ ၾကည္ႏူးစရာ....။

အားလံုးရဲ႕ ညီၫြတ္မႈေၾကာင့္ ရခဲ့တဲ့ ရလာဒ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ ႏိူင္ငံေတာ္ သမၼတႀကီး ဦးသိန္္းစိန္ရဲ႕
"ျမစ္ဆံုေရကာတာစီမံကိန္း တည္ေဆာက္မႈကို မိမိတို႔ အစိုးရလက္ထက္မွာ ရပ္ဆိုင္းထားမယ္" ဆိုတဲ့ သတင္း ထုတ္ျပန္မႈ။ ဧရာဝတီခ်စ္သူအားလံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးေတြ ေဝစည္ေစခဲ့တဲ့ အျဖစ္ရယ္။ သမၼတႀကီးရဲ႕ ႏႈတ္စကား ကတိကဝတ္ကို ကြၽန္မတို႔အားလံုး တန္ဘိုးထားပါတယ္။ ေ႐ွ႕ဆက္ၿပီးေတာ့လည္း လံုးဝ ရပ္ဆိုင္းသြားဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေမွ်ာ္လင့္ေန႐ံုနဲ႔ မၿပီးေသးဘဲ လုပ္စရာ႐ိွတာေတြ လက္ေတြ႔ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ေနပါေသးတယ္။

ကြၽန္မအပါအဝင္ အမ်ားစုဟာ အရင္က ဧရာဝတီ သက္ဆိုး႐ွည္ေရး၊ ဧရာဝတီ က်န္းမာသန္စြမ္းေစေရး အတြက္ ဘာမွ လုပ္မေပးႏိူင္ခဲ့ၾကဘူး။ လုပ္ရေကာင္းမွန္းလည္း နားမလည္ခဲ့ၾကဘူးေလ။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သိသင့္သေလာက္ သိခဲ့ၾကရၿပီ။ အသိပညာ႐ွင္၊ အတတ္ပညာ႐ွင္ေတြ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး နားလည္သူေတြ၊ ေရစီးေရလာေကာင္းမြန္ဖို႔ ျမစ္ေၾကာင္း ထိန္းသိမ္းေရး တတ္သိ နားလည္ သူေတြ၊ ျမစ္ေၾကာင္းထဲမွာ ႐ွင္သန္ေပါက္ပြားေနတဲ့ ဇီဝမ်ိဳးကြဲေတြ အေၾကာင္း နားလည္သူေတြ အို..... အမ်ားႀကီး ပါပဲေလ။ ျမစ္ႀကီးတစ္စင္းဟာ လူသားေတြအေပၚအက်ိဳးျပဳသလို လူသားေတြဟာလည္း ျမစ္ႀကီး ရဲ႕ ေက်းဇူးကို နားလည္ခ်စ္ခင္စြာ ျမစ္ကို ျပန္လည္ေစာင့္ေ႐ွာက္ျခင္းဟာ မဂၤလာတစ္ပါးပဲ မဟုတ္ပါလား ႐ွင္။  ကြၽန္မတို႔မွာ ဧရာဝတီအတြက္ ေ႐ွ႕ဆက္လုပ္ၾကဖို႔ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ အမ်ားႀကီး ႐ိွေနပါေသးတယ္။

ဆိုရရင္ ျမစ္ကို ခ်စ္မက္စြာ ေစာင့္ေ႐ွာက္လိုသူတိုင္းဟာ အဲဒီျမစ္ႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္သမွ်ကိုေတာ့ သိထားသင့္ တာေပါ့႐ွင္။ အဲဒီကြက္လပ္ကေလးကို ျဖည့္စြမ္းဖို႔၊ ဧရာဝတီခ်စ္သူအားလံုးကို ျမစ္ေတြနဲ႔၊ ဧရာဝတီနဲ႔ ပတ္သက္သမွ် သုတ ရသ အဖံုဖံုကို ေျပာၾကား ေဟာေျပာေပးဖို႔ စာေပေဟာေျပာပဲြေလး တစ္ပဲြ မၾကာခင္ နားေထာင္ၾကရပါေတာ့မယ္။ စကၤာပူႏိူင္ငံက ဧရာဝတီကို ခ်စ္ျမတ္ႏိူးသူမ်ား လက္ခ်င္းယွက္လို႔ ဖဲြ႔စည္းထားတဲ့ “ဧရာဝတီကို ထာဝရ႐ွင္သန္ေစလိုသူမ်ား (စကၤာပူ)”  အဖြဲ႔ရဲ႕ ဦးေဆာင္စီစဥ္မႈနဲ႔ အေကာင္အထည္ေပၚလာေတာ့မဲ့ ပြဲေလးတစ္ပဲြပါ။



ဆရာေအာ္ပီက်ယ္က “ကူ၍တြန္းေပးပါ”၊ ဆရာေမာင္စိန္ဝင္း (ပုတီးကုန္း)က “ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္၏ ျမစ္”၊ ဆရာျမင့္ေမာင္ေက်ာ္က “ဧရာဝတီရဲ႕ ဝိညာဥ္” နဲ႔ ဆရာဦးထြန္းလြင္က “အိမ္နီးခ်င္းမွ ျမစ္ေကာမ်ား” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြနဲ႔ ေဟာေျပာၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဧရာဝတီအတြက္ စာေပေဟာေျပာပဲြက်င္းပမဲ့ အေသးစိတ္ အစီအစဥ္ကေတာ့....
ေန႔ရက္ : ၂၆-၁၀-၁၁ ဗုဒၶဟူးေန႔ (ေဒပါဗါလီ ႐ံုးပိတ္ရက္)
အခ်ိန္   : ေန႔လည္ ၂နာရီမွ ညေန ၈နာရီခဲြ အထိ
ေနရာ   : FooChow Building,  21 Tyrwhitt Road (Lavender MRT အနီး)
ညေနစာ : ဒန္ေပါက္ထမင္း

လက္မွတ္ေတြကို S$၁၀၊ S$၁၅၊ S$၂၀ ႏႈန္းေတြနဲ႔ ဝယ္ယူႏိူင္ၿပီး ေရာင္းခ်ေပးမဲ့ ေနရာေတြက ပန္နီစူလာမွာ ႐ိွတဲ့....
ရနံ႔သစ္ ျမန္မာစားေသာက္ဆိုင္
LEO International  (#03-60) နဲ႔
လမ္းျပၾကယ္ စာၾကည့္တိုက္ (#04-09) တို႔ပါပဲ။
လက္မွတ္ေတြကိုေတာ့ ၉ရက္ေန႔ (တနဂၤေႏြ)မွာ စတင္ေရာင္းခ်မွာျဖစ္ၿပီး၊ လက္မွတ္ေရာင္းဌာနေတြမွာ လက္မွတ္ကူေရာင္းေပးဖို႔ အခ်ိန္ေရာ လူပါ လုပ္အားေပးႏိူင္မဲ့ လူငယ္ေတြကိုလည္း ႀကိဳဆိုပါတယ္႐ွင္။ 

အေသးစိတ္သိခ်င္ရင္ေတာ့
မအိ-91682037
ကိုရဲမ်ိဳး-93853167
ကိုေအာင္ခိုင္ေဇာ္-85523466
ကိုေက်ာ္ဇင္-90042156 တို႔ဆီ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းႏိူင္ၾကပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ပဲြကရတဲ့ေငြအားလံုးကိုလည္း “ဧရာ၀တီျမစ္ေၾကာင္း ျပန္လည္ထိန္းသိမ္းေရးဆိုင္ရာ အသိပညာေပး က႑မ်ား”အတြက္ လႉဦးမွာဆိုေတာ့ အင္မတန္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေကာင္းတဲ့ ပဲြကေလး လည္း ျဖစ္ေသးရဲ႕။ ကြၽန္မျဖင့္ သြားကိုသြားရမဲ့ပဲြလို႔ စိတ္ထဲ ေတးထားမိပါတယ္။ မိတ္ေဆြမ်ား အားလံုးလည္း ျပကၡဒိန္မွာ မင္နီကေလးနဲ႔ မေမ့မေလ်ာ့ ေရးျခစ္ထားလိုက္ ၾကပါဦးေလ။

အားလံုးခ်စ္တဲ့ ဧရာဝတီအတြက္ ႏွလံုးသားခ်င္း ဝတ္မႈန္ကူးမဲ့ ပဲြ၊ ရင္ဘတ္ေတြခ်င္း တံတား ထိုးခ်ိတ္ဆက္မဲ့ ပဲြေလးတစ္ပဲြ ျဖစ္တာမို႔ အဲဒီေန႔ေလးမွာ မပ်က္မကြက္ ဆံုေတြ႔ၾကပါစို႔လား႐ွင္....


Monday, October 3, 2011

စိနတိုင္းသြားေတာလား-၂

ခရီးအစကေန အဆံုးထိ အစီအစဥ္အတိုင္း ေရးဖို႔ပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ညီမေလးမ်ားက ဂရိတ္ေဝါႀကီး ၾကည့္ခ်င္လွခ်ည္ရဲ႕ ဆိုတာနဲ႔ ဂရိတ္ေဝါႀကီးကို အရင္ ဆြဲတင္ေပးလိုက္ပါရတယ္။ အဲဒီေန႔က စိတ္ေစာေနလို႔ ကြၽန္မမွာ မနက္စာေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္ မစားႏိူင္ဘူး။ ဒါကို ကိုေ႐ႊတိုးဂိုက္က လမ္းၾကံဳလို႔ဆိုၿပီး ေက်ာက္စိမ္းအေရာင္းျပခန္းတစ္ခုကို အရင္ဆံုး ေခၚသြားျပတယ္။ ေရလည္ပဲ၊ တင္းတယ္ကြာ။ ဒီက ျမန္မာျပည္သူပါ။ သူတို႔ေက်ာက္စိမ္း စိတ္မဝင္စားလွပါဘူး။ သို႔ေသာ္ အမ်ားနဲ႔ ဆိုေတာ့ကာ သည္းခံ ဒကာမႀကီး သည္းခံေလာ့ ဆိုၿပီး ဆက္ဖ္ကူးလ္လင္းေဒါင္း လုပ္ရေတာ့တာ။ ဗဟုသုတရတာေပါ့ေလဆိုၿပီး တာဝန္႐ိွတဲ့သူ ႐ွင္းျပတာေတြ စိတ္မပါလွစြာ နားေထာင္ခဲ့ပါတယ္။

ကမာၻမွာ တ႐ုတ္ျပည္ကထြက္တဲ့ ေက်ာက္စိမ္းဟာ အရည္အေသြး အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္ တဲ့။ ဟာ... အဲဒီစကားအၾကားမွာ အိပ္ခ်င္ေနေသးတဲ့ ကြၽန္မမ်က္လံုးေတြ ျပဴးက်ယ္ထြက္သြားတယ္။ ဒီငတိကေတာ့ကြာ...၊ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးကေတာ့ကြာ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ။ ကြၽန္မတို႔ တစ္အုပ္စုလံုးကို ႐ွင္းက်ားေဖာက စလံုးတ႐ုတ္ေတြ ထင္သလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ ၾကားရတာ ေတာ္ေတာ္ ဖီလင္ေအာက္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ " ေဟ့ ငါတို႔က ျမန္မာကြ " လို႔ ေျပာလိုက္မွ ငတိက နဲနဲ႐ိွန္သြားပံုရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေဘးနားက အေရာင္းဝန္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးက "ဟုတ္တယ္ နင္တို႔ ျမန္မာျပည္က ေက်ာက္စိမ္း အရည္အေသြး သိတ္ေကာင္းတယ္" လို႔ ဝင္ေျပာတယ္။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီး ကယ္လို႔ေပါ့ကြာ၊ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ။ အတိတ္ကို အတိတ္မွာပဲ...ဟင္း...

ေဟာ...အားလံုး ေရာက္ခ်င္ေနၾကတဲ့ မဟာတံတိုင္းႀကီး ေ႐ွ႕မွာ ျမင္ေနရပါၿပီ။ အဲဒီေကာင္ႀကီးက ေဘဂ်င္း လက္စြပ္ႀကီး ၇ကြင္း (7 rings of Beijing) ရဲ႕ အဖ်ားအနား၊ စကတ္အျပင္ဘက္ (Outskirt)မွာ ႐ိွတာ။ ဒီလိုေလ ေဘဂ်င္းကို အတြင္းပိုင္း ၿမိဳ႕လယ္ကေန စက္ဝိုင္းတစ္ဝိုင္း ဝိုင္းတာကို 1st ring (Ring Road)-အဲဒီမွာကေတာ့ CBD area မို႔ တကယ့္ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲေနရာေတြခ်ည္းပဲ၊ ေနာက္တစ္ဝိုင္း 2nd Ring Road၊ ေနာက္တစ္ဝိုင္း 3rd Ring Road၊ အဲလိုနဲ႔ ဝိုင္းသြားလိုက္ရင္ ေဘဂ်င္းၿမိဳ႕အစြန္ဆံုးထိ ၇ကြင္း႐ိွပါတယ္။ မဟာတံတိုင္းႀကီးက အဲဒီ ၇ကြင္းရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ႐ိွၿပီး ေဘဂ်င္းၿမိဳ႕ထဲနဲ႔ မိုင္ ၅၀ခန္႔ ေဝးပါတယ္။






မင္းဆက္ ၃ဆက္ျဖစ္တဲ့ Qin Dynasty၊ Han Dynasty နဲ႔ Ming Dynasty ၃ဆက္တိုင္တိုင္ လက္ဆင့္ကမ္း ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ကီလိုမီတာေပါင္း ၈၈၅၀ (၅၅၀၀မိုင္) ႐ွည္လ်ားပါသတဲ့။ ဒါက အေျဖာင့္တိုင္းရင္ေပါ့၊ ၾကားက ျမစ္ေခ်ာင္းေတာင္တန္းေတြ၊ သဘာဝအတားအဆီးေတြ မပါဘဲ သူ႔တံတိုင္းႀကီး သက္သက္ဆိုရင္ေတာ့ ၆၂၆၀ကီလိုမီတာ (၃၈၉၀မိုင္) ႐ိွပါတယ္။ သူက တစ္ဆက္တည္း မဟုတ္ဘဲ ျပတ္ေနတဲ့ အပိုင္းပိုင္းေတြ ႐ိွေနတဲ့အတြက္ မူရင္းရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ မြန္ဂိုနဲ႔ တျခား က်ဴးေက်ာ္သူေတြရဲ႕ ရန္က ကာကြယ္ဖို႔ဆိုတာႀကီးဟာ မျဖစ္လာႏိူင္ဘဲ ကမာၻ႔အံ့ဘြယ္ ၇ပါး စာရင္းဝင္ေတာ့ ျဖစ္ေနပါေသးရဲ႕။ အဲဒါအျပင္ ယူနက္စကိုရဲ႕ ကမာၻ႔ေ႐ွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္စာရင္းဝင္ လည္း ျဖစ္ေသးတယ္။





မဟာတံတိုင္းႀကီးကို စစ္သား၊ အရပ္သားနဲ႔ ရာဇဝတ္သား အဲဒီ သား၃သားနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါသတဲ့။ စစ္သားေတြက အမိန္႔အရလာရၿပီး အရပ္သားေတြကိုေတာ့ ဖိအားေပးေစခိုင္းခဲ့တာပါ။ ရာဇဝတ္သားေတြ ကိုေတာ့ အလုပ္ၾကမ္း ၄ႏွစ္အမိန္႔နဲ႔ ခိုင္းေစခဲ့တာပါပဲ။ အဲဒီသား၃သားရဲ႕ အသက္၊ ေသြး၊ ေခြၽးေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းႏီွးေပးဆပ္ခဲ့ၾကရတဲ့ တံတိုင္းႀကီးျဖစ္ၿပီး အလုပ္သမားေပါင္း မီလီယံနဲ႔ခ်ီခဲ့ပါတယ္။






"We climbed the Great Wall"
အိုင္အမ္ ဟီး႐ိုးအင္း ညႇင္း ညႇင္း :P


လက္မွတ္က တစ္ေယာက္ကို ၄၅ယြမ္-စလံုး ၈က်ပ္ဝန္းက်င္


မဟာတံတိုင္းႀကီးရဲ႕ ေလွကားထစ္ေတြဟာ အနိမ့္အျမင့္ အထူအပါး မတူၾကဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ ၄လက္မကေန တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ေပသာသာျမင့္ၾကတာေလ။ ဒီေတာ့ ေျမျပင္ညီေပၚေလွ်ာက္ေနက် ေျခေထာက္ေတြက တယ္ မေျမႇာက္ခ်င္ဘူး။ ေဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္က လက္ကိုင္ သံတန္းနိမ့္နိမ့္ေတြကို အားျပဳရင္း ေပါင္နဲ႔ ေျခသလံုးကို ၉၀ဒီဂရီခ်ိဳးေျမႇာက္လို႔ ကမာၻေျမဆြဲအားကို ဆန္႔က်င္ၿပီး တက္ခဲ့ရတာ ေပါ့ေသးေသးမွတ္လို႔။  အေပၚတစ္ဆင့္ထိ တက္ၿပီး ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔   ေအာက္ျပန္ဆင္း ခဲ့ၾကတယ္။ အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ ဆက္တက္ခ်င္ေသးသား။ အမယ္... ဒါေတာင္ ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေျခသလံုး စင္စစ္က ဂ်ယ္လီေတြကို ျဖစ္လို႔။ တုန္တုန္ တုန္တုန္နဲ႔...။

ေအာက္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္သာဆိုတာေတြ႔လို႔ ဝမ္းသာအားရ၊ ျမႇားျပထားတဲ့အတိုင္း ၾကည့္ေတာ့မွ ပန္းကန္လံုးကေလးနဲ႔ ကပခ်ီႏိူဆိုပါေရာလား၊ တမ်ိဳးပဲ...။ ေပါက္ေဖာ္ႀကီး အားကီးေနာက္လယ္....


အစီအစဥ္အရေတာ့ ဒါႀကီးတက္ၿပီးရင္ ေန႔လည္စာပဲ...အဟမ္းးး၊ ဆက္ပါဦးမယ္...:)




http://www.travelchinaguide.com/

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...