ခရီးအစကေန အဆံုးထိ အစီအစဥ္အတိုင္း ေရးဖို႔ပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ညီမေလးမ်ားက ဂရိတ္ေဝါႀကီး ၾကည့္ခ်င္လွခ်ည္ရဲ႕ ဆိုတာနဲ႔ ဂရိတ္ေဝါႀကီးကို အရင္ ဆြဲတင္ေပးလိုက္ပါရတယ္။ အဲဒီေန႔က စိတ္ေစာေနလို႔ ကြၽန္မမွာ မနက္စာေတာင္ ေျဖာင့္ေအာင္ မစားႏိူင္ဘူး။ ဒါကို ကိုေ႐ႊတိုးဂိုက္က လမ္းၾကံဳလို႔ဆိုၿပီး ေက်ာက္စိမ္းအေရာင္းျပခန္းတစ္ခု ကို အရင္ဆံုး ေခၚသြားျပတယ္။ ေရလည္ပဲ၊ တင္းတယ္ကြာ။ ဒီက ျမန္မာျပည္သူပါ။ သူတို႔ေက်ာက္စိမ္း စိတ္မဝင္စားလွပါဘူး။ သို႔ေသာ္ အမ်ားနဲ႔ ဆိုေတာ့ကာ သည္းခံ ဒကာမႀကီး သည္းခံေလာ့ ဆိုၿပီး ဆက္ဖ္ကူးလ္လင္းေဒါင္း လုပ္ရေတာ့ တာ။ ဗဟုသုတရတာေပါ့ေလဆိုၿပီး တာဝန္႐ိွတဲ့သူ ႐ွင္းျပတာေတြ စိတ္မပါလွစြာ နားေထာင္ခဲ့ပါတယ္။
ကမာၻမွာ တ႐ုတ္ျပည္ကထြက္တဲ့ ေက်ာက္စိမ္းဟာ အရည္အေသြး အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္ တဲ့။ ဟာ... အဲဒီစကားအၾကားမွာ အိပ္ခ်င္ေနေသးတဲ့ ကြၽန္မမ်က္လံုးေတြ ျပဴးက်ယ္ထြက္သြားတယ္။ ဒီငတိကေတာ့ကြာ...၊ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးကေတာ့ကြာ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ။ ကြၽန္မတို႔ တစ္အုပ္စုလံုးကို ႐ွင္းက်ားေဖာက စလံုးတ႐ုတ္ေတြ ထင္သလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ ၾကားရတာ ေတာ္ေတာ္ ဖီလင္ေအာက္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ " ေဟ့ ငါတို႔က ျမန္မာကြ " လို႔ ေျပာလိုက္မွ ငတိက နဲနဲ႐ိွန္သြားပံုရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေဘးနားက အေရာင္းဝန္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးက "ဟုတ္တယ္ နင္တို႔ ျမန္မာျပည္က ေက်ာက္စိမ္း အရည္အေသြး သိတ္ေကာင္းတယ္" လို႔ ဝင္ေျပာတယ္။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီး ကယ္လို႔ေပါ့ကြာ၊ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ။ အတိတ္ကို အတိတ္မွာပဲ...ဟင္း...
ေဟာ...အားလံုး ေရာက္ခ်င္ေနၾကတဲ့ မဟာတံတိုင္းႀကီး ေ႐ွ႕မွာ ျမင္ေနရပါၿပီ။ အဲဒီေကာင္ႀကီးက ေဘဂ်င္း လက္စြပ္ႀကီး ၇ကြင္း (7 rings of Beijing) ရဲ႕ အဖ်ားအနား၊ စကတ္အျပင္ဘက္ (Outskirt)မွာ ႐ိွတာ။ ဒီလိုေလ ေဘဂ်င္းကို အတြင္းပိုင္း ၿမိဳ႕လယ္ကေန စက္ဝိုင္းတစ္ဝိုင္း ဝိုင္းတာကို 1st ring (Ring Road)-အဲဒီမွာကေတာ့ CBD area မို႔ တကယ့္ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲေနရာေတြခ်ည္းပဲ၊ ေနာက္တစ္ဝိုင္း 2nd Ring Road၊ ေနာက္တစ္ဝိုင္း 3rd Ring Road၊ အဲလိုနဲ႔ ဝိုင္းသြားလိုက္ရင္ ေဘဂ်င္းၿမိဳ႕အစြန္ဆံုးထိ ၇ကြင္း႐ိွပါတယ္။ မဟာတံတိုင္းႀကီးက အဲဒီ ၇ကြင္းရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ႐ိွၿပီး ေဘဂ်င္းၿမိဳ႕ထဲနဲ႔ မိုင္ ၅၀ခန္႔ ေဝးပါတယ္။
မင္းဆက္ ၃ဆက္ျဖစ္တဲ့ Qin Dynasty၊ Han Dynasty နဲ႔ Ming Dynasty ၃ဆက္တိုင္တိုင္ လက္ဆင့္ကမ္း ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ကီလိုမီတာေပါင္း ၈၈၅၀ (၅၅၀၀မိုင္) ႐ွည္လ်ားပါသတဲ့။ ဒါက အေျဖာင့္တိုင္းရင္ေပါ့၊ ၾကားက ျမစ္ေခ်ာင္းေတာင္တန္းေတြ၊ သဘာဝအတားအဆီးေတြ မပါဘဲ သူ႔တံတိုင္းႀကီး သက္သက္ဆိုရင္ေတာ့ ၆၂၆၀ကီလိုမီတာ (၃၈၉၀မိုင္) ႐ိွပါတယ္။ သူက တစ္ဆက္တည္း မဟုတ္ဘဲ ျပတ္ေနတဲ့ အပိုင္းပိုင္းေတြ ႐ိွေနတဲ့အတြက္ မူရင္းရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ မြန္ဂိုနဲ႔ တျခား က်ဴးေက်ာ္သူေတြရဲ႕ ရန္က ကာကြယ္ဖို႔ဆိုတာႀကီးဟာ မျဖစ္လာႏိူင္ဘဲ ကမာၻ႔အံ့ဘြယ္ ၇ပါး စာရင္းဝင္ေတာ့ ျဖစ္ေနပါေသးရဲ႕။ အဲဒါအျပင္ ယူနက္စကိုရဲ႕ ကမာၻ႔ေ႐ွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္စာရင္းဝင္ လည္း ျဖစ္ေသးတယ္။
မဟာတံတိုင္းႀကီးကို စစ္သား၊ အရပ္သားနဲ႔ ရာဇဝတ္သား အဲဒီ သား၃သားနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါသတဲ့။ စစ္သားေတြက အမိန္႔အရလာရၿပီး အရပ္သားေတြကိုေတာ့ ဖိအားေပးေစခိုင္းခဲ့တာပါ။ ရာဇဝတ္သားေတြ ကိုေတာ့ အလုပ္ၾကမ္း ၄ႏွစ္အမိန္႔နဲ႔ ခိုင္းေစခဲ့တာပါပဲ။ အဲဒီသား၃သားရဲ႕ အသက္၊ ေသြး၊ ေခြၽးေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းႏီွးေပးဆပ္ခဲ့ၾကရတဲ့ တံတိုင္းႀကီးျဖစ္ၿပီး အလုပ္သမားေပါင္း မီလီယံနဲ႔ခ်ီခဲ့ပါတယ္။
"We climbed the Great Wall"
မဟာတံတိုင္းႀကီးရဲ႕ ေလွကားထစ္ေတြဟာ အနိမ့္အျမင့္ အထူအပါး မတူၾကဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ ၄လက္မကေန တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ေပသာသာျမင့္ၾကတာေလ။ ဒီေတာ့ ေျမျပင္ညီေပၚေလွ်ာက္ေနက် ေျခေထာက္ေတြက တယ္ မေျမႇာက္ခ်င္ဘူး။ ေဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္က လက္ကိုင္ သံတန္းနိမ့္နိမ့္ေတြကို အားျပဳရင္း ေပါင္နဲ႔ ေျခသလံုးကို ၉၀ဒီဂရီခ်ိဳးေျမႇာက္လို႔ ကမာၻေျမဆြဲအားကို ဆန္႔က်င္ၿပီး တက္ခဲ့ရတာ ေပါ့ေသးေသးမွတ္လို႔။ အေပၚတစ္ဆင့္ထိ တက္ၿပီး ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ ေအာက္ျပန္ဆင္း ခဲ့ၾကတယ္။ အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ ဆက္တက္ခ်င္ေသးသား။ အမယ္... ဒါေတာင္ ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေျခသလံုး စင္စစ္က ဂ်ယ္လီေတြကို ျဖစ္လို႔။ တုန္တုန္ တုန္တုန္နဲ႔...။
ကမာၻမွာ တ႐ုတ္ျပည္ကထြက္တဲ့ ေက်ာက္စိမ္းဟာ အရည္အေသြး အေကာင္းဆံုးျဖစ္တယ္ တဲ့။ ဟာ... အဲဒီစကားအၾကားမွာ အိပ္ခ်င္ေနေသးတဲ့ ကြၽန္မမ်က္လံုးေတြ ျပဴးက်ယ္ထြက္သြားတယ္။ ဒီငတိကေတာ့ကြာ...၊ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးကေတာ့ကြာ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ၿပီ။ ကြၽန္မတို႔ တစ္အုပ္စုလံုးကို ႐ွင္းက်ားေဖာက စလံုးတ႐ုတ္ေတြ ထင္သလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ ၾကားရတာ ေတာ္ေတာ္ ဖီလင္ေအာက္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ " ေဟ့ ငါတို႔က ျမန္မာကြ " လို႔ ေျပာလိုက္မွ ငတိက နဲနဲ႐ိွန္သြားပံုရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေဘးနားက အေရာင္းဝန္ထမ္း အမ်ိဳးသမီးက "ဟုတ္တယ္ နင္တို႔ ျမန္မာျပည္က ေက်ာက္စိမ္း အရည္အေသြး သိတ္ေကာင္းတယ္" လို႔ ဝင္ေျပာတယ္။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီး ကယ္လို႔ေပါ့ကြာ၊ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ။ အတိတ္ကို အတိတ္မွာပဲ...ဟင္း...
ေဟာ...အားလံုး ေရာက္ခ်င္ေနၾကတဲ့ မဟာတံတိုင္းႀကီး ေ႐ွ႕မွာ ျမင္ေနရပါၿပီ။ အဲဒီေကာင္ႀကီးက ေဘဂ်င္း လက္စြပ္ႀကီး ၇ကြင္း (7 rings of Beijing) ရဲ႕ အဖ်ားအနား၊ စကတ္အျပင္ဘက္ (Outskirt)မွာ ႐ိွတာ။ ဒီလိုေလ ေဘဂ်င္းကို အတြင္းပိုင္း ၿမိဳ႕လယ္ကေန စက္ဝိုင္းတစ္ဝိုင္း ဝိုင္းတာကို 1st ring (Ring Road)-အဲဒီမွာကေတာ့ CBD area မို႔ တကယ့္ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲေနရာေတြခ်ည္းပဲ၊ ေနာက္တစ္ဝိုင္း 2nd Ring Road၊ ေနာက္တစ္ဝိုင္း 3rd Ring Road၊ အဲလိုနဲ႔ ဝိုင္းသြားလိုက္ရင္ ေဘဂ်င္းၿမိဳ႕အစြန္ဆံုးထိ ၇ကြင္း႐ိွပါတယ္။ မဟာတံတိုင္းႀကီးက အဲဒီ ၇ကြင္းရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ႐ိွၿပီး ေဘဂ်င္းၿမိဳ႕ထဲနဲ႔ မိုင္ ၅၀ခန္႔ ေဝးပါတယ္။
မင္းဆက္ ၃ဆက္ျဖစ္တဲ့ Qin Dynasty၊ Han Dynasty နဲ႔ Ming Dynasty ၃ဆက္တိုင္တိုင္ လက္ဆင့္ကမ္း ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ကီလိုမီတာေပါင္း ၈၈၅၀ (၅၅၀၀မိုင္) ႐ွည္လ်ားပါသတဲ့။ ဒါက အေျဖာင့္တိုင္းရင္ေပါ့၊ ၾကားက ျမစ္ေခ်ာင္းေတာင္တန္းေတြ၊ သဘာဝအတားအဆီးေတြ မပါဘဲ သူ႔တံတိုင္းႀကီး သက္သက္ဆိုရင္ေတာ့ ၆၂၆၀ကီလိုမီတာ (၃၈၉၀မိုင္) ႐ိွပါတယ္။ သူက တစ္ဆက္တည္း မဟုတ္ဘဲ ျပတ္ေနတဲ့ အပိုင္းပိုင္းေတြ ႐ိွေနတဲ့အတြက္ မူရင္းရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ မြန္ဂိုနဲ႔ တျခား က်ဴးေက်ာ္သူေတြရဲ႕ ရန္က ကာကြယ္ဖို႔ဆိုတာႀကီးဟာ မျဖစ္လာႏိူင္ဘဲ ကမာၻ႔အံ့ဘြယ္ ၇ပါး စာရင္းဝင္ေတာ့ ျဖစ္ေနပါေသးရဲ႕။ အဲဒါအျပင္ ယူနက္စကိုရဲ႕ ကမာၻ႔ေ႐ွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္စာရင္းဝင္ လည္း ျဖစ္ေသးတယ္။
မဟာတံတိုင္းႀကီးကို စစ္သား၊ အရပ္သားနဲ႔ ရာဇဝတ္သား အဲဒီ သား၃သားနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါသတဲ့။ စစ္သားေတြက အမိန္႔အရလာရၿပီး အရပ္သားေတြကိုေတာ့ ဖိအားေပးေစခိုင္းခဲ့တာပါ။ ရာဇဝတ္သားေတြ ကိုေတာ့ အလုပ္ၾကမ္း ၄ႏွစ္အမိန္႔နဲ႔ ခိုင္းေစခဲ့တာပါပဲ။ အဲဒီသား၃သားရဲ႕ အသက္၊ ေသြး၊ ေခြၽးေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းႏီွးေပးဆပ္ခဲ့ၾကရတဲ့ တံတိုင္းႀကီးျဖစ္ၿပီး အလုပ္သမားေပါင္း မီလီယံနဲ႔ခ်ီခဲ့ပါတယ္။
"We climbed the Great Wall"
အိုင္အမ္ ဟီး႐ိုးအင္း ညႇင္း ညႇင္း :P
လက္မွတ္က တစ္ေယာက္ကို ၄၅ယြမ္-စလံုး ၈က်ပ္ဝန္းက်င္
မဟာတံတိုင္းႀကီးရဲ႕ ေလွကားထစ္ေတြဟာ အနိမ့္အျမင့္ အထူအပါး မတူၾကဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ ၄လက္မကေန တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ေပသာသာျမင့္ၾကတာေလ။ ဒီေတာ့ ေျမျပင္ညီေပၚေလွ်ာက္ေနက် ေျခေထာက္ေတြက တယ္ မေျမႇာက္ခ်င္ဘူး။ ေဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္က လက္ကိုင္ သံတန္းနိမ့္နိမ့္ေတြကို အားျပဳရင္း ေပါင္နဲ႔ ေျခသလံုးကို ၉၀ဒီဂရီခ်ိဳးေျမႇာက္လို႔ ကမာၻေျမဆြဲအားကို ဆန္႔က်င္ၿပီး တက္ခဲ့ရတာ ေပါ့ေသးေသးမွတ္လို႔။ အေပၚတစ္ဆင့္ထိ တက္ၿပီး ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ ေအာက္ျပန္ဆင္း ခဲ့ၾကတယ္။ အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ ဆက္တက္ခ်င္ေသးသား။ အမယ္... ဒါေတာင္ ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေျခသလံုး စင္စစ္က ဂ်ယ္လီေတြကို ျဖစ္လို႔။ တုန္တုန္ တုန္တုန္နဲ႔...။
ေအာက္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္သာဆိုတာေတြ႔လို႔ ဝမ္းသာအားရ၊ ျမႇားျပထားတဲ့အတိုင္း ၾကည့္ေတာ့မွ ပန္းကန္လံုးကေလးနဲ႔ ကပခ်ီႏိူဆိုပါေရာလား၊ တမ်ိဳးပဲ...။ ေပါက္ေဖာ္ႀကီး အားကီးေနာက္လယ္....
အစီအစဥ္အရေတာ့ ဒါႀကီးတက္ၿပီးရင္ ေန႔လည္စာပဲ...အဟမ္းးး၊ ဆက္ပါဦးမယ္...:)
http://www.travelchinaguide.com/
ေန႔လည္စာကိုအသာထားၿပီး နဂိုပလန္ျဖစ္တဲ့ ခရီးစဥ္အစကေန အစီအစဥ္အတိုင္းသာ ျပန္ေရးပါေလ... :P
ReplyDeleteTOI
မခ်စ္ၾကည္ေအး.. မိုက္တယ္ဗ်ာ၊ ကမာၻ႔အံ့ဖြယ္ တပါးကို အခုလို ေရာက္ဖူးသြားတာ..၊ အားက်တယ္..၊ း) ေဒးဗစ္ေကာ့ပါ့ဖီးလ္ လိုေရာ.. ဟိုဖက္ဒီဖက္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ခဲ့ေသးလား..? းD
ReplyDeleteရွဴရွဴးကို ကာဖီခြက္နဲ႔ေပါက္ခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေလးလည္း မွ်ပါအံုးခင္မ်ာ.. :p
ReplyDeleteေမာသြားတယ္ မၾကီးနဲ႔ ဂရိတ္ေ၀ါလိုက္တက္လိုက္တာ....:P
ReplyDeleteဒါၾကီးတက္ျပီး ရင္ေန႔လည္စာပဲတဲ႔...။
ေစာင့္စားေနမယ္.....အဟိ...
မႀကီးခ်စ္ေရ
ReplyDeleteက်န္တဲ့အဆက္ေလးလည္း
ျမန္ျမန္တင္ပါေနာ္..
မခ်စ္ၾကည္ေရ
ReplyDeleteဖတ္ခ်င္လို႔ ေစာင့္ေနတာ။
စကတ္အျပင္ဘက္ဆိုလို႔ ရယ္လိုက္ရတာ။ 7 rings အေၾကာင္းသိဘူး။ ေက်းဇူး။
ခုေရာ ဂ်ယ္လီတုန္းပဲလား :)
The day we went to Great wall, it was freezing cold and one of my hubby colleagues tripped and fell a few stairs due to snowl. Thank god, she was not badly injured. And thank you Ma Ma CKA for the knowledgeable facts and I long for part 3,4,5,etc.
ReplyDeleteအားက်သကြာ ခ်စ္အစ္မကို..
ReplyDeleteေရာက္ဖူးခ်င္ေနတာ ၾကာေပါ႔
ဒါေပမဲ႔ ခုထိမေရာက္ႏိုင္ေသးဘူး
ဂရိတ္ေဝါလ္ၾကီးက တကယ္လဲ အံ႕ၾသဖို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္
စက္ကိရိယာ မတိုးတက္မထြန္းကားေသးတဲ႔ ေခတ္မွာေတာင္ ဒီေလာက္ေတာင္ၾကီးက်ယ္ေအာင္ ေဆာက္ႏိုင္ခဲ႔တယ္။
ဟုိေရွးေခတ္က ဘုရင္ေတြရဲ႕ ဘုန္းတန္ခိုး အာဏာစက္ ဘယ္ေလာက္ၾကီးတယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းမိပါရဲ႕။
တစ္ေန႔ေတာ႔ အစ္မခ်စ္လို႔ ဟီးရိုးလုပ္ဦးမယ္ ညွင္းညွင္း း)
ေျပာခ်င္တာ က်န္သြားတယ္
ReplyDeleteတရုတ္ေတြမ်ား တရားလြန္ပါရဲ႕
က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာျပည္ထြက္ေက်ာက္စိမ္းက အေကာင္းဆံုးကိုမ်ား သူတို႕တရုတ္ထြက္ျဖစ္ရေသးတယ္
ပလီပလာ ဗေလာင္းဗလဲနဲ႔ ဟြန္႔..
တကယ္တမ္း တရုတ္ျပည္မွာေက်ာက္စိမ္းထြက္ေပမဲ႔ အရည္အေသြး လံုးဝမေကာင္းပါဘူး
ဒါေၾကာင္႔ ျမန္မာျပည္က ေက်ာက္စိမ္းကို အာသာငမ္းငမ္းလိုခ်င္ေနၾကတာ ။
ခုလည္း ဧရာဝတီျမစ္ဖ်ားဟာ သူတုိ႕ ႏိုင္ငံကေန စတင္စီးဆင္းတယ္ဆိုျပီး ပလီပလာ ေျပာေနျပန္ျပီေလ။ ေတာ္ေတာ္ မလြယ္တဲ႔ တရုတ္ေတြ..
ေရာက္ဖူးခ်င္လိုက္တာ... မခ်စ္လို စိတ္သြားတိုင္းကိုယ္ပါတဲ႔ဘဝေလးကိုအားက်တယ္...
ReplyDeleteေတြ႕သြားပီ ဟီးရိုးၾကီးကို ဟိဟိ
ReplyDeleteသြားခ်င္တယ္ သြားခ်င္တယ္
ဂရိတ္ေ၀ါရယ္ ရင္ျပင္ရယ္ မင္မင္းဆက္အုတ္ဂူေတြရယ္ သြားၾကည္႕ခ်င္လိုက္တာ ဆက္ေရးပါမမခ်စ္ၾကီးေရ
ဖတ္ခ်င္တယ္ အကုန္ .
တကတည္း ၾကာထွာ ဟြန္႕
ခ်စ္တဲ႕
မဒိုးကန္
ေသခ်ာတယ္... ဒီလိုသာဆို အန္တီသက္ေဝ မတက္ႏိုင္ေလာက္ဖူး... ေျမျပင္ညီ လမ္းအေျဖာင့္ကိုေတာင္ မ်ားမ်ားေလွ်ာက္ရရင္ လူက ယိုင္ခ်င္ေနတာ...ခြိ ခိြ...
ReplyDeleteအစ္မခ်စ္ေရ...
ReplyDeleteမနာလိုဘူးေ၀့...။ ကမၻာ့အ့ံဘြယ္ ဂရိတ္ေ၀ါကို ေရာက္ဖို႕ဆိုတာ လြယ္တာမွတ္လို႔။ ဒီမွာေတာ့ မူးလို႔ ရွဴစရာဆိုလို႔ ဂရိတ္ေ၀ါ ဒါဏ္ေၾကလိမ္းေဆးပဲ ေတြ႔ဘူးတယ္။
ဂ်ယ္လီတုန္ုတုန္ေလးကို မွန္းျမင္ၾကည့္ေနမိတယ္... ဟိ..။ စကားမစပ္.. ၄၅ယြမ္တန္ လက္မွတ္ထဲကပံုက ကိုပန္းသီးနဲ႔ အစ္မခ်စ္လားဟင္...?
အစ္မခ်စ္တို ့ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ခဲ့မယ္ ထင္တယ္...
ReplyDeleteကၽြန္ေတာ္လဲ ေရာက္ဖူးခ်င္တယ္။ အဲဒီလို သမိုင္းဝင္ ေနရာမ်ဳိးေတြကို...
ဒါေပမယ့္ ခုထိေတာ့ ဘယ္မွ မေရာက္ႏုိင္ေသးပါဘူးေလ...
အားက်တယ္ အမေရ၊
ReplyDeleteအမ ခႏၶာကိုယ္နဲ့ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ မတက္ႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမွာပါလိမ့္လို့ေတြးမိတယ္၊
ခ်စ္ၾကည္ေအး ေရ
ReplyDeleteအားက်ထာ ဒါေပမဲ႕ အဲလိုေတာ႕ တက္ႏိုင္ မယ္ မထင္ဘူး ေပါက္ေဖာ္ ႀကီး ေက်ာပိုးခိုင္းမွ ဟားဟားး
ခင္မင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး
ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ပါကိုTOI႐ွင့္ နဂိုပလန္-နဂန္ပလိုအတိုင္း ျပန္ေရးပါ့မယ္...:)
ReplyDeleteကိုညီလင္းသစ္>> ေဒးဗစ္ေကာ့ပါးဖီးလ္လို ဟိုဖက္ဒီဘက္ေလွ်ာက္တာနီးလို႔ အ႐ွည္လိုက္ပဲ ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္႐ွင့္ :)
ဟဟဟား ေမာင္တီ နင္ေတာ့ ငါ့လက္နဲ႔ နီးၿပီ ေပါက္ကရေဖာ္တိေတြ၊ ကပခ်ီႏိူခြက္နဲ႔ လုပ္စမ္းဘာာာ :)
ဟုတ္ ညီမဘလက္ႏွင္းဆီ...နားနားၿပီးတင္ပါ့မယ္ :)
ညီမၿဖိဳး ခု ဂ်ယ္လီကေန ေတာ္ဖီျဖစ္သြားၿပီ ဟဲဟဲ:)
Ok My sis MPA, တူဘီကိုတင္ၫြန္႔ soon:)
ဟုတ္ပ ေ႐ႊေခ်ာရယ္ ဒီေလာက္ ထုႀကီးထည္ႀကီးကို သာမန္လက္နဲ႔ ေဆာက္ခဲ့ၾကတာ။ အဲဒါ ေျပာတာေပါ့ေအ၊ ဒင္းတို႔က လြန္လြန္းတယ္၊ တို႔ဆီက အစိမ္းတံုးေတြ သူတို႔လက္ထဲ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ပါသြားတာမ်ား ဟြန္းးး
ညီမ႐ိုစ့္ရယ္ ကိုယ္သြားႏိူင္တုန္းေလး သြားခ်င္တဲ့ စိတ္ကို အလိုလိုက္ရတာေလ...
ဒိုးကန္ရယ္ စိတ္ေအးေအး ေစာင့္ဖတ္ပါေအ၊ Ming Tombကို မေရာက္ခဲ့ဘူးေအ့၊ ေရာက္ခဲ့ သမွ် ျမင္ခဲ့သမွ်ကိုေတာ့အကုန္ေရးမွာ စိတ္ခ် :)
တက္ဂ္ေဝရယ္ အဲေလာက္လည္း အားမေလွ်ာ့ပါနဲ႔ေလ၊ လမ္းအေျဖာင့္မို႔လို႔ ယိုင္ခ်င္တာ ေနမွာပါ၊ ေလွကားတက္ရရင္ လူက မတ္သြားေရာ တဲ့ :P
ညီမျမေသြး အဲဒီဂရိတ္ေဝါ ယူမသြားခဲ့မိလို႔ေပါ့ကြာ၊ ဟင္း ေနာက္တေန႔က် ေျခေထာက္က ေထာက္ရင္ကို နာေရာပဲ။ ဟုတ္ပ အဲဒါ အမခ်စ္နဲ႔ အိမ္ကလူ ကိုပန္းသီးေလ...ဟိ:)
ကိုညီဘလက္ရဲ ေပ်ာ္ေမာပင္ပန္းႀကီးေပါ့ေအ၊ စိတ္ကသာ ရည္မွန္းထား တစ္ေန႔ေရာက္ကို ေရာက္ရမယ္ လို႔...
ညီမျပံဳး ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ ညီမရာ၊ အသက္ကေလး ေထာက္လာလို႔ ေနမွာပါ...ဟားဟား :)
ဟာ...အမဇင္ ခ်စ္ခ်စ္ႀကီး စိတ္ညစ္ေအာင္ အဲလို မလုပ္ေၾကးေလ...:)
ဘေလာ့ဂ္ေရးေဖာ္ မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးပါ႐ွင္ :))
ဟင္...ညီမမိုးေငြ႔ ေကာ္မန္႔က စပန္းထဲ ေရာက္ေနတာ ခုမွ ေတြ႔လို႔။
ReplyDeleteဟဟဟ ေစာင့္-စားေနပါ ညီမေရ လာပါမယ္ လာပါမယ္ :))
တံတိုင္းၾကီးကိုလိုက္လည္ပါတယ္။
ReplyDeleteေလွကားထစ္ေတြေတာ့တတ္ရဲဘူး။
ေက်းဇူးေနာ္။
သူငယ္ခ်င္း ႐ွင္ေလး ေရာက္မွေတာ့ တက္လိုက္ခဲ့ပါဟယ္၊ အတူ တြဲထားမွာေပါ့...:))
ReplyDeleteတရုတ္ျပည္ကိုေရာက္ဖူးေပမယ့္ ဂရိတ္ေဝါကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေသးဘူး မခ်စ္ေရ။ ဗဟုသုတေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါေနာ္။
ReplyDeleteစိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ေဒးဗစ္ေကာပါဖီးလုိ ဟုိဘက္ဒီဘက္ ထြက္လုိ႔ရမရ ၾကည့္ခဲ့ပါေသးသလား၊
ReplyDeleteမခ်စ္ေရ..ဧရာဝတီအတြက္လက္စားေခ်တဲ့အေနနဲ့ေပါက္ေဖာ္ျကီးတို့ရဲ့မဟာတံတိုင္းျကီးကိုတဖဲ့ေလာက္မယူခဲ့ဘူး
ReplyDeleteလား...။
အန္တီအၾကည္တို႔ Great wall အံ႔ဘြယ္ တစ္ပါးကို ေရာက္ခဲ႔တာေပါ႔။ အားက်တယ္ ။
ReplyDeleteပိုက္ပိုက္သာ ခ်မ္းသာရင္ေလ အဲလိုေတြ ေလွ်ာက္သြားမွာ။ ဥေရာပကိုလဲ ေရာက္ဖူးခ်င္တယ္။ ေလယာဥ္ခ ေစ်းၾကီးလြန္းလို႔။
အမခ်စ္
ReplyDelete၀ိုးးးးးးးးေပ်ာ္တယ္ဗ်ိဳ႕ အားက်တယ္ သြားခ်င္တဲ့ေနရာတခုကို အခုေတာ့ အမခ်စ္နဲ႕အတူ ေလွ်ာက္လိုက္လည္အံုးမယ္ေလ က်န္တဲ့အပိုင္းေတြ ျမန္ျမန္တင္ေပးေနာ္
ခင္မင္တဲ့
seesein
ဟုတ္ကဲ့ အန္တီတင့္ ေနာက္တေခါက္သြားရင္ ဂရိတ္ေဝါသြားျဖစ္ေအာင္ သြားေနာ္၊ သြားသင့္တဲ့ ေနရာမို႔ပါ...
ReplyDeleteကိုဆိုစီ>> ကန္႔လန္႔ ဟိုဘက္ဒီဘက္ျဖတ္ရတာ နီးလို႔ပါ ဆိုမွ...
စု>> အုတ္ခဲ၃လံုးဖဲ့လာတယ္...မီးဖိုလုပ္ဖို႔....ခိြ
အို အန္တီမတ္စိကလည္း လူမေသ ပိုက္ပိုက္မ႐ွားတဲ့၊ သြားႏိူင္တုန္း သြားသာသြားစမ္းပါဟာ...
ညီမစစ>> အတူေခၚသြားခ်င္ပါတယ္ အားလံုးကို၊ တကယ္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္မလဲလို႔...။ ေရးတာကေတာ့ေလ နား နားၿပီးေရးမယ္ေနာ္ စစ...:)
မဟာတံတိုင္းကို ေရာက္ဖူးခ်င္ေနတာ မမခ်စ္ေရ..ဓာတ္ပံုေတြထဲကပဲ ေရာက္ဖူးသြားၿပီ..
ReplyDelete