အားလံုးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ပဲြေတာ္ညအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မွူေတြနဲ႔ အေပ်ာ္ေတြ ကိုယ္စီတပ္ဆင္လို႔ေပါ့ ။ ရံုးမွာ ကၽြန္မအထက္လူႀကီးက ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မို႔ သူ႔အိမ္မွာ ႏွစ္စဥ္ ဆင္ႏႊဲေလ့ရွိတာရယ္။ ခု သူ အလုပ္ရွဳပ္ေနၿပီ၊ အလုပ္မွာ အာရံု၀င္စားမွူနည္းေနၿပီဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကရတယ္။ ရံုးတက္ရတာ ေပ်ာ္စရာ။ ဟိုစာရင္းေလး ေပးပါဦး၊ ဒီစာရင္းေလး မၿပီးေသးဘူးလား၊ ဒီလအတြက္ တားဂက္ပိုက္ဆံ မျပည့္ေသးဘူးလား...။ သူ ေျပာေလ့ ေမးေလ့ ရွိတာေတြ။ ကၽြန္မတို႔ ေမ့ထားလို႔ ရၿပီ။ ေပ်ာ္လိုက္တာ....ဆိုတာ။
ဒီႏွစ္ က်န္းမာေရး သိတ္မေကာင္းဘူး။ ခဏခဏ ေနမေကာင္းခ်င္ဘူး။ ဖ်ားတာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ေလ...။ ညဆို ဘယ္ေလာက္ ညဥ့္နက္ေအာင္ ေနႏိူင္ေပမဲ့ မနက္ဆို ရွစ္နာရီေလာက္အထိေတာ့ အိပ္ခ်င္ေသးတာ။ မနက္ ၇နာရီ ထရတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာပဲ။ ည ညဆို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္တတ္ေတာ့ အခက္ေပါ့ရွင္။ မနက္မနက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တြန္းထိုးဆဲြထူၿပီး ရံုးသြားဖို႔ ျပင္ရတာ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ညစ္ ဖို႔ ေကာင္းလိုက္သလဲေနာ္။ ဒီလိုပါပဲ၊ လကုန္ရက္ေလးမွာ ၀င္လာတတ္တဲ့ ပိုက္ဆံမ်က္နွာေလး ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ဆက္သြားေနရေတာ့တာ။ ခု ကၽြန္မ ေပ်ာ္ေနတယ္။ ခရစ္စမတ္က လာေတာ့မယ္။ ပိတ္ရက္ေတြ ရွိတယ္။ စာေတြဖတ္၊ စာေတြေရး၊ အေပါင္းအသင္းေတြအတြက္လည္း အခ်ိန္ေတြ ေပးရဦးမယ္။ မနက္ ရွစ္နာရီထိ အိပ္မယ္။ ကၽြန္မ ေပ်ာ္လိုက္တာရွင္...။
ရံုးမွာေလ ဟိုက ဒီက ပို႔ထားၾကတဲ့ ခရစ္စမတ္ကဒ္ေတြက အပံုအပင္။ အြန္လိုင္းကေန ပို႔လိုက္တဲ့ e-card လွလွေလးေတြ။ ဒီေနရာကို ကလစ္ပါတဲ့...။ ကလစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလး လင္းကနဲ ထြန္းညွိေပးလိုက္တာ။ ဆက္ ကလစ္ပါဦးတဲ့။ အို...ႏွင္းေဖြးေဖြးၾကားထဲမွာ အိမ္ကေလး တစ္လံုး၊ ႏွင္းရည္လူးေနတဲ့ ခရစ္စမတ္ပင္ေတြအနား ဘြားကနဲေပၚလာျပန္ေရာ။ ဆက္ ကလစ္ျပန္ေတာ့ စန္တာကေလာ့စ္...မုတ္ဆိတ္ေမႊးျဖဴႀကီးနဲ႔ ဟိုး ဟိုးဟိုးဆိုတာ...သူေပါ့တဲ့။ The End ဆိုတာ ေရာက္တဲ့အထိ ကလစ္ေနမိေတာ့တယ္။ ၿပီးသြားေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္...။ ေနာက္တစ္ေခါက္...နဲ႔။ မ်က္ႏွာေပၚ အၿပံဳးတစ္ခု တင္ထားရင္း ဆက္တိုက္ ကလစ္ေနမိေတာ့တာ။ ကၽြန္မ ေပ်ာ္ေနတယ္ သိလား။
ဒီႏွစ္ေတာ့ ရံုးမွာ ႏွင္းအတုစပေရး မဖ်န္းဘူးရွင့္။ ကၽြန္မက ဖ်န္းေစခ်င္တာ။ ႏွင္းျဖဴျဖဴေတြကို နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ မျမင္ဖူးသူမို႔ ခုလို ႏွင္းအတုကေလးေတြနဲ႔သာ ၾကည္ေမြ႔ႏွစ္သိမ့္ေနခ်င္မိတာ။ ကၽြန္မက ေရာင့္ရဲလြယ္သူရယ္ေလ။ သို႔ေပမဲ့ ႏွင္းေတြကို ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ၾကံဳေနၾကရတဲ့ သူေတြကျဖင့္ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ ထြက္မရလို႔ ႏွင္းခဲြေနရတာနဲ႔႔၊ လမ္းေတြ ဆီးႏွင္းဖံုးလို႔ သြားလာေရး ဒုကၡေရာက္ရတာနဲ႔၊ ႏွူတ္ခမ္းေတြကြဲအက္ ေသြ႔ေျခာက္ကုန္တာနဲ႔ တဲ့ရွင္။ ကၽြန္မက ခပ္ညစ္ညစ္ၿပံဳးရင္း "ဟင့္အင္း ကိုယ္က ႏွင္းေတြကို ခ်စ္တုန္းပဲ" ဆိုေတာ့ သူတို႔ ခပ္က်ယ္က်ယ္ ဆဲေရးၾကေလတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မ ေပ်ာ္တယ္။ ခရစ္စမတ္က လာေတာ့မယ္။
ဒီႏွစ္ က်န္းမာေရး သိတ္မေကာင္းဘူး။ ခဏခဏ ေနမေကာင္းခ်င္ဘူး။ ဖ်ားတာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ေလ...။ ညဆို ဘယ္ေလာက္ ညဥ့္နက္ေအာင္ ေနႏိူင္ေပမဲ့ မနက္ဆို ရွစ္နာရီေလာက္အထိေတာ့ အိပ္ခ်င္ေသးတာ။ မနက္ ၇နာရီ ထရတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ စိတ္ပ်က္စရာပဲ။ ည ညဆို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္တတ္ေတာ့ အခက္ေပါ့ရွင္။ မနက္မနက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တြန္းထိုးဆဲြထူၿပီး ရံုးသြားဖို႔ ျပင္ရတာ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ညစ္ ဖို႔ ေကာင္းလိုက္သလဲေနာ္။ ဒီလိုပါပဲ၊ လကုန္ရက္ေလးမွာ ၀င္လာတတ္တဲ့ ပိုက္ဆံမ်က္နွာေလး ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ဆက္သြားေနရေတာ့တာ။ ခု ကၽြန္မ ေပ်ာ္ေနတယ္။ ခရစ္စမတ္က လာေတာ့မယ္။ ပိတ္ရက္ေတြ ရွိတယ္။ စာေတြဖတ္၊ စာေတြေရး၊ အေပါင္းအသင္းေတြအတြက္လည္း အခ်ိန္ေတြ ေပးရဦးမယ္။ မနက္ ရွစ္နာရီထိ အိပ္မယ္။ ကၽြန္မ ေပ်ာ္လိုက္တာရွင္...။
ရံုးမွာေလ ဟိုက ဒီက ပို႔ထားၾကတဲ့ ခရစ္စမတ္ကဒ္ေတြက အပံုအပင္။ အြန္လိုင္းကေန ပို႔လိုက္တဲ့ e-card လွလွေလးေတြ။ ဒီေနရာကို ကလစ္ပါတဲ့...။ ကလစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလး လင္းကနဲ ထြန္းညွိေပးလိုက္တာ။ ဆက္ ကလစ္ပါဦးတဲ့။ အို...ႏွင္းေဖြးေဖြးၾကားထဲမွာ အိမ္ကေလး တစ္လံုး၊ ႏွင္းရည္လူးေနတဲ့ ခရစ္စမတ္ပင္ေတြအနား ဘြားကနဲေပၚလာျပန္ေရာ။ ဆက္ ကလစ္ျပန္ေတာ့ စန္တာကေလာ့စ္...မုတ္ဆိတ္ေမႊးျဖဴႀကီးနဲ႔ ဟိုး ဟိုးဟိုးဆိုတာ...သူေပါ့တဲ့။ The End ဆိုတာ ေရာက္တဲ့အထိ ကလစ္ေနမိေတာ့တယ္။ ၿပီးသြားေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္...။ ေနာက္တစ္ေခါက္...နဲ႔။ မ်က္ႏွာေပၚ အၿပံဳးတစ္ခု တင္ထားရင္း ဆက္တိုက္ ကလစ္ေနမိေတာ့တာ။ ကၽြန္မ ေပ်ာ္ေနတယ္ သိလား။
ဒီႏွစ္ေတာ့ ရံုးမွာ ႏွင္းအတုစပေရး မဖ်န္းဘူးရွင့္။ ကၽြန္မက ဖ်န္းေစခ်င္တာ။ ႏွင္းျဖဴျဖဴေတြကို နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ မျမင္ဖူးသူမို႔ ခုလို ႏွင္းအတုကေလးေတြနဲ႔သာ ၾကည္ေမြ႔ႏွစ္သိမ့္ေနခ်င္မိတာ။ ကၽြန္မက ေရာင့္ရဲလြယ္သူရယ္ေလ။ သို႔ေပမဲ့ ႏွင္းေတြကို ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ၾကံဳေနၾကရတဲ့ သူေတြကျဖင့္ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ ထြက္မရလို႔ ႏွင္းခဲြေနရတာနဲ႔႔၊ လမ္းေတြ ဆီးႏွင္းဖံုးလို႔ သြားလာေရး ဒုကၡေရာက္ရတာနဲ႔၊ ႏွူတ္ခမ္းေတြကြဲအက္ ေသြ႔ေျခာက္ကုန္တာနဲ႔ တဲ့ရွင္။ ကၽြန္မက ခပ္ညစ္ညစ္ၿပံဳးရင္း "ဟင့္အင္း ကိုယ္က ႏွင္းေတြကို ခ်စ္တုန္းပဲ" ဆိုေတာ့ သူတို႔ ခပ္က်ယ္က်ယ္ ဆဲေရးၾကေလတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မ ေပ်ာ္တယ္။ ခရစ္စမတ္က လာေတာ့မယ္။
ဒီလိုအခ်ိန္ဆို ရံုးမွာ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး စတိုထဲမွာေနရရွာတဲ့ ခရစ္စမတ္အပင္ႀကီးကို ဆဲြထုတ္လာၾကၿပီ။ ပင္စည္၊ အကိုင္း၊ အခက္၊ အရြက္အလက္ေတြ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ေနသားတက် ခ်ိတ္ဆက္။ အကိုင္းေလးေတြေပၚ သၾကားလံုးကေလးေတြ၊ ေျခအိတ္ပိစိ ကေလးေတြ၊ ထီးေကာက္ ေသးေသးေလး
ေတြ၊ ေရႊေရာင္ ေဘာ္ေငြေရာင္ ပုလဲေရာင္ ေဘာ္လံုး ေရာင္စံုေလးေတြကို ပေဒသာပင္ေလးျဖစ္ေအာင္ ခ်ိတ္ဆဲြ။ ႏွင္းပြင့္ေတြလိုလို ၀ါဂြမ္းမြမြႀကီးေတြကို အကိုင္းေပၚ လိုက္ကပ္ေသးရဲ႕။ ေဟာ...အရမ္းလွသြားၿပီ။ ရံုးကေကာင္မေလးေတြ ဓါတ္ပံုေတြမ်ားေတာင္ ရိုက္ၾကလို႔။ လူက အလိုလို ျမဴးေနခဲ့ၿပီ။ ပဲြေတာ္ညသန္းေခါင္ မွာ တီးခတ္မဲ့ ဘုရားေက်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းသံေတာင္ ၾကားလာမိျပန္သလိုလိုရယ္။ အားလံုး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ေပြ႔ဖက္လို႔ "မဲရီးခရစ္စမတ္" နားနားကပ္ၿပီး ေျပာလိုက္ရင္ကိုပဲ...။ အို... ကၽြန္မ ေပ်ာ္လိုက္တာ...။ ခရစ္စမတ္က လာေတာ့မတဲ့ရွင္။
ကၽြန္မငယ္ငယ္က အိမ္မွာ ခရစ္စမတ္အႀကိဳည ဓမၼေတးေတြ လာဆိုၾကရင္မ်ား သိတ္ေပ်ာ္တာပဲ။ "ဤအိမ္ေပၚသို႔ ေကာင္းခ်ီး မဂၤလာ ေရာက္ေစေသာ္ ေရာက္ေစေသာ္" အဲလို သီခ်င္း စာသားေတြနဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေပး သီဆိုၾကတာရယ္။ အေမက ရွိသမွ်မုန္႔ေတြ ခ်ေကၽြးတာပဲ။ ပိုက္ဆံလည္း အလွဴထည့္လိုက္ေသးတာ။ ကၽြန္မကေတာ့ ဘာရယ္မသိဘူး၊ ကိုယ့္အိမ္ေပၚမွာ ဂစ္တာေတြတီးၾက၊ သီခ်င္းေတြ ဆိုၾကနဲ႔ လူစုစုေတြ႔ရင္ ေပ်ာ္ေနခဲ့တာပဲ။
ကေလးတုန္းကေတာ့ စန္တာဖိုးဖိုးႀကီးဟာ တစ္ကယ္ပဲ ဖဲႀကိဳးလွလွေလးနဲ႔ စည္းေႏွာင္ထားတဲ့ လက္ေဆာင္ထုတ္ေတြမ်ား အိပ္ရာေဘးမွာ လာခ်ထားမလား။ လက္ေဆာင္ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ေျခအိတ္ကေလးမ်ား ခုတင္ေျခရင္းမွာ လာ ခ်ိတ္တြယ္ထားမလား။ အဲဒါေတြဟာ တစ္ကယ္ ပဲလားလို႔ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေမးၾကည့္ရတာ အေမာ။
ဒီႏွစ္ေတာ့ သူနဲ႔အတူ ၀ိုင္အနီတစ္ခြက္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္ၾကရရင္ ေကာင္းမွာပဲ။ ကၽြန္မ အယ္လ္ကိုေဟာေသာက္တာကို သူက မႏွစ္သက္ေလေတာ့ တားျမစ္ေနဦးမွာလား မသိဘူးေနာ္။ ဟင့္အင္း နည္းနည္းကေလးရယ္။ ခြင့္ျပဳပါေနာ္။ ကၽြန္မ ေပ်ာ္ခ်င္ရံု သက္သက္ရယ္ပါ။
ဒီဇင္ဘာ၊ ႏွင္း၊ ခရစ္စမတ္...။ သက္ဆိုင္သူေတြ ေပ်ာ္ၾက၊ ရႊင္ၾက၊ ေ၀းေနသူေတြလည္း လြမ္းၾက ေဆြးၾကနဲ႔။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အမွတ္ရစရာ တယ္မရွိလွဘူး။ ေအာခ်တ္လမ္းမႀကီးေပၚ ေလွ်ာက္မယ္။ လူပင္လယ္ႀကီးထဲ အလိုက္တသင့္ ပါ၀င္စီးေမ်ာမယ္။ လမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ အလွ ဆင္ထားတဲ့ ေရာင္စံုမီးေတြ၊ ႏွင္းသစ္ပင္ျဖဴလြ၊ ေရႊသမင္လွလွေလးေတြရယ္၊ စန္တာ ရယ္ ေငးေမာၾကည့္ရင္း လမ္း ေလွ်ာက္မယ္။ ၿပီးရင္ လမ္းမွာ ေတြ႔သမွ်လူေတြကိုလည္း မဲရီးခရစ္စမတ္လို႔ ဦးေအာင္ႏွူတ္ဆက္ဦးမယ္။ စိတ္ကူးနဲ႔တင္ ကၽြန္မ ေပ်ာ္လွၿပီ။
တကယ္...၊ ခရစ္စမတ္ကျဖင့္ လာေတာ့မယ္။
တက္ဂ္ေရးေပးဖို႔ ေျပာလာတဲ့ ညီမငယ္ ရိုစ့္ ေက်နပ္လိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕ရွင္...
