ပုံလေးတပုံ အမှတ်တရ ရိုက်ဖြစ်တယ်...။
၅၄အတွက်....
ပြီးပြည့်စုံသူမဟုတ်လည်း လောကအတွက် လူတွေအတွက် အမှိုက်တစအဖြစ် မရှင်သန်ခဲ့ခြင်းကိုက ကျေနပ်စရာပဲဟုတ်လား...
ပုံလေးတပုံ အမှတ်တရ ရိုက်ဖြစ်တယ်...။
၅၄အတွက်....
ပြီးပြည့်စုံသူမဟုတ်လည်း လောကအတွက် လူတွေအတွက် အမှိုက်တစအဖြစ် မရှင်သန်ခဲ့ခြင်းကိုက ကျေနပ်စရာပဲဟုတ်လား...
25Mar...
နေ့ရက်လေးတခုပါပဲ
သာမာန်ထက်နည်းနည်းလေးတော့ ပိုတယ်။
ဘဝကြီးထဲ နေတတ်ထိုင်တတ်လာတယ်...၊
လုပ်ချင်တာတွေ အများကြီးရှိသေးလို့...၊ ကျန်းမာချင်တယ်။
ဒါပါပဲ...
(အင်း...မလုပ်လိုက်ရလည်း ဘာမှတော့မဖြစ်ဘူး)
၅၄...
စာအုပ်လေးတွေ ရောက်လာပြီ။ ဒီတပတ် စာတွေဖတ်မယ်...။
ထားပါတော့ သိပ်လည်း အရေးမပါတဲ့အရာတွေ။
ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတ်တိရှိတယ် ထင်ထားခဲ့ပေမယ့် တကယ်တမ်းကျ အဲ့လောက်မဟုတ်သေးပြန်ဘူး။
Post၂ပုဒ်ရှိပြီ။ တင်ပြီးမှ စာကြမ်းထဲ ပြန်ပြန်သိမ်းထားလိုက်ရတာ...။
မရေးပြနေတော့ပါဘူးလေ၊ သိမ်းထားတာပဲကောင်းပါတယ်လေဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့...၊ ဖတ်သူတွေရှိရင် အပူမကူးစေချင်တဲ့စေတနာနဲ့...။ ဒီလိုလေးပဲ ကိုယ်တယောက်ထဲဖတ်ဖို့ သိမ်းထားလိုက်တော့တယ်။
မတ်လ ၁၀ရက်နေ့က စပြီး ၂၅ရက်နေ့မှာ ပြီးမယ့် သဲအင်းဂူ တိုက်၃၂ အွန်လိုင်းတရားစခန်း ဝင်နေတယ်။ ဘဝ ဘဝတွေ၊ ခန်ဓါတွေကို ပိုပိုပြီး ကြောက်လာတယ်။ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်နဲ့ နာနာကျင်ကျင် ဘဝကူးသွားရမှာ ကြောက်တယ်...။ အမှတ်စိတ်ကလေးနဲ့ အညင်သာဆုံး ထွက်ခွာသွားချင်တာ၊
ခြေသံကလေးဖော့ပြီး...
ဘယ်သူမှ မသိလိုက်ခင်....
ခုတလော လူပြောများနေတဲ့ကား....
ဆရာမဂျူးစာအုပ်ဖတ်ရတုန်းကလည်း ကြိုက်ခဲ့ရတဲ့အရေးအသား...။
မိန်းမတယောက်ရဲ့ ဖွင့်ဟဝန်ခံချက်ကိုရုပ်ရှင်အနေနဲ့ ကြည့်ဖြစ်တယ်။
ပြောရရင် ကြည့်ရင်းနဲ့ မောလာတယ်။ တော်ကြပါတော့ တဘက်ဘက်က လျှော့လိုက်ကြပါတော့ မချစ်ကြတာလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့လို့ ဝင်ပြောလိုက်ချင်မိတဲ့အထိပဲ။
စာအုပ်ထဲမှာ ရေးထားသမျှကို ရုပ်ရှင်အဖြစ်ဖန်တီးရတဲ့အခါ ကန့်သတ်ချက်တွေအများကြီးရှိတဲ့အထဲ အချိန်အကန့်အသတ်လည်း ပါတယ်။ ရတဲ့အချိန်လေးထဲ ဇာတ်ရုပ်၂ခုလုံးရဲ့စရိုက်တွေ၊ ထင်ရှားတဲ့ကာရိုက်တာတွေ၊ ပြင်းထန်တဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကို ရသမျှအချိန်အတိုင်းအတာထဲ စုရုန်းပုံဖော်ရတာဖြစ်လေတော့ ယုမော်နဲ့နှင်းကို ပြတဲ့အခါ ချစ်ကြည်မွေ့နေတဲ့အခိုက်အတန့်ထက် အော်ဟစ်ရန်ဖြစ်နေကြရတဲ့အချိန်တွေကိုသာ ပိုဇောင်းပေးပြီး ပြသလိုဖြစ်သွားတယ်။ ဘဝမှာ ချစ်ခြင်းတရားတခုတည်း အရေးကြီးတာမဟုတ်ဘူးဆိုတာကို ပြချင်ခဲ့တာ။
နှင်းက ဘာကိုမှ သောက်ဂရုမစိုက်ချိန်မှာ ယုမော်က အရာရာကို ချိန်ထိုးတွက်ဆတတ်သူ၊ လူနှစ်ယောက် မတူတဲ့စရိုက်တွေကို ညှိယူကြရတဲ့အခါ နှစ်ယောက်စလုံးက အစွန်းဆုံးထိ လျှောက်သွားကြဖို့ ကိုယ်စီရွေးချယ်ခဲ့ရင် ဘယ်လိုမှ မနီးစပ်နိူင်ဘူး၊ အနီးဆုံးရှိခဲ့ရင်တောင် စိတ်တွေချင်း ဝေးနေကြမှာပဲ...၊ အဲသလို ပြောချင်တာပေါ့လေ။
သက်နှင်းအိမ်ပြောသလို လူနှစ်ယောက်နီးဖို့ ခြေလှမ်းဆယ်လှမ်းလိုတယ်ဆိုပါတော့၊ ကျွန်မဘက်က ခြေလှမ်း၅လှမ်း လှမ်းပြီးခဲ့ချိန်မှာ မောင်က နေရာမှာတင် ခြေစုံရပ်နေခဲ့တာဆိုတဲ့ စကား။ အင်း ကိုယ်သာဆိုရင် မောင် ညောင်းနေမယ်၊ အဲ့မှာရပ်နေ ဆယ်လှမ်းစလုံး ကိုယ် လှမ်းခဲ့မယ်လို့များ ပြောမိမလားပဲ 😆 (မောင်ကတော့ ဒီမိန်းမအချစ်ကြီးလိုက်တာလို့ မတွေးဘဲ မာနမရှိတဲ့မိန်းမပဲလို့ ဈေးလျှော့တွက်ချက်နေတော့မှာ - ဂျူးဆန်လိုက်ထှာ 😅)
ယုမော်ရဲ့မာမီက နှင်းကို ပြောလိုက်တဲ့ ဇနီးတယောက်ဟာ မာနတွေ မထားရဘူးသမီး...ဆိုလား....၊ ကိုယ်ကတော့ နှင်းတို့ဇနီးမောင်နှံအတွက် တိုင်ကပ်နာရီ လက်ဖွဲ့ပို့ပေးခဲ့တဲ့ နှင်းဖေဖေသာ ယုမော်နဲ့တွေ့ခွင့်ရခဲ့ရင် ဘယ်လိုစကားမျိုး ပြောလိုက်မလဲ ကြားချင်သေးတယ်။
စကားအကျအနတွေကောက်ပြီး ဆတ်ဆတ်ထိမခံတဲ့မာနတွေနဲ့ ချစ်လျက်နဲ့ ဝေးကြဖို့ ရွေးချယ်လိုက်တာကတော့ တကယ့်နာကျင်မှုကြီးပဲပေါ့...။
နောက်ဆုံးအချိန်ထိ သူ့နောက်လိုက်ခဲ့ဖို့ ယုမော်က ခေါ်နေချိန်မှာ လိုက်မသွားဖို့တင်းခံနေခဲ့တဲ့နှင်းနေရာကကြည့်ရင် နှင်းကိုယ်တိုင်က နှင်းရဲ့တိုးတက်ရာတိုးတက်ကြောင်းပညာသင်ယူလိုမှုထက် မာနတရားကပဲ အချစ်ရှေ့မှာကာစီးနေတာကို တွေ့မိတယ်။ (မောင်ကသာခေါ်ရင် ကိုယ်သာဆို အထုပ်ပြင်နေလောက်ပြီ 😅)
ယုမော်နေရာကကြည့်ရင်လည်း မြန်မာပြည်မှာနေပြီး မိန်းမဆီလက်ဖြန့်တောင်းနေရတဲ့ ဘဝထက်စာရင် ပြည်ပမှာနေပြီး သူ့အစွမ်းအစနဲ့ ဘဝကိုထူထောင်မယ် အိမ်ရာထူထောင်နိူင်စွမ်းကို ခင်ပွန်းဖြစ်တဲ့သူ့ဆီမှာပဲ ရှိစေရမယ်၊ သူ ဦးဆောင်မယ်ပေါ့...။
နှစ်ယောက်စလုံးက သူ့နေရာနဲ့သူ တော်နေကြလို့ပါ။ တယောက်ယောက်ကို နည်းနည်းလောက် ညံ့ပေးလိုက်ရင် ဘယ်လိုလဲ...၊ ဒါမှမဟုတ် နှစ်ယောက်လုံးတော်ကြထက်ကြတာ တော်ကြထက်ကြပါစေ၊ တယောက်ကို မာနလေး နည်းနည်းလျှော့ပြီး စိတ်ပျော့တဲ့သူဖြစ်ခိုင်းလိုက်ရင်ရော...ဘယ်လိုလဲ...။ ကိုယ်လည်း တွေးမိတွေးရာတွေပေါ့...။
ဖြစ်နိူင်ရင် ဇာတ်ကားထဲမှာ တယောက်နဲ့တယောက် အော်ကြဟစ်ကြတာတွေ လျှော့ပြီး သွေးအေးအေးနဲ့ ခက်ထန်တာမျိုးကို ပိုပြစေချင်မိတယ်။ အထူးသဖြင့် ယုမော်...၊ နှင်းက အော်ဟစ်ပေါက်ကွဲ သွေးဆူသမျှ ယုမော်ဘက်က မာနနဲ့ အတွင်းကြိတ် အေးခဲရက်စက်ပြီး သူလုပ်ချင်တာ သူဇွတ်လုပ်တာမျိုး၊ အဲလိုဆို ကြည့်ရတာ ပိုအဆင်ပြေမလားလို့...။ ဖြစ်နိူင်ရင် ယုမော်ကို မျက်လုံးကြီးပြူးပြီး ပြန်အော်တာမျိုး မလုပ်ရင်ကောင်းမယ်ပေါ့၊ တွေးမိတာပါ...။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒေါင်းနဲ့ ပိုင်ဖြိုးသု နှစ်ယောက်လုံးကတော့ တကယ်ကို ယုမော်နဲ့နှင်း ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်...။
မိန်းမတယောက်ရဲ့ ဖွင့်ဟဝန်ခံချက်
CKA
ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...