အသက်ရှုဝမလားလို့ အပြင်ခဏထွက်မိတယ်...
စိတ်ထဲ မသက်မသာ ခံစားရတယ်...
ပြုံးတိုင်းလည်း ပျော်နေလို့မှ မဟုတ်တာ၊
ပထမပုံက OOTDပေါ့
ဒုတိယပုံက Barကအပြန်...၊
အောက်ဆုံးပုံကတော့ Barထဲက နီယွန်မီးအောက်မှာမို့ အရောင်တွေ နီဝါးဝါးနဲ့ရယ်...
ပျော်မနေဘူးလို့ သိသာစေတဲ့ပုံပါပဲ...
မပျော်ဘူးကွယ်...
မောတယ်။
ဘယ်အရာမဆို တနေ့ လက်လွှတ်ထားခဲ့ရမှာပဲ ဆိုတဲ့အတွေးမျိုးနဲ့ ကျွန်မ အေးချမ်းနေတတ်ပြီ။ ဘာကိုမှဆုတ်ကိုင်မထားတတ်အောင်နေတယ်။
သိပ် clingyဖြစ်တာပဲဆိုတာမျိုးက ဖျတ်ကနဲအပြောလွယ်သလောက် ခံရသူက နင့်နေအောင် ခံရတာရယ်...။ ဘယ်သူကများ ဆုတ်ကိုင်ထားချင်မလဲ၊ နာနာကျင်ကျင် အလဲအကွဲဒဏ်ရာတွေကို...၊
လွှတ်ချပစ်လိုက်ချင်တာပေါ့...။
တနေ့နေ့ဟာ ရောက်လာခဲ့ပါတယ်...
နာကျင်မှုတွေအလွန်မှာ...၊
ကျွန်မ အကြောက်ဆုံးက ချစ်ခြင်းတရား၊ သံယောဇဥ် အနှောင်အဖွဲ့ပဲရယ်လို့ သိလာတဲ့တနေ့၊
ဘယ်အရာကမှ မမြဲဘူးလို့ နားလည်လက်ခံလာရတဲ့အခါ အနားမှာ မရှိတော့တာမျိုးတွေအတွက် ရင်ကွဲပက်လက်တွေ မခံစားရတော့ဘူး...။
ကျွန်မကို လိုသုံးအဖြစ် ကျွန်မအနား ခဏရောက်လာလည်း အဆင်ပြေပါစေလို့ပဲ သဘောထားနေပေးလိုက်တော့တယ်...။ သူတပါးအပေါ် သံသရာကြွေး မတင်လိုဘူးကွယ်...၊ ဒီလိုပဲ ကျေနပ်လိုက်တယ်...
အေးချမ်းပါစေ...
သူက အိမ်ဆေးသုတ်ဖို့ကို ကျွန်မကြိုက်တဲ့အရောင်တွေ ရွေးဖို့ ပြောတယ်။ အိမ်တအိမ်လုံးစာ အရောင်တွေ ရွေးရတာ တကယ်တော့ မလွယ်လှဘူး။ အိမ်အတွင်းအပြင် အခန်းအတွင်းအပြင် တခန်းနဲ့တခန်း အရောင်တွေ သိပ် ကွဲလွဲပေါ်လွင်မနေကြဖို့၊ သိပ်လည်း ရောမနေဖို့။ အစစ စဥ်းစားရတယ်။
ဘုရားခန်းက အောက်ခြေကနေ နံရံအပေါ်နားထိ ထင်းရှုးသား တက်ဦးမှာမို့ ထင်းရှုသားနဲ့လည်း တွဲလို့ရမယ့် အရောင်အေးအေးတခုကို စရွေးလိုက်တယ်။
နောက်တခန်းအတွက်ကိုတော့ Banana yellowလို ဝါလွင်နေတဲ့အရောင်နဲ့ Platinum grey မီးခိုးဖျော့ကို တွဲသုတ်မယ် စိတ်ကူးတယ်။ furnature ကို contrastဖြစ်တဲ့ အရောင်ထဲက ရွေးဖို့ကိုပါ တခါတည်း စိတ်ကူးထားလိုက်တယ်။ အေးဖျော့ဖျော့မီးခိုးနဲ့ ဝါလွင်လွင် အတွဲအဖက်ကို စိတ်ကူးကြည့်တာနဲ့တင် သဘောကျရတယ်။
ကျွန်မတို့ အိပ်ခန်းကိုတော့ လွင်မနေဘဲ အမှိုင်းဘက်သွားဖို့ စဥ်းစားလိုက်တော့ Coastal blueဆိုတဲ့ ညို့မှိုင်းမှိုင်းအပြာရောင်ကို သွားတွေ့တယ်။ သူနဲ့ တွဲဖို့ အေးငြိမ်နေတဲ့ မီးခိုးပြာရောင်လေး ထပ်ရွေးလိုက်တယ်။ အိပ်ခန်းဆိုရင် သစ်လွင်လတ်ဆတ်မနေဘဲ ရီဝေမှိုင်းမှုန်နေတာလေးမျိုး၊ ညဘက်မီးအလင်းအောက်မှာ လင်းချင်းအီပြယ်မသွားဘဲ အန်နာဂျီတမျိုးမျိုးရစေတဲ့ အရောင်မျိုးပေါ့...။
အောက်ဆုံးထပ်က ဧည့်သည်ခန်း အိပ်ခန်း၂ခန်းကိုတော့ မြေလိမ်မော်ဆန်ဆန်လေး ရွေးထားလိုက်တယ်။
ကိုယ်အနေများမယ့် ကိုယ့်ထောင့်ခန်းကလေးကိုတော့ ကြေးညိုရောင်နဲ့ contrast ဖြစ်မယ့် အရောင်ပျော့ပျော့လေးတခု တွဲပေးလိုက်တယ်။
အပေါ်ဆုံးထပ်ဟောကိုတော့ လွင်နေတဲ့ ခိုစိမ်းပြာရောင်အငြိမ်နဲ့ အလွင်လေး ၂ခုကို တဝက်စီသုတ်မယ်။ နေရောင်ဖြာလင်းမယ့်ဘက်ကို အရောင်လွင်တာလေးထားပြီး အတွင်းနံရံကို ရင့်ရင့်လေး ထားမယ်။ ဒါမှ အနုအရင့် ကွဲပြားတဲ့ အတွဲအစပ်ကို မြင်နိူင် ခံစားနိူင်မှာ...၊
တအိမ်လုံး အပြင်ဘက်ကို Twilight လို့ခေါ်တဲ့ ဖြူနှစ်နှစ်ကို ရွေးတယ်။ အဖြူရောင်ကို မျက်နှာကျက်ကလွဲလို့ မရွေးထားဘူး။ အဝတ်အစားအဖြူရောင်ကို ဝတ်လေ့ရှိပေမယ့် ဆေးရောင်သုတ်ဖို့ကျ အဖြူကိုမရွေးချင်ဘူး။ ပျင်းစရာကောင်းတယ်၊ အသက်မဲ့သလို ခံစားရစေတယ်၊ အပေအတေလွယ်သလို ကြာရင် ညစ်လာတယ်။ ကြည့်ရင်းနဲ့ ဟုန်လာသလို အရာရာဆုတ်ကိုင်မရတဲ့ လွင်ပြင်ကြီးထဲရောက်နေသလို ခံစားရလို့ အဖြူကို မသုတ်ချင်ဘူး။ ဒါကြောင့် အဖြူကို တခန်းမှ မရွေးထားဘူး။
ပြီးတော့ အရင်က သိပ်နှစ်သက်ခဲ့ဖူးတဲ့ ဖက်ဖူးကြံရည်အရော အစိမ်းကြည်ကြည်ကိုလည်း ကျွန်မ မရွေးဘူး။ မကြိုက်တော့ဘူး...၊
အဲတာကလည်း ကျွန်မပြောင်းလဲသွားတဲ့အထဲက တခုပဲ...၊
အားလုံး ရွေးပြီးတော့ စိတ်ကူးထဲက အခန်းလေးတွေဟာ နေချင်စဖွယ် အရောင်လွင့်ဆန်းကလေးတွေနဲ့...။
ကျွန်မအတွက်တော့ အိမ်သုတ်ဆေးအရောင်ရွေးခြင်းကလည်း အနုပညာ...
ခုတလော ဟိုရောက်ဒီရောက် စဥ်းစားမိသမျှတွေက စိတ်အကြောင်း၊ လူအမျိုးမျိုး စိတ်အထွေထွေလို့ ဆိုကြတာ ကြားဖူးခဲ့လည်း လူတကိုယ်တမျိုးထဲမှာကို စိတ်အထွေထွေ ဖြစ်နေနိူင်သေးတာ။ ကိုယ်လည်း ကိုယ့်စိတ်အပြောင်းအလဲကို သေချာ လိုက်ကြည့်မိတယ်။ လုပ်ဖြစ်ခဲ့ရင် ကောင်းသား၊ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ရင် ကောင်းသား...၊ နှစ်မျိုးထဲမှာ ကိုယ့်စိတ်ကို ခွဲခြမ်းစိပ်ဖြာကြည့်နေမိတာ၊ ပြီးခဲ့ပေမယ့် ဒဏ်ရာတွေကတော့ သေရာပါပဲဟုတ်လား...၊
ပြီးတော့ လက်ရှိအခြေအနေထဲ ဝင်ကြည့်မိပြန်တယ်။ ကျေနပ်စရာတွေချည်း...၊
အသက်ရော အရွယ်ပါ ပြောင်းလဲလာတဲ့အထဲ ကိုယ့်စိတ်တွေပါ ပြောင်းလဲလို့လာတာ ကျေနပ်စရာ...။ အရာရာကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် လက်ခံနိူင်ပြီ။ ဘုရားရဲ့ တရားတော်တွေနဲ့ ၊ တကိုယ်ထဲနေ တစိတ်ထဲထားတတ်ဖို့ အတော်နေသားကျလာပြီ။ ဘဝမှာ အကျေနပ်ဆုံး လူဖြစ်ကျိုးအနပ်ဆုံးကို ပြောပါဆိုရင် သစ်စာလေးပါးတရားတော်ကို နာကြားရခြင်းနဲ့ ကိုယ်တွေ့ကျင့်ကြံနိူင်ခြင်းပဲ...၊
ဒီထက်မြတ်တာလည်း လောကမှာ မရှိတော့ဘူး၊ ရှေ့လာမယ့်နေ့ရက်တွေထဲ ဒီလိုပဲ ဒီအသိနဲ့ပဲ ဖြတ်သန်းသွားမယ်။ ကိုယ်စိတ်ပူတာ ကျန်းမာရေးတခုပဲ...၊ တေပေခဲ့သမျ စိတ်ကြောင့် ကိုယ်ကြောင့် ရခဲ့တဲ့၊ စိတ်ကြောင့်ဖြစ်တဲ့ ရောဂါတွေဟာ ကိုယ့်မှာ ရှိနေခဲ့ပြီ။ ဘယ်သူမပြု မိမိမှုပါပဲ...၊ အားလုံးကို သတိနဲ့ သိမ်းဆည်းရတိုင်း မမြဲခြင်းတွေကို စေ့ငုရပါတယ်။ မမြဲခြင်းတရားကို သိသိနေတဲ့ အသိလေး သတိလေးကိုက မမြဲဘူးဘဲကို...၊
အများကြီးလည်း ကြိုမတွေးဘူး
အများကြီးလည်း မျှော်လင့်မထားဘူး
ဖြစ်လာသမျှတွေကို အသိ သတိလေးနဲ့ ဖြတ်သန်းမယ်...။
ငြိမ်း အေး ကြည် မွေ့မှုအတိထဲ စိတ်ကလေးကို စိမ်နှစ်ထားရတာ...၊ ဘာတခုမှ မလိုအပ်တော့တဲ့အထိ....
