Monday, December 19, 2022

19Dec2022

 တကယ်လို့များ လက်ရှိဘဝကိုလွန်​မြောက်သွားပြီးတဲ့အခါ human being မဟုတ်ဘဲ other beingတခုခုမှာများ ဖြစ်ခဲ့ရင်...

အဲလိုမျိုး ​တွေးဖူးလား ?

ကိုယ်က​တော့ being တခုခုဖြစ်ဖို့ထက် nothingnessကိုပဲ ပိုလိုချင်မိတယ်။ 

ဖြစ် တည် ပျက် သံသရာကြီးဟာ နာကျင်မှု​တွေနဲ့ချည်း ပြည့်နှက်​နေရာ...

တဖန်ပြန်မဖြစ်လို​တော့ဘူး။ 

ဒါ​ပေမယ့်လည်း အဲ​လောက်မလွယ်ဘူး၊ သံသရာဟာ လည်​ကြောင်းထက် ပြတ်​ကြောင်းခက်ပြန်တယ်။ 

အကျိုး အ​ကြောင်းဆိုတဲ့အထဲက ကံ စိတ် ဥတု အာဟာရဆိုတဲ့ အ​ကြောင်းတရား​တွေဟာ လက်ရှိbeingအတွက် အ​ထောက်အပံ့​တွေပဲ​ပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကံအရှိန်​လေးကုန်ချိန်နဲ့ ​နောက်ဆုံးထွက်သက်တို့ တထပ်ထဲကျချိန်မှာ အားလုံးကို လွှတ်ချထားခဲ့ရမှာ...။ 

ဆုတ်ကိုင်ထားတာ​တွေ များ​လေ...

လွှတ်ချဖို့ ခက်ခဲ​လေ...။ 

Learn to let go...

စွန့်နိူင်ဖို့ ကျင့်ကြရမှာပဲ...၊ 

အဲ့အချိန်မှာ တွယ်ငြိခြင်းကင်းစွာ ​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါးက​လေး လွင့်ထွက်သွားချင်တာ...

ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း ကိုယ့်အတွက် မငို​စေချင်ဘူး​ပေါ့...၊ လွမ်းလည်းမလွမ်း​စေချင်...။

ကိုယ့်ကို ​မေ့ပစ်ပါ၊ 

​ပျော်​အောင်သာ​နေပါလို့ မှာခဲ့ချင်တာပါပဲ။


No comments:

Post a Comment

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...