တကယ်လို့များ လက်ရှိဘဝကိုလွန်မြောက်သွားပြီးတဲ့အခါ human being မဟုတ်ဘဲ other beingတခုခုမှာများ ဖြစ်ခဲ့ရင်...
အဲလိုမျိုး တွေးဖူးလား ?
ကိုယ်ကတော့ being တခုခုဖြစ်ဖို့ထက် nothingnessကိုပဲ ပိုလိုချင်မိတယ်။
ဖြစ် တည် ပျက် သံသရာကြီးဟာ နာကျင်မှုတွေနဲ့ချည်း ပြည့်နှက်နေရာ...
တဖန်ပြန်မဖြစ်လိုတော့ဘူး။
ဒါပေမယ့်လည်း အဲလောက်မလွယ်ဘူး၊ သံသရာဟာ လည်ကြောင်းထက် ပြတ်ကြောင်းခက်ပြန်တယ်။
အကျိုး အကြောင်းဆိုတဲ့အထဲက ကံ စိတ် ဥတု အာဟာရဆိုတဲ့ အကြောင်းတရားတွေဟာ လက်ရှိbeingအတွက် အထောက်အပံ့တွေပဲပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကံအရှိန်လေးကုန်ချိန်နဲ့ နောက်ဆုံးထွက်သက်တို့ တထပ်ထဲကျချိန်မှာ အားလုံးကို လွှတ်ချထားခဲ့ရမှာ...။
ဆုတ်ကိုင်ထားတာတွေ များလေ...
လွှတ်ချဖို့ ခက်ခဲလေ...။
Learn to let go...
စွန့်နိူင်ဖို့ ကျင့်ကြရမှာပဲ...၊
အဲ့အချိန်မှာ တွယ်ငြိခြင်းကင်းစွာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးကလေး လွင့်ထွက်သွားချင်တာ...
ဘယ်သူ့ကိုမှလည်း ကိုယ့်အတွက် မငိုစေချင်ဘူးပေါ့...၊ လွမ်းလည်းမလွမ်းစေချင်...။
ကိုယ့်ကို မေ့ပစ်ပါ၊
ပျော်အောင်သာနေပါလို့ မှာခဲ့ချင်တာပါပဲ။
No comments:
Post a Comment
ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္