Monday, May 10, 2010

သစ္ေကာင္းတစ္ပင္-၁

"ဉာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ" တဲ့ ေဆြမ်ိဳး ဉာတကာ တို႔အား ျပဳစုလုပ္ေကြၽး ေစာင့္ေ႐ွာက္ျခင္း သည္ မဂၤလာတစ္ပါး မည္ပါသတဲ့။ က်မက ဒါကို လံုးဝ လံုးဝ လက္ခံ က်င့္သံုးခဲ့သူ တစ္ေယာက္ပါ။

အဲဒီကေန တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေအးေလ...မဂၤလာတစ္ပါးပါပဲ...။ မဂၤလာ႐ိွပါတယ္ဟယ္ ေပးလိုက္ ပါ...။ အင္း မဂၤလာေတာ့ မဂၤလာေပါ့ ေလ...။ ေအးေဟ့ မဂၤလာ႐ိွတယ္ပဲ မွတ္လိုက္ပါ့မယ္...။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ေသာက္မဂၤလာေဟ့ ယူၾက ယူၾက လို႔ ထေအာ္ဟစ္ ရေတာ့မလိုကို ခံစား ခဲ့ရဖူးပါတယ္။

ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ ပါတ္သက္ရင္ က်မ ခပ္ငယ္ငယ္ အပ်ိဳေပါက္ အ႐ြယ္ေလာက္ ကတည္းက ခါးသီးခဲ့ဖူးတယ္။ အေမ့ အကိုဝမ္းကဲြ က်မ ဘႀကီးက နတ္က ေတာ္၊ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ နာမည္ႀကီးပါပဲ အဲဒါကို သူ႔ဟာသူ နတ္ကေနတာ အေကာင္း၊ အေမ့လာၿပီး ဆိုင္းဝိုင္းေထာင္ ခိုင္းတယ္။ နတ္ဆိုင္းဝိုင္းက ဘယ္ ေလာက္ရင္းရင္ ရတယ္၊ နတ္ရာသီတခု လိုက္ၿပီးအငွား တီးေပးရင္ ဘယ္ေလာက္က်န္တယ္ ဘာ ညာေပါ့။

ဒါနဲ႔ အေမကလည္း နားမလည္ ပါးမလည္နဲ႔ သူ႔အကိုစကား နားေယာင္ၿပီး ဆိုင္းဝိုင္းႀကီးဝယ္၊ နတ္ဆိုင္း ေထာင္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒါ တခါ တည္း ဆိုင္းဝိုင္းႀကီးကို ဘႀကီးလက္ ဝကြက္အပ္ လိုက္ ေတာ့တာပါပဲ။ ဘႀကီးကေတာ့ အင္မတန္ အဆင္ ေျပတာေပါ့ေလ ဆိုင္းဝိုင္း အပိုင္နဲ႔ နတ္ကေတာ္ေဟ့ ဆိုၿပီး အေတာ့္ကို မာန္တက္ခဲ့ေတာ့တာ၊ ႏွမဆိုင္းဝိုင္း သူ႔ဆိုင္းဝိုင္းကိုး...။

ပထမေတာ့ တပြဲကၿပီးတိုင္း အျမတ္ေငြ ဘယ္ေလာက္ဘာညာနဲ႔ လာအပ္သား...။ ေနာက္ပိုင္းလည္းက်ေရာ ပြဲမကရဘူး၊ ပတ္စာ ထည့္ဖို႔၊ ပစၥည္းလဲ ထည့္ဖို႔....ဖို႔...ဖို႔ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ျပန္အပ္ေငြ နည္းလာေတာ့တာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္တိုင္လည္း မလိုက္ႏိူင္၊ နားလည္ တဲ့ စီးပြားေရးလည္း မဟုတ္ခဲ့ေတာ့ အ႐ႈံးခံၿပီး ျပန္ ေရာင္းပစ္ခဲ့ ပါေတာ့တယ္။

အေမ့ဘက္က အကိုၿပီးျပန္ေတာ့ တခါ အေဖ့ဘက္က အကို။ သူက အငွားကားေမာင္းတယ္။ အေဖ့ကို ငါ့ညီ ကားတစီးဝယ္ကြာ အကို ေမာင္းေပးမယ္။ အံုနာခ တေန႔ ဘယ္ေလာက္ ျပန္ရ မယ္၊ ဘယ္ႏွႏွစ္ ၾကာရင္ အရင္းေက်မယ္ ဆိုၿပီး မစားရ ဝခမန္း ေျပာျပန္ပါတယ္။ တကယ္ပါ က်မ အေဖအေမေတြက သိတ္ယံုလြယ္သူေတြပါ။ အေဖလည္း သူ႔အကို စကားနားေထာင္ၿပီး ပစ္ကပ္ကားတစီးဝယ္ၿပီး အကို႔ လက္အပ္ျပန္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ေမးစရာ႐ိွ တာက က်မအေဖကိုယ္တိုင္ ဘာလို႔ မလုပ္သလဲဆို တာပါ။ အေဖက က်မ တႏွစ္သမီး ကတည္းက သေဘၤာလိုက္ ခဲ့တာမို႔ အေဖ အိမ္မွာ႐ိွခ်ိန္ အင္မတန္ နည္းပါ တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တဲ့ က်မတို႔ သားအမိေတြကို ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ စိတ္ခ်စြာ အပ္ႏံွထားခဲ့ခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ တူပါရဲ႕။

ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ေလ ပထမပိုင္းေတာ့ ဟုတ္မလိုလိုနဲ႔ ေနာက္ေတာ့လည္း အဖ်ား႐ႉးသြားျပန္ တာပါပဲ။ က်မ အဲဒီတုန္းက ၈တန္း႐ိွပါ ေသးတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ငါတို႔ႏွယ္ တ႐ုတ္ကား ၾကည့္ေနရသလိုပါပဲလား တေယာက္လာလည္း လူစြမ္းေကာင္း၊ ေနာက္တေယာက္ ထြက္လာလည္း လူစြမ္းေကာင္းနဲ႔ ငါတို႔သာ ပါးပါးလီွး ခံေနရတာပါလား လို႔ သေဘာေပါက္ လာပါတယ္။

တခါ အေမ့ေမာင္ေတြ...က်မ ဦးေလးေတြ အလွည့္ေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ ဦးေလးေတြက အိမ္ေထာင္သာ က်သြားေရာ အမျဖစ္တဲ့ က်မအေမဆီက လက္ျဖန္႔ေတာင္းတုန္းပါ။ က်မ ဘယ္လိုမွ ခံစားလို႔ မရခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ က်မက တကၠသိုလ္ တက္ေနပါၿပီ။ ဘယ့္ႏွယ္ အေဖ့မွာ ဟိုးပင္လယ္ ထဲ ပင္ပင္ပန္းပန္း သြားအလုပ္လုပ္ေနရတာ၊ အဲဒီကရတဲ့ ပိုက္ဆံ အေမ့လက္ထဲကေန ဦးေလးကို ေထာက္ပံ့ရမွာ က်မ ဘယ္လိုမွ မေပးခ်င္ခဲ့ဘူး။ အေဖ့ကို သနားေနမိတယ္။ အေမကေတာ့ သူ႔ေမာင္ေတြလာရင္ ႐ိွတာေတြ ခ်ေကြၽး႐ံု တင္မကဘူး အျပန္မွာ လက္ထဲ ပိုက္ဆံထည့္ေပးလိုက္ေသးတာ ပါ။

အေမက ေမာင္ႏွမ ၅ေယာက္မွာ တဦးတည္းေသာ အႀကီးဆံုး သမီး၊ သူ႔ေအာက္က ေမာင္ ၄ ေယာက္ကို ထိန္း ရင္း ႀကီးခဲ့ရတာဆိုေတာ့ သူ႔ေမာင္ေတြကို သံေယာဇဥ္ႀကီးၿပီး အရမ္းညႇာ တယ္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း နဲနဲ ေယာကၤ်ားဆန္ခ်င္တယ္။ က်မကေတာ့ အေဖ့ သနား တာနဲ႔ အေဖ့လုပ္စာထဲက သူ႔ေမာင္ေတြကို အေမ ေပးကမ္းေနတာေတြကို မ႐ႉစိမ့္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။

တခါ အေမနဲ႔ က်မ စကားမ်ားရတယ္။ အတိအက် မမွတ္မိေပမဲ့ ျဖစ္ပံုက က်မ လိုခ်င္တာ ဝယ္မေပးလို႔ အေမ့ကို ေငါ့တာပါ။
"အေမက သမီးလိုခ်င္တာက်ေတာ့ မဝယ္ေပးပဲနဲ႔ အေမ့ ေမာင္ေတြခ်ည္း ဖို႔ေနတာပဲ" အဲဒါ က်မ အေမ့ကို မေက်မနပ္ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားပါ။ ဘာေျပာ ေကာင္းမလဲ မီးဖိုထဲက ေယာင္းမ တေခ်ာင္း က်ိဳးတဲ့အထိ က်မ အ႐ိုက္ခံရ ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်မ ေက်ာင္းၿပီးကာစ အသက္ အစိပ္ ေတာင္ ႐ိွေနပါၿပီ။

ေခါင္းမာတဲ့ က်မက မ်က္ရည္တစက္မထြက္ပဲ အေမ ႐ိုက္တာကို ေပခံခဲ့တာ။ ၿပီးမွ ေျခသလံုး က အ႐ိႉးေတြကို အဖြားက ဆႏြင္းသိတ္ ေပးပါတယ္။ အေမ ႐ိုက္တုန္းက မထြက္ခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ဟာ အဖြားရဲ႕ "နင္ ငါ့ေျမးကို အဲေလာက္ ေတာင္ နာေအာင္ ႐ိုက္ရသလားဟယ္" ဆိုတဲ့ အေမ့ကို ဆူတဲ့ စကားအၾကား မွာေတာ့ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်ေအာင္ ဝမ္းနည္းခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကတည္းက က်မကိုယ္ က်မသိခဲ့တာ အသားနာလို႔ကေတာ့ နာပါေစ စကားတခြန္းရဲ႕ အထိအ႐ွကိုသာ ရင္ထဲမွာ မခံစားႏိူင္ခဲ့တာ။ အေမ ခဏခဏ ေျပာဖူးတယ္ ေမာင္ႏွမ အားလံုးထဲမွာ က်မက အ႐ိုက္ခံရဆံုးတဲ့ေလ။

ခုေတာ့ က်မကိုယ္တိုင္ အမႀကီး အမိအရာ ဆိုသလို အ႐ြယ္ေလးရလာေတာ့ အေမ့ေနရာ ကေန ၾကည့္တတ္၊ ၾကည့္တတ္ေတာ့ ျမင္တတ္ လာပါတယ္။ က်မေအာက္က ေမာင္ေလး ညီမေလးေတြကို ျပန္ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖို႔၊ သူတို႔မေျပလည္ရင္ ေပးကမ္းဖို႔ အလိုလို နားလည္တတ္ ခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ဘႀကီး ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ က်မတို႔အေပၚ ဆိုးခဲ့တာေတြကိုေတာ့ ခုထိ နားမလည္ ႏိူင္ေသးပါဘူး။ တရားသေဘာနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး အရင္ဘဝေတြက အေႂကြးေတြ ဆပ္ခဲ့ရတယ္ပဲ မွတ္ရေတာ့မွာပါ။

က်မတို႔မွာ သားေထာက္သမီးခံ မ႐ိွေလေတာ့ ေမာင္ႏွမေတြကို ေထာက္ပံ့တိုင္း အေမ့ကို ျပန္ေငါ့ခဲ့သလို ေငါ့မဲ့ က်မလို သမီးဆိုးတ ေယာက္ မ႐ိွခဲ့တာ က်မကံေကာင္းတယ္ပဲ ေျပာရေတာ့မွာပါ။ တခါ အဲဒီလို ကေလးမ႐ိွ တာကိုက ေမာင္ႏွမေတြ အားလံုးေမြးထားတဲ့ ကေလး ကိုယ့္ကေလးဆိုသလို အားလံုး ရဲ႕အေရး တို႔အေရး လို႔ ဆိုရမဲ့ အေပါက္ပါ။ တခုခုဆို သူတို႔က ကေလးလည္း မ႐ိွ၊ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္လံုးလည္း ႏိူင္ငံျခားမွာ အလုပ္ လုပ္ေနၾကတာ ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ႀကီးႀကီး အကပ္ခံလိုက္ရတဲ့အခါ က်မတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ဟာ လူစင္စစ္ကေန အလိုလို ေငြထုပ္စက္ေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။




ေရးရင္းနဲ႔ ပိုစ့္အရမ္း ႐ွည္သြားမစိုးလို႔ ႏွစ္ပိုင္းခဲြလိုက္ရပါတယ္...တင္တဲ့အခါ လာဖတ္ၾကပါအံုးေနာ္....:)

38 comments:

  1. ပထမပိုင္းကို ဖတ္ေတာ့ ျပံဳးေစ့ေစ့နဲ႕ေပါ့...
    တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ မျပံဳးႏိုင္ေတာ့ဘူး...
    ေနာက္ဆံုးစာေၾကာင္းေတြ အေရာက္မွာေတာ့ ေခါင္းကို တြင္တြင္ခါယမ္းၿပီး ျပန္သြားပါၿပီ...

    ကိုယ္တို႕မွာလဲ အဲဒီလိုမ်ိဳး တံဆိပ္ရွိပါတယ္... း))

    ReplyDelete
  2. မမရယ္.. မဂၤလာ လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါေလ..

    ခ်ိဳသင္းကေတာ႔ သူစိမ္းေတာင္ သိပ္ခင္တတ္တာ၊ အမ်ိဳးေတာ႔ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ခင္လိုက္ရတာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ႔ ဆိုတဲ႔ အစားကတည္းကပါပဲ။ ဒါေပမဲ႔ ကိုယ္ေကာင္းေပမဲ႔ သူမေကာင္းတဲ႔အခါ လန္႔ၿပီး တတ္ႏိုင္သမွ် မပတ္သက္ေအာင္ပဲ ေနပါတယ္။ တကယ္႔ကို ၾကိဳးစားၿပီး ေနပါတယ္။ အၾကည္ဓာတ္ေလး ပ်က္မစိုးလို႔ပါ။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ျပန္ခ်စ္တာပါ။ သူတို႔အတြက္နဲ႔ေတာ႔ စိတ္ကို အညစ္ခံ မေနေတာ႔ပါဘူး။ ျပတ္လြန္းလို႔ အမေတြကေတာင္ ေျပာယူရတာမ်ိဳးပဲ မမေရ..

    ReplyDelete
  3. ေဆြမ်ိဳးေတြကို မုန္းတဲ႔အထဲမွာ က်ေနာ္လည္း ပါသဗ်ာ။ အခုအခ်ိန္ထိ အေဖ႔ရဲ႕မိဘေတြကို အဖိုးအဖြားလို႔ မေခၚဘူးေသးဘူး။ အေမ႔ဘက္လည္း သိပ္မထူးပါဘူးဗ်ာ။

    ReplyDelete
  4. မင္းလူ စာသားတစ္ခု သတိရမိတယ္။

    အမ်ိဳးသမီးလုပ္သူက ေယာက္်ားကို သူ႕ဘက္က အမ်ိဳးေတြအတြက္ အကူအညီေပးခိုင္းေတာ့ " "သစ္တပင္ေကာင္း ငွက္တေသာင္းနားရတယ္" ဆိုတယ္ မဟုတ္လား ေမာင္ရယ္" တဲ့။

    "ေအး အဲဒီ သစ္ပင္ႀကီးကို ၾကာရင္ ထင္းဆိုက္သြားၾကလိမ့္မယ္"

    "အို ေမာင္က ကၽြန္းပင္ႀကီးပဲဟာ။ ဘယ္ႏွယ့္ ထင္းဆိုက္ရမွာလဲ"

    အဲဒီမွာ သားလုပ္သူက ဝင္ေျပာတယ္။

    "ေဖေဖက ကၽြန္းပင္ႀကီးလား၊ ဟာ... ဒါဆုိ သေဘၤာႀကီးစီးၿပီး ႏိုင္ငံျခားသြားရမွာေပါ့။ ပြတာပဲ" တဲ့။

    :D

    ဘာမွ မဆုိင္ပါဘူး။ ဝင္ပြားၾကည့္တာ။

    ReplyDelete
  5. သူတို႔က ကေလးလည္း မ႐ိွ၊ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္လံုးလည္း ႏိူင္ငံျခားမွာ အလုပ္ လုပ္ေနၾကတာ ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ႀကီးႀကီး အကပ္ခံလိုက္ရတဲ့အခါ က်မတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ဟာ လူစင္စစ္ကေန အလိုလို ေငြထုပ္စက္ေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။

    သေဘာက်သြားတယ္.... :D ေနာက္ကေန အဲဒီတံဆိပ္ႀကီး အကပ္ခံဖို႔ ေစာင့္ေနရတဲ႔ လူေတြလဲရွိပါတယ္...မမခ်စ္ေရ...

    ReplyDelete
  6. ဟင္...
    Play on the safe side ဆိုတာေတြ ဒါေၾကာင့္တတ္ရမွာ....

    ReplyDelete
  7. Do you think your brothers and sisters will appreciate you? They all think you are " A Chin ".

    ReplyDelete
  8. :) မွန္လိုက္ေလ
    mm

    ReplyDelete
  9. “ေဆြမ်ဳိးဒဏ္” အင္မတန္မုန္းဖို.ေကာင္းတဲ.စကားလံုးဘဲ။
    ဟုတ္တယ္၊ အဲ.ဒီဒဏ္ကေတာ္ေတာ္.ကိုေၾကာက္ဖို.လဲေကာင္းတယ္၊စိတ္ညစ္ဖို.လဲေကာင္းတယ္။
    ကိုယ္.ထမင္းကိုယ္စားျပီးေတာ.ေလ။

    အမေရးသြားတာကို ေကာင္းေကာင္းခံစားႏိုင္ပါတယ္။
    ေကာင္းတဲ.ေဆြေတြမ်ဳိးေတြလဲရွိမွာပါ၊ဒါေပမယ္. အမ်ဳိးဆိုရင္ တတ္ႏိုင္သမွ် ေ၀းေ၀းကေန ခပ္ကင္းကင္းေနတာ အေကာင္းဆံုးထင္ပါတယ္။

    ReplyDelete
  10. အေမဘက္က အမ်ိဳးေတြနဲ႔ အေနေဝးေတာ့ သိပ္ျပႆနာမရွိခဲ့ဘူး။ အဲ... အေဖဘက္က အမ်ိဳးေတြဒဏ္ အေမခါးစည္းခံခဲ့၊ ဇြန္တုိ႔ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လည္း ခံခဲ့ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္နာမိတယ္။ အခုေတာ့ အားလုံး ခပ္ကင္းကင္းပဲေနေတာ့တယ္။

    ေဆြမ်ိဳးထက္ ေရႊမ်ိဳးလုိ႔ပဲ အေခၚခံထုိက္သူေတြလည္းရွိေသးတယ္။

    ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္အမ်ိဳးနဲ႔ ခပ္ကင္းကင္းေနရမယ့္အမ်ိဳး ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။

    ReplyDelete
  11. မခ်စ္ၾကည္ေအးေရ ကိုယ့္ပို္က္ဆံနဲ႔ကိုယ္ အကုသိုလ္ေတြ စနစ္တက် ဝယ္ယူထုတ္ပိုးေနသလို ျဖစ္ျဖစ္ေနလို႔ ေတာ္ရုံကိစၥ ေခါင္းထဲေကာ ရင္ထဲေကာ မထည့္နိုင္ေတာ့ဘူး။ မခံစားနိုင္ေတာ့လို႔။


    မအယ္

    ReplyDelete
  12. Ma Ma,
    I shared your post in my facebook coz i had experiences in my childhood same as u.

    ReplyDelete
  13. က်ေနာ္႔ အေဖက အမထက္ ဆိုးတယ္ အမရဲ႕။
    သူတို႕ေတြေၾကာင္႔လည္း က်ေနာ္က ငရြတ္ ျဖစ္လာတာ . .
    ဒါေပမဲ႔. . ေပ်ာ္ပါတယ္။
    တံဆိပ္ဆိုတာ လက္မွတ္ထက္ေတာ႔ ေတာ္ေသးတယ္ ထင္တယ္ဗ်ာ။

    ReplyDelete
  14. ၾသ.မခ်စ္ၾကည္တို႔လဲ မဂၤလာျဖစ္ သစ္ေကာင္း၂ပင္လဲအတူျဖစ္ရေအာင္ ကိုခ်စ္ေဖကို အေ၀းေရာက္ရီမုကြန္ထိုးနဲ႔ေမြးစားၾကပါလားဟင္.နိုင္ငံျခားမွာရိုးရိုးသားသား မိေေ၀းဖေ၀းႀကိုးစားရွာထားသမွ်ေတြကို စာရင္းေပ်ာက္အင္းေပ်ာက္သံုးေပးခ်င္လို႔ပါ..ဟဲ..

    ReplyDelete
  15. အဲလိုပဲအစ္မရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရတာ သိပ္ခက္တာကလား..။ မေခၚခ်င္လို႔လည္းမရ မေတာ္ခ်င္လို႔လည္းမရ.။ အေဖတို႔အေမတို႔ကို ၾကည့္ၿပီး စိတ္ေတာင္ညစ္တယ္။ အခါတစ္ရာတစ္ေထာင္ ေပးခဲ့ဖူးေပမယ့္ တစ္ခါေလးမေပးလိုက္ရင္ အရင္က ေကာင္းထားသမွ်တစ္ရာ ေရစုန္ေမွ်ာေရာ.. စကတည္းက မေပးျပန္ေတာ့လည္း အရင္တုန္းက ဒီေလာက္မဟုတ္ပါဘူးေအ.. ခုမွမာနေတြကိုင္ေနလိုက္တာ ဘာညာ ေတာ္ပါၿပီအစ္မရယ္ အစ္မRita ေျပာသလိုပဲ ထင္းဆိုက္တာခံရတာကမွ နည္းနည္းေတာ္ေသး..

    ReplyDelete
  16. အေမကပစ္..အေဖကပစ္နဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေတြက ေမြးခဲ့ရတဲ့က်မ...အခုထက္ထိ ေဆြမ်ိိဳးေတြရဲ႕ အေၾကြးဆပ္လို႕မကုန္ႏုိင္ေသးဘူး..အေမၾကေတာ့လည္း
    ေမြးတဲ့ေက်းဇူးဆပ္လို႕မကုန္ေသးဘူး.. နုိ္င္ငံျခားေရာက္တာ ေလးနွစ္ျပည့္ေတာ့မယ္..လာတုန္းက ဘယ္သူ႕မွပိုက္ဆံထုတ္မေပးႏုိ္င္ၾက
    ဘူး..ႏုိ္င္ငံျခားမွာ ဦးေႏွာက္ကအရည္ထြက္ေအာင္အလုပ္လုပ္ရတာ ဘယ္သူမွ မျမင္ၾကပဲ..ရတဲ့လစာကို ျမန္မာေငြနဲ႕တြက္ျပီး ၀င္ေငြ ဆယ့္ငါးသိန္ေက်ာ္ဆိုျပီး ေတာင္းလို႕ေကာင္းလိုက္ၾကတာ...ပစ္ထားခဲ့တဲ့အေမကလည္း သူ႕ ရဲ႕ ေနာက္သားသမီးေတြေကာင္းစားဖို႕ေျပာတတ္လိုက္တာ..အခုကိုယ္လည္း ကေလးရွိလာေရာ ကိုယ့္သားသမီးေမြးဖို႕ပိုက္ဆံစုလို႕မေပးနုိ္င္တာေတာင္ တစ္မိ်ဳးထင္ၾကတယ္
    တစ္ေန႕တစ္ေန႕ သူတို႕ကိုေပးဖုိ႕အတြက္ ေနာက္ထပ္အလုပ္တစ္ခုထပ္ လုပ္ရင္ေကာင္းမလားစဥ္းစားလိုက္ရတာ..ကိုယ္၀န္ၾကီးနဲ႕ မိသားစု၀တ္..ေဆြမိ်ဳး၀တ္ေတြဆပ္လို႕မကုန္တာ ဘယ္သူသိႏုိ္င္မလည္း..

    ReplyDelete
  17. ဟင္႔ အမ်ဳိးေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး အစာမေၾကတဲ႔သူေတြမ်ားသား
    တားလဲပါတယ္ဗ်
    ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္ဗ်ာ

    ReplyDelete
  18. ေဆြမ်ိဳးေတြကို ေမတၱာပို႔ေနပါ့လား..ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ေတာ့..ေဆြမိ်ဳးအရင္းအျခာကလဲနဲတာနဲ႔ ..ဘယ္သူ႕အႏွိပ္စက္မွမခံရဘူးေပ့ါ၊ ဒါေပမဲ့လဲ...ကိုယ့္ကို၌ကိုက ခ်ဴရင္ပါသြားတတ္တာကခက္တယ္..

    ReplyDelete
  19. "ဉာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ".....

    ဉာတကာနဥၥ....ဉာတကာေတြ နင္းတဲ့ဒဏ္ကုိ ၊ သဂၤေဟာ....သင္သည္ ေဟာဟဲလုိက္ေအာင္ ခံရကိန္းရွိ၏။

    ReplyDelete
  20. အေမက ပစ္ အေဖက ပစ္နဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြ ေမြးခဲ့တဲ့ က်မဆိုတဲ့ အေနာနိမတ္စ္ေရ က်မလည္း တခါတေလ ေဒါသေတြ သိမ္းမရ ထိန္းမရမို႔ အားလံုးကို ငရုတ္ဆံုထဲ ထည့္ေထာင္းခ်င္လာတယ္။

    ငရုတ္ဆံု

    ReplyDelete
  21. က်မအေဒၚကေတာ႔ေၿပာဖူးတယ္.."မိဘကသားသမီးေတြအားလံုးအတူခ်စ္တယ္လဲေၿပာတယ္...ကေလးေတြငယ္စဥ္ကေနေတာက္ေလွ်ာက္ ညီတူပံပိုးတယ္လဲေၿပာတယ္..မိဘပညာသင္ေပးတုန္းကမႃကိုးစား အခုလဲသက္သာသလို ေနတဲ႔သူေတြကို အဲဒီတုနး္လဲအပင္ပန္းခံႃကိုးစား အခုလဲ ေရေၿမၿခားမွာပင္ပန္းခံရတဲ႔သူက ေထာက္ပံ႔သင္႔တယ္လို႔ ေၿပာတာကိုက လြန္လွပီ" တဲ႔။

    ReplyDelete
  22. သက္ေဝေရ နင္နဲ႔ငါ တံဆိပ္ ၂ခု ေပါင္းရင္ တခဲြေတာ့ ရေကာင္းပါရဲ႕ေနာ္...

    ညီမ ခ်ိဳသင္းေရ မဂၤလာေတာ့ မဂၤလာေပါ့ဟယ္၊ ကိုယ္က စိတ္မျပတ္ႏိူင္ လို႔ခက္ေနတာ...

    မိုးႀကီး ေျဖးေျဖးေျပာပါဟ နင့္မလည္း ဇြတ္...

    ညီမရီတာ ကၽြန္းပင္ေတာ့ အမလည္း ထင္းမဆိုက္ရဲဘူး၊ အစိုးရမင္းမ်ားပိုင္ ဆိုလား...

    ပူးေတ...ဟုတ္လား တံဆိပ္ အကပ္ခံခ်င္တာ ဘယ္သူပါလိမ့္...

    ဟမ္ Vis က safe side ယူထားတယ္ေပါ့ ပိုင္သကြာ...

    Anonymous ...က်မက သံပုရာသီးလို႔ နာမည္ ေျပာင္းထားၿပီးသားပါ႐ွင္ အေရထူေနပါၿပီ...

    ညီမမြန္ ဘယ္ေနရာ မွန္သြားသဒုံး...

    Anonymous...နီးတက်က္က်က္ ေဝးတသက္သက္ ဆိုတာ ေဆြမ်ိဳးေတြ ကို ေျပာတာ ထင္ပါရဲ႕ကြယ္....ေဆြမ်ဳိးဒဏ္...ႀကိဳက္သြားၿပီ ဒီစကားလံုး...

    ညီမဇြန္...ဇြန္ေျပာေတာ့လည္း ဟုတ္သလိုလိုပဲ...အမ်ိဳးမွာ ႏွစ္ျပားကဲြ တယ္ေပါ့ ....

    မမအယ္ ဟုတ္တယ္ ေခါင္းေရာ ရင္ေရာ ႐ွင္းတာေပါ့....

    ညီမ ခ်ိဳဇင္ျမလိႈင္ ငယ္ဘဝအေတြ႔အၾကဳံ တူေနတာ...ဝမ္းနဲရမွာလား၊ ဝမ္းသာရမွာလားဟင္...၊ FB မွာ shared ေပးတဲ့ အတြက္ ေက်းဇူးပါ...

    ဪ ေမာင္ေလးေဇာ္က လက္မွတ္ရကိုး...

    ကိုခ်စ္ေဖေရ အေတာ္ပဲ က်မတို႔လည္း အေႂကြးေတြ ဆက္ခံၿပီး စပ္ေပးဖို႔ မ်ိဳးဆက္ လိုေနတာနဲ႔....

    ေဝလီေဝလင္း ထင္းဆိုက္ခံခ်င္ေနသူ တေယာက္ ေတြ႔ျပန္ေပါ့...သတိထား ကြၽန္းပင္ဆို အမႈပတ္ေနအံုးမယ္...

    Anonymous...ညီမေရ ၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းဘူး၊ ကိုယ္ဝန္ႀကီးနဲ႔ဆို ေတာ့ နားနားေနေနပဲ လုပ္ပါကြယ္ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ တျခားနည္းလမ္း နဲ႔ ေငြ႐ွာၾကပါလိမ့္မယ္၊ ညီမက ကိုယ့္ကေလး က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ မီးဖြား ႏိူင္ဖို႔ပဲ ဂ႐ုစိုက္ပါ ညီမရယ္ ....

    ေမာင္ဘႀကိဳင္... တတပ္တအား ပါဝင္အားျဖည့္တာ ေက်းဇူး...

    ကိုႀကီးေက်ာက္ ေငြခ်ဴရင္ပါသြားတတ္တာ ေကာင္မေလးေတြကို မွ မဟုတ္လား...သိေနတယ္...

    ကိုေပါ...ကိုေပါရဲ႕ ခက္ဆစ္ အစြမ္းကို ခြၽတ္ၿခဳံက် မွာ ကတည္းက ေလးစားၿပီးသား...

    င႐ုတ္ဆံု စိတ္ေလွ်ာ့ပါ ညီမေရ...င႐ုတ္ဆံု မဆန္႔ေလာက္ဘူးကဲြ႔...

    Anonymous...အင္း ဟုတ္သလိုပဲ သို႔ေသာ္ ေသြးသားဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ကိုယ္ကမွ မေနႏိူင္တာ...တကယ္ဆို တစိမ္းေတာင္ ကူညီရေသးတာေလ...

    အားလံုးပဲ ေက်းဇူးပါ....:)

    ReplyDelete
  23. တေန႕က ကဗ်ာမွာ “အေဟာင္းေတြ အစုတ္ျဖစ္သြားတယ္” လို႕ ေရးေပးသြားတာ ဒါေၾကာင့္ကိုး...

    းဝ)

    ReplyDelete
  24. Endless boundries..... especially when the siblings come, why are we responsible for our siblings that our parents gave birth? Why family and relatives take us for granted? (Us represents whoever work hard to get some kind of achievement that other losers don't!) Where is that little "arr-nar-del" (said that this phrase can be found only in Burmese language, probably we do not live in Burma that does not apply to us)??!!
    Anyway, great article, Ma Chit Kyi Aye!

    ReplyDelete
  25. ေပးရ တာကုိ အလွဳ လုိ႔ သေဘာထားလုိက္ေပါ့၊ ေပးေနရတာကုိး၊ ဒါမွာ ကုသုိလ္ရမယ္၊
    ေနာင္အတြက္ ဒါန ပါရမီပါ၊
    မေပးေတာ့ဘူးဆုိ၊ ရပ္လုိက္ေပါ့၊
    ေပးၿပီးေတာ့ အဆင္မေျပျဖစ္ရင္ အကုသုိလ္ေတြဝင္လာေရာ၊ ေပးလည္းေပးရေသးတယ္ (ဒီေလာက္ေလးေပးရတာကုိ … သူလုပ္စာ စားေနရတဲ့ အတုိင္းပဲ……. စသျဖင့္)
    မေပးျပန္ရင္လဲ ေမတၱာဝုိင္းပို႔ၾကပါေရာ၊ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး လုပ္ၾကေပါ့တဲ့၊
    ဆရာေတာ္ တစ္ပါးရဲ့ ေျပာစကားကုိ ေရးေပးလုိက္တာပါ။

    ReplyDelete
  26. သားသမီး မရွိလုိ႕ အဲဒီလို ခံေနရတာ...အဲဒါေၾကာင့္ သမီးေလး တစ္ေယာက္ေလာက္ေမြးစားပါဆုိတာကုိ စကားမွနားမေထာင္တာ..ေနပေစေပါ့ (စိတ္ကုိၿပင္ရင္အခ်ိန္မီေသးတယ္ေနာ္...ေမြးစားလုိ႕ရေသးတယ္) ဟိဟိ :)))

    ဂ်င္ဂ်င္း

    ReplyDelete
  27. မခ်စ္ၾကည္ေအးေရ အေတြ႔အၾကံဳေတြ ခံစားခ်က္ခ်င္းေတြက အတူတူပဲ။ ကြာတာက ကၽြန္မမွာ သားေလးတေယာက္ရွိတာ တခုပဲ။ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာက မိဘ၊ သားသမီး ေမာင္ႏွမေတြၾကား ဒီလိုပိုက္ဆံေတြဘာေတြ ေပးတာ မရွိဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူနားလည္တာကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကလူေတြက ဆဲရဲမြဲေတတယ္ဆိုေတာ့ ေပးကမ္းစြန္႔က်ဲဖို႔လိုတယ္ဆိုၿပီးပဲ နားလည္ထားတယ္ဆိုေတာ့ သိပ္ေတာ့ ျပႆနာမလုပ္ပါဘူး။ ႀကီလာရင္ေတာ့ ေျပာမတတ္ဘူး။

    ReplyDelete
  28. မခ်စ္ေရ...
    ျမေသြးအတြက္ေတာ့ ေဆြမ်ဳိးဆိုတာ ေရႊရွိမွ မ်ဳိးေတာ္ၾကတာ လို႕ပဲမွတ္ရမလိုပါ..။ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ခဲ့တည္ခဲ့ရတာပါ ။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အျမဲေစတနာ သန္႕သန္႕ထားပါတယ္။ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းပါေနာ္။

    အခန္းဆက္ေလး သိပ္မၾကာေစနဲ႕ဦးေနာ္..။
    ေစာင့္ႏိုင္ဘူး... :)

    ReplyDelete
  29. အစ္မေရ ...ေဆြမ်ဳိးေတြကိုအစာမေႀကႀကတဲ ့သူေတြထဲကၽြန္ေတာ္လည္းပါတယ္ခင္ဗ်။

    ReplyDelete
  30. အဆင္ေျပတယ္ထင္ရင္ အားကိုးၾကတာ သဘာဝပဲနဲ႔တူပါရဲ႕
    က်ေနာ္တို႔ေတာ့ အေမ့ဘက္က အမ်ဳိးကို ခ်စ္သေလာက္ အေဖ့ဘက္ အမ်ဳိးကို တအားကို မုန္းတာ။
    အိမ္ရိပ္မနင္းေစနဲ႔လို႔ မွာထားေပမယ့္ မိဘေတြကေတာ့ စိတ္ေျပလြယ္သူေတြဆိုေတာ့ အဝင္အထြက္ ရိွေနတုန္းပါပဲ။
    က်ေနာ္ ျပန္သြားမွ ေတြ႔ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ခြင့္လႊတ္တာက ေကာင္းပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ခံရသူရဲ႕ အရသာကိုေတာ့ သိေစခ်င္ေသးတယ္။

    ReplyDelete
  31. သစ္ပင္ေကာင္းႀကီး ဘယ္ေရာက္ ေနလဲ။ ရီတာေျပာသလို သေဘၤာစီးၿပီး နုိင္ငံျခား ထြက္သြားၿပီလား။

    ReplyDelete
  32. မခ်စ္ၾကည္ေအး ေရ
    ငွက္တစ္ေသာင္း နားတာ နဲ့တင္ အပင္လဲ က်ဳိးက်မွာ ေသခ်ာပါရဲ ့။
    ဒီေတာ့ ေ၀ါင္ေ၀ါင္ေရွးေနတာ ေကာင္းမယ္ထင္ပါ့ေနာ္။
    :D

    ReplyDelete
  33. က်ေတာ္ကေတာ့ ေဆြမိ်ဳးကိုခ်စ္တယ ္ဒါေပမယ့္ေရႊမ်ိဳးကိုအရမ္းမုန္းတယ္ ေရႊမ်ိဳးေတြေၾကာင့္ စီးပြားေရးအဆင္မေျပျဖစ္လိ့ု မေလးရွားမွာ သူမ်ားမ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီး ေနရတာ

    ReplyDelete
  34. ေညာင္ပင္ ျကီး အမခ်စ္ ေရ ေညာင္သီးေတြ တေ၀ေ၀နဲ့ဆိုေတာ့ ငွက္ေတြကလည္း ေပ်ာ္ အရိပ္ကလည္း ျမိဳင္ျမိဳင္ ဆိုေတာ့ အရိပ္ခိုတဲ့သူေတြ မ်ားတာေပါ့ နိုင္သေလာက္ေပါ့ဗ်ာ အခက္အလက္ေ၀ဆာတဲ့ ေညာင္ပင္ပ်ိဳၾကီး ျဖစ္ပါေစ
    ေရြျပည္မွာ ေတာ့ ဉာတကာနဥၥ သဂၤေဟာ ေတြ မ်ားလြန္းလို႕ တရံုးလံုး ငါ့အမ်ိဳးၾကီးပါဗ်ာ ေဘးလူေတာင္ အလုပ္ကေလးတစ္ခုရဖို့ လြယ္ဘူးေနာ

    ခင္တဲ့
    seesein

    ReplyDelete
  35. don't even want to talk about it!

    ReplyDelete
  36. ခ်စ္ၾကည္ေအး ေရ

    ဒီလိုပါဘဲ ေပးႏိုင္တဲ႔ အေျခအေနဆိုရင္ ရခ်င္ၾကတယ္
    ကိုယ္႔မွာ မရွိရင္ေတာ႔ ဘယ္သူမွ ၾကည္႔ ၾကမွာမဟုတ္ဘူး အမ်ားစုပါ ေကာင္းသူလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္

    ေရႊစင္

    ReplyDelete
  37. အမခ်စ္ေရ....တကယ္ပါေရးတတ္လြန္းလို႕၊မွန္လိုက္ေလလို႕သာေအာ္
    လိုက္မိတယ္....
    အမခ်စ္ရဲ႕လက္ရာေတြကို ေစာင့္ဖတ္ေနမယ္ေနာ္အမ..

    ReplyDelete
  38. မွန္လိုက္တာ မခ်စ္ၾကည္ေအးေရ။ ေရာက္ေနတာ ၂ ေခါက္ ၃ ေခါက္ရွိပါၿပီ။ ခုမွ comment ေပးၿဖစ္ေတာ႔တယ္။ တခါတေလေတာ႔လည္း ကိုယ္အေၾကြးယူခဲ႔လုိ႔ ခုဘ၀ေပးရတယ္လုိ႔ ေၿဖသိမ္႔ေအာင္ၾကိဳးစားေပမယ္႔ မၾကည္တဲ႔စိတ္နဲ႔မေပး မေနေပးလုိက္တာက ပိုပင္ပန္းလြန္းတယ္။ ၂ ခါနာေပါ႔။

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...