Wednesday, May 12, 2010

သစ္ေကာင္းတစ္ပင္ ျဖစ္ခ်င္ပါသည္...

ပထမတပိုင္းမွာ က်မေရးခဲ့ၿပီး ေကာ္မန္႔ေတြ ဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါ က်မ ေပးခ်င္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ မရမွာ စိုးရိမ္သြား ခဲ့မိပါတယ္။ အျပင္မွာ တကယ္ျဖစ္ေနတဲ့၊ ျဖစ္ေလ့႐ိွတဲ့၊ က်မကိုယ္တိုင္ လည္း ခံစားခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္မို႔ အရင္း အတိုင္း ခ်ျပခဲ့ တာပါ။ Anti-Relative ျဖစ္ၾကပါစို႔လို႔ က်မ ဆိုလိုခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ေပါ့ေလ...က်မတို႔အားလံုးဟာ လူသားဆန္ၾကသူေတြ ျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ တိုက္ဆိုင္မႈေတြ ႐ိွလာတဲ့အခါ ခံစားရသလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေရးသြား ၾကတဲ့အတြက္ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါ တယ္။ ဒီအပိုင္းေလးကို ဆက္ဖတ္ၾကည့္ ၾကပါ အံုးေနာ္...။

တခါတေလ က်မ ညီမေတြက "မႀကီး တူမကို ေမြးစားပါလား၊ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ အလုပ္ရမွ ျပန္ေပးေလ" လို႔ ေနာက္တတ္ပါတယ္။ အေမ ကိုယ္တိုင္ကလည္း "သမီး နင့္တူမဟာ နင္ငယ္ငယ္က အတိုင္းပဲ၊ ပဲလုပ္တတ္တာေရာ၊ လမ္းေလွ်ာက္ျမန္တာေရာ၊ စကားသြက္တာ ေရာ၊ ႐ုပ္က အစဆင္တယ္" လို႔ ဆိုလာျပန္ေတာ့ က်မမွာ အဲဒီတူမေလးအေပၚ အခ်စ္ပို ရျပန္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ဉာတကာနဥၥ ကုန္ပါေရာ ျဖစ္ေတာ့တာ။

အဲဒီ က်မရဲ႕တူမေလးကလည္း ဖုန္းထဲမွာ "သုသုက စကၤာပူမွာ ေက်ာင္းလာတက္ခ်င္တာ" လို႔ေျပာတဲ့အခါ က်မျဖင့္ဘာျပန္ေျပာလို႔ ေျပာရမွန္းမသိ ေအာင္ ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးတာ။ ညီမျဖစ္သူက "မႀကီး အဲဒါ သမီးတို႔ သင္မထားဘူးေနာ္ မႀကီးတူမ သူ႔ဘာသာေျပာတာ" လို႔ ေျဖ႐ွင္းခ်က္ထုတ္႐ွာတယ္။ ဪ...ေခတ္ကိုက အဲသလို ျဖစ္ေနၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ ကေလးေတြ ေမြးကတည္းက အူမဝဲေတာ့ပဲ ႏိူင္ငံျခားမွာ ေက်င္းသြားတက္မယ္လို႔ ေအာ္ၿပီးမ်ား ေမြးလာသ လား မသိ....။

အေမ့ရဲ႕ သူ႔ေမာင္ေတြအေပၚ ေကာင္းပံုေလး ေျပာျပပါအံုးမယ္။ သူ႔ေမာင္ ေငြလိုတယ္ဆိုေတာ့ က်မတို႔ သိမွာစိုးလို႔ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီး အာမခံ သြားထားၿပီး သူမ်ားဆီက ၁၀၀ ကို ၆က်ပ္တိုးနဲ႔ ယူတယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ေမာင္ကို ၄က်ပ္တိုးနဲ႔ ျပန္ေပးသတဲ့။ အေမ လုပ္ပံုမ်ား...၊ စီးပြားေရးလုပ္လိုသူမ်ား က်မ အေမ နဲ႔ ႐ွယ္ယာဝင္ပါရင္ အဆင္မေျပလား...သူက အဲသလို ဘီးဇီးနက္ဝူးမန္း ေနာ္...။ ဒီလိုနဲ႔ တလ တလ သူက ၂က်ပ္ အတိုးေလးစိုက္ေပး၊ ဟိုက ၄က်ပ္ အတိုးနဲ႔ အရင္းေလး နဲနဲဖဲ့ဆပ္ နဲ႔ ဟုတ္ေနၾကတာ။ ၄-၅-၆ လၾကာလို႔ ဟိုက အတိုးေတာင္ အႏိူင္ႏိူင္ျဖစ္လာတဲ့ အခါက်မွ သူ႔မွာ မႏိူင္မနင္းျဖစ္လာၿပီး က်မဆီ ေရာက္လာေတာ့တယ္။ အေၾကာင္းစံုကို သူ႐ွင္းျပေတာ့ က်မမွာ အေမ့ကို သနားၿပီး ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္...ျဖစ္ရေသး။

တႏွစ္ေတာ့ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေဘာနပ္စ္ ရခါနီးမွာ ရရင္ ဘာလုပ္မယ္၊ ဘာသံုးမယ္ ဘာညာ ပလန္ခ်ထားၾကပါတယ္။ ပိုက္ဆံက ျဖင့္ မရေသးပါဘူး။ တကယ္လည္း ပိုက္ဆံ ရလာေရာ ႏွစ္ဖက္လံုး ရဲ႕ အိမ္ေတြက ပိုက္ဆံလိုတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ တိုးေနေတာ့ ပိုက္ဆံကေလးက ဘဏ္ထဲမွာမွ မပူခင္ ဒုန္း ကနဲ ပို႔ေပးလိုက္ရပါေလေရာ။ ဒီေတာ့ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္အၾကား ဟာသေလး တခု ျဖစ္ လာခဲ့တယ္။ ေဘာနပ္စ္မို႔ရမယ္ အသံၾကား ရင္ "႐ႉး တိုးတိုး က်န္တဲ့သူေတြ ၾကားရင္ ၾကားပါေစ၊ ရန္ကုန္ နဲ႔ မႏၲေလးကလူေတြ မၾကားပါ ေစနဲ႔" လို႔ ေျပာရင္း ရယ္ၾကရတယ္။ က်မက ရန္ကုန္သူ၊ သူက မႏၲေလးသားေလ...။

အေဖ့ညီမ က်မရဲ႕ အေဒၚ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူေနၾကရာက မိသားစုနဲ႔ ကေလးေတြနဲ႔ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ စိတ္ဝမ္းကဲြ သြားၾကၿပီး အိမ္ခဲြ ေနဖို႔ ျဖစ္လာတယ္။ အေဒၚအႀကီးက ေငြျပန္အမ္းႏိူင္ေတာ့ အငယ္ကို ဆင္းခိုင္းတယ္။ အေဒၚငယ္ကလည္း ဆင္းေပး တယ္ ဒါေပမဲ့ ရတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ အိမ္ျပန္ဝယ္ဖို႔ မျပည့္တဲ့အခါ က်မဆီက လွမ္းေခ်း ေတာ့တယ္။ က်မစဥ္းစားမိတယ္၊ သူ႔အေနနဲ႔ တူမျဖစ္သူ က်မဆီက ဘယ္ေခ်းခ်င္ပါ့မလဲေနာ္ တျခားအားကိုး မ႐ိွ႐ွာလို႔သာေပါ့။ အရစ္က် ျပန္ဆပ္မယ္ ဆိုတဲ့ ကတိနဲ႔ က်မ ေခ်းလိုက္ပါ တယ္။ တကယ္လည္း သူ႔ကတိ အတိုင္းျပန္ဆပ္႐ွာပါတယ္။ က်မ အတြက္ ေငြေခါင္းကဲြတာ ကလဲြလို႔ သူကေတာ့ အဆင္ေျပသြားပါတယ္။

ေရ႐ွည္ စီမံကိန္းအေနနဲ႔ က်မဘက္က ညီမ နဲ႔ သူ႔ဘက္က တူမ၊ အဲဒီကေလး ၂ေယာက္ကို ေက်ာင္းေခၚထား ေပးခဲ့ၾကေသးတယ္။ ပိုလီ ေက်ာင္းက ၃ႏွစ္တက္ ရတာဆိုေတာ့ သူတို႔ ၂ေယာက္အတြက္ ၆ႏွစ္စာ ကုန္သြားပါတယ္။ က်မတို႔ လင္မယား တေန႔ေန႔ ေ႐ႊျပည္ျပန္ၾက တဲ့အခါ သူတို႔ေလးေတြပဲ မိဘေတြကို ဆက္ၾကည့္ႏိူင္ေအာင္ ရည္႐ြယ္ပါတယ္။ ခုေတာ့ျဖင့္ သူတို႔လည္း ေက်ာင္းၿပီး၊ အလုပ္ရလို႔ ပီအာ လည္းျဖစ္၊ အဆင္ေျပလြန္ၿပီး ေယာကၤ်ားေတာင္ ရသြားၾကပါေရာ...။ ဒါကေတာ့ သီးခ်ိန္ပြင့္ခ်ိန္တန္လို႔ သီးၾကပြင့္ၾကတယ္ပဲ ဆိုပါ ေတာ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ လိမၼာၾက႐ွာပါတယ္။ အိမ္ကိုလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ျပန္ၾကည့္ ၾကေတာ့ က်မတို႔ ကုန္ရက်ိဳးနပ္တယ္ပဲ ေျပာရမွာ ပါ။

တကယ္က က်မတို႔မွာလည္း ႐ိွလို႔လုပ္ေပးရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါကို ႏိူင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ ေနၾကသူတိုင္း သိၾကပါလိမ့္မယ္။ လကုန္ ရင္ စီပီအက္ဖ္ ျဖတ္၊ ဟိုျဖတ္ ဒီျဖတ္၊ စလံုးက ဝင္ေငြခြန္ျဖတ္၊ သာေရး နာေရး၊ လစဥ္ အလႈအတန္းႏႈတ္၊ အိမ္ေငြလဲႊတာႏႈတ္၊ ၿပီးျပန္ ေတာ့ ျမန္မာသံ႐ံုးကေန အစိုးရ မင္းမ်ားထံ က်ေနာ္/က်မတို႔ရဲ႕ ေခြၽးႏွဲစာထဲက ၁၀% ကို ႏိူင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ အခြန္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ျပဳပါ ခင္ဗ်ာ/႐ွင္ လို႔ ၾကင္နာစြာ ေလွ်ာက္ထားၿပီး အခြန္ ထမ္းေဆာင္ရေသးတာကလား...။ က်ားႀကီး ေျခရာႀကီး ဆိုသလို အေနၾကာတာနဲ႔ အမွ် ကုန္စရာေတြကမ်ားလာ၊ အၿမီးႏႈတ္၊ ေခါင္းႏႈတ္ၿပီးတဲ့အခါ က်မတို႔မွာ တလလုပ္မွ တလစားရတဲ့ ဘဝ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ မေရတြက္ႏိူင္ေတာ့တဲ့ အခါမ်ားစြာမွာ လိုအပ္လာတဲ့အခါ ေဆြရယ္ မ်ိဳးရယ္ဆိုတဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ႔ တတ္ႏိူင္သေလာက္ ပခံုး ဝင္ထမ္း ေပးခဲ့တာပါပဲ။ က်မဘက္၊ ေယာကၤ်ားဘက္ ဘယ္အမ်ိဳးမဆို အကူအညီ ေတာင္းခံလာတဲ့အခါ တိုင္တိုင္ပင္ပင္နဲ႔ လုပ္ေပးသင့္တာမွန္ သမွ် လုပ္ေပးခဲ့ၾကတာပါ။ အမ်ိဳး မွ မဟုတ္ပါဘူး သူစိမ္းေတာင္ ဆက္စပ္လာလို႔ လုပ္ေပးသင့္တယ္ ထင္ရင္ လုပ္ေပးခဲ့တာပါပဲ။ အထူး သျဖင့္ ကေလးေတြ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး နဲ႔ သက္ႀကီး ႐ြယ္အိုေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ အကူအညီေတြမွာေပါ့။

အဲဒီေနရာမွာ ေျပာစရာ႐ိွတာက လူ႔စိတ္ပါပဲ။ က်မရဲ႕ စိတ္ေပါ့ေလ...။ နဲနဲပါးပါး ေပးလိုက္ရ တဲ့အခါေတြမွာ မေထာင္းသာေပမဲ့ မ်ားမ်ား စားစားေပးရတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာ နင့္ကနဲ က်န္ေန ခဲ့တတ္တယ္။ က်မစိတ္ကို က်မ ျပန္ၾကည့္တဲ့အခါမွာ ႏွေမ်ာလိုက္တာ ဆိုတဲ့ စိတ္က ေလး ျဖစ္က်န္ေနခဲ့တာ ေတြ႔ေတြ႔ ေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မဟာ perfect saint မဟုတ္ေသး၊ မျဖစ္ႏိူင္ေသးတာ ေသခ်ာပါတယ္။ လက္ေတြ႔မွာ ကိုယ့္႐ိွတဲ့ အထဲက ခြဲေပးဖို႔ဆိုတာ ကိုယ္ တတ္ႏိူင္တဲ့ ပမာဏကို ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီးမွ ေပးတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။

ကိုယ္ေရာ စိတ္ပါ လိုလိုလားလား ၾကည္ျဖဴတတ္ဖို႔ က်မ ႀကိဳးစားရပါအံုးမယ္။ တကယ္တမ္း က်ေတာ့ "သစ္တပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ ေသာင္းနား" ဆိုတဲ့ ထဲမွာ ငွက္တစ္ေသာင္းထဲက တေကာင္ျဖစ္ဖို႔ လြယ္သေလာက္ သစ္ေကာင္းတပင္ ျဖစ္ဖို႔ဟာ အင္မတန္ ခဲယဥ္းပါ တယ္။

ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္...ဆရာေတာ္ႀကီးတပါး အလႈအိမ္မွာ ဆြမ္းဘုဥ္းသြားရင္း အျပန္မွာ ဖိနပ္ေပ်ာက္သြားသတဲ့။ အဲဒီမွာ ဆရာေတာ္ႀကီး မိန္႔ေတာ္မူ လိုက္တာက "ဟဲ့ ႐ွက္စရာ တိုးတိုး ေျပာၾကစမ္းပါ ငါ ခု ဖိနပ္ေပ်ာက္တာဟာ အရင္ဘဝေတြတုန္းက ငါ သူမ်ားဖိနပ္ ခိုးခဲ့ဖူး လို႔ဟ" တဲ့...။

က်မတို႔ ခုလို အားလံုး အေပၚ ေပးဆပ္ေနရတာဟာ ဟိုးဘဝေတြတုန္းက သူတို႔ဆီက အမ်ားႀကီး ယူခဲ့လို႔ေနမွာ...။ တကယ္က အဲသလို ေႂကြးေဟာင္းဆပ္ေနရတာကို သိလို႔ ကိုယ္ျပန္ေပးေနရတာေတြကို သိတ္မေျပာျပခ်င္ဘူး။ သို႔ေသာ္လည္းေပါ့ေလ ပဲြထဲက လူျပက္မ်ား ျပက္သလိုေပါ့ ႐ွက္လြန္းလို႔ ေျပာကို မေျပာခ်င္ဘူး ခုမွ လူစံုတုန္း ခ်ျပရတာ ဆိုသလို....။ က်မလည္း ေျပာပါရေစ...႐ွက္လြန္းလို႔ မေျပာဝံ့ တာ ခုမွ လူစံုတုန္း ဘေလာ့ဂ္ေပၚ ခ်ျပရတာလို႔ေလ....:)


29 comments:

  1. အင္း...အစ္မေျပာတာ မွန္တယ္။ ငွက္တစ္ေသာင္းထဲက တစ္ေကာင္ျဖစ္ဖုိ႔ လြယ္သေလာက္ သစ္ေကာင္းတစ္ပင္ ျဖစ္ဖုိ႔ရာ မလြယ္ဘူး။
    အဖြားနဲ႔ဦးေလးအတြက္ အေထာက္အပံ့ေပးတုိင္း အဲဒီ့စကားပုံကုိ ခဏခဏေရရြတ္ၿပီး ၾကည္ႏူးမိတယ္။ သစ္ေကာင္းတစ္ပင္လည္း ျဖစ္ခ်င္ခဲ့လုိက္တာ အရမ္းပဲ။ ငယ္ေသးလုိ႔ထင္ပါရဲ့ အစ္မလုိ ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္စရာ တူ၊ တူမေတြ မရွိေသးဘူး။

    ကဲပါ...ရွက္မေနပါနဲ႔။ ဒီဘ၀မွာသာ အေက်ဆပ္ပလုိက္ေတာ့။ :D

    ReplyDelete
  2. အစ္မအားတင္းထားဗ်ဳိ႕ း)

    ReplyDelete
  3. ေပးခ်င္တဲ့ Message အမွန္ကို လာယူသြားပါတယ္...
    ဖတ္ၿပီး တခ်ိန္လံုး ရယ္ေနရတယ္...
    ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေရးတတ္ပါ့... း))

    ReplyDelete
  4. အခုမွပဲ အလံုးစံု အဆံုးသတ္ ေရးမယ္ဗ်ာ။
    သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္. . .အင္း . .သူငယ္ခ်င္း ဆိုပါေတာ႔ေလ :P
    သူက မိန္းကေလး. . သူက ေျပာဖူးတယ္ က်ေနာ္႕ကို. . .
    နင္ေနာ္. . ငွက္တစ္ေသာင္းနားႏိုင္ဖို႔ အရင္ မၾကိဳးစားနဲ႔တဲ႔။
    ကိုယ္တိုင္က သစ္တစ္ပင္ ေကာင္းေအာင္ အရင္ ၾကိဴးစားတဲ႔. .
    သစ္ပင္ မေကာင္းမွေတာ႔ တစ္ေသာင္း မေျပာနဲ႔ ႏွစ္ေကာင္ေတာင္မွ နားလို႔ ရမွာ မဟုတ္ဘူး . က်ိဳးက်မွာ တဲ႔ေလ။
    အမ ေနာက္ဆံုးမွာ ေျပာခဲ႔သလိုပါပဲ။
    က်ေနာ္လည္း ဘယ္တုန္းက ဝဋ္ေၾကြးေတြလည္း မသိပါဘူး။
    သူမ်ားအေပၚလည္း ဒီဘဝမွာ မေကာင္းတာ မလုပ္ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ႔ အရင္ဘဝက အတိတ္ေတြကိုေတာ႔ စာအိတ္ပိတ္ျပီးကို ဆပ္ေနရတယ္။
    အင္း. . .သူမ်ားေတြက ျပဳျပင္ဆဲယာဥ္ တဲ႔ . .
    ကိုယ္က “ ျပဳျပင္မဆံုးယာဥ္ ” ဆိုတာလိုမ်ား ျဖစ္ေနျပီလားပဲ။

    ReplyDelete
  5. ေၾကြးေဟာင္းေတြ ေက်ဖို႔ နီးလာျပီပဲ မွတ္ပါ အစ္မေရ
    အဆင္ေျပသြားတာ ၾကည့္ျပီး ၾကည္ႏူးရတာလည္း အရသာ ပဲ မဟုတ္လား

    ReplyDelete
  6. ဘာေျပာရမွန္းကိုမသိေတာ့ဘူး.....
    အစ္မေျပာသလို သစ္ေကာင္းတစ္ပင္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္မိပါတယ္။ လြယ္တာေတာ့ မလြယ္တာလည္း အမွန္ပဲ..။ ခုေတာင္ အစ္မပို႔စ္ကို သက္ျပင္းေလးခ်လိုက္ ခါးပုံစေလး နဖူးတို႔လိုက္ ယပ္ကေလးခပ္လိုက္ ေရေလးေသာက္လိုက္နဲ႔ ဖတ္ရတာ။ ဒါေတာင္ သူမ်ားအျဖစ္ေလး ဖတ္႐ုံပဲ႐ွိေသးတာ။ ကိုယ့္အလွည့္က် အသက္လည္းမ႐ွဴႏိုင္၊ ပုဆိုးမႏိုင္ ပ၀ါမႏိုင္၊ ယပ္ခပ္ဖို႔နဲ႔ ေရေသာက္ဖို႔ေတာင္ မတတ္ႏိုင္မွစိုးရ..
    ေၾကာက္တယ္..... :)

    ReplyDelete
  7. ၾကည့္ရွဳ႕ေစာက္ေရွာက္ ေပးကမ္းရတဲ့ခါေတြမွာ နားမလည္တတ္တာ အလိုက္ ကမ္းဆိုး မသိတတ္တာေတြ ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ရတာေတြလည္း ႀကံဳရေပမယ့္ မအယ္ကေတာ့ နိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့သူေတြက မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကို ေထာက္ပံ့ရတာ တဖက္ကလည္း အကူအညီေတြ ေတာင္းဆိုေနတာ လံုျခံဳအာမခံတဲ့ လူေနမွဳ စနစ္ မအယ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ မရွိလို႔ပဲ လက္ခံတယ္။

    တျခားနိုင္ငံေတြမွာ မိသားစု၀င္ တေယာက္ေယာက္ အလုပ္ မရွိရင္ က်န္တဲ့လူက ေထာက္ပံ့ရတယ္မွ မရွိတာ။ အခြန္သိမ္းထားတဲ့ အစိုးရက ၾကည့္ရွဳ႕ ေစာက္ေရွာက္ၾကတယ္ မလား။


    မအယ္

    ReplyDelete
  8. သုသုက ဟုိႏွစ္ေကာင္ရဲ႔သမီးေလးလား၊
    အႀကီးဆုံးတူမေလးလား
    အစ္မႀကီး အမိရာတဲ႔.. အားတင္းထား။
    း)
    mm

    ReplyDelete
  9. ေၾသာ္ လူစုံတုန္း ဘေလာ့ဂ္မွာ ရင္ဖြင့္ထားပါလား။ :P
    နဲနဲ ေတာ့ ေပါ့ပါးသြားမယ္ထင္ပါ့။
    ကြ်န္ေတာ္လည္း ကိုယ့္အထက္ကအစ္မၾကီး လုပ္ပုံ ရင္ဖြင့္မလို ့ၾကံေနတုန္းဗ်။ ဒါ္ေပမယ့္ မေကာင္းပါဘူးေလ ဆို ျပီး မေရးျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ။
    ခါးစည္းျပီးေတာ့ပဲ ခံလိုက္ေတာ့တယ္။ :D

    ReplyDelete
  10. ကိုလူေထြးဆီမွာ “သစ္ေကာင္းအိမ္” ဆိုျပီး ကဗ်ာဖတ္လိုက္ရတယ္ ဘာညာ ကြိကြ ဆိုျပီး ဘယ္သူမွလည္း လာမေျပာၾကဘူး...

    းD

    ReplyDelete
  11. မမရဲ႔ ဘီးဇီးနက္စ္၀ူးမန္းၾကီး နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးပါ။ ခင္ခ်င္လြန္းလို႔ပါ။ :))

    မအယ္ ေျပာတာ သေဘာက်လိုက္တာ..

    ReplyDelete
  12. မခ်စ္ၾကည္ေအးေရ ကၽြန္မကေတာ့ ဘာမွ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္၊ ဘယ္တုန္းကမွ မျမင္ဖူးမေတြ႔ဖူးဘဲ ဒုကၡေရာက္ေနတယ္ဆိုလို႔ ၾကားသိလိုက္ရလို႔ ေပးကမ္းစြန္႔က်ဲ၊ လွဴဒါန္း ကူညီလိုက္ရတာ အားလံုးအတြက္ ကုသိုလ္ရတယ္။ အဲလို ကူညီလိုက္ရတာ တိုးတက္သြားတာ၊ အဆင္ေျပသြားတာ ေတြ႔လို႔ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေပးခင္က ဒုကၡထက္ ေပးၿပီးမွ ျဖစ္လာတဲ့ ဒုကၡေတြက ႀကီးႀကီးလာတတ္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ ျဖည့္လုိ႔မျပည့္ ရေလလိုေလ ျဖစ္ၾကတဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြ အတြက္ လုပ္ေပးရတာကေတာ့ ကုသိုလ္ထက္ အကုသိုလ္က ပိုရၿပီး မလြဲသာမေရွာင္သာလို႔ လုပ္ေပးရတာက ပိုမ်ားေနေတာ့ မခ်စ္ၾကည္ေအးေျပာသလို စိတ္ထားတတ္ဖို႔ အနည္းႀကိဳးစားရဦးမွာ အမွန္ပဲ။

    ReplyDelete
  13. အစ္မေရ.. ေပးရတယ္ဆိုကတည္းက.. ယူရတဲ ့ဘ၀ထက္သာလို ့ေပါ ့...ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္နိုင္ပါေစ... ကၽြန္မကေတာ ့ေပး ရ တဲ ့ဘ၀ ကိုပိုျပီး မက္ေမာပါတယ္...

    ReplyDelete
  14. ဟိုးတုန္းက သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ေရးေပးပါစာအုပ္ရဲ႕ ေမးခြန္းေလးတစ္ခုမွာ ငွက္တစ္ေသာင္းနားႏိုင္တဲ့ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ျဖစ္ခ်င္တယ္ လို႕ ေရးခဲ့ဖူးတယ္..။ အခုလဲ ႀကိဳးစားေနဆဲပါပဲ...။ တခ်ိဳ႕တေလကိုေတာ့ ဒီဘက္နားကဝင္ ဟိုဘက္နားကျပန္ထြက္ လုပ္ေနတယ္...။ နားႏွစ္ဘက္ရွိတာ အလကားထားဖို႕မွမဟုတ္တာ.... :)

    ReplyDelete
  15. အင္း ...ဘာေက်ာရမလည္းေတာင္မသိဘူး ဟိဟိ။
    အေနာ္တို ့ကေတာ့ ..အငယ္လည္းအငယ္ဆံုး ..အၾကီးေတြက ကိုယ့္ထက္ပိုက္ပိုရွိလို ့ဒါေတြမသိတာေနမယ္။ တူမေက်ာင္းလာေနမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ကိုယ္ကဘာမွေပးစရာမလို တဲ့အျပင္ အိမ္ေဖာ္ပါထည့္ေပးလိုက္မွာ ဟားဟား။

    ReplyDelete
  16. understand your feelings.
    In SG, we struggle alot but relatives in Myanmar don't know how we struggle. What they know is we stay in oversea, earn alot.

    ReplyDelete
  17. When I read this post, I remember Ko Andy's post.
    http://wesheme.blogspot.com/2009/05/everyoneishappy.html

    ReplyDelete
  18. မွန္ပါ့ မွန္ပါ့...မမၾကီးေရ....။ ကိုယ့္မိသားစု အတြက္ပဲဆုိရင္ေတာ့ ..သစ္ေကာင္းတစ္ပင္ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္..ဒါေပမယ့္ ေဆြမ်ိဳး ဆုိတဲ့ ငွက္ေတြက မ်ားေတာ့... သစ္ပင္လဲ အျမစ္က ကြ်တ္ျပီး လဲလုလဲခင္....။

    ReplyDelete
  19. ေၾသာ္...ဘာပဲေၿပာေၿပာ မမရယ္ ဒါေတြအားလုံးက ကုသုိလ္ေတြခ်ည္းမုိ႕လား...အဲဒီကုသုိလ္ေတြရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳးတရားကုိ ငါ့အစ္မ ေကာင္းေကာင္း ၿပန္စံစားရမွာပါ...

    ဂ်င္ဂ်င္း

    ReplyDelete
  20. မႀကီးခ်စ္ေရ..ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ခြင့္ရတာကိုကမႀကီးရဲ႔ကုသိုလ္ပါ..။
    မႀကီးခ်စ္ရဲ႔ေစတနာေတြက အေထာက္အပံ့ေတြပဲေပါ့..။

    ခင္တဲ့
    သဒၶါ

    ReplyDelete
  21. မေခၚခ်င္လို႔ရေပမယ့္ မေတာ္ခ်င္လို႔မရဘူး ဆိုတာရွိတယ္ မဟုတ္လား အန္တီခ်စ္ရဲ႕.. :)

    ခမမ

    ReplyDelete
  22. က်ေနာ့ ၾကီ:ေမ ေျပာသလို "ဒို႕က ေတာ့ အျမဲတန္: လက္ဖမိုး ဘဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္။ လက္ဖဝါး ေဒါ့ မျဖစ္ ခ်င္ဘူး" ဆို သ လို မ ခ်စ္ၾကည္ လဲ ကိုယ္ က လက္ဖမိုး ျဖစ္ ရ ဒါ ကိုယ္ က ေရွးကု သိုလ္ ေကာင္းခဲ့တယ္ လို႕ဘဲ သ ေဘာ ထား လိုက္ ပါ။ :)

    ReplyDelete
  23. မခ်ိမဆန္႔ အားမတန္ေအာင္ ေထာက္ပံ့ေနရတာကို ကုသိုလ္ရပါတယ္လို႔ အတင္း အဓမၼ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နွစ္သိမ့္္ရတာလည္း ထံုးတမ္း စဥ္လာ တခု ျဖစ္ေနၿပီ။

    စနစ္ရဲ့ သားေကာင္ျဖစ္ရတဲ့ ဘဝကို ရင္နာပါတယ္။


    ငရုတ္ဆံု

    ReplyDelete
  24. အမည္မသိတစ္ေယာက္ေရးသြားတဲ့ လက္ဖမိုးပဲျဖစ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာကို အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္၊ ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲျခင္းဟာ တပါးသူဆီက ရယူျခင္းထက္ ပီတိျဖစ္ရပါတယ္ (တဲ့)။

    ReplyDelete
  25. ေအာ္.ဒီလိုပါပဲဗ်ာ.ကိုယ္မတတ္နိုင္တာမ်ိဳးဆိုေတာ့လဲ ၾကည့္ေနရတာပါပဲဗ်ာ မၾကည့္ခ်င္တာေတြကို ၾကည့္ေနရေတာ့လဲ ေတာ္ေတာ္ခက္သား..တတ္နိုင္လို႔ေပးခြင့္ရတာ ကို ၀မ္းသာသြားပါတယ္မခ်စ္ၾကည္ေအးေရ..

    ReplyDelete
  26. အမခ်စ္ၾကည္
    ဒီထက္ပိုၾကည္႔နိုင္ပါေစ ေပးနုိ္င္လို႔ ေပးရတယ္မွတ္ပါေနာ္ သူမ်ားေတြဆို ေပးခ်င္လို႔ေတာင္ မေပးနိုင္ဘူး

    ခင္တဲ့
    seesein

    ReplyDelete
  27. ခ်စ္ၾကည္ေအး ေရ

    အားလံုးအဆင္ေျပႏိုင္ ပါေစလို႕
    ၾကည္႔ က်က္လုပ္ ေပါ႕

    ေရႊစင္

    ReplyDelete
  28. အစ္မေရ.... ဆရာေတာ္ဦးသုမဂၤလေဟာသလို ကိုယ္ကအေႀကာင္းမွမေကာင္းခဲ့တာ၊ကိုယ္တတ္နုိင္သေလာက္ေပး၊မတတ္နိုင္ေတာ့လည္းႀကည့္ေနလိုက္ေပါ့အစ္မရယ္.....မ်ားမ်ားစားစားေပးလိုက္ရရင္၊ ရင္ထဲနင့္က်န္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့ မွန္ပါ့ဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္လည္းအဲလိုပဲဗ်။

    ReplyDelete
  29. မယ္ခ်စ္ေရ..သိတ္ေနမေကာင္းလို႔..ခုမွေရာက္ရ..
    ဘာမွမေျပာေတာ့ပါဘူး

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...