လမ္းကေလး....

႐ံုးသြား႐ံုးျပန္ က်မ ျဖတ္သြားေနက် လမ္းကေလး တခု႐ိွတယ္။ အဲဒီလမ္းကေလးက တဘက္ တခ်က္မွာ စကားျဖဴ စကားဝါပင္ေတြ ဝန္းရံလို႔...။ စကားျဖဴ၊ စကားဝါပန္းေတြ ပြင့္တဲ့ အခ်ိန္ မ်ားဆို သင္းေမႊးေနတဲ့ ပန္းရနံ႔ေတြဟာ အဲဒီလမ္းေလးထဲကို က်မ မေရာက္ခင္ ခပ္လွမ္းလွမ္း ကတည္းက အႀကိဳေထာက္ေလ့႐ိွတယ္။ က်မကလည္း ျပန္လည္ ႏႈတ္ခြန္းဆက္လို႔ မ်က္ႏွာ ေလးေတာင္မွ ၿပံဳးေယာင္ ေယာင္ ျဖစ္သြားတတ္ၿမဲ...။ အပင္ေအာက္ကိုမ်ား ေရာက္ရင္ေတာ့ ေမာ့မၾကည့္မိပဲ မေနႏိူင္ေအာင္ အပြင့္ျဖဴျဖဴဝါဝါ ခ်စ္စရာ အေသြး ကေလးေတြကို အေရးတယူ ႐ိွမိရျပန္တယ္။

တခါတေလ သူတို႔ရဲ႕ ပြင့္ဖတ္ေလးေတြ တဖတ္ခ်င္း ေျမေပၚ ေႂကြက်ေနတာ ျမင္ရတဲ့ အခါမ်ိဳး မွာေတာ့ စိတ္ႏွလံုး မသာမယာ ျဖစ္မိျပန္ ေလတယ္။ ႐ွင္ က်မကို မရယ္ပါနဲ႔ေနာ္....။ က်မက ခံစားတတ္လြန္းတယ္၊ ပိုလြန္းတယ္လို႔ ႐ွင္ စိတ္ထဲက ေျပာေနျပန္ၿပီမဟုတ္လား....။ ကဲပါေလ က်မ ေျပာျပပါ့ မယ္...႐ွင္နားေထာင္ၾကည့္...၊ တကယ္ေတာ့ က်မက သဘာဝရဲ႕ အမွန္တရား ကို ႐ွင့္ထက္ ပိုျမင္ၿပီးသူ၊ ႀကိဳျမင္ ၿပီးသူ...၊ ၿပီးေတာ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ထားတတ္သူ တေယာက္ ပါ။

သက္႐ိွသက္မဲ့ ခပ္သိမ္းေသာ အရာမွန္သမွ်ဟာ သြားေနၾကတယ္လို႔ က်မေျပာရင္ ႐ွင္ လက္ခံ မွာလား...။ ပန္းပြင့္ကေလးေတြကိုပဲ ၾကည့္လိုက္...ပန္းအိုးထဲ ေရျဖည့္လို႔ အလွၾကည့္ထားတာ ေတာင္မွ သူတို႔က လွတဲ့ေနရာမွာပဲ ရပ္တန္႔ မေနၾကဘူး၊ ေႂကြၾက၊ ႏြမ္းၾကရ တယ္။ ကဲ ႐ွင္ လက္ခံၿပီလား...သူတို႔ဟာ ပန္းအိုးထဲမွာ သြားေနၾကတယ္ ဆိုတာ....။

က်မတို႔ အားလံုးလည္း ဒီလိုပဲ....၊ ဟင္...႐ွင္က လက္မခံခ်င္ျပန္ဘူးေပါ့...ဟုတ္လား...။ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ ႐ွင္တို႔ က်မတို႔ အိပ္စက္ အနားယူေနပါ တယ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ သြားေနခဲ့တာ။ အိပ္ပါတယ္ဆိုမွ ဘယ္ကလာ သြားရမွာတုန္းကြ လို႔ ႐ွင္ထင္ေနမလား...ေသခ်ာတယ္ ဒါဆို ႐ွင့္ အေတြး အျမင္ေတြ မွားေနၿပီ။ ႐ွင့္ရဲ႕ မ်က္လံုးဟာ ငယ္ငယ္တုန္းကလို ဟုတ္ေသးရဲ႕လား၊ အနီးၾကည့္ အေဝး ၾကည့္ မ်က္မွန္ေတြကူမွ ျမင္ရေတာ့တာ မဟုတ္လား...အဲဒါ သူ သြားေနခဲ့လို႔ေပါ့။

တကယ္က က်မတို႔ အားလံုး သြားေနၾကတယ္...တခုတည္းေသာ မပ်က္မကြက္ သြားၾကရမဲ့ လမ္းကေလးဆီကိုေပါ့......

တခုပဲ....ပန္းကေလးေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဘဝခရီးမွာ အစြမ္းကုန္ ဖူးပြင့္ေဝဆာလို႔ ေလာက ကို အလွဆင္ခဲ့ၾကတယ္။ က်မတို႔ သက္႐ိွ လူသားေတြကေရာ ဘဝ ခရီးလမ္းေပၚမွာ သြားရင္း နဲ႔ ပန္းကေလးေတြလို အလွဆင္ခဲ့သူ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႐ိွပါလိမ့္....။

႐ွင္ သိထားရမွာက လူေတြေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ဘဝလမ္းေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကဲြျပားပါေစ၊ ေနာက္ဆံုးသြားရမဲ့ လမ္းကေလးကေတာ့ တလမ္းတည္းပါပဲ...က်မ နားမလည္ဘူး...လူေတြဟာ ဘဝခရီး သြားရင္း တေန႔ ခ်န္ရစ္လို႔ ထားခဲ့ရမဲ့ အရာေတြအတြက္ ဓမၼမႈ နဲ႔ေရာ အဓမၼမႈနဲ႔ ပါ အပူတျပင္း ႐ွာေဖြေနသေလာက္၊ ေသခ်ာေပါက္သြားရမဲ့ အဲဒီ လမ္းကေလးတခု အတြက္ ေတာ့ ျပင္ဆင္ဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကေလရဲ႕။

ဒါ အေရးႀကီးတယ္ေနာ္ ႐ွင္ သိလား...၊ ဘဝလမ္းခရီးေပၚမွာ ျဖတ္သန္းရင္း ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈ အလံုးစံုဟာ ႐ွင့္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးသြားရမဲ့ လမ္းကေလးေပၚမွာ နမိတ္ ေဆာင္၊ အရိပ္အေယာင္ျပလို႔ ႐ွင္ေနာက္ထပ္ သြားရမဲ့လမ္း အေကာင္းအဆိုးကို ေ႐ြးခ်ယ္ ေပးတယ္ ဆိုတာ....။