ဘာလီ ခရီးစဥ္-၁၀ (အၿပီး)

က်မတို႔ ေနခဲ့တဲ့ Kuta Beach က Jaya Karta ဟိုတယ္ ၊ ဒါက Beach ဘက္က ဝင္တဲ့ အဝင္ ေပါက္ပါ....သူတို႔ကေတာ့ ၾကယ္ေလးပြင့္လို႔ ေအာ္ေနတာပါပဲ...က်မကေတာ့ ၃ပြင့္ေလာက္ပဲ ေပးခ်င္ပါတယ္။ အင္ဒိုနီး႐ွား ေန႐ွင္နယ္ အဲလိုင္းျဖစ္တဲ့ GA-ဂ႐ူးဒါးရဲ႕ ပ႐ိုမိုး႐ွင္းနဲ႔ သြား တာမို႔ ဟိုတယ္ပါၿပီးသားပါ...။ ဂ႐ူးဒါးရဲ႕ အဓိပၸါယ္က Vehicle/Circle of God လို႔ဆိုပါတယ္။ အသြားအျပန္ ပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္မႉ Circle ကိုဆိုလိုခ်င္တာ ျဖစ္ဟန္တူပါရဲ႕...နတ္ဘုရားရဲ႕ စီးေတာ္ယာဥ္၊ ပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးရဲ႕ အ႐ွင္သခင္ေပါ့...ဟိႏၵဴနတ္ဘုရားကို ေက်ာ ေပၚတင္စီးခဲ့တဲ့ ဂဠဳန္ကို တင္စားထားတာပါ...။ တိုက္႐ိုက္ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ဂဠဳန္ပါ။


ေပးရတဲ့ေစ်းနဲ႔ဆို ေနေပ်ာ္ပါတယ္၊ ဟိုတယ္က ၂ထပ္-ဝရံတာနဲ႔ တဲြရက္ အေဆာင္ေလးေတြမို႔ ခ်စ္စရာ တမ်ိဳးေကာင္းေနပါတယ္။ သူတို႔ ဆီမွာ High rise Building ေဆာက္တာ ခြင့္မျပဳ ပါဘူး။ မီတာ ၂၀ အျမင့္ထက္ ေက်ာ္လို႔ မရဘူးလို႔ ကားသမား ေျပာျပပါတယ္။


ေ႐ွ႕က အုန္းပင္နဲ႔ ကြယ္ေနတဲ့ အေပၚထပ္ အခန္းကေလးက က်မတို႔ ေနခဲ့တာေပါ့....


ဟိုတယ္ အတြင္းဘက္ပိုင္း....ေအာက္ထပ္


ဟိုတယ္ အေပၚထပ္ က်မတို႔ အခန္းေ႐ွ႕က လမ္းေပါ့....


ဝါသနာပါရင္ က်ားကြက္ထိုးလို႔ရေသးတယ္...


ဟိုတယ္မွာ ေရကူးကန္ ၂ကန္႐ိွတယ္ ။ ဒါက Beach ဘက္မ်က္ႏွာလွည့္ထားတဲ့ မနက္စာ စားတဲ့ နားက ေရကူးကန္....ကေလးကန္ေပါ့


ဒါက ေနာက္တကန္...သူကေတာ့ ကာဖီဆိုင္နဲ႔ ကပ္လ်က္ေလးတင္...လူႀကီးကန္ ဆိုေတာ့ ေရကူးရင္း အေအးတို႔ အပူတို႔ မွာေသာက္ၾက တာ ဒီကန္မွာေပါ့....


Boarding Pass ကေတာ့ သားသားနားနား ႐ိွသား...အင္း...သားနားဆို ေလဆိပ္မွာ Airport Tax ႐ူျပား တေယာက္ တသိန္းခဲြ ေပးရ ေသးတာကိုး...ဆိုင္လားေတာ့ မသိဘူး...:)


ေလဆိပ္ထဲက အိမ္သာ လက္ေဆးကန္ေပၚမွာ အဲဒီ ပန္းအိုးေလးေတြ႔တာနဲ႔ ...၊ ဂဠဳန္လက္သည္းလို႔ က်မတို႔ေခၚၾကတဲ့ အ႐ြက္ေပၚမွာ တ႐ုတ္စကားပန္းပြင့္ အျဖဴအဝါ စပ္ၾကားေလး တင္ၿပီးထိုးထားတာ၊ အကုန္အက်လည္း သက္သာ၊ ႐ိွတဲ့အ႐ြက္ အပြင့္ေတြနဲ႔ မ်က္စိ ပသာဒ ျဖစ္ေအာင္လည္း စဥ္းစားၿပီး ထိုးထားတာမို႔ သေဘာက်မိတယ္။ က်မက ပန္းအိုး အလွထိုးတာ ဝါသနာ ပါတယ္ေလ...:)


အျပန္ေလယာဥ္ေပၚမွာ စားခဲ့တာ....၊ ေကြၽးတာေလးေတြက ေတာ္ေတာ္ေကာင္း သား Inflight မဂၢဇင္း ထဲမွာေတာ့ သူကလည္းပဲ Four Star Airline ပါပဲတဲ့ေလ....

မစားခင္မွာ ဘုရားတ ရတဲ့ အျဖစ္ေျပာျပအံုးမယ္...။ က်မက Window Seat မွာ ၊ အခ်စ္က အလယ္ခံုမွာ ထိုင္ၾကတယ္။ က်မရဲ႕ ေနာက္ခံု မွာ ၆ ႏွစ္အ႐ြယ္ ကေလးမ နဲ႔ သူ႔ေဘးမွာ ၄ႏွစ္အ႐ြယ္ ေကာင္ကေလး ၿပီးမွ ေဘးခံုမွာ အေမလုပ္သူ ထိုင္တယ္။ အေဖျဖစ္သူက ဟိုးေ႐ွ႕ ၅ခံုေက်ာ္ေလာက္ကေန လာလာၾကည့္႐ွာသား...။


အဲဒီ ကေလးမေလးဟာ ေနာက္ကေန က်မခံု ေနာက္မီွကို တခ်ိန္လံုး ကန္ေက်ာက္ေနခဲ့တာ၊ က်မမွာ မ်က္လံုးမိွတ္ၿပီး နားမယ္ ၾကံလိုက္၊ ေနာက္ကေန အုန္းကနဲ ေဆာင့္ကန္လိုက္နဲ႔ ေခါင္းကို မူးေနာက္လာေတာ့တယ္။ မေနႏိူင္ေတာ့တဲ့အဆံုး ေနာက္ျပန္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ ကေလးေတြ အေမခမ်ာ မခ်ိသြားၿဖဲေလး ၿပံဳးျပ႐ွာရင္း ကေလးေတြကို ေငါက္တယ္။ သူေငါက္ေလ ဟိုက ပိုကန္ျပေလ...ဒါနဲ႔ က်မလည္း စိတ္ေလွ်ာ့ၿပီး မ်က္လံုးစံုမိွတ္ လိုက္ခဲ့ ေတာ့တယ္။

ဗိုက္ဆာေနတဲ့ ကေလးေတြက ေလယာဥ္မယ္ေတြ အစားအေသာက္ လိုက္ေကြၽးေနတာ ေတြ႔ေတာ့ စားရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ခဏ ၿငိမ္ေန ေသးတယ္။ အစားအေသာက္ တြန္းလွည္းေလး က သူတို႔နားေရာက္မွ ဟိုးေနာက္ဘက္ ျပန္တြန္းသြားေရာ...ဒါနဲ႔ အေမလုပ္သူက ေမးေတာ့ ေလယာဥ္မယ္က ရာသီဥတု အေျခအေနေၾကာင့္ အစားအေသာက္ ေကြၽးတာ ခဏ ရပ္ထား ပါတယ္လို႔ ဆိုတယ္။
အဲဒီ ေလယာဥ္မယ္ႏွယ္ ဒီေလာက္ပဲ ႐ိုးရသလားလို႔...တျခားအေၾကာင္းမ်ား ျပပါေတာ့လား...ႏွလံုးေရာဂါ႐ိွတဲ့လူေတြသာ ပါခဲ့ရင္ ၾကားတာနဲ႔တင္ အသက္ထြက္ခ်င္စရာ...


ကေလးေတြေတာ့ မသိဘူး က်မျဖင့္ အေတာ္လန္႔သြားတာ၊ တခါမွ အဲလို မျဖစ္ဖူးေတာ့ေလ...၊ ခဏေနေတာ့ ေၾကျငာသံထြက္လာၿပီး မၾကာဘူး ေလယာဥ္က သိသိသာသာကို ခါေတာ့တာ။ ၇-၈ မိနစ္ေလာက္ ၾကာမယ္ ထင္ရဲ႕။ တကယ္မ်ား တခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ ခုလို ဘာလီပိုစ့္ ေတြ ေရးႏိူင္ ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္...

အဲဒါမ်ိဳး ၃ခါေလာက္ ျဖစ္တာ၊ စလံုးေျမကို touch down ျဖစ္မွပဲ ဟင္း ခ်ႏိူင္ေတာ့တယ္...၊ အဲဒီကေလး ၂ေကာင္မ်ား ခဏပဲ ၿငိမ္တယ္၊ ေလယာဥ္ျပဴတင္းေပါက္ကေန ေအာက္လႊတ္ခ် ခ်င္စိတ္မ်ားေတာင္ ေပါက္လို႔လာတယ္ တကယ္...။

ေလယာဥ္ဆိုက္ေတာ့မွ အျပင္ထြက္ဖို႔ ေစာင့္ရင္း ေနာက္က ကေလးအေမကို လွမ္းစကားစပ္ လိုက္ေတာ့ သူတို႔က အီရန္က လာတဲ့လူ ေတြဆိုပဲ...။ ဘုရားဘုရား...ေတာ္ေသးရဲ႕ က်မ ဒီကေလးေတြကို ကလန္ကဆန္ မလုပ္မိတာ...ႏိူ႕မို႔ဆို ႏ်ဴကလီးယားမုန္႔ တလံုးေလာက္ ပစ္ ေကြၽးသြားမွ....ဘေလာဂ့္မဂင္းႏိူင္ပဲ ႐ိွေရာ့မယ္....

ဘာလီပိုစ့္ကေတာ့ ဒီမွာပဲ ၿပီးပါၿပီ...အခြင့္အေရးရရင္ တေခါက္ ထပ္သြားခ်င္ပါေသးတယ္။ က်မ သြားခ်င္တာေတြ၊ လုပ္ခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီး ႐ိွေနေသးလို႔ပါ...ေရးၿပီးခဲ့တဲ့ ဘာလီပို႔စ္ ေတြ အစ အဆံုးဖတ္လို႔ က်မနဲ႔အတူ ဘာလီ အလည္လိုက္ခဲ့သူမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူး စကားဆိုရင္း ဘာလီပိုစ့္ကို အၿပီးသတ္လိုက္ပါရေစေနာ္....:)