အေမွာင္ ပိန္း ပိန္း
ေအးစက္ စိမ္းကားေနတဲ့ ညရဲ႕ အေရာင္မ်ိဳး
ေလတိုးသံ တခ်က္ကေလးေတာင္မွ မၾကားရ
လမိုက္ည ဆိုရင္ေတာင္ ညရဲ႕ အေမွာင္ကို မေတြ႔ထိ ႏိူင္ေလာက္ေအာင္
ေမွာင္ေနတဲ့ အေမွာင္တခု ပဲ တိတိက်က် ႐ိွေနတယ္....
ေနာက္....
အဲဒီ အေမွာင္ကို သိတဲ့ အသိစိတ္ အားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး ႐ိွေနေသးတယ္...။
ေတာင့္ကနဲ တင္းကနဲ ပူေႏြး ေအးခဲလိုက္...
လႈပ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ မာေၾကာ ျပင္း႐ွလိုက္...
ကိုယ္ တခုလံုး သံတံဆို႔ ႐ိႈသြင္းထားသလို...
အေသြး အသားေတြထဲ လ်ပ္စီးေတြပဲ ျပက္ေနသလိုလို...
ႏု ရင့္ ခက္ မာ ေဝဒနာေတြျပ လူးမရ လိွမ့္မရ....
ခႏၶာ ေအာက္က သင္ျဖဴးဖ်ာ တခ်ပ္လား....
ခပ္မာမာ ခံစားမႈမ်ိဳး ႐ိွတာလည္း သိေနႏိူင္ေသးတယ္.....။
အစ ႐ိွခဲ့လို႔ပဲ အဆံုး ေရာက္လာတာေလ...
ဘဝရဲ႕ နိဂံုး အဆံုးသတ္ မ်ဥ္းတေၾကာင္းကို လွလွ ပပ ဆဲြခဲ့ဖို႔ ရဲရင့္အံုးမွေပါ့
အတိတ္ကို လႊတ္ခ်ခဲ့ ျပန္လွည့္ဖို႔ မစဥ္းစားနဲ႔....
ငါ ဘာျဖစ္လို႔ ဘယ္မ်ား သြားရမွာပါလိမ့္ လို႔ အနာဂတ္ကိုလည္း မေမွ်ာ္ေလနဲ႔....
ငါ ဘယ္မွာလဲ အေျဖမ႐ွာနဲ႔ ပစၥဳပၸါန္ေတာင္မွ မေရမရာ
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကုန္ဆံုးေနတာ.....
ငါ ဘာလဲ ဆိုတာေတာင္ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ သံုးသပ္ မေနနဲ႔
တကယ္ဆို နံရံပါးပါး တခ်ပ္သာျခား....
ေကာင္းကင္ နဲ႔ တိမ္လို တသားတည္း ႐ိွေနခဲ့တာ.....။
ခုမွေတာ့....
သြားရေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး တုန္လႈပ္ ငိုၿငီးမေနနဲ႔....တုန္လႈပ္တဲ့ စိတ္ကို မွတ္.....
အကုန္ ထားခဲ့ရမွာမို႔ ဝမ္းနည္းေနေသးရင္ ဝမ္းနည္းတာကို မွတ္....
ခ်စ္သူ ခင္သူေတြကို စိတ္မခ် အပူလံုးႂကြေနရင္ ပူေနတာကို မွတ္....
တကယ္တမ္း သြားရေတာ့မွာ ေၾကာက္႐ြံ႕ ေနရင္လည္း ေၾကာက္ေနတာကိုပဲ မွတ္....
အာ႐ံုမွာ ထင္ဟပ္သမွ် အမွတ္ သတိ နဲ႔ တရစပ္ မလြတ္တမ္း....
မျပတ္ဖမ္းဆုတ္ အျဖစ္ အခ်ဳပ္ နာမ္ ႐ုပ္ ပဲ ႐ိွတဲ့ ဒီခႏၶာ....
ဘာ ေတြကိုမ်ား တမက္ တေမာ ေဖြ႐ွာေနအံုးမွာလဲ......။
မွတ္ရင္း နဲ႔ ပဲသြား သြားရင္း နဲ႔ ပဲမွတ္....
စကၠန္႔ မလပ္ တဖ်တ္ဖ်တ္ ေ႐ြ႕ရင္း....
လင္းဖို႔ အခ်ိန္ တခ်ိန္ဟာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရာက္လာေတာ့မွာ....
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရာက္လာေတာ့မွာ....
ေရာက္ လာ ေတာ့ မွာ........။
** ေနာက္ ခႏၶာ ရ႐ိွအံုးမဲ့ ပုထုဇဥ္ တေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ကို မမီမကမ္း ခံစားေရးဖဲြ႕ ပါတယ္...
အမေရ..
ReplyDeleteကဗ်ာေတြ လုပ္လွခ်ည္႕လားဗ်...
က်ေနာ္ေတာင္မွ ကဗ်ာေတြ ေသေနတာ ၾကာေပါ႔...
အားေပးသြားပါတယ္ဗ်ာ..။
ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ အသိတရား ရိွေနဖို႔ အေရးၾကီးတယ္ေနာ္
ReplyDeleteကိုးကြယ္မွီတြယ္ရာကို အသိကပ္နိင္မွ ျဖစ္မယ္
ဖတ္ရင္း မွတ္သြားပါတယ္။
ReplyDeleteႀကိဳက္တယ္။ တကယ္တမ္းေသခါနီးမွာ အဲလုိမွ မွတ္ႏုိင္ပါ့မလား။ မွတ္က်င့္မရွိရင္ တကယ့္ကုိ မလြယ္တာ။ ခုပဲ စစ္ကားေနာက္ခံရုပ္ရွင္ကားၾကည့္ၿပီး တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားမိေနတုန္း အစ္မကဗ်ာဖတ္မိေတာ့ ပုိၿပီးလန္႔သြားတယ္။ အင္း...အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး..အမ်ားႀကီးႀကိဳးစားရအုံးမယ္ မမေရ။
ReplyDeleteအစ္မေရ... လင့္ေတြ အလုပ္မလုပ္ဘူးလားေရးသြားလို႔ အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လာေျပာတာပါ။ အဲဒီ Feed Roll က Auto တက္တာ မဟုတ္ဘူး ခင္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ Selectively share လုပ္ထားတာပါ။ ကဗ်ာေတြ ဘာေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လိုင္း မဟုတ္လို႔ မပါသြားတာပါ။ Share တာေတြကလည္း ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟင္းခ်က္တာတို႔ ဘာတို႔ပါ။ သူ႔ Theme နဲ႔ သူ Share ေတာ့လည္း အဲဒီ Feed Roll က စာေတြကို စာဖတ္သူေတြက ယံုယံုၾကည္ၾကည္ အားေပးေတာ့ တစ္ခါ Share လိုက္ရင္ အနည္းဆံုး ပရိတ္သတ္ ၁၀၀ ေလာက္က ဖတ္ၾကတာ အစ္မရဲ႕ Site meter မွာေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ခါ ရွင္းျပရဘူးတယ္။ ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဖတ္ၾကည့္ခ်င္လည္း ဖတ္ၾကည့္လို႔ရေအာင္ လင့္ထားခဲ့တယ္ေနာ္။ http://wesheme.blogspot.com/2008/08/reply-to-megumi.html
ReplyDeleteကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ကို အားေပးတာလည္း ေက်းဇူးပါ။
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
Andy
အစ္မေရ....အဲဒါ ကိုယ္သြားရေတာ့မယ္လို႕ႀကိဳသိေနလို႕ ႀကိဳျပင္ဆင္ႏိုင္တဲ့အေျခေနတစ္ခု.....။ ကိုယ္ႀကိဳမသိႏိုင္ဘဲ လွ်ပ္တျပက္ျဖစ္သြားခဲ့ရင္ မေမ့မေလွ်ာ့တဲ့သတိ အၿမဲရွိမေနတဲ့သူဆိုရင္ သြားပါေလေရာေနာ္....။ သူ႕တစ္ဘဝလံုး မေကာင္းတာမလုပ္ခဲ့တာေတာင္မွ ေနာက္ဆံုးထားရမယ့္စိတ္ကို မထားလုိက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ သံသရာမွာ ဘယ္ႏွစ္ဘဝဆက္လည္ဦးမယ္မသိဘူးေနာ္.....။ အဲဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက အပၸမာေဒနသံပါေဒထ လို႕မွာခဲ့တာ....(ဆက္ေရးရင္အမ်ားႀကီးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္.....ေတာ္ၿပီ ) :)
ReplyDeleteသံေ၀ဂစာေတြ ေရးေနၿပီလား။ ဒီေလာက္လည္း မနီးေသးဘူး ထင္တယ္။ မခ်စ္ၾကည္ေအး တရားရၿပီး ဘေလာ့ဂ္မေရးေတာ့ရင္ သတိရေနေတာ့မွာပဲ။
ReplyDeleteကြ်န္ေတာ္ "အသက္ကေလး ဖြပ္ ကနဲထြက္သြားျပီးေနာက္" ဆိုတဲ႔ အေတြ႔အၾကဳံခံစားမႈေလးေတြကို အရမ္းသိခ်င္ေနတယ္။ ျပီးေတာ႔ အခုလိုမ်ိဳး ျပန္ျပီး ေ၀မွ်ခြင္႔ရခ်င္တယ္။ ငါဘယ္လို ေသသြားတာ။ ငါေသသြားေတာ႔ ဒီလိုျဖစ္သြားတာ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ႔။ ကြ်န္ေတာ္ေသျပီးေနာက္ ဆိုတဲ႔ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးလိုက္ခ်င္ေသးတာ။
ReplyDeleteအင္း...မမေရ..ဟုတ္တယ္ေနာ္...လူတုိင္းဟာ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ဆုိတဲ့ အရာကို မလြဲမေသြ ၾကဳံေတြ႔ၾကရမွာေနာ္...ၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ထားႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပါပဲ...ေက်းဇူးမမေရ...မွတ္သြားတယ္...
ReplyDeleteညီမေလး
အင္ၾကင္း
သတၱ၀ါတစ္ခု ကံတစ္ခု
ReplyDeleteသတၱ၀ါတစ္ဦး၏ ေသျခင္း(စုတိ)နဲ႔ ေနာက္ဘ၀ျဖစ္ျခင္း၊ ေနာက္ဘ၀သို႔ေရာက္ျခင္း (ပဋိသေႏၶ)တို႔ဟာ တစ္စပ္တည္းလို ့ဆိုတယ္၊
တရား နွင့္ ေသနိုင္ဘို ့ ေကာင္းမႈ႕ကုသိုလ္၊ သီလ၊ ဒါန၊ ပါရမီ အက်ိဳးေတြျဖည္ ့ၾကဦးဆို႕။
တရားမလုပ္နိုင္ေသးသူ
ဟိုတေန႕ကပဲ အိမ္ကလူၾကီးကို စိတ္လိုလက္ရ ဝက္သားဟင္းေတြ ခ်က္ေၾကြးေနၿပီး မေန႕တေန႕ကပဲ မိန္းကေလး အခ်စ္အေၾကာင္းေျပာ... ေအာ... လြမ္းမေနခဲ့ပါဘူး ဆိုပဲ...။
ReplyDeleteအခုေတာ့ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ တဲ့...
နားလည္ရ ခက္ပါလားေနာ္... း))
ဟုတ္ပါ့မယ္သက္ရာ..
ReplyDeleteခုဝက္သားဟင္းခ်က္လိုက္..ခုေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေျပာလိုက္နဲ႕
ဝိသာခ်စ္တို႔ကေတာ့..လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ
“ဟဲဟဲ ေျပာကုန္ၾကျပီေနာ္ း) ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ဗ်ဳိ႕
ReplyDeleteအားက်တယ္ ေရးတတ္ပါ႔ေနာ္
မႀကီးေအးေနာ္္.......
ReplyDeleteအေနာ္က...ထုမွ ေနေကာင္းခါစ႐ွိေသးတာကို......အဟိ.....း))
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ
အင္း မခ်စ္ၾကည္ေအး တကယ္မ်ားတရား ရသြားျပီလားသိဘူး။ :)
ReplyDeleteတကယ္ေတာ့လဲ တရားဆိုတာ ၾကီးတာ ငယ္တာ နဲ့ေတာ့မဆိုင္ဘူးထင္တယ္။
ေသျခင္းတရား ဆိုတာလဲ ေကြးေသာလက္မဆံ ့ခင္ ျဖစ္သြားနိုင္တာပဲေနာ္။
ဒီေတာ့ သတိေလး ရွိေနယင္ အေကာင္းဆုံးပါ။
ကဗ်ာ ေတာ့ ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ။
သံေ၀ဂ ကဗ်ာေပါ့။
ခင္တဲ့
ေမာင္ေမာင္
အစ္မခ်စ္ၾကည္ေရ
ReplyDeleteကဗ်ာေလး ဖတ္အၿပီး...
..ငါေရာ...ငါေရာ....ငါေရာ...နဲ႕
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးမိလွ်က္သားျဖစ္ေနတယ္။
ထိပါ့ရွင္။