Wednesday, February 9, 2011

ဒါဇင္ဝက္

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ႐ြာတေခါက္ ျပန္တုန္းကေပါ့။ တည ေ႐ႊႏိူင္လြန္က ဒူးမလိုင္ ေသာက္ၿပီးအျပန္ အိမ္မွာ လဘက္တပန္းကန္၊ ေရေႏြးတလင္ပန္း နဲ႔ မိသားစု စကားဝိုင္းေလး ဝိုင္းျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။  ခဏၾကာေတာ့ က်မ အမ်ိဳးသားနဲ႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ အမ တေယာက္ ေရာက္လာၿပီး စကားဝိုင္းေလးက ပိုၿပီး စည္ကားသြားခဲ့တယ္။ က်မကေတာ့ နင္လံုး ငါလံုး ေတြနဲ႔ စကားေတြ ေရပက္မဝင္ေအာင္ ေျပာေနတဲ့  သူတို႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကို သေဘာတက် ၾကည့္ရင္း တဖက္ကလည္း ေယာကၡမႀကီး နဲ႔ လဘက္ လုစားရင္းေပါ့။ 

သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ စကားလမ္းေၾကာင္းက ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ငယ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘယ္သူေတြကေတာ့ျဖင့္ ေသၿပီ၊ ဘယ္သူကေတာ့ျဖင့္ အရက္စြဲေနတာ၊ ဘယ္သူကျဖင့္ ခုထိ အပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ေနတုန္း၊ ဘယ္သူကျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကေလး တပံုႀကီးနဲ႔၊ ဟိုေကာင္က ျဖင့္ စီးပြားေရးမွာ ဘယ္လို ေအာင္ျမင္ေနတာတို႔၊ ဟိုတေယာက္ကျဖင့္ ဌာန တခုမွာ ဘာေကာင္ႀကီးျဖစ္ေနရဲ႕ ဆိုတာမ်ိဳး...အို သူတို႔ သိသမွ် မွတ္မိသ မွ် သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္း စံုလို႔ပါပဲ။

အဲဒီလို သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္းကေန ဘယ္ကလို ဘယ္လို ကေလးအေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္ မသိဘူး။

" ဟဲ့ နင္တို႔ ကေလး မရၾကေသးဘူးလား...."

အဲဒီ အမရဲ႕ အေမးကို က်မ အမ်ိဳးသားက ခပ္ေနာက္ေနာက္ ျပန္ေျဖပါတယ္။

" ေဟ့ေအး  ငါတို႔ မရေသးဘူး၊ မရဆို ငါတို႔မွာ  ေပးစရာ အေႂကြးမွ မ႐ိွတာ "

" ဘာျဖစ္တယ္ ငါနားမလည္ဘူး နင့္ဟာက ႐ွင္းစမ္းပါအံုးဟ "

" ဪ နင္ကလည္းဟာ ကေလးဆိုတာ ဟိုးအရင္ ဘဝက ေပးစရာ အေႂကြး႐ိွခဲ့လို႔  ဒီဘဝမွာ လာျပန္ေတာင္းတာဟ...ငါတို႔က အဲလို ေႂကြးကင္းခဲ့လို႔ "

" ေအာင္မာ ဟဲ့ေကာင္ နင္ စပ်စ္သီး ခ်ဥ္မေနစမ္းပါနဲ႔ မဟုတ္တာေတြ "

" တကယ္ေျပာတာဟ နင္မယံုဘူးလား ကေလး တေယာက္ပဲ ႐ိွတဲ့သူဆိုရင္ အဲဒါ ဟိုဘဝက ဘတ္စ္ကားခ မေပးပဲ ခိုးစီးခဲ့လို႔  အဲဒါ ခုဘဝ ျပန္ေပးဆပ္ရတာ "

က်မျဖင့္ နားေထာင္ရင္း ၿပံဳးမိရသည္။ သူေဖာက္လာၿပီ...အဲဒီလိုပဲ လူရင္းေတြနဲ႔ဆို အစအေနာက္ သန္ၿပီ။
" ေနစမ္းပါအံုး နင္ ခု ကေလး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ႐ိွတုန္း "

အဲဒီ အမက ၿပံဳးတံု႔တုံ႔ႏွင့္ ျပန္ေျဖ႐ွာသည္။

" ၃ေယာက္ "

" ဟား....အဲဒါေပါ့ ကေလး ၃ေယာက္ ႐ိွတဲ့သူဟာ ဟိုးဘဝတုန္းက ဘုရားအလႉခံဘံုး ေဖာက္ခဲ့လို႔ဗ်ား "

" လုပ္ၿပီ နင္ဟာေလ ေပါက္ကရ ေျပာၿပီ ဟား ဟား ဟား "

အမက ေျပာလဲေျပာ   ရယ္လဲရယ္ပါတယ္။ ဒါကို က်မ အမ်ိဳးသားက ဆက္ေျပာျပန္တယ္။

" ၃ေယာက္ မို႔လို႔ေပါ့ဟာ ၆ ေယာက္ဆိုရင္ေတာ့ နင္ ေသခ်ာၿပီ အဲဒါ ဘုရားေ႐ႊခြာတဲ့ အဖဲြ႔ထဲကပဲ "

အဲဒီမွာ တခ်ိန္လံုး ၿငိမ္ေနတဲ့ က်မ ေယာကၡမႀကီးက လဘက္ဇြန္း ခဏခ်လို႔ ထေျပာလိုက္တာ...။

" ေအာင္မာေလးေတာ္ က်ဴပ္တို႔လဲ ၆ ေယာက္ ေမြးခဲ့တာပါေတာ္.....တဲ့ "


 


12 comments:

  1. ေဟ့..ဒီ post က ငယ္ငယ္က တဝက္ခေပးရတဲ့ ဇတ္ကားအေဟာင္းလို ရုံျပန္တင္တာပဲ..

    ReplyDelete
  2. ဟုတ္ပါ႕ ကိုႀကီးေက်ာက္၊ အစ္မ ခ်စ္ၾကည္ ဆားခ်က္တာ မ်ားေနၿပီ။ :)

    ReplyDelete
  3. အဲ..အဲ..
    ဒီမွာက ..ေမာင္ႏွစ္မ ၆ ေယာက္ ရွိပါတယ္။
    အေဖတို ့ အေမတို ့ကို ျပန္ေမးၾကည့္အံုးမွပဲ၊ မခ်စ္ၾကည္ ေရ..
    ဘာေတြ လုပ္ထားခဲ့ၾက သလည္း လို ့.. း)

    ခင္တဲ့
    မကိ

    ReplyDelete
  4. ခုေတာ့ က်ေနာ္ မွာလဲ ေက်းဇူးရွင္ က ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ျဖစ္လာၿပီ။ သူတို႕ကိုပဲ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္လုပ္ ေနရတယ္။ ေလသံ ေတာင္ မမာရဲဘူး။ မႀကိဳက္ဖူးတဲ့..။ ကိုယ္က သင္ေပးရ မယ္မရွိဘူး သူေျပာတာပဲ နားေထာင္ရမယ္တဲ့။ အစ္မခ်စ္ေျပာ သလိုဆိုရင္ က်ေနာ္ လဲ အရင္ဘ၀က က်ဴရွင္လခ မေပးပဲ ခိုးတက္ ခဲ့လို႕မ်ားလားး။

    ReplyDelete
  5. ဟိဟိ..အမခ်စ္တို႔ကေၾကြးကင္းခဲ့တယ္ေပါ့..။
    ခ်စ္တဲ့
    ညီမသဒၶါ

    ReplyDelete
  6. အမခ်စ္ဘာေၾကာင့္ ဆားခ်က္တယ္ဆိုတာ သူတို႔ေတြကို မေျပာျပဘူး....။

    ReplyDelete
  7. “ေ႐ႊႏိူင္လြန္က ဒူးမလိုင္”
    မႏၱေလးသားနဲ႕ရန္ကုန္သူ း)
    (မေတြ႕တာၾကာလို႔ လာႏႈတ္ဆက္တာပါ)

    ReplyDelete
  8. ဟြန္းးး လာျပီးေတာ့ကို ရိုက္ဦးမယ္..။ တို႔ကေတာ့ ဟိုးဘဝတုန္းက ဘုရားအလႉခံပံုး ေဖာက္ခဲ့လို႔ေပါ့ေလ.. ဟြန္းးး ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့..။ အဲ..ေနဦး .. ဘယ္သူ႔ကို ရိုက္ရမလဲ.. ေျပာဦး.. :P

    ReplyDelete
  9. ႏွစ္ေယာက္ဆိုရင္ေရာ... ဘာလုပ္မိခဲ႔လို႔လဲ?

    Rose of Sharon

    ReplyDelete
  10. ခ်စ္ခ်စ္ ဒါဇင္ဝတ္ ဖတ္ရေတာ႕ ဒူးမလိုင္လဲ ေသာက္ခ်င္လုိ႕ သတိရ .. သားသမီး ၆ေယာက္ေမြးထားတဲ႕ အေမ႕ကိုလဲ သတိရ း))
    ဒါေပမဲ႔ အေမက ေရႊေတာ႕ မခြာဘူးထင္တာပဲ းD

    ReplyDelete
  11. ဒါဇင္ဝတ္ ကို ဒါဇင္ဝက္လုိ႕ အမွားျပင္ပါတယ္ း)

    ReplyDelete
  12. အရင္ဘဝက ကားခုိးစီးမိခဲ့ပါတယ္။ း-)

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...