ေတာင္သမန္ရဲ႕ ဦးပိန္တံတား

အမရပူရၿမိဳ႕အနီး၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ေတာင္ဘက္ ၁၁ကီလိုမီတာ အေဝးမွာ ေတာင္သမန္အင္းရဲ႕ ျမစ္ကမ္းပါး ႏွစ္ဖက္ကို ဆက္သြယ္ ေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ဦးပိန္တံတား တည္႐ိွပါတယ္။ ၁၂၁၁ခုႏွစ္က စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီး ၁၂၁၃ခုႏွစ္မွာ ၿပီးစီးခဲ့တဲ့ အဲသည္တံတားကို ကြၽန္းသစ္တိုင္လံုးေပါင္း ၉၈၄တိုင္နဲ႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး တံတားအ႐ွည္ ၁.၂ ကီလိုမီတာ ႐ိွပါတယ္။ ေရလယ္ဇရပ္ ေလးေဆာင္ရဲ႕ တိုင္လံုးေတြကိုပါ ထည့္သြင္း ေရတြက္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္းသစ္တိုင္ေပါင္း ၁၀၈၆တိုင္ ႐ိွပါတယ္။ ခုေတာ့ ရာသီဥတုဒဏ္ေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ ကြၽန္းတိုင္ေတြေနရာမွာ အုတ္တိုင္ေတြနဲ႔ အစားထိုးထားတာကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျမင့္လာတဲ့ ေနလံုးေၾကာင့္ အျမင္ ကြဲျပားလာခဲ့ေပမဲ့ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ဖို႔ေတာ့ ျမဴေဝ့မႈန္မိႈင္းေနဆဲ ႐ႈခင္းေတြဟာ မသဲမကြဲလွေသးပါဘူး။ ဒါေတာင္ က်မတို႔ေရာက္ေတာ့ မနက္ ၈နာရီခြဲ ႐ိွေနပါၿပီ။

ေရက်ခ်ိန္မို႔ တံတားေအာက္မွာလည္း အမိႈက္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ တံတားပတ္ဝန္းက်င္ မယ္ဇယ္ပင္တန္းတေလွ်ာက္မွာေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္ေလးေတြ၊ ပန္းခ်ီကားဆိုင္ေလးေတြ၊ ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေလးေတြ နဲ႔ အမွတ္တရပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္ကေလးေတြက ဟိုနားတခ်ိဳ႕ ဒီနားတခ်ိဳ႕ရယ္။

သည္တံတားႀကီးကို အမီွျပဳၿပီး အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းေနၾကရတဲ့ မိသားစုေတြကို ေတြ႔ရတဲ့အခါမွာေတာ့ တံတားေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဦးပိန္ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ စေကးမွန္ခ်ိန္ေတြမပါဘဲ မ်က္ေစ့အျမင္၊ ေျခအလွမ္းေတြနဲ႔ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္သံုးၿပီး တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ေ႐ွးေဟာင္း လက္ရာတခုလည္း ျဖစ္၊ မႏၲေလးေရာက္တဲ့ ကမာၻလွည့္ခရီးသည္တိုင္း မျဖစ္မေန သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈၾကရတဲ့ တံတားလည္းပဲ ျဖစ္တာမို႔ တံတားေဆာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဦးပိန္ကို ထပ္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ရျပန္တယ္။

အဲသည္လို ေက်းဇူးတင္စရာ လူတေယာက္အေၾကာင္း ႐ွာေဖြဖတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ဦးပိန္ဆိုတာ ဘယ္လိုလူ၊ ဘယ္လိုရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ သည္တံတားကို ေဆာက္ခဲ့တယ္ ဆိုတာေတြ သိလာရတယ္။ က်မ မအံ့ဩမိပါဘူး။ ဒါေတြက ျဖစ္တတ္တဲ့ ျဖစ္ေနက်ေတြမို႔ပါ။

ကုန္းေဘာင္ေခတ္၊ ပုဂံမင္းလက္ထက္တြင္ ဦးပိန္တံတားကို တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ပုဂံမင္းမွာ ၾကက္၊ငွက္ အစရွိသည္သာမက အျခားေသာ တိရိစာၦန္မ်ားကိုပါ ဖမ္းဆီး၍ တိုက္ပြဲကစားသည္ကို အထူး၀ါသနာပါၿပီး ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ကစားပြဲက်င္းပေလ့ရွိသည္။ တိုင္းေရးျပည္ရာမ်ားကို ညီေတာ္ႏွစ္ပါးျဖစ္သည့္ မင္းတုန္းႏွင့္ ကေနာင္မင္းသားႏွစ္ပါးဦးေဆာင္သည့္ လႊတ္ေတာ္ကသာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေနခဲ့ရသည္။ ပုဂံမင္း၏ တိရိစာၦန္ေရးရာ ကၽြမ္းက်င္သူမွာ ဘိုင္ဆပ္ဟုေခၚသည့္ ကုလား(မြတ္ဆလင္) တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ထိုသူကို ပုဂံမင္းက ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လွသျဖင့္ အမရပူရတြင္ၿမိဳ႕၀န္အျဖစ္ပင္ ခ်ီးေျမွာက္ခဲ့သည္။ ထိုဘိုင္ဆပ္ႏွင့္ အတူခ်ီးေျမွာက္ျခင္းခံရသူမွာ ၄င္း၏တပည့္ ၿမိဳ႕စာေရး ေမာင္ပိန္ဆိုသူျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔ႏွစ္ဦး ေသာင္းက်န္းလွသျဖင့္ အမရပူရတစ္ၿမိဳ႕လံုးသည္ ေျခာက္ျခားရသည္။ ထိုသူႏွစ္ဦးစကားမွာ မင္းနားေပါက္သျဖင့္ ေၾကာက္ၾကရသည္။ လွန္၀ံ့သူမရွိခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ၄င္းတို႔၏ အျပစ္မ်ားကို ပုဂံမင္းသိသျဖင့္ ဖမ္းဆီးကာ အေပါင္းအပါမ်ားႏွင့္ တကြကြပ္မ်က္ခဲ့သည္။

ၿမိဳ႕စာေရး ေမာင္ပိန္သည္ မြတ္ဆလင္ဘာသာ၀င္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ထြက္ျဖစ္သည္။ ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၄၉-ခုႏွစ္တြင္ အမရပူရၿမိဳ႕စာေရး ေမာင္ပိန္သည္ အသက္ရွိစဥ္၊ အာဏာရွိစဥ္အတြင္းက အမရပူရၿမိဳ႕ေတာ္မွ ေတာင္တမန္အင္းကို ျဖတ္၍ အျခားဖက္ကမ္းသို႔ သစ္သားတံတားႀကီးတစ္ခုကို တည္ေဆာက္ေလသည္။ တံတားေဆာက္လုပ္ရန္ သစ္မ်ားကို ပုဂံမင္း၏ အမိန္႔အရ အင္း၀ ႏွင့္ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ေဟာင္းမ်ားမွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေဟာင္းမ်ား ဖ်က္ျခင္းျဖင့္ ရရွိသည္ ဟုဆိုသည္။ တည္ေဆာက္ရသည္ အေၾကာင္းမွာလည္း အေကာင္းမဟုတ္။ တစ္ဖက္ကမ္းရွိ မြတ္ဆလင္မ်ားကို ဘုိင္ဆပ္က အမရပူရသို႔ အေၾကာင္းရွိလွ်င္ အျမန္ကူးႏိုင္ရန္ ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေဆာက္သည္ဟု ဆိုပါသည္။  http://www.wikimyanmar

အဲသည္အတိုင္းသာဆို တံတားႀကီး ေဆာက္လုပ္ရတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ေကာင္းတယ္လို႔ မဆိုသာေပဘူးေပါ့။ ထားပါေတာ့ေလ ဘယ္လိုရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ပဲ ေဆာက္ခဲ့ ေဆာက္ခဲ့၊ ဒီေန႔ အျမင္မွာေတာ့ အမ်ား အက်ိဳးျပဳေနတာ၊ ကမာၻလွည့္ခရီးသည္ေတြ လာေရာက္တဲ့အတြက္ ႏိူင္ငံျခားဝင္ေငြေတြ ႐ွာေပးေနတာ ဒါေတြအတြက္ေတာ့ျဖင့္ က်မတို႔က ဦးပိန္ကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္ မဟုတ္ပါလား...