Saturday, February 5, 2011

အနားသတ္ မ်ဥ္းတေၾကာင္း

အေရာင္...

အေမွာင္  ပိန္း ပိန္း
ေအးစက္ စိမ္းကားေနတဲ့    ညရဲ႕  အေရာင္မ်ိဳး
ေလတိုးသံ တခ်က္ကေလးေတာင္မွ   မၾကားရ
လမိုက္ညဆိုရင္ေတာင္   ညရဲ႕ အေမွာင္ကို မေတြ႔ထိ ႏိူင္ေလာက္ေအာင္
ေမွာင္ေနတဲ့  အေမွာင္တခုပဲ  တိတိက်က် ႐ိွေနတယ္....
ေနာက္....
အဲဒီ  အေမွာင္ကို သိတဲ့  အသိစိတ္ အားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး ႐ိွေနေသးတယ္...။
ေတာင့္ကနဲ  တင္းကနဲ  ပူေႏြး   ေအးခဲလိုက္...
လႈပ္ကနဲ   ဆတ္ကနဲ  မာေၾကာ  ျပင္း႐ွလိုက္...
ကိုယ္  တခုလံုး သံတံဆို႔ ႐ိႈသြင္းထားသလို...
အေသြး အသားေတြထဲ  လ်ပ္စီးေတြပဲ  ျပက္ေနသလိုလို...
ႏု ရင့္ ခက္ မာ ေဝဒနာေတြျပ   လူးမရ  လိွမ့္မရ....
ခႏၶာ ေအာက္က  သင္ျဖဴးဖ်ာ  တခ်ပ္လား....
ခပ္မာမာ  ခံစားမႈမ်ိဳး  ႐ိွတာလည္း  သိေနႏိူင္ေသးတယ္.....။
အစ  ႐ိွခဲ့လို႔ပဲ  အဆံုး  ေရာက္လာတာေလ...
ဘဝရဲ႕  နိဂံုး  အဆံုးသတ္ မ်ဥ္းတေၾကာင္းကို လွလွ ပပ ဆဲြခဲ့ဖို႔ ရဲရင့္အံုးမွေပါ့
အတိတ္ကို  လႊတ္ခ်ခဲ့   ျပန္လွည့္ဖို႔  မစဥ္းစားနဲ႔....
ငါ ဘာျဖစ္လို႔  ဘယ္မ်ား သြားရမွာပါလိမ့္ လို႔  အနာဂတ္ကိုလည္း မေမွ်ာ္ေလနဲ႔....
ငါ ဘယ္မွာလဲ ဆိုတာ  အေျဖမ႐ွာနဲ႔  ပစၥဳပၸါန္ေတာင္မွ မေရမရာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း  ကုန္ဆံုးေနတာ.....
ငါ  ဘာလဲ ဆိုတာေတာင္ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္  သံုးသပ္ မေနနဲ႔
တကယ္ဆို  နံရံပါးပါး  တခ်ပ္သာျခား....
ေကာင္းကင္ နဲ႔ တိမ္လို တသားတည္း ႐ိွေနခဲ့တာ.....။
ခုမွေတာ့....
သြားရေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး  တုန္လႈပ္ ငိုၿငီးမေနနဲ႔....
တုန္လႈပ္တဲ့ စိတ္ကို မွတ္.....
အကုန္ ထားခဲ့ရမွာမို႔  ဝမ္းနည္းေနေသးရင္  ဝမ္းနည္းတာကို မွတ္....
ခ်စ္သူ ခင္သူေတြကို စိတ္မခ် အပူလံုးႂကြေနရင္  ပူေနတာကို မွတ္....
တကယ္တမ္း  သြားရေတာ့မွာ ေၾကာက္႐ြံ႕ ေနရင္လည္း  ေၾကာက္ေနတာကိုပဲ မွတ္....
အာ႐ံုမွာ  ထင္ဟပ္သမွ် အမွတ္ သတိ နဲ႔ တရစပ္  မလြတ္တမ္း....
မျပတ္ဖမ္းဆုတ္  အျဖစ္ အခ်ဳပ္ နာမ္  ႐ုပ္ ပဲ ႐ိွတဲ့  ဒီခႏၶာ....
ဘာေတြကိုမ်ား  တမက္ တေမာ ေဖြ႐ွာေနအံုးမွာလဲ......။

မွတ္ရင္းနဲ႔ပဲသြား   သြားရင္းနဲ႔ပဲမွတ္....
စကၠန္႔ မလပ္  တဖ်တ္ဖ်တ္  ေ႐ြ႕ရင္း....
လင္းဖို႔  အခ်ိန္  တခ်ိန္  တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရာက္လာေတာ့မွာ....
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရာက္လာေတာ့မွာ....
ေရာက္ လာ ေတာ့ မွာ........။


ႏွစ္သက္စြာ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလး တပုဒ္ပါ.....အမွတ္တရ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္...


10 comments:

  1. ကဗ်ာေလးကို အေလးအနက္ဖတ္ရႈသြားပါတယ္
    ဒါမ်ိဳးေလးေတြ ဆက္ေရးပါဦး

    ReplyDelete
  2. မွတ္ရင္းနဲ႔ပဲသြား သြားရင္းနဲ႔ပဲမွတ္....

    တလံုးခ်င္း၊ တပုဒ္လံုး ေကာင္းမွာေကာင္း

    ပန္ပန္႔ လိုပဲ ေတာင္းဆိုပါရေစ ခ်စ္ၾကည္ေရ

    ReplyDelete
  3. :(

    မွတ္ရင္းနဲ႔ပဲသြား သြားရင္းနဲ႔ပဲမွတ္....
    စကၠန္႔ မလပ္ တဖ်တ္ဖ်တ္ ေ႐ြ႕ရင္း....
    လင္းဖို႔ အခ်ိန္ တခ်ိန္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရာက္လာေတာ့မွာ....
    တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရာက္လာေတာ့မွာ....
    ေရာက္ လာ ေတာ့ မွာ........။

    ReplyDelete
  4. အမခ်စ္
    ေရာက္ေတာ့မွာလား ေရာက္ခါနီးျပီလား
    ေရာက္ေတာ့လည္း ေရာက္တယ္လို႕မွတ္ရံုပ။
    စာတင္လို႕မရလို႕ မရရင္ မရဘူးဆိုျပီး ထပ္ခါ ထပ္ခါ မွတ္ေနရပါေၾကာင္းဗ်ာ။

    ခင္မင္တဲ့
    seesein

    ReplyDelete
  5. လူမရွိေတာ႔ေပမဲ႔ စာေတြ ရွိေနေသးတယ္
    ဒါဟာ သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ႔ သေဘာတရားဘဲ
    ဘယ္မွာေရာက္ေရာက္ ဒီေနရာေလးကိုေတာ႔ အျမဲတမ္း သတိရေနမယ္ ထင္တယ္
    စိတ္မွေျဖာင္႔ရဲ႔လား မသိ....
    စိတ္ေျဖာင္႔လက္ေျဖာင္႔ ခရီးသြားၾကစို႔
    သံသရာတေကြ႔ ျပန္ဆံုေတြ႔ၾကမယ္ မဟုတ္လား
    း) း)

    ReplyDelete
  6. ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ သတိေလးကပ္နိင္ဖို႔ အေရးၾကီးတယ္။

    ReplyDelete
  7. ၾကိဳက္လိုက္တာ ဒီကဗ်ာေလး......

    ReplyDelete
  8. စားရင္းနဲ႔သြား...သြားရင္းနဲ႔ငမ္း...
    စကၠန္႔မလပ္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ၾကည့္ရင္း...
    အနိတ္စားေလးေတြ..တေျဖးေျဖး..ေရာက္လာေတာ့မွာ...ေရာက္လာေတာ့မွာ..

    ReplyDelete
  9. သြားခ်င္ေသးဘူး....ခုေနသြားရမယ္ဆိုလည္း မွတ္ႏိုင္မယ္မထင္.....:(

    ReplyDelete
  10. ေမာင္ေကာင္းWed Feb 23, 10:20:00 PM GMT+8

    အင္း မခ်စ္ၾကည္ေအး ဆိုတာကို ပထမဆံုး သိမိ ၾကိုက္မိ တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ .. ၾကိုက္လြန္းလို့ .. အယ့္သည္ ေန့က သူငယ္ခ်င္းေတြကို ရွယ္ခဲ့တယ္ .. က်ေနာ္ လင္းၿပာပါ .. မသိမွာစိုးလို့ .. း)

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...