Journey Forty-Five

စကားဦး

ဒီေန႔က ကၽြန္မရဲ႕ ေမြးေန႔ႏွစ္ပတ္လည္မို႔ အမွတ္တရပိုစ့္ေလး ေရးဦးမွလို႔ စိတ္ထဲေတြးမိတယ္။ 

ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ ဟိုမေရာက္ဒီမေရာက္စာေလးေတြ၊ ကဗ်ာေလးေတြ၊ ပန္းခ်ီကားေလးေတြ၊ ဓါတ္ပံုေလးေတြ...အဲဒါေတြထဲက ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေတာ့ အကုန္လုပ္ခ်င္တာပဲ။ ဒါနဲ႔ စာေလးနည္းနည္း၊ ကဗ်ာေလးနည္းနည္း၊ ပန္းခ်ီေလးနည္းနည္းနဲ႔ ဓါတ္ပံုေလးနည္းနည္း အကုန္လုပ္ခ်လိုက္တာေပါ့ကြာလို႔ ေတြးတယ္။ ဒါေတာင္ သီခ်င္းဆို၊ ဂစ္တာတီးတာ မပါေသးဘူး။ အဲဒါကတာ့ ထားလိုက္ပါေတာ့ေလ။ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္ပရိသတ္ကို အဲ့ေလာက္ထိေတာ့ မႏွိပ္စက္သင့္ဘူး မဟုတ္လား  :)

ဒီပို႔စ္မွာ ၁) စာ ၂) ဓါတ္ပံု  ၃) ပန္းခ်ီနဲ႔ ၄) ကဗ်ာ ပါပါတယ္။

ဖတ္ရတာ မ်ားသြားရင္ေတာ့ အားနာပါရဲ႕။ အမွတ္တရမို႔ လုပ္ခ်င္တာ အကုန္လုပ္တာလို႔သာ သေဘာထား ဖတ္ေပးၾကပါ  ;)

၁) စီေကေအမွ စီေကေအသို႔ ေပးစာ

ခ်စ္ေသာစီေကေအ

က်န္းမာပါစ၊ ေခတၱလူ႔ျပည္မွာ ေနရတာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ပါစ။

ဆိုေရးရွိက ဆိုအပ္လွဆိုတာလို ဒီေန႔ စီေကေအရဲ႕ ေမြးေန႔ႏွစ္ပတ္လည္မွာ စီေကေအကို ေျပာခ်င္ဆိုခ်င္တာေလးေတြ ေျပာရဦးမယ္။ ဒီလိုေလ….လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပ်မ္းမွ်သက္တမ္းကို အႏွစ္ေျခာက္ဆယ္လို႔ ထားလိုက္၊  ခုဆိုရင္ ရွင္ဟာ ေလးပံုသံုးပံုႀကီးမ်ားေတာင္ ခရီးေပါက္ခဲ့ၿပီ။ ဘယ္ကိုႏွင္ေနတဲ့ခရီးလည္းဆိုေတာ့ ေသျခင္းတရားဆီကုိေပါ့။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝအလ်ားဟာ ေမြးဖြားျခင္းနဲ႔ ေသဆံုးျခင္းရဲ႕အၾကားက အခ်ိန္ေတြပဲ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီးမွေတာ့ ေသျခင္းတရားဆီကိုသာ ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကရံု…..။

ခု ရွင္ ခရီးေပါက္ၿပီလား။ အေတာ္မွ ေမာပါရဲ႕လား…..

ခရီးသြားေတြဟာ အဲဒီအလ်ားေလးတစ္ခုအတြင္းမွာ မွတ္တိုင္ေလးတစ္ခု ေလာက္ေလာက္လားလား စိုက္ထူခဲ့ၾကဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။  ရွင္တို႔ကၽြန္မတို႔ ခရီးသြားတဲ့အခါ ေတြ႔ဖူးၾကသလို  ေမာင္ဘယ္သူ မဘယ္ဝါေတြကျဖင့္ ဒီေနရာကို ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ဘယ္အခ်ိန္က ေရာက္ခဲ့သည္ဆိုတဲ့ နံရံစာမ်ိဳးေနမွာေပါ့။ အဲ့ဒီထက္ပိုမုိ ေလးနက္ေကာင္း ေလးနက္လိမ့္မယ္။ သူသူငါငါ အၿပိဳင္အဆိုင္ ကဗၺည္းထိုးခဲ့ခ်င္ၾကတယ္။ လူေတြရဲ႕ စိတ္မွာ၊ လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ၊ လူေတြေရးတဲ့ သမိုင္းထဲမွာ….။

ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီးတဲ့ အလ်ားတစ္ခုကို ေရာက္တဲ့ေနရာကေန ျပန္လွည့္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့အခါ ကြဲျပားတဲ့ျဖတ္သန္းမႈေတြကို ရွင္ ေတြ႔ရမယ္။ ခရီးသြားေနၾကတဲ့သူေတြခ်င္းအတူတူမွာ တစ္ခ်ိဳ႕က ေအးေအးလူလူ သက္ေတာင့္သက္သာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ခက္ခက္ခဲခဲ ပင္ပမ္းဆင္းရဲ၊ တစ္ခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ ေရွ႕ေရာက္ခ်င္လြန္းလို႔ အေျပးတစ္ပိုင္း၊ တစ္ခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ ေရွ႕လူေတြကို တြန္းထိုးနင္းတက္…..။

ရွင္ေရာ ဘယ္လို ျဖတ္သန္းခဲ့သလဲ၊  အဲသလိုလူေတြနဲ႔ေတြ႔ရတိုင္း ေဘးကပ္ေပးမိရဲ႕လား။  သြားၾကပါေစ၊ ေက်ာ္ျဖတ္တက္သြားၾကပါေစ၊  ခရီးေပါက္ၾကပါေစဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ေလ….ဒီလိုဆိုရင္ျဖင့္ ရွင္က ကၽြန္မလည္း အလ်ားတစ္ခုအတြင္းမွာ ထိပ္ကို ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္တာေပါ့၊ အားလံုးထက္ ေရွ႕ကိုေရာက္ခ်င္တာေပါ့လို႔ ျပန္ေျပာခ်င္စရာ…။

ဒီမွာ…ဘာကိုမဆို ရွင္ တတ္ႏိူင္သေလာက္ ႀကိဳးစားၾကည့္၊ ႀကိဳးစားမႈနဲ႔တန္တာကို ရွင္ ျပန္ရမွာပဲ။  ေရာင့္ရဲတတ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။ ဘုရားေဟာတရားထဲမွာပါတဲ့ ေရာင့္ရဲေအာင္ေနတတ္ဖို႔ ဆိုတာဟာ လိုက္နာက်င့္သံုးတတ္ရင္ တကယ္ကို ေအးခ်မ္းတာ။ ဒီေနရာမွာ ရွင္ သိထားဖို႔က ေရာင့္ရဲမႈဆိုတာ ပ်င္းရိမႈမဟုတ္ဘူး။ တတ္ႏိူင္တဲ့ အားထုတ္မႈ လံု႔လ ဝိရီယေတာ့ ရွိပါေစ၊ ရလာမယ့္ ရလာဒ္အေပၚမွာ လက္ခံေနေပ်ာ္ျခင္းကိုသာ ဆိုလိုပါတယ္။ အဲဒီလိုဆိုေတာ့ ဘာလာလာ ၾကံဳလာရသမွ် ေအးခ်မ္းသြားတယ္။ အရာရာဟာ ကိုယ္ျပဳသမွ်ေတြရဲ႕အက်ိဳးဆက္ေတြပဲေလ….အဲဒါကို ရွင္ လက္ခံလား။

ဘယ္သူမဆို စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏ ခ်မ္းသာျခင္းနဲ႔ ျပည့္စံုခ်င္ၾကတယ္။ ကိုယ္၏ခ်မ္းသာျခင္းကေတာ့ သိပ္ကို ရွင္းပါတယ္။ ရုပ္ဝတၳဳေတြနဲ႔ ျဖည့္ဆည္းေပးလို႔ ရတယ္။ တရားသျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ မတရားသျဖင့္ျဖစ္ေစ ရယူလို႔ ျဖစ္တယ္။ လိပ္ျပာလံုတာ မလံုတာက ေနာက္တစ္ပိုင္း။

စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းကေတာ့ အဲဒီေလာက္လြယ္မယ္ မထင္ဘူး။ ရွင့္အတြက္မွ မဟုတ္ဘူး။ အားလံုးအတြက္ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းက ခက္တယ္။ အရာရာျပည့္စံုတိုင္းလည္း စိတ္ထားတတ္ပါမွ။

မီးခဲပူတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းအသိပဲ။ ပူမွန္းသိတဲ့ေနာက္ ဘယ္သူက ကိုင္ထားခ်င္မလဲ။ လႊတ္ခ်ထားခဲ့လိုက္ရမွာပဲ မဟုတ္လား။ ျမင္သာတဲ့အပူေတြကို လႊတ္ခ်ထားခဲ့လိုက္ဖို႔ လြယ္ကူသေလာက္ မျမင္ရတဲ့ စိတ္အပူေတြကိုက်ေတာ့ သိုမွီးထားတတ္ၾကတယ္။ ရွာေဖြပူေလာင္တတ္ၾကျပန္တယ္။

ကဲ မခက္ဘူးလား။ ဒီေတာ့ ရွင္ စိတ္အပူေတြ ေလာင္ေနခဲ့ရင္ လႊတ္ခ်ထားခဲ့လိုက္ဖို႔ ႀကိဳးစားပါ။ စိတ္ကို စိတ္ျဖင့္သာ စင္ၾကယ္ေစရာ၏ဆိုတာလို စိတ္အလုပ္ကို လုပ္ပါ။ ထြက္ေလဝင္ေလကေလးကို ၾကည့္ေန မွတ္ေနရတာ ဘယ္ေလာက္စိတ္ခ်မ္းသာစရာလဲဆိုတာ လုပ္ၾကည့္မွ ရွင္ သိမယ္။ 

လူ႔ဘဝရဲ႕တန္ဘိုး၊ လူျဖစ္ရတဲ့ တန္ဘိုးကို ေမြးေသၾကားက အလ်ားအရွည္နဲ႔တိုင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေနတတ္ၿပီး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေသတတ္မွ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္တာ။ ဒီေတာ့ အေနတတ္ အေသတတ္ေအာင္ ရွင္ ႀကိဳးစားဖို႔ပဲ။ ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ဆိုတာကို ခဏေလး ထားလိုက္။ ကိုယ္တိုင္ အတြင္းအျပင္ ေအးခ်မ္းေအာင္အရင္ႀကိဳးစားပါဦးလို႔ပဲ ရွင့္ရဲ႕ ေမြးေန႔ႏွစ္ပတ္လည္မွာ အမွတ္တရစကား ေျပာခဲ့ခ်င္တယ္။

ကဲ ဒီေလာက္ဆို ရွင္ နားညည္းေရာေပါ့။ ေတာ္ၿပီေနာ္ ေနာက္ႏွစ္ေတြလည္း လာၾကည့္ပါဦးမယ္။ ေသဆံုးျခင္းဆီ ခရီးေရာက္မသြားေသးဘူးဆိုရင္ေပါ့ေလ။ ရွင့္ရဲ႕ စိတ္က်မ္းမာေရးအေျခအေန ဘယ္ေလာက္တိုးတက္ေနၿပီလဲ၊ ဘဝႀကီးထဲမွာ ဘယ္ေလာက္အေနတတ္ေနၿပီလဲ ဆိုတာကိုေပါ့။ လာၾကည့္ပါဦးမယ္။

ေၾသာ္ ေမ့လို႔၊ ေျပာစရာတစ္ခုက်န္ေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူ႔ဘဝဆိုတာ ၃၁ဘံုရဲ႕ ထရန္စစ္တစ္ခုပဲ။ လမ္းသံုးသြယ္ရွိတယ္။ အစုန္လမ္း၊ အဆန္လမ္းနဲ႔ နိဗၺာန္လမ္းတဲ့…။

အစုန္လမ္းဆိုတာက ၃၁ဘံုမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး စုန္ဆင္းက်င္လည္ေနရဦးမယ့္လမ္း၊ အဆန္လမ္းဆိုတာက သံသရာဝဲၾသဂထဲက ဆန္တက္လို႔ အထက္ဘံုေတြမွာ က်င္လည္က်က္စားရမယ့္လမ္း၊ နိဗၺာန္လမ္းဆိုတာကေတာ့ ျမတ္ေသာမဂၢက်င့္စဥ္နဲ႔က်င့္ၾကံအားထုတ္ပါမွ ေရာက္ႏိူင္မယ့္လမ္း (ဝါ) သံသရာထြက္လမ္း။ 

ဆိုေတာ့ကာ….ရွင္ ဘယ္လမ္းလိုက္ခ်င္သလဲ….

ေနာက္တစ္ခါေတြ႔ေတာ့ ဆက္ေျပာၾကတာေပါ့ ေနာ္

ရွင့္ေမြးေန႔ႏွစ္ပတ္လည္မွာ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္က ဝမ္းနာေမြးခဲ့ရတဲ့ ရွင့္အေမရဲ႕ ေမြးေက်းဇူး၊ လူလားေျမာက္ေအာင္ ေကၽြးခဲ့တဲ့ ရွင့္အေဖရဲ႕ ေကၽြးေက်းဇူးေတြကို သတိရဆင္ျခင္ႏိူင္ပါေစ၊ ရွင့္အနီးအပါးက ပါရမီျဖည့္ဘက္နဲ႔အတူ သံသရာက လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းတရားမ်ား ပြားမ်ားအားထုတ္ႏိူင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးခဲ့တယ္။

ရွင့္ရဲ႕သစၥာရွိေသာ....

စီေကေအ 

၂၅-၀၃-၂၀၁၄

၂)  ဓါတ္ပံုကိုေတာ့ "Around my house" လို႔ ေခါင္းစဥ္ေပးထားပါတယ္။ 

(က) ကၽြန္မလက္က်ရာ ျခယ္မႈန္းေပးၾကတဲ့ ကၽြန္မဘဝထဲမွာ မရွိမျဖစ္အရာေလးေတြ....

(ခ) ကၽြန္မေနတဲ့တိုက္ခန္းက်ဥ္းေလးရဲ႕ တစ္ေထာင့္မွာ စာေရးခံုေလးနဲ႔ ပန္းခ်ီပစၥည္းေလးေတြအကုန္ ၾကပ္ညပ္ေနေအာင္ ဒီလိုပဲ ထားလိုက္ရတာပဲ....

(ဂ) သူတို႔သာမပါရင္ အိမ္ထဲကို ဝင္ခြင့္မရွိ....:)

(ဃ) ဘဝမွာ ဒီလိုဆက္ႏြယ္ေနမွျဖစ္မယ့္ ဆက္သြယ္ေနရမႈေတြ......

ကၽြန္မနဲ႔အတူ အိမ္ထဲတခြင္လိုက္ၾကည့္ရသလိုေပါ့ေနာ္။ ပံုေလးေတြကို ႏွစ္သက္ၾကမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ :)


၃) စီေကေအေပါ့ထရိတ္.....

၇.၅" x ၁၁" w/c on paperပါ။ ကၽြန္မနဲ႔ တူရဲ႕လား  :)

၄) ေနာက္ဆံုး ကၽြန္မခ်စ္တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ သိမ္းခ်င္ပါတယ္။

Journey Forty-Five 

ကၽြန္မေျခေထာက္ေအာက္ကေျမႀကီးက ကၽြန္မကိုထမ္းပိုးထားခ်ိန္

ကၽြန္မေက်ာေပၚမွာ ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္စာ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးအျပည့္နဲ႔

ေန႔ရက္နာရီရာသီေတြက ကၽြန္မအလိုမတူဘဲ ဇရာဆိုတာႀကီးကိုပါ ကၽြန္မေက်ာေပၚ ထပ္ေဆာင္း

သိမ္ေမြ႔သေလာက္ျမန္ဆန္လြန္းလို႔ ကၽြန္မျဖင့္ သတိကေလးမွ မကပ္လိုက္ႏိူင္

ဘဝႀကီးမွာ လူလုပ္စားလာတာ ေလးဆယ့္ငါး  အေမ့ဗိုက္ထဲမွာ ကိုးလသား

ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္ကိုးလ

ဘဝဟာ….

ပဏာမဧည့္ခံတီးလံုးက ရံုထဲဝင္ခ်င္ေအာင္ ခ်ိဳသာလွပသေလာက္

ေနာက္ပိုင္းဇာတ္ထုပ္က်မွ ပုဏၰားက ေက်ာပုတ္ရင္ထုသလိုမ်ိဳး

ေသခ်ာတာက ဘဝဟာ…

တစ္ေႏြလံုးေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ မိႈပြင့္ကေလးေတြ မိုးဦးက်မွ

ဟိုတစ္ပြင့္ ဒီတစ္ပြင့္ ေပၚလာၾကသလို ေပၚလာတာမဟုတ္ဘူးကြဲ႔

ဘဝဟာ ေမာဟေတြနဲ႔အျမဲစိမ္းစို ခဲအုပ္ပ်ိဳလြင္ေနတဲ့ သစ္တစ္ပင္

ဘဝဟာ မနက္ျဖန္ေတြ႔ၾကစို႔ အခ်စ္ရယ္ေတြ စေတးတပ္စ္တင္တတ္တဲ့ မ်က္ႏွာစာအုပ္

ဘဝဟာ လြမ္းတယ္ကြယ္ေတြ ဒင္းၾကမ္းျပည့္ေမ်ာလြင့္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္

ဘဝဟာ………….

ဘဝဟာ…………..

ဘဝဟာ…………….

ရွင္တို႔အားလံုး “ဘဝဟာ” နဲ႔ အစခ်ီတဲ့ ဝါက်ေတြ ဖြဲ႔ၾကည့္ၾကပါ

အဲဒါဟာ စိတ္ဝင္စားစရာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ

ဘဝဟာ စာသားႏွစ္ေၾကာင္းေလာက္နဲ႔ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ဖြဲ႔စပ္ထားတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္

ရင္ကြဲပက္လက္ေတြ ဒူးနဲ႔မ်က္ရည္ေတြပဲ အထပ္ထပ္ျပန္ေက်ာ့လို႔

ရွင္တို႔ ကၽြန္မတို႔အားလံုး ဒါကိုပဲ နားေထာင္ၿပီးရင္း နားေထာင္ေနရတယ္

ေမာပါ့….

ကၽြန္မမာတိကာကို ဖတ္ၾကည့္ရံုေလာက္နဲ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မယ့္အစား

ကၽြန္မစာမ်က္ႏွာေတြကို လက္ရွိအထိ ဖတ္ၾကည့္ၾကပါလား

(ပ်င္းစရာေကာင္းရင္ ေက်ာ္ဖတ္ေပါ့)                                         

ဘုရားသခင္ ေကာင္းခ်ီးေပးခ်င္စရာေတြ ရွိသလို

ဒုကၡသည္ေတြအခ်င္းခ်င္း လက္ညွိဳးထိုးခ်င္စရာေတြကလည္း ဝက္ဝက္ကြဲျပည့္ႏွက္လို႔

ဒီလိုပါပဲေလ  ဘဝက….

ခ်ိန္းက်က်ေနတဲ့ဘီးလို ခရီးမတြင္မႈေတြနဲ႔ ေရွ႕မေရာက္ ေနာက္မဆုတ္သာ

ရိုးသားပြင့္လင္းမႈကို ၾကြားဝါတတ္လြန္းလို႔ ငါ့မွာ "လူအ"တံဆိပ္အကပ္ခံရ

အသက္ရွဴလိုက္တိုင္း တစ္ကိုယ္စာထမ္းပိုးထားရတဲ့ ေျမႀကီးကို အားနာ

အလြဲႀကီးအလြဲေလးေတြနဲ႔ လူပီသေနတဲ့ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်နပ္အားရ

ကၽြန္မက ဘဝမဟုတ္ေပမယ့္ ဘဝထဲကကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မအစစ္ပါ

မွန္ထဲကပံုရိပ္ေယာင္ဟာ ကၽြန္မမဟုတ္ေပမယ့္ ကၽြန္မနဲ႔ ဆက္စပ္ေနသလိုေပါ့

ကၽြန္မနဲ႔ ဘဝဟာ အဲသလိုဆက္စပ္တယ္

ဘယ္လိုလဲ….

ဒါေတြအားလံုးကို ေက်လည္ရင္ ကၽြန္မတို႔ ခရီးအတူသြားလို႔ ရၿပီ….

ကၽြန္မနဲ႔အတူ ဒီခရီးကို ေလွ်ာက္ေပးခဲ့ၾကသူမ်ားအားလံုးကို ခ်စ္ခင္စြာ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္  :)
အားလံုးပဲ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ....