အေၾကာက္တရားမ်ား

ႀကိဳတင္သိျမင္ႏိုင္တဲ့ အေၾကာက္တရား ( Known fear)နဲ႔ ႀကိဳတင္မျမင္ႏိုင္တဲ့ အေၾကာက္တရား ( Unknown fear)မွာ ဘယ္အရာက သင့္ကိုပိုၿပီး ေၾကာက္လန္႔ေစပါသလဲ....တဲ့။  ညီမေလးႏွင္း-ႏွင္းနဲ႔မာယာက တက္ဂ္ပိုစ့္ေခါင္းစဥ္ေလးေပးၿပီး ကၽြန္မတို႔ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို အိမ္စာေပးလာ ပါတယ္။ 

ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ သရဲတေစၦဆိုတာေတြကို ကိုယ္တိုင္မႀကံဳဖူးပါဘဲ လူေျပာသူေျပာ နဲ႔တင္ ေၾကာက္ေနဖူးခဲ့ပါတယ္။ အသုဘအိမ္ေတြဆို ေရွ႕က ျဖတ္ေတာင္မေလွ်ာက္ ရဲေအာင္လည္း ေၾကာက္ေနခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခုေတာ့ျဖင့္ ဘာကိုေၾကာက္လို႔ေၾကာက္ရမွန္းကို မသိႏိူင္ေတာ့ေအာင္ပါပဲ။ သစ္ပင္ေကာက္တာကိုသာ ျမင္ရတယ္။ လူေကာက္တာ မျမင္ရဘူးတဲ့၊ ဆိုေတာ့ လူေကာက္ဆိုသူေတြကိုပဲ ေၾကာက္ရမွာလား။ ခက္တာက လူေကာက္ဆိုတာ ခ်ိဳမပါဘူးေလ။

ထားပါေတာ့၊ ေယဘူယ်ေျပာရရင္ ေၾကာက္စရာေတြက အမ်ားသားကလား။  

ခုလို အေၾကာက္တရားအေၾကာင္းစာေရးဖို႔ျဖစ္လာမွပဲ ကၽြန္မလည္း အေၾကာက္တရား ဆိုတာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေရေရလည္လည္ စဥ္းစားမိပါေတာ့တယ္။ အေၾကာက္တရားေတာင္မွ ႀကိဳတင္သိျမင္ႏိူင္တာနဲ႔ ႀကိဳတင္မသိႏိူင္တာရယ္လို႔ ခြဲျခား ႏိႈင္းယွဥ္ရဦးမွာ၊ ကဲ ကၽြန္မ နားလည္မိသေလာက္ ႀကိဳးစားေျပာၾကည့္ပါ့မယ္။

ႀကိဳတင္သိျမင္ႏိူင္တဲ့အေၾကာက္တရားနဲ႔ ႀကိဳတင္မျမင္ႏိူင္တဲ့အေၾကာက္တရားႏွစ္ခုမွာ ဘယ္အရာက ပိုေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္လို႔ မႏိႈင္းယွဥ္ခင္ အေၾကာက္တရားဆိုတာကို ဘံုထုတ္ၿပီး သူ႔ရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို အရင္ဆံုးဖြင့္ၾကည့္မိပါတယ္။ ဘာသာေရးရွဴ႕ေထာင့္ကၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဟီရိၾသတပၸဆိုၿပီး အရွက္တရားနဲ႔ အေၾကာက္တရားကို ပူးတြဲေျပာဆိုေလ့ရွိၾကတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ခုက အျပန္အလွန္အားျဖင့္လည္း ဒြန္တြဲေနၾကတာကိုး။ အဲဒီအထဲကမွ အေၾကာက္တရားအေၾကာင္းကို ခြဲထုတ္ၿပီး ကၽြန္မ နားလည္မိသေလာက္ ေျပာပါ့မယ္။ 

ကၽြန္မနားလည္ထားတဲ့ ႀကိဳတင္သိျမင္ႏိူင္တဲ့အေၾကာက္တရား ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ အဲဒါက ဟုတ္တာမွန္တာကို မလုပ္ျဖစ္မွာ ေၾကာက္ရျခင္းနဲ႔ မဟုတ္တာ၊မမွန္တာကိုလုပ္မိမွာ ေၾကာက္ျခင္းတို႔ပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ လုပ္တာလို႔သံုးႏႈန္းလိုက္ေပမယ့္ တကယ္တမ္းက ကံသံုးပါးစလံုးနဲ႔ ျပဳမူေျပာဆိုၾကံစည္ျခင္းကို ဆိုလိုပါတယ္။ 

(၁) ႀကိဳတင္သိျမင္ႏိူင္တဲ့ အေၾကာက္တရား

(က)  ကၽြန္မအတြက္ ႀကိဳတင္သိျမင္ႏိူင္တဲ့အေၾကာက္တရားက ဟုတ္တာမွန္တာကိုသိရက္နဲ႔ မလုပ္ျဖစ္မွာ ေၾကာက္တာပါပဲ။ ဆိုၾကပါစို႔၊ ကၽြန္မတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အေၾကာင္းျခင္းရာေတြ မျပတ္မလပ္ျဖစ္ေပၚေနၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ကိုယ္တိုင္က ဒါဟာ အမွန္တရားဆိုတာကုိ ခိုင္ခိုင္မာမာသိေနတယ္၊ ျမင္ေနတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ လစ္လ်ဴရွႈ႕ပစ္လိုက္ တတ္ၾကတယ္။  အမွန္တရားကို မ်က္ကြယ္ျပဳလိုက္တတ္ၾကတယ္။  အဲဒီလို ကိုယ္ မွန္တယ္ဟုတ္တယ္ ထင္တာကို ရဲရဲဝံ့ဝ့ံမေျပာလိုက္ႏိူင္မွာ၊ မလုပ္လုိက္ႏိူင္မွာကို ကၽြန္မ ေၾကာက္ပါတယ္။ အတိအက်ေျပာရရင္ အမွန္တရားအေပၚ သစၥာေဖာက္ရမွာ ကၽြန္မ ေၾကာက္ပါတယ္။

(တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ မွန္တိုင္းလည္း မေကာင္းဘူးလို႔ ဆိုတတ္ၾကတယ္။ တကယ္က မွန္တယ္ဆိုမွေတာ့ ေကာင္းၿပီေပါ့ေနာ္။ လူေတြ ေယဘူယ်သတ္မွတ္ထားခ်က္အရ မွားတာကမွ မေကာင္းဘူးလို႔ဆိုတယ္မို႔လား)

(ခ)  ႀကိဳတင္ျမင္ႏိူင္တဲ့ အေၾကာက္တရားေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အထက္မွာ ကၽြန္မေျပာခဲ့သလို မဟုတ္တာ၊ မမွန္တာလုပ္မိမွာကို ေၾကာက္တာပါ။ အမွားကိုအမွားမွန္း ေျခေျချမစ္ျမစ္ သိသိႀကီးနဲ႔ လုပ္မိမွာ ကၽြန္မ ေၾကာက္ပါတယ္။ မွားတယ္ဆိုတာကို သိတယ္ဆိုမွေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေပါ့လို႔ ေျပာစရာပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲသလိုအခ်ိန္ေတြမွာ စိတ္ေဇာတစ္ခုခုရဲ႕တြန္းအားေၾကာင့္ အမွားမွန္းသိသိနဲ႔ တဇြတ္ထိုး လုပ္ေနမိတတ္ၾကပါတယ္။ လူဆိုတာ အမွားနဲ႔မကင္းၾကသူမ်ားမို႔ မွားေနၿပီဆိုတာကို သိရင္ အမွန္ကိုျပင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေနာက္ထပ္အေၾကာက္တရားတစ္ခု ဝင္လာျပန္ပါတယ္။ အမွန္ကို မျပင္ခ်င္တာ၊ မျပင္ရဲတာ၊ မျပင္ရက္တာ။ အမွန္ျပင္ရမွာကို တြန္႔ဆုတ္ေၾကာက္ရြံ႕ေနတတ္တာ။ ဒီေတာ့ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မအတြက္ အေၾကာက္တရားက အမွားမွန္း ႀကိဳတင္သိေနတဲ့ကိစၥကို ကံသံုးပါးနဲ႔လုပ္မိၿပီးတဲ့ေနာက္ အမွန္ေရာက္ေအာင္ မျပင္ႏိူင္မွာကို ေၾကာက္ပါတယ္။ 

(၂) ႀကိဳတင္မျမင္ႏိူင္တဲ့ အေၾကာက္တရား

ကၽြန္မအတြက္ ႀကိဳတင္မျမင္ႏိူင္တဲ့အေၾကာက္တရားကေတာ့ ေသျခင္းတရားပါ။ ၃၁ဘံုမွာ ထရန္စစ္နဲ႔တူတဲ့ ဒီလူ႔ဘဝႀကီးထဲ ေနလာရၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို ဘယ္လိုအဆံုးသတ္ၾကရမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ ႀကိဳတင္သိျမင္ႏိူင္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ေသရမွာကိုေၾကာက္တာ မဟုတ္ဘဲ ေသခါနီးေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာ တရားလက္လြတ္၊ အမွတ္မဲ့ ေသဆံုးသြားမွာကိုသာ ကၽြန္မ အင္မတန္ေၾကာက္တာပါ။

ဒီေတာ့ ကၽြန္မ အနက္ဖြင့္ထားတဲ့ အေၾကာက္တရားႏွစ္ခုမွာ နံပါတ္ (၂)ျဖစ္တဲ့ ႀကိဳတင္မျမင္ႏိူင္တဲ့ အေၾကာက္တရားကို ပိုၿပီး ေၾကာက္မိပါတယ္။ ဒီတစ္ဘဝမွာ ေထာက္ရာတည္ရာသာ မရခဲ့ရင္ သံသရာစက္ဝိုင္းမွာ မရပ္မနားက်င္လည္ေနရဦးမယ့္အျဖစ္မို႔ အမွတ္မဲ့ေသဆံုးၿပီး လားရာမေကာင္းမွာကို က်န္တဲ့အရာအားလံုးထက္ ကၽြန္မ ပိုၿပီး ေၾကာက္မိပါတယ္။

ညီမေလးႏွင္းေရ….အဆင္ေျပမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါရဲ႕ေနာ္။