ေနရာ...

အဲဒီကမာၻမွာ....
လူကိုလူခ်င္း ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနသတဲ့
အျပံဳးအစစ္ စကားလံုးအႏွစ္
ေကာင္းကင္အသစ္ေတြနဲ႔ခ်ည္း ဖဲြ႔စည္းလို႔ထားတဲ့ ေနရာ...

ျမက္ခင္းစိမ္းႏုႏု ငွက္အျပာ အုပ္စုဖဲြ႔ပ်ံသန္းရာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမိုးတိမ္ထဲ အေတာင္ပံတဆံုး လြတ္လပ္စြာ ျဖန္႔က်က္
လူသတ္လက္နက္ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရ
တခါမွ မၾကားဖူးၾကတဲ့ေနရာ...

တံုးေအာက္ကဖားလို ျပားေနဖို႔ေတြလည္း မ႐ိွ
က်ီးနင္းခိုက္မို႔ ေႂကြက်တဲ့ ထန္းသီးတလံုးအတြက္ အျပစ္႐ွာမဲ့သူလည္း မ႐ိွ
တြင္းနက္နက္တူးေနတဲ့ အတၱအထုပ္အပိုးနဲ႔ လူေတြလည္းမ႐ိွ
ဒါေပမဲ့....
ေရခ်ိဳလည္း႐ိွ ေ႐ႊဆိုလည္း႐ိွ ေငြလိုလည္း ႐ိွတဲ့ေနရာ...

ဖုန္းဆိုးေျမေဟာင္းေတြလွန္ အသက္မဲ့ၾကယ္ေႂကြေတြ ေျမႁမႈဳတ္
မသိုးမပုပ္ မေဟာင္းမျမင္း အဇၥၽတၱ မွန္ကူကြက္ အတြင္း
သစၥာတရား နဲ႔ စီးခ်င္းထိုး
အဓမၼ အညစ္အဆိုးေတြ အတုန္းအ႐ုန္း လဲၿပိဳ က်ဆံုးတဲ့ေနရာ...

ေဟာ...ဟိုးမွာ...!
ငါတို႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပန္းတိုင္ဆီ
တြဲလက္ေတြ ညီညာခ်ိတ္ဆက္
အသက္ေတြ ဝဝ႐ႉ
မူဝါဒမွန္ အနာဂတ္
႐ိုးသားျခင္းခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ ကိုယ္စီျခံဳလႊမ္း
မွန္းဆလို႔ ၾကည့္စမ္းပ...ေ႐ႊျပည္ဝင္ လမ္းအဝ မႈန္္ျပျပငယ္ေလ......။