ဘာလီခရီးစဥ္-၆

ေစာေစာစီးစီး အပီ ယူေနၾကတဲ့ အေျဖာက္ႏွစ္ယူ.....


ဟိုတယ္က မနက္စာ တေန႔ တေန႔ ဘိုစာေတြခ်ည္းပဲမို႔ အေတာ္ ပ်င္းစရာ...
Salad၊ Bacon၊ အသားလံုး၊ ညႇပ္ေခါက္ဆဲြေၾကာ္ နဲ႔ ထမင္းဝါ-သူတို႔အေခၚ Yellow Rice...ဗိုက္ထဲျပည့္ေအာင္ေတာ့ ထည့္ရတာပဲေပါ့ ရသတဏွာရယ္ ဘာရယ္လည္း ဟုတ္ပါဘူး...


ဆံပင္ေလးေတြ က်စ္ၿပီး အပ်ိဳမ စတိုင္ သမီးငယ္ေလး ခ်စ္လို႔ အသာခိုး႐ိုက္ခဲ့တယ္


မနက္စာအၿပီး ၈ခဲြမွာ လာေခၚမဲ့ကားသမား ေစာင့္၊ သူလာေတာ့ ၈:၄၀...
ေတာ္ေတာ္ေလးေမာင္းမွ Kecak & Fire Dance ၾကည့္ရမဲ့ဆီေရာက္တယ္


ေတာ္ေတာ္ကို ပ်င္းစရာပါ ဘာလီသြားမဲ့သူမ်ား အခ်ိန္႐ိွရင္ သြားပါ အခ်ိန္လုသြား ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါကို ျဖဳတ္ခ်ခဲ့ဖို႔ မွာခ်င္ပါတယ္


ဘာေကာင္မွန္းမသိ၊ ညာေကာင္မွန္းမသိ သူမ်ားေတြ ကင္မရာထုတ္႐ိုက္ေတာ့ က်မလည္း ဘယ္ေနလိမ့္မလဲ ငါဟဲ့ ဘေလာ္ဂါ ဆိုၿပီး ထ႐ိုက္ပစ္ခဲ့တာ...


သူတို႔ ဘာလီနီးစ္ ဒန္ဆာေတြဟာ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဒန္ဆာျဖစ္ဖို႔ ၅ႏွစ္ ၆ႏွစ္ သမီးကတည္းက သင္ယူၾကရတယ္ဆိုပဲ...တီးလံုးကေတာ့ က်မနားထဲ အနိမ့္အျမင့္မ႐ိွ တေျပးတည္း၊ ဒါကိုပဲ ဒန္ဆာေတြက လက္ဖ်ားေလးေတြ တေခ်ာင္းခ်င္းခါခါၿပီး၊ မ်က္နက္ဆံ အေ႐ႊ႕ အပင့္ နဲ႔ ကသြားၾကတယ္...။ ခက္တာက ႏွစ္ေယာက္ထဲ နဲ႔ကို မညီဘူး....


ဇာတ္ေကာင္ ကာ႐ိုက္တာေတြကေတာ့ တ႐ုပ္ ၿပီး တ႐ုပ္ ထြက္လာတာပဲ...ဇာတ္လမ္း အက်ဥ္း စာ႐ြက္ေတြေတာ့ေဝတယ္ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူက စိတ္ဝင္တစား ဖတ္မတုန္း...တခ်ိဳ႕ ခင္းထိုင္ၾကတယ္...အင္း ဘာေကာင္ေတြမွန္းလည္း မသိ၊ ေျပာတဲ့ စကားကလည္း ဟိုက္ဘာလီနီးစ္-High Balinese (သကၠတဘာသာ Sanskrit ကေန ဆင္းသက္တယ္ ဆိုပါတယ္) ဆိုေတာ့ ဘာေတြမွန္းကို မသိ ေအာင္ပါပဲ ထြက္ၾကရ ေအာင္ ဆိုေတာ့ Mr.Nice Guy က အားနာစရာ ႀကီး တဲ့....ျဖစ္ရေလ... ။ ဒါနဲ႔ ခ်ဴခ်ဴး သြားေပါက္လိုက္၊ ေ႐ွ႕မွာ ဓါတ္ပံု ထြက္႐ိုက္လိုက္၊ ေ႐ွ႕ကလူ ေတြရဲ႕ ေခါင္းေတြ လိုက္ၾကည့္လိုက္၊ ေရဗူးသြားဝယ္ေသာက္လိုက္နဲ႔ က်မျဖင့္ ပ်င္းလြန္းလို႔ လိန္က်စ္ေနေရာပဲ....ၿပီးသြားၿပီဆိုမွ ေဟး ကနဲ...


အဲဒီေလာက္ ပ်င္းစရာေကာင္းေအာင္ တီးႏိူင္လြန္းတဲ့ ဘဘႀကီးေတြကို ထြက္႐ိုက္ပစ္ ခဲ့တယ္ မွတ္ကေရာ...၃ပံုေတာင္...


သူတို႔ တီးဝိုင္းက အားလံုး ၁၆ ေယာက္...အသံက တသံတည္း တတံုတံု ထြက္ေနတဲ့ ဟာမ်ား...မလိုအပ္ပဲ လုပ္အားေတြ ျဖဳန္းတီးလြန္းတယ္...


အေသအခ်ာၾကည့္မွ သူတို႔ကိုင္ၿပီး တီးေနတာက တူလိုလို ဘာလိုလိုဟာကေလးေတြနဲ႔...ေတြ႔လား ေ႐ွ႕က ပတၱလားလိုဟာကို မတီးပဲ ေခါင္းကို တခ်က္ေလာက္ ထုၾကည့္လိုက္ရင္ ေတာင္ သံစဥ္ေလး ေျပာင္းထြက္လာဦးမွာ...အို ပေစာက္ ရပင့္ ငသတ္ ဝစံၥႏွစ္လံုးေပါက္ ပ်င္း....ပ်င္းစရာႀကီးပါေအ...


ကားသမားရဲ႕ ဒက္႐ွ္ဘုတ္ ေပၚမွာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ပသမႈ တခု၊ ဟိႏၵဴနတ္ဘုရားကိုေပါ့...အႏၲာရာယ္ကင္း၊ ေဘး႐ွင္း ၿပီး လာဘ္လာဘ အတြက္ ေန႔စဥ္ တင္ေလ့႐ိွသတဲ့...


႐ိႈးက အထြက္ အဝင္ဝက ဘီလူး႐ုပ္ေခါင္းေပၚမွာလည္း ေတြ႔ခဲ့တယ္။ အုန္းလက္ကို ခြက္ပံုခ်ိဳးၿပီး အထဲမွာ ပန္းတခ်ိဳ႕နဲ႔ ဘီစကစ္၊ ကြတ္ကီးလို မုန္႔မ်ိဳးေတြပါတယ္


သြားရင္းလာရင္းနဲ႔ ဒါမ်ိဳးေလးေတြေတြ႔တာနဲ႔ ထပ္႐ိုက္ခဲ့တယ္ အဲဒါ ျပန္မဲ့မနက္ ေလဆိပ္က ဒီအက္ဖ္အက္စ္ (Duty Free Shop) မွာ...


ေအာက္ပံုကေတာ့ က်မတို႔ေနခဲ့တဲ့ ဟိုတယ္ေ႐ွ႕က ေစ်းဆိုင္တန္းေတြ...အဲဒီတေနရာမွာ ဆိုင္ေတြက စုၿပီးလာပူေဇာ္ထားၾကတာ...က်မတို႔ ဆီက ႐ြာဦးနတ္စင္လိုေပါ့ သူတို႔ဆီမွာ လမ္းေထာင့္ေတြတိုင္းလိုလိုမွာ ႐ိွတတ္တယ္...



ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ က်န္ပါေသးတယ္ စိတ္ဝင္စားစရာေတြ ႐ိွပါေသးတယ္...ေျဖးေျဖးေပါ့ ေရးပါအံုးမယ္...