ဘာလီ ခရီးစဥ္ေလး ဆက္လိုက္ၾကရေအာင္....
ဒါက ျပန္မဲ့ေန႔ မနက္ ေလဆိပ္အသြား လမ္းဆံုမွာေတြ႔ရတဲ့ နတ္ျမင္း ၆ ေကာင္ကတဲ့ စစ္ခ်ီရထားပါ။ ရထားေပၚက စစ္သည္ေတာ္ရဲ႕ ေလးေတာ္ခ်ိန္႐ြယ္ ဟန္ နဲ႔ နတ္ျမင္းေတြရဲ႕ ကဆုန္ေပါက္ေနဟန္ေတြဟာ လက္ရာေျမာက္လြန္းတာ မို႔ ဟိုးမိုးယံအျမင့္ ပ်ံတက္ေတာ့ မလားေတာင္ ထင္မွတ္စရာပါ။ သေဘာက်လြန္းလို႔ ကားေပၚကေန မိေအာင္လွမ္း႐ိုက္ခဲ့တယ္...
ဒုတိယပံုက အခ်စ္ ႐ိုက္ေပးတဲ့ပံုပါ၊ ကားေပၚကေန ႐ိုက္ရတာမို႔ ပထမပံု ႐ိုက္ၿပီးၿပီးခ်င္း ေသခ်ာခ်င္တာေၾကာင့္ သူ႔လက္ထဲ ကင္မရာ ထည့္ၿပီး ေနာက္တပံု ေနာက္တပံု လို႔ ေျပာရင္း ႐ိုက္ခိုင္းခဲ့တာပါ ဓါတ္ပံုမွာ ႐ိုက္ခ်ိန္ တူေနတာကို ေတြ႔ၾကပါလိမ့္မယ္ သူ႔မလည္း က်မ ေဘးကေန အၿမဲ အဆင္သင့္ ႐ိွေနရ႐ွာပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဂါ့ ေယာက်ၤားဆိုေတာ့လည္း ဒီေလာက္ေတာ့ လက္သြက္ရမယ္ေပါ့ေလ...
လမ္းေဘးတေလွ်ာက္ ေတြ႔ရတဲ့ အုတ္ႂကြပ္မိုး နီနီ အိမ္ျပားျပားေလးေတြ....က်မေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ ရယ္....
ဒါကေတာ့ ဘာလီရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုအလွ လက္ရာေတြနဲ႔ ခင္းက်င္းျပသ ထားတဲ့ အူဘြတ္ ခ႐ိုင္ Ubud District ရဲ႕ လမ္းသြယ္ထဲက လမ္းေဘး ဆိုင္ေလးေတြ သူ႔ကို Island's Cultural Centre လို႔ေတာင္ အျမတ္တႏိူးထားလို႔ တင္စား ေခၚေဝၚၾကေလရဲ႕၊ လမ္းတေလွ်ာက္ ပန္းခ်ီ ကားဆိုင္ေတြ၊ သစ္သား ပံုထြင္း (Woods Carving) ဆိုင္ေတြ၊ ေက်ာက္တံုး ပံုထြင္း (Stone Carving) ဆိုင္ေတြ၊ ပရိေဘာဂဆိုင္ ေတြဟာ ဘာလီနီးစ္ေတြရဲ႕ လက္ရာအဆင့္အတန္း နဲ႔ ဖန္တီး ႏိူင္စြမ္းေတြကို ေဖာ္ျပေနၾကတယ္....
ကေလးေတြအတြက္လည္း ဒီလို လွပတဲ့ စြန္ေရာင္စံု ဆိုင္ေလးေတြ ႐ိွတယ္၊ ေလေၾကာင္းကို လိုက္လို႔ ရစ္လံုးကိုင္လက္ရဲ႕ အတိုးအေလွ်ာ့ ပါးနပ္စြာ ကိုင္တြယ္တတ္မႈနဲ႔ဆို သူဟာ ကိုယ္ပိုင္ သိန္းစြန္ရဲ တေကာင္လို တိမ္ယံထက္မွာ ျမဴးျမဴးႂကြားႂကြား ပ်ံသန္းႏိူင္လိမ့္ဦးမွာ....
ဘာလီနီးစ္အိမ္ေတြရဲ႕ တံခါးေဘာင္ေခြပံုဟာ ပန္းႏြယ္ကႏုတ္ေတြနဲ႔ ခမ္းနားလြန္း ေနသလို တကယ့္ သစ္မာသားေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္ေလ့ ႐ိွတာမို႔ ေလးလည္း အေတာ္ကို ေလးမွာပါ။ ဒါက ခုေခတ္ အိမ္ေတြမွာသာ တပ္ေလ့႐ိွပါ တယ္။ ဘာလီလူမ်ိဳးရင္းေတြရဲ႕ အိမ္ကေတာ့ျဖင့္ တံခါးတပ္ေလ့ မ႐ိွၾကပါဘူး၊ ကိုယ့္ရပ္႐ြာထဲက လူကုန္ဟာ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳး ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳး အစုေတြပါ ပဲ၊ ပစၥည္းလည္း ေပ်ာက္ေလ့ မ႐ိွ၊ လူစိမ္းလည္း မ႐ိွ၊ ႐ိွခဲ့ရင္ေတာင္ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ေလ့ ႐ိွၾကပါသတဲ့။ ခုထက္ထိ တခ်ိဳ႕အိမ္ေတြမွာ တံခါးတပ္ထား တာ မေတြ႔ခဲ့ရပါဘူး...
ဘာလီလူမ်ိဳးရင္း (Typical Balinese)ေတြရဲ႕ ႐ြာကို အခ်ိန္မရလို႔ မသြားခဲ့ရတာ ေၾကာင့္ ဒီပံုကို အင္တာနက္ကေနပဲ ႐ွာၿပီးတင္ေပးလိုက္ပါတယ္...
တံခါးေတြ အထပ္ထပ္ ေသာ့ခတ္ပိတ္ေႏွာင္ထားရင္းနဲ႔ပဲ အရာရာကို စိတ္မခ် လက္မခ် မယံုမရဲ ႐ိွေနၾကရတဲ့ ၿမိဳ႕ေနလူတန္းစားေတြရဲ႕ ရင္အပူနဲ႔ေတာ့ ကြာျခားလြန္းလွပါရဲ႕....။ နည္းပညာေတြတိုးတက္၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္းေတြ ျမင့္မားလို႔ လိုခ်င္ မက္ေမာစရာေတြ၊ ႐ုပ္ ဝတၳဳ အသစ္အဆန္းေတြ မ်ားျပား လာမႈဟာ လူေတြရဲ႕ စာရိတၱကို ခ်စားပါးလ် ေစခဲ့တာလား...ဒါမွမဟုတ္ လူေတြ ကပဲ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ မႈေတြ ဆင္းရဲလာတာလား....က်မ စဥ္းစားမိခဲ့ ပါရဲ႕....
လမ္းေဘးက တံခါးေဘာင္ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလး တဆိုင္...
ဟိႏၵဴ နတ္ဘုရား ေက်ာက္႐ုပ္တုေတြကို ကဲြျပားတဲ့ ထုလုပ္ပံု ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လမ္းေလးခြဆံု ေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္တယ္...မေကာင္းဆိုးဝါး ေတြကို အေဝးဆီ ေမာင္းႏွင္ေပးတယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္...တကယ္လို႔မ်ား မေကာင္းဆိုးဝါးေတြ လမ္းေလးခြဆံုက မလာပဲ လမ္းႀကိဳ လမ္းၾကားကလာခဲ့ရင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ပါ့...
ဘာလီမွာ မိသားစု ဘုရားေက်ာင္းငယ္ေတြ အပါအဝင္ ဘုရားေက်ာင္း စုစုေပါင္း ၂၀,၀၀၀ ေက်ာ္႐ိွတယ္လို႔ဆိုပါတယ္...မိသားစုဘုရား ေက်ာင္းဆိုတာက မိသားစုပိုင္ ျခံဝိုင္းထဲမွာ ေန႔စဥ္ပူေဇာ္ပသမႈ လုပ္ႏိူင္ဖို႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ဘုရားေက်ာင္း အေသးစားေလးေတြကို ဆိုလိုပါတယ္။ တႏွစ္မွာ ၂ႀကိမ္ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးေတြ ပြဲလုပ္တဲ့အခါ ဆိုရင္ေတာ့ မျဖစ္မေန ေက်ာင္းႀကီးေတြ ဆီ မိသားစုလိုက္ သြား ေရာက္ ပူေဇာ္ေလ့႐ိွၾကပါသတဲ့၊
မိသားစု ဘုရားေက်ာင္းကိုေတာ့ ျခံဝိုင္းရဲ႕ အေ႐ွ႕ေျမာက္ဖက္မွာ ေဆာက္ေလ့ ႐ိွၾကပါတယ္။ အေ႐ွ႕အရပ္က ေနထြက္တဲ့ဘက္ကို ကိုယ္စားျပဳ ၿပီး ေျမာက္အ ရပ္ကေတာ့ သားႀကီး ဩရသေတြရဲ႕ ေနအိမ္ ႐ိွရာဘက္ကို ကိုယ္စားျပဳ တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဘာလီနီးစ္ေတြဟာ မိသားစုေတြအကုန္ ျခံဝိုင္းက်ယ္ႀကီးထဲ ေနေလ့႐ိွၾက ပါတယ္။ သားသမီး ေတြ အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီဆိုရင္ သူတို႔ရဲ႕ အိမ္ေနရာ ခ်ထားေပးမႈက စိတ္ဝင္စားစရာပါ။ မိဘေတြအိမ္က ျခံဝိုင္းအလယ္မွာ၊ သားအႀကီးဆံုးအိမ္က ေျမာက္ဘက္မွာ၊ သားအလတ္ က အေနာက္ဖက္မွာ ျဖစ္ျပီး အငယ္ဆံုးသားက ေတာင္ဘက္...မီးဖိုေဆာင္နဲ႔ အနီးမွာ ေနရာခ် ေပးေလ့႐ိွပါတယ္။ သမီးေတြကေတာ့ မိဘနဲ႔ အတူေနၿပီး အိမ္ေထာင္က်ေတာ့မွ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ အိမ္လိုက္လို႔ ေ႐ွ႕မွာ ေျပာခဲ့သလို ခင္ပြန္းရဲ႕ေမြးခ်င္းနံပါတ္စဥ္ အတိုင္း ေနရာခ် ေပးတဲ့ ေနရာမွာ လိုက္ေနၾကရပါတယ္။ သားသမီးေတြရဲ႕ အိမ္ေတြကို မိဘအိမ္ဘက္ မ်က္ႏွာျပဳလို႔ ဝန္းရံၿပီးေဆာက္ေလ့ ႐ိွပါတယ္။
အဲဒီမွာ က်မ ေတြးမိတာက သားေတြ အမ်ားႀကီး ေမြးထားရင္ ဘယ္လိုမ်ား ေနရာခ်မွာပါလိမ့္ ဆိုတာပါ...၊ ေနာက္တခါ သြားျဖစ္ရင္ က်မ ေမးခဲ့ပါ့မယ္....:)
ဘာလီမွာလည္း Silent Day (Nyepi) ဆိုတာ႐ိွပါတယ္။ ႏွစ္စဥ္ မတ္လထဲမွာ က်င္းပေလ့႐ိွၿပီး အဲဒီေန႔က်ရင္ ေလဆိပ္ကအစ ပိတ္ပါ တယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ မတ္လ ၁၆ ရက္ေန႔ကို Silent Day အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး Travel Agent ေတြကတဆင့္ တလ ႀကိဳတင္ေၾကျငာတာမို႔ အဲဒီေန႔မွာ ဘာလီ ေရာက္ေနတဲ့ ႏိူင္ငံျခားသားေတြလည္း ဟိုတယ္မွာပဲ ေနၾကရတဲ့ေန႔တေန႔ပါ။ Silent Day မတိုင္ခင္ညဟာ ႏွစ္သစ္ကူး အႀကိဳည ျဖစ္ၿပီး Silent Day မွာေတာ့ ဘာသာေရး ဆိုင္ရာ Holy day အျဖစ္ ဥပုသ္ ေဆာက္တည္ၾကတဲ့ေန႔ ၊ အင္မတန္ တိတ္ဆိတ္ ေမွာင္မိုက္တဲ့ေန႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေန႔ မေရာက္ခင္ ရက္သတၱ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ကတည္းက ရပ္ကြက္ တခုနဲ႔ တခု အ႐ုပ္ႀကီးေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ လုပ္ၾကၿပီး ရပ္ကြက္ထိပ္ မွာ ခုလို ထားတတ္ ၾကပါတယ္။ ရပ္ကြက္ေပါင္းစံုက အ႐ုပ္မ်ိဳးစံုေတြကို ႏွစ္သစ္ကူး အႀကိဳည မွာ Parade လုပ္ၿပီးလမ္းတေလွ်ာက္ သယ္ပိုး လွည့္လည္ ျပသေလ့ ႐ိွၾကပါတယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြရဲ႕ ဝိဥာဥ္အျဖစ္ မီး႐ိႈ႕ ဖ်က္စီး ပစ္တတ္ၾကေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ရပ္ကြက္ေတြကေတာ့ တပင္တပန္းလုပ္ထား ရတဲ့ အ႐ုပ္မို႔ မဖ်က္စီးေသး ပဲ အတန္ၾကာေအာင္ ခုလို ထားတတ္ၾကပါတယ္။ ေတြ႕တဲ့အ႐ုပ္ ကို မိေအာင္ ကားေပၚကပဲ အျမန္ ႐ိုက္ခဲ့ရပါတယ္။
ေအာက္ကပံုေတြကေတာ့ ထိုင္ခံုေတြ၊ မ်က္ႏွာက်က္ေတြမွာ သဘာဝ ထြက္ကုန္ျဖစ္တဲ့ ဝါး၊ သစ္သား၊ ႏီွးေတြနဲ႔ လုပ္ထားတာေလးေတြကို ႐ိုက္ခဲ့တာပါ။
လူကို သဘာဝအတိုင္း ေအးေစတဲ့ မ်က္ႏွာက်က္ ေလးေတြမို႔ သေဘာက်မိပါတယ္...။
ဘာလီ ခရီးစဥ္ကို အပိုင္း ၁၀ မွာ အဆံုးသတ္ပါမယ္...:)
ေ၀း...ဒီေန႕ေတာ့ ျမေသြးနီ ပထမေပါ့..။
ReplyDeleteအပိုင္း ၉ ကလည္း စိတ္၀င္စားစရာ ဘာလီနီးစ္ေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳနဲ႕ ဓေလ့ကိုေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ အပိုင္း ၁၀မွာ ၿပီးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူး။ မခ်စ္တို႕က သံေယာဇဥ္တြယ္ ေအာင္
္တကယ္လုပ္တတ္တယ္။
ဇာတ္သိမ္းပိုင္းေလး အျမန္ဗ်ဳိ႕..။
ဘာလီခရီးစဥ္မွာ သူတို႔လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ သက္၀င္ယံုၾကည္မႈ ကိုးကြယ္မႈေတြနဲ႔အတူ အႏုပညာ ေျမာက္တဲ့ လက္ရာေတြကို သိခြင့္ ျမင္ခြင့္ရလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မမ...။
ReplyDeleteခင္မင္ေလးစားလွ်က္
ဒ႑ာရီ
စြန္ေရာင္စုံေလးေတြကုိ သေဘာက်သြားတယ္...စြန္လႊတ္ခ်င္စိတ္ေတာင္ ေပါက္လာၿပီ... ေစာေစာကသာသိရင္ မွာလိုက္ပါတယ္... (ေလယဥ္မစီးပဲ စြန္တစ္ေယာက္တစ္ခုနဲ႕ပ်ံခဲ့တာမဟုတ္ဘူး ငါ့အစ္မရယ္ :D
ReplyDeleteဂ်င္ဂ်င္း
ဒီလို ယဥ္ေက်းမႈ ေလးေတြ စိတ္ဝင္စားတယ္ဗ်ာ. . .
ReplyDeleteအခုေတာ႔ အမ ေက်းဇူးနဲ႔ တကယ္ေရာက္ေနရသလိုပါပဲလား..
ဂြတ္ထ..ဂြတ္ထ..
ဘာလီနီးစ္ေတြရဲ့ ကြဲဲျပားတဲ့ အေရွ့တုိင္းယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ေတြ စိတ္၀င္စားစရာပါပဲ။ ခုလုိပုံနဲ႔စာနဲ႔တြဲၿပီး ေရးသားတင္ျပေပးသြားတဲ့ အစ္မခ်စ္ကုိ ေက်းဇူးစ္။ း)
ReplyDeleteဘာလီ.. သြားခ်င္ပါသည္။
ReplyDeleteတို႕မ်ားလည္းအားက်ပါရဲ႕ ဘာလီ လည္လည္ထြက္ခ်င္ပါသည္။
ReplyDeleteေအာ္...ဘာလီ..ဘာလီ နာမည္ၾကီးမယ္ဆိုလည္း ၾကီးေလာက္ပါရဲ႕။ ေရခံေျမခံကလည္း ဘူမိနက္သန္ျဖစ္ေနတာကိုး။
ReplyDeleteသြားခ်င္တယ္...
ReplyDeleteသြားခ်င္တယ္...
သြားခ်င္ပါတယ္ကြယ္...
(မမ ခင္ဦးေမ ေလသံျဖင့္ ေျပာသြား...)
အင္တာနက္က ကူးယူေဖၚျပပါတယ္ဆိုတဲ့ ဘာလီ မူရင္းလူမ်ိဳးေတြေနတဲ့ အိမ္ပံုစံက ျမန္မာျပည္က ကၽြန္မတို႔နယ္က အိမ္အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ သိပ္ဆင္တယ္။ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္လာတာလည္း ေတာ္ေတာ္စံုတာပဲ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာခဲ့လဲ။
ReplyDeleteေဒၚခ်စ္ၾကည္ေအး ေရ
ReplyDeleteသူမ်ား သြားခ်င္ေအာင္ တကယ္လုပ္္တယ္..
ေတာ္ၿပီ ေခၚေတာ႔ဘူး
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္
အိမ္ဝိုင္းထဲမွာ ေနရာခ်ေပးတာ သေဘာက်သြားပါတယ္..
ReplyDeleteဥမကြဲ သိုက္မပ်က္ ေပါ့ေနာ္..
ေပါက္
မႀကီးေအး.......
ReplyDeleteအေနာ္ကေတာ့.......စြန္ေလးေတြပဲ.......လိုခ်င္တာ......
၀ယ္ေပးဗ်ာ.........ဒါဘဲ........
(မသိတာေတြသိရလို႔ ေက်းဇူးဗ်........)
ခင္မင္တဲ့
ဏီလင္းညိဳ