ေနရာ...

မေန႔က ေသာၾကာေန႔ ေန႔လည္ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ ခါတိုင္းေန႔ေတြလိုပဲ...က်မ ကန္တင္းန္ကေန ဝယ္စရာ႐ိွတာဝယ္ၿပီး ႐ံုးဘက္ျပန္ေလွ်ာက္္လာတယ္။ အဲဒီမွာ အမွတ္မထင္ လမ္းေဘးမွာ ထမင္းထုပ္ေလး ျဖန္႔ခ်လို႔ စားေနတဲ့ သူတေယာက္ သြားေတြ႔တယ္။ က်မ ဖုန္းနဲ႔ ဓါတ္ပံု ခိုး႐ိုက္လိုက္တယ္။ က်မတို႔႐ံုးဝန္းက်င္မွာ ဒါမ်ိဳး က်မ တခါမွ မေတြ႔ဖူးဘူး။


ေ႐ွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ေပမဲ့ က်မစိတ္က အဲဒီအနားမွာ က်န္ခဲ့တာ။ မတတ္ႏိူင္...ေျခလွမ္း ၂၀ေလာက္လွမ္းၿပီးမွ သူ႔ဆီ ေနာက္ျပန္လွည့္ သြားလိုက္တယ္။ ေနအရမ္းပူေနတာေပမဲ့ သူစားေနတာက သစ္ပင္ရိပ္ေလးေအာက္မွာ ။ ထီးကိုပိတ္၊ ဒူးတဘက္ေထာက္ခ်ထိုင္ရင္း က်မ သူ႔ကို ၿပံဳးျပလိုက္တယ္။ ေသခ်ာတယ္ သူဟာ စလံုးကုလား မဟုတ္ဘူး။ က်မ နဲနဲ ေလာက္ ေမးခ်င္တယ္ ရမလား ဆိုေတာ့ ေခါင္းေလး ဘယ္ညာ လႈပ္လို႔ အိုးေက စစ္စတာ တဲ့။

သူက ခ်န္ႏိူင္း-အိႏိၵယက၊ စလံုးမွာ လာအလုပ္လုပ္ဖို႔ ပြဲခ စလံုး ၆၀၀၀ ေအးဂ်င့္ဖီး ေပးၿပီး ၂ႏွစ္ ဝပ္ပါမစ္နဲ႔ လာလုပ္ေနသူ။ ေဖာက္ကလစ္ ေမာင္းတယ္။ လခက တလ ၆၃၀ တဲ့။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး မိန္းမက ကိုယ္ဝန္ ၆လ နဲ႔ အိႏၵိယမွာ က်န္ခဲ့သတဲ့။ အဲဒါကို သူေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္ မွာ လက္ကို သူ႔ဗိုက္ေ႐ွ႕ ဝိုက္ ဝိုက္ၿပီးျပေန႐ွာတာ။ ေနာက္ ၃လဆို ငါခဏ ျပန္မယ္ ငါ့မိန္းမ ကေလးေမြးမွာတဲ့ေလ။

သူဟာ တကယ္ပဲ ႐ႊင္ပ်ေနတာပဲ။ မၾကာခင္ ေမြးလာမဲ့ သူ႔ရင္ေသြးေလးေၾကာင့္ မ်ားလား...။ သူ႔လက္႐ိွ အလုပ္၊ မ်ားလြန္းတဲ့ ပြဲခ၊ နဲတဲ့ လခ၊ ဝပ္ပါမစ္ နဲ႔မို႔လို႔ မိန္းမ ေခၚမရတဲ့ ဒုကၡ၊ လမ္းေဘးမွာ...အရိပ္ေအာက္ေပမဲ့ အပူ႐ိွန္ဟပ္ေနေသး တာပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ကားတစီး ျဖတ္ သြားတိုင္း ဖုန္ေတြနဲ႔...။ ဒါေပမဲ့ သူ ၿပံဳးေနတာပဲ...။ လေရာင္ေအာက္မွာပဲ နတ္သုဒၵါ စားေန သလိုလို....။


က်မလည္း အမ်ားႀကီး ဆက္ေမးရမွာ အားနာလာတာနဲ႔ (သူက စားေနရင္းနဲ႔ ေျဖေပးေနရတာမို႔လား) ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ႐ံုးျပန္လာခဲ့တယ္။
က်မ ေခါက္ဆဲြေၾကာ္ ဝယ္လာခဲ့တယ္။


႐ံုးက အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ကလိုင္းယန္႔နဲ႔ ေတြ႔ၿပီး ျပန္အလာ ဟိုတယ္က ကိတ္မုန္႔ ပါလာတယ္။ က်မေဝစု တစိတ္ ရပါတယ္။ အရမ္းကို ေကာင္းပါတယ္ ေခ်ာကလက္ နဲ႔ ငွက္ေပ်ာ နဲ႔ အလႊာလိုက္ ထပ္ထားၿပီး ေအာက္ေျခမွာ (Nuts) ေတြနဲ႔ပါ။ ႐ံုးမွာ၊ အမိုး အကာေအာက္မွာ၊ အဲကြန္းခန္းထဲမွာ...ေကာင္းလိုက္တာ လို႔ မဆိုသာေပမဲ့ သန္႔ျပန္႔တဲ့ေနရာ၊ စားလို႔ျဖစ္တဲ့ အစားအေသာက္ နဲ႔၊ သင့္တင့္တဲ့ လခနဲ႔...။


ပညာတတ္ရင္ တတ္သလို၊ ဥာဏ္ႀကီးရင္ ႀကီးသလို၊ အဆက္အသြယ္ေကာင္း ရင္ ေကာင္းသလို ေနရာေကာင္းေတြ ရႏိူင္ေနၾကတာပဲ ေလ...သူ႔အဆင့္နဲ႔သူ...၊ သူ႔အလႊာနဲ႔သူ...၊ သူ႔ေျခရာနဲ႔သူ...တဲ့။

အဲဒ့ီ အဆင့္ေတြ၊ အလႊာေတြ၊ ေျခရာေတြထဲမွာ စိတ္၏ ခ်မ္းသာျခင္း ဆိုတာ ပါရဲ႕လားလို႔ က်မ စဥ္းစားေနခဲ့မိတယ္....။