24Apr2022

 မှန်​ရှေ့မှာ သူမ ရပ်​နေတယ်

ရပ်​နေတာ ကြာလှပြီ

ရပ်​နေတုန်းပဲ...၊

မှန်ထဲကို သူမ ​သေချာကြည့်​နေမိတယ်...၊ တကယ်က ရှာ​နေမိတာ၊ 

သူမ ဘယ်မှာလဲ...

အဝန်းမကျယ်​ပေမယ့် အလျားရှည်ရှည်မျက်ဝန်း​တွေနဲ့ ကြည်စင်​နေခဲ့ဖူးတယ်။ ပြုံးလိုက်တဲ့အခါ နှုတ်ခမ်း​တွေထက် မျက်ဝန်း​တွေက အရင်ပြုံးတတ်တဲ့ သူမ...၊

ကျွန်မ ရှာမ​တွေ့​ဘူး၊ မှန်ထဲမှာ...

သူမ ဘယ်​ရောက်သွားတာလဲ...။

လူ​တွေကို ​ငေးမိ​ငေးရာ ​ငေး ​မော ကြည့်​နေမိတဲ့​နေ့​တွေလည်း များလာတယ်။ ထူးထူးခြားခြားလည်း ဘာမှမရှိပါဘဲ ပျင်းထုံအီမှု​တွေထဲ တလည်လည်...

​ငွေချမ်းသာလား

ဂုဏ်မြင့်သလား

အသိုင်းအဝိုင်း​ကောင်းသလား

​ရုပ်ရည်ချော​မောသလား

ပညာ​တွေ သိပ်တတ်တာပဲလား...

SO WHAT !!

တသွင်သွင်စီး​နေတဲ့ မြစ်​ရေလို...

အားလုံးဟာ စီးဆင်းသွားကြရမှာ...၊ တ​နေ့...။

ကိုယ့်သမိုင်း​ကြောင်း ကိုယ်​ရေးထားခဲ့ချင်တဲ့သူ​တွေ၊ လှလှပပ​လေး ​ရေးခဲ့ချင်သူ​တွေချည်း...

ကျွန်မက​တော့ ကျွန်မ မရှိ​တော့တဲ့​နောက်  ဒါ​တွေကို အ​ရေးကြီးလှတယ် မထင်ပါဘူး။ (အင်း...အခု ရှင်သန်​နေချိန်မှာလည်း ဒါ​တွေက အ​ရေးမပါပါဘူး၊ ကျွန်မအတွက်​​တော့...)

လာခြင်း​ကောင်းခဲ့တယ်ပဲထား...၊ အပြန်လမ်း​ဖြောင့်ဖို့လည်း လိုတယ်...။ ​လေ​ပြေက​လေးတခုလို ​ပေါ့​​ပေါ့ပါးပါး လွင့်ထွက်သွားချင်တာ...၊ အလုံးစုံ​ဖြေ​​လျှော့ချခဲ့ပြီး လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ထွက်သွားချင်တာ...။ 

မှန်ထဲကို မျက်နှာမူလိုက်မိပြန်တယ်...

သူမကို​ ပြန်ရှာမ​တွေ့​တော့ဘူးလား

သူမကို ပြန်မရနိူင်​တော့တာလား...၊

အရာရာ စိတ်ကုန်ခမ်းငြီး​ငွေ့​နေတဲ့ မျက်ဝန်းအ​သေတစုံသာ မှန်စ​တွေကြား ကွဲအက်လို့...

​ကြေမွလို့...