ခုနောက်ပိုင်း အေနာက်ဘက္က စာရေးသူတွေဟာလည်း ဘဝနေနည်းထိုင်နည်းတွေ အများကြီး ရေးလာကြတယ်။ ဒါတွေကို ကိုယ္တို့ဆီက လူတွေ၊ လူငယ်တွေကလည်း ကိုးကားဘာသာပြန်လာကြတယ်။ အတော်လေးလည်း လူပြောများကြပါတယ်။ ဘဝမွ ာ ဘယ်လိုနေ ဘယ်လိုထိုင် ဘယ်လိုပြုမူ အစရှိသည်ပေါ့လေ၊
အတော်ပေါက်သွားတဲ့ စာတအုပ်ဖြစ်တဲ့ The Subtle Art of Not Giving a F*ckဂရုမစိုက်ခြင်း အနုပညာလို့ ဘာသာပြန်ဆိုရေးသားထုတ်ဝေခဲ့တဲ့ စာအုပ်ဆိုပါတော့။ မူရင်းစာရေးသူ Mark Mansonရဲ့အာဘော်ကို မြည်းကြည့်ချင်တာနဲ့ မူရင်းစာအုပ်ကို ဝယ်ဖတ်လိုက်မိတယ်။ ဖတ်ရင်း သုံးပုံတပုံလောက်ရောက်တော့ ဒါတွေဟာ ကိုယ္တို့ ဗုဒ္ဓဟောကြားခဲ့တာဖြင့် နှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့ပါရောလား၊ သူတို့က အခုမွ လို့ တွေးမိတယ်။
နောက်တခုက Minimalism လို့ခေါ်တဲ့ မရှိမဖြစ်လောက်နဲ့ ရိုးရှင်းစွာနေထိုင်နည်း၊ ဒါကို ၁၉၃ဝနောက်ပိုင်းမှာ စပြီး အသံထွက်ခဲ့ကြတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ တော်တော်လေး ခေတ်စားလာခဲ့တယ်။ ဒါလည်းပဲ ကိုယ္တို့ ဗုဒ္ဓက ဟောခဲ့တာပါပဲ။ မေတ္တာသုတ်မှာ ပါတဲ့ သလ္လဟုကဝုတိ္တဆိုတာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အသက်မွေးနေထိုင်ပါလို့ ဆိုခဲ့တာ။ နေတဲ့နေရာမှာ၊ စားတဲ့နေရာမှာ အပိုတွေ ဇာချဲ့မနေဘဲ ကိစ္စဝိစ္စ ဝန်စည်နည်းနည်းနဲ့ နေရမယ်လို့ ဆိုတာ။
ကိုယ်ဖြင့် တချို့ တရားစခန်းဝင်ယောဂီတွေ တရားစခန်း၁ဝရက်ဝင်ဖို့ သယ်လာလိုက်တဲ့ ပစည်းတွေ တလှေကြီးကို ကြည့်ပြီး ဘုရားဟောခဲ့တဲ့ အပိုကိစ္စတွေ မမ်ားဖို့ဆိုတာကို သတိရမိတယ်။
တကယ္ဆို ကိုယ်လည်း မီနီမယ် မလစ်စ်နိူင်သေးပါဘူး၊ ကိုယ့်မှာ နာရီဘယ်နှစ်လုံး၊ ဖိနပ်ဘယ်နှစ်ရံ ဒါတွေကို တွေးမိတော့ ပိုနေသေးတာတွေကို ဝန္ခံရမွာပါပဲ။ တတ်နိူင်သလောက်တော့ လိုတာကိုပဲ ပိုင်ဆိုင်ဖို့ ကြိုးစားရမှာပေါ့လေ။ ကိုယ္တို့မွာ လိုလိုမယ်မယ် လိုလိုပိုပို ဆိုတဲ့ စကားတွေကလည်း ရှိသေးတာကိုး၊
နောက်တခုက သနိ္တနြိ္ဒယ ဆိုတဲ့ဟာ၊ ငြိမ်သက်ရမယ်၊ အိနြေ္ဒရှိရမယ်လို့ ဆိုတယ်။ ငြိမ်သက်ရမယ်ဆိုလို့ အပေါ်ယံငြိမ်သက်တာကို ပြောတာမဟုတ်ဘူးနော်။ တချို့က အိနြေ္ဒရှိတယ်ဆိုတာ တောင်ကြည့်မြောက်ကြည့် ကြည့်မနေဘဲ မျက်လွှာလေးချပြီး ငြိမ်သက်နေတာကို ပြောတယ်ထင်နေကြတာ၊ တကယ္က အဲလို မဟုတ္ဘူး။ မျက်စိနဲ့မြင်ပြီးဖြစ်စေ၊ နားနဲ့ကြားပြီးဖြစ်စေ လောဘ၊ ဒေါသ၊ မောဟတွေနဲ့ စိတ်ထဲမှာ လှုပ်ခတ်ခံစားနေတာကို ငြိမ်သက်မှှု မရွိဘူးလို့ ဆိုလိုတာ။ လွယ်လွယ်ရှင်းရရင် အပေါ်ယံကို ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူး၊ အပေါ်ယံမှာ မ်ပဘဲ စိတ်မှာ ယောက်ယက်ခတ်နေတာကို ဆိုလိုတာ။ မျက်စိနဲ့ကြည့်ရင်တော့ မမြင်ရဘူးပေါ့။ အပြင်ဘန်းမှာ အိနြေ္ဒတခွဲသားနဲ့ပေမယ့် စိတ်ထဲမှာ မငြိမ်မသက်ဖြစ်နေတာကို အိနြေ္ဒမရှိဘူးလို့ ခေါ်တာ။
ကိုယ္တို့ သာမန်လူတွေ နားလည်ထားတာတွေနဲ့ လြဲမေနဘူးလား။ အပြင်ပန်းမှာ မငြိမ်သက်တာ၊ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်၊ လှှုပ်လှှုပ်ရှားရှားနေတတ်တာ ဒါတွေကိုကျတော့ စရိုက္လို့ပဲ ခေါ်ရမယ်ထင်တယ်။ လူတိုင်းမှာ သူွစရိုက်နဲ့သူ ရှိတယ်။ ဒါကို အပေါ်ယံကြည့်ပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်ချလို့ မရဘူး။ လူတယောက်ရဲ့စရိုက်ဟာ ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ တခြားတပါးသောသူကို မထိခိုက်စေသရွေ့၊ အပြစ်မြင်လို့ မရဘူး။
ကိုယ်ဟာ ပုံမှန်အားဖြင့် ရွတ်တာ ဖတ္တာကို အားသန်တဲ့သူ မဟုတ္ဘူး။ စိတ်မပါရင် ဘုရားတောင် မှန်အောင် ရွိခိုးတတ္သူ မဟုတ်ပါဘူး။ လောကီရေးအတွက်လို့ ကိုယ် နားလည်ထားတာတွေကို သိပ်လုပ်လေ့မရှိတာမျိုးပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကိုယ် သိပ်ပူလောင် ပျက်ကျနေတဲ့တချိန် ရှိခဲ့ဖူးတယ်။ အဲ့အချိန်တုန်းကတော့ စိတ်တွေ ပူလောင်လာတိုင်း ကိုယ်ဟာ ဘုရားစင်ရှေ့ရောက်တာပဲ။ ဘုရားမျက်နှာတော်ကို ဖူးတယ်၊ တစိမ့်စိမ့်ဖူးပြီး မျက်ရည်တွေကျရင်းက တပည့်တော်ကို ကယ်ပါဦးဘုရားလို့ တတွတ်တွတ် ဆိုခဲ့ဖူးတယ်။ စိတ်တွေ ဆောက်တည်ရာမရတော့တဲ့အခါတိုင်း ဘုရားဂုဏ်တော်တွေ ရွတ်လိုက်၊ သရဏဂုံဆောက်တည်လိုက်၊ မေတ္တာသုတ်ရွတ်လိုက် အဲသလို ဘုရားကု ကုခဲ့ရတယ်။
အိပ်မက်တွေထဲ ချောက်နက်နက်ကြီးထဲ လွင့်ကနဲကျသွားတိုင်း အိပ်ရာကလန့်နိူး၊ အေနာက္က တောခြောက်သံတွေကြားတိုင်း ရှေ့ကသေပြေးရှင်ပြေး ပြေး ငိုရှိုက်အော်ဟစ်ရင်းပြေးရာက လူက ရှိုက်သံတောင် မရပ်နိူင်သေးဘဲ အိပ္မက္က လန့်နိူး၊ အဲသလို နာကျင်မှှုတွေနဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာအနက်ကြီးထဲကနေ မနည်းရုန်းထခဲ့ရတဲ့ နေ့စွဲတွေ။
တကယ်တမ်း ဘဝမွ ာ ပစ်လဲကျတဲ့အခါ ဘုရားဟောတရားတွေကသာ ကိုယ့်ကို ထူမတ်ပေးခဲ့တာ။ စိတ္တခုဟာ ကြိုးပဲ့ကြေမွပြီးပြီဆို အကောင်းအတိုင်းပြန်ဖြစ်ဖို့ အတော်ခက်တာ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဘဝတခုရဲ့ အရှည်အလျားဟာ ရေတွက်နိူင်လောက်အောင်ကို တိုတောင်းလွန်းတယ်။ နတ်ပြည်ခြောက်ထပ်မှာ အောက်ဆုံးထပ်ဖြစ်တဲ့ စတုမဟာရာဇ်နတ်ဘုံမှာတောင် နတ်သက္တရက္က လူ့ပြည်မှာ အနှစ်ငါးဆယ်နဲ့ ညီသတဲ့။ ကိုယ္တို့အဖို့သာ ဘဝကြီးတခုကို ပျော်ရွှင်မှှုနည်းနည်း၊ နာကျင်မှှုများများနဲ့ လူးလူးလည်လည်ဖြတ်သန်း ခက်ခဲနေကြရတာ၊ သူ့နတ်သက်နဲ့ကြည့်လိုက်ရင် လူတယောက်ဟာ ဒီနေ့ မွေး၊ မနက်ဖြန်ကျ မရှိတော့ဘူး။
ဘဝဟာ ဘယ်လောက် အနှစ်မဲ့လိုက်သလဲ၊ ဘယ်လောက်ကြေမွလွယ်လိုက်သလဲ။ ဘယ်ဖြစ်တည်မှှုမျိုးကိုမှ မလိုချင်တော့လောက်အောင်၊ ကိုယ်ကြောက်နေမိတယ်၊ ဖြစ်မှှုရှိရင် ပျက်မှှုရှိမြဲ ဟုတ္လား၊ ဘယ်အရာမှ မတည်မြဲအားလုံး ဖ်တ္ကနဲ။
တကယ်ပါ
ကိုယ် သံသရာကို သိပ်ကြောက်နေပြီ။
No comments:
Post a Comment
ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္