ေထြရာေလးပါး-၇

ေထြရာ-၁)  ေလွနံႏွစ္ဘက္နင္းျခင္း

အဲဒီစကားလံုးဟာ လူတိုင္းၾကားဖူးေနက်ျဖစ္မယ္လို႔ ကၽြန္မ ထင္ပါတယ္။ ၾကားမိတိုင္းလည္း ေလွ နံႏွစ္ဘက္နင္းတယ္ဆုိတာ ႏွစ္ဘက္ခြရပ္တည္ေနသူ၊ မျပတ္သားသူ၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မရဲသူဆိုၿပီး ဗီလိန္အျဖစ္ ဆိုးတဲ့ဘက္ကေန ပံုေဖာ္တတ္ၾကတာမ်ားတယ္။ တကယ္ဆို သူ႔မူရင္းအဓိပၸါယ္က မွ်ေျခရွာသူ၊ ရပ္တည္ဖို႔ ႀကိဳးစားသူ၊ ႏွစ္ဘက္မွ်ေတြးတတ္သူလို႔ ေနာက္တစ္နည္း အနက္ဖြင့္ ရမွာပါ။ ျမစ္ကူးေခ်ာင္းဖ်ားနဲ႔ ရင္းႏွီးသူမ်ားဆို ကၽြန္မေျပာခ်င္တာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးျမင္သာပါလိမ့္ မယ္။ ေလွေပၚ တက္တဲ့အခါ ေလွနံတစ္ဘက္ထဲ နင္းလို႔မွ မျဖစ္တာဘဲကိုး၊ ေဘးဘယ္ညာ ေလွဝမ္း ဘိုက္ႏွစ္ဘက္ကို ေျခေထာက္ကားရားခြၿပီး ကန္ထားရတယ္။ ဒါမွ မလူးဘဲ ေလွၿငိမ္ႏိူင္ေပမယ္။

ဒီေတာ့ အနက္က ႏွစ္ခုကြဲထြက္သြားတယ္။ လူမႈဆက္ဆံေရးေတြမွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္အေပၚ၊ အေျခအေနအရပ္ရပ္အေပၚ မွ်မွ်တတနားလည္ေပးႏိူင္တဲ့သူ၊ ရည္းစားႏွစ္ေယာက္အေပၚ မွ်မွ်တတ ခ်စ္ႏိူင္သူ (တစ္ေယာက္ကို သံုးဆယ္သား အခ်ိဳခ်ေကၽြးရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုလည္း သံုးဆယ္သား အခ်ိဳခ်ေကၽြးတတ္သူမ်ားကို ဆိုလိုပါတယ္) ဒီလိုျဖစ္သြားတယ္။

ဆိုေတာ့ကာ ေလွနံႏွစ္ဘက္နင္းတာ ေကာင္းသလား ဆိုးသလားေမးလာရင္ အေျခအေနေပၚမူတည္ၿပီး ၾကည့္ဆံုးျဖတ္လို႔သာ ေျပာရေတာ့မွာပါပဲ။

ေထြရာ-၂) ပီေလးလံုးနဲ႔ အက္ဖ္ေလးလံုး

အေပါင္းအသင္း သိပ္မင္တာပဲ၊ အစားထက္ေတာင္ မက္ေသးတယ္လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကို ေျပာတတ္ၾက တယ္။  အဂၤလိပ္စကားလံုး ႏွစ္ခု ရွိပါတယ္။ ပီေလးလံုးနဲ႔ အက္ဖ္ေလးလံုးပါ။

ပီေလးလံုးက Productivity, Pay, Performance နဲ႔ Profit ျဖစ္ၿပီး အက္ဖ္ေလးလံုးကေတာ့ Families, Friends,  Festivals နဲ႔ Fun တို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပီေလးလံုးက ျမန္မာလို ထုတ္လုပ္ႏိူင္စြမ္း၊ လစာ၊ အလုပ္ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္နဲ႔ အျမတ္အစြန္း၊ အက္ဖ္ေလးလံုးကေတာ့ မိသားစု၊ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း၊ ပြဲလမ္းသဘင္နဲ႔ အေပ်ာ္အပါးတို႔ပါပဲ။

ဒါကို သူ႔ကုိယ္သူ ကိုရင္တာလို႔ ေရးတတ္ေျပာတတ္တဲ့ ဆရာကိုတာက “ပီေလးလံုးကို လူေတြ ၾကည့္ၾကျမဲျဖစ္ေသာ္လည္း အက္ဖ္ေလးလံုးဟာျဖင့္ ပိုၿပီး လူႏွင့္ မတူဘူးလား”လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ဟုတ္တယ္၊ ကၽြန္မလည္း အက္ဖ္ေလးလံုးကမွ လူသားပိုဆန္တယ္လို႔ လက္ခံမိပါတယ္။

“လူေတြဟာ တိုးတက္ႀကီးပြားလြန္းခ်င္စိတ္ေတြေၾကာင့္ ပီေလးလံုးေနာက္ အလိုက္လြန္ၿပီး အက္ဖ္ေလးလံုးအတြက္ အခ်ိန္ေပးဖို႔ ေမ့ထားတတ္ၾကတယ္။ ဒါမွ မဟုတ္ အက္ဖ္ေလးလံုးအတြက္ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲ ေတြးတတ္ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးေတြ မရွိဘူး၊ မၾကည့္ဘူး၊ အလုပ္မွ အလုပ္၊ အလုပ္ကိုပဲ ၾကည့္ရမယ္ဆိုၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေျပာဆိုသူမ်ားကို ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ေတာ့ မိတ္ေဆြ မလုပ္လိုပါ” လို႔ ဆရာကိုတာက ေျပာပါတယ္။ 

ကၽြန္မကေတာ့ ပီေလးလံုးနဲ႔ အက္ဖ္ေလးလံုးအၾကား မွ်မွ်တတေလးျဖစ္ဖို႔သာ လိုလားသူပါ။ အထက္က ကၽြန္မေျပာခဲ့တဲ့ဥပမာနဲ႔ေျပာရရင္ ေလွနံႏွစ္ဘက္နင္းလိုသူႀကီးကၽြန္မသာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရေပမေပါ့ရွင္။

စကားမစပ္ ကၽြန္မ ဆရာကိုတာကို သိပ္ခ်စ္တာပဲ၊ အျပင္မွာေတာ့ မသိပါဘူး၊ ပံုေတြထဲမွာေတာ့ ဆရာဟာ ျပံဳးျပံဳးႀကီးပါ၊ သူ႔ကို ပါဂ်ဲရိုး (ဟိုးအရင္ေခတ္ကတည္းကစီးတဲ့ ပါဂ်ဲရိုး) စီးတဲ့ စာေရးဆရာလို႔ တခ်ိဳ႕က ေငါ့ေသာ္လည္းပဲ သူကေတာ့ သူ႔ပံုစံအတိုင္း ျပံဳးျပံဳးႀကီးသာ တုန္႔ျပန္ပါတယ္။

ေထြရာ-၃) အခ်စ္ဆိုတာ

မရိုးႏိူင္တဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုဟာ အခ်စ္ပဲေပါ့။ 

လူေတြဟာ အခ်စ္ကို သန္ရာသန္ရာဖြင့္ဆိုတတ္ၾကျပန္တယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ေပးဆပ္ျခင္းတဲ့၊ အခ်စ္ဆိုတာ ရယူလိုျခင္းတဲ့၊ အခ်စ္ဆိုတာ သူသာေပ်ာ္မယ္ဆို ကိုယ္လည္းပဲ ေပ်ာ္ေနႏိူင္တဲ့အရာတဲ့ (ဒါကိုေတာ့ ကၽြန္မက တယ္သေဘာမေတြ႔လွဘူး)။ ဟင့္အင္း၊ ကၽြန္မအျမင္မေတာ့ ဒါဟာ အခ်စ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ေမတၱာျဖစ္သြားၿပီ။ အခ်စ္ထက္ပိုလြန္ေသာလို႔သာ သတ္မွတ္လိုက္ခ်င္တယ္။

စာေရးဆရာဆိုတဲ့သူေတြ၊ ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ့သူေတြ အဆိုးဆံုးေပါ့။ အခ်စ္ဆိုတာကို ကေလာင္ေလးတစ္လက္နဲ႔ သြက္သြက္လက္လက္ႀကီး ေရးေျပာဖြင့္ဆိုတတ္ၾကတာ သူတို႔ပဲေပါ့။ ဒါကလည္း ကၽြန္မေျပာခဲ့သလို တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီနဲ႔သာ ဆိုင္ပါတယ္။ အေပးမွာ ယံုၾကည္သူက အခ်စ္အတြက္ ဘာမဆို ပံုေပးခ်င္သူ ျဖစ္ေနဦးမွာပဲ၊ သူ႔အတြက္ေတာ့ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ေပးဆပ္ျခင္းေပ တကားလို႔ ယံုၾကည္ေနဦးမွာ ျဖစ္သလို၊ အယူအေပၚမွာ အားသန္သူကလည္း အခ်စ္ဆိုတာ ရယူ ပိုင္ဆိုင္ျခင္းျဖစ္ေတာ့သကိုးလို႔ ေျပာေနဦးမွာ၊ အခ်စ္အတြက္ စစ္ပဲျဖစ္ရျဖစ္ရလို႔  လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းခ်င္တန္းေနဦးမွာ။

ခ်က္ေကာ့ဗ္ကို ဘဝဆိုတာ ဘာပါလိမ့္လို႔ေမးတဲ့အခါ သူက "မုန္လာဥဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးသလိုျဖစ္ မေနဘူးလားဗ်ာ၊  မုန္လာဥဟာ မုန္လာဥပဲေပါ့ဗ်" လို႔ ျပန္ေျဖသတဲ့။ 

ဒီေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ကၽြန္မကို ေမးလာရင္ အခ်စ္ဆိုတာ အခ်စ္ပဲေပါ့ လို႔သာ ျပန္ေျဖလိုက္ပါ့မယ္။ ထားလိုက္ပါ၊ ရွင္တို႔ အခ်စ္ကို တံဆိပ္ကပ္ဖို႔ လုပ္ေနတာေတြ ရပ္တန္းကသာ ရပ္ၾကစမ္းပါလို႔ ထပ္ေျပာလိုက္ဦးမယ္။

ေထြရာ-၄) ဘာမွ ဟုတ္ျခင္း၊ မဟုတ္ျခင္း

"လူေတြဟာ တခ်ိဳ႕အေျခအေနေတြမွာ ငါဟာ ဘာမွ်မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ၊ သို႔ေသာ္ ငါဟာ ဘာမွ်မဟုတ္တာဟာ မေကာင္းဘူး၊ ငါဟာ တစ္စံုတစ္ရာျဖစ္ရင္ ေကာင္းမယ္"လို႔  ဆရာကိုတာက သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ ေရးဖူးပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔လည္း ေတြ႔ေနျမင္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ ကိုယ္ဟာ သာမန္ပါ လို႔ ေျပာေနသူေတြပဲ ျဖစ္ပါေစဦး၊ အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုယ္ဟာ သာမန္မွ် မဟုတ္၊ တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ ဆိုတာမ်ိဳး သက္ေသျပတတ္ခ်င္ေနေသးတာပါပဲ။ အဲဒီအတြက္ ႀကိတ္ၿပီး ခ်ိဳေသြးေနတတ္ၾကတာပါပဲ။ အခ်ိန္ေစာင့္ေနသူမ်ားလို႔ ေျပာရင္ ရႏိူင္မွာပါ။ (အခ်ိိန္ကို အိပ္ၿပီးေစာင့္ေနသူမ်ားေတာ့ ဒီအထဲ မပါဘူးေပါ့ရွင္၊ ခ်ံဳထဲကေန ခ်ိဳေသြးသပ တျမျမမ်ားကိုသာ ဆိုလိုတာပါ)

ဒီမွာ ကၽြန္မ သတိရမိတာေလးတစ္ခု ေျပာခ်င္ေသးတယ္။ ခုနက အေပၚမွာ ေရးခဲ့သလို လူဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာမွ်မဟုတ္လို႔ ႏွိမ့္ခ်ေနရင္းကပဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္ျဖစ္လိုစိတ္ဟာ သူ႔အတြင္းစိတ္မွာ ခိုေနတတ္ပါတယ္။ 

အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းေတြမွာ အျဖဴအစိမ္းဝတ္စံုဝတ္ၾကရတယ္။ အဲဒီမွာ တန္းတူရည္တူ အေရာင္အေသြးတူဝတ္ဆင္မႈဟာ တစ္စိတ္တစ္ဝမ္းထဲ ျဖစ္ေစလိုမႈအတြက္ တန္းညွိလိုက္တာပဲ မဟုတ္လား။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမႈေတြကိုပါ တစ္ခါထဲ ညီညြတ္ေစလိုက္ျခင္းပဲေပါ့။ အဲဒီအျဖဴအစိမ္းကိုမွ သရီးရိုင္ဖယ္၊ ရွန္မိြဳင္း၊ ဖဲသားပိုးသား ဒီလိုေကာင္းေအာင္ ဝတ္ဆင္ျခင္းမ်ိဳးဟာ သူမ်ားထက္သာလိုစိတ္၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ျဖစ္လိုစိတ္ရဲ႕ အေျခခံပါပဲ။ 

ကၽြန္မ ယံုၾကည္တာေနာက္တစ္ခု ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါက လူေတြဟာ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္သာ တန္းတူရည္တူ ခံစားခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္၊ ေျပာေရးဆိုခြင့္ေတြ ရွိရမယ္။ လူတိုင္းလူတိုင္း သာတူညီမွ်အက်ိဳးခံစားခြင့္ ရွိရမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္မ လံုးဝလက္မခံႏိူင္ပါဘူး။ လူတိုင္းလူတိုင္း သာတူညီမွ်အက်ိဳးခံစားခြင့္ရွိရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ လူပ်င္းေတြအတြက္ သိပ္ေကာင္းတဲ့ခံစားခြင့္ျဖစ္ သြားၿပီ။ 

န ဘိကၡေဝ ဟိေနန
အဂၢႆ ပတိ ေဟာတိ

အေဂၢန စ ေခါ ဘိကၡေဝ
အဂၢႆ ပတိၱ ေဟာတိ။

"ရဟန္းတို႔ အညံ႔စားလံု႔လဝီရိယျဖင္႔ အျမတ္စားအထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရိုးထံုးစံ မရိွေခ်။
ရဟန္းတို႔ အျမတ္စားလံု႔လဝီရိယျဖင္႔သာ အျမတ္စားအထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္ရိုးထံုးစံရိွေခ်သည္" လို႔ ကၽြန္မတို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဆံုးမေဟာေျပာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

အက်ိဳးခံစားခြင့္ဆိုတာ မိမိကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈအေပၚမွာသာ တည္သင့္တဲ့အရာပါ။ ဒီေတာ့ အဲဒီအားစိုက္ထုတ္မႈအေပၚမူတည္ၿပီး အက်ိဳးခံစားခြင့္ အနည္းအမ်ားကြဲသြားမယ္၊ ဘာမွ်မဟုတ္သူနဲ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္နဲ႔ ကြာျခားသြားမယ္။  ဒါဟာ သဘာဝက်က် ျဖစ္သင့္တဲ့ကိစၥပါပဲ။

အထက္ကစကားကို ျပန္ေကာက္မယ္ဆိုရင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္စိတ္ရွိသူဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ တူတူတန္တန္ျဖစ္ဖို႔ အားစိုက္ထုတ္လိုသူျဖစ္ရပါမယ္။ သာမန္ေတြလို အိပ္အိပ္စားစား ပံုမွန္ေနေနရင္ေတာ့ ဘာမွ်မဟုတ္တဲ့သာမန္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ဆိုတာပါပဲ။ 


** ျမတ္စြာဘုရားဆံုးမေတာ္မူခဲ့တဲ့ ပါဠိအပိုဒ္ကေလး ျဖည့္စြက္ေပးေသာ  ကိုဇက္အား ေက်းဇူးတင္ပါ သည္ရွင့္  :)