Tuesday, October 12, 2010

အေဖ

က်မ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက အဖိုးအဖြားေတြက ညည္း အေဖနဲ႔ အေမ ဘယ္သူ႔ပိုခ်စ္လဲ ေမးတိုင္း "ေဖႀကီးကို ပိုခ်စ္တယ္" လို႔ ေျဖတတ္တယ္။ အဲလိုေျဖတိုင္း အဖြားက စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလို "မေအ ေမြးရတာ အေတာ္ ဝမ္းရည္စပ္တဲ့ ဟာမကေလး" ရယ္လို႔ က်မေခါင္းကို လက္ညိႇဳးနဲ႔ တြန္းထိုး ထိုးရင္း ေျပာေလ့႐ိွတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဖြားကလည္း ေမးျမဲ၊ က်မကလည္း မေျပာင္းမလဲ "ေဖႀကီးကို ပိုခ်စ္တယ္" လို႔ ေျဖခဲ့ျမဲပါပဲ။

အေဖက ၇တန္းထိပဲ အတန္းေက်ာင္း တက္ခဲ့ေပမဲ့ အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြကို ေဒါင္းေဒါင္းေျပး ဖတ္ႏိူင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အေဖတို႔ အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္းေတြက လူငယ္ပီပီ စြန္႔စားခ်င္ၾကတယ္။ မိဘလက္ငုတ္လက္ရင္း စီးပြားေရးကို သားသမီးက ဆက္ခံ ဆိုတာႀကီးကို မႏွစ္သက္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ အဲဒီတုန္းက ေခတ္စားဖို႔ ေဝးလို႔ ဘာမွန္းေတာင္ မသိၾကေသးတဲ့ ႏိူင္ငံျခား သေဘာၤသား ဆိုတဲ့ အလုပ္ကို အေဖတို႔ သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္သား မိဘေတြ မသိေအာင္ ေလွ်ာက္လႊာ တင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ႐ိွခဲ့ရာက အေဖနဲ႔ အေမ အိမ္ေထာင္ရက္သားက်လို႔ က်မ အခါလည္ သမီးအ႐ြယ္ ေရာက္မွ သေဘၤာသား အလုပ္ေခၚစာ က်ခဲ့ပါေလေရာ။ သူငယ္ခ်င္း ၃ေယာက္ထဲမွာ အေဖတေယာက္ပဲ အလုပ္ေခၚစာ ရခဲ့တာ ျဖစ္ျပန္၊ ဝါသနာကလည္း ႐ိွရင္းစဲြ ျဖစ္ျပန္ဆိုေတာ့ ဇနီးနဲ႔ သမီးကို မိဘေတြနဲ႔ စိတ္ခ်လက္ခ် ထားခဲ့ၿပီး ႏိူင္ငံရပ္ျခား သေဘာၤႀကီးေပၚ လိုက္ပါ အလုပ္ လုပ္ခဲ့ေလတယ္။

က်မမွာ အေဖကို မမွတ္မိခင္ကတည္းက ခြဲခဲ့ရတာ။ သေဘၤာ တေခါက္ထြက္သြားရင္ တႏွစ္ကေန ႏွစ္ႏွစ္အထိ ၾကာတတ္ၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ၆လေလာက္ပဲ မိသားစုနဲ႔ အတူေန၊ ၿပီးေတာ့ သေဘၤာေပၚ ျပန္တက္ ဒီလိုနဲ႔ပဲ က်မရဲ႕ ငယ္ဘဝေတြမွာ အေဖနဲ႔ အတူေနရခ်ိန္ သိတ္နည္းခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ ထင္ပါရဲ႕...အနားမွာ႐ိွၿပီး ဆူတတ္၊ ႐ိုက္တတ္တဲ့ အေမထက္ အေဝးမွာေနၿပီး လက္သာတဲ့ အေဖ့ကို က်မ ပိုခင္တြယ္ခဲ့တယ္။

အေဖျပန္လာတဲ့အခါ အေဖ့ေပါင္ေပၚ တက္ထိုင္ၿပီး အေဖ ဖြင့္ျပတဲ့ ေသတၲာကို ၾကည့္ရတာကိုက အရသာ။ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ အတြက္ ေခ်ာကလက္၊ က်မတို႔ ညီအမေတြ အတြက္ ဂါဝန္ လွလွေလးေတြ၊ ေက်ာင္းသံုးပစၥည္း ဆန္းဆန္းျပားျပား ေလးေတြ အမ်ိဳးစံုေအာင္ အေဖက ဝယ္လာတတ္တာကိုး...။

က်မ ေမြးေန႔ေတြမွာ က်မတို႔နဲ႔အတူ အေဖ႐ိွေနေစဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရတာလည္း အေမာပါပဲ။ အေဖက အခ်က္အျပဳတ္ ဝါသနာ ပါတယ္။ က်မေမြးေန႔ေတြမွာ ၾကာဇံေၾကာ္၊ ေခါက္ဆဲြေၾကာ္၊ ေၾကးအိုး၊ ေကာ္ရည္၊ ဆီခ်က္ နဲ႔ ဝက္သားထုတ္ထိုး စသျဖင့္ လုပ္ေပးေလ့႐ိွတယ္။ လမ္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေတြကို အိမ္ေခၚၿပီး ေကြၽး၊ အိမ္နီးခ်င္းေတြကိုလည္း ခ်ိဳင့္နဲ႔ပို႔ ဆိုေတာ့ က်မျဖင့္ ေမြးေန႔မွာ အေဖ႐ိွရင္ သိတ္ေပ်ာ္တာ။ အေဖက က်မကို အခ်စ္ဆံုးလို႔ အေမက ေျပာတာပဲ။ သမီး အႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့အျပင္ အေဖနဲ႔က်မက ႐ုပ္ခ်င္းလည္း ဆင္တယ္ဆိုေတာ့ ဒါကိုပဲ က်မက တႂကြႂကြျဖစ္ေနခဲ့တာ။ အေဖတူသမီး ႀကီးပြားဦးမယ္ ဆိုၿပီး မာန္တက္ေနခဲ့တယ္ ဆိုရမွာေပါ့။


မွတ္မိသမွ်ေတြထဲမွာ အေဖနဲ႔က်မ ေလဟာျပင္ေစ်းသြားၾကၿပီဆို အေဖက ေကာ္ရည္ေသာက္၊ က်မက ဆီခ်က္စား ၿပီးရင္ အခ်ိဳပဲြအျဖစ္ အေဖက ဖာလူဒါ၊ က်မက ကူးလ္ဖီးစားၿပီး ဗိုက္ကားမွ သားအဖႏွစ္ေယာက္ ျပန္ခဲ့ၾကတာ။ အေဖနဲ႔ အျပင္သြားရင္ အစား၊ အေမနဲ႔ အျပင္သြားရင္ အဝတ္ ငယ္ငယ္က အဲသလို မွတ္မိထားခဲ့တယ္။

ကေလးပီပီ ေက်ာင္းကအျပန္ လမ္းမွာ ခဲတံတိုေလးတေခ်ာင္း ေကာက္ရလို႔ ယူလာခဲ့ဖူးတယ္။ အေဖသိေတာ့ "ခ်က္ခ်င္း သြားျပန္ထား ဘယ္ေနရာက ေကာက္ခဲ့သလဲ ခု ခ်က္ခ်င္း သြားထားေခ်" လို႔ ဆူေျပာ ေျပာခံရေတာ့ က်မက အေဖ့သမီးပီပီ ပက္ကနဲ "သမီး မေကာက္လည္း သူမ်ားေတြ ေကာက္မွာပဲဟာ" လို႔ အထြန္႔တက္ေသးတာ။ အေဖ့ ေၾကာက္လို႔သာ သြားျပန္ထားရတယ္ စိတ္ထဲ တယ္ မေက်နပ္လွဘူးေပါ့။ အ႐ြယ္ေလး ရလာမွ ဘာကိုမဆို အလကား လိုခ်င္စိတ္ မ႐ိွရေအာင္ သင္ေပးခဲ့တဲ့ အေဖ့ ေစတနာကို နားလည္မိခဲ့ရတာ။

ငယ္တုန္းကေတာ့ အေဖက ကိုယ့္ကို အလိုလိုက္တုန္းခဏပဲ အေဖ့ကို ခ်စ္ေနၿပီး တခါခါ မုန္းမိျပန္တယ္။ အေဖ နဲ႔ အေမ စကားမ်ားၾကလို႔ ေနာက္တေန႔ အေမ့မ်က္ႏွာမွာ အညိဳအမည္းစဲြေနတာ ေတြ႔ရရင္၊ အေမ့ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလး ကဲြေနတာေတြ႔ရရင္ အေဖ့ကို မုန္းတယ္။ "နာလားဟင္ ေမႀကီး" လို႔ အေမ့ ႏႈတ္ခမ္းကို လက္ညိႇဳးေလးနဲ႔ မ႐ြံ႕မရဲ တို႔ရင္း ေမးမိခဲ့တယ္။ အေမ့ကို သနားတဲ့ အဆနဲ႔ ထပ္တူ အေဖ့ကို မုန္းမိတယ္။ အဲဒီလို အခ်ိန္ေတြဆို က်မကသာ အေဖ ေခၚရင္လည္း မသြား၊ အေဖ ဘာေကြၽးေကြၽး မစားဘဲ အေဖ့ကို စိတ္ေကာက္ေနေပမဲ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခါ "အကိုေရ" "ညီမေလးေရ" နဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ခ်စ္သြားၾကေလတယ္။

မနက္ မနက္ဆို အေဖက ႏိူးတာနဲ႔ ျခင္ေထာင္ထဲက မထြက္ေသးဘဲ ညီမေရ လို႔ အရင္ ေခၚေလ့႐ိွတယ္။ အဲဒီေခၚသံဟာ အေမ့အတြက္ေတာ့ ႀကိမ္စၾကာပဲ။ အေဖ့နား အေျပးကေလး သြားၿပီး အိပ္ရာေဘး စားပဲြေပၚက မတ္ခြက္ထဲကေရကို အေဖ့ကို တိုက္ရတယ္။ အေဖ အိမ္မွာ ႐ိွေနခ်ိန္ဆို အဲဒါက အေမ့အတြက္ ေန႔စဥ္ ဝတၱရားပဲ။ "အေဖ့ႏွယ္ ကိုယ့္ဘာသာ ယူေသာက္ပါေတာ့လား အိပ္ရာေဘးေလးတင္ ဟာကို" လို႔ အေမ့ကို သနားစိတ္နဲ႔ အေဖ့အေပၚ မေက်မနပ္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ က်မ မေတြးမိတာက လင္သားအေပၚ ျပဳစုခြင့္ရတဲ့ အေမ့ရဲ႕ ေက်နပ္ ၾကည္ႏူးမႈ၊ ၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသားတိုင္းရဲ႕ ဇနီးသည္အေပၚ မိခင္လို အားကိုးတြယ္တာမႈ၊ ခြၽဲႏြဲ႔လိုမႈေတြကိုပါပဲ။

အိမ္မွာ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြကို ႐ိုက္ရင္ အေဖက ႀကိမ္လံုးနဲ႔ ႐ိုက္ေလ့႐ိွၿပီး အေမက ေတြ႔ရာနဲ႔ ေကာက္ေဆာ္တတ္တယ္။ ေမာင္ႏွမေတြထဲ ဘယ္သူ အ႐ိုက္ခံရဆံုးလဲ ေမးၾကည့္...က်မပဲေပါ့။ အဖြားက က်မအတြက္ ထံုးဆႏြင္း အင္ဒံုနဲ႔ ထည့္ေဖ်ာ္ထားရတဲ့ အထိ က်မ ငယ္ငယ္က ဆိုးသတဲ့။ အေဖ့ႀကိမ္လံုးကိုေတာ့ က်မက ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကာက္ဘူး။ အေဖ့ကို မရယ္ ရယ္ေအာင္ စ ေနာက္ၿပီး တအိမ္လံုး ပတ္ေျပးေတာ့တာ။ ေနာက္ဆံုး အေဖက ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ႀကိမ္လံုးကို နံရံမွာ ျပန္ခ်ိတ္ၿပီး ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ ထိုင္ခ်မွ က်မလည္း အေျပးရပ္ေတာ့တာ။

က်မ အသက္ ၂၀ေက်ာ္မွ က်မတို႔မိသားစု အဖြားအိမ္က ခြဲထြက္လို႔ ေပ ၄၀X၆၀ ျခံကေလးဝယ္၊ အိမ္ကေလး ေဆာက္လို႔ အိုးအိမ္ သပ္သပ္ခြဲေနၾကရတယ္။ အေဖတို႔ေခတ္က သေဘၤာသားဆို အခြန္စာ႐ြက္နဲ႔ ကားသြင္းခြင့္ ႐ိွတယ္။ ကားလည္း ခဏခဏ သြင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မတို႔ ေမာင္ႏွမတေတြ တခါမွ ကိုယ္ပိုင္ကားရယ္လို႔ မစီးခဲ့ရဘူး။ အေဖ သေဘၤာသြားတုန္း ယူသံုးထားမွ် အတိုးအရင္းေတြ အေဖ ျပန္လာတာနဲ႔ ကားေရာင္းၿပီး ထိုးဆပ္၊ က်န္တာေလး ထိုင္စား ဒီလိုပဲ လံုးခ်ာလိုက္ေနခဲ့ရတာ။





ေရးရင္းနဲ႔ ႐ွည္သြားလို႔ ၂ပိုင္းခဲြလိုက္ရပါတယ္...ေနာက္ေန႔ လာဖတ္ပါဦးေနာ္...:)

30 comments:

  1. လြမ္းစရာေလးပါလား အစ္မခ်စ္...
    က်ေနာ္ကေတာ့ ေမႀကီးကို ပိုခ်စ္တယ္...
    ဖတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အရွိန္တက္ေနတုန္း ရပ္လိုက္ရတာ... အင့္ ခနဲပဲ... :P

    ReplyDelete
  2. ေဖၾကီးကို ပိုခ်စ္တယ္ တူတယ္ဗ်ာ
    ေမွ်ာ္ေနမယ္
    ခင္တဲ့
    seesein

    ReplyDelete
  3. အေဖခ်စ္သမီး၊ အေဖတူသမီး၊ ႀကီးပြါးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဖတ္လုိ႔ေကာင္းတုန္း ရပ္ပစ္ရက္တယ္။ ျမန္ျမန္တင္ေနာ္ အမ။ အေမ့အေၾကာင္းေလးပါ ထည့္ေရးေပးဦး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္က အေမခ်စ္သားေလ။

    ခင္မင္လ်က္
    ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔)

    ReplyDelete
  4. second post ျမန္ျမန္တင္ေနာ္ အမ။ :)

    ReplyDelete
  5. အၾကည္ရဲ႔ ဘ၀ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ကို ဖတ္သြားပါတယ္။ တို႔အရပ္မွာေတာ႔ သေဘၤာသားအိမ္ဆို သူေဌးအိမ္ပဲ။
    ငယ္ငယ္ကေတာ္ေတာ္ဆိုးပံုရတယ္ေနာ္ မထင္ရဘူး။ ဒုတိယပိုင္းေမွ်ာ္ေနပါတယ္...

    ReplyDelete
  6. ဟြန္ မခ်စ္ၾကည္ ။။။။။။။။။။။။ ဖတ္ရင္း တန္းလန္းႀကီးကို။ ဟြန္႕ ဟြန္႕

    ReplyDelete
  7. အမလဲ အေဖ့သမီး။

    အမခင္မင္းေဇာ္

    ReplyDelete
  8. စိတ္ခ်အမ...အေဖနဲ႕ပတ္သက္တာေရးလို႕ကေတာ့
    ဘယ္နွစ္ပိုင္းဘဲခြဲခြဲ..ေစာင့္ၿပီးေတာ့ကိုဖတ္မွာ..
    လာဖတ္မယ္မႀကီးခ်စ္..

    ReplyDelete
  9. အင္း တူျပန္ပီ။ အမကေတာ့ အေဖဆံုးတာ ၉ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ။ ဒီေန႔ထိ အေဖ့ကို သတိမရတဲ့ ေန႔ တေန႔မွ မရွိေသး။ ခုထိ အေဖ့အေၾကာင္း အဆံုးထိေအာင္ မငိုဘဲ မေျပာႏိုင္ေသးးး။ အေဖသာ ရွိရင္ဆိုတာကို ခုထိ တသတုန္း။ ဆက္ေရးေနာ္.. ဖတ္ဖို႔ ေစာင့္ေနမယ္။

    ReplyDelete
  10. ခ်က္ခ်င္းဆက္ တင္ေနာ္..ဖတ္ရတာ အားမရဘူး

    ReplyDelete
  11. ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ မိန္းမနဲ႔ စကားမ်ားရင္ လက္ပါတတ္တဲ့ ေယာကၤ်ားေတြကို လႊတ္မုန္းၿပီး အထင္ေသးသဗ်။ အဲ.... ကြ်န္ေတာ့္ အေဖလဲ အဲဒီ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ ႐ွိတယ္ဗ်။:D ဟီးးးး တမလြန္ ေရာက္သြားတဲ့ အေဖ့ အတင္း တုတ္မိၿပီ။ :P

    ReplyDelete
  12. ဆက္ပါဦး အမ။ တကယ္လဲ အမနဲ႔ အမ အေဖ ရုပ္ဆင္တယ္။ ခ်ိဳသင္းကေတာ႔ အေဖနဲ႔ အေမ ကို တမ်ိဳးစီ ခ်စ္တာပါပဲ။ အေမ႔ကိုေတာ႔ ပိုကပ္တာေပါ႔ေလ။

    ReplyDelete
  13. ခ်စ္ၾကည္ေရးးးးး
    အင္း
    အေဖ... အေဖ...
    တို႔လည္း တခါ ခ်ေရးၾကည့္ဖူးတယ္
    သံုးေၾကာင္းထက္ ပိုၿပီး ဆက္ေရးမရေတာ့လို႔...
    အေဖကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ သမီးေတြကို အားက်ပါတယ္

    ReplyDelete
  14. မိသားစုေတြတိုင္းမွာလည္း ဒီလိုမ်ိဳးေလးေတြ ရွိမွာပဲေနာ္ ။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ကိုယ့္မိသားစုမွာပဲ ကေတာက္ကဆေတြ ၿဖစ္ေနတယ္ ထင္မိခဲ့တာ ။ ေစာင့္ဖတ္ေနပါတယ္ ၊ ဒီမွာ လာမဖတ္ၿဖစ္ရင္ေတာင္ ဂူဂယ္ဖတ္စာကေန ဖတ္ေနတာပါ ။

    ReplyDelete
  15. အေဖအေၾကာင္းေလးဖတ္ၿပီးလြမ္းရတာပဲေနာ္..။
    ေမွ်ာ္ေနမယ္အမခ်စ္ေရ...

    ReplyDelete
  16. ခ်စ္ၾကည္ေအး ေရ

    ဖတ္ရတာ မဝလိုက္တာ အျမန္ဆက္ေရးေပးေနာ္
    ခ်စ္ၾကည္ေအး အေဖ က အရင္ တုန္းက သေဘာၤသား ကိုး စိတ္ဝင္စားစရာ သိပ္ေကာင္းတာဘဲ

    ေက်းဇူး
    ေရႊစင္ဦး

    ReplyDelete
  17. အမခ်စ္နဲ႔ ညီမေလးနဲ႔တူတယ္ အေဖကိုပိုခ်စ္တယ္ဆိုတာေလ...လြမ္းစရာေလးဗ်ာ...
    အဆက္ေလးဖတ္ဖို႔ေစာင့္ေနမယ္...

    ခင္တဲ႔
    မိုးေငြ႔

    ReplyDelete
  18. မခ်စ္ၾကည္က သေဘာၤသားရဲ႕ သမီး ... သေဘာၤေျမး....... ဟီး....

    ReplyDelete
  19. ံဒါ့ပံု စတိုင္ကေတာ့ အမိုက္စားပါလား
    အေဖတူဆိုေတာ့ေခ်ာတာေပါေလ ..

    ReplyDelete
  20. ဟာ......
    ဆန္႕တင့ံင့ံၾကီးျဖစ္ေရာ...။
    ေနာက္တစ္ပိုင္း ညံညံလုပ္ပါဗ်ဳိ႕..။
    ေဟာခဲ့မည္..အေဖတူ သမီး မုခ်ႀကီးပြားမည္..။:)

    ReplyDelete
  21. အဲ... ဖတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ဖတ္ေနတာ... ေနာက္ေန႕မွတဲ့..

    ဒုတိယပိုင္းေမွ်ာ္ေပါ့

    ReplyDelete
  22. :) ဖတ္လို ့ေကာင္းတယ္....

    ReplyDelete
  23. အမက အေဖတူသမီးပဲ..

    ReplyDelete
  24. က်မအေဖက သမီးတေယာက္တည္းမို႔ က်မကို အားလံုးထက္ပိုခ်စ္ေပမယ္႔
    က်မကေတာ႔ အေဖေရာအေမေရာ အတူတူဘဲ ခ်စ္တယ္ ... အေဖကသားသမီးေတြေပၚ မရိဳက္တတ္ဘူး.. အေမကဘဲ ရိဳက္တာ ..ဒါေပမယ္႔ သားသမီးေတြ အားလံုးက ငယ္ငယ္တုန္း မသိတတ္ေသးတုန္းကေတာ႔ အေမဘယ္ေလာက္ရိဳက္ရိဳက္ အေမ႔ကိုဘဲ ပိုခ်စ္ခဲ႔တာ .. ဒီကိုထြက္မလာခင္ေလးက တို႔ အေဖက သမီး ဒူရင္းသီးၾကိဳက္တတ္မွန္းသိလို႔ အျပင္ေခၚသြားျပီး ဒူးရင္းသီးေတြ တ၀ၾကီး ၀ယ္ေကြ်းခဲ႔တယ္ .. ဒီမွာ ဒူးရင္းသီးေတြ မရွိဘုူးထင္ေနခဲ႔တာ ဘယ္ဟုတ္ပါ႔မလဲ ၁၂ ရာသီလံုး စားခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ စားလို႔ ရေနပါေရာ .. မိဘေမတၱာ နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဘယ္အခ်ိန္ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူဘဲ ေရးေရး ခံစားရတာၾကိဳက္လို႔ ဆက္ေရးပါဦး ေနာ္ ...

    mie nge

    ReplyDelete
  25. စာမဖတ္ရေသးခင္ဓာတ္ပံုကိုအရင္ျမင္ကတည္းကအစ္မခ်စ္နဲ ့ရုပ္ခ်င္းဆင္မွန္းကၽြန္ေတာ္သိတယ္။အစ္မခ်စ္နဲ ့ေတာ္ေတာ္တူပါလားလို ့ေပါ့။စာဖတ္လိုက္ရေတာ့ပိုက်ိန္းေသသြားတာေပါ့။အေဖတူသမီးၾကီးပြားမွာပါေလ။

    ReplyDelete
  26. အစ္မက အစ္မအေဖနဲ႔ ရုပ္ခ်င္းတူတယ္ေတာ့...
    အဲသာေၾကာင့္ ၾကီးပြားတာ...
    း-)
    ဒုတိယပိုင္း.... ဒုတိယပိုင္း...
    ေမွ်ာ္ေနပါသည္...
    း-)

    ReplyDelete
  27. အင္....အဲသလိုၾကီး တိကနဲၿဖတ္ခ်လိုက္ရသလားလို႕....

    ReplyDelete
  28. စိတ္၀င္တစားဖတ္ေနကာမွ ဆက္ရန္ဆိုဘဲ..........
    ေကာ္မန္႕ကိုလဲ ဆက္ရန္ဆုိျပီး ခ်န္ထားဦးမွ း)

    ReplyDelete
  29. အေဖ ကေတာ့တစ္ခါမွမရိုက္ဖူးဘူးရယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆူတဲ့အခါ ရိုက္တာထက္ ပိုနာတယ္။ အေမကေတာ့ တစ္ခါႏွစ္ခါ၇ိုက္ဖူးတယ္ ။ ဒီေလာက္ပါပဲ ။ လိမၼာတာမဟုတ္ေပမယ့္ ဘာလို႔အရိုက္မခံရလဲေတာ့ က်ေနာ္လည္းမသိဘူးရယ္။ အစ္မခ်စ္က ဖေအတူသမီးပဲေနာ္။ ဆက္ေရးဦးေလ ျမန္ျမန္ :)

    ခင္တဲ့ (ခ်ိဳက် )

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...