စည္းကေလးမ်ား အေၾကာင္း

စည္း လို႔ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ပထမဦးဆံုး ျမင္မိၾကမွာက တားဆီးထားတဲ့ မ်ဥ္းတေၾကာင္းကိုပါ။ လူမွာလည္း လူ႔စည္း ဘီလူးမွာလည္း ဘီလူးစည္း၊ ကိုယ့္ စည္းနဲ႔ကိုယ္ေန ဆိုတာမ်ိဳး၊ စည္းမေက်ာ္နဲ႔ ဆိုတာမ်ိဳး၊ စည္းကမ္းသည္ လူ၏တန္ဘိုး ဆိုတာမ်ိဳး...အိမ္မွာလည္း အိမ္စည္းကမ္း၊ ေက်ာင္းမွာလည္း ေက်ာင္းစည္းကမ္း၊ လမ္းေတြ၊ ကားေတြမွာလည္း သူ႔စည္းနဲ႔သူ...အမ်ားႀကီးပါပဲ။

နားလည္မိၾကတဲ့ အဓိက ဆိုလိုရင္းကေတာ့ စည္း ဆိုတာ လူ႔ေဘာင္ အသိုင္းအဝန္းက အမ်ားသေဘာတူ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေဘာင္ခတ္မႈ တခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။ လံုျခံဳမႈအတြက္၊ ေဘးကင္းလိုမႈ အတြက္၊ သိကၡာတရားေတြ အတြက္ ေဘာင္ခတ္ထားရတဲ့ စည္းကေလးေတြ...အဲဒီ စည္းကေလးေတြဟာ တကယ္ပဲ လိုအပ္ပါတယ္။ ႐ိွသင့္၊ တားသင့္တဲ့ စည္းကေလးမ်ားပါပဲ။

က်မ ေျပာခ်င္တာလည္း စည္းကေလးမ်ား အေၾကာင္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ မ႐ိွသင့္၊ မတားသင့္တဲ့ စည္းကေလး အေၾကာင္းပါ...

က်မတို႔အားလံုး သိတတ္နားလည္စ အ႐ြယ္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငါ လို႔ သိမွတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ငါ ကလဲြလို႔ တျခားေသာ သူေတြကို မင္း၊ နင္၊ သူ စသျဖင့္ ေခၚေဝၚၫႊန္းဆိုစရာ နာမ္စားေတြအျဖစ္နဲ႔ သံုးစဲြခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီကေန တေျဖးေျဖး ငါ့အေမ၊ ငါ့အေဖ၊ ငါ့ညီမ၊ ငါ့အကို၊ ငါ့ပစၥည္းရယ္လို႔ ငါ နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပိုင္ဆိုင္မႈနာမ္စားေတြကို မွတ္သားရင္းႏီွး ခဲ့ရျပန္တယ္။ သတိထားၾကည့္ရင္ အဲသလို တဆင့္တက္ၿပီး သက္႐ိွ သက္မဲ့ ပိုင္ဆိုင္မႈ နာမ္စားေတြ သိမွတ္ မ်ားျပားလာတာနဲ႔ အမွ် မိမိ အတြင္းစိတ္မွာ အတၱ၊ မာန္၊ မာနေတြ မသိမသာေရာ သိသိသာသာႀကီးပါ စဲြကပ္ခံခဲ့ၾကရေတာ့တာ။

အေသအခ်ာ ေတြးၾကည့္မိျပန္ေတာ့ မိမိကိုယ္ကို ငါ လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး သူတပါးကို သူ လို႔ မွတ္ယူတာ၊ ငါ့မိသားစု သူ႔မိသားစုရယ္လို႔ ခဲြျခားလိုက္တာ...အဲဒါေတြဟာ သူ နဲ႔ ငါ အၾကား စည္းကေလး ျခားလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ အဲဒီကေနမွ သူ႔ပိုင္ဆိုင္မႈ ငါ့ပိုင္ဆိုင္မႈ ရယ္လို႔ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြအေပၚ ၿပိဳင္ဆိုင္လိုမႈေတြ ထပ္ဆင့္ခဲ့ေတာ့တာ။ ၾကည့္ပါဦး...ငါ ကေန စလိုက္တဲ့ အတၲေလးတခုဟာ မာန္ မာနေတြ ပါလာၾကၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ဆိုတဲ့ ကိေလသာ မီးေတာက္ႀကီးေတြကို မသိဘဲ ကိုယ္တိုင္ မီးထိုးေပးမိေနတဲ့ ဘဝေတြ ျဖစ္လာၾကေတာ့တယ္။

လူ ဆိုတာ ႐ုပ္နာမ္ အစုအေဝးလို႔ အားလံုး သိၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ မျမ ကို ဟဲ့႐ုပ္နာမ္မ လို႔ ေခၚဖို႔မွ မျဖစ္ႏိူင္တာ။ သမုတိသစၥာအရ မွန္ကန္ေနတဲ့အတြက္ လူ႔ေဘာင္ေလာကထဲမွာ ၫႊန္းဆို လြယ္ကူေအာင္ နာမ္ေတြ၊ နာမ္စားေတြ အေနနဲ႔ ခဲြျခား ေခၚေဝၚ သတ္မွတ္ ေနၾကရဦးမွာပါပဲ။ သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ငါပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သက္မဲ့ ႐ုပ္ဝတၳဳေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နာမ္စားေတြသံုးၿပီး ေခၚေဝၚေနၾကရေပမဲ့ ဒါေတြဟာ ပညတ္မွ်သာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ၊ သမုတိသစၥာ အေနနဲ႔သာ မွန္တယ္ဆိုတာ သိၾကေစခ်င္ပါတယ္။

အေခၚအေဝၚ မတူပဲ ပိုင္းျခား သတ္မွတ္ထားၾကလို႔သာ အေပၚယံ ကြဲျပားေနၾကတာ။ ပရမတၳသစၥာအရ တကယ္အမွန္ ႐ိွေနတဲ့ ျဖစ္တည္မႈကျဖင့္ အတူတူရယ္ပါ။ အားလံုးဟာ ဒုကၡသစၥာကို ပိုင္ပိုင္ႀကီး ရ႐ိွထားၾကတဲ့ သံသရာ ခရီးသြားခ်င္း အတူတူ သူငါ ပိုင္းျခား စည္းတားထားၾကလို႔သာ ႐ုပ္-နာမ္ခ်င္းတူတူ တမူးပို႐ႈေနၾကေတာ့တာ။

အနမတဂၢသုတ္မွာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ႐ွည္လ်ားလွေသာ ဤသံသရာတြင္ သတၱဝါတို႔သည္ မိမိႏွင့္ အမ်ိဳးအေဆြ မေတာ္စပ္ခဲ့ဘူးေသာသူ ဟူ၍ မ႐ိွ ဆိုတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ သူ ငါ ပိုင္းျခားထားတဲ့ စည္းကေလးေတြကို ဉာဏ္နဲ႔ ဖ်က္လို႔ အားလံုး အတူတူရယ္လို႔ တသားတည္း ျမင္ၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုသာ လူလူခ်င္း စာနာနားလည္ၾကၿပီး အ႐ိွအတိုင္း ျမင္တတ္ၾကမယ္ဆိုရင္ သာယာလွပတဲ့ လူ႔ေဘာင္၊ စစ္ပဲြေတြကင္းေဝး ၿငိမ္းေအးတဲ့ ကမာၻ ျဖစ္လာႏိူင္မွာ သိတ္ကို ေသခ်ာေနတာပါပဲ...