ကၽြန္မရဲ႕ ပထမဦးဆံုးအလုပ္မွာ ကၽြန္မက အေသးသံုးေငြ ကိုင္ရတယ္။ မမ်ားလွပါဘူး။ စကာၤပူေဒၚလာ ၃၀၀၀ပါ။ Petty Cash လို႔ ေခၚၾကတယ္။ အလုပ္ထဲမွာလိုတဲ့ အေသးသံုးေငြမွန္သမွ်ကို အဲဒီအေသးသံုးထဲကပဲ ေပးေခ်တယ္။ တစ္ခါသံုးရင္ အမ်ားဆံုး ၂၀၀ ထိ သံုးခြင့္ရွိတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ အလုပ္ေနာက္က်လို႔ ည ၈နာရီခြဲေက်ာ္တဲ့ အခါမ်ိဳးဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔အတြက္ တက္စီဘိုး အဲဒီအထဲကပဲ သံုးေလ့ရွိၾကတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရံုးက အလုပ္သမားတိုင္းကို က်န္းမာေရးအာမခံ ၀ယ္ထားေပးၿပီး ဖ်ားနာလို႔ ေဆးခန္းသြားတဲ့အခါ ၅ေဒၚလာပဲ ေပးရတယ္။ အဲဒီေပးခဲ့တဲ့ ၅ ေဒၚလာ ကိုလည္း အေသးသံုးထဲကပဲ ကုမၸဏီက ျပန္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။
ဒီေတာ့ ဘာပဲသံုးသံုး ကုမၸဏီက ျပန္ေတာင္းခံလို႔ရတဲ့ အသံုးစရိတ္မ်ိဳးဆိုရင္ ေဘာက္ခ်ာေတြသာ သိမ္းထား၊ ခုနက အေသးသံုးထဲကေန ျပန္ေတာင္းခံလို႔ ရတာမ်ိဳးပါ။ ၂၀၀ ထက္ေက်ာ္ရင္သာ ခ်က္လက္မွတ္နဲ႔ ျပန္ရၿပီး ၂၀၀ေအာက္ ဆိုရင္ အေသးသံုးထဲကပဲ သြားေလ့ရွိပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္မ ရြာျပန္မွာမို႔ အေသးသံုးေငြေတြကို ေနာက္တစ္ေယာက္ဆီ လက္လႊဲထားခဲ့ရပါတယ္။ လက္က်န္ေငြနဲ႔ ေဘာက္ခ်ာေတြ ေပါင္းအၿပီး ၃၀၀၀ တိတိ သူ႔လက္ထဲ အေသအခ်ာ အပ္ခဲ့တာပါ။ အေသးသံုးေငြရဲ႕သေဘာက ဘယ္အခ်ိန္မဆို ေဘာက္ခ်ာေတြထဲက သံုးၿပီးေငြနဲ႔ လက္က်န္ေငြ ေပါင္းလိုက္ရင္ အျမဲတမ္း ၃၀၀၀ ရွိေနရပါမယ္။
ခြင့္ရက္ေစ့လို႔ ကၽြန္မ ျပန္လာေတာ့ ကၽြန္မ အလုပ္ေတြ သိတ္မ်ားေနခ်ိန္မို႔ သူ႔ကိုပဲ ခဏဆက္ၿပီး ကိုင္ထားေပးဖို႔ ေျပာတဲ့အခါ သူကလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ပဲ ဆက္ကိုင္ ထားေပးခဲ့တာ။ ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ပတ္ေလာက္အၾကာ ကၽြန္မအလုပ္ေတြ အေတာ္အသင့္ အခ်ိန္မီၿပီးလာတဲ့ တစ္ေန႔ ကၽြန္မက သူ႔ကို အေသးသံုးေငြ ျပန္အပ္ဖို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေငြေရတြက္ၿပီး ေဘာက္ခ်ာေတြ စစ္လိုက္ေတာ့ ေငြ ၅၀၀ နီးပါး ေပ်ာက္ေနပါေတာ့တယ္။
မတတ္ႏိူင္ပါဘူး။ ကၽြန္မအထက္က စာရင္းကိုင္အမ်ိဳးသမီးကို အသိေပးရပါေတာ့တယ္။ သူေငြလိုေနလို႔ ယူသံုးထား တာပါ၊ လခရရင္ ျပန္ထည့္ေပးပါမယ္လို႔ ေျပာတာနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ စာရင္းကိုင္က သူ႔ကို ၀မ္နင္ေပး လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ သူ႔လခရေတာ့လည္း ႏွစ္ခါခြဲၿပီး ျပန္ေပးပါရေစ ဆိုတာနဲ႔ လိုက္ေလ်ာရျပန္ပါတယ္။
စဥ္းစားၾကည့္ရင္ စလံုး ၅၀၀ ဆိုတာ မမ်ားလွသလို နည္းလည္း မနည္းလွပါဘူး။ ကုမၸဏီကေန ေခ်းေငြအေနနဲ႔ ယူရင္လည္း ရႏိူင္ရဲ႕သားနဲ႔ သူ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို လုပ္ရပါလိမ့္ဆိုေတာ့ ျဖစ္ႏိူင္ေခ်က လြယ္လို႔၊ မ်က္ေစ့ေအာက္မွာ ျမင္ေနရလို႔၊ ကိုင္တြယ္ထိေတြ႔ေနရလို႔ ဆိုတာေတြျဖစ္ႏိူင္ပါတယ္။ အင္း…ေျပာရရင္ လြယ္ရင္ သူၾကြယ္ေတာင္ မေနဘူးဆိုတဲ့ အဆိုကို ကၽြန္မက လက္မခံတဲ့သူပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေျပာရရင္ လုပ္က်င့္ရွိေနလို႔ကို လုပ္တာပါပဲ။
ခုလက္ရွိအလုပ္ကို ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေသးသံုးမကိုင္ရေတာ့လို႔ စိတ္ေအးမယ္မွ မၾကံေသးဘူး။ အင္မတန္ ႀကီးမားတဲ့ ေငြပမာဏေတြ လက္ခံရျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္မအလုပ္က AR လို႔ ေခၚတဲ့ Account Receivable ကိုင္ရတာမို႔ ေငြလက္ငင္းေခ်စနစ္နဲ႔ ေပးတဲ့ Customer ေတြရဲ႕ ေပးေငြေတြအားလံုး ကၽြန္မ လက္ခံရပါေတာ့တယ္။ တိုက္ရိုက္ ကၽြန္မဆီ လာတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ customer ေတြက သေဘၤာပိုင္ရွင္ေတြ၊ ဧဂ်င့္ ေတြပါ။ ကၽြန္မတို႔မွာ Boarding Officer ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ သူ႔အလုပ္က သေဘၤာကမွာတဲ့ပစၥည္းေတြ Delivery လုပ္ရင္း ပို႔ေဆာင္ေပးၿပီးတဲ့အခါ ပစၥည္းစစ္၊ ရံုးက ဘီလ္ထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ ေငြပမာဏအတိုင္း ေငြေရတြက္လက္ခံ ရတာပါ။
ရံုးျပန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ဘီလ္နဲ႔အတူ လက္ခံရေငြေတြကို ကၽြန္မဆီမွာ လာအပ္ရတာမ်ိဳးပါ။
ေငြပမာဏက ဘယ္ေလာက္မ်ားသလဲဆို ယူအက္စ္ ၄-၅ ေသာင္းအထိ လက္ခံရတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေငြပမာဏ မ်ားတာမို႔ နည္းနည္းေလးမွ အမွားမခံပါဘူး။ အေသအခ်ာ ေရတြက္၊ လက္ခံၿပီးမွ ေငြဘယ္ေလာက္ ရပါတယ္ ဆိုၿပီး ေန႔စြဲနဲ႔အတူ PAID တံုးထု၊ ကၽြန္မ လက္မွတ္ပါထိုးၿပီး သူ႔အတြက္ ဘီလ္-၁ေကာ္ပီ ျပန္ေပးလိုက္ ရတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ ဘီလ္က စုစုေပါင္း ၄ ေကာ္ပီ ရွိတာမို႔ ေငြေပးတဲ့ Customer က တစ္ေစာင္၊ Boarding Officer အတြက္ တစ္ေစာင္၊ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေစာင္က ကၽြန္မတို႔ စာရင္း႒ာနအတြက္ပါ။
တစ္ေန႔ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ မန္ေနဂ်ာက ဘီလ္ေကာ္ပီတစ္ေစာင္ျပၿပီး အဲဒီအတြက္ ေငြ လက္ခံရၿပီးၿပီလားလို႔ ေမးလာပါေတာ့တယ္။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့မွ လား လား ကၽြန္မလက္မွတ္ကို အခန္႔သားထိုးလို႔ ဘီလ္ေပၚမွာလည္း PAID ဆိုတဲ့ တံုးက ထုထားေသးတာမို႔ ကၽြန္မ အႀကီးအက်ယ္ လန္႔သြားပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာက အဲဒါ ကၽြန္မလက္မွတ္အစစ္ မဟုတ္တာပါပဲ။ အေတာ္ေလး တူေအာင္ထိုးထားတာေပမဲ့ ကၽြန္မ ေသခ်ာေနပါတယ္။
ဒါနဲ႔ ကၽြန္မက မရရွိေၾကာင္း၊ ကၽြန္မလက္မွတ္လည္း မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုရပါတယ္။ ကၽြန္မ ကံေကာင္းတာက လက္မွတ္ႏွစ္ခု တိုက္ဆိုင္စစ္ေဆးအၿပီးမွာ ကၽြန္မစာရင္းကိုင္နဲ႔ မန္ေနဂ်ာ ႏွစ္ေယာက္လံုးက အဲဒါဟာ ကၽြန္မ လက္မွတ္မဟုတ္ေၾကာင္း အေသအခ်ာ ျငင္းဆိုေပးခဲ့ၾကတာပါပဲ။
ေတာ္ပါေသးရဲ႕ရွင္။ ကၽြန္မလက္မွတ္နဲ႔ အတိအက်သာ တူေနခဲ့ရင္ ကၽြန္မ ဘယ္လိုမ်ား ျငင္းရပါ့။ အဲဒီကစလို႔ ကၽြန္မ ျမန္မာလို ဆိုင္းေျပာင္းထိုးခဲ့တာ ဒီေန႔ထိပါပဲ။
ေနာက္ေတာ့ အဲဒီလို လုပ္တာ ဘယ္သူ ဆိုတာ သူတို႔ သိသြားၾကတယ္ ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မက အစပိုင္းမွာေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ လန္႔ေနခဲ့ ၿပီး ေသြးေအးသြားတဲ့အခါ အရမ္း စိတ္ဆိုးမိတာပါပဲ။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္အခ်င္းခ်င္းေတြ ဒီလိုလုပ္တာ အေတာ္ေလးကို ဆိုးတယ္မဟုတ္လား။ ေငြအလႊဲသံုးစားမွႈနဲ႔ ေထာင္က်သြားႏိူင္တာမ်ိဳး။
ဒါကို သိလို႔ ထင္ပါရဲ႕၊ ကုမၸဏီက ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္ဆိုတာ သိေပမဲ့ ကၽြန္မကို မေျပာခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ အဲဒီလူ အလုပ္က ထြက္သြားတာလား၊ ထုတ္ပစ္လိုက္တာလား မေျပာတတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မ သတိထားမိခ်ိန္မွာ အလုပ္သမား အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔မို႔ ေျခရာေကာက္ဖို႔ ခက္သြားပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္မလို ေငြေၾကးေတြနဲ႔ မလႊဲမေရွာင္သာ ပတ္သက္ေနရသူေတြ သတိထားႏိူင္ၾကဖို႔ပါ။ ကိုယ့္ဘက္က အေတာ္ေလး ေစ့စပ္မွ၊ တာလံုမွ စိတ္ခ်ရမွာမို႔ သတိႀကီးႀကီးထားၾကပါလို႔ပဲ ေျပာပါရေစ….
ေက်းဇူး အမခ်စ္ေရ... ေငြဟာလူေတြအတြက္ လံုးလျပဳရျခင္း ရဲ႕ အေၾကာင္းအရင္းလည္းျဖစ္ေစသလို၊ စာရိတၱ ယိမ္းယိုင္ေစတဲ့ လက္သည္ လို႕လည္း ျမင္မိတယ္...
ReplyDeleteႏိုင္ငံျခားမွာ ဆို ျမန္မာလို လက္မွတ္ထိုးျပီး.. ျမန္မာမွာ ဆို ဘိုလို လက္မွတ္ထိုးတဲ့ အက်င့္ကို ယူရဦးမယ္.. း)))
က်ေနာ္လည္း႐ုံးမွာ တက္စီခကို petty cash ကိုင္တဲ့ဝန္ထမ္းဆီက ပံုမွန္ claim ေနက်၊ အစက ပက္တီကို လူနာမည္မွတ္တာ :p
ReplyDeleteေဆးခန္းျပတဲ့ ၅ က်ပ္ကိုေတာ့ ႐ုံးကျပန္မေပးပါဘူးဗ်ာ၊ ကိုယ္ပဲစိုက္ရတယ္။
မမေျပာမွ သတိထားမိေတာ့တယ္။
ReplyDeleteဆုိင္းကို ျမန္မာလုိ ေျပာင္းထုိးရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ လက္မခံဘူးဆုိလုိ႔ ၿဗိတိသွ်လုိ ထုိးေနတာဗ်....။
ေလတာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ အရင္ရံုးကေရာ အခုရံုးကပါ ေဆးခန္းသြားရင္ Medical Claim ကို ၂၀ အမ်ားဆံုးေပးပါတယ္။ သူတုိ႔ Register လုပ္ထားတ့ဲ ေဆးခန္းသြားရင္ေတာ့ ဖရီးေပါ့။
ReplyDeleteေမာင္တီတုိ႔ အစ္မတုိ႔ရံုးက ေပးတာ နည္းေနသလုိပဲ။ ၅ က်ပ္တ့ဲ။ :(
က်န္တာ ကိုယ့္အိတ္စိုက္ေပါ့...ေနာ္..။ :(
ကၽြန္ေတာ္ ဗဟုသုတ နည္းတယ္လုိ႔ မွတ္ေပးပါ။
ကံေကာင္းလို႔ေပါ့ အစ္မခ်စ္ေရ...
ReplyDeleteမထိတ္သာ မလန္႔သာ...ေသခ်ာ ဂရဳစိုက္ပါအစ္မေရ..
ေငြေၾကးရိုးသားမႈမရွိသူက ဘယ္ေတာ့မွ အလုပ္မွာ ၿမဲမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
မီးမီးလဲ ေငြစာရင္းကုိင္ပဲ အဲဒါမ်ိဳးေၾကာက္လို႔ အျမဲသတိထားတယ္အမ..။
ReplyDeleteအလုပ္မွာ ပိုက္ဆံနဲ ့ပတ္သက္လို ့ ေငြကြာေနတယ္ဆိုရင္ ေနရထိုင္ရတာ
ReplyDeleteမလံုျခံဳသလိုခံစားရတယ္။
ဂရုစိုက္ေနာ္ မခ်စ္။
မလြယ္ပါလား..အစ္မခ်စ္...
ReplyDeleteအေနာ့္လို နေမာ္နမဲ့ ဆို ခက္ရခ်ည့္ ..
အလုပ္မွာအဲလိုလူမ်ိဳးေတြရွိတာလည္း ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတယ္
ReplyDeleteအထူးသျဖင္႔ ကိုယ္႕လက္မွတ္ ကိုယ္႕နာမည္ကို အလြဲသုံးစားလုပ္မဲ႔သူ ရွိတာ ပိုေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတယ္ေနာ္။
ေတာ္ေသးတယ္ အစ္မခ်စ္ လက္မွတ္မဟုတ္ေၾကာင္း လက္ခံေပးလို႕ဘဲ မဟုတ္ရင္ေတာ႔ တကယ္ကို မလြယ္။။
((((ဟမ္)))) တီခ်စ္...ေၾကာက္စရာ း( ေနာင့္ လဲ ရုံးမွာ မန္ေနဂ်ာ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ လက္ခံရတာေတြ ရွိတယ္။ ေနာက္ျပီး ဆုိင္း ကိုလဲ ထုိးခ်င္သလုိ ျပီးစလြယ္ထုိးလုိက္တာ...ဆင္ျခင္မွပဲ း(
ReplyDelete