ေႂကြေစလိုလို႔ ဝင္းမွည့္ေစခ်င္ခဲ့တာရယ္
အ႐ိုးရင့္ အေရထူၿပီးသား
ကႀကီးကေနျပန္သြားဖို႔ ဘယ္လိုမွ ေနာက္ဆုတ္မရ
ခံနိုင္ရည္ေတြက ပံုပန္းတက် ပ်က္ယြင္း
မိုးအလင္းမွာေတာင္ အေရာင္ေတြ မျမင္နိုင္ေတာ့တဲ့ေနာက္…
ကံဆိုးလြန္းေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ပစ္လိုက္တဲ့ျမားက စက္၀ိုင္းအျပင္ကို ၿပိဳက်
ၿမိဳ ၿမိဳခ်ေနရတဲ့ အတံု႔အလွည့္ ေန႔ ညေတြ
ထုသားေပသားက် မိုလ္*တစ္ခုလို ဘ၀အေမာေတြ
ကိုယ့္အပိုင္ ၀ဋ္နာကံနာေတြကို
ကမာၻေျမႀကီးရဲ႕အေပၚ ေခြ် ေခြ်ခ်ေနမိ
ေသခ်ာတာက...
ကိုယ္ဟာ ကြ်ဲကူးလို႔ ေရမပါတဲ့ဘ၀
က်ည္းေပါင္းတက္ေနတဲ့ ေမာဟထူထူထဲထဲေတြ
ခဲခဲလႈပ္လႈပ္ သီးပြင့္ေနတဲ့ သစ္ တစ္ပင္....
မိုလ္*-Mould (ပံုစံခြက္)
ဘာေတြမ်ား ခဲခဲလႈပ္လႈပ္ သီးပြင့္ေနပါလိမ့္ဗ်ာ....
ReplyDeleteေၾကြက်ရင္လာေကာက္ဦးမွ....:)
ေမာင္ေလး....ေမာဟေတြပါဆို...လာေကာက္ခ်င္ေနေသးတယ္....:)
ReplyDeleteေကာင္းလိုက္တဲ႔ စာသားေတြ...
ReplyDeleteလူေတြဟာ ေမာဟေတြၾကားမွာ သီးပြင္႕လာရသလိုပါဘဲေနာ္..
အဲဒီေမာဟက က်ီးေပါင္းေတာင္ တက္ေနသတဲ႔လား
စကားအသံုးေလးေတြ သေဘာက်တယ္အစ္မရာ
ဟ ဟ ကိုညိမ္းတို႔၀င္ျဖီးျဖန္းလိုက္တာ ခ်က္ခ်င္းမိသြားတယ္...။ ေကာက္ေပ့ေစအမ..ေပးေကာက္လိုက္...။
ReplyDeleteဘဝအေမာေတြကို လွစ္ဟျပတဲ့ ကဗ်ာေလးလို႔ ခံစားမိတယ္ မခ်စ္ေရ။ ရင္ထဲက တင္းက်ပ္မႈေတြကို ျမင္လိုက္မိသလိုလိုပဲ။
ReplyDeleteခင္တဲ့
ေမသိမ့္
မမခ်စ္ေရ
ReplyDeleteစကားလုံးေတြအရမ္းၾကိဳက္တယ္
ဘာတဲ႔လဲ-----------
ေႂကြေစလိုလို႔ ဝင္းမွည့္ေစခ်င္ခဲ့တာရယ္
အ႐ိုးရင့္ အေရထူၿပီးသား--- တဲ႔ေလ
ကိုယ့္အပိုင္ ၀ဋ္နာကံနာေတြကို
ကမာၻေျမႀကီးရဲ႕အေပၚ ေခြ် ေခြ်ခ်ေနမိ---တဲ႔
လွလုိက္တာ...
အရမ္းေကာင္းတဲပကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါရွင္
ခင္ခင္မင္မင္ jasmine
ဟူးးး ဘ၀အေမာေတြ.. ေမာဟေတြ...
ReplyDeleteစကားလုံးေလးေတြ သုံးသြားတာ အရမ္းထိမိတယ္ အမေရ..
အရမ္းၾကိဳက္တယ္
ခင္လ်က္
ဂၽြန္မုိး
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ေတြေပ်ာ္ဝင္ေနသေရြ ့ကေတာ့ ဒီလိုဘဲ ရုန္းကန္ေနရတာပါဘဲေလ...
ReplyDelete၀န္ခံေနစရာလား မခ်စ္ၾကည္ရာ..။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ အားလုံး ေမာဟၿခံဳလႊာ တဖားဖားနဲ႔ ယိမ္းကေနၾကတာပဲ။ ကဗ်ာေလးႀကိဳက္ တယ္ဗ်ိဳ႕။
ReplyDeleteလူပီသေနေတာ့ ေဒါသ ေလာဘ ေမာဟေတာကေန ဖယ္ခြာဘို႔ဆိုတာ မလြယ္ဘူးေပါ့ မခ်စ္ေရ။
ReplyDeleteကဗ်ာေလး ေကာင္းတယ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
က်ီးေပါင္းအထပ္ထပ္နဲ႔ ႁပြတ္ႁပြတ္ခဲခဲ သီးပြင့္ေနၾကရတဲ့ သစ္ပင္ေတြခ်ည့္ပါပဲမခ်စ္ေရ... တခါတေလ ရိုးတံႀကဲႀကဲဘ၀လိုခ်င္လို႔ အတင္းေႁခြခ်ေနခဲ့တာေတာင္ အၫွာကခိုင္လြန္းေနေတာ့ အသီးအပြင့္ေတြ ထပ္ထပ္တိုးလာပဲ အဖတ္တင္တယ္။ ကိုညိမ္းႏိုင္လို လာေကာက္မဲ့သူရွိရင္ေတာ့လဲ ေကာင္းသား... း))
ReplyDeleteစကားလံုးေလးေတြ မိုက္တယ္ အစ္မခ်စ္ေရ..။
ReplyDeleteက်ည္းေပါင္းတက္တဲ့ ေမာဟေတြက တကယ့္ကို လႈပ္လႈပ္ခဲခဲပါဘဲ။ ဒီအပင္ေလးကိုပဲ ကိုယ္တိုင္ မသိစိတ္က ရွင္သန္ေစမိလွ်က္သားျဖစ္ေနတာ ခက္တယ္။
ေမာဟေတြ ခဲခဲလွဳပ္ဆိုေတာ႔ ဂြ်န္စတိန္းဘတ္ရဲ႔ နာမည္ၾကီး ၀ထၳဳတစ္ပုဒ္ Grapes of wrath ဆိုတာ သတိရသြားတယ္။ ဗမာဆရာမ်ားကေတာ႔ ေဒါသသီးေတြ အဆုတ္လိုက္ အဆုတ္လိုက္လို႔ ဘာသာၿပန္တယ္။ ေမာဟေတြ ခဲခဲလွဳပ္၊ ေဒါသေတြ အဆုတ္လိုက္ ကမၻာၾကီးမွာ ... ....
ReplyDelete