ဂ်က္စတားအေၾကာင္းေတာ့ ေလသံေတာင္ မဟခ်င္ဘူး၊ စိတ္နာလြန္းလို႔။ စီေကေအတို႔ ဘယ္ေနမလဲ၊ ဟိုတိုင္ ဒီတိုင္ေပါ့။ ခက္တာက အဲသလို ဘတ္ဂ်က္အဲလိုင္းေတြက ဒါမ်ိဳး ရိုး..လြန္းလို႔ အေရထူေနၿပီဆိုတဲ့ အထာနဲ႔။ တစ္ခုပဲ Trip Advisor မွာ ကိုေသာမတ္စ္ (AATO) တင္ေပးတဲ့ စီေကေအတို႔ ကြန္ပလိန္းစာ နဲ႔ Travel Myanmar မွာတင္ေပးတဲ့ ဒီပိုစ့္ ကို သူတို႔ Travel Industry ကလူေတြ အကုန္ဖတ္ၾကၿပီးသကာလ ဂ်က္စတားကို Internally အမဲေရာင္ စာရင္းသြင္းလိုက္သတဲ့။ ဆိုေတာ့ကာ Myanmar Travel Industryမွာေတာ့ ဂ်က္စတားက ေရပန္းမစားႏိူင္ ရွာေတာ့တဲ့ အေနအထားေတာ့ ျဖစ္သြားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး ပြက္သြားတယ္ ဆိုရမယ္။ ဒီေတာ့ ၾကားၾကားခ်င္း စီေကေအတို႔ " ေအာင္ၿပီ ေအာင္ၿပီ ေအာင္ၿပီ" ၃ႀကိမ္တိတိ လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းၿပီး ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။ ဘာရမလဲ...။ (အမွ် အမွ် အမွ်ယူေတာ္မူၾကပါကုန္)
ရင္နာနာနဲ႔ ျပန္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ၾသဂတ္စ္လထဲက ရြာျပန္ဖို႔ လက္မွတ္ျဖတ္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေတြ႔ဖို႔ရိွတဲ့ လူေတြနဲ႔ ေတြ႔ရေအာင္ အစီအစဥ္ဆဲြထားခဲ့တာ။ ဘယ္သြားမယ္၊ ဘာစားမယ္ စာရင္းတို႔ထား၊ စီေကေအက ေမ့တတ္တယ္ေလ။ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ စာေရးဖို႔အတြက္ ကုန္ၾကမ္းေလးဘာေလး ရွာရေအာင္...ေတြးထား...၊ ဘယ္သြားရွာရရင္ ေကာင္းမလဲ။ အင္း...ဟိုဘေလာ့ဂ္ဂါေလးလို ေကာ္ဖီနဲ႔ ဆိုင္ကယ္တဲြေရာင္းတဲ့ဆိုင္ သြားမလား။ ဟိုအစ္မႀကီးလို ပ်င္းပ်င္းရွိ ဓါတ္ဆီဆိုင္သြား တန္းစီ ထုတ္ရင္ ေကာင္းမလား၊ စီေကေအမွာ ကားနဲ႔တူတာ ဘိုအုန္းသီးေတာင္ မရွိေပမဲ့ေပါ့ေလ။ ရြာရဲ႕ ေလအလ်င္ လိုျမန္ေသာ၊ ျဖတ္ကနဲ ျဖတ္ကနဲ မေျပာမဆို ျပဳတ္ ျပဳတ္ က်တတ္ေသာ အိုင္နက္ရဲ႕ စပိဒ္ကို ခံစားဖို႔ အင္တာနက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ဆိုင္ကိုပဲ သြားရေကာင္းမလား။ ဒါမွမဟုတ္ မင္းလမ္း မုန္႔တီဆိုင္၊ ဖီးလ္ ျမန္မာထမင္းဆိုင္ေတြက အစားအေသာက္ေတြ လွည့္ပတ္စားၿပီး ဓါတ္ပံုရိုက္၊ ဘေလာ့ဂ္ေပၚ တင္ပစ္လိုက္၊ အဲလိုနည္းနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္လာ မ်ားသတၱ၀ါေတြ ပို႔သတဲ့ေမတၱာကို ခံယူရေကာင္းမလား။ ေတြး...တယ္။ ေတြးတိုင္းလည္း မ်က္ႏွာႀကီးက ၿပံဳး ၿပံဳးႀကီး...။
အတိတ္ကို လွန္ေသာ္ေပါ့ေလ...။ အိမ္ကလူနဲ႔ နယ္ေျမေ၀ျခမ္းေရးလည္း လုပ္ရေသးတယ္။ မန္းေလးမွာ ဘယ္ႏွညအိပ္၊ တို႔မ်ား ရန္ကုန္မွာ ဘယ္ႏွညအိပ္မယ္ေပါ့၊ အဲသလိုလည္း ညီညြတ္ မွ်တေအာင္လည္း စီစဥ္ထား ရေသး။ မန္းေလးတက္ဖို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ျဖတ္၊ ေငြေပါေနလို႔ေတာ့ မဟုတ္၊ အခ်ိန္ကို ေငြ နဲ႔ ေပး၀ယ္ရတဲ့ သေဘာ။ ေမၿမိဳ႕မွာ ၂ညအိပ္ဖို႔လည္း စီစဥ္ရေသးတယ္။ စလံုးက သူငယ္ခ်င္း မိသားစု နဲ႔ ေမၿမိဳ႕မွာဆံုၾကဖို႔ ခ်ိန္းထားၾကတာေလ။ အိမ္ကလူကလည္း တက္ၾကြလို႔၊ သူ႔ အထက္တန္းေက်ာင္း ဆရာကန္ေတာ့ပဲြ၊ ဘူမိဆရာကန္ေတာ့ပဲြ ၂ခုက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ စေန တနဂၤေႏြဆက္တိုက္မို႔ အဆင္တေျပ။ ခါတိုင္းလို တလစီမွာလုပ္ၾကရင္ ပဲြ၂ခုစလံုးတက္ျဖစ္ဖို႔က ခဲယဥ္းေပတာကိုး။ ခုေတာ့ ၾကံဳၿပီ ႀကိဳက္ၿပီ ၾကံဳႀကိဳက္ေလၿပီေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ကံမ်ားဆိုးခ်င္ေတာ့ မဂၤလာေဆာင္မဲ့အပါတ္မွ ၀ါထပ္ေနတာလို...။ ဒီႏွစ္က်မွ ဂ်က္စတား၀ယ္မိတဲ့ အျဖစ္။ မက္ထားသမွ် အိပ္မက္ေတြ အကုန္ ေျမာင္းထဲစိုက္။ MAIလည္း မ၀ယ္ခ်င္ပါဘူး။ ကိုဂ်က္စတား ဆင္တဲ့ အကြက္ထဲ မ၀င္ေရးခ် မ၀င္ခ်င္...။ တျခားအဲလိုင္းေတြ ရွာ...။ အကုန္ ေစ်းတက္။ မ်က္လံုးမက မ်က္ဆန္ပါ ျပဴးေရာ။ တတ္နိူင္ပါဘူး။ ဒီတႏွစ္လံုး ခရီးထြက္တာမ်ားလို႔ ၀ိတ္ေလွ်ာ့ပါမယ္ ဆိုေနမွ။ ဟူး... စိတ္ေတြကို ေလွ်ာ့ခ်၊ ၀င္ေလ ထြက္ေလ ရွဴ...ရွဳိက္၊ အင္း...အနည္းငယ္ သက္သာသြားသလိုလို...။
တနဂၤေႏြတစ္ရက္ အရမ္းအားေနတာနဲ႔ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြ ေလွ်ာက္၀င္ၾကည့္... မေတာ္တဆႀကီးမ်ား ေစ်းေတြခ်ေနမွျဖင့္...၊ မ်က္လံုးေတြေတာင္ ျပဴးလာသလိုလို ထင္ရ။ ဟာ.... ေမ့ေန လိုက္တာ... အဲေအးရွား ရွိေသးတာပဲ။ ကြန္နက္တင္းဖလိုက္နဲ႔ မေလးရွားက တစ္ဆင့္သြားလည္း ရတာပဲဟာ...။ အင္း...၀င္ၾကည့္မွ.. ၀င္ၾကည့္ဦးမွ... ။ ေရာဂါ ျပန္သည္းလာျပန္...။
အြန္လိုင္းကေန ၾကည့္ရင္း ေသခ်ာခ်င္ေတာ့ ဖုန္းထဆက္။ ေလယာဥ္ေတာ့ ၂စီးေျပာင္းရမယ္။ SIN-KUL-SIN နဲ႕ KUL-YGN-KUL လက္မွတ္ ၂ေစာင္ ျဖတ္ရမယ္။ အခ်ိန္ပိုကုန္မယ္၊ လူ ပို ပင္ပမ္းမယ္။ သြားမလား။ ဘယ္လိုလဲေပါ့။ စီေကေအ သိပ္သြားခ်င္ေနမွန္းသိေတာ့ အိမ္ကလူက စလံုးS$၁၀၀၀ မေက်ာ္ရင္ သြားၾကတာေပါ့တဲ့။ အင္း... အားလံုးဘယ္ေလာက္က်လဲ ဆိုေတာ့ S$၁၀၀၂.၄၉ တဲ့။ ႏိူးပေရာ္ဘလန္ S$၂.၄၉ မိန္းမပဲ ေပးလိုက္ပါ့မယ္ေလ၊ သြားၾကတာေပါ့လို႔ သေဘာတူလိုက္ၾကတယ္။ အခု ခရက္ဒစ္ ကဒ္နဲ႔ ေပးရမွာလားဆိုေတာ့ " ႏိူးႏိူး တာမင္နယ္-1က AirAisa Sales counterမွာ ၄၈နာရီအတြင္း ေငြအေၾက သြားေရာက္ေပးေခ်ပါ"တဲ့။ ကိစၥမရွိပါဘူးေလ၊ ဒီညေန ဧည့္သည္ႀကိဳရမွာ၊ ေလဆိပ္သြားဖို႔ ရွိတာပဲဟာ။ ဒါနဲ႔.... ေျမာင္းထဲက်ေနတဲ့ အိပ္မက္ႀကီး ေကာက္ၿပီး ဆက္မက္ၾကျပန္တယ္။
တနဂၤေႏြ ည ၈နာရီ၀န္းက်င္ တာမင္နယ္-1 AirAisa Sales counter ေရွ႕။
"ဘြတ္ကင္နံပါတ္ေျပာ..."
"*#*@@@***&"
"အိုေက...အဲဒါက SIN-KUL-SIN ေနာ္"
"ရက္စ္ ရက္စ္"ေနာက္ ဘြတ္ကင္ တစ္ခု ရိွေသးတယ္ KUL-YGN-KULေလ... (စီေကေအမွ တက္ၾကြစြာ ေျပာ သည္)
"အိုေက..." (အိမ္ကလူမွ ခရက္ဒစ္ကဒ္ ထုတ္ေပး)
"ဟုတ္ၿပီ။ ေနာက္ ဘြတ္ကင္နံပတ္ တစ္ခု ေျပာပါ"
"@$^&%^&$&"
"ေက်းဇူး၊ အိုေက ဒီ ဘြတ္ကင္က KUL-YGN-KUL ေနာ္..."
"ဟုတ္ပါတယ္...ဟုတ္ပါတယ္..." (စီေကေအမွ မ်က္လံုးမ်ား အေရာင္ တလက္လက္ႏွင့္ ေျပာသည္)
"အင္း...အဲဒါက စကၤာပူ ေဒၚလာ ၈၃၄.၄၉ က်ပါတယ္"
"ဘာ...အိုင္ ဘက္ခ္ယူ၀ါ ပါဒမ္..."
"စကၤာပူ ေဒၚလာ ၈၃၄.၄၉ ပါ"
"ဟင္...ငါတို႔ ေန႔လည္က သေဘာတူထားတဲ့ ေစ်းက ၇၃၂.၄၉ပါ...ဒီမွာၾကည့္" (လက္ေရးႏွင့္ အေသအခ်ာ ခ်ေရးထားေသာ စာရြက္ကို စီေကေအမွ ျပရင္းေျပာ)
"အဲဒါေတာ့ ငါတို႔လည္း မသိဘူး၊ ေစ်းကေတာ့ အခု စစ္စတမ္မွာ ျပေနတဲ့ ေစ်းပဲ"
"ဒီလို ဘယ္ရမလဲ၊ ေန႔လည္ကမွ သေဘာတူထားတဲ့ဟာ၊ ငါတို႔ ဘြတ္ကင္ကို ၄၈နာရီ ဟိုးလ္လုပ္ထားမယ္ လို႔ ေျပာခဲ့တာ"
"ဘယ္သူလဲ နင္မွတ္မိလား"
"အဲဒီ အမ်ိဳးသမီးနာမည္က Ms Anne တဲ့ call center က"
"ဒါဆို သူ႔ဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး ျပန္ေမးၾကည့္လိုက္ပါ"
ႀကိဳးစားဆက္သည္။ အဂန္း အန္ အဂန္း...၊ ဖုန္းက တစ္ခ်ိန္လံုး ဘီးဇီး....ႏွင့္ မအား...။
"ဧည့္သည္ႀကိဳဖို႔ ေလယာဥ္ဆိုက္ခ်ိန္က နီးၿပီ၊ သြားၾကစို႔၊ ေတာ္ၿပီကြာ ဒီေလာက္ ျပသာနာ မ်ားလွတာ သြားမေနပါနဲ႔ေတာ့" (အိမ္ကလူႀကီးမွ စိတ္ အလြန္အမင္း ပ်က္သံႏွင့္ ေျပာ)
"အိုေက၊ ပလိစ္ ကန္ဆယ္ အာ၀ါ ဘြတ္ကင္" (စီေကေအမွ ရင္ထုမနာ ေျပာ၏)
ဘတ္ဂ်က္အဲလိုင္းမ်ားႏွင့္ အက်ိဳး လံုးလံုးမေပးေသာ ကိုယ့္ကုသိုလ္ကံကိုပဲ ပံုခ်။
ဧည့္သည္ႀကိဳ၊ အတင္း ႀကိဳးစား ၿပံဳးျပ၊ အျပံဳးမမည္...၊ မခ်ိသြားျဖဲ...။
ည...အိပ္မေပ်ာ္...။ မနက္ ဧည့္သည္ မနက္စာေကၽြးဖို႔ ေစာေစာထ။ ဘ၀ႀကီးက ၾကမ္း...။
မနက္စာစားၿပီး ခဏအၾကာ...။ အီးေမးလ္ စစ္။ ဟာ..."၀ီအာပလိစ္တူ ကြန္ဖမ္း ယူ၀ါဘြတ္ကင္...အဲေအးရွား" ဆိုပါလား...ၾကည့္လိုက္ေတာ့ SIN-KUL-SIN ဘြတ္ကင္တစ္ခုထဲအတြက္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ပို႔လိုက္ျခင္း...။
ျပန္စဥ္းစားေတာ့မွ၊ ဟုတ္ေပသားပဲ။ ၀မ္းဘိုင္ ၀မ္း ဆိုၿပီး ပထမဘြတ္ကင္အတြက္ ခရက္ဒစ္ကဒ္ထဲက ယူလိုက္ၿပီးသားကိုး...။
ကန္ဆယ္ အာ၀ါ ဘြတ္ကင္လို႔ ေျပာေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခရက္ဒစ္ကဒ္ျဖတ္ၿပီးသား။ ေလာေလာ ေလာေလာနဲ႔ void မွ ျပန္မလုပ္ခဲ့တာ။ ေျမြပဲ...။
အဲေအးရွားကို ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းဆက္၊ အက်ိဳး အေၾကာင္း ရွင္းျပ။ ဟိုဘက္က အမ်ိဳးေကာင္းသား အလြန္ သေဘာေကာင္း။ ဒါ သူတို႔ဘက္က အမွားပါ။ သေဘာတူထားတဲ့ ေစ်းအတိုင္းပဲ ျပန္ယူပါတဲ့....။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္ပတ္ လည္လာျပန္ေပါ့...။ အိမ္ကလူကို ဖုန္းဆက္။ ဘယ္လိုလဲ ယူလိုက္မလား၊ ယူလိုက္ရမလားေမး..။
"ေတာ္ပါၿပီကြာ...ဒီေလာက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ရတဲ့ ခရီး မသြားတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ေျပာလိုက္ ရီဖန္းပဲ ျပန္ထုတ္ေပးလို႔..."
"ဂြပ္...."
ဖုန္းခ်တာ မဟုတ္...စီေကေအ အသဲ က်ကဲြသြားျခင္း...
စဥ္းစားၾကည့္ပါ ပရိတ္သတ္ႀကီးရယ္...၂ခါ ကဲြတဲ့ အသဲ မနာဘဲ ေနပါ့မလားေနာ္....
ေမတၱာပို႔ : ၇ရက္ သားသမီးမ်ား အသဲကဲြျခင္းမွ ကင္းေ၀းၾကပါေစ။ ဘတ္ဂ်က္အဲမ်ား က်န္းမာၾကပါေစ...
သံုးခါ ကြဲတာပါဗ်ာ...။
ReplyDeleteအဆင္မေျပခ်င္ရင္မ်ား..ဂလိုေတြပဲ..:P
ReplyDeleteဖစ္မွဖစ္ရေလ..ခ်စ္မႀကီးရယ္..
ReplyDeleteပစ္ပစ္သာဆိုရင္ေတာ့
ဝါးးးးဝါးးးးလို႕ေျခကေလးေဆာင့္ျပီး
ကိုေအာ္ပလိုက္ဘဲ..အဟင့္..
ဖတ္ေနတဲ့သူပါ..အသဲဖတ္ခနဲကြဲသြားသလုိလို
ဘာလိုလို..ညာလိုလို
ဟားဟားဟား.. အသည္းကြဲကြဲနဲ႔ရီသြားပါတယ္၊ မလြယ္ပါလားအစ္မေရ၊ က်ေနာ္တို႔ ေလယာဥ္တစ္စီးေလာက္ စပ္တူ ဝယ္ထားလိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ဗ် :D
ReplyDeleteအစ္မခ်စ္ေရးထားတာကို သေဘာက်လို႕ ရီခ်င္ေပမယ့္လည္း မရီရက္ေတာ့ပါဘူး....နာ့အစ္မသနားစရာေကာင္းထွာ....:(
ReplyDeleteဘတ္ဂ်က္အဲမ်ား က်န္းမာၾကပါေစ...
ဂ်င္းစုတ္
ရယ္ခ်င္ေပမဲ႔လဲ မရယ္ရက္ပါဘူးေနာ္
ReplyDeleteတစ္ခါတစ္ေလျဖစ္တတ္ပါတယ္ ။
ခင္ခင္မင္မင္ jasmine
မခ်စ္ေရ ခရီးစဥ္္ schedule ေျပာင္းသြားခဲ့လည္း
ReplyDeleteရန္ကုန္ကို ေရာက္ရင္ တီတင့္ကိုဆက္သြယ္လိုက္ေနာ္။
စိတ္္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
အစ္မခ်စ္က သူ ့ထပ္သြားေျပာတကိုး မေျပာပဲ ကိုယ့္ဖာသာ က်ိတ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေစာင္ အတြက္၀ယ္ၿပီးမွ ဟိုက ဘာျဖစ္လို ့ ညာျဖစ္လို ့ ဆုိၿပီး လွိမ့္လုိက္ ၇တာပဲကို။
ReplyDeleteဟီးဟီး (ေျမာက္ေပးတာ ရန္ထျဖစ္ေအာင္) :D :D :D
ျဖစ္ရမယ္...အစ္မခ်စ္တို႕ကေတာ့...။ဒါျဖင့္ ျပန္ေတာ့ဘူး
ReplyDeleteလားဗ်...ညန္မာျပည္ကို...။
အခ်စ္ရယ္... ခံစားရတယ္... တကယ္ပဲ... :-(
ReplyDeleteျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလဗ်ာ၊ ငယ္ငယ္က ဟာသေလးေတာင္ ျပန္သတိရမိတယ္၊ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံ စီးရတယ္၊ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ပ်က္တယ္၊ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေလထီးပါတယ္၊ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ မပြင့္ဘူး... ဆိုတာေလ၊ ရမလိုလို၊ မရ မလိုလိုနဲ႔ စိတ္အတင္အခ်ေတြ အေတာ္မ်ားရတဲ့ အျဖစ္ပါပဲ...။
ReplyDeleteၿဖစ္မွ ၿဖစ္ရပေလ..အားမေလွ်ာ့္နဲ႔အံုး..
ReplyDeleteေနာက္တစ္ခါ ထပ္ၿပီး ဘြတ္ကင္ ၾကည့္ပါအံုးလား.. :D
စိတ္မေကာင္းဘူး အစ္မရာ
ReplyDeleteမႏၱေလးမွာဆံုျပီး မေရႊစင္နဲ႔ စစတို႔လိုက္ေကၽြးမဲ႔ ျမီးရွည္စားဖို႔ အားခဲထားတာ ခုလိုျဖစ္သြားေတာ႔ ညီမတစ္ေယာက္လည္း ဘယ္လိုစားရက္မွာလဲ..
ဖြာေထာင္းေလသံနဲ႔ဘဲ ညီးလုိက္ခ်င္တယ္
ေအာ္.. ရယ္.. ေဝး.. အဟင္း.. .. :P :P
စိတ္ညစ္ရင္ သူ႕သီခ်င္းနားေထာင္လုိက္ေနာ္.
စိတ္ညစ္တာေတြ ေျပသြားလိမ္႕မယ္။
ၾသ... အျဖစ္ေတြက.. မခ်ိသြားၿဖဲေလး ရီမိသြားတယ္.. :}
ReplyDeleteေတာ္ၿပီ ေနာက္တခါ ေလယာဥ္မစီးနဲ႔ေတာ့.. သေဘာၤနဲ႔ျပန္... း)
စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔ မခ်စ္ေရ တခါတေလ ဒီလိုပဲျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီခရီး မသြားထိုက္လို႔ နတ္သိၾကားမ်ား ေစာင္မတယ္လို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ပါ။
ဟဟဟဟဟ တို႕ ခ်စ္မၾကီး ပက္ပက္စက္စက္မွ ကြဲလိုက္ရဲ႕လားဟင္
ReplyDeleteမ်ားတို႕ကေတာ႕ပဲျမစ္ေပၚခ်ိန္အမွီျပန္ခ်င္ေသာ္လည္း
ေလယာဥ္ခမတတ္ႏိုင္လို႕ အိမ္မွာပဲျငိမ္ေနရပါမည္ း)
အစ္မခ်စ္ေရ....
ReplyDeleteဒါဆို ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ..ဟင္..ဟင္..
ဂ်က္စတားေၾကာင့္ " ခဲေလသမွ် ပဲေရပြ.." ကုန္ၿပီေပါ့...။ အစ္မခ်စ္ အသဲဂြမ္းခနဲ ကြဲေလာက္ပါေပတယ္...။ ညစ္သြားၿပီဗ်ာ...။ ကိုပန္းသီးႀကီးကို ညွိၾကည့္ပါဦးလားဟင္...ဟင္... :(
တူညားေတြ သြားသလို ေအာက္လမ္းကဆိုလား ... ေမာ္ေတာ္ဘုတ္နဲ႔ သြားပါလားဟင္ ....
ReplyDeleteသနားပါတယ္ နာ့အမ...အသဲကြဲျပီးရင္း ညစ္လံုးလံုးလိုက္တာ ေနာက္တခါျပန္ကြဲတယ္..။
ReplyDeleteမဂၤလာေဆာင္မဲ့အပါတ္မွ ၀ါထပ္ေနတာလို.. ( ဘယ္လိုရီခ်င္မွန္းမသိဘူး ) မခ်စ္ အတြက္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူး မလည္မပတ္ရလို ့ဟိ
ReplyDeleteမခ်စ္ရဲ႔ အသဲကြဲတာေလး ဖတ္ၿပီး ထပ္တူခံစားသြားပါတယ္။
ReplyDeleteဒီေန႕ ကံမေကာင္းပါလား.. း(
ReplyDeleteအသည္းၾကီး ဂြက္ )))) ကနဲ က်ကဲြသြားတာကို ၿမင္ၿပီး ခံစားသြားပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ေပါ႔ကြယ္ ... ဘယ္တတ္ႏိူင္မလဲေနာ႔ ...
ReplyDeleteဟယ္..အဲေလာက္ျဖစ္လွတာမခ်စ္ရယ္..ဒင္းတို့ေလယာဥ္
ReplyDeleteနဲ့မသြားရလဲဘာအေရးလဲ..သေဘ္ာနဲ့သြားလိုက္ပါလား..အေတြ့အျကုံအသစ္ရတာေပါ့...။
ဇြန္က ႏုိ၀င္ဘာမွာ ဖိနပ္တစ္ဖက္ေပ်ာက္ၿပီး အသဲကြဲ႐ုံနဲ႔ အားမရေသးလုိ႔ ဒီဇင္ဘာေရာက္ေတာ့ စာအုပ္လဲ၊ အခြန္ေဆာင္ၿပီး MAI လက္မွတ္ကုိ ၆၀၀ ေက်ာ္ေပးရလုိ႔ အသဲေတြ ျဖန္းျဖန္းကြဲသြားတာ ေနာက္ထပ္ကြဲဖုိ႔ေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူး မခ်စ္ေရ...။ း((
ReplyDelete