Monday, November 14, 2011

၀န္ခံခ်က္


ေႂကြေစလိုလို႔ ဝင္းမွည့္ေစခ်င္ခဲ့တာရယ္
အ႐ိုးရင့္ အေရထူၿပီးသား
ကႀကီးကေနျပန္သြားဖို႔ ဘယ္လိုမွ ေနာက္ဆုတ္မရ
ခံနိုင္ရည္ေတြက ပံုပန္းတက် ပ်က္ယြင္း
မိုးအလင္းမွာေတာင္ အေရာင္ေတြ မျမင္နိုင္ေတာ့တဲ့ေနာက္…

ကံဆိုးလြန္းေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ပစ္လိုက္တဲ့ျမားက စက္၀ိုင္းအျပင္ကို ၿပိဳက်
ၿမိဳ  ၿမိဳခ်ေနရတဲ့ အတံု႔အလွည့္ ေန႔ ညေတြ
ထုသားေပသားက် မိုလ္*တစ္ခုလို ဘ၀အေမာေတြ
ကိုယ့္အပိုင္ ၀ဋ္နာကံနာေတြကို
ကမာၻေျမႀကီးရဲ႕အေပၚ ေခြ် ေခြ်ခ်ေနမိ
ေသခ်ာတာက...
ကိုယ္ဟာ  ကြ်ဲကူးလို႔ ေရမပါတဲ့ဘ၀
က်ည္းေပါင္းတက္ေနတဲ့ ေမာဟထူထူထဲထဲေတြ
ခဲခဲလႈပ္လႈပ္ သီးပြင့္ေနတဲ့ သစ္ တစ္ပင္....


မိုလ္*-Mould (ပံုစံခြက္)


13 comments:

  1. ဘာေတြမ်ား ခဲခဲလႈပ္လႈပ္ သီးပြင့္ေနပါလိမ့္ဗ်ာ....
    ေၾကြက်ရင္လာေကာက္ဦးမွ....:)

    ReplyDelete
  2. ေမာင္ေလး....ေမာဟေတြပါဆို...လာေကာက္ခ်င္ေနေသးတယ္....:)

    ReplyDelete
  3. ေကာင္းလိုက္တဲ႔ စာသားေတြ...
    လူေတြဟာ ေမာဟေတြၾကားမွာ သီးပြင္႕လာရသလိုပါဘဲေနာ္..
    အဲဒီေမာဟက က်ီးေပါင္းေတာင္ တက္ေနသတဲ႔လား
    စကားအသံုးေလးေတြ သေဘာက်တယ္အစ္မရာ

    ReplyDelete
  4. ဟ ဟ ကိုညိမ္းတို႔၀င္ျဖီးျဖန္းလိုက္တာ ခ်က္ခ်င္းမိသြားတယ္...။ ေကာက္ေပ့ေစအမ..ေပးေကာက္လိုက္...။

    ReplyDelete
  5. ဘဝအေမာေတြကို လွစ္ဟျပတဲ့ ကဗ်ာေလးလို႔ ခံစားမိတယ္ မခ်စ္ေရ။ ရင္ထဲက တင္းက်ပ္မႈေတြကို ျမင္လိုက္မိသလိုလိုပဲ။

    ခင္တဲ့
    ေမသိမ့္

    ReplyDelete
  6. မမခ်စ္ေရ
    စကားလုံးေတြအရမ္းၾကိဳက္တယ္
    ဘာတဲ႔လဲ-----------
    ေႂကြေစလိုလို႔ ဝင္းမွည့္ေစခ်င္ခဲ့တာရယ္
    အ႐ိုးရင့္ အေရထူၿပီးသား--- တဲ႔ေလ
    ကိုယ့္အပိုင္ ၀ဋ္နာကံနာေတြကို
    ကမာၻေျမႀကီးရဲ႕အေပၚ ေခြ် ေခြ်ခ်ေနမိ---တဲ႔
    လွလုိက္တာ...
    အရမ္းေကာင္းတဲပကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါရွင္
    ခင္ခင္မင္မင္ jasmine

    ReplyDelete
  7. ဟူးးး ဘ၀အေမာေတြ.. ေမာဟေတြ...
    စကားလုံးေလးေတြ သုံးသြားတာ အရမ္းထိမိတယ္ အမေရ..
    အရမ္းၾကိဳက္တယ္

    ခင္လ်က္
    ဂၽြန္မုိး

    ReplyDelete
  8. ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ေတြေပ်ာ္ဝင္ေနသေရြ ့ကေတာ့ ဒီလိုဘဲ ရုန္းကန္ေနရတာပါဘဲေလ...

    ReplyDelete
  9. ၀န္ခံေနစရာလား မခ်စ္ၾကည္ရာ..။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ အားလုံး ေမာဟၿခံဳလႊာ တဖားဖားနဲ႔ ယိမ္းကေနၾကတာပဲ။ ကဗ်ာေလးႀကိဳက္ တယ္ဗ်ိဳ႕။

    ReplyDelete
  10. လူပီသေနေတာ့ ေဒါသ ေလာဘ ေမာဟေတာကေန ဖယ္ခြာဘို႔ဆိုတာ မလြယ္ဘူးေပါ့ မခ်စ္ေရ။
    ကဗ်ာေလး ေကာင္းတယ္။
    စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

    ေမတၱာျဖင့္
    အန္တီတင့္

    ReplyDelete
  11. က်ီးေပါင္းအထပ္ထပ္နဲ႔ ႁပြတ္ႁပြတ္ခဲခဲ သီးပြင့္ေနၾကရတဲ့ သစ္ပင္ေတြခ်ည့္ပါပဲမခ်စ္ေရ... တခါတေလ ရိုးတံႀကဲႀကဲဘ၀လိုခ်င္လို႔ အတင္းေႁခြခ်ေနခဲ့တာေတာင္ အၫွာကခိုင္လြန္းေနေတာ့ အသီးအပြင့္ေတြ ထပ္ထပ္တိုးလာပဲ အဖတ္တင္တယ္။ ကိုညိမ္းႏိုင္လို လာေကာက္မဲ့သူရွိရင္ေတာ့လဲ ေကာင္းသား... း))

    ReplyDelete
  12. စကားလံုးေလးေတြ မိုက္တယ္ အစ္မခ်စ္ေရ..။
    က်ည္းေပါင္းတက္တဲ့ ေမာဟေတြက တကယ့္ကို လႈပ္လႈပ္ခဲခဲပါဘဲ။ ဒီအပင္ေလးကိုပဲ ကိုယ္တိုင္ မသိစိတ္က ရွင္သန္ေစမိလွ်က္သားျဖစ္ေနတာ ခက္တယ္။

    ReplyDelete
  13. ေမာဟေတြ ခဲခဲလွဳပ္ဆိုေတာ႔ ဂြ်န္စတိန္းဘတ္ရဲ႔ နာမည္ၾကီး ၀ထၳဳတစ္ပုဒ္ Grapes of wrath ဆိုတာ သတိရသြားတယ္။ ဗမာဆရာမ်ားကေတာ႔ ေဒါသသီးေတြ အဆုတ္လိုက္ အဆုတ္လိုက္လို႔ ဘာသာၿပန္တယ္။ ေမာဟေတြ ခဲခဲလွဳပ္၊ ေဒါသေတြ အဆုတ္လိုက္ ကမၻာၾကီးမွာ ... ....

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...