၂၀၁၁ စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ား (စကၤာပူ)

ဟုတ္ကဲ့...။ "စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ား"...ပါ။ တခုထက္ ပိုလြန္လ်င္ "မ်ား"ဟု သံုးစဲြရသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႔ေၾကာင့္ စာေပေဟာေျပာပဲြမ်ားဟု ကြၽန္မ သံုးႏႈန္းပါသည္။ ယခုႏွစ္ တပတ္သာျခား၍ စာေပေဟာေျပာပဲြ   ႏွစ္ပဲြတိတိ နားေထာင္ခဲ့ရပါသည္။ ယခင္ ၂ႏွစ္က ပူးေပါင္းစီစဥ္ခဲ့ၾကေသာ စာေပျမတ္ႏိူးသူ လူငယ္မ်ားႏွင့္ သဇင္ မဂၢဇင္းတို႔ ၂ဖဲြ႔ကဲြ၍ ကြၽန္မတို႔  ၂ပဲြနားေထာင္ရပါသည္။ လူႏွစ္ေယာက္႐ိွလ်င္ အသံသံုးသံ ထြက္ခ်င္ေသာ လူမ်ား၏ ထံုးစံပါေပ။

မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ႏွစ္ဖဲြ႔လံုး၏ ပရိသတ္အေပၚ ထား႐ိွၾကသည့္ ေစတနာမွာ ေပၚလြင္ထင္႐ွားသည္။ ထို႔အတူ စာေပေဟာေျပာပြဲ ႏွစ္ပြဲႀကီးမ်ားေတာင္ အားပါးတရ နားေထာင္ခဲ့ရ၍ စီစဥ္သူ ႏွစ္ဖဲြ႔လံုး၏ အားထုတ္မႈအေပၚ အသိအမွတ္ျပဳစြာ ေက်းဇူးလည္း တင္ရပါသည္။

ထိုႏွစ္ပဲြ၌ ေဟာေျပာခဲ့ေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကို နားေထာင္အၿပီး ကြၽန္မ ႏွစ္သက္သလို နံပါတ္စဥ္တပ္ခ်င္ပါသည္။

၁) ဆရာေအာင္သင္း-ကိုယ့္ေျမ ကိုယ့္ေရ / ရပ္ေဝးေျမျခား လူငယ္မ်ားသို႔

၂) ဆရာေက်ာ္ဝင္း-ကမာၻျပားၿပီ

၃) ဆရာခ်စ္ဦးညိဳ-ကၽြန္ေတာ္ ခံစားမိသလို ေျပာဆိုပါမည္

၄) ဆရာဦးဘုန္း (ဓါတု)-အိမ္

၅) ဆရာမခင္ခင္ထူး-အညာဓေလ့ ႐ြာဓေလ့

၆) ဆရာေဖျမင့္-ဘဝတိုးတက္ဖို႔ စာဖတ္ၾကစို႔

၇) ဆရာခ်စ္စံဝင္း-အေမဟူသည္ အလြမ္းသည္

စာေပေဟာေျပာပဲြဟူသည္ ဆရာမ်ားေရးေသာ စာအုပ္ကို မ်က္ေစ့ေ႐ွ႕ခ်ၿပီး ဖတ္ရသည္ႏွင့္ မတူ၊ ဆရာမ်ား ေျပာၾကားေဝမွ်ေသာ စာအုပ္ထဲမွ၊ လက္ေတြ႔ဘဝမ်ားထဲမွ မွတ္ဖြယ္ ဗဟုသုတမ်ား၊ ယူငင္သံုးစဲြဖြယ္မ်ား၊ အတုခိုးအားက်ဖြယ္မ်ားအား ေဝေဝဆာဆာ နားေထာင္ရသည္ျဖစ္ရာ ပို၍ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ျဖစ္ေလသည္။ ဤသည္မွာ ေရးေသာ အေရးအသား ႏိူင္နင္းမႈႏွင့္ ေခၚငင္ ဆဲြေဆာင္ႏိူင္စြမ္းေသာ အေဟာအေျပာဟူ၍ မတူေသာ စြမ္းရည္ ၂ခု ျဖစ္ေလရာ ဆရာတို႔၏ စြမ္းရည္ကို  ေခါင္းႏွင့္ပန္းသဖြယ္ ေတြ႔ၾကရသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာဆရာမ်ား၏ ေခါင္းဘက္ျခမ္းႏွင့္ ပန္းဘက္ျခမ္းသည္ စြမ္းရည္တူမွ်သလို၊ တခ်ိဳ႕ေသာဆရာမ်ားမွာ   ေခါင္းဘက္ျခမ္းက ပို၍ အစြမ္းထက္သည္၊ ပန္းဘက္ျခမ္းက ပို၍ စြမ္းႏိူင္သည္ စသည္ျဖင့္ မွတ္ခ်က္ခ်မိရသည္။

ဆရာတေယာက္လ်င္ ေဟာေျပာခ်ိန္ မိနစ္ ၉၀ ဝန္းက်င္႐ိွရာ ဆရာ၄ေယာက္အတြက္ ေဟာေျပာခ်ိန္ခ်ည္း မိနစ္ ၃၆၀ (၆နာရီ) ၾကာျမင့္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ အေရးလည္းေကာင္း၊ အေဟာအေျပာ၌လည္း အာဝဇၨာန္း႐ႊင္ေသာ ဆရာမ်ား၏အလွည့္တြင္ နားေထာင္သူအေပါင္း၏ ဘဝင္ႏွလံုးကို သိမ္းက်ံဳးယူငင္ ထားႏိူင္ခဲ့ၿပီး အခ်ိန္ အကုန္ျမန္သည္ပင္ ထင္ရ၍ အေဟာအေျပာ၌ ႏႈတ္ေလးေသာဆရာမ်ား အလွည့္တြင္မူ လက္မွ နာရီကိုသာ မၾကာခဏ ၾကည့္မိေၾကာင္း ဝန္ခံရေပမည္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ဆရာမ်ားသည္ အေဝးမွ အေရာက္လာ၍ ေစတနာ ႏွလံုးသားႏွင့္ ေဟာေျပာသကဲ့သို႔ ကြၽန္မတို႔သည္လည္း ႐ွားပါးေသာအခ်ိန္မ်ားထဲမွ ဖဲ့၍ ခံယူလိုေသာ  ႏွလံုးသားႏွင့္ နားေထာင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ဆရာမ်ား၏ ေဟာေျပာမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ (ယခုဆိုလ်င္) အသံဖိုင္မ်ားမွတဆင့္ နားေထာင္ႏိူင္ၾကမည္ျဖစ္၍ ကြၽန္မအေနႏွင့္ အထူးတလည္ မေဆြးေႏြးလိုပါ။

စာေပျမတ္ႏိူးသူလူငယ္မ်ား စီစဥ္ေသာပဲြတြင္ ဆရာမ်ား၏ စာအုပ္ဝယ္ယူရာ၌ မလိုအပ္ဘဲ အခ်ိန္ၾကာျမင့္ေနသည့္ အေၾကာင္းေလး ေျပာျပ ခ်င္ပါသည္။  ေနာက္ပဲြမ်ား၌ တနည္းတဖံု စဥ္းစား စီစဥ္သင့္ေၾကာင္း အၾကံျပဳလိုပါသည္။ ကြၽန္မကို ေမးလာလ်င္ အလြန္ေက်းဇူးတင္စြာ အၾကံေကာင္းမ်ား ေပးႏိူင္ပါလိမ့္မည္ :)

 ေနာက္တခ်က္မွာ အခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ အေပၚမွာ ကြၽန္မ ေျပာခဲ့သလိုပင္ ဆရာတဦးလ်င္ မိနစ္ ၉၀ႏွင့္ ဆရာမ်ား ေဟာေျပာခ်ိန္သက္သက္ခ်ည္းပင္ ၆နာရီ ၾကာျမင့္ပါသည္။ အစီအစဥ္အသစ္ျဖစ္သည့္ ဆရာမ်ားႏွင့္ အေမးအေျဖက႑ ၁နာရီေပါင္းလ်င္ စုစုေပါင္း ၇နာရီ ျဖစ္မည္။ တဖန္ စားေသာက္ခ်ိန္ မိနစ္ ၃၀ေပါင္းလ်င္ ၇နာရီခြဲတိတိ မျဖစ္မေန အခ်ိန္ေပးရမည္။ တျခားေသာ အစီအစဥ္မႉးမ်ား၏ အေျပာအဆို၊ အခ်ိတ္အဆက္မ်ား ထည့္သြင္း တြက္ခ်က္ရဦးမည္ျဖစ္ရာ ခန္႔မွန္းေျခ ၈နာရီခြဲခန္႔ အခ်ိန္ေပးရမည္ပင္။ ဆိုရလ်င္ ေန႔လည္ ၁နာရီစမည့္ပဲြသည္ အစီအစဥ္အားလံုး ကြက္တိျဖစ္ခဲ့လ်င္ ညကိုးနာရီခဲြမွသာ ၿပီးဆံုးႏိူင္မည္ ျဖစ္ေပသည္။

စီစဥ္ထားေသာပဲြခ်ိန္သည္ ေန႔လည္ ၁နာရီမွ ည၈နာရီ ျဖစ္ရာ စုစုေပါင္း ၇နာရီသာ ႐ိွသည္။  မေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ စက္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခြၽတ္ယြင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ပဲြစခ်ိန္ တနာရီတိတိ ေနာက္က်ပါသည္။ ဤသည္မွာ နားလည္ေပး၍ ရေသာကိစၥျဖစ္ပါသည္။ အစီအစဥ္အားလံုး ကြက္တိျဖစ္ခဲ့လ်င္ ည ကိုးနာရီခဲြမွသာ ၿပီးဆံုးႏိူင္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း တနာရီတိတိ ေနာက္က်၍ ည၁၀နာရီခြဲမွာ ၿပီးဆံုးပါသည္။ (ထားပါေတာ့ ထိုညက ည၁၁နာရီမွာ ပဲြၿပီးပါသည္)

ကံေကာင္းစြာပင္ ေနာက္တေန႔သည္ အားလံုးအတြက္ ႐ံုးပိတ္ရက္ျဖစ္၍ အမ်ားစုမွာ ပဲြၿပီးေအာင္ ၾကည့္ႏိူင္ၾကပါသည္။ စီစဥ္ေသာလူငယ္မ်ားအေနႏွင့္လည္း နာရီအပိုအတြက္ ခမ္းမေၾကး မည္မွ်ထပ္ေဆာင္းလိုက္ရမည္လဲ ကြၽန္မ မသိပါ။ 

ကြၽန္မ ေျပာလိုသည္မွာ ကြၽန္မတို႔ ျမန္မာပဲြစီစဥ္သူမ်ား၏ အခ်ိန္ခြဲေဝ တြက္ခ်က္မႈ ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာ သံုးေယာက္ တေယာက္လ်င္ မိနစ္ ၉၀ႏွင့္ မိနစ္ ၂၇၀-၄နာရီခဲြ၊ ေမးေျဖက႑ ၁နာရီ၊ စားေသာက္ခ်ိန္ ၄၅မိနစ္၊ အစီအစဥ္မႉး ၾကားခ်ိန္ အကူးအေျပာင္း ေျပာဆိုခ်ိန္ ၄၅မိနစ္ ဆိုလ်င္ စုစုေပါင္း ၇နာရီ ကြက္တိ ျဖစ္မည္။

သို႔ျဖစ္ရာ စုစုေပါင္း ပဲြခ်ိန္ ၇နာရီသာ ေပးႏိူင္ေသာပဲြအတြက္ ဆရာ သံုးေယာက္၏   ေဟာေျပာမႈသည္ အခိ်န္ေစ့ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရင္းျဖစ္ပါသည္။  ေဟာေျပာသူ ဆရာ အေရအတြက္ ေလွ်ာ့မလား၊ ပဲြခ်ိန္ တိုးမလား စီစဥ္သူမ်ား စဥ္းစားၾကရန္ ျဖစ္ပါသည္။  စီစဥ္သူတို႔၏ ေစတနာကို လံုးဝ နားလည္ ပါသည္။ တတ္ႏိူင္သေလာက္ ပြဲခ်ိန္အတိုင္း တိက်ေစလိုေသာ ဆႏၵျဖင့္  အျပဳသေဘာ  ေျပာမိျခင္း   ျဖစ္ပါသည္။

ၾကံဳ၍ ေျပာရပါဦးမည္။ သည္လို အျဖစ္မ်ိဳးမ်ားကို စတိတ္႐ိႉးမ်ားတြင္လည္း ေတြ႔ရေလ့႐ိွပါသည္။ ပထမပိုင္းႏွင့္ ဒုတိယပိုင္းတြင္ ေ႐ွ႕ထြက္အဆိုေတာ္မ်ားအား တေယာက္ ၃-၄ပုဒ္ဆိုခိုင္းၿပီး ေနာက္ပိုင္း သယ္ရမည့္အလွည့္က်မွ အဆိုေတာ္ႀကီးမ်ားက တက္သုတ္႐ိုက္ကာ တေယာက္ ၂ပုဒ္ေလာက္ႏွင့္ အတင္းျဖတ္ခ်ရေသာ ပဲြမ်ား ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါသည္။ သီခ်င္းတပုဒ္၏ ၾကာျမင့္ခ်ိန္၊ ပုဒ္ေရႏွင့္ အဆို႐ွင္အေရအတြက္တို႔ ႀကိဳတင္တြက္ခ်က္ထားသင့္သည္။

သဇင္မွ စီစဥ္ေသာပဲြတြင္မူ အခ်ိန္မွအစ အစစ စံနစ္က်ေသာ္လည္း ဒန္ေပါက္တန္းစီယူရသည္ႏွင့္ပင္ နာရီဝက္ခန္႔ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရသည္။ အဲသည္ေန႔က ဒန္ေပါက္ကို အရသာ ဘယ္လိုမွန္းမသိေအာင္ အေျပးစားခဲ့ရပါသည္။ စာေပျမတ္ႏိူးသူ လူငယ္မ်ား စီစဥ္ေသာပဲြတြင္မူ အစားအေသာက္ဗူးကေလးမ်ားကို အျပင္ ထြက္ရင္းႏွင့္ တဗူးစီေဝငွေသာ စံနစ္ေၾကာင့္ အခ်ိန္မကုန္ဘဲ အဆင္ေျပေျပ စားၾကရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အခ်ိန္ေနာက္က်ေနေသာေၾကာင့္ အျမန္ပင္ စားခဲ့ရျပန္ပါသည္။

ကြၽန္မအေနႏွင့္ စီစဥ္သူမ်ား၏ ေစတနာႏွင့္ အခက္အခဲမ်ားကို နားလည္ပါသည္။ ပဲြမစခင္ ၆လခန္႔ကတည္းက ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္၍ အပင္ပန္းခံ စီစဥ္ခဲ့ၾကရသည္ကိုလည္း ေလးစားစြာ   ေက်းဇူးတင္ရပါသည္။ ဆရာႀကီးလုပ္လိုေသာ ဆႏၵႏွင့္ မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္မသည္လည္း စာေပျမတ္ႏိူးသူ တေယာက္အေနျဖင့္ စီစဥ္သူမ်ားႏွင့္ တသားတည္း ပူးေပါင္းပါဝင္၍ ဦးေခါင္းတလံုးစာ ျမင္မိသမွ်ကို အျပဳသေဘာႏွင့္ ေျပာျခင္းဟု မွတ္ယူေစခ်င္ပါသည္။

ေနာက္ဆံုးအေနႏွင့္ ေျပာလိုသည္မွာ ဆရာမ်ားႏွင့္ အေမးအေျဖက႑မွ ေမးခြန္းမ်ား၏   ေဘာင္က်ဥ္းမႈ ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေမးခြန္းမ်ားမွာ သိသိသာသာပင္ အေျဖမ်ား ႐ိွေနၿပီးသားျဖစ္၍ လူအားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳမေနဟု ထင္ျမင္မိပါေၾကာင္း၊ ေနာက္ႏွစ္မ်ား၌ ဤက႑ထည့္သြင္းမည္ဆိုလ်င္ ပို၍ အျမင္က်ယ္ေသာ၊ အားလံုးအတြက္ ကိုယ္စားျပဳႏိူင္ေသာ ေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္လ်င္ ပို၍ သင့္ေတာ္မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ကြၽန္မ ျမင္မိသမွ် စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ားအေၾကာင္း ေဝမွ်လိုက္ရပါသည္။

***သတိရတာေလး႐ိွလို႔ ထပ္ျဖည့္ပါရေစ။ ဆရာေတြရဲ႕ စာအုပ္ေတြဝယ္ၿပီးရင္ ထည့္ဖို႔ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ေလး တလံုးေလာက္စီ ေဝငွသင့္တယ္ဆိုတာေလးပါ။