ကြန္...

ဘယ္တုန္းကမွ  မ႐ုန္းမိပါဘူး....
ငါကိုယ္တိုင္ စိတ္လိုလက္ရ ေခါင္းေခြ႔တိုးဝင္...။

ေႏွာင္ငင္တတ္ေသာႀကိဳး သမုဒယႏြယ္မွ်င္အခင္းအက်င္းေတြထဲ
ရစ္ဖြဲ႔တတ္ေသာ သံေယာဇဥ္ ႏြံနက္နက္ေတြထဲ
ဂုဏ္သိကၡာအတြက္နဲ႔ မိတ္ကပ္ဖို႔ေနရတဲ့ မ်က္နာေတြၾကားထဲ
အၿမီးကို မလံုမလဲ ဖြက္ထားတတ္တဲ့ လူနာမည္ လိပ္စာ တပ္ထားသူေတြၾကားထဲ
႐ိုးလြန္းလို႔ အ  ဘဝမွာ စည္းစိမ္မႈအရ အႏႈတ္လကၡဏာျပေနတဲ့ လူမြဲခ်မ္းသာေတြအထဲ...
ဆင္းရဲနဲ႔ ငရဲၾကား ဘဝကို အလ်ားလိုက္ တက္မဲ့ေလွာ္ခတ္ေနၾကတဲ့ ညဥ့္ငွက္ေလးေတြအထဲ....
အပင္ျမင့္ျမင့္ေတြ႔တိုင္း ခုတ္ခ်င္ ပိုင္းခ်င္ အျမစ္ကလဲွခ်င္ေသာ မုဒိတာပါးလ်သူေတြၾကားထဲ
ထိုးတတ္ေသာလက္ညိႇဳး ျပစ္တင္းဖဲြ႔ဆိုတတ္ေသာ မ်က္လံုးတစံုစီ႐ိွၾကေသာ အမနာပေတြၾကားထဲ
အ႐ိုးရင့္ အေရထူဖို႔ ခပ္နာနာ အေထာင္းခံၾကရ...။

က႐ြတ္ေခြသံသရာ အဝိုင္းႀကီးထဲ....အစ႐ိွခဲ့ၿပီး အဆံုးသိေနလည္း...
လမ္းလဲႊမသြားႏိူင္ေသးသမွ်ေတာ့....ဘယ္တုန္းကမွ  မ႐ုန္းမိပါဘူး.....။