ကဗ်ာဆရာနဲ႔ သႀကၤန္

ေအး !!  အဲဒီ ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ့ေကာင္

ငူေငါင္ေနတဲ့႐ုပ္  လြယ္အိတ္စုတ္တလံုးပဲ ပိုင္တဲ့ေကာင္ဟာ

သူေ႒းကုန္းလမ္းထဲမွာ ေနသတဲ့....

ကဗ်ာဆရာ   အိမ္က အထြက္...

ကေလးတစု ဗြမ္းကနဲ ပက္လိုက္တာေၾကာင့္

႐ႊဲသြားတဲ့ ပုဆိုးေအာက္နားက ေရေတြ ညႇစ္အခ်...

အတာေရနဲ႔ ႏူးအိ ေပ်ာ္က်...ခဲက်ဥ္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားေတြေလ...

ဘယ္ရာဇဝင္မွာ ဘယ္သူက စ သြားမွန္းမသိတဲ့

ကဗ်ာဆရာ နဲ႔ အရက္ ဖြားဘက္ေတာ္ ဆိုတာကို  သူက ရယ္တာေပါ့

ၿပီးေတာ့မွ ခ်ိဳေပါ့က်တခြက္ နဲ႔ ခပ္က်ဲက်ဲ အတၱကို ေရာေဖ်ာ္ေသာက္...

ေဆးျပင္းလိပ္တတို ေကာက္အဖြာ....

ေကာင္းကင္ႀကီး ဘာေၾကာင့္ျပာ  ပိေတာက္ေတြ ဘာေၾကာင့္ဝါ ဆိုတာ...

ဘုရားေဟာထဲမွာ မပါဘူး

နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ ဘယ္လို ကူးမလဲ

သံသရာ ဒီဝဲဂယက္က ဘယ္လို ႐ုန္းထြက္မလဲ...

မဂၢင္႐ွစ္ပါး အႏွစ္အသား ဒါ တရားပဲ

ခႏၶာ ငါးပါး ႐ုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါး

အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေတာ့ သစၥာ ေလးပါး

အေၾကာင္း အက်ိဳး တရားေတြပဲ ဆိုတာ...ကဗ်ာဆရာက သိတယ္....

ေအး...အဲဒါပဲ  က်ီးအာသီးနဲ႔ ပတၱျမား ခြဲျခားသိတာ ကဗ်ာဆရာကြ လို႔...

လဘက္ရည္ဆိုင္က စားပဲြေပၚမွာ သိျခင္းေတြ အစုလိုက္ ပံုခ်ျပရင္း...

သူ မသိေတာ့တဲ့ သႀကၤန္   သူ မလြမ္းေလာက္တဲ့ ပိေတာက္အတြက္

တစိုးတစကေလးေတာင္မွ  ပင့္သက္ မ႐ိႈက္ေလဘူး...

ၿပီးေတာ့မွ...လြယ္အိတ္စုတ္ေလးထဲက

အပူခ်ိန္ သာတီစစ္ပြိဳင့္ႏိူင္း ဒီဂရီ(36.9 ံ) ဆဲယ္ဆီးယပ္စ္ ႐ိွတဲ့ မာနအထုတ္ကေလး
က်စ္က်စ္ဆုတ္ကိုင္ရင္း လာရာလမ္းထဲ ျပန္လွည့္....
ေဆးလိပ္ခြက္ထဲက သူခ်န္ခဲ့တဲ့ ေဆးျပင္းလိပ္အတိုေလးကေတာ့ ျပာေႂကြ မီးေသလို႔...

ေရပံုး ေရခြက္ေတြနဲ႔ လမ္းက်ဥ္းကေလးထဲက ကေလးတစုကေတာ့
သူ ျပန္အလာ လူသူအလာကို ေမွ်ာ္လို႔  ေစာင့္လို႔...။

"ပိေတာက္အိပ္မက္ မက္ၾကသူမ်ား" အမွတ္တရ သႀကၤန္ကဗ်ာစုမ်ား စာအုပ္ေလးထဲမွာ က်မ ပါဝင္ေရးသားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါ။