ခ်စ္ၾကည္ေအးေဒါ့ကြန္း အစ္စ္ ဘက္ခ္တူ ေနာ္မယ္လ္....၊ ဘိဇိနက္စ္ အတ္စ္ ယူ႐ွယ္ပါ။ ကဲ...ၿပီးခဲ့တဲ့ တကမာၻေလာက္က သြားခဲ့တဲ့ ခရီးသြားပိုစ့္ တန္းလန္းေလး ျပန္ဆက္ၾကဦးစို႔ရဲ႕...။
အင္းေလးကတည္းက ဆာလာခဲ့ၾကတဲ့ ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ လူေတြဟာ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ထမင္းဆိုင္အေရာက္မွာေတာ့ " ေဝသာလီျပည္ ဘီလူးက်သလို " ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ခုမွ သိသလိုလိုနဲ႔ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ ၿပံဳးမိၾကေသးတယ္။ မွာစားတဲ့ ထမင္းဟင္းေတြဆိုတာ ဗိုက္ဖြင့္ၿပီးမ်ား အထဲထည့္လိုက္သလား ထင္ရေအာင္ ၿပိဳက္ကနဲ ကုန္သြားေတာ့တာ။
စားၿပီးလို႔ ကားေပၚေနရာယူၾကေတာ့ အားလံုးက ေတာင့္မေနဘဲ အပီယူမဲ့အေနအထားေတြနဲ႔ မီွလို႔၊ ေခြလို႔။ ကားစထြက္တာနဲ႔ အေ႐ွ႕ကလူေတြ တေရး ေမွးအိပ္ႏိူင္ၾကေပမဲ့ က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကျဖင့္ ေနာက္ဆံုးခံုတန္းမွာမို႔ ႐ိုလာကိုစတာ စီးရသလိုပါပဲ။ ငိုက္မယ္ၾကံရင္း ေခါင္းနဲ႔ ေဘးကမွန္နဲ႔ ေဆာင့္မိလိုက္၊ ေ႐ွ႕က ေနာက္မီွေပၚ နဖူးနဲ႔ ေျပးေဆာင့္လိုက္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ ဇိမ္မက်ပါဘူး။
လွေတာသားေျပာတဲ့ ေက်ာက္ခဲစားသြား အစာေၾကတယ္ဆိုတာ ေျပးသတိရမိတယ္။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ကေန ထမ္ဆမ္းဂူကို ၂၅မိုင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေဝးၿပီး တနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေမာင္းလိုက္ရတယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေန႔လည္ ၃နာရီခဲြေလာက္မွာ ထမ္ဆမ္းဂူကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဟား လွလိုက္တဲ့ ထံုးေက်ာက္ဂူ... ။ က်မ ျမင္ဖူးသမွ်ထဲမေတာ့အလွဆံုးလို႔ ေျပာရမယ္။ ေက်ာက္စက္ပန္းဆဲြေတြ၊ ေက်ာက္စက္မိုးေမွ်ာ္ေတြနဲ႔
ေက်ာက္စက္တိုင္ေတြ ...မ်ားေသာအားျဖင့္ ေဒါင္လိုက္ ႐ွည္သြယ္ၿပီး ေဝျဖာက်ေနတာေတြ။
ဒါက ထမ္ဆမ္းဂူကို စတင္ ႐ွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ ကိုရင္ေလးပံုပါ။ ကိုရင္ေလးမ႐ိွတဲ့အတြက္ မဖူးခဲ့ရပါဘူး။
ဂူထဲမွာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြ ေစာင့္ၾကပ္ပါတယ္။ အရင္က အညိဳေရာင္နယ္ေျမ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ခုေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ နားလည္မႈရယူၿပီးျဖစ္တာမို႔ အမ်ားျပည္သူေတြ သြားေရာက္ လည္ပတ္ႏိူင္တာပါ။ အနားေတာ့ သိတ္မကပ္ရဲပါဘူး။ က်ည္ဆန္က အစစ္ေတြ ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ မေတာ္တဆဆိုတာ မေျပာႏိူင္ဘူးေလ...
အိမ္ကလူႀကီးကေတာ့ ေအးေဆးပဲ အနားကပ္သြားၿပီး တခြန္းထဲ ေမးလိုက္တာ။ "အိမ္သာ ဘယ္နားမွာလဲ ခင္ဗ်ာ" တဲ့ေလ...။
ဆက္ပါဦးမယ္။ ခုေတာ့ ခ်စ္ၾကည္ေအးတို႔ မ်က္လံုးမ်ား ဗူးသီးကို လက္သည္းနဲ႔ စိပ္တဲ့ အရာကမွ ျပဴးဦးမယ္...ရီခ်ာ့ခ်္လုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အိပ္ပါၿပီ....အားလံုးပဲ ေကာင္းေသာညပါ...-_-ZZzzzz
အိမ္ကလူႀကီး သတိၱေကာင္းသေနာ္။ ခ်စ္ၾကည္ေအးကိုု လင့္ခ္လုုပ္ထားပါတယ္။ သံခ်ပ္ေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါ။ က်န္းမာပါေစဗ်ား။
ReplyDeleteသဘာဝဂူေတြကို သဘာဝအတိုင္း ထိမ္းသိမ္းနိုင္ရင္ ေကာင္းမွာပဲေနာ္..
ReplyDeleteကိုၾကီးတို႔ ဗာဂ်ီးနီးယားက Luray carven ဆိုရင္ အစစ သဘာအတိုင္းမပ်က္စီးေအာင္ထိမ္းသိမ္းျပီး အပို တည္ေဆာက္ျပဳျပင္ထားတာေတြ ဘာမွမရွိေတာ့ၾကည့္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ၊ ခရီးသြားေတြဆီကေန ေငြေတြ ရလိုက္တာ တႏွစ္တႏွစ္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာပဲ၊
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteကို Bluesky ေျပာသလိုပဲ ေျပာခ်င္တာ...
ReplyDeleteအိမ္ကလူႀကီး သတိၱေကာင္းသေနာ္.. ေနာက္တခါေတြ႕မွ ေမးရမယ္... ဘာေဆးေတြမ်ား မွီဝဲပါသလဲ လို႔... း))
မခ်စ္ၾကည္ေအးလည္း ထမ္းဆမ္းဂူ ေရာက္တဲ့အထဲ ပါတာကိုး...၊ ဘေလာ့ဂါ ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ေနၾကပါလား၊ း)
ReplyDeleteဓါတ္ပံုေတြ ၾကည့္တာနဲ႔တင္ အေတာ္လွေနၿပီ၊ ဆက္ရန္ကို ေစာင့္ေနပါတယ္။
ဂူထဲ မွာ ေတာ္ေတာ္ေမွာင္တယ္ေနာ္.. :P
ReplyDeleteခရီးသြားပို ့စ္အတြက္ ေက်းဇူး
ReplyDeleteေဆာင္း
ၾကည္ေအး ေရ
ReplyDeleteအဲဒီဂူ ေရာက္ဘူးေသးဘူး ဒီတခါ သြားအုန္းမယ္
မံုဝယ္ေကၽြးရမယ္ေနာ္ ဝမ္းသာတယ္
ခ်စ္တဲ႕
အမေရႊစင္
သြားခ်င္တယ္ဗ်ာ
ReplyDeleteေရာက္ေအာင္သြားအုံးမယ္
တစ္ေယာက္တည္းေတာ႔မသြားေပါင္
ခ်စ္သူေလးနဲ႔တြားမွာာာ
ပုံေတြအတြက္ေက်းဇူးအစ္မေရ
ေမာင္ဘႀကိဳင္
အစားအေသာက္ေတြက ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်ိန္ေတာင္ မရလိုက္ဘူးေပါ႔ :)
ReplyDeleteမႀကီးခ်စ္ေရ..
ReplyDeleteပံုေတြျမင္ရတာနဲ႕တင္သြားခ်င္လို္ကတာေလ..
ရန္ကုန္ျပန္ေ၇ာက္ရင္သြားဦးမယ္..
I wish I could visit there soon, Ma Ma!!!
ReplyDeleteကုိႀကီးတုိ႔မ်ား ပုံလုိက္ပုိင္ ဗ်ာ...:))
ReplyDeleteသြားႏုိင္သူမ်ားသြားႀကပါ..သြားႀကပါ..
ေနာက္သြားရင္ေခၚေနာ္..မမ :D
ခ်စ္တဲ့..
Next post title muse be "ကဗ်ာဆရာနဲ႔ သႀကၤန္"
ReplyDeleteေအး !! အဲဒီ ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ့ေကာင္
ReplyDeleteငူေငါင္ေနတဲ့႐ုပ္ လြယ္အိတ္စုတ္တလံုးပဲ ပိုင္တဲ့ေကာင္ဟာ
သူေ႒းကုန္းလမ္းထဲမွာ ေနသတဲ့....
ကဗ်ာဆရာ အိမ္က အထြက္...
ကေလးတစု ဗြမ္းကနဲ ပက္လိုက္တာေၾကာင့္
႐ႊဲသြားတဲ့ ပုဆိုးေအာက္နားက ေရေတြ ညႇစ္အခ်...
အတာေရနဲ႔ ႏူးအိ ေပ်ာ္က်...ခဲက်ဥ္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားေတြေလ...
ဘယ္ရာဇဝင္မွာ ဘယ္သူက စ သြားမွန္းမသိတဲ့
ကဗ်ာဆရာ နဲ႔ အရက္ ဖြားဘက္ေတာ္ ဆိုတာကို သူက ရယ္တာေပါ့
ၿပီးေတာ့မွ ခ်ိဳေပါ့က်တခြက္ နဲ႔ ခပ္က်ဲက်ဲ အတၱကို ေရာေဖ်ာ္ေသာက္...
ေဆးျပင္းလိပ္တတို ေကာက္အဖြာ....
ေကာင္းကင္ႀကီး ဘာေၾကာင့္ျပာ ပိေတာက္ေတြ ဘာေၾကာင့္ဝါ ဆိုတာ...
ဘုရားေဟာထဲမွာ မပါဘူး
နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္ ဘယ္လို ကူးမလဲ
သံသရာ ဒီဝဲဂယက္က ဘယ္လို ႐ုန္းထြက္မလဲ...
မဂၢင္႐ွစ္ပါး အႏွစ္အသား ဒါ တရားပဲ
ခႏၶာ ငါးပါး ႐ုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါး
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေတာ့ သစၥာ ေလးပါး
အေၾကာင္း အက်ိဳး တရားေတြပဲ ဆိုတာ...ကဗ်ာဆရာက သိတယ္....
ေအး...အဲဒါပဲ က်ီးအာသီးနဲ႔ ပတၱျမား ခြဲျခားသိတာ ကဗ်ာဆရာကြ လို႔...
လဘက္ရည္ဆိုင္က စားပဲြေပၚမွာ သိျခင္းေတြ အစုလိုက္ ပံုခ်ျပရင္း...
သူ မသိေတာ့တဲ့ သႀကၤန္ သူ မလြမ္းေလာက္တဲ့ ပိေတာက္အတြက္
တစိုးတစကေလးေတာင္မွ ပင့္သက္ မ႐ိႈက္ေလဘူး...
ၿပီးေတာ့မွ...လြယ္အိတ္စုတ္ေလးထဲက
အပူခ်ိန္ သာတီစစ္ပြိဳင့္ႏိူင္း ဒီဂရီ(36.9 ံ) ဆဲယ္ဆီးယပ္စ္ ႐ိွတဲ့ မာနအထုတ္ကေလး
က်စ္က်စ္ဆုတ္ကိုင္ရင္း လာရာလမ္းထဲ ျပန္လွည့္....
ေဆးလိပ္ခြက္ထဲက သူခ်န္ခဲ့တဲ့ ေဆးျပင္းလိပ္အတိုေလးကေတာ့ ျပာေႂကြ မီးေသလို႔...
ေရပံုး ေရခြက္ေတြနဲ႔ လမ္းက်ဥ္းကေလးထဲက ကေလးတစုကေတာ့
သူ ျပန္အလာ လူသူအလာကို ေမွ်ာ္လို႔ ေစာင့္လို႔...။
အစ္ကို ေမးလိုက္တဲ့စကားကို သေဘာအက်ဆံုးပဲ မမေရ... း) ဓာတ္ပံုေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါ မမ...
ReplyDeleteဗူးသီးကိုလက္နဲ႔မစိပ္နဲ႔ အဲဒါဗူးသီးဓါးရွလို႔ေခၚတယ္...ဟဲ ဟဲ...
ReplyDeleteထမ္”ဆိုတာ ဂူလို႔အဓိပၸါယ္ရတာ ဆမ္း”ကေတာ့ဆင္ေပါ့....
ReplyDeleteဆင္နဲ႔တူတာဘာရွိသလဲလို႔ေတာ့ ညီမေလးလဲမေရာက္ဖူးေတာ့မသိဘူး...။ ဆင္ဂူေပါ့ ....။