"နင့္ကို ငါ ေမးစရာ ႐ိွတယ္၊ ငါ ျမန္မာmaid လိုခ်င္လို႔၊ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာmaid ေတြက English စကားေျပာ မရဘူး လို႔ ဧဂ်င့္က ေျပာတယ္။ နင္ ဘယ္လိုထင္လဲဟင္...?"
က်မ ႐ံုး ပန္ထရီထဲမွာ ေသာက္ေရဗူးထဲ ေရျဖည့္ေနတုန္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ တ႐ုပ္မေလးတေယာက္ ေမးလာတာပါ။ သူက ကိုယ္ဝန္ ရင့္မာႀကီးနဲ႔မို႔ ေမြးဖြားၿပီးတဲ့အခါ အကူ လိုအပ္မွာ ေသခ်ာပါပဲ။
"ဖိလစ္ပီႏိူေတြ၊ အင္ဒိုနီး႐ွားေတြထက္စာရင္ ျမန္မာေတြက ႐ုပ္ရည္ သန္႔ျပန္႔တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလးအတြက္လည္း ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြန္ျမဴနကိတ္လုပ္ဖို႔နဲ႔ ေဟာက္စ္ကိပင္း အတြက္ေတာ့ ဘယ္လိုေနမယ္ မသိဘူး"
"တခ်ိဳ႕ေတြက ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္ေတြဆို..."
သူ႔ဧဂ်င့္ ေျပာျပလို႔ သူသိရသေလာက္ က်မကို ျပန္ေမးေနတာပါ။
သူ သိခ်င္တာေတြေမး၊ က်မလည္း သိသမွ် ျပန္ေျဖ...။ ၁၀မိနစ္ေလာက္ပဲ ၾကာမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ အေၾကာင္းအရာေတြက တေန႔လံုး က်မနဲ႔ အတူ ႐ိွေနခဲ့ၾကတယ္။ အလုပ္ လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ေတြးေနမိျပန္တယ္။
က်မ သိခဲ့ဖူးတဲ့ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ ညီမေလးေတြကို ျပန္ သတိရမိပါတယ္။ တေန႔ တေန႔ မနက္၆နာရီက စလို႔ ညမိုးခ်ဳပ္ အိမ္သားေတြ အိပ္တဲ့အခ်ိန္ ၁၁ နာရီေလာက္မွ ေန႔တိုင္း အိပ္ရတယ္။ တလမွာ တရက္ပဲ နားခြင့္ရတယ္။ ဒီေရာက္ဖို႔အတြက္ ပဲြစားဆီက ေငြႀကိဳယူခဲ့ၿပီး ပထမ ၇လ လစာအကုန္ ျပန္ဆပ္ဖို႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္မဝင္ခင္ ေျဖရတဲ့ စာေမးပြဲ ၂ခါ က်တာနဲ႔ စားရိတ္ေတြ တက္ၿပီး တႏွစ္လံုးလံုး ပဲြစားကို အေႂကြးထိုးဆပ္ရေတာ့တာ။ တႏွစ္မ ျပည့္ခင္ေလးတင္ အိမ္႐ွင္နဲ႔ အဆင္မေျပတာနဲ႔ လူလဲၿပီး ေနာက္တအိမ္ ထပ္ပို႔ ခံရျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ လံုးခ်ာလိုက္ၿပီး ဘယ္အိမ္မွာမွ အဆင္မေျပဘဲ ျပည္ေတာ္ျပန္ရပါေလေရာ။
ေနာက္တေယာက္က်ေတာ့ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ေလျဖတ္ထားလို႔ အလုပ္မလုပ္ႏိူင္၊ ဒီေတာ့ ခင္ပြန္းနဲ႔ သားေလး တေယာက္ကို ေယာကၡမအိမ္ထားခဲ့ၿပီး သူက အိမ္ေဖာ္ အလုပ္နဲ႔ ေငြထြက္႐ွာတာ။ အရင္းအႏီွးေလးရမွ ႐ြာျပန္၊ အိုးမကြာ အိမ္မကြာ ေစ်းေရာင္းစားမယ္ ေပါ့ေလ။ လခ တလ SGD$၃၄၀၊ နားရက္မ႐ိွ၊ ဒါေပမဲ့ သေဘာေကာင္းၿပီး လူလူခ်င္း စာနာတတ္တဲ့ ျမန္မာအိမ္႐ွင္နဲ႔ မို႔လို႔ ကံေကာင္းတယ္ ေခၚရမွာ။ လခ တလမွ မရေသးဘူး ပထမ ၇လစာ ပဲြစားကို ေပးရတာ။ ပဲြစားက ေလယာဥ္လက္မွတ္ နဲ႔ လိုအပ္သမွ်ေတြ က်ခံထားရတာေလ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ျမန္မာေတြ ခုလို ႏိူင္ငံရပ္ျခားမွာ အိမ္ေဖာ္လာလုပ္ေနၾကတာကို ကိုယ့္လူမ်ိဳး ဂုဏ္ဖ်က္တယ္ ထင္ၾကတယ္။ အမ်ိဳးခ်စ္တဲ့စိတ္ အေျခခံေၾကာင့္လို႔ က်မ နားလည္မိပါတယ္။ က်မတို႔ အားလံုးက ဘယ္ျဖစ္ေစခ်င္ၾကပါ့မလဲေလ။ ကိုယ့္ျမန္မာေတြ အားလံုးကို ရာထူးရာခံနဲ႔ လစာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ပဲ ျမင္ခ်င္ၾကတာပဲေပါ့။ က်မအျမင္အရေတာ့ ျပည္တြင္းမွာေနၿပီး သူေ႒းေတြရဲ႕ အေျမႇာင္မယား၊ စပြန္ဆာထိုင္စားသူမ်ားထက္ စာရင္ေတာ့ ခုလို ႐ိုးသားစြာ လုပ္ကိုင္႐ွာေဖြ စားေသာက္ေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ပို ေလးစားမိတယ္။ သို႔ေသာ္ မျမင္မသိႏိူင္တဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ ႐ိွႏိူင္တာမို႔ အေျမႇာင္မယား၊ စပြန္ဆာထိုင္စားသူမ်ားကိုလည္း မေကာင္း မဆိုခ်င္ပါဘူး။ ဘဝမွာ အားလံုးဟာ က်ရာ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနၾကရတာ။ သူ႔အေၾကာင္းတရားနဲ႔သူပါပဲ။
အဂၤလိပ္ စကားေျပာက်ေတာ့လည္း ဘယ္သူမဆို လာလာခ်င္းေတာ့ အိုးနင္းခြက္နင္း ျဖစ္တတ္ၾကတာပဲ။ ကိုယ့္ႏိူင္ငံရဲ႕ ႐ံုးသံုးစကားက ဗမာစကားကိုး။ ဒီေတာ့ ေျပာရ ဆိုရတာ အစပိုင္းေတာ့ ခက္ခဲမွာပဲ။ အိမ္မႈ သန္႔႐ွင္းေရးမွာလည္း ဖိလစ္ပီႏိူေတြ၊ အင္ဒိုေတြလို well trained မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ေသာက္ေရဖန္ခြက္ကို ႏႈတ္ခမ္းက အုပ္ကိုင္ရင္ ဒီကလူေတြက မႀကိဳက္ၾကဘူး။ မီးဖိုေခ်ာင္ နံရံေတြက အစ တိုက္ခြၽတ္ေဆးေၾကာေနမွ သူတို႔က ႀကိဳက္တာ။ ကေလးငယ္ ႐ိွတဲ့အိမ္ဆို ပိုဆိုးေသး။ လက္ကို ပိုးသတ္ေဆးနဲ႔ ေဆးၿပီးမွ ကေလး ကိုင္တာတို႔၊ ကေလး ႏိူ႔တိုက္ပစၥည္းေတြ ေပါင္းတာတို႔ဆိုတာ က်မတို႔ ျမန္မာေတြ သိတ္ လုပ္ေလ့ မ႐ိွၾကတာမ်ိဳးေတြ။
ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္ေတြက အိမ္ေဖာ္ လာလုပ္သလား တဲ့...။ တခါတခါ ေတြးမိတာေလး အားမနာတမ္း ေျပာရရင္ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ တႏွစ္ ၂တန္းႏႈန္းနဲ႔ အတန္းတင္ေပးလိုက္ၿပီး ဘြဲ႔လက္မွတ္ ဆိုတဲ့ စကၠဴလိပ္ေလးကိုင္၊ နာမည္ေနာက္ ဘြဲ႔တခု တပ္ႏိူင္႐ံုနဲ႔ ဘြဲ႔ရပညာတတ္လို႔ ပညတ္ခံၾကရေတာ့တာ။ "ျပည္တြင္းမွာ လုပ္စရာ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ႐ိွတယ္ေဟ့" ဆိုတဲ့ ဟိုလူႀကီးရဲ႕ စကား နားေယာင္ၿပီး ဘဲြ႕ရပညာတတ္ လယ္စိုက္စားပဲ ျပည္တြင္းမွာ လုပ္ၾကမလား။ အဲလို လုပ္ရင္ေရာ ရခဲ့တဲ့ ဘဲြ႔တခုဆိုတာက လဲြလို႔ မ်က္ႏွာသိ မ႐ိွ၊ အဆက္အသြယ္ မ႐ိွ၊ ေငြေၾကးရင္းႏွီးစရာလည္း မ႐ိွတဲ့ ဘဝေတြမွာ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားရဖို႔ အာမခံခ်က္ ႐ိွပါရဲ႕လား။ အိုမင္း မစြမ္းတဲ့ မိဘေတြကို တလွည့္ျပန္လုပ္ေကြၽးဖို႔ဆိုတာ အသာထား၊ ကိုယ့္ ဝမ္းတလံုး ဝေအာင္ေတာင္မွ လံုေလာက္ ရဲ႕လား။
ရတာေလးနဲ႔ပဲ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲရင္ ကိုယ့္ျပည္တြင္းမွာ ေနလို႔ျဖစ္ပါတယ္ကြာ လို႔ ေျပာခ်င္ရင္လည္း ေျပာလိုက္ပါဦး။ တကယ္တမ္း ျပည္တြင္းမွာ က်န္ေနတဲ့ သူေတြက သက္ႀကီး႐ြယ္အို နဲ႔ ကေလးေတြ၊ လက္႐ိွ လူမႈစီးပြားေရးစံနစ္နဲ႔ အံဝင္ခြင္က် ေနသူေတြ၊ ထြက္ဖို႔ အေျခအေန မေပးေသးတဲ့ သူေတြ၊ ႏိူင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြဆီက ျပန္ပို႔စာ ထိုင္စားေနသူေတြ ဒီလိုလူေတြပဲ ႐ိွမွာပါပဲ။
လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ လူလိုသူလို စားဝတ္ေနေရးေလးေတာ့ ႐ိွခ်င္ၾကတာပဲ။ အေျခခံ စားဝတ္ေနေရးေလး ျပည့္စံုေအာင္ တက္႐ိွသူ တက္နဲ႔၊ ႐ြက္႐ိွသူက ႐ြက္နဲ႔၊ ဘာမွမ႐ိွတဲ့သူက လက္နဲ႔ ဒီလိုပဲ လံုးပမ္း ေလွာ္ခတ္ေနၾကရတာ။ ေခါင္မိုးကမွ မလံုေတာ့ မိုးဒဏ္ကို ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ေျဖ႐ွင္းေနၾကရတာေပါ့။
အိမ္ေဖာ္ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဘဝ လံုျခံဳဖို႔၊ စာနာတတ္တဲ့ အိမ္႐ွင္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔၊ အရင္းအႏီွးေလး တခု စုမိၿပီး ျပည္ေတာ္ျပန္ မ်က္ႏွာပန္းလွေစဖို႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးႏိူင္ပါေတာ့တယ္။
က်မ ႐ံုး ပန္ထရီထဲမွာ ေသာက္ေရဗူးထဲ ေရျဖည့္ေနတုန္း လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ တ႐ုပ္မေလးတေယာက္ ေမးလာတာပါ။ သူက ကိုယ္ဝန္ ရင့္မာႀကီးနဲ႔မို႔ ေမြးဖြားၿပီးတဲ့အခါ အကူ လိုအပ္မွာ ေသခ်ာပါပဲ။
"ဖိလစ္ပီႏိူေတြ၊ အင္ဒိုနီး႐ွားေတြထက္စာရင္ ျမန္မာေတြက ႐ုပ္ရည္ သန္႔ျပန္႔တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကေလးအတြက္လည္း ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြန္ျမဴနကိတ္လုပ္ဖို႔နဲ႔ ေဟာက္စ္ကိပင္း အတြက္ေတာ့ ဘယ္လိုေနမယ္ မသိဘူး"
"တခ်ိဳ႕ေတြက ဘြဲ႔ရ ပညာတတ္ေတြဆို..."
သူ႔ဧဂ်င့္ ေျပာျပလို႔ သူသိရသေလာက္ က်မကို ျပန္ေမးေနတာပါ။
သူ သိခ်င္တာေတြေမး၊ က်မလည္း သိသမွ် ျပန္ေျဖ...။ ၁၀မိနစ္ေလာက္ပဲ ၾကာမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ အေၾကာင္းအရာေတြက တေန႔လံုး က်မနဲ႔ အတူ ႐ိွေနခဲ့ၾကတယ္။ အလုပ္ လုပ္ရင္းနဲ႔ပဲ ေတြးေနမိျပန္တယ္။
က်မ သိခဲ့ဖူးတဲ့ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ ညီမေလးေတြကို ျပန္ သတိရမိပါတယ္။ တေန႔ တေန႔ မနက္၆နာရီက စလို႔ ညမိုးခ်ဳပ္ အိမ္သားေတြ အိပ္တဲ့အခ်ိန္ ၁၁ နာရီေလာက္မွ ေန႔တိုင္း အိပ္ရတယ္။ တလမွာ တရက္ပဲ နားခြင့္ရတယ္။ ဒီေရာက္ဖို႔အတြက္ ပဲြစားဆီက ေငြႀကိဳယူခဲ့ၿပီး ပထမ ၇လ လစာအကုန္ ျပန္ဆပ္ဖို႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အလုပ္မဝင္ခင္ ေျဖရတဲ့ စာေမးပြဲ ၂ခါ က်တာနဲ႔ စားရိတ္ေတြ တက္ၿပီး တႏွစ္လံုးလံုး ပဲြစားကို အေႂကြးထိုးဆပ္ရေတာ့တာ။ တႏွစ္မ ျပည့္ခင္ေလးတင္ အိမ္႐ွင္နဲ႔ အဆင္မေျပတာနဲ႔ လူလဲၿပီး ေနာက္တအိမ္ ထပ္ပို႔ ခံရျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ လံုးခ်ာလိုက္ၿပီး ဘယ္အိမ္မွာမွ အဆင္မေျပဘဲ ျပည္ေတာ္ျပန္ရပါေလေရာ။
ေနာက္တေယာက္က်ေတာ့ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ေလျဖတ္ထားလို႔ အလုပ္မလုပ္ႏိူင္၊ ဒီေတာ့ ခင္ပြန္းနဲ႔ သားေလး တေယာက္ကို ေယာကၡမအိမ္ထားခဲ့ၿပီး သူက အိမ္ေဖာ္ အလုပ္နဲ႔ ေငြထြက္႐ွာတာ။ အရင္းအႏီွးေလးရမွ ႐ြာျပန္၊ အိုးမကြာ အိမ္မကြာ ေစ်းေရာင္းစားမယ္ ေပါ့ေလ။ လခ တလ SGD$၃၄၀၊ နားရက္မ႐ိွ၊ ဒါေပမဲ့ သေဘာေကာင္းၿပီး လူလူခ်င္း စာနာတတ္တဲ့ ျမန္မာအိမ္႐ွင္နဲ႔ မို႔လို႔ ကံေကာင္းတယ္ ေခၚရမွာ။ လခ တလမွ မရေသးဘူး ပထမ ၇လစာ ပဲြစားကို ေပးရတာ။ ပဲြစားက ေလယာဥ္လက္မွတ္ နဲ႔ လိုအပ္သမွ်ေတြ က်ခံထားရတာေလ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ျမန္မာေတြ ခုလို ႏိူင္ငံရပ္ျခားမွာ အိမ္ေဖာ္လာလုပ္ေနၾကတာကို ကိုယ့္လူမ်ိဳး ဂုဏ္ဖ်က္တယ္ ထင္ၾကတယ္။ အမ်ိဳးခ်စ္တဲ့စိတ္ အေျခခံေၾကာင့္လို႔ က်မ နားလည္မိပါတယ္။ က်မတို႔ အားလံုးက ဘယ္ျဖစ္ေစခ်င္ၾကပါ့မလဲေလ။ ကိုယ့္ျမန္မာေတြ အားလံုးကို ရာထူးရာခံနဲ႔ လစာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ပဲ ျမင္ခ်င္ၾကတာပဲေပါ့။ က်မအျမင္အရေတာ့ ျပည္တြင္းမွာေနၿပီး သူေ႒းေတြရဲ႕ အေျမႇာင္မယား၊ စပြန္ဆာထိုင္စားသူမ်ားထက္ စာရင္ေတာ့ ခုလို ႐ိုးသားစြာ လုပ္ကိုင္႐ွာေဖြ စားေသာက္ေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြကို ပို ေလးစားမိတယ္။ သို႔ေသာ္ မျမင္မသိႏိူင္တဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ ႐ိွႏိူင္တာမို႔ အေျမႇာင္မယား၊ စပြန္ဆာထိုင္စားသူမ်ားကိုလည္း မေကာင္း မဆိုခ်င္ပါဘူး။ ဘဝမွာ အားလံုးဟာ က်ရာ ေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနၾကရတာ။ သူ႔အေၾကာင္းတရားနဲ႔သူပါပဲ။
အဂၤလိပ္ စကားေျပာက်ေတာ့လည္း ဘယ္သူမဆို လာလာခ်င္းေတာ့ အိုးနင္းခြက္နင္း ျဖစ္တတ္ၾကတာပဲ။ ကိုယ့္ႏိူင္ငံရဲ႕ ႐ံုးသံုးစကားက ဗမာစကားကိုး။ ဒီေတာ့ ေျပာရ ဆိုရတာ အစပိုင္းေတာ့ ခက္ခဲမွာပဲ။ အိမ္မႈ သန္႔႐ွင္းေရးမွာလည္း ဖိလစ္ပီႏိူေတြ၊ အင္ဒိုေတြလို well trained မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ေသာက္ေရဖန္ခြက္ကို ႏႈတ္ခမ္းက အုပ္ကိုင္ရင္ ဒီကလူေတြက မႀကိဳက္ၾကဘူး။ မီးဖိုေခ်ာင္ နံရံေတြက အစ တိုက္ခြၽတ္ေဆးေၾကာေနမွ သူတို႔က ႀကိဳက္တာ။ ကေလးငယ္ ႐ိွတဲ့အိမ္ဆို ပိုဆိုးေသး။ လက္ကို ပိုးသတ္ေဆးနဲ႔ ေဆးၿပီးမွ ကေလး ကိုင္တာတို႔၊ ကေလး ႏိူ႔တိုက္ပစၥည္းေတြ ေပါင္းတာတို႔ဆိုတာ က်မတို႔ ျမန္မာေတြ သိတ္ လုပ္ေလ့ မ႐ိွၾကတာမ်ိဳးေတြ။
ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္ေတြက အိမ္ေဖာ္ လာလုပ္သလား တဲ့...။ တခါတခါ ေတြးမိတာေလး အားမနာတမ္း ေျပာရရင္ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ တႏွစ္ ၂တန္းႏႈန္းနဲ႔ အတန္းတင္ေပးလိုက္ၿပီး ဘြဲ႔လက္မွတ္ ဆိုတဲ့ စကၠဴလိပ္ေလးကိုင္၊ နာမည္ေနာက္ ဘြဲ႔တခု တပ္ႏိူင္႐ံုနဲ႔ ဘြဲ႔ရပညာတတ္လို႔ ပညတ္ခံၾကရေတာ့တာ။ "ျပည္တြင္းမွာ လုပ္စရာ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ႐ိွတယ္ေဟ့" ဆိုတဲ့ ဟိုလူႀကီးရဲ႕ စကား နားေယာင္ၿပီး ဘဲြ႕ရပညာတတ္ လယ္စိုက္စားပဲ ျပည္တြင္းမွာ လုပ္ၾကမလား။ အဲလို လုပ္ရင္ေရာ ရခဲ့တဲ့ ဘဲြ႔တခုဆိုတာက လဲြလို႔ မ်က္ႏွာသိ မ႐ိွ၊ အဆက္အသြယ္ မ႐ိွ၊ ေငြေၾကးရင္းႏွီးစရာလည္း မ႐ိွတဲ့ ဘဝေတြမွာ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားရဖို႔ အာမခံခ်က္ ႐ိွပါရဲ႕လား။ အိုမင္း မစြမ္းတဲ့ မိဘေတြကို တလွည့္ျပန္လုပ္ေကြၽးဖို႔ဆိုတာ အသာထား၊ ကိုယ့္ ဝမ္းတလံုး ဝေအာင္ေတာင္မွ လံုေလာက္ ရဲ႕လား။
ရတာေလးနဲ႔ပဲ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲရင္ ကိုယ့္ျပည္တြင္းမွာ ေနလို႔ျဖစ္ပါတယ္ကြာ လို႔ ေျပာခ်င္ရင္လည္း ေျပာလိုက္ပါဦး။ တကယ္တမ္း ျပည္တြင္းမွာ က်န္ေနတဲ့ သူေတြက သက္ႀကီး႐ြယ္အို နဲ႔ ကေလးေတြ၊ လက္႐ိွ လူမႈစီးပြားေရးစံနစ္နဲ႔ အံဝင္ခြင္က် ေနသူေတြ၊ ထြက္ဖို႔ အေျခအေန မေပးေသးတဲ့ သူေတြ၊ ႏိူင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြဆီက ျပန္ပို႔စာ ထိုင္စားေနသူေတြ ဒီလိုလူေတြပဲ ႐ိွမွာပါပဲ။
လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ လူလိုသူလို စားဝတ္ေနေရးေလးေတာ့ ႐ိွခ်င္ၾကတာပဲ။ အေျခခံ စားဝတ္ေနေရးေလး ျပည့္စံုေအာင္ တက္႐ိွသူ တက္နဲ႔၊ ႐ြက္႐ိွသူက ႐ြက္နဲ႔၊ ဘာမွမ႐ိွတဲ့သူက လက္နဲ႔ ဒီလိုပဲ လံုးပမ္း ေလွာ္ခတ္ေနၾကရတာ။ ေခါင္မိုးကမွ မလံုေတာ့ မိုးဒဏ္ကို ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ေျဖ႐ွင္းေနၾကရတာေပါ့။
အိမ္ေဖာ္ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဘဝ လံုျခံဳဖို႔၊ စာနာတတ္တဲ့ အိမ္႐ွင္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔၊ အရင္းအႏီွးေလး တခု စုမိၿပီး ျပည္ေတာ္ျပန္ မ်က္ႏွာပန္းလွေစဖို႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးႏိူင္ပါေတာ့တယ္။
ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ဖား႐ုိက္စား၊ ငါးႏႈိက္စား၊ ကန္စြန္းရြက္၊ မႈိ စတာေတြကုိ ႏႈတ္စား။ ငတ္မေသပါဘူးဆုိတဲ့ စကားမ်ဳိးလည္း နာဂစ္အၿပီးမွာ ၾကားလုိက္ရပါေသးသဗ်။
ReplyDelete“ဖိလစ္ပီႏိူေတြ၊ အင္ဒိုနီး႐ွားေတြထက္စာရင္ ျမန္မာေတြက ႐ုပ္ရည္ သန္႔ျပန္႔တယ္။”.... ဆုိတာဖတ္ရေတာ့ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ အင္ဂ်င္နီယာမႀကီး တစ္ေယာက္ကုိ သတိရမိတယ္။ သူ႕ကုိ ဥပဓိ႐ုပ္ကုိၾကည့္ၿပီး Maid ထင္လုိ႔ အိမ္နီးခ်င္းတ႐ုတ္အဖြားႀကီးေတြက အက်ႌေဟာင္းကေလးေတြ ေပးတတ္လြန္လြန္းလုိ႔တဲ့။ ကုိယ့္ကုိေတာ့ လူေတြက ႐ုပ္ၾကည့္ၿပီး သန္းႂကြယ္သူေ႒းထင္ေနမလားမသိ....း-)
မမခ်စ္ေရ ပူးေတ ရံုးက စလံုးတေယာက္လဲ သိပ္ႀကီးက်ယ္တယ္။ ျမန္မာမိတ္ေတြက ေစ်းကြက္မွာ ေစ်းအေပါဆံုးတဲ႔ ဒါမ်ိဳးလာေျပာတာ။ သိပ္မခံခ်င္ဘူး။ သူ႔မိတ္က ဖိလစ္ပင္းႏိုးတဲ႔။ ေစ်းအႀကီးဆံုးဆိုပဲ။
ReplyDeleteကိုေပါ ေျပာတာေလးရီခ်င္တာ... သန္းၾကြယ္သူေဌးတဲ႔။ ဟားဟား
ဟုတ္တယ္... ရံုးမွာလဲ ျမန္မာ Maid ေတြအေၾကာင္း ေျပာၾကတယ္...
ReplyDeleteစကားမတတ္တာကလြဲလို႕ အလုပ္ အကိုင္ေရာ အစစ အရာရာ စိတ္ခ်ရလို႕ ၾကိဳက္တယ္လို႕ လဲ ေျပာၾကတယ္... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္လူမ်ိဳး Maid ေတြအေၾကာင္း ၾကားရေတာ့ စိတ္ထဲ မခံခ်ိမခံသာနဲ႕ တမ်ိဳးေပါ့ေလ...
ဟုတ္ပါတယ္.. ရုံးက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ တစ္ေယာက္ကလည္း လာေမးေသးတယ္။ ျမန္မာ maid ေတြက ရိုးသားတယ္ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းတယ္လို႕ ၾကားလို႕ အလုပ္ခန္႕ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဂၤလိပ္လို ေျပာတာ အခက္အခဲရွိတယ္လို႕ ၾကားတယ္ တဲ့။ ေရာက္လာမွေတာ့လည္း သူတို႕ကို အဆင္ေျပေစခ်င္ပါတယ္။ ရိုးတာကို တံုးတယ္ အတယ္ဆိုၿပီး အႏွိမ္ခံရမွာကိုပဲ စိုးမိပါတယ္။
ReplyDeleteစိတ္ေတာ့မေကာင္းဘူး...
ReplyDeleteစိတ္လည္းမေကာင္းဘူး..
ဒါေပမယ့္ ဘာတတ္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ..
မေလးရွားကေန maid လုပ္ဖို႕ စာေမးပဲြဲလာေျဖတဲ့ မိန္းကေလးကတာ့ တကၠသိုလ္ဆက္တက္ဖို႔ပိုက္ဆံစုဖို႕ပါတဲ့၊ မေလးရွားက အဲဒီတစ္ေယာက္ပဲ ေတြ႔ဖူးတယ္။
ReplyDeleteျမန္မာထဲလဲ အိႏၵိယဖက္ကို ငယ္ငယ္ထဲကေရာက္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ဒုတိယႏွစ္တက္မယ့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းစရိတ္အတြက္ဆိုျပီးလာတာ ေတြ႔ဖူးတယ္။ သူက ျမန္မာလိုေျပာတာကို နည္းနည္းပဲ နားလည္ျပီး လံုးဝ ျပန္မေျပာတတ္ဘူး၊ အဂၤလိ္ပ္လုိေတာ့ မႊတ္ေနတယ္။
နာဂစ္မွာ ရွ္ိသမွ် အိမ္စီးပြားေရး အကုန္ပါသြားလို႕ အေဖအေမကို အရင္းအႏွီးျပန္ရွာေပးခ်င္လို႕ ဆိုတဲ့ ရုပ္ရည္ သန္႕သန္႕ ျဖဴျဖဴစင္စင္ေလးေတြနဲ႕ အသက္၂၀ ေက်ာ္ ဘြဲ႔ရ မိန္းကေလး ၂ ေယာက္ ကိုေတြ႔ရတာလည္း စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ..။
ရြာျပင္ထြက္ျပီးလည္း maid မလုပ္ေစခ်င္ဘူး ရြာထဲမွာလည္း maid မလုပ္ေစခ်င္ဘူး တဖက္က ၾကည္႕ျပန္ေတာ့လည္း second lady လုပ္ရတာထက္စာရင္ဒီလုိေလး လုပ္ေနၾကလို႕ အဆင္ေျပေန ေတာ္ေသးလို႕ေအာက္ေမ႕ရတယ္ ေရႊျပည္မွာလည္း ထူးပါဘူး အမခ်စ္ရာ ဗမာအခ်င္းခ်င္းလည္း ေခၚထားႏိုင္တဲ့သူရွားေတာ့ တျခားလူမ်ိဳးျခားေတြကဘဲ ေခၚၾကတယ္ လံုး၀စိတ္မေကာင္းဘူး အျပင္မွာကေတာ့ အျပင္မွာမို႕ ေျဖသာေသးထင္တယ္ စကားလည္း ေပါက္ပါရဲ႕ နားလည္းလည္ပါရဲ႕နဲ႕ အႏွိမ္ခံ အဖိခံေနရာတာေတြ မျမင္ခ်င္လဲ ျမင္ေနရတာ ပိုစိတ္ဆင္းရဲတယ္ဗ်ာ
ReplyDeleteခင္မင္စြာျဖင့္
seesein
ေျပာခ်င္တာက တျခားႏုိင္ငံက ဖ၊ အ၊ ကုလား maid ေတြက သူတို႔ႏိုင္ငံမွာထဲက maid လုပ္ဖို႔ပဲ ဆိုတဲ့လူေတြ၊ ကုလားေတြဆို အဂၤလိပ္လို မေျပာနဲ႔ ကုလားစာေတာင္ မေရးတတ္တဲ့လူ လဲပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို ေမးတဲ့ entry test ဘယ္လိုေျဖမလဲ ေမးေတာ့ multiple choice ေမးခြန္းကို အေျဖမွန္ ခဲျခစ္ျပီး ေရြးရတာမို႕ သူ ရမ္းတုတ္ျပီး ေျဖမွာပါတဲ့...။ သူတို႔ ကံေကာင္းတာက ကုလားအိမ္ေဖာ္ကို ကုလားအိမ္ကပဲေခၚတာဆိုေတာ့ ဘာသာစကားအခက္အခဲ လံုးဝ မရွိတာပဲ ။
ReplyDeleteျမန္မာေတြက ဘြဲ႔ရေတြ၊ အနည္းဆံုး ၁၀ တန္းေအာင္ေတြ၊ အဂၤလိပ္လိုမေျပာတတ္တာနဲ႔၊ ေရာက္စမွာ နားမလည္တာနဲ႕၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာထဲက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မတရားတာကိုလည္း ေခါင္းငံု႔ခံတတ္တဲ့ အက်င့္စရိုက္ေလးေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ တကယ္သနားဖို႔ေကာင္းတယ္။
ျမန္မာပါ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္လုပ္သက္ရွိသြားရင္ ေျပသြားသလားမေမးနဲ႔၊ လူေတာင္ထပ္ေခၚလုိက္ေသး၊
ReplyDeleteစလုံးမွာလုပ္ရတာ ‘ယ’ ထက္စာရင္ပုိေကာင္းပါတယ္၊ မယုံရင္‘ယ’ညေစ်းမွာ သြားအႏွိပ္ခံၾကည့္ ေျပာျပၾကမယ္ သူတုိ႔ဇာတ္ေၾကာင္း၊
PR EP SPASS ပဲျဖစ္ျဖစ္ Con WORKER ပဲျဖစ္ျဖစ္ MAID ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုိက္ဆံရေအာင္ အလုပ္လာလုပ္တဲ့သူေတြပါ၊
PR EP SPASS ေတြကုိင္ထားျပီး ဂ်ုဳးခ်စ္တုိ႔ ဘုတ္ေကြး နဲ႔ ႏုိက္ကလပ္ေတြဆီေရာက္ေနတဲ့ သူေတြထက္ေတာ့ သာတယ္၊
ုဘုတ္ကီး လို႕အသံထြက္ေပးပါလားရွင္။
ReplyDeleteDear Ma Ma Chit Kyi,
ReplyDeleteNow I am one of the house maid from Europe. My salary is 1200 Euro net per month more over for single room, food, travel expenses and getting full human rights also 8 hrs per day, Public holidays, Saturday, Sunday are off and one month holidays per year excluding many types of leave also Free Social Security, Free School (10% student + 90% government support although not their citizen) and Free Lawyer. They are always respect each other, very gentle, very kind understanding even house maid, waiter, cleaner and highest level all are same. Last 4 year I lived in Singapore studied as ACCA courses and worked as Dish Washer in fact held as student pass for worked. Singaporean people are always look down on lower level staff as a result I hated singaporean chinese. Where is the democracy and human rights in Singapore?
ေခါင္မိုးကမွ မလံုေတာ့ မိုးဒဏ္ကို ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ေျဖ႐ွင္းေနၾကရတာေပါ့။
ReplyDeleteအဲလိုပါပဲ.. တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ္႕ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြပါ စြန္႕လြတ္လိုက္ရတယ္။
ဒါေပမယ္႕ အစကေတာ႕ လူလာၿဖစ္တဲ႕ ကံကို အၿပစ္တင္တယ္.
ေနာက္ အၿပင္ကိုေရာက္လာေတာ႕ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာၾကီးကိုသိလာေတာ႕
အဲဒီ ေခါင္မိုးကို အၿပစ္တင္ရမွန္းသိလာတယ္။
စား၀တ္ေနေရး ဆိုတာကို နပ္မမွန္ အသက္ဆက္ရံု လည္ပတ္ေပးထားတဲ႕
အဲဒီ .. ယႏၲယား ဆိုတာၾကီးကို္ မုန္းတယ္..
:) :)
ဟီး ေရးရင္ ေရးရင္ ေပါက္ကြဲသြားတယ္ အစ္မ..
တခါတခါ ေတြးမိတာေလး အားမနာတမ္း ေျပာရရင္ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ တႏွစ္ ၂တန္းႏႈန္းနဲ႔ အတန္းတင္ေပးလိုက္ၿပီး ဘြဲ႔လက္မွတ္ ဆိုတဲ့ စကၠဴလိပ္ေလးကိုင္၊ နာမည္ေနာက္ ဘြဲ႔တခု တပ္ႏိူင္႐ံုနဲ႔ ဘြဲ႔ရပညာတတ္လို႔ ပညတ္ခံၾကရေတာ့တာ။..
ReplyDeleteဆုိေတာ့ ၈၈ အထိျမန္မာႏိုင္ငံက အဆင့္မီပညာတတ္ေတြေမြးထုတ္ခဲ့တယ္လို ့ဆိုလိုခ်င္တယ္လို ့ယူဆပါတယ္။ ေတြးမိတာက ၈၈ေရွ့မွာ သူတို့ရထားတဲ့ဘြဲ ့ေတြနဲ ့အခု ဘာအလုပ္ေတြလုပ္ေနၿကပါသလဲ။ ၈၈မတိုင္ခင္ ဘဲြ့ ရထားတဲ့ MSc ဘြဲ ့ရေတြ ဘန္ေကာက္မွာ Taxiေမာင္းစား တာ၊ ရိုးရိုးဘြဲ ့ရေတြလဲ စလုံးမေလးမွာ General workers လုပ္ေနတာေတြေတြ ့ဖူးလို ့ပါ။ ဒီပို ့စ္ဖတ္ပီးေတာ့ ဘယ္လိုဘြဲ ့မိ်ဳး က၈၈ေရွ ့မွာပညာတတ္အစစ္လို ့ေခၚႏိုင္လဲ ၊ပညာတကယ္တတ္ခဲ့သလဲ နဲ ့ျမန္မာ့ပညာေရး ႏွစ္ကာလေတြကို ေတြ းမိလို ့ပါခင္ဗ်ာ။
ဘေလာ့ဂ္ ပရိသတ္တစ္ဦး
အင္း....အာရွသားမ်ားကေတာ့ လူကိုလူလို႔ မျမင္တတ္တာ အက်င့္ပါေနျပီထင္ပါရဲ့..မယ္ခ်စ္ေရ..၊ ဒီမွာေတာ့ maid က တနာရီ ၂၀ , ၂၅ ေလာက္ရတယ္၊ baby sitter က သတ္သတ္ ၊ house keepingကသတ္သတ္ တေယာက္ထဲ အုပ္စုံမလုပ္ရဘူး..ကိုၾကီးေက်ာက္ စလုံးမွာေနတုန္းက ဖား သူငယ္ခ်င္းက သူ႕မိန္းမ စလုံးကို maid လာလုပ္မယ္တဲ့၊ ဟိုမွာ အထက္တန္းျပ ဆရာမေပမဲ့ တလမွ $ ၉၀ ေလာက္ပဲရသတဲ့၊ စလုံးမွာmaid လုပ္ရင္ ၃၀၀ ေလာက္ရတာတဲ့၊ ကိုၾကီးေက်ာက္ေတာ့ ဗမာျပည္ ဆရာမေတြ လစာကို မေျပာေတာ့ပါဘူး..ကိုၾကီးေက်ာက္ႏွမ ဆရာမ ကေတာ့ သူ႔လစာတခါထုတ္ရင္ ေက်ာင္းက ကေလးေတြ ဆန္ျပဳတ္တိုက္တာနဲ႔ ကုန္ေရာတဲ့
ReplyDeleteဪ...အေပၚက အမည္မသိေရ..ဗမာျပည္ပညာေရး..စျပီးပ်က္လာတာ ဦးေနဝင္းက ၁၉၆၄ မွာ စနစ္သစ္ပညာေရး စခ်ိန္က စတာပဲ၊ က်ေနာ္တို႕ ေခတ္မွာ ပညာေရးစနစ္ ပ်က္သုန္းစျပဳေပမဲ့ ဆရာေကာင္းသမားေကာင္းေတြ က်န္ေသးေတာ့ ( က်ေနာ္တို႔လက္ထက္မွာ တကၠသိုလ္ က်ဴရွင္မရွိဘူး) အျပည့္မရေတာင္ ၅၀% ေတာ့ ရတယ္ ဈ ဘန္ေကာက္က ABBC ေက်ာင္းမွာ ဗမာဆရာေတြဟာ ၁၉၈၈ မတိုင္မီက ဘြဲ႕ရသူေတြပါ
ReplyDeleteဟုတ္ပ အမခ်စ္ရယ္ အဲဒီအမိုးကေတာ့ ေျပာင္းမိုးမွျဖစ္မွာ။ အင္း ဒါေပမယ့္ ဒိုးဒိုးဒက္ဒက္ေတြနဲ႔ ထိုးႏွက္တတ္ၾကေလေတာ့ ဖိုးဖိုးလက္ထက္ကိုပဲ ျပန္ျပန္လြမ္းေနရေပါ့။
ReplyDeleteခင္တဲ့(ခ်ိဳက်)
အယ္ သမီးတုိ႕သူငယ္ခ်င္းကေတာ႕ ဘာတဲ႕ ေအာ္ပယ္ ဆုိလား အဂၤလိပ္လုိ စာလံဳးေပါင္းေတာ႕မသိဘူးရယ္ အိမ္ေဖာ္ပါပဲ ဒါေပမယ္႕ သူက Europe က ဂ်ာမဏီကေလ ေကာလိပ္မွာ အဂၤလိပ္စာ လာတက္ရင္း နဲ႕ အိမ္ေဖာ္လာလုပ္တာ ေက်ာင္းကုိ ကားနဲ႕လာတယ္ေနာ္ ကားက မာစီးဒီး ဟိဟိ လန္ထြက္ေနတာပဲ အိမ္ေဖာ္က တနဂၤေႏြေန႕ တရက္ေပးနားတယ္ ကလပ္ေတြဘာေတြသြားတယ္ တေန႕လံုးလဲ အိမ္အလုပ္လုပ္စရာမလုိဘူးေနာ္ မုိက္တယ္ တေန႕ ၈ နာရီဆုိလားပဲ
ReplyDeleteအင္း မသိေတာ႕ပါဘူး မခ်စ္ရယ္ .....
အမည္မသိေရ က်မက ကိုယ္သိမီလိုက္တဲ့ ပညာေရး ခါးက်ိဳးမႈတခုကို ျမင္သာေအာင္ ေ႐ြးထုတ္ျပလိုက္တာပါ။ Termsတခုအျပည့္တက္ရတဲ့ ပညာသင္ႏွစ္မွာေတာင္ က်မတို႔ ေက်ာင္းသားေတြ အျပည့္မရခဲ့တာ။ ဆိုလိုခ်င္တာက အလြတ္က်က္ေျဖ၊ ေတြးေခၚမႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘာမွ လြတ္လပ္မႈမ႐ိွဘဲ ေဘာင္ခတ္ထားခံရတဲ့ သင္ၾကားေရး စံနစ္ႀကီးထဲမွာ ေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနခဲ့ၾကရတာ။ အဲဒီလိုဆိုလိုက္လို႔ ၈၈ေ႐ွ႕ပိုင္းကျဖင့္ ကြာလီဖိုင္း ျဖစ္လွခ်ည္ရဲ႕လို႔ မဆိုလိုပါ။ အမဲ မဟုတ္ရင္ အျဖဴပဲလို႔ ပံုေသ မသတ္မွတ္ေစခ်င္ပါ။ အနီ အဝါ အျပာ တျခားအေရာင္ေတြ ျဖစ္ႏိူင္ပါေသးတယ္ေလ။ စလံုးမွာ အသက္၄၀ႏွင့္အထက္ လူဦးေရ၏ ၂၀ရာႏႈန္းသည္ ဆီးခ်ိဳေရာဂါ ခံစားေနရသူမ်ားျဖစ္သည္ လို႔ ဆိုတာဟာ က်န္တဲ့ ၈၀ ရာႏႈန္းက က်န္းမာၾကတယ္လို႔ မဆိုလိုပါ။ တျခားေရာဂါဆိုးေတြ ႐ိွေသးတာပဲ။ အဲဒီအတိုင္းပါပဲ၊ ဒီထက္ေျပာရရင္ ကိုယ္ေပါင္ ကိုယ္လွန္ေထာင္းသလိုပဲ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ ေနာက္ပိုင္း အႏွစ္ ၅၀နီးပါးေပါ့။ အေပၚမွာလည္း ကိုႀကီးေက်ာက္ ေျဖေပးသြားသလိုပါပဲ၊ က်မတို႔ ဆရာေကာင္းေတြဆီက နဲနဲျဖစ္ျဖစ္ ရလိုက္ေသးတာ။ ေကာ္မန္႔အတြက္ ေက်းဇူးပါ။ ဝင္ေျဖေပးခဲ့တဲ့ ကိုႀကီးေက်ာက္ကိုလည္း ေက်းဇူးပါေနာ္...
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteလြန္ခဲ့တဲ့ ၄ႏွစ္ေလာက္က ဇြန္အလုပ္တစ္ခုမွာ ယာယီ၀င္လုပ္ေနတုန္း customer တစ္ေယာက္က ဇြန္႔ကုိ ျမန္မာမွန္းသိသြားေတာ့ လာေမးတယ္။ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္လုိခ်င္လုိ႔တဲ့။ ျမန္မာေတြက ယဥ္ေက်း႐ုိးသားလုိ႔တဲ့။ အဲဒီ့အခ်ိန္က အဲလုိအေမးခံရတာ သိပ္စိတ္ဆုိးၿပီး ငါတုိ႔ျမန္မာေတြက အိမ္ေဖာ္အလုပ္မလုပ္ၾကဘူး။ ဘြဲ႔ရပညာတတ္အေနနဲ႔ပဲ ဒီႏုိင္ငံမွာ လာအလုပ္လုပ္ၾကတာလုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္တာ။ အဲဒီ့ေနာက္ပုိင္း ကုိယ္မသိေသးတဲ့ myanmar house-mate story ေတြ အမ်ားႀကီး ၾကားလာရတာပဲ။ ေတြးမိရင္ေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးအစ္မ။ သူတုိ႔ေလးေတြဘ၀ လုံျခဳံအဆင္ေျပမႈရၿပီး အိမ္ရွင္ေကာင္းနဲ႔ေတြ႔ေစဖုိ႔ အစ္မလုိပဲ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
ReplyDeleteနိုင္ငံေရး အေၿခအေနေၾကာင္႔ အတန္းေက်ာ္၊ ၇ ရက္တတန္း။နွစ္ပတ္တတန္း နဲ႕ေအာင္ခဲ႕တာေတြကိုၿပန္ေၿပာရင္တခ်ိဳ႕က။အဆင္ေၿပေနသူတခ်ိဳ႕ကမၾကိဳက္က်တာကိုေတြ႕ဖူးတယ္။ငါတုိ႕လည္းမေၿပာဖူး။မင္းတို႕လည္းမေၿပာနဲ႕ဆိုတာမ်ိဳးလိုပဲ။ ဘယ္သူကမွနိမ္႕က်တဲ႕အလုပ္နဲ႕အသက္မေမြးခ်င္ၾကပါဘူး။ “ကံ”တရားလို႕ပဲစကားခံၿပီးဆက္ေၿပာရရင္ နည္းနည္းရခဲ႕တာထက္၊မ်ားမ်ားရခဲ႕တာ၊ဆရာေကာင္းက်န္ေသးတာေတြထက္ အခုေနအဆင္ေၿပေနသူေတြက ေခတ္ေကာင္း။အခ်ိန္ေကာင္း၊အခြင္႔အလမ္းေကာင္းကိုမီလိုက္တာလို႕ေၿပာရင္ပိုမွန္မယ္။ဝိဇၹာသိပၸံဘြဲ႕တခုကိုတကၠသိုလ္တခုထဲကတူတူရခဲ႕ၿပီးပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႕နိမ္႕က်စြာလုပ္ေနရတဲ႕သူ၊သက္ေတာင္႔သက္သာလုပ္ေနရတဲ႕သူေတြနိုင္ငံေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာရွိပါတယ္
ReplyDeleteEuropeက ညီမေလးေရ အခြင့္အေရး အျပည့္အဝရတာ ကံေကာင္းတာေပါ့။ စလံုးမွာလည္း အျဖဴေတြအိမ္မွာ အလုပ္လုပ္ၾကသူ ေတြေတာ့ အခြင့္အေရး ပိုရတယ္ ၾကားဖူးတယ္။ ဘာအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေစတနာနဲ႔ ႀကိဳးစားမႈ႐ိွရင္ ဘဝတက္လမ္း ႐ိွပါတယ္ ညီမေရ။ ေကာ္မန္႔အတြက္ ေက်းဇူးပါ:)
ReplyDeleteညေနပဲ အြန္လိုင္းမွာသယ္ရင္းတစ္ေယာက္နဲ့စကားေျပာျဖစ္တယ္။သူက မန္းေလးက အီကိုဘြဲ့ရ ခုရန္ကုန္မွာ ခရီးသြားကုမၸဏီ တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ေန
ReplyDeleteတယ္။လခ ဘယ္ေလာက္ထင္လဲ အစ္မ..။ေလးေသာင္းတဲ့ခင္ဗ်..။အေဆာင္ခ
က ႏွစ္ေသာင္းတဲ့။ဘယ္လိုေလာက္ေအာင္သံုးလဲဆိုေတာ့ အိမ္ကပို့ေပးတယ္
တဲ့ ။ဟာဟ..။ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ဘြဲ့ရလူငယ္ေတြ ရရာအလုပ္နဲ့ ျပည္ပေရာက္
ကုန္တာ ဘာမွမထူးဆန္းပါဘူး။ဘယ္သူမွလဲ မိတ္အေနနဲ့မလာခ်င္ဘူး။ျကားတဲ့
့ျမန္မာေတြလဲ မခံခ်င္ဘူး။ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို့ကေရာ ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္မလဲ။
ဘာသာေတာင္ မနဲရုန္းေနရတာရယ္...။
Dear Ma Ma Chit kyi,
ReplyDeleteThanks for your kind reply, Yes Ma Ma, I always try to help with very willing, always receiving with smile whatever they ask. They love very much on to me. Next year I will studying again for my professional in fact I would like to work professional fields.
I always come and visit your blog but I never leave comment. This article is coincided my profession.
Thanks Ma Ma
မခ်စ္ၾကည္ေရ.စလံုးက အိမ္ေဖၚမေလးေတြက အခက္အခဲၾကားထဲက တလ သံုးရာေက်ာ္ရပါေသးတယ္ ထိုင္းက အိမ္ေဖၚမေလးေတြထက္စာရင္အမ်ားႀကီးေတာ္ေသး
ReplyDeleteပါရဲ့ပဲေတြးေနမိတယ္
ထိုင္းမွာအိမ္ရွင္ဆိုးဆိုးနဲ႔ေတြ႔တာက ကိုယ့္နိုင္ငံထဲက ေတာင္ယာလုပ္ေနရင္း စစ္ေျပးေနရတာထက္ေတာ့ေတာ္ေသးဆိုျပီးလုပ္ေနၾက၇တာပါပဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ေလရာဘ၀မွာ တ၀မ္းတခါးအတြက္ရုန္းကန္ၾကရတာ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာေတြက ပိုၿပီးေတာ့ တနွစ္ထက္တနွစ္ ရုန္းကန္လာၾကရတယ္ဗ်ာ ေျပာရရင္လဲ ေဒါသထြက္တယ္ဗ်ာ.တကယ္
ဒီမွာကေတာ့ ပညာတတ္ေတြမဟုတ္ေပမယ့္ အိမ္အလုပ္သမေတြကေတာ့ မ်ားတယ္ အမ်ားဆံုးကထိုင္ ကရင္တိုင္းရင္သူေတြေပါ့ အျဖစ္သနစ္ေပါင္းစံုနဲ႔ စရိုက္ေတြလည္း စံုလို႔ေပါ့ ေျပာခ်င္တာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ ။က်ေနာ္တို႕နိုင္ငံဟာလည္း ဘေလာ့တစ္ခုမွာဖတ္လိုက္ရတဲ့ ေရႊဖိနပ္စီးခြင့္မရတဲ့ စင္ဒရဲလားေလးလိုပါပဲဗ်ာ ၾကာေလေလ ရင္ေလးစရာေတြၾကီးပါပဲ ။
ReplyDeleteကုိယ္႔တိုင္းျပည္မွာ maid လုပ္တာကို ဘယ္သူကမွ အထူးတလည္မေျပာၾကေပမဲ႕
ReplyDeleteသူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ ကိုယ္႕လူမ်ိဳးေတြ maid လုပ္ေနတာကို ၾကည္႕ဖို႕ ၾကားရျမင္ရဖို႕ စိတ္မေပ်ာ္တာ အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္လို႕ေျပာရမလား
ကိုယ္႕လူမ်ိဳးဂုဏ္သိကၡာက်မွာ ေၾကာက္လို႕လုိ႕ေျပာရမလား
မေျပာတတ္ေတာ႕ပါဘူး။
ကိုယ္႕ႏိုင္ငံမွာ မေျပလည္လို႕ သူမ်ားဆီမွာ ခုလို ေအာက္ေျခသိမ္းအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရသူေတြကို စာနာမိပါတယ္.. သူတို႕မွာလဲ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိလို႕ ဒီလမ္းကို ေရြးၾကရတာျဖစ္မယ္ လို႕ျမင္မိပါတယ္။
PR EP SPASS ေတြကုိင္ထားျပီး ဂ်ုဳးခ်စ္တုိ႔ ဘုတ္ေကြး နဲ႔ ႏုိက္ကလပ္ေတြဆီေရာက္ေနတဲ့ သူေတြထက္ေတာ့ သာတယ္၊
ReplyDeleteIs it problem for you? they can earn a lot, they can send back money to parents, some can stay with parents in sg. Don't say non sense here.
Sorry Mama chitkyi,
အန္တီခ်စ္ၾကည္ေအးေ၇ ....
ReplyDeleteသမီး ရင္ဖြင့္တယ္လို႔ပဲ သေဘာထားတာေပးပါ ။ သမီးအျမဲ တမ္းအန္တီဘေလာခ္ကို ဖတ္ေနသူပါ ။ ကြန္မန္႔ေတြစာေတြ တစ္ခါမွ မေရးဖူးပါဘူး ။ ဒီေန႔ေတာ့ တိုက္ဆိုင္တယ္ပဲ ေျပာရမလားမသိဘူး။ သမီးတို႔ နဲ႔ မေတြ႔ တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ေမေမ့ ေမာင္ ၂ေယာက္နဲ႔ ညီမ တစ္ေယာက္ အိမ္ကိုလာလည္ပါတယ္ ။ေျပာမယ္ဆိုရင္သူတို႔ေတြက ေ၇ွးဘြဲ႕ရေတြပါ အ၈ၤလိပ္ေက်ာင္းကိုတတ္ခဲ့ရသူပီပီ အဂၤလိပ္စာအုပ္စာေပေတြမွာလဲ ကြ်မ္းက်င္သူေတြပါ ။ သူတို႔ ေခတ္မွာ သူတို႔ ဟာ ပညာတတ္သူရဲေကာင္းပတ္၀န္က်င္က အထင္ၾကီးေလးစားမွဳကို ခံရသူေတြပါ ။ သူတို႔ အေနနဲ႔ သမီးတို႔ ေခတ္ သမီးတို႔ ပညာေရးစနစ္ကို မႏွစ္ျမိဳ႕ နိုင္ဘူးဆိုတာ ကို သမီးနားလည္ပါတယ္ သူတို႔ နဲ႔အရမး္ကို ကြာျခားခဲ့ပါတယ္ ။ သမီးတို႔မွာ ကလည္းဒီပညာေရးစနစ္ၾကီးကို မႏွစ္သက္လို႔ မတတ္ဘူးဆိုလဲ သမီးတို႔ ဘ၀ အနာဂတ္ပဲ နစ္နာမွာပါ ။ သမီးတို႔ မွာ ေရႊးခ်ယ္စရာ မ်ားမ်ားမရွိပါဘူးအန္တီ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လို စနစ္မ်ိဳးပဲ သမီးတို႔ ေခတ္မွာ ရွိ၇ွိ အလြတ္က်တ္ မွတ္ေရးေျဖတဲ့ေခတ္မွာပဲ သမီးတို႔ တာ၀န္ေက်ေအာင္ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္ ။ သမီး က ၂၀၀၅ မွ ဆယ္တန္းေအာင္သူပါ ေလးဘာသာဂုဏ္ထူးပါပါတယ္သိပၸံ တြဲနဲ႔ ပါ ။ သမီးတို႔ ေခတ္ၾကီး ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆိုးဆုိးပါ ေခတ္ဆုိးၾကီးရဲ႕ အရိပ္မည္းတစ္ခုေအာက္မွာ သမီးအေကာင္းဆံုးၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္ ။ သမီးဘဘ ေတြေျပာတဲ့ ၈၈ေနာက္ပိုင္းပညာေရးစနစ္က စုတ္ျပတ္ေနတာပဲ ဆိုျပီး ဘဘရဲ႕ ပညာေရးစနစ္ကို မေက်နပ္တာလား အစိုးရကို ပဲ မေက်နပ္တာလား မသိတဲ့ ညည္းတြားသံေအာက္မွာ သမီးတို႔ ေခတ္ကေလးေတြ က အဆစ္ပါျမဲပါ ။ သမီးတို႔ ဂုဏ္ထူးဘယ္ႏွစ္ဘာသာပဲ ထြက္ထြက္ ငါတို႔ ေခတ္က ေလးတန္းေလာက္ေတာင္ အထင္မၾကီးဘူးဆိုတဲ့ စကားသံမ်ိဳးကို သမီး အျမဲ လိုလို ဘဘအရြယ္ေရွးပညာတတ္လို႔ ဆိုသူလူၾကီးမ်ားဆီက မၾကာခဏၾကားေနရတယ္အန္တီ။ သမီး ဆယ္တန္းတုန္းက ေက်ာင္းကို မနက္ ၉နာ၇ီကေန ၃နာရီအထိတတ္ရပါတယ္ ။ ေက်ာင္းမွာ ဆရာမ ေတြက သက္ဆိုင္၇ာ ဘာသာရပ္ေတြကို ဖိဖိစီးစီးမသင္ၾကပါဘူး ။သမီးတို႔မွာ ခံုနံပါတ္ရေရးအတြက္ နဲ႔ GPA အတြက္ သမီးတို႔ မွာ ေက်ာင္းပံုမွန္တတ္ေပးရပါတယ္ ။ တစ္ဘက္မွာေတာ့ဘာသာစံုက်ဴရွင္ယူရပါတယ္ ။ က်ဴရွင္ကို မနက္ ၇နာ၇ီကေန ၈နာ၇ီထိ မနက္ပိုင္း တစ္ခါ ။ညေန ငါးနာရီကေန ၈နာ၇ီထိ ညေနပိုင္းမွာ ဘာသာရပ္တစ္ခ်ိဳ႕ နဲ႔ စေန တနဂၤေႏြလို ရက္ေတြမွာ သမီးတို႔ တစ္ေနကုန္တတ္ရပါတယ္ ။ က်ဳရွင္က အျပန္ဆိုလဲ သမီးတို႔ မွာေရမိုးခ်ိဳး အိမ္မွာ အေမ ခိုင္းတာေလး နည္းနည္းကူျပီးတာနဲ႔ ညေန ၇နာရီကေန ည၁၂နာ၇ီ ထိ စာက်က္ပါတယ္ အန္တီတို႔ ေျပာသလိုပါပဲ အလြတ္က်က္မွတ္ပါတယ္ သခ်ာၤတြက္ ပံုဆြဲေပါ့ ။မနက္ကို ေလးနာရီထျပီး မနက္ ၆နာ၇ီထိ စာက်က္ခဲ့ရပါတယ္။အဲဒီလို သမီးတို႔ က်က္မွတ္ခဲ့ရတာေတြက သမီးတို႔ လုပ္ယူခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူးအန္တီ သမီးတို႔က စာကို Memorizeမလုပ္ခ်င္ပါဘူး Study ပဲ လုပ္ခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ သမီးတို႔ ေခတ္က သမီးတို႔ကို ခြင့္မျပဳပါဘူး အန္တီ။
သမီးတို႔ ေ၇ွ႕က ပညာတတ္ခဲ့တဲ့ သမီးတို႔ ဘဘ(ဦးေလးနဲ႔ အဘိုး) ေတြရဲ႕ ပညာေရးစနစ္နဲ႔ ညည္းညဴသံေတြၾကားတိုင္း သမီးတို႔ အဆစ္ပါခဲ့ရတယ္အန္တီ တကယ္ကိုပါပဲ ၾကာလာေတာ့ သမီးမွာ စိတ္ထဲမွာ ဒဏ္ရာ တစ္ခုလို ေတာင္ျဖစ္ေနပါျပီ။ သူတို႔ အထင္မၾကီးတဲ့ ပညာေရးစနစ္မွာ သမီးတို႔ ၾကီးျပင္းခဲ့တာ မွန္ပါတယ္ ။ သူတို႔ မၾကိဳက္တဲ့စနစ္ေအာက္မွာ သမီးတို႔ ၾကီးျပင္းခဲ့ရတာ မွန္ပါတယ္ သူတို႔ စကားလံုးေတြ အထင္မၾကီးမွဳေတြ က ပညာေရးစနစ္ကိုလားသမီးတို႔ ေခတ္လူငယ္ေတြကိုလားလို႔ သမီး စိတ္ထဲ မွာမၾကာခဏေမးေနမိတယ္။သူတို႔ ညည္းညဴသံေတြက စနစ္ကိုလားလူကိုလားလို႔ သမီးေမးတဲ့အခါ ၂ခုလံုးပဲ လို႔ ရံဖန္ရံခါ ေျဖသံၾကားရေပမယ့္ သမီးဘိုးဘိုးကေတာ့ စိတ္မေကာင္းတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔ ပဲ မ်က္ႏွာလႊဲသြားပါတယ္။ အန္တီ ၈၈ေနာက္ပိုင္းမွ ပညာတတ္ျဖစ္လာတဲ့ သမီးတို႔ မွာ အျပစ္ရွိလားအန္တီ ။ သမီးတို႔ တာ၀န္ကို သမီးတို႔ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ သင္ယူခဲ့ပါတယ္အန္တီ။ သမီးတို႔ မွာ မူလတန္းကေန အထက္တန္းထိ လြတ္လပ္စြာ ကစားခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြက ရွားပါးခဲ့ပါတယ္ အန္တီ။ ေက်ာင္းက စာၾကည္တိုက္ဆိုတာကလဲ ဖုံု တတ္ျပီး ေသာ့ခတ္ထားတာနဲ႔ ပဲ ၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။ ကစားစရာပစၥည္းဆိုတာလည္းသာမန္လူတန္းစားေတြအေနနဲ႔ ေဖာေဖာသီသီ၀ယ္မေဆာ့နိုင္ပါဘူး ။ စာအုပ္စာေပလူ႔မိတ္ေဆြလို႔ ေျပာေနၾကေပမယ့္ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ၀ယ္ဖတ္ဖို႔ သမီး တစ္လ လံုးမုန္႔မစားပဲ စုတာေတာင္ စာအုပ္တစ္အုပ္ဖိဳးမျပည့္ခ်င္ပါဘူး။မိဘေတြ အေနနဲ႔လည္း စား၀တ္ေနေရး ပညာေရး က်ဴရွင္အေရး စတာေတြ ၾကားမွာ နလန္မထူနိုင္ပါဘူး ။ အန္တီ သမီး ရင္ဖြင့္သံက အန္တီကို စိတ္အေႏွာက္ယွက္ျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္သမီးေတာင္းပန္ပါတယ္ ။ သမီးရင္ထဲမွာ ဒဏ္ရာ တစ္ခုလို ကိန္းေအာင္းေနခဲ့တဲ့အ၇ာေတြကို ျဖစ္နိုင္ရင္ သမီးအဖိုးသမီး ဘဘ ေတြေရွ႕မွ သမီးေျပာပစ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္ ။ အဲဒီလို လြတ္လြပ္စြာေျပာခဲ့ရင္ လည္း"လူၾကီးမိဘေတြမရိုေသဘူး"ဆိုတဲ့ ၾကိမ္းေမာင္းသံပဲ ထြက္လာမွာမို႔ သမီး အန္တီစာမ်က္ႏွာမွာ ဖြင့္ဟလိုက္ပါတယ္အန္တီ
ဘယ္လိုေခတ္မ်ိဳးမွာပဲ ၾကီးျပင္းခဲ့ၾကီးပ်င္းခဲ့ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ေက်ေနတဲ့ လူတိုင္းကို သမီးေလးစားေနမွာပါ
MM
ကိုယ္လဲ ဗမာျပည္ ၈၈ေနာက္ပိုင္းမွဘြဲ႕ရပါပဲ။ က်ဴရွင္ေတာင္ေနဖူး ဘူး။ ေတာကမို႕။
ReplyDeleteခုထိေတာ့ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႕ပဲႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္ေရာက္ျပီးပါျပီ။
တခါမွ မ်က္ႏွာငယ္ဖူးေပါင္။ ျပီးခဲ့တဲ့အပါတ္ကပဲေအာ္စီက ဆယ္မီနာလာလုပ္ေပးပါလို႕ဖိတ္ခံရပါေရာ။
ဘေလာ့ဂ္ေတြဖတ္မွပဲ သိမ္ငယ္လိုက္ရေကာင္းမလား စဥ္းစားရမလို ျဖစ္ေနျပီ။
လူေပၚမူတည္တယ္။ေရြးခ်ယ္မွဳေပၚမူတည္တယ္။ ကိုယ့္ကိုထားလိုက္ပါဦး။
အတန္းေဖာ္တစ္ေယာက္က အိုးတိုက္ပန္းကန္ေဆးေနတယ္။
တစ္ေယာက္က အင္ဂ်င္နီယာအျဖစ္နဲ႕ အြန္လို္င္းမွာဘြဲ႕လြန္တက္ေနတယ္။
ဘာေျပာၾကမလဲ။
အိမ္ေဖာ္ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဘဝ လံုျခံဳဖို႔၊ စာနာတတ္တဲ့ အိမ္႐ွင္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔၊ အရင္းအႏီွးေလး တခု စုမိၿပီး ျပည္ေတာ္ျပန္ မ်က္ႏွာပန္းလွေစဖို႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးႏိူင္ပါေတာ့တယ္။
ReplyDeleteအမေရ ..ထပ္တူထပ္မွ်ဆုေတာင္းေပးေနမိတယ္။
ဒီမေလးမွာေတာ႔ ၆လစာ ေအးဂ်င္႔က ျဖတ္ယူတယ္။
ၾကားထဲအလုပ္ ဘယ္နွစ္ခုေျပာင္းေျပာင္း ၆လေတာ႔ လစာမရဘူးေပါ႔။
၆လျပည္႔ျပီးရင္ ေနာက္ပုိင္းလစာသူတုိ႔ရတယ္။ ေနထုိင္ခြင္႔ဘာအခြန္မွမေဆာင္ရဘူးေပါ႔။ ေအးဂ်င္႔ကေဆာင္ေပးတယ္။ လစာေတာ႔ general worker ထက္နည္းတယ္ေပါ႔။
အားလံုး အားလံုး လူ ေပၚမွာဘဲ မူတည္ပါတယ္ ပတၱျမားမွန္ ရင္ ႏြံမနစ္ ဘူးေပါ႔ေလ
ReplyDeleteျမန္မာမိတ္ လုပ္တာ ဒီက အေကာင္ႀကီးေတြ ရဲ႕ ဟုိဟာလုပ္တာထက္စာရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္
ခင္မင္စြာျဖင္႔
ေရႊစင္ဦး
house-maid ကုိ house-mate လုိ႔ေရးမိသြားလုိ႔ အမွားလာျပင္ရင္း ေကာ္မန္႔အသစ္ေတြပါ ဖတ္သြားတယ္ အစ္မ။
ReplyDeleteWorking as domestic workers is not a thing to be ashamed of.
ReplyDeleteAs long as they earn their living honestly, it is in line with Buddha's teaching (Sama Ar Zi Wa). In fact, they are more noble and admirable than the military generals and state millionaires / billionaires in Burma who have been stealing our national wealth and earning their living on other people's tears, sweat and blood.
As for helping domestic workers, let's focus on solutions rather than problems. There are a number of ways to help them. We can start volunteer programme helping them improve their language proficiency and work effectiveness as well as learn about their legal rights, etc. We all can chip in a few hours of our free time and start this volunteer programme.
Just sharing my two cents worth.
Rgds, Yan Naing Myo
သမီးငယ္ MM ေရ...အန္တီလည္း ၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွ ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တာပါ။ ဒီေတာ့ ၈၈ မတိုင္ခင္ နဲ႔ ၈၈ ေနာက္ပိုင္း သိသိသာသာ အဆိုးဘက္ ေျပာင္းလဲသြားတာကို ကိုယ္ေတြ႔ သိမီလိုက္ရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ တခု အျဖစ္ ထုတ္ျပခဲ့တာပါ။ ၈၈ေနာက္ပိုင္း ကေလးေတြရဲ႕ ပညာအရည္အခ်င္းကို ႏိွမ္ခ်လိုစိတ္နဲ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကေလးေတြမွာ ဉာဏ္ရည္ ႐ိွသေလာက္ အျပည့္ လုပ္ခြင့္ မရခဲ့ၾကတဲ့ ပညာေရး စံနစ္တခုကိုသာ သိေစခ်င္ခဲ့တာ။ ခု အန္တီ ေျပာခဲ့တဲ့ အိမ္ေဖာ္ ျဖစ္ရပ္ဟာ အဲဒီ ပညာေရး စံနစ္ေၾကာင့္ တခုထဲလို႔ သတၱဳခ်လို႔ မရဘူး။ မ်ားစြာေသာ တျခား Factors ေတြ ႐ိွေနေသးတယ္။ ဒါေတြ အကုန္ေရးျပေနရင္လည္း အန္တီ ေျပာခ်င္တဲ့ ကိစၥကေန ေဘးေခ်ာ္သြား မစိုးလို႔ လိုရင္း တိုက္႐ိုက္ ေျပာခဲ့တာ။ သမီးငယ္ေရ အဲဒီ့အတြက္ေတာ့ စိတ္ထဲ ခံစား မေနပါနဲ႔ သမီးေျပာသလို အေကာင္းဆံုး လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီပဲ။ ေက်ာင္းစာ အျပင္ တျခား ေလ့လာစရာေတြ ႐ွာေဖြေလ့လာရင္း ပို၍ ျမင့္မားတိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ပဲ ေျပာပါရေစ သမီးငယ္....
ReplyDeleteYan Naing Myo>>Yes, Totally agree and I am at same perspective with ur points:)Thanks...
ဟိုေန႔က ေအးဂ်င္႔နဲ႔ အိမ္ေဖာ္ငွါးထားတဲ႔ အသိကေၿပာၿပတာ။ စလံုးက ၿမန္မာအိမ္ေဖာ္ေလးေတြက စလံုးတရုတ္အိမ္ေတြမွာ မေနခ်င္ဘူးတဲ႔။ စည္းကမ္းအင္မတန္တင္းၾကပ္ၿပီး ဘာသာစကားအခက္အခဲေၾကာင္႔ ေနရတာ သိပ္အဆင္မေၿပဘူးတဲ႔။ ၿမန္မာအိမ္မွာမ်ားေနရမယ္ဆို ရွိခိုးမတတ္ကို ၀မ္းသာအဲလဲၿဖစ္ၾကသတဲ႔။ စိတ္လဲမေကာင္းဘူး။ ကိုယ္လဲဘာမွ မလုပ္ေပးႏိူင္ဘူးေလ။
ReplyDeleteဟိုက စပြန္စာမမေတြထက္ေတာ႔ သူတို႔ေလးေတြ စိတ္ဓာတ္က သာပါတယ္။
ေခါင္မိုးကမွ မလံုေတာ့ မိုးဒဏ္ကို ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ေျဖ႐ွင္း ရတာေပါ့ အစ္မရယ္။ ဒီလိုပဲ ကိုယ္နည္း ကိုယ့္ဟန္နဲ ့ကိုယ့္ဘဝ ကိုယ္ေက်ာင္းေနရတဲ့ သူေတြ အမ်ားၾကီးပါ အစ္မရယ္။ပိုစ့္ေကာင္းေလး တစ္ပုဒ္ပါ အစ္မေရ....
ReplyDeletehttp://www.thanlwin.com/new/index.php?option=com_content&task=view&id=894&Itemid=220
ReplyDeleteတို႕လဲ ေရးဖူးတယ္၊ သံလြင္မွာ (ဟီး ေၾကာ္ျငာတာ)
ခေရျဖဴ
စိတ္မေကာင္းစရာပါဘဲ အမေရ... ကုိယ့္လူမ်ိဳးကုိ နိမ့္က်တဲ့အလုပ္မွာေတာ့ ဘယ္လုပ္ေစခ်င္ပါ့မလဲ။ ဒါေပမဲ့လဲ ကံတရားေပါ့ေလ။ ရုိးသားမႈအေျခခံတဲ့အလုပ္မုိ႔ မရုိးသားတဲ့သူေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ေတာ့ မြန္ျမတ္တယ္လုိ႔ေျပာရမွာပါဘဲ။
ReplyDeleteခင္မင္လ်က္
ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔)
ကိုေအာ္ပီက်ယ္ရဲ႔ ေဟာေျပာခ်က္တခုကို သြားသတိရမိတယ္။ ၾကမ္းေဆြးေနတာေတြ႔ရင္ အမိုးမလုံလို႔မို႔ ေခါင္မိုးကိုသာ ေမာ႔ၾကည္႔မိပါတယ္ တဲ႔။
ReplyDeleteအခုလဲ ေခါင္မိုးကို ေမာ႔ၾကည္႔လိုက္တာ အမိုးမွ မိုးမထားဘဲ မမရယ္..
အိမ္ရွင္ေကာင္းေကာင္းေလးနဲ႔ေတြ႔ပါေစပဲ ဆုေတာင္းေပးရမွာေပါ႔.. ကိုယ္တိုင္ကလဲေကာင္းဖို႔လိုပ္ါတယ္.. ဟိုတေလာက သတင္းစာထဲမွာ ၿမန္မာအိမ္ေဖာ္တေယာက္ အိမ္ရွင္ရဲ႕ေခါင္းေလ်ာ္ရည္ဘူးေတြ ေရခ်ိုးဆပ္ၿပာဘူးေတြထဲ bleach ေတြထည္႔ထားတဲ႔သတင္း ဖတ္လိုက္ရတယ္.. မ်က္ကပ္မွန္စိမ္တဲ႔ ေဆးရည္ထဲထိေတာင္ ထည္႔ထားတာေတာ႔ မေကာင္းပါဘူး.. သူ႔အိမ္ရွင္က ေတာ္ေတာ္ဆိုးလို႔ထင္ပါရဲ႔..
ReplyDelete"တခါတခါ ေတြးမိတာေလး အားမနာတမ္း ေျပာရရင္ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ တႏွစ္ ၂တန္းႏႈန္းနဲ႔ အတန္းတင္ေပးလိုက္ၿပီး ဘြဲ႔လက္မွတ္ ဆိုတဲ့ စကၠဴလိပ္ေလးကိုင္၊ နာမည္ေနာက္ ဘြဲ႔တခု တပ္ႏိူင္႐ံုနဲ႔ ဘြဲ႔ရပညာတတ္လို႔ ပညတ္ခံၾကရေတာ့တာ။"
ReplyDeleteအစ္မေရးခ်င္တဲ့သေဘာက ၈၈ေနာက္ပိုင္းလူေတြက ၈၈အေရွ႕ပိုင္းကလူေတြေလာက္ပညာေရးပိုင္းမွာ အခြင့္အေရးေကာင္းေကာင္းမရေတာ့တာကို ေစတနာနဲ႔ေျပာခ်င္တာလို႔နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကေစတနာနဲ႔ေရးလိုက္ေပမယ့္ နားလည္တဲ့သူကလည္း နားလည္ေပမယ့္ ညီမတို႔လို အခုေခတ္လူငယ္ေတြအတြက္ ေ၀ဒနာပိုျဖစ္ေစပါတယ္။ ညီမက GTC ေက်ာင္းကဘြဲ႔ရတစ္ေယာက္ပါ။ ၈၈အေရွ႕ပိုင္းကလူေတြေရာ၊ YTU တေက်ာင္းကိုတက္ခြင့္မွီလိုက္သူေတြေရာ အမ်ားစုေျပာေျပာေနၾကစကားလံုးမ်ိဳးကို အစ္မက ထပ္ျပီးသံုးလိုက္သလိုပါပဲ။ ညီမတို႔လဲ အခုပိတ္ထားတဲ့ေက်ာင္းေကာင္းၾကီးေတြမွာတက္ခ်င္တာေပါ့၊ ဘယ္သူကေရာျမိဳ႕ျပင္ထြက္ျပီးတကၠသိုလ္နဲ႔မတူတဲ့ေက်ာင္းေတြမွာ တက္ခ်င္ပါ့မလဲ။ ဒီဘက္ေခတ္လူငယ္ေတြကလည္း သူ႔ေခတ္နဲ႔သူ႔အခါျဖစ္လာတဲ့ ပညာေရးစနစ္ထဲမွာ ေရြးခ်ယ္စရာမွမရွိတာ။ ဒီေခတ္ပညာေရးစနစ္ကိုမၾကိဳက္လို႔ ေက်ာင္းမတက္ဘူး၊ ဘြဲ႕မယူေတာ့ဘူးလို႔ လုပ္ဖို႔လြယ္ပါ့မလား။ တႏွစ္ ၂တန္းႏႈန္းနဲ႔ ေအာင္ျပီး ဘြဲ႔လက္မွတ္ ဆိုတဲ့ စကၠဴလိပ္ေလးကိုင္ထားတဲ့ သူေတြလဲရိွပါတယ္၊ သူတို႔အတြက္ အထက္တန္းေလာက္မွမေအာင္၊ ေသစာရွင္စာဘြဲ႔တစ္ခုေလးေတာင္မရတဲ့သူေတြထက္ေတာ့ျပည္တြင္းမွာ နဲနဲေတာ့ပိုအက်ိဳးရိွမွာပါ။ ျပီးေတာ့ YTU ေက်ာင္းမွာတက္ခြင့္မရေပမယ့္ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္လို႔၊ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႔တစ္ခုရဖို႔ ၅ႏွစ္ ၆ႏွစ္ေလာက္ၾကိဳးစားခဲ့ရတာပါ၊ နာမည္ေနာက္မွာဘြဲ႔ရ ပညာတတ္လို႔ပညတ္ခံရဖို႔အဆင့္ထက္ေတာ့အမ်ားၾကီးသာပါတယ္အစ္မရယ္။ ဟိုးအရင္ေခတ္က တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြဆိုရင္ေျပာၾကတယ္ နင္တို႔ BE ေတြ ME ေတြက အရင္က AGTI ေတြေလာက္မေတာ္ပါဘူးလို႔၊ နင္တို႔ေခတ္ပညာေရးကအဆင့္မရိွဘူးလို႔၊ လြယ္လြယ္ေအာင္လာတာေတြလို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာၾကားၾကားေနရတယ္။ အဲလိုေတြေျပာေနလို႔ ညီမတို႔အစိုးရကပညာေရးစနစ္ၾကီးကိုျပန္ျပင္ေပးမွာတဲ့လား၊ အဲလိုေတြေျပာေနလို႔ အစိုးရကရွက္ျပီးနာေနမွာတဲ့လား။ အဲလိုေတြေျပာေနလို႔ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ၾကိတ္ျပီး၀မ္းနည္းနာက်င္ေနရတာကဒီေခတ္လူငယ္ေတြပါ။ အစိုးရကိုပညာေရးစနစ္မေကာင္းေၾကာင္းတဘက္လည့္နဲ႔ေျပာခ်င္တိုင္း ေျပာၾကတာေတြက ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာက်ာင္းသြားမတက္ႏိုင္လို႔ ကိုယ့္ရဲ့ျပည္တြင္းမွာပဲ ၾကိဳးစားသင္ယူေနရတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ့ပညာေရးကပဲလံုး၀အဆင့္မရွိေတာ့တဲ့အေျခအေနေရာက္ေနတယ္။ အဲလိုေျပာေနၾကတာေတြၾကားရတိုင္း ဒီေခတ္ထဲမွာမွေမြးဖြားလာရတဲ့ အားလံုးေသာလူငယ္ေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး၀မ္းနည္းခံစားရပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာရခဲ့တဲ့ဘြဲ႔လက္မွတ္ဆိုတဲ့စကၠဴလိပ္ေလးကိုင္ျပီး သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ထိုက္သင့္တဲ့လစာနဲ႔အလုပ္ေတာ့လုပ္ႏိုင္ေနၾကတာပါပဲ။ ညီမလည္း အဲဒီ့စကၠဴလိပ္အရင္းျပဳျပီး ျပည္တြင္းမွာရိွတဲ့ မိသားစုကိုလစဥ္ေကာင္းေကာင္းေထာက္ပံ့ႏိုင္ေနပါတယ္။ လူၾကီးနဲ႔လူငယ္၊ ဟိုဘက္ေခတ္နဲ႔ဒီဘက္ေခတ္၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းစာနာ နားလည္ႏိုင္ၾကပါေစ၊
မခ်စ္ေရ...
ReplyDeleteကြန္မန္႕ေတြတစ္၀ႀကီး ဘိတ္ဆံုးကေန ဖတ္သြားတယ္။
ျမေသြးအိမ္က ကေလးတစ္ေယာက္အေမ တစ္ခုလပ္ေကာင္မေလးကေတာ့ အခုမေလးရွားက ျမန္မာတစ္ေယာက္ဖြင့္တဲ့ အလွျပင္ဆိုင္မွာ သန္႕ရွင္းေရး လုပ္ေနတယ္။ အိမ္ကို လစဥ္ ၁သိန္းခြဲေထာက္ေနႏိုင္တယ္။ မိဘ၂ပါးနဲ႕ သား၄တန္းေက်ာင္းသားက ဒီေငြနဲ႕အဆင္ေျပေနတယ္။ ျမေသြးအတြက္ ေတာင္ လူၾကံဳနဲ႕ လက္ေဆာင္ပို႕လိုက္ေသးတယ္္။
ျမန္မာဆိုတဲ့စိတ္က ကိုယ့္လူမ်ဳိးဆို ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အဆင္ ့ျမင့္ျမင့္ျမင္ခ်င္မိတဲ့ စိတ္ေတာ့ျဖစ္မိတာေပါ့ေနာ္။ ဘ၀ရပ္တည္မွဳအတြက္ ျမေသြးတို႕ အားလံုးအလုပ္လုပ္ေနၾကရတယ္ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ သမာအာဇီ၀ မက်ေပမယ့္ မလႊဲေရွာင္သာပဲ လုပ္ေနရသူမ်ားမွာလည္း သူတို႕ရဲ႕ ဒီအလုပ္ကို လုပ္မိေနရျခင္းရဲ႕ ျမေသြးတို႕ မသိႏုိင္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္အေၾကာင္း ရင္းခံေလးေတြ၊ ရွိေနႏိုင္ေသးတယ္ ထင္မိတယ္။ ျမေသြးရဲ႕ Point of View ေလးပါ။
hi ma chit,i like your post and want to read more and more.we are buddhism, so we may pray for them to live best.thank you.
ReplyDeleteကၽြန္ေတာ္ SHARE ခ်င္ပါတယ္ အမခ်စ္ခင္ဗ်ာ။ခြင့္ျပဳပါ။
ReplyDeleteလင္းကို
လင္းကို>>SHAREပါ, ခြင့္ျပဳပါတယ္ရွင္ :)
ReplyDeleteအိမ္ေဖာ္ ဆိုေပမယ့္ ရုိးသားစြာ ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ျခင္း၊ သန့္ရွင္းစြာ ရွင္သန္ျခင္းေတြ အတြက္ ေတာ့ ေလးစားရမွာပါပဲ..။
ReplyDeleteမမခ်စ္ေရ - က်ြန္မလည္းစလံုးမွာhouse maid သြားလုပ္ခဲ႔ဘူးပါတယ္။ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းမရွိခဲ့လို့ပါ။ဒါေပမယ့္လံုးဝအဆင္မေျပါဘူး(ေအးဂ်င္က)
ReplyDelete