အမိႈက္ပံုမ်ား....

က်မတို႔ တိုက္ေအာက္ထပ္ ဓါတ္ေလွကား နဲ႔ ဓါးလြယ္ခုတ္ ေနရာေလာက္မွာ စြန္႔ပစ္ပစၥည္း တခ်ိဳ႕ မၾကာခဏ ဆိုသလို ေတြ႔ ေတြ႔ ေနရ တယ္။ ဘီ႐ို၊ ဆိုဖာ၊ တီဗီ၊ ေမြ႔ယာကအစ တျခား ပစၥည္း အေဟာင္းေလးေတြပါ ပါတယ္။ တကယ္ဆို ေလွကားေလး ၃ထစ္ေလာက္ ဆင္းၿပီး ဘယ္ဘက္ခ်ိဳးလိုက္ရင္ပဲ ရီဖ်ဴ႕စ္ဧရိယာကို ေရာက္ၿပီ။ ဒါေပမဲ့ လူေတြက အဲဒီအထိ အပင္ပန္း မခံၾကေတာ့ဘူး။ လြယ္လြယ္ ကူ ကူပဲ ပစ္သြားခဲ့ၾကတာ မ်ားတယ္။ ဒီေတာ့ အမိႈက္သိမ္းသူ ေတြ လာ မသိမ္းမခ်င္း ေျခေထာက္ပါတဲ့ လမ္းသြားေတြကပဲ ေျခေထာက္မပါ၊ မ်က္စိမ႐ိွတဲ့ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြကို ေက်ာ္ခြ ေ႐ွာင္႐ွားၿပီး သြားေနၾကရတယ္။ လူေတြမ်ား နဲနဲမွကို အားမထုတ္ခ်င္ၾက ေတာ့ဘူး။

အဲဒီ အပံုႀကီးၾကည့္ရင္း က်မတို႔႐ြာ လမ္းေထာင့္က အမိႈက္ပံုႀကီး ေျပးသတိရမိတယ္။ အမိႈက္ ပံုႀကီးရဲ႕ ေဘးနားမွာ မ်က္စိစံုမိွတ္ထားတဲ့ ခပ္ကုပ္ကုပ္ ဆိုင္းဘုတ္ေလးတခု ႐ိွေနတတ္ေသး တယ္။

ဤေနရာတြင္ အမိႈက္ မပံုရ
ျပင္းထန္စြာ အေရးယူမည္

ပံု / ရဝတ

အဲဒါမ်ိဳးေလ...။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ဖူးၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕ ။ လူေတြကျဖင့္ အဲဒီဆိုင္းဘုတ္ ေလး ထင္းမီး လုပ္မပစ္တာပဲ ေတာ္လွ...။

႐ြာျပန္လို႔ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း သြားၿပီး ဂံုးတံတားေအာက္က ဒုတ္ထိုးနဲ႔ ၾကာဇံ၊ ေကာ္ျပန္႔စိမ္း၊ မုန္႔စားတန္းက အုန္းႏို႔ ေက်ာက္ေက်ာ ဆိုတာမ်ား မစားမျဖစ္ စားရမွ။ ေျပာရင္းနဲ႔ကို ဦးႄကြိ ဘဲေပါင္း ဆီခ်က္ ေလး လြမ္းမိသား။ ဒံေပါက္ ဆိုလည္း ၾကက္လ်ာစြန္းကမွ၊ ေ႐ႊပုဇြန္ က ဒိုမီႏိူ အဲသလို က်မ ႀကိဳက္တဲ့ အစာ၊ ႐ြာစာေလးေတြ တေန႔ တမ်ိဳး လွည့္စားဖို႔ မျပန္ခင္ကတည္းက စာ႐ြက္ နဲ႔ကို ခ်ေရးထားတာ တကယ္ တကယ္ အဲဒါ မယံုရင္​ ‌​အိမ္က လူႀကီး ေမးသာၾကည့္...

သူငယ္ခ်င္းေတြမ်ား ညစာ လိုက္ေကၽြးမယ္ ဆိုရင္ကို စိတ္ပ်က္တာ၊ ကိုယ္စားခ်င္တာ မွ​‌​ မစား ရေတာ့ပဲကိုး။ သူတို႔ လိုက္ေကၽြးေလ့႐ိွတဲ့ ေနရာေတြက ကန္တိုမင္ ပန္းျခံထဲက ႐ွမ္းကန္၊ ကန္ေတာ္ႀကီးထဲက ဝိႈက္႐ိုက္စ္ (White Rice)၊ ေ႐ႊဘဲ၊ Western Park ၊ Feel တို႔လို ဆိုင္ေတြ မွာ ဆိုေတာ့ က်မ စားခ်င္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေလ။

က်မ ႀကိဳက္တဲ့ တဆိုင္႐ိွေသးတယ္ ။ ကုေဋႂကြယ္ အထည္ဆိုင္ေဘးနားက ဖ်င္အမိုးေလး ေအာက္မွာ ခံုပုေလးေတြ ခင္းၿပီး ႐ွမ္းမေလး စစ္စစ္ ေရာင္းတဲ့ ႐ွမ္းေခါက္ဆဲြ ၿမီး႐ွည္ လမ္းေဘး ဆိုင္ေလးေပါ့။

ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေကြၽးခ်င္တာ ေကြၽးပါေစေလ ဆိုၿပီး သူတို႔ ေခၚသြားတဲ့ ဆိုင္မွာပဲ ၿငိမ္ စား ေနရတယ္။ အားရပါးရ စားေနတဲ့ က်မကို ေဘးကေန ၿပံဳးၾကည့္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လည္း စကားလံုးေတြ ပစ္သြင္း ေနရ ေသးတာ။ "ဟိုမွာဆို ဒါမ်ိဳး မစားရ ဘူး" လို႔။ အဲဒါနဲ႔ သူတို႔က "ဟယ္ ဟုတ္လား ေအး ေအး စား သူငယ္ခ်င္း" တဲ့...။ ခမ်ာမ်ား အားတက္ သေရာ ႐ိွၾကပါေပ တယ္။

အိမ္ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း အေမက သူ႔အခ်စ္ေတာ္ သားမက္ႀကီး အတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်က္ျပဳတ္ ေကြၽးျပန္ပါေရာ။ သူ႔သားမက္ကို ဂ႐ုစိုက္ အျဖစ္သည္းလိုက္ပံုမ်ား "အျပင္ထရံ အတြင္းကာေနတယ္ဗ်ဳိ႕" လို႔ေအာ္ပစ္မွ မ်က္ေစာင္းတခ်က္ စားရတယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေမလည္း ဒီအလံုးကို မခံစားႏိူင္ဘူး။
"ဟိုမွာဆို ဒါမ်ိဳး မစားရဘူး" မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ဆိုရင္ပဲ "ေအး ေအး သမီး ဝေအာင္စား အေမ ဘာခ်က္ထား ေပးရ အံုးမလဲ" ျဖစ္ကေရာ...။

ဒီလိုနဲ႔ ႐ြာက တခါတခါ ျပန္လာတိုင္း ဗိုက္ အမိႈက္ပံု ျဖစ္ျဖစ္လာတယ္...။

ဘာရယ္လည္း မဟုတ္ပါဘူးေလ ေတြးမိတဲ့ အမိႈက္ပံုမ်ား အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္...။


ဘဝ အေမာေတြ ေျပၾကပါေစ...