ယံုၾကည္ရာ...

က်မ ငယ္ငယ္က လမ္းေဘးဆိုင္ေတြမွာ ေရာင္းေလ့႐ိွတဲ့ အဆိုအမိန္႔ေလးေတြကို သိပ္သေဘာက်ေလ့႐ိွပါတယ္။ တကယ္ အဟုတ္ မွတ္ ၿပီး အထင္ေတြႀကီး၊ အဲဒီထဲက အတိုင္းလည္း ပဲ စိတ္ထား မိခဲ့ပါတယ္။ မွတ္မိသေလာက္ ေျပာျပပါရေစ။

သင္ေကာင္းလ်င္ ကၽြႏု္ပ္မဆိုးပါ။ အဲဒီအတိုင္းဆိုရင္ျဖင့္ သင္မေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္ဆိုးမည္ လို႔ ယူရေတာ့မွာပါ။ က်မ အေနနဲ႔ေတာ့ သင္ေကာင္းတာ ဆိုးတာက သင့္အပိုင္း၊ သင့္ေ႐ြးခ်ယ္မႈ ျဖစ္ၿပီး က်မ ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ကသာ က်မ အပိုင္းလို႔ အ႐ြယ္ေလး ရင့္က်က္လာတဲ့ အခါမွာ နားလည္လက္ခံ လာခဲ့ပါတယ္။

ေစတနာသည္ လူတိုင္းႏွင့္ မတန္ပါ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒါလည္း မွားတယ္လို႔ က်မ ျမင္ပါတယ္။ ေစတနာဟာ လူတိုင္းနဲ႔ တန္ပါတယ္။ သူ႔အေပၚ ထားခဲ့တဲ့ ေစတနာကို နဲနဲ ထပ္တိုးၾကည့္ပါ။ ေစတနာနဲ႔ မတန္ဘူးလို႔ မိမိစိတ္က ပိုင္းျဖတ္လိုက္ျခင္းဟာ သူ႔ရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈအေပၚ ေစ်းတြက္ တိုင္းတာလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ကိုယ့္ဘက္က တံု႔ျပန္မႈ တခုခု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့လို႔သာ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အတိုင္း ျဖစ္မလာလို႔ ထြက္လာတဲ့ အသံ ျဖစ္ပါတယ္။

မွန္လိုက်င့္ပါ တို႔၊ ပါးကိုက္ရင္ နားျပန္ကိုက္ပါ တို႔ ဆိုတာေတြ၊ မ်က္လံုးတလံုး အတြက္ မ်က္လံုးတလံုး ၊ နံ႐ိုးတေခ်ာင္း အတြက္ နံ႐ိုး တေခ်ာင္း တို႔ ဆိုတာေတြဟာ ရန္ကိုရန္ခ်င္း တံု႔ျပန္ဖို႔ အားေပးအားေျမႇာက္ အဆိုအမိန္႔ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မ ကေတာ့ အတုန္႔အလွည့္ ျပဳဖို႔ မလိုလားသူပါ။ သူလုပ္သမွ် သူပဲ ရမွာမို႔လို႔ တံု႔ျပန္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ သူ႔ရဲ႕ အကုသိုလ္ကို ခဲြေဝမယူလိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ ဒီလိုစိတ္ထားမ်ိဳးကို ငတံုး ငအ လို႔ ထင္မွတ္ခဲ့မိသူ၊ မဟုတ္မခံ သူက ဒုန္းကနဲဆို ကိုယ္က ဒိုင္းကနဲ လုပ္လိုက္ရမွ ေက်နပ္သူပါ။ ပါ။ ခုေတာ့လည္း ကိုယ္ဟာ သူမ်ားအတြက္ တေနရာရာမွာ အသံုးက်တဲ့သူတေယာက္ ျဖစ္ရင္ကိုပဲ ေက်နပ္ေနတတ္ ပါတယ္။ ေလွကားထစ္တခု၊ ဓါးေသြးေက်ာက္တတံုး၊ ဖေယာင္းတတိုင္ အဲလိုမ်ိဳး အသံုးခ်ခံ တခုအျဖစ္ ဂုဏ္ယူေက်နပ္ ေနတတ္သူ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနဆဲပါ။

လူတိုင္းအေပၚမွာ ၾကင္နာစိတ္ ထားႏိူင္ေအာင္ ၊ မိမိႏွင့္ ႏိႈင္း၍ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ထားႏိူင္ေအာင္ ၊ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားခဲ့သလို ႐ွည္လ်ားလွေသာ ဤသံသရာတြင္ သတၲဝါတို႔သည္ တဦး ႏွင့္ တဦး မေတာ္စပ္ဖူးသည္ ဟူ၍ မ႐ွိ ဆိုတဲ့ စကားေလးနဲ႔ မိမိစိတ္ကို မိမိ ဆံုးမပါတယ္ ။ အားလံုးဟာ သံသရာေဆြမ်ိဳးေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒီစိတ္ေလး ထားလိုက္ႏိူင္ တဲ့အခါ အားလံုးအေပၚ ရင္ဝယ္သားလို သေဘာ ထားသြား ႏိူင္ခဲ့ပါတယ္။

စကားလံုးကေတာ့ အႀကီးႀကီးပါပဲ။ စိတ္မပူၾကပါနဲ႔...က်မ ႏွစ္ေထာင့္တစ္ဆယ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ ဝင္မွာမို႔ မဲဆြယ္ေနတာ မဟုတ္ရပါဘူး။ ရင္ထဲမွာ ႐ိွတာေလးေတြ၊ က်မ ယံုၾကည္ရာေလးေတြ ေျပာျပခ်င္တာ သက္သက္ပါ။ ယံုၾကည္သက္ဝင္ တဲ့အတိုင္းလည္း တခ်ိဳ႕ကို လက္ေတြ႔ က်င့္ သံုးဆဲ၊ တခ်ိဳ႕ကို လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးဖို႔ ႀကိဳးစားေနဆဲ ၿပီးေတာ့ မိတ္ေဆြေတြ၊ ခ်စ္ခင္သူေတြ ကိုလည္း သိေစခ်င္ က်င့္သံုး ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵေလးနဲ႔ပါ။

အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ ဆိုတာကို လက္ခံသူပီပီ အက်ိဳးျဖစ္ေစရာေသာ အေၾကာင္းရင္း ေတြ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေအာင္လည္း ႀကိဳးစားေန ဆဲပါ။ မုဒိတာပြားႏိူင္ေနခဲ့ေပမဲ့ ပုထုဇဥ္ ပီပီ ဥေပကၡာ ထားႏိူင္ဖို႔ေတာ့ က်မ အတြက္ အေတာ္ကို ခက္ခဲေနပါေသးတယ္။

က်မက သိပ္ ခင္တတ္ပါတယ္။ က်မရဲ႕ ခင္မင္မႈ၊ ေပးဆပ္လိုမႈမွာ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ အဆင့္အတန္း၊ ေယာက်ၤား မိန္းမ၊ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ၊ အျဖဴအမဲ၊ ပညာတတ္ ပညာမဲ့ ဟူ၍ ခဲြျခမ္း စီစစ္ျခင္း မ႐ိွပါ။ အားလံုးအေပၚ အတူတူသာ ။ သံသရာခရီးမွာ ျဖတ္သန္းခိုက္ ခဏ ပုထုဇဥ္ ပီပီ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ တည္းဟူေသာ ကိေလသာတို႔၏ ေလာင္ၿမိဳက္မႈ၌ နစ္ျမဳတ္ ေပ်ာ္ဝင္ေနဆဲ သို႔ေသာ္ ပါးလ်ေအာင္ ႀကိဳးစား ေနဆဲလည္း ျဖစ္ပါတယ္႐ွင္...။


သံသရာခရီးကို အက်ိဳး႐ိွစြာ ျဖတ္သန္းႏိူင္ၾကပါေစ...