အျဖဴေရာင္ စစ္စစ္ အခ်စ္ နဲ႔ အတၱမ်ား

ေကာင္ကေလး နဲ႔ ေကာင္မေလးတို႔ဟာ ပေဒသာပင္လို အလံုးစံု လိုတရတဲ့ ကမာၻငယ္ေလးမွာ အမွတ္မထင္ ေတြ႔ဆံုခဲ႔ ၾကတယ္။

အဲဒီမွာ မိုးထက္လြင့္ ေမ်ာေနတဲ့ ေတာင္ပ်ံႀကီးေတြ၊ လိေမၼာ္ေရာင္ ထိက႐ံုး ပင္ႀကီးေတြ၊ အပင္ကိုင္းေတြေပၚမွာ ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ ပိုက္ကြန္ အိပ္ရာေတြ၊ ညအေမွာင္မွာ မထြန္းၫႇိရပဲ လင္းတဲ့ ႏြယ္မွ်င္လို ေဘာ္လံုးပန္းလို မိုးေမွ်ာ္ပင္ေတြ၊ စိတ္ခ်င္း ကြန္ရက္လို ဆက္သြယ္ၿပီး လိုရာ ေစခိုင္းလို႔ရတဲ့ နတ္ျမင္းပံ်လို၊ ငွက္စြန္ရဲ လို အေကာင္ေတြ၊ သက္႐ွိ နဲ႔ သက္မဲ့ အၾကား အံ့ဩဘနန္း ဆက္သြယ္ နားလည္ေနမႈေတြ၊ စုေပါင္းစိတ္စြမ္းအားရဲ႕ တန္ခိုး နဲ႔ အသက္ဆက္ ေပးႏိူင္တဲ့ ဆုေတာင္းပင္ႀကီး အို...လူသားကမာၻေပၚမွာ မေတြ႔ႏိူင္တာေတြ ရင္သပ္႐ႈေမာဖြယ္ စံုလင္ ခမ္းနား လြန္းလွတာေတြ ႐ွိေနတယ္။


ေကာင္္ကေလး နဲ႔ ေကာင္မေလးအေၾကာင္းကို ေျပာျပအံုးမယ္...။


ေကာင္ကေလးက ဘာလဲ ဘယ္ကလဲ ဘာလုပ္ဖို႔ ေရာက္လာတာလဲ ဒါေတြကို သူမ စိတ္မဝင္စားဘူး။ ေကာင္ကေလးရဲ႕ မ်က္ဝန္း၊ ေကာင္ကေလးရဲ႕ အေသြးအသား၊ ေကာင္ကေလးရဲ႕ ႏွလံုးသား အခုန္အလႈပ္ ဒါေတြက တဆင့္ ေကာင္ကေလးရဲ႕ ရင္ထဲအထိ သူမ လွမ္းျမင္ခဲ့ၿပီးသား...။ ဒီလိုပဲ ေကာင္ေလးကလည္း ရည္႐ြယ္ခ်က္တခုနဲ႔ ယာယီ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး မ်ိဳးႏြယ္မတူ ေရေျမသဘာဝခ်င္း ျခားနားမွန္း သိရက္ နဲ႔ ႏွလံုးသား ေခၚေဆာင္ရာေနာက္ မက္ေမာစြာ လိုက္ပါလို႔ ....။


ေကာင္ကေလးကို သူမတို႔ မ်ိဳးႏြယ္စုရဲ႕ တပ္အပ္တဲ့ ပညာေတြ သင္ေပးရင္း၊ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြ အတားဆီးမဲ့ ျပသရင္း၊အတူသြား အတူေန နဲ႔ ျခားထားတဲ့စည္းေတြ က်ိဳးေပါက္လို႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ျမတ္ႏိူးစြာ ရင္ခုန္သံခ်င္း ေပါင္းစပ္ခဲ့ၾကတယ္။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ႐ိုးတြင္း ခ်ဥ္ဆီ အထိ ထိုးေဖာက္ ခံစား သိျမင္ ခဲ့ၾကတယ္။ ႐ိုး႐ိုးေလးနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ သိမ္ေမြ႔ ႏူးညံ့ တဲ့ အျဖဴေရာင္ ေပါင္းစပ္မႈေလး ပါလိမ့္...။


အဲဒါကိုက က်မတို႔ ကမာၻေပၚက လူေတြ နဲ႔ အႀကီးအက်ယ္ ျခားနားခ်က္တခုပဲ မဟုတ္ ဘူးလား။ ေငြေၾကးပမာဏ၊ ႐ုပ္ဝတၳဳ ပစၥည္းေတြအေပၚ အာ႐ံု ဝင္စားမႈ ကင္းတယ္။ အသိုင္းအဝန္း ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံ ပံ့ပိုးမႈေတြ အေပၚ စိတ္ ျဖတ္ေတာက္ ခဲ့ႏိူင္တယ္။ ပညာေတြ အေတြးအေခၚေတြ အဆင့္အတန္း ကြာဟမႈေတြ ဒါေတြ လည္းပဲ လံုးဝ ေက်ာခိုင္းထားရစ္ ခဲ့ႏိူင္ျပန္ တယ္။ အျဖဴေရာင္ ဆိုတာထက္ကို ျဖဴစင္လြန္းလို႔ သူတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဟာ ျဖဴလြလြ ပန္းကေလးတပြင့္ ရဲ႕ ပြင့္ဖတ္လို ႏူးညံ့ ၊ ဒါေပမဲ့ အဆေပါင္းမ်ားစြာ လြန္းတင္ထားတဲ့ ႀကိဳးတေခ်ာင္းလိုလည္း ခိုင္မာ ျပန္တယ္။


ေကာင္ကေလးဟာ အျပင္ေလာကမွာ လူသားတေယာက္ အေနနဲ႔ ေတာ့ မစြမ္းႏိူင္သူ၊ ေျခေထာက္ေတြ ခ်ိနဲ႔ေနသူေလး၊ မရိမ္းတပ္ သား ေဟာင္း၊ ဆံုးသြားတဲ့ အႁမြာ ညီအကိုရဲ႕ ေနရာမွာ အစားထိုးလို႔ ပန္ေဒါရာ ထဲက နာဗီ မ်ိဳးႏြယ္စုေတြဆီ ေလ့လာသင္ယူဖို႔ ေစလႊတ္ခံရသူ၊ သူဟာ အျပင္ လက္႐ိွဘဝထက္ ေလာကဓါတ္ ဇီဝပညာ အကူအညီနဲ႔ ဖန္တီးထားတဲ့ အျပာေရာင္ေမ်ာက္ကေလး တေကာင္ရဲ႕ ဘဝ တခု ကို ပိုမို တြယ္တာမိခဲ့သူ၊ အျပာေရာင္ ေမ်ာက္ကေလးတေကာင္ အျဖစ္နဲ႔ သူဟာ ေျပးႏိူင္ လႊားႏိူင္ လိုရာကို သူ႔ေျခ အစံုနဲ႔ လွမ္းႏိူင္ တယ္ေလ...ၿပီးေတာ့ သူခ်စ္မိသြားတဲ့ ေကာင္မေလးတို႔ရဲ႕ မ်ိဳးႏြယ္စု လည္းျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ သူဟာ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္ပါ တဲ့အျပင္ ႏွလံုးသား အစံုလည္း လႈပ္႐ွားလူးလြန္႔ ႏိူင္ခြင့္ ႐ွိေနတဲ့ ေမ်ာက္ျပာကေလး ဘဝကို ပိုမို ခံုမင္ ေနေတာ့တာေပါ့။


သူ႔ေနရာမွာဆို က်မတို႔ အားလံုံး လည္း ဒီလိုပဲ ခံစား ေနမိမယ္ ထင္ပါရဲ႕....။ ေသခ်ာတာေပါ့...ဒါဟာ လူသားဆန္တဲ့ အတၱပါးပါးကေလး ပါပဲ...။

ေကာင္ကေလးကို ေစလႊတ္ခဲ့တဲ့ သိပံၸပညာ႐ွင္ေတြထဲမွာလည္း အုပ္စု ၂ စု ကဲြသြားၾကတယ္။ နာဗီ မ်ဳိးႏြယ္စုေတြကို ေခ်မႈန္းလိုသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ ေနာက္လိုက္ေတြက တဘက္ ၊ ေအးခ်မ္းစြာ ႐ိွေနၾကတဲ့ နာဗီ မိသားစုေတြ နဲ႔ သဘာဝကို ျမတ္ႏိူးသူေတြက တဘက္ေပါ့။ အဲဒီမွာ ေလာကဓါတ္ ပညာ ကို ကြၽမ္းက်င္တတ္ေျမာက္သူ၊ ဦးေႏွာက္ ႀကီးသူ၊ လက္နက္ယႏၲရား လက္ဝယ္႐ွိသူ ေတြရဲ႕ ထူထဲတဲ့ အတၱ ကို ေတြ႔လိုက္ရျပန္တယ္။


ပထမ တႀကိမ္မွာ နာဗီ ေတြဟာ ခံစစ္ နဲ႔ အတုံးအ႐ုံး က်ဆံုးခဲ့ၾက႐ွာတယ္။ ဒုတိယ အႀကိမ္မွာေတာ့ နာဗီေတြရဲ႕ ရဲရင့္စြာ ျပန္လည္ ထိုးစစ္ဆင္မႈ ၊ ခ်စ္သူ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်ာခ်င္းကပ္ တိုက္ပြဲဝင္မႈေတြ ေအာက္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ဘက္က အေရးနိမ့္ခဲ့တယ္။


ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေသလုေမ်ာပါး ေကာင္ကေလးဟာ ဆုေတာင္းပင္ႀကီးေအာက္မွာ နာဗီ အျဖစ္နဲ႔ ႐ွင္သန္ ႏိူးထခဲ့တယ္။


ကားအၿပီးမွာ...ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးတို႔ရဲ႕ အျဖဴေရာင္ စစ္စစ္ အခ်စ္ေတြ၊ ေကာင္ကေလးရဲ႕ လူသားဆန္တဲ့ အတၱပါးပါးေလး၊ လက္နက္ကိုင္ အင္အားႀကီးသူေတြရဲ႕ အေရာင္ရင့္ရင့္ ထူထဲတဲ့ အတၱေတြ ရင္နဲ႔ အျပည့္ ခံစားလိုက္ရတယ္....။

ျဖစ္သင့္တဲ့ အဆံုးသတ္ တခုပဲေလ...။ အဓမၼမႈေတြကို ဓမၼ တရားမႈ ကသာ ေအာင္ႏိူင္ၿမဲ မဟုတ္လား။ က်မ ယံုၾကည္တာ တခုက နည္းပညာကို တဘက္ကမ္းခတ္ တတ္ေျမာက္သူ ေတြ၊စြမ္းအား ျပင္းထန္တဲ့ လူသတ္လက္နက္္ လက္ဝယ္႐ွိသူေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီ သူေတြကို ခါးပိုက္ထဲ ထည့္ထား ႏိူင္သူေတြမွာ ဖိႏိွပ္က်ဴးေက်ာ္လိုတဲ့စိတ္ နဲ႔ အဓမၼတရား႐ိွတဲ့ ႏွလံုးသား ေတြ စိုးမိုးေနခဲ့ရင္ ဘယ္ ေလာက္ လွပေအးခ်မ္းတဲ့၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ သယံဇာတ ေတြ ေပါႂကြယ္ဝတဲ့ ေနရာပဲ ျဖစ္ပါေစ အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္သြားမွာ ေသခ်ာ ပါတယ္။

ခုပဲၾကည့္ေလ... စစ္ေသြးႂကြ နယ္ခ်ဲ႕လိုသူေတြရဲ႕ တရားမဲ့ လက္နက္အားကိုးမႈ ေအာက္မွာ ပန္ေဒါရာရဲ႕ ေအးခ်မ္း လွပမႈဟာ အေသ အေပ်ာက္ေတြ မ်ားစြာ၊ သဘာဝအလွ ဆံုး႐ံႈးမႈေတြ မ်ားစြာ၊ မိသားစုေတြရဲ႕ ေသြးစက္ေတြမ်ားစြာနဲ႔ အက်ည္းတန္ ခဲ့ရၿပီ..မဟုတ္ပါလား...

အဓမၼမႈေတြ နဲ႔ ကင္းေဝးႏိူင္ၾကပါေစ႐ွင္...



သူငယ္ခ်င္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေရးၿပီးေနၾကေပမဲ့ ၆ရက္ ၁လပိုင္းမွာ ၾကည့္ၿပီးေရးလက္စ ျဖစ္ေနတာရယ္၊ ၃၁ရက္ ၁လပိုင္းမွာ ထပ္ၾကည့္ျဖစ္တာရယ္ေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ ခံစားရသမွ်ေလး ေျပာျပခ်င္လာလို႔ အၿပီးသတ္ ေရးတင္ျဖစ္ခဲ့တာပါ...။ ဒီ႐ုပ္႐ွင္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ တခါလာလည္း မဲျပာထမီ ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ေဆာရီးပါ႐ွင္...:)