ေၾကာင္ က်မ....

ဒီလို ေခါင္းစဥ္ တပ္လိုက္လို႔ ေၾကာင္ခ်စ္သူမ်ားရဲ႕ အိမ္ေမြးေၾကာင္လို႔ မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႔။ ေၾကာင္ေတာ့ ေၾကာင္ပါပဲ...ဒါေပမဲ့ တိရိစာၦန္ ေၾကာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မက လူေၾကာင္...။

႐ြာျပန္တိုင္း အမ်ိဳးသားရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက ခ်စ္စႏိူး ေခၚေလ့႐ိွၾကတယ္။ ေၾကာင္မ တဲ့....။ သူတို႔က က်မတို႔ လင္မယား ရန္ျဖစ္ စိတ္ဆိုးၾကေအာင္ ဝိုင္းၿပီး အခြၽန္နဲ႔ မ ေလ့႐ိွတယ္။ တမင္သက္သက္ အေပ်ာ္ စၾက၊ ေနာက္ၾကတာပါ။ က်မက စိတ္ေကာက္ စိတ္ဆိုးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္လည္း ခဏပဲ။ ပြဲႀကီးပဲြေကာင္း ၾကည့္ရေတာ့မလားလို႔ ဝိုင္းခြၽန္ၾကေပမဲ့ သူတို႔ထင္သလို ျဖစ္မလာေတာ့ ညစ္ညစ္႐ိွတာနဲ႔ က်မကို ညည္းက ေၾကာင္မတဲ့။ ေယာက်ၤားက ေခါင္းေလး သပ္ ေၾကာေလးသပ္ ေပးလုိက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း စိတ္ေျပၿပီး ေျခသလံုးနား ပြတ္သီးပြတ္သပ္ လုပ္တတ္တဲ့ ေၾကာင္မ တဲ့ေလ...။ က်မျဖင့္ သေဘာက်စြာ ၿပံဳးမိခဲ့ရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ အမ်ိဳးသား ကိုယ္တိုင္က ေပးတဲ့နာမည္...။

က်မ ကိုရီးယား ဒရာမာကားေတြ အႀကီးအက်ယ္ စဲြဖူးတယ္။ တကားၾကည့္လို႔မွ မၿပီးေသးဘူး ေနာက္တကား ေျပာင္းၾကည့္ တတ္ေသးတယ္။ ဒီေတာ့ က်မမွာ စာအုပ္တအုပ္နဲ႔ ဒီကားက ဒီအပိုင္းထိ၊ ဟိုကားက ဟိုအပိုင္းထိ ရယ္လို႔ ၾကည့္ၿပီးသမွ် ရက္စြဲထိုးမွတ္လို႔ ၊ အဲသလိုကို စံနစ္တက် ကိုရီးယား ဘိန္းစြဲခဲ့တာ။ ခုေတာ့လည္း ႀကိဳက္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ကိုရီးယား မင္းသားေတာင္ နားထား... ေဝးေဝးမွာ...။

ၿပီးေတာ့ အားကစားဖိနပ္ လိုခ်င္လွခ်ည္ရဲ႕ဆိုလို႔ ၊ ခ်စ္ပ္ေလးတခုထည့္ နာရီေလးနဲ႔ ဝမ္းဆက္ ပတ္ၿပီး ေျပးရင္ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းတို႔ ၊ ေျပးၿပီးတဲ့ အကြာ အေဝး တို႔ပါ တြက္ေပးတာမ်ိဳးေလး၊ ၿပီးေတာ့ ၁လ၊ ၂လ ပဲ...။ ေနပူလို႔ မိုး႐ြာလို႔၊ ေခါင္းကိုက္၊ ဗိုက္နာလို႔နဲ႔ အေၾကာင္းမ်ိဳးစံုျပၿပီး မေျပးေတာ့ျပန္ဘူး၊ ဖိနပ္ႀကီးေတာင္ စတိုခန္းထဲ သြားပစ္ထားလိုက္ေသး။

သူက သိတယ္...ေၾကာင္ ၾကာၾကာ ေရမငုတ္ဘူးတဲ့...ေျပာလာေရာ...။

ေနာက္တခါက်ျပန္ေတာ့ မ်က္ႏွာစာအုပ္က ဂိမ္းေတြ ကစားတာ။ အေကာင္ေလး ေမြးတယ္၊ ၿခံစိုက္တယ္၊ ကာဖီဆိုင္ ဖြင့္တယ္၊ ငါးေမြးတယ္...အို...လက္လွမ္းမီတာ အကုန္ေဆာ့တယ္။ ကေလးလည္း မဟုတ္ပဲနဲ႔လို႔ မေျပာနဲ႔။ က်မနဲ႔ အတူေဆာ့ၾကတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြက အကုန္လိုလို က်မထက္ အႀကီးေတြ နဲ႔ ႐ြယ္တူေတြ...။ က်မ တကယ့္ကို အသည္းအသန္ စြဲစြဲလန္းလန္း ေဆာ့ခဲ့တာ။ ခုေတာ့လည္း ေအးေဆးပဲ။

အေကာင္ကေလးျဖင့္ အရပ္က ထိန္းလို႔ ႀကီးပ်င္းေနရၿပီ။ အရပ္ကပဲ အစာေကြၽး ေရခ်ိဳးေပးနဲ႔ ။ ၿခံထဲက အပင္ေတြလည္း က်ီးထိုးထိုး၊ ေခြးစားစား ပစ္ထား လိုက္တတ္ၿပီ။ ကာဖီဆိုင္ လာစားေနက် ေဖာက္သည္ေတြလည္း စားစရာ ခ်က္ၿပီးသားမ႐ိွလို႔ လွည့္ျပန္ ကုန္ၾက ေရာ့မယ္။ ငါးေတြဆိုလည္း ေသကုန္လို႔ ေရေပၚ ေပါေလာေမ်ာ ေနေလာက္ၿပီ။ ျပတ္တာမွ တံုးကနဲ ေနေအာင္ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ ျပန္ဘူး။

ဒီေတာ့ သူက ေျပာျပန္တယ္...ေၾကာင္ေတာ့ ေရေပၚ ေပၚလာျပန္ၿပီ...တဲ့...။

ခုလည္းပဲ က်မ ဘေလာ့ဂ္ ေရးေနျပန္ပါၿပီ...။ ေန႔တိုင္း ပို႔စ္အသစ္ တင္ခ်င္ရေလာက္ေအာင္ တခုတ္တရ ဘေလာ့ဂ္ဘိန္းစား အျဖစ္ ေက်နပ္ေနမိ ျပန္ပါတယ္။

တခါတခါ က်မ ဘေလာ့ဂ္ ေရးေနတဲ့အခါ...." ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ေၾကာင္မ ေရငုတ္ ေနပါသည္ ၊ ဘယ္ေတာ့ ေပၚလာမည္ မသိေသး ၊ ေစာင့္၍ေတာ့ ၾကည့္ရပါအံုးမည္ " လို႔ သင္ပုန္းႀကီး ဖတ္စာ ဆိုသံ နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းကေန မၾကား ၾကားေအာင္ လာ စ ေနတတ္ျပန္တယ္။

က်မကလည္း က်မပဲေလ...။ ဘာလုပ္လုပ္ ဆံုးေအာင္ မလုပ္တတ္တဲ့သူ၊ စိတ္ဝင္စားမႈ အေျပာင္းအလဲ ျမန္ဆန္သူ ဆိုေတာ့ အရာရာ ေခါင္းစဥ္ေလးေတြခ်ည္း လိုက္တပ္ေန သလိုပါပဲ...။

တေန႔ကပဲ က်မ ဘေလာ့ဂ္ ဆက္ေရးသင့္ မသင့္ ဘေလာ့ဂ္နီးခ်င္းေတြ မဲေပး ဆံုးျဖတ္ ခိုင္းခဲ့တယ္။

အို.....ခု ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်မ ကိုယ္တိုင္က ဘေလာ့ဂ္စြဲေနေတာ့ကာ သူတို႔ အမွား ျခစ္လည္း က်မက အကုန္လံုး အမွန္ေတြခ်ည္း ျခစ္ထားတဲ့ ကိုယ့္မဲေတြ ကိုယ့္ပံုးထဲ ကိုယ္တိုင္ထည့္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာ ေရတြက္ေတာ့ ၁၀၀ ရာႏႈန္း ဆက္ေရးရမည္ပဲ အေျဖ ထြက္သေပါ့။ ကန္႔ကြက္မဲ့သူမ်ား ႐ိွပါေသးလား ခင္ဗ်ာ...၊ မ႐ိွပါဘူး ခင္ဗ်ား...ေပါ့ေလ...။ တေယာက္ထဲ စိတ္ကူးထဲမွာ ဖဲ႐ိုက္ေတာ့ ကိုယ့္တအိမ္ပဲ ဂ်ိဳကာ တက္သလိုေပါ့႐ွင္....။

ဟုတ္ကဲ့ က်မ ေၾကာင္မ ဘေလာ့ဂ္ကမာၻမွာ ေရဆက္ ငုတ္ေနပါအံုးမယ္ ....။

ဘေလာ့ဂ္ေရးျခင္း ဖတ္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ဘဝ အေမာေတြ ေျပႏိုင္ၾကပါေစ႐ွင္....