ဒီဇင္ဘာ ခါးခါး

ကင္န္းဗတ္စ္ အျဖဴ တစ္စေပၚ အပူေရာင္ေတြထည့္သြင္း
မဟူရာေရာင္ ငိုခ်င္းတပုဒ္ ညည္းဆို
ေကးဝဋ္ ပုဏၰားလို နဖူးမွာ မျမင္သာေပမဲ့
အမာ႐ြတ္ အထပ္ထပ္နဲ႔ ဒီရင္ဘတ္
ဆီသည္မ လက္သုတ္ဖတ္ လို အေရာင္အဝါေတြလဲ လြင့္
ငါ.............ရနံ႔ မဲ႔ ပန္းတပြင့္ ပါကြယ္.....။

ဒါဏ္ရာ ေတြ ေသြးအပ်က္ပ်က္နဲ႔ မြစာႀကဲ
ဆယ့္ႏွစ္ႀကိဳးထက္ မ်ားတဲ့ ဆဲြ လက္ မွာ
အမွတ္ နဲတယ္ ဆိုဆို......
ငိုခ်င္တာထက္ ႐ိႈက္ဖို႔ ခက္တာ ဆိုး...
ပ်ဥ္ဘိုး လဲ မသိေသးေပမဲ့....
ငါ.....မင့္ လက္ မွာ..... အ ခါ ခါ ေသၿပီး ခဲ့သူပါ...။

ဒီ ဇင္ ဘာ ရယ္.....
မင္း......အဆင္း ျဖဴသေလာက္
မင့္ အဆိပ္အေတာက္ေတြက ႏွင္းပြင့္လို ေအးျမ
သိသိႀကီးနဲ႔ ၿမိဳ ခ် တက်ိဳက္....ေလာင္ၿမိဳက္ အတြင္းေၾက...
မင္းေပးတဲ့ ခ်စ္ျခင္း... ခါးသက္သက္ ႏွင္း ... ေတြ...ေလ....။


**ခ်ိဳေသာ ဒီဇင္ဘာ လို႔ ဆိုၾကတယ္...၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ...ဒီဇင္ဘာ ခါးခါး စားသံုးဖူးသူမ်ား အတြက္ ကဗ်ာေလး တပုဒ္...ခံစားျဖစ္ခဲ့တယ္...။