Monday, June 14, 2010

အထက္လူ

လူအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကိုယ့္အထက္လူကို အစာမေၾကတတ္တဲ့ စိတ္အေျခခံေလး ႐ိွတတ္ၾက တယ္။ အထက္လူ ဆိုတာကလည္း ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရး လုပ္လို႔ ကိုယ္တိုင္ကမွ ေဘာ့စ္ မျဖစ္ ႏိူင္ေသးသ ၍ေတာ့ မလႊဲမေ႐ွာင္သာ ပတ္သက္ေနရအံုးမဲ့ လူတန္းစားတရပ္ပါပဲ။ ကိုယ့္ရာထူး အေပၚမူတည္လို႔ တေယာက္မကတဲ့ အထက္လူေတြ ႐ိွေနႏိူင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔နဲ႔ လုပ္ ခြင္ မွာ လိုက္တသင့္ ဆက္အဆံေလး ႐ိွေနဖို႔ဆိုတာ သိတ္လိုအပ္ပါတယ္။ "အ" သံုးလံုး ဆိုပါေတာ့။ ဒီေနရာမွာ ေဖာ္လံဖားရမယ္လို႔ ဆိုလိုရင္း (လံုးဝ) မဟုတ္ပါ။

က်မ စလံုးမွာ ပထမဆံုးအလုပ္ ဝင္တုန္း (အလုပ္သမားပါးမဝေသးခင္)က ဆိုပါေတာ့။ အဲဒီတုန္းက ၾကံဳခဲ့ရတာေလးေတြ ေျပာခ်င္လို႔ပါ။ က်မက စာရင္း႒ာနမွာ ရရန္႐ိွစာရင္း ကိုင္ရပါတယ္။ အရပ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ ကပ္စတမ္မာဆီက ရဖို႔ပိုက္ဆံ အေႂကြးေတာင္းရတာပါ။ ကုမၸဏီမွာ သူုုေဌး ၃ေယာက္ ႐ိွပါတယ္။ မေလးလူမ်ိဳးတေယာက္က Sleeping Partner မို႔ Board Meeting ႐ိွမွ ၃လ တခါေလာက္ပဲ သူ႔မ်က္ႏွာ ျမင္ရေပမဲ့ က်န္တဲ့ ၂ေယာက္ ကုလားသူုုေဌး နဲ႔ တ႐ုတ္သူုုေဌး ကိုေတာ့ ေန႔စဥ္ ေတြ႔ျမင္ဆက္ဆံေနရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မအထက္မွာ စာရင္းကိုင္ အပ်ိဳႀကီး စလံုး တ႐ုတ္မတေယာက္ ႐ိွပါေသးတယ္။ သူတို႔ ၃ေယာက္ လက္ေအာက္မွာ ေဘးၾကပ္နံၾကပ္ လုပ္ခဲ့ရတာ။ ခုျပန္ေတြးမိေတာ့ သူတို႔ကို လြမ္းဆြတ္စြာ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ နီးေနလို႔ မျမင္သာခဲ့ရေပမဲ့ ေဝးသြားတဲ့အခါ သူတို႔ ကိုယ့္အေပၚ ေကာင္းခဲ့ပံုေလးေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိခဲ့လို႔ပါပဲ။

က်မတို႔က ကုလား နဲ႔ တ႐ုတ္သူုုေဌး ၂ေယာက္ကို တြန္ နဲ႔ ဂ်ယ္ရီ လို႔ နာမည္ဝွက္ေပးထားၾကတယ္။ မတည့္အတူေနေတြ မို႔လို႔ပါ။ ဂ်ယ္ရီလို႔ နာမည္တြင္တဲ့ တ႐ုတ္သူုုေဌးကို က်မ တိုက္႐ိုက္ ရီေပါ့တင္ရပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူနဲ႔က်မ ျဖစ္ပံု အစံုစံုက ဒီေန႔ထိ မေမ့ႏိူင္ေအာင္ပါပဲ။ သူုုေဌးပီပီ " ေရဗူးေပါက္တာ လာမေျပာနဲ႔ ေရပါတာပဲလိုခ်င္တယ္" ဆိုတဲ့ အစားမ်ိဳးပါ။ က်မ စာရင္းကိုင္ အပ်ိဳႀကီးကေတာ့ ကြယ္ရာမွာ "His ego is as big as a sea, you better be careful- "သူ႔အတၱက ပင္လယ္ေလာက္က်ယ္တယ္ နင္ သတိထား" လို႔က်မကို သတိေပး သလိုလိုနဲ႔ အတင္းတုပ္တတ္ပါတယ္။

ေသာၾကာေန႔မနက္ သူနဲ႔အတူ ရီေပါ ့(Aging Report) ကို ရီျဗဴး (Review) လုပ္တဲ့အခါတိုင္း အနဲနဲ႔အမ်ား စိတ္ညစ္ ရလို႔ ေသာၾကာေန႔ဆို ႐ံုးမတက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

"ဘာျဖစ္လို႔ ဒီကပ္စတမ္မာက ပိုက္ဆံမေပးေသးတာလဲ"

"ငါေတာင္းတယ္ သူတို႔ ဒီလ ေငြမလည္လို႔ (Cash Flow Problem) ေနာက္လမွ ေပးပါရေစတဲ့"

တကယ္လည္း အဲဒီတုန္းက အလုပ္ဝင္စမွာ ကပ္စတမ္မာကို ျပန္အထြန္႔မတက္ရဲေသးဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာစိတ္ နဲ႔ ေႂကြးအတင္းေတာင္းရမွာ အားနာမိတာလည္းပါတယ္ ဆိုရမယ္။

"သူတို႔ ေငြမလည္တာ ငါ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး ဒီပိုက္ဆံရမွ ျဖစ္မယ္ ဒီလအတြင္း ငါ လိုခ်င္တယ္ ခုဆက္ ခုခ်က္ခ်င္း ငါ့ေ႐ွ႕မွာဆက္"

က်မလည္း ညစ္ညစ္နဲ႔ ကပ္စတမ္မာဆီ ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းေခၚၿပီး....

"ေဆာရီးပဲ ငါ ဒီလမွ အဲဒီ ပိုက္ဆံမရင္ ငါ့သူုုေဌးက ငါ့ကို ကန္ထုတ္ေတာ့မွာ-He will kick me out" လို႔ ခပ္က်ယ္က်ယ္ပဲ ႐ြဲ႕ေျပာလိုက္တယ္။

ကိုေ႐ႊသူုုေဌး မ်က္ႏွာက ျပံဳးခ်င္ေနတာကို အတင္း ႐ုပ္တည္ထားပံုနဲ႔ "အိုေခ ကယ္ရီအြန္" ဆက္ေျပာၾကရေအာင္ လို႔ဆိုရင္း ဆက္ျဗဴးၾကျပန္တယ္။

"ဒီတေယာက္ကေရာ"

"အဲဒီ တေယာက္က ႐ွင့္သူငယ္ခ်င္းတဲ့ သူ႔နာမည္ ႐ွင့္ကိုေျပာလိုက္ သူမေပးႏိူင္ေသးဘူး ဆိုတာ ႐ွင္သိတယ္တဲ့"

သူနဲနဲ ေတြသြားပါတယ္ ၿပီးမွ...

"အိုေခ သူ႔ဆီဖုန္းဆက္ ေဆာရီးပဲ ငါ့သူုုေဌးကိစၥ သူနဲ႔ပဲ႐ွင္းပါ ရရန္႐ိွစာရင္းက ငါကိုင္ရတာမို႔ လို႔ တခုခုေၾကာင့္ မေပးႏိူင္တာဆိုရင္ အေၾကာင္းရင္းကို ငါ့ကို အသိေပးႏိူင္မလား လို႔ေမး၊ ခပ္မာမာေျပာ"

က်မေ႐ွ႕ သူ႔ဖုန္းကို ခ်ေပးရင္း ဒီမွာပဲေျပာလို႔ ဆိုပါတယ္။

"ေကာင္းေသာ နံနက္ခင္းပါ မစၥတာရာဝုဖ္ ႐ွင္ေပးရမဲ့ ပိုက္ဆံကို က်မ ဒီလ မကုန္ခင္ ရႏိူင္မလား႐ွင္"


"ငါေျပာၿပီးၿပီပဲ ငါမေပးႏိူင္ေသးတာ နင့္သူုုေဌး သိတယ္ သူ႔ေမးၾကည့္လိုက္"

"ဝမ္းနည္းပါတယ္ မစၥတာ ရာဝုဖ္ က်မက အလုပ္သမား၊ ပိုက္ဆံေတာင္းဖို႔တာဝန္ ႐ိွတဲ့သူ၊ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး က်မက သူုုေဌးကို ျပန္ေမးရဲမွာလဲ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ႐ွင္ဘာ့ေၾကာင့္ မေပးႏိူင္တဲ့ အေၾကာင္းေလး ေျပာျပေပးပါ"

"ေတာ္ေတာ္ ခက္တဲ့မိန္းကေလးပဲ အိႏၵိယက ငါရစရာ႐ိွတာ ဒီလကုန္မွ ငါ့ဘဏ္ထဲကို ေငြေရာက္မွာ၊ အဲဒီေတာ့မွ ေပးႏိူင္မွာေပါ့"

"အိုေခ ေက်းဇူးပါ မစၥတာ ရာဝုဖ္ အဲဒီ ကြန္ဖန္ေမး႐ွင္းေလး လကုန္ၿပီးရင္ ေပးပါ့မယ္ဆုိတာေလး က်မကို e-ေမးလ္ ပို႔ေပးရင္ အရမ္းေက်းဇူးတင္မိမွာပါ"

"အို ခက္တာပဲ ငါက အခု အျပင္မွာ ေကာင္းၿပီေလ၊ ညေန ႐ံုးေရာက္ရင္ ပို႔လိုက္မယ္ ဟုတ္ၿပီလား ဒါမွမဟုတ္ မနက္ျဖန္ေပါ့"

"ဟုတ္ကဲ့ အတိုင္းထက္ အလြန္ပါပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္႐ွင္ ဘိုင္းဘိုင္"

သူက လက္မေထာင္ျပပါတယ္။ အိုေကတဲ့ သေဘာ။ တယ္လီဖုန္းေပၚက ပိုက္ဆံေပးဖို႔ ကတိကို ႏႈတ္တရာ စာတလံုး ဆိုသလို က်မက ေမးလ္ပို႔ခိုင္းၿပီး ခ်ည္လိုက္လို႔ သူေက်နပ္သြားပံုပါ။

တခါတေလ သူ ကပ္စတမ္မာ ဗစ္ဇစ္သြားရတဲ့အခါ က်မကို ေခၚသြားေလ့႐ိွပါတယ္။ အဲဒီအခါက် သူက ေဖာ္မယ္လ္ ဝတ္ခဲ့ဖို႔ တရက္ ႀကိဳတင္ မွာေလ့႐ိွပါတယ္။ အေပၚက ႐ွပ္လက္႐ွည္နဲ႔ ဒူးအတိ႐ွည္တဲ့ တိုက္စကပ္မ်ိဳး က်မ ဝတ္ေလ့႐ိွပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူနဲ႔က်မက အရပ္တူတူပဲဆိုေတာ့ ေယာက်ၤားတေယာက္အေနနဲ႔ ပုတယ္ ဆိုရမွာ။ ဒါေပမဲ့ ႐ံုးတြင္းစီး ဖိနပ္အပါးနဲ႔ဆို သူက ပိုျမင့္ေနသလို ထင္ရပါတယ္။ ေယာကၤ်ားတို႔ ဘုန္းေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ႕။ ဒါကို သူနဲ႔ အျပင္ထြက္ရင္ က်မက မညႇာမတာနဲ႔ ၃လက္မ ေဒါက္ စီးခ်ပါတယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ က်မကို မသိမသာေလး ေမာ့ေျပာေျပာေနရတဲ့ သူ႔အေပၚ အႏိူင္ရေနသလိုလို စိတ္ထဲ အူျမဴး ေနတတ္ခဲ့တာ။ ဘာမဟုတ္တာေလးနဲ႔ေပမဲ့ အဲဒါကိုပဲ ေက်နပ္ခဲ့တာ။ မေကာင္းလိုက္တဲ့ စိတ္မ်ားေနာ္...။

သူက သူုုေဌးတို႔ထံုးစံ ဖိအားေပးသူ ဆိုေတာ့ က်မလည္း အဖိႏွိပ္ခံတို႔ထံုးစံ သူ႔အေပၚ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ မ်ားခဲ့ တာေပါ့။ ေသာၾကာေန႔မနက္တိုင္း သူေမးတတ္တဲ့ ကတ္တီးကတ္ဖဲ့ ေမးခြန္းေတြေၾကာင့္ က်မ စိတ္ညစ္ခဲ့ရေပမဲ့ အဲဒီေမးခြန္းေတြေၾကာင့္ပဲ ျပႆနာတခုကို ေထာင့္ေစ့ေအာင္ က်မ ၾကည့္တတ္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီနည္းနဲ႔ သူ က်မကို အျမင့္ေရာက္ေအာင္ ပို႔ခဲ့မွန္း ေဝးမွသိခဲ့ရပါတယ္။ ခက္ခဲတဲ့ ကပ္စတမ္မာကို ဘယ္လို ဆက္ဆံရမယ္၊ ဖုန္းမေခၚခင္ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ရမယ္၊ ရီေပါ့ဘယ္လိုေရးရမယ္ ဆိုတာကအစ သင္ေပးခဲ့သူပါ။ စကားမခ်ိဳ ေပမဲ့ သေဘာထားျပည့္သူဆိုတာ က်မ သိခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အထက္လူအေပၚ ေတာ္ေတာ္ေလး နားမလည္ခဲ့သူပါ။ တခုခုကို မေက်နပ္တိုင္း စိတ္အလႈပ္အ႐ွားကို ေ႐ွ႕တန္းတင္ၿပီး ခဏခဏ ထြက္မယ္ တကဲကဲလည္း လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

လုပ္သက္ေလး နဲနဲရလာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္အထက္လူနဲ႔ ဘယ္လို လိုက္ေလ်ာညီေထြေအာင္ ေနရမလဲဆိုတာ အလိုလို သိလာပါေတာ့တယ္။ မုဆိုးစိုင္သင္ ဆိုသလိုပါပဲ။ အထက္လူရဲ႕ မ်က္ႏွာ အရိပ္အကဲ၊ သူ႔ရဲ႕ ျပဳမူတတ္ပံု၊ စကားေျပာဆိုေလ့႐ိွတာေတြကို နားလည္ထားရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ကိုယ္တိုင္ရဲ႕စိတ္ကို ျပန္ဆန္းစစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ သေဘာထား ႐ိွရပါမယ္။ အထက္လူကို အသားလြတ္ခ်ဥ္ၿပီး ၾကည့္မရေနတာမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ ဒီအလုပ္မွာ ပါတနာ တေယာက္လို သေဘာထားၿပီး အလုပ္႐ွင္နဲ႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္လိုစိတ္ ေမြးရပါမယ္။

တေယာက္ထက္ပိုတဲ့ သူုုေဌးေတြအၾကား ပဲေလွာ္ၾကား ဆားညပ္မျဖစ္ ရေလေအာင္ ေနတတ္ရပါမယ္။ ျဖစ္ႏိူင္ရင္ အလုပ္ထဲမွာ ဘယ္သူ႔ရဲ႕ လူအေမြးမွ မခံပါနဲ႔။ ဒီအလုပ္က ထြက္လည္း အခ်ိန္မေ႐ြး ေနာက္အလုပ္႐ိွသားပဲဆိုတဲ့စိတ္မ်ိဳး မထားရင္ အေကာင္းဆံုးပါ။ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြဟာ အလုပ္တခုမွာ ၁၀ႏွစ္ထက္မနည္း ေနေလ့႐ိွၾကပါတယ္။ ခဏေလးနဲ႔ အလုပ္ေျပာင္းတာ အရည္အခ်င္းမ႐ိွ၊ ႐ွက္စရာလို႔ သူတို႔က ခံယူၾကသူေတြပါ။ သိတ္ဖိႏိွပ္လြန္း၊ ဆိုးလြန္းတဲ့ အလုပ္႐ွင္ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာင္းဖို႔ စဥ္းစားရမွာပါပဲ။ တတ္ႏိူင္ရင္ေတာ့ အလုပ္ခဏခဏ ေျပာင္းတာ မေကာင္းသလို ကိုယ့္ရဲ႕ စီဗီကိုလည္း အ႐ုပ္မဆိုးေစခ်င္ပါဘူး။

က်မ အေဖဆံုးတယ္လို႔ သိရတဲ့ေန႔က ႏွစ္ပတ္စာ ခြင့္စာေရး၊ သူမလာခင္ သူ႔စားပဲြေပၚ တင္ထားၿပီး ျဖတ္ရမဲ့အလုပ္ေတြ တြန္းလုပ္ေနခဲ့ပါတယ္။ က်မနာမည္ အနားကပ္ေခၚလိုက္သံၾကားမွ သူ က်မ စားပြဲေထာင့္နားရပ္လို႔၊ လက္ထဲမွာလည္း က်မခြင့္စာ ကိုင္ထားလို႔။ သူက မတ္တပ္နဲ႔ စကားေတြ လာေျပာေနေတာ့ ယဥ္ေက်းမႈအရ က်မလည္း မေနသာပဲ သူ႔ေဘးနား မတ္တပ္ရပ္ရင္း သူေမးသမွ် ဘာျဖစ္တာလဲ၊ အသက္ ဘယ္ေလာက္လဲ၊ ဘာညာ အဲဒါေတြ ျပန္ေျဖလိုက္၊ သူ႔ေ႐ွ႕ မ်က္ရည္ မက်ေအာင္ မ်က္ေတာင္ ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္လုပ္လိုက္နဲ႔ေပါ့။ ဘယ္လိုမွ မေမွ်ာ္လင့္စြာပဲ ႐ုပ္႐ွင္ေတြမွာ ၾကည့္ဖူးသလို အားငယ္ေနတဲ့ မိန္းကေလးကို သူအားေပးလိုက္ပံုက ဘယ္လက္နဲ႔ ရင္ခြင္ထဲ ဆဲြေပြ႔၊ ခြင့္စာကိုင္ထားတဲ့ ညာလက္နဲ႔ က်မေက်ာကို ပုတ္၊ အဲသလို လုပ္လိုက္တာ။ က်မလည္း အဲသလို အားေပးပံု တခါမွ မခံခဲ့ရဘူးဆိုေတာ့ ေၾကာင္အအနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ သူ႔ရင္ဘတ္စိုေအာင္ ငိုမိခဲ့ေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ က်မရဲ႕ ေ႐ွ႕ခံု၊ ေနာက္ခံု နဲ႔ ေဘးခံုက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ အနားေရာက္လာၾကၿပီး ေနာက္ကေန ေက်ာ၊ ပုခံုးပုတ္သူပုတ္၊ က်မ လက္ဖဝါးကို ဆုတ္ကိုင္အားေပးသူ အားေပးနဲ႔ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ သူတို႔စိတ္ထဲ အိမ္နဲ႔ေဝးေနတဲ့ မိန္းကေလးတေယာက္ရဲ႕ ဖခင္ဆံုးပါးမႈအေပၚ ဂ႐ုဏာသက္မိ ၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။

ျဖစ္ခဲ့ ၾကံဳခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးေပါ့ေလ။ စိတ္အခန္႔မသင့္လို႔၊ အလုပ္မွားလုပ္လို႔ အဆူခံရ၊ ငိုရ၊ ကိုယ္မွန္တယ္ ထင္တာေတြအတြက္ ျပန္ျငင္းရခုန္ရနဲ႔ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သတိရရင္ ရသလို ေရးပါအံုးမယ္။ အဲဒါ က်မရဲ႕ ပထမဦးဆံုးေသာ သူုုေဌးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့အေတြ႔အၾကံဳပါ။ စလံုးမွာ ၁၃ႏွစ္ေနလာတာ ခုလက္႐ိွ အလုပ္က ၃ခုေျမာက္ပါ။ ေနာက္အလုပ္ေတြမွာ ၾကံဳရတဲ့ အထက္လူေတြအေၾကာင္းကိုလည္း ၾကံဳရင္ ၾကံဳသလို ေျပာျပပါအံုးမယ္။


27 comments:

  1. သူေ႒း လား ေသေ႒းလား jie jie
    ေသမွ ေ႒း အဲေလ ရွုပ္ ကုန္ၿပီ။
    အလုပ္မရေသးေတာ့ ေဘာ့နဲ႕ကိစၥေတြ မသိေသးေတာ့ ဖတ္ရတာ အေတြ႕အႀကံဳရတယ္ ေျပာရမလား =D ႀကံဳသလို ဆက္ပါ။

    ReplyDelete
  2. လူေကာင္းပါပဲ ..

    ReplyDelete
  3. ေဒၚခ်စ္ၾကည္ေအး ေရ

    ဖတ္ရတာေကာင္းတယ္ ဆက္ၿပီး တျခားသူေဌးေတြ အေၾကာင္းေရာေရးပါအုန္း...

    ခင္မင္တဲ႔
    ေရႊစင္

    ReplyDelete
  4. အင္းး အခုေတာ႔ ပဲေလွာ္ၾကားမွာ ေလမလည္မိေအာင္ေနတတ္ခဲ႔ျပီေပါ႔။

    ReplyDelete
  5. အမခ်စ္ပို႔စ္ေလးေကာင္းတယ္ ခုမွအလုပ္သြားလုပ္ခါစလူေတြအတြက္ေတာ့ အေတြ႔ၾကံဳသစ္တစ္ခု သင္ခန္းစာတစ္ခုရေစတယ္..။

    ခင္မင္စြာျဖင့္
    မိုးေငြ႔

    ReplyDelete
  6. ဟုတ္တယ္ ၿဖိဳးေမာ္ေရ သူေဌးပါ သူုု+ေဌး ပါ:) ေက်းဇူးပါ အမ ျပင္လိုက္ပါၿပီ

    ReplyDelete
  7. ကိုယ့္အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြကို အဲဒီလို ေရးျပတာ ဖတ္လို႕ေကာင္းလိုက္တာ... ေနာက္လဲ ဆက္ေရးပါအံုးေနာ္... း))

    ReplyDelete
  8. အမေရ..အမစာေလးဖတ္ရေတာ႔
    ကုိယ္႔အေတြ႔အၾကဳံအျဖစ္အပ်က္ေလးကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ျမင္မိတယ္။
    က်ေနာ္တုိ႔သူေဌးမ်ားလည္းဟုတ္ပ..ေရဘူးေပါက္တာမလုိခ်င္ဘူး...ေရပါတာပဲလုိခ်င္တဲ႔လူ..က်ေနာ္႔အလုပ္ကေတာ႔customerဆီကပိုက္ဆံကုိတုိက္ရုိက္
    ေတာင္းရတာမဟုတ္ ၾကားထဲမွာ Marketing ေတြရွိတယ္။
    ကမ္စတမ္မာဆီကမရေသးတဲ႔ပုိက္ဆံကုိ marketing ကေနတဆင္႕ေတာင္းရတာ..အဲမာကတ္တင္းကလည္း..သူေဌးသားနဲ႔သမီးေတြဆုိေတာ႔...ဆူခံထိရင္..သိမ္ၾကဳံးကုိယ္ပဲဆူခံထိတယ္။..
    အမအေတြ႔အၾကဳံေလးေတြကုိ..ရသအျဖစ္ေရးမယ္ဆုိ..ေစာင္႔ေမွ်ာ္ဖတ္ပါမယ္။

    ReplyDelete
  9. မေရ...ေနာက္ထပ္အေတြ ့အျကံုေလးေတြေစာင့္ဖတ္မယ္ေနာ္..
    ဆက္ေရးပါဦးးအားေပးလွ်က္..

    ReplyDelete
  10. အစ္မ့အေတြ႔အၾကံဳေတြ တအားဖတ္လို႔ေကာင္းတာပဲ။
    အလုပ္ထဲက အလုပ္ရွင္ေတာ့ မသိဘူး။ ေက်ာင္းက ပေရာ္ဖက္ဆာနဲ႔ေတာ့ မၾကာခဏ အဆင့္မသင့္ရင္ အေငါက္ခံရလိုက္၊ အဆင့္သင့္သြားတဲအခါ ခ်ီးက်ဴးခံလိုက္နဲ႔..။ အစတုန္းကေတာ့ ဒီပေရာ္ဖက္ဆာ တပည့္ေတြဆူဖို႔ေမြးဖြားလာသလား ေအာက္ေမ့မိတယ္။ အခုေတာ့လည္း တပည့္ကို ပိုေတာ္ေစခ်င္တဲ့ ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့ ေစတနာကို နားလည္လာမိတယ္။
    ဒီပိုစ္ေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါအစ္မ။

    ReplyDelete
  11. ျမစ္ေခ်သူMon Jun 14, 10:32:00 PM GMT+8

    အစ္မေရ အစ္မရဲ ့အေတြ ့ၾကံဳေလးေတြကို ဆက္ဖတ္ခ်င္ပါေသးတယ္...

    ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

    ReplyDelete
  12. အစ္မေရ....ကၽြန္ေတာ့္သူေဌးလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။
    သူတို့လိုခ်င္တာ၊ျဖစ္ခ်င္တာပဲသိတာကလား။
    ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ္မသိတာေတြ၊မတတ္တာေတြသင္ေပးခဲ့တာကေတာ့
    ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းတာအမွန္...။

    ReplyDelete
  13. သူက ဆရာေကာင္းပါပဲ...
    ဒီလို တစ္ေယာက္နဲ႔ ေသခ်ာ ၾကံဳရတာနဲ႔တင္ ဘဝမွာ လံုေလာက္ပါတယ္။

    ReplyDelete
  14. မညွာမတာ ၃လကၼ ေဒါက္ေတာင္စီးရသလား..
    ညွာညွာတာတာ ၆လကၼ ေလာက္စီးပါ့လား

    ReplyDelete
  15. အလုပ္ရွင္ ခပ္ေကာင္းေကာင္းက ခပ္နဲနဲရယ္။ ထင္တာပဲ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လဲ အခ်ိဳးမေျပတာပါမွာေပါ႔ေလ။

    ReplyDelete
  16. ဖတ္သြားပါတယ္ မမေရ..

    ReplyDelete
  17. အမခ်စ္
    ေၾကြးေတာင္းနည္းေလး သင္ေပးစမ္းပါဗ်ာ......ဟင့္

    တင္တဲ့ေနကထဲက ဖတ္သြားတယ္ မန္႕မရလို႕ အခုေနာက္တစ္ေခါက္လာဖတ္သြားရပါတယ္ ဘ၀အေတြ႕အၾကံဳ အစံုစံုေပါ့ အျမဲအားေပးေနမယ္ မ်ားမ်ားေရးေပးပါ..အဟီး

    ခင္မင္တဲ့
    seesein

    ReplyDelete
  18. i really like it on this post. sometime difficult to say, who is good or bad... but one thing confirm is when you work longer on same company, sooner or later become better than the past...

    ReplyDelete
  19. မမ....ညီမေလးအတြက္ေတာ့ ဒီပိုစ့္ေလးက ေတာ္ေတာ္ေလး ဗဟုသုတရေစပါတယ္....ဘာလို႕လဲဆုိေတာ့ ညီမေလးက အထက္လူနဲ႕ အဆင္ေၿပေအာင္ သိပ္ေနတတ္ခဲ့တဲ့သူမဟုတ္လုိ႕ေလ (မမတုိ႕လည္း ညီမေလးေရးထားတဲ့ အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ဟုိးအရင္တုန္းက ဖတ္ဘူးပါတယ္)။ ဟုတ္ပါတယ္။ မုဆုိးစုိင္သင္ ဆုိသလိုပဲ အခုေတာ့လည္း အဆင္ေၿပေအာင္ ေနတတ္သြားပါၿပီ။ စိတ္ကုိလည္း ၿပင္ရတာေပါ့....မမေၿပာတာ အမွန္ပါပဲ .... ဆုိးတဲ့ အထက္လူၾကီးေတြနဲ႕ ေတြ႕ခဲ့ရေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွာ အလုပ္တစ္ခုခုကို ေအာင္ၿမင္စြာ ၿပီးဆုံးတုိင္း သူတုိ႕ကို သတိရေနမိတယ္....တခ်ိန္တုန္းက မုန္းခဲ့ေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွာ ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္....

    အေတြ႕အၾကဳံေတြ ထပ္ေရးပါဦး....

    ဂ်င္ဂ်င္း

    ReplyDelete
  20. ဖတ္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာ.. ေရးပါအုံး၊ ေနာက္ထပ္ ဆက္ရန္ေတြ..။
    ခ်ိဳသင္းလဲ အခု ထြက္ခဲ႔တဲ႔အလုပ္မွာ စင္ကာပူကတည္းကေန အေမရိကားထိ ၁၃ ႏွစ္ၾကာေအာင္ လုပ္ခဲ႔တာပါ။ တျခား ဘယ္အလုပ္ကိုမွ မ်က္ေစာင္းမထိုးဘဲ စြဲစြဲျမဲျမဲ ေစတနာထား လုပ္ခဲ႔တာ။ ခုေတာ႔ ျငီးေငြ႔သြားတာလား မသိ၊ ထြက္ခဲ႔ၿပီ။
    အလုပ္ဆိုတာ second home မို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္သာ လုပ္ခ်င္ခဲ႔တာ..

    ReplyDelete
  21. အမႀကီးေရ စာလာဖတ္သြားတယ္။ စိတ္ထဲ တမ်ဳိးႀကီးပဲ ခံစားရတယ္။ နံမယ္တပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္မရဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ ဘေလာ့မွာ အျပတ္ဦးေႏွာက္စားေနတယ္။ ႀကဳံရင္ လာခဲ့ပါအုံး။

    ၀တုတ္

    ReplyDelete
  22. အယ္..ဒို႔အစ္မက အေၾကြးေတာင္းေတာ္တယ္ေဟ့...မွတ္ထားဦးမွ ရစရာရွိတာေတြ မရေတာ့ရင္ အစ္မကိုပဲ အကူညီေတာင္းရမယ္ ဟီးဟီး

    ခင္တဲ့(ခ်ိဳက်)

    ReplyDelete
  23. ဇြန္ေတာ့ ေလဒီေဘာ့စ္နဲ႔ အမ်ိဳးသားေဘာ့စ္ ကြာျခားပုံကုိ ေတာ္ေတာ္ ဂ႐ုျပဳမိတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ေလဒီေဘာ့စ္ေအာက္မွာ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ လစာေကာင္းေအာင္လည္း ခဏခဏ ခုန္မကူးခ်င္ဘူး။ စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ အလုပ္တစ္ခုတည္းမွာပဲ စြဲစြဲၿမဲၿမဲလုပ္ခ်င္တယ္။

    လုပ္ငန္းခြင္က ကုိယ္ေတြ႔အေၾကာင္းေလးေတြ ဖတ္ရတာ စိတ္၀င္စားတယ္။ ဆက္ေရးပါဗ်ိဳ႕။ း)

    ReplyDelete
  24. ကိုယ္႔မွာလဲ အထက္က ေဘာ႔စ္ေတြနဲ႔ အဲသလို ေလးေတြ ရွိဘူးတယ္ ။ အၾကည္ေရးသလို ဖတ္ေကာင္းမွာ မဟုတ္မွန္းသိေနလို႔ ... မေရးေတာ႔ဘူး။ အၾကည္ေရးတာပဲ ေစာင္႔ဖတ္ေနမယ္ေနာ္။

    ReplyDelete
  25. ဒီ post ကို မေန႔က မနက္ပိုင္း ဖတ္ေတာ့ မမက ဘာျဖစ္လို႔ ေငြစာရင္းဘက္ေရာက္ေနတာလဲ လို႔ မ်က္ေစ့လည္ေနတာ။ ေနာက္ ညပိုင္း ttsweet ဆီမွာ comment ေတြ႕ေတာ့မွ Eco ဆင္းမွန္းသိတာ။ မသက္ေဝ သူငယ္ခ်င္းလဲ ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ အင္ဂ်င္နီယာလို႔ပဲ တေလွ်ာက္လံုး ထင္ေနတာ။

    ReplyDelete
  26. ေနာက္ ဇြန္ေျပာသလိုပဲ။ ေလဒီနဲ႔ မဲန္း နဲ႔ ကြာျခားတယ္ ဆုိတာ ေထာက္ခံမိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခုထိေတာ့ ေလဒီေဘာ့စ္ ေအာက္မွာ အလုပ္ မလုပ္ဖူးေသးဘူး။

    ReplyDelete

ေကာ္မန္႔မ်ားအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ထင္ျမင္ခံစားရသလိုသာ ေရးခဲ့ပါရွင္

ကိုုယ္ ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ

ႏွင္းေတြ တကယ္ရွိခဲ့ဖူးတယ္

ႏွင္းေတြဘယ္တုန္းကမွ မက်တဲ့ၿမိဳ႕မွာ ကြၽန္မေနတယ္ ျဖစ္ႏိူင္တာမျဖစ္ႏိူင္တာ ကြၽန္မ မပိုင္တဲ့အရာ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ရံုပါ... အဲဒီမနက္ လက္ဘက္ရည္ဝိုင္...